ALGEMEEN NIEUW8- F.N APVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN. ledereenweet Aspirin- Eerste Blad. Grouchy. No.' 8437. VRIJDAG 11 OCTOBER 1929. 69e Jaargang. FETJILLET0N, 1I1VIVLAHD. 1UITIHLAID. Handel van nu af aan tijdig Tabletten A.BONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen 1.40 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen fr per post 1 80 per 3 maanden Bij voor uitbetaling fr. per post 6,60 per jaar Voor Belgie en Amerika 2,25, overige lan den 2,60 per 3 maanden fr. per post - Abonnementen voor bet buitenland alleen bij vooruitbetaling. Oitgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE GIRO 38150 TELEFOON No. 25. ADVERTENTIeNVan 1 tot 4 regels /0,80 Voor elken regel meer 0,20. Grootere letters en olichd's worden naar plaatsruimte berekend. Handelsadvertemtien bjj regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave. DIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MA ANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND Merkwaardiq, zooals de wereldge- schiedenis van kleiniqheden en soms van kleine menschen afhancjt. Er zijn enkele groote mannen, die als bergspitsen boven aides uitsteken, en wier namen vereerd werden en vereerd bleven de eeuwen door. Wij noemen hier een paar namen slechts en vermelden Caesar, Alexander, Napoleon. Zij zijn het die aan de gees- ten en aan de gebeurtenissen leiding heb- ben gegeven. Men kan den gang der historie niet begrijpen, als men hen met kent en met hiun invloed en persoontliik- heid geen rekening zou willen houden Zij zijn bet, die de werldgeschiedems heb- ben gemaakt, zonder hen zou alles heel anders zijn gegaan en zou de kaart er gansch anders uitzien. En niet de kaart slechts, niet alleen grenzen en ruken maar ook wat binnen die grenzen tot stand kwiam of verdween. Toch ziin met deze mannen het alleen, die den gang der eschiedenis hebben gemaakt en be'n- vloed; op hun beurt werd hun leven ook weer bestuurd en geleid, en werd op hen invloed uitgeoefend, terwijl het waarlijk niet slechts of zelfs in bijzondere mate g root en of sterken waren, die in deze l'evens ingrepen, neen, hun leven werd dikwijds gevormd en geleid door kleine omstandigheden en personen van heel weinig naam, ja zonder bijzondere kwa- liteiten, noch ten goede, noch ten kwade. De man, wiens naam boven dit artikel staat, is er ook zoo een, die alleen daar- door beroemd is geworden, dat hij op een kritiek oogenblik van het leven van Napoleon door al te minitieuse gehoor- zaamheid een wending heeft veroorzaakt in den ganschen gang der wereldgeschie- denis, die er zeker nooit zou zijn geko- men, indien deze man er niet, of indien Grouchy een andere waar geweest. Men kent de voorgeschiedenis van den slag bij Waterloo. In al dien dans en al die liefdesgeschiedenissen, in al de in- triges en konkeiarijen van het Weener Congres kwam opeens een bom binnen vail en de tijding, dat Napoleon, de ge ketende leeuw, uit zijn kooi op Elba was losgebroken, en al dadelijk volgden er an dere ijlboden: Napoleon had Lyon ver- overd, hij had den Fransche koning ver- jaagd, en de troepen waren met vliegende vaandels tot hem overgeloopen; hij was in Parijs, hij was in de Tirilerien, enz enz. Uit het Noorden rukte Wellington op Frankrijk toe, en aan zijn zijde schoof een Pruisisch leger onder Blucher te hulp, ook elders werden troepen in gereedheid ge bracht. Als met een blik overzag Napoleon het doodelijke, dreigende gevaar. Hij weet, dat er geen tijd restte om te wachten, tot- dat alle tegenstanders zich hadden ver- zameld en vereenigd. Hij moest hen ver- deelen, hij moest ze