AIGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH VLAANDEREN.
Vrijdag 24 Mei 1929.
69e Jaargaag.
Eerste Blad.
Examenwee.
No. 8377
ABONNEMENTSPRIJ S:
era,
ypPflgW
HEERENBAAI
FEUILLETON.
BINNENLAND.
smaakt ah room
TER NEUZENSCHE COURANT
Binnen Ter Neuzen f 1,40 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen fr. per post f 1,80 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post f 6,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika f 2.25, overige landen 2.60 per 3 maanden fr. per post A'bonnementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetahng.
Dit blad verschijnt iederen Maandaq-, Woensdag- en Vrijdagavond.
Binnen verloop van eenige jaren zijn er
twee eigenaardige en ook aardige brochu
res verschenen, die innig venband houden
met de zaak, die wel duidelijik wordt ge-
noemd in den titel van dit artikel. De eer
ste van die twee brochures was van de
hand van een inmiddels reeds overladen
kerkelijk hoogleeraar te Utrecht: Prof.
Daubanton, de tweede is kersversch, en
een overdru'k uit ,,De Bode", orgaan van
den Bond van Nederlandsche Onderwij-
zers. D'e eerste brochure, die speciaal de
academische examens critiseerde. en waar-
van wij dus den inhoud (hoe belangrijk
ook overigens) voor de lezers van dit
blad meenen niet zoozeer te behoeven
uiteen te zetten, droeg den kenschetsen-
den titel: ,,Op ter Examenjacht' de twee
de heet al heel weinig malsch: ,,De
Examen-idioot of de kinderexamens van
1928". In deze brochure worden een aan-
tal opgaven medegedeeld, die in den vo-
rigen zomer aan ondersoheiden Hoogere
Burgerscholen en Gymnasia zijn opgege-
ven ter beoordeeling van de al of niet ge
schiktheid der kinderen, die waren aan-
gegeven om tot de eerste klassen der
onderwijsinrichtingen te worden toege-
laten. Men weet, dat het nu al gerui-
men tijd zoo is geweest, dat voor leerlin
gen van scholen, die een voldoend leer-
plan bezaten, de mogelijkheid bestond.
dat het hoofd van zoo'n inrichting mocht
beslissen, welke leerlingen hij al of niet
voor de Relating tot een H.B.S. of Gym
nasium geschikt achtte. Men had hier te
doen immers met personen, die deze leer
lingen meestal jarenlang hadden gade-
geslagen en die gerekend mochten worden
voldoende op de hoogte te zijn van de
kundigheid en eigenaardigheid dezer dis-
cipelen. Zij wisten maar al te best, dat zij
noch dezen leerlingen zelven, noch hun
ouders of voogden een wezenlijken en
echten dienst bewezen, als zij hun den
toegang openden tot een onderwijsinrich-
ting, waar zij straks het onderricht toch
niet naar behooren zouden kunnen ver-
vullen, en izoo was er dan naar onze mee-
ning ook alles voor te zeggen, dat deze
beslissing aan de betrokken schoolhoof-
den veribleef. Maar in onze dagen is men
nu eemmaal gewoon op allerlei gebied het
beter te willen weten niet alleen dan de
menschen van voor een paar honderd
jaar, maar ook beter dan de lieden van
voor twintig of tien jaar, en zoo hebben
wij dan de dwaasheid beleefd, dat wij niet
alleen bankibiljetten hebben gekregen in
blauwe kleur van f 10,en van f 25,
maar is op het gebied van het onderwijs
nu ook weer eens verandering gebracht
in deze toelating, zoodat de jonge kinde
ren, die de zes of zeven jaren op de
Lagere School hebben afqeloogen, nu
worden onderworpen aan een toelatings-
exa.men, waarvan allerlei schadelijke ge-
volgen zijn te verwachten en voor de con
stitute der betrokken leerlingen en voor
den rustigen gang van het onderwijs. die
nu verstoord wordt, omdat bij en onder
alles gaat voorzitten de gedachte aan het
straks komende examen.
De Bond van Nederlandsche Onder-
wijizers, die overigens in verschillende
harer besluiten en gedragingen niet steeds
onze instemming of bewondering heeft
genoten, heeft er ongetwijfeld en lof-
Uit het Engelsch
door
E. PHILLIPS OPPENHEIM.
10) (Vervolg.)
Bliss stak zijn hand in zijn rechter
broekzak en haalde er tot Tim's niet ge-
ringe verbazing een paar sovereigns uit.
„Als je blieft". zeide hij, ,,nou koop je
maar alles wat je denkt noodig te hebben.
En dan nog wat. Doe me het genoegen
en ga niet naar het magazijn terug, voor-
dat ik het je zeg. Ik wou nu eerst eens
zien, of dit plannetje me zal lukken. Mor-
genochtend om acht uur zal ik zorgen, dat
ik hier ben."