alien een-voor-een aanvallen de Pruisen, de Engelschen, de Oostenrijkers, voordat zij een Europeesch leger werden en zoo een wis einde zou- den bereiken aan zijn keizerrij'k. Iedere dag was verlies, ieder uur een gevaar, elke minuut van beteekenis. En zoo be- gaf hij zich aanstonds naar Belgie. Reeds op den 15den Juni, om drie uur 's mor- qens, werd de grens overschreden door Napoleons groot maar nu toch ook eeniq leger. Den 16den was bij Ligny reeds het samentreffen met de Pruisen, die ver- slagen werden en teruggeslaqen. Het was de eerste rake klap van den ieeuwenpoot, een harde, maar nog geen doodelijke. Verslagen, maar niet vernietigd trok het Duitsche leger op Brussel terug. En nu spoedde Napoleon zich Welling ton tegemoet. Hij mocht geen moment stiistaan om adem te halen, en hij mocht ook niemand op adem laten komen, want elke dag braclht versterking aan de tegen standers, en het land, dat achter hem lag, het leeggebloede Fransche volk kon slechts op een wijze als in een roes wor den gebracht: door overwinningsbulle- tins. Nog op den 17den Juni bereikt Na- loleon de hoogte bij Quatre-Bras, waar lington zic'h heeft verschanst. Nooit waren Napoleons maatregelen voorzich- tiger en beter overwogen, nooit waren zijn militaire bevelen duidelijker en nauwikeuriger dan op dezen dag; hij overwoog niet slechts den aanval, neen, hij overdacht ook al de gevaren, en hij dacht er vooral aan, dat de verslagen, maar nog niet vernietigde armee van Blucher zich tot geen prijs met het leger van Wellington zou mogen vereenigen. Om dit te verhinderen, zonderde hij een deel van zijn leger af, opdat deze groep schrede voor schrede de Pruisische leger- macht voor zich uit zou jagen, en zoo- doende de vereeniging met de Engelschen zou verhinderen. Het commando over dit vervolgings- leger droeg Napoleon op aan den maar- schalk Grouchy, een middelmatig man, braaf, opreoht, wakker en hoogst be- trouwbaar; een cavalerie-overste, die vaak beproefd was gebleken, maar... als cavalerie-O'fficier en als niets meer en als niets anders. Geen warmbloed als Murat, geen strateeg als anderen, geen held1 als Ney. Twintig jaar lang had Grouchy mee gestreden in alle mogelijke veld- slagen, van Spanje tot Rusland, van Nederland tot Italie, en slechts heel lang zaam was hij opgestegen tot deze hooge maarschalkspositie; hij had die niet stor- menderhand veroverd, doch zij was als 't ware voor hem open gekomen door en na een oorlog van twintig jaren. En nu weet Napoleon natuurlijk best, dat hij in Grouchy geen held heeft en geen stra teeg, doch slechts een hoogst betrouw- baar en trouw, braaf en nuchter man. Echter ligt de helft van zijn maarschalken reeds onder den grond en de anderen zijn bijna alien verdrietig bij hun huis en haard gebleven. Zoo xnoet hij dan wel aan Grouchy deze opdracht geven. Het is op den 17den Juni om elf uur 's morgens, een dag na den slag bij Ligny en een dag voor d£n slag bij Waterloo, dat Napoleon aan maarschalk Grouchy voor het eerst een zeifstandig commando opdraagt. Voor een oogenblik, voor een dag slechts treedt de bescheiden Grou chy uit de militaire hierarehie de wereld geschiedenis binnen. Voor een oogenblik slechts, maar welk een oogenblik! Napo leons bevelen zijn helder en doorzichtig. Terwijl hij zelf op de Engelschen lostrekt, zal Grouchy met een derde deel van het leger het Pruisische leger vervolqen. Dit is zoo op 't eerste gezicht een heel een voudige opdracht, men kan er eigenlijk geen andere uitlegginq aan geven, men kan in de bedoeling en uitvoering niet mistasten, maar ook moet Grouchy tege- lijkertijd in verbinding blijven met de hoofdmacht. Aarzelend neemt de maarschalk het bevel op zich. Hij is niet gewoon om zeif standig te werken, hij is een bezonnen mensch, maar hij mist alle initiatief, en hij kan eigenlijk alleen iets uitvoeren, als hem stap voor stap wordt qewezen en gezegd. Bovendien voelt hij in zijn rug de ontevredenheid van zijn generaals en beseft hij misschien ook reeds iets van zijn dreigend noodlot. Het eenige, wat tern nog wat rust geeft, is de nabijheid van het hoofdkwartier; want er liggen tusschen zijn leger en dat van Napoleon slechts drie uur marcheerens. Onder een neerstrooimenden regen neemt Grouchy afscheid. Langzaam rukken zijn soldaten op, Bluiicher achterna, half vastklevend in den modderbodem; Blucher achterna of tenminste dien kant uit. En het blijft regenen. Ieder soldaat leeft wel een paar pond modder aan zijn schoenen, nergens is eenig onderdak, geen huis, geen daik zelfs is te vinden. Het stroo is veel te vochtig om er ook maar even op te kunnen gaan liggen, de soldaten doen eens even een d'utje, ter wijl zij rug-aan-rug tegen elkander aan zitten in den altijd maar neerstroomenden regen. En ook de Keizer gunt zichzelt geen rust. Hij weet nog maar al niet, of Wellington bereid is slag te leveren; en Grouchy zendt geen enkel bericht over de Pruisen, of hij ze bereikt of althans gevonden heeft. Eindelijk wordt tot den slag besloten, die om 9 uur zal beginnen. Naar alle kanten rennen de ordonnansen, Napoleon gaat nog twee uur slapen voordat de slag zal beginnnen, en in tusschen is het droog geworden. Dan begint de slag. Er wordt een soort revue gehouden, en menschen, die er bij geweest zijn, hebben verzekerd, dat geen parade uit de twintig Napoleon- jaren lndrukwekkender is geweest en enthousiaster dan deze laatste. ilntusschen is Grouchy, die het lot van Napoleon in handen heeft, precies naar het bevel op marsch gegaan en in de hem aangegeven richting vervolgt hij nauw- keurig de Pruisen. Maar er wordt geen vijand bespeurd, en er is maar aldoor geen spoor van den Pruis te vinden. Daar hooren zij kanongebulder, heel in de verte. Men luistert op en aan den bodem; er blijft geen twijfel over: Napo leon is reeds in den slag gewikkeld, in den zwaren, zwaarsten slag, die de be- slissing brengen zal! En zal dan deze groote strijdmacht, een derde deel van heel Napoleons leger, als 't ware werke- loos een vijand natrekken, die zich niet vinden laat? Gerard, de onderbevelheb- ber, meent, men moet nil de richting van Waterloo kiezen en de nuttelooze „ver- volging", die bovendien in niets op een ver'volging lijkt, staken. En anderen zijn dat met Gerard eens. Wel aarzelt Grou chy een moment, maarhij is gewoon te gehoorzamen, en dus houdt hij zich angstvallig aan het geschreven blad, aan het bevel van zijn iKeizer: hij moet de Pruisen vervolgen. Gerard wordt heftiger en anderen vallen bij. Maar nu wordt Grouchy boos. Hij verklaart plechtig, dat hij niet mag alwijken van zijn plicht, zoolang hij geen tegenorders van den Keizer ontvangt. Dan heeft Gerard nog een amendement: laat men tenminste een deel van het leger naar Napoleon zenden, maar Grouchy wil van geen amendemen- ten en deelingen weten: zoo'n klein leger gaat men niet nog eens deelen, meent hij. Deze banale, brave man weigert onge hoorzaam te zijn: zijn opdracht is immers duidelijk genoeg, en hij mag niet buiten zijn boekje gaan! Zoo zal straks Welling ton Napoleon verslaan, omdat Grouchy geweigerd heeftongehoorzaam te zijn Hoe ontstemd trekt nu zijn leger ver- derden Pruis achterna, die nergens te vinden is, en die straks, juist op het kritieke oogenblik, te Waterloo zal arri- veeren