Voordat hij wist wat hij deed, liep Tim
op straat, nog te veel verbaasd om na te
denken; even daarna ging Bliss ook weg.
In zijn rechterbroekzak had hij driehon-
derdvijftig pond in bankpapier en wat zil-
vergeld, eigendom van den heer Ernest
Bliss, millionnair, in zijn linker broekzak
had hij de eenbiedwaardiqe som van twee
shillings, het eenige geldelijk bezat van Er
nest Bliss, reiziger van de firma Masters
v ^n^elaars in fornuizen. En daar
liep hij nu, juist op dat uur van den dar
waarop Londen als een magneet werkt op
vreemdelingen en Londenaars van het
type Ernest Bliss. Alle huizen, alle res
taurants waren verlicht. Nog nooit had
waardig en verdienstelijk werk aan ge- j
daan, thans deze reeds verschenen arti-
kelen te bundelen en ze op die wijze in
breeder kring bekend te maken.
Het Hoofdbestuur van den genoemden
Bond had al dadelijk, toen het nieuwe
Koninklijike Besluit inzake de toelatinq tot
de middellbare scholen aan dat M. O. het
recht gaf (niet de plicht, zooals men
abusievelijk het wel eens heeft voorge-
steld) weer de kinderexamens te herstel-
len, aangekondigd, dat dit Bestuur over
deze examens materiaal zou verzamelen
en dit dan ook aan een kritiscne bespre-
king zou onderwerpen. Deze bespreking
kw'am los in een tiental artikelen. Voor
deze, nu onlangs verschenen brochure is
een ernstig beroep gedaan op de mede-
werking van de vaderlandsche pers. Zij
zoo hoopte het Hoofdbestuur van den
Bond zou helpen om de aandacht van
het groote publiek op deze puiblicatie te
vestigen, ,,opdat zich een openbare mee-
ning vestige, krachtig genoeg om aan de
hier gesignaleerde examineerderij met de
daaraan helaas noodzakelijk verfconden
dressuur een einde te maken". En het is
narnens de grootste onderwijzersorgani-
satie in ons vaderlhnd. dat >dit Bestuur zich
(jewend heeft tot de ouders der Neder-
'andsche jeugd met een dringend verzoek
om hulp om onze kinderen te bewaren
voor de antieke, tegen natuurlijke
.schoolmeesterij" die voor den waren
schoolmeester al jaren-lang verfoeid
wordt en die zoo heerlijk aan het ver-
dwijnen was, maar die in korten tijd weer
het heele onderwijs dreigt te vergiftigen,
indien de hier gesignaleerde kinderexa
mens blijven.
Nu is het jammer, dat wij *ter illustratie
van dit artikel niet in deze courant kun
nen opnemen de eenige illustratie, die aan
de thans door ons besproken brochure is
toegevoegdeen facsimile van een ge-
deelte van het examenwerk voor geschie-
denis, dat dit jaar is opgegeven bij het toe-
latingsexamen voor het gymnasium te
Delft. De kinderen daar kregen een mis-
lulkt hectografeersel voor zich in paars,
daar, waar het heelemaal onleesibaar was,
bijgepeuterd met gewone inkt. En door
die bijwenkerij had het stuk lang niet aan
leesbaarheid gewonnen. Echter betreft
ons beziwaar niet alleen den vorm, waar-
in dit examenwenk werd voorgezet, neen,
het gaat evenzeer tegen den inhoud dezer
opgave. Men oordeele zelf, als wij hier
alleen maar de zesde vraag laten af-
drukken
6. In het jaar 1619 werdenen
gevangen gezet opIn het jaar...
.ontvluchttedie geboren was in
waar nu staat zijnop de
in eenhij is langen tijd in dienst ge
weest van....... Hij stierf inte
Zoover de opgave. Men moet het zich
nu vooral qoed voorstellen Onleesbaar
haast, dat al eerstens, en dan verder deze
vragen. Alleen zij ter verzachting van
ons oordeel bijgevoegd, dat het een op
gave was te Delft, waar men dus (soms)
gerekend mag worden in Hugo de Groot
iets meer belang te stellen dan het geval
is in Ter Neuzen of Groningen.
Immers: er staat te*Delft een stand-
beeld voor Hugo de Groot, en dat staat
niet in 'n parkje, niet in 'n hoek, niet in 'n
nis, niet in een hek maar waar staat het
dan wel in? Er was (ook op herhaalde
en ernstige navraag) niemand, die deze
kwestie wist op te lossen, totdat eindelijk
iemand op de gedachte is gekomen, dat
bedoeld fcon zijn maar dan waren de
leesteekens verkeerd geplaatst in een
boakenkist". Alleen bleef dan nog de
puzzelarij met het laatste zinnetje, waar
hij zoo sterk de attractie gevoeld van het
West End, die geheimzinnige attractie
van het West End met zijn prachtige
restaurants, zijn muziek en zijn karakte-
ristiek publiek, dat hoofdzakelijk uit luxe-
menschen bestaat. Ajle vroegere herin-
neringen werden met een schok wakker.