om daar de kansen te doen keeren, en Napoleon den nederlaag te bezorgen. Grouchy is gehoorzaam gebleven aan de ontvangen bevelen. En het dient erkend1: ook dat is hem niet gemakkelijk gemaakt. Bovendien heeft hij dit groote weten te bereiken, om, na Napoleons ver- pletterende nederlaag, toch nog heel zijn leger ongeschonden binnen Frankrijks g'renzen terug te brengen, maar al die burgerlijke deugden als: voorzicbtigheid, lehoorzaamheid, nauwgezetheid en be- dachtzaamheid hebben tenslotte Napo leons lot beslist. Grouchy is het, die Na poleon heeft ten val gebracht. EEN NED.-INDISCHE WEEK TE BRUSSEL. Naar aanleiding van de Indische reis van Prins Leopold en Prinses Astrid van Belgie, wordt van 21 tot en met 27 October in het Holland Huis te Brussel, zoo meldt de N. R. Crt., een Nederlandsch-Indische week gehou den. Gedurende deze week worden in het Hol land Huis tentoongesteld diorama's van de voomaamste Ned.-Indische cultures, Ned. Ind. weefsels batiks, kunstvoorwerpen, enz. Voor deze gelegenheid heeft de Rotterdamsche Lloyd in bruikleen gegeven het model van het stoomschip Insulinde, waarmede de Belgische Kroonprins en zijn gemalin de reis naar Indie hebben gemaakt. Vender zal deze week worden opgeluisterd met voordrachten over Indie en va-n Indische legenden, met uitvoeringen van Indische mu- ziek, film- en wajang-voorstellingen, deze laatste met gamelanbegeleiding, enz. Voor het artistieke gedeelte der week zorgt het Javaan- sche kunstgezelschap Ardjoena, onder leiding van Raden S. Hardjodiringgo. Theodonjs Niemeiier Groningen (Ingez. Med.) geleid. Wij noemen het vier-mogendheden- tractaat tusschen Amerika, Engeland, Frank rijk en Japan nopens de eilandbezittingen en de eiland-dominions in de Stille Zee, een tweede vier-mogendheden-tractaat tusschen dezelfde staten waarin het begrip „insulair" werd omschreven, ten einde Japan niet daar- ond'er te laten vallen; twee tractaten tusschen negen mogendheden (China, Belgie, Nederland en Portugal waren de vier anderen) over vraagstukken betreffende China; een tractaat tusschen China en Japan over de teruggave van Sjantoeng aan China; een ander tractaat tusschen Amerika en Japan over het eiland Jap eniz. (In de uitnoodigingen voor de conferentie van Uit het Engelsch door E. PHILLIPS OPPENHEIM. 70) Vervolg. Mr. Crawley was niet in staat een woord uit te brengen. Toen deed hij een stap naar voren, ging op het uiterste randje van het trottoir op zijn teenen staan en pakte Bliss bij zijn mouw. ,,Weet u wel", fluisterde hij heesch, „dat ik gisteren acht en dertig duizend pond voor u belegd heb?" ,,Zoo", antwoordde Bliss kalmpjes. ,,Als u er dan maar aan gedacht heeft, om geen Engalsche spoorwegen te koo- pen. Zuid-Amerika en Argentinie, dat zijn de twee landen, waar ik het meeste vertrouwen in hem." ,,Ik heb natuurlijk aan uw instructies gedacht, mijnheer", zeide mr. Crawley 'met den noodigen nadruik. Natuurlijk. Ik spreek er alleen maar over, omdat het een te malle verhouding is. Ik sta er dan ook op,..." ,,Stop", vial Bliss hem in de rede. ,,Daar hebt u de bel. t Is weer tijd om weg te gaan. En denk er om, als u een woord tegen me durft spreken, behalve aan de halten, dan wordt u er afgezet. Stapt u dus maar gauw op, als u ten minste mee wilt gaan, dan zullen we bij de volgende halte het gesprek voort zetten." Een kwartier lang reden ze voort, zon der te stoppen. Toen liet Bliss het groote qevaarte bij een van de vaste halten stil- houden, even daarna verscheen Mr. Crawley naast hem op het trottoir. ,,Weet u wel", begon hij, „dat ik een belangrijke conferentie in de City op- geef, alleen om deze kwestie met u te be- praten. Maar ik ben stellig en zeker van plan niet weg te gaan, voordat ik een verklaring van dezen zonderlingen toe- stand heb. Waar uw autobus naar toe gaat, ga ik naar toe." ,,Is dat niet een gedicht?" mompelde Bliss ondeugend. „Ik meen me zooiets te herinneren." Mir. Crawley pakte zijn parapluie bij het onderste gedeelte vast en gaf zijn client met den knop een paar venijnige tikken op den arm. ,,Maar mijn beste mijnheer", riep hij uit, ,,weet u wel, dat u een millionnair bent, en kijkt u daar nu eens zitten. Neem me niet kwalijk... maar u hebt zelfs een gat in uw broek." ,,Waar?" vroeg Bliss angstig. ,,De staat van uw handen is niet met woorden te beschrijven", ging Mr. Craw ley voort, ,,en uw boord, uw das Groote hemel, mijnheer", barstte hij uit, wat beteekent dat alles toch? Vroeger was u een van de sjiekste jonqelui, die iemand zich maar denken kon. We von- den zelfs wel, dat u te veel op uw klee- ren gesteld was. En nu, u zit op een paar oude zakken, uw kleeren zijn vodden, meer niet, uw handen zijn vettig en zwart, u heeft een vuile plek midden op uw neus, u bent op en top een gewone auto-busbestuurder. Ik zou toch waarach- tig ,,Over ongeveer negen en veertig da- gen", viel Bliss hem in de rede, ,,ziet u me weer als een normaal lid van de maatschappij terug. Maar dat kan ik u vooruit wel zeggen", ging hij na even na- denken voort, ,,de oude Ernest Bliss van vroeger is voor goed verdwenen. Overi- gens zult u niet over me te klagen heb ben. Maar zoolang we nog niet zoo ver zijn, zie ik u liefst zoo weinig mogelijk." Meteen maakte Bliss aanstalten om weg te rijden. Mr. Crawley liep zoo hard hij kon naar het achterbalcon terug, waar hij, geholpen door den conducteur, nog net bijtijds opklom. Hortend en stootend reed de groote wagen weer weg met Bliss onbewegelijk op zijn hooge zitplaats, zijn oogen strak op den weg voor hem, zijn handen in volkomen beheersching op het stuur. Het duurde ruim tien minuten voordat de volgende gelegenheid tot voortzetting van de conversatie zich voordeed. ,,Is er niets, dat ik voor li doen kan? vroeg mr. Crawley, toen hij voor de zoo- veelste maal naar den voorkant van de autobus gewandeld was. ,,Ja, er is wel iets", antwoordde Bliss, „Gelukkig dat ik er om denk. Is 't^ ge- heugen nog even goed als vroeger? ,,ja, ik geloof van wel", zeide mr. Crawley. „Wiilt u dan voor me naar Overton Square no. 27 gaan? Daar woont een jonge dame miss Frances Clayton. Tracht te weten te komen of ze een betrekking heeft of niet. Ik zou morgen graag een DE VOORBEREIDING VAN DE VLOOT- CONFERENTIE. Aian het slot van de uitnoodiging, door de Britsche regeering tot de Fransche, Italiaan- sche en Japansche regeeringen voor de vloot- conferentie van Londen gericht, staat, schrijft de N. R. Crt., dat men door gemeenschappelij k overleg een program hoopt te kunnen opstel- len dat de taak van de voonbereidende ontwa- peningscommissie van den Volkenbond zal kunnen verlichten. Met ongeveer dezelfde woorden is indertijd het Britsch-Fransche vlootaccoord gemotiveerd dat zooveel bewe- ging heeft veroorzaakt, omdat men er een ma- ritieme entente voor de verdediging van be- paalde in gemeen overleg afgebakende zee- gebieden in zag. Goed beschouwd zou ook een nieuw vijfvoudig vlootaccoord, op grond van de conferentie te Londen tot stand gekomen, het karakter van een entente tusschen vijf mo gendheden dragen, omdat het, zoo het al geen maritie'm bondgenootschap in zich kan slui- ten, toch gebaseerd zou moeten zijn op vriend- schappelijke politieke samenwerking. Als pre cedent kan men zich op de conferentie