De zes weken van hard werken en slecht
eten, welke achter hem lagen, waren plot-
seling vexgeten. Hij stond juist tusschen
de ingangen van twee van de beroemd-
ste restaurants. Ten slotte kon hij zich
toch wel een keer een goed middagmaal
toestaan, ter eere van het komende suc-
ces van het Alpha fornuis. Hij leek wel
dwaas om zich zelf zoo strikt aan zij.n
woord te houden. En terwijl hij nog aar-
zelde, werd hij plotseling bij den arm qe-
paJkt. Zonder eenig ceremonieel werd hij
omgedraaid en voordat hij het wist, keek
hij in een paar donkere oogen en terwijl
hij luisterde naar een heel beikende stem
kreeg hij tegelijkertijd vaaq een indruk
van veel mooi, zacht bont en een door-
dringenden geur van viooltjes.
„Waaraehtig hij is 't Ernest Bliss.
Jou leelijke schooier Waar heb je al dien
tijd gezeten Kijk eens, Hilda."
De twee meisjes waren juist uit een taxi
gestapt en pakten hem ieder bij een arm
om hem vooral niet te laten ontsnappen
„Niet een keer ook maar ben je in den
schouwburq geweest", ginq hetzelfde
meisje, dat hem het eerst had aanqespro-
ken, verwijtend door, ,,niet een keer in the
Milan, 't is zelfs niet bij je opgekomen,
of we je auto soms noodig hadden. Wees
nu tenminste lief en ga met ons eten bi
Oddy, dan ikan je ons meteen vertellen
wat er eigenlijk gebeurd is.'
Even aarzelde hij. Bijna waren ze bij
De Bode de navolgende antwoorden voor
binnen kreeg
Hij stierf in waarheid te vroeg.
Hij stierf in armoede tevreden.
Hij stierf in vrede te Rostock.
Hij stierf in ballingschap te Rostock. j
Hij stierf in 1645 te Rostock.
Hij stierf in Duitschland te Rostock.
Alleen wilden wij toch vragen Is het
nu werkelijk een bewijs van geschiktheid
voor het volgen van gymnasiaal onder
wijs, als een jongen of meisje van 11 of 12
jaar het geboortejaar en het sterfjaar weet
van Hugo de Groot; en ook andersom: is
zoo'n kind ongeschikt, als het dergelijke
jaartallen blijkt niet te weten
Wij gaven eigenlijk pas een proefje, en
wij willen graaq nog enkele andere be-
wijizen noemen, om te laten zien aan wat
voor onmogelijik onderzoek deze kinders
meermalen worden onderworpen. Heel
vreemd doet b.v. aan het vraagstuk, dat
te Apeldoorn is opgegeven bij het toela-
tingsexamen voor het gymnasium, en dat
aldus luidde
,Een hond achtervolgt een kat, die
31,74 M. van een boom en 225 c.M. van
den hond verwijderd is. De kat maakt
per seconde 3 sprongen. elk van 69 c.M.
de hond 2 siprongen, elk van 11 d.M. Zal
de kat den boom nog voor den hond be-
reiken
Zoo ja, hoever is dan de hond nog van
den boom verwijderd Na hoeveel secon-
den zou de kat ingehaald zijn, als er geen
boom had gestaan?" Hierbij doen zich
natuurlijk als de leerling geen rekenma-
chine is, allerlei kwesties voor, en de qua-
lificatie van het Hoofdbestuur van den
Bond van Nederlandsche onderwijzers
lijkt ons niet zoo erg overdreven, als deze
heeren zeggen, dat aan dit vraagstuk let-
terlijk „alles even weerzinwekkend is van
premitief barbarisme". Om te beginnen
moet een kind, dat zoo'n som wil uitreke-
nen, aannemen, dat hond, kat en boom
zich in een rechte lijn bevinden, anders is
er geen uitrekenen aan. Onderzocht
wordt dus, of het kind er op gedresseerd
is, een vraagstukje als dit aan te vullen
met gegevens, die de examen-idioot"
vergeten had, en of het kind dus rede-
neert Nou ja, ze zeggen het er wel niet
bit, maar zij bedoelen natuurlijk, enz."
Maar dan Dan moet het kind niet het
ongeluk hebben om logisch te zijn, en het
verschil in snelheid (13 c.M.) te gaan
deelen op de 225 c.M., vast te stellen dus
dat de hond na 174/1S seconde de kat zou
kunnen inhalen. om vervolgens te con-
stateeren, dat in die 174/1S seconde de
kat 174/13 X 2.07 M., dat is meer dan
34 M. kan afleggen, en dus voor het in
halen al lang en breed in den boom zit.