van Washington beroepen waar aan het debat over de beperking van maritieme wapening een ge- dachtenwisseling over kwesties betreffende de Stille Zee en het Verre Oosten werd vastge- knoopt die dan ook tot het sluiten van eenige politieke tractaten en overeenkomsten heeft HSSBSSSSjy- zoo uitgebreid mogelijk verslag hebben. Op deze zelfde route kunt u me vinden ,,Met het meeste genoegen", beloofde mr. Crawley, terwijl hij een aanteekening van het adres maakte. Zoolang u maar binnen de grens van het waarschijnlijke blijft, zal ik met het meeste Heeft u misschien sigaren of sigaret- ten bij u?" viel Bliss hem plotseling in de rede. Mr. Crawley haalde een zwart-leeren sigarenkoker te voorschijn, knipte hem open en hield hem Bliss voor. De eene kant was gevudd met sigaren, de andere met sigaretten. Met glinsterende oogen liet Bliss den geheelen inhoud in zijn zak verdwijnen en gaf den koker leeg terug. „U kunt gemakkelijk genoeg aan nieu- we komen, is 't niet?" zeide hij half ver- ontschiuldigend. ,,En nu doet u het beste om zoo gauw mogelijk te verdwijnen. Tot aan Goilder's Green is ex geen eftkele halte en daar wilt u toch niet mee naar toe." Mr. Crawley riep een juist voorbij- rijdende taxi aan. Even daarna hadden Bliss en de conducteur ieder een sigaret in den mond. ,,Nou, bij die sta je in de qunst, Ernie, jongetje", zeide de conducteur, ,,verdui- veld, dat zijn me nog er is sigaretten." ,,Ja, dat is mijn zaakwaarnemer ge weest, voordat ik op zwart zaad kwam te zitten", zeide Bliss vertrouwelijk. ,,'t Is een eigenaardige oude heer, maar hp meent het goed met me." HOOFDSTUK XXX. Den volgenden morgen stond mr. Crawley op dezelfde plaats, waar Bliss welk een weldadigen invloed Aspirin-Tabletten bij alle ver- koudheidsziekten,rheumatiek hoofd-en tandpijn, griep enz. uitoefenen. Maar waarom die gevaren niet reeds voor- komen? daarnaar en neem al bi] de eerste teekenen-van verkoud- heid, rheumatiek, griep enz. 1—2 Aspirin-Tabletten. Gij be- spaart U dan zeker veel p!](1. Gi] weet het dus nu: Innemenl Let er op, dat op Iedere verpakklna en op elke tablet het BAYER-Krula Prlje 75 cte. (ingez. Med.) hem den vorigen daq opgepikt had, met ongeduld op de autobus te wachten Ge holpen door een zeer dienstvaardigen conducteur, bereikte hij zijn zitplaats in de helft van den tijd, dien hij er gisteren voor noodig had gehad. Bij de eerste de beste vaste halte stapte hij uit, om met zijn excentrieken client een praatje te gaan maken. ,,Ik kan niet zeggen, dat ik veel voor autobussen voel, mr. Bliss", verklaarde hij, terwijl hij met een ernstiq gezicht de vouw in zijn pantalon bestudeerde. ,,Een zeer democratisch vervoermiddel. En de conducteur, die mij het achterbalcon op- hielp, was, om niet te veel te zeggen, be- paald familiaar. Uit zijn gesprek meen ik opgemerkt te hebben, dat u den inhoud van mijn sigarenkoker met hem gedeeld hebt." „Ja, 't is een verdraaid aardige vent", antwoordde Bliss. ,,En nu uw verslag". (Mir. Crawley kuchte even voordat hit begon. ,,De jonge dame in kwestie", zeide hif gewichtig, ,,is nog steeds buiten betrek king en ik vermoed, naar de houding van haar hospita te oordeelen, dat ze haar geld schuldig is." Bliss fronste de wenkbrauwen. ,,Daar moet ik even over nadenken' zeide hij kortaf. ,,En misschien wilt u nu wel naar achteren verdwijnen, want we moeten weg." Bij de volgende halte kwam mr. Craw ley weer naar voren qewandeld. Heeft u misschien nog instructies voor me?" vroeg hij, terwijl hij met zijn petfood op zijn notitieboekje klopte. Bliss knikte. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1929 | | pagina 1