Neen, die inhalerij mag noq niet worden
uitgerekend, want daar gaat pas de derde
vraag over
Het kind moet dus zoo uitrekenen de
kat heeft over den afstand tot den boom
noodig (31.74 M. 2.07 M. 151/;;
seconde; de hond 33.99 M. 2.20 M.
159/2o seconde; dat is 7/«n seconde langer
dus... neen, dat is ook nog niet goed,
want dan heeft het kind een omweg ge
maakt om tot vraag 2 te komen.
De oplossing moet dus zoo zijn de kat
heeft 15Va seconde noodig. In dien tijd
doet de hond 154/s X 2.20 M. 33,731
M. Hij is dus nog 33.99 M, 33.734/a
M. 0.252/a M. van den boom verwij
derd.
En daarna pas mag de inhalerij zonder
boom worden uitgerekend. Alleen blijft
dit onzin, want als er geen boom staat,
vervalt ook de afstand van den boom
den ingang van het restaurant. De por
tier, die Bliss herkend had, stond met zijn
pet in zijn hand; hij had een ooqenblik van
overweldigend verlangen naar de lichte,
warme atmosfeer van het restaurant, het
goed klaargemaakt eten, de *keurige be
diening, naar al de luxe, welke hij zich
gedurende de laatste zes weken met zulk
een energie had ontzegd. Het meisje, dat
hem het eerst had aangesproken, had haar
arm door den zijne gestoken en zeide
lachend:
,„Je behoeft niet te denken, dat ik je los
zal laten. Ga nou mee, dan kan je ons
eens vertellen wat je al dien tijd hebt uit.
gevoerd en waarom je zulke gekke klee
ren draagt.'"
Nog een oogenlblik sloeg een gevoel van
aarzeiing zoo sterk door Bliss heen, dat
hij zijn vuisten balde, niet wetend wat te
doen. Op dat ooqenblik ging hem een
ateliersmeisje voorbij. moe, bleek, sjofel-
tjes gekleed; toen ze het restaurant voorbij
ging, keek ze omhoog, waardoor het light
van den ingang scherp haar gelaat ver-
lichtte. Met een schok kwam de herinne-
ring aan hetgeen zijn houding gedurende
de laatste zes weken beteekende, bij Bliss
terug. 't Was alsof hij al zijn wilskracht
weer voelde terugkomen; toen hij begon
te spreken, klonk een geheel andere toon
in zijn stem door. i(
/Kinderen, het spijt me heusch,' zeide
hij beslist, ,,maar voor het ooqenblik zijn
al die dingen voor mij verboden waar.
Maar omdat we zulke oude kennissen
zijn... Hier Kitty, paik aan."
Tersluiks, met een knipoogje, stopte hij
twee of drie bankbiljetten uit zijn rechter
broekzak het meisje in de hand.
,,Zoo", zeide hij. ,,Nu zorg je maar
Men ziet uit dit klasse voorbeeld nu
wel heel duidelijk, tot welke dwaasheden
leeraren bij deze kinderexamens zijn ge
komen, en het behoeft ons dan ook niet
te verbazen, als wij in een boekje van den
heer Holtzappel zien, hoe de jeugd van
tegenwoordig op deze examens wordt
voorlbereid doordat hun wordt aangera-
den zich goed een antwoord in te prenten
op deze vragen:
Men vindt fabrieken
te Lyon van
te Nurnberg van
te Sheffield van
te Stoke a/d Trent van
te Birmingham van
te Seraing van
te Stettin van
te Essen van
te Venetie van
te St. Gallen van
te Maagdenburg van
te St. Etienne van
te Solingen van
te Sevres van
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
Maar welke dwaas verwaoht van een
dergelijke africhterij nu eenig heil, en
zoekt daarin met ernst een waardemeter
voor kennis en geschiktheid
HET AUTO-ONGELUK BIJ
RILLAND-BATH.
Bij den aanvang van de Dinsdag gehouden
vergadering van den gemeenteraad van Ril-
land-Bath heeft de vaorzitter enkele woorden
van deemis uitgesproken ten aanzien van de
slachtoffers van het ernstige auto-ongeluk,
dat op den eersten Pinksterdag aldaar heeft
plaats gehad. De raad besloot een brief van
deelneming aan de familie van de slachtoffers
te zenden.
Naar aanleiding van het ongeluk bracht de
voorzitter in herinnering wat sinds de aphef-
fing van de bewaking van den beruchten over-
weg van verschillende zijden gedaan is om
intrekking van dezen maatregel te verkrijgen.
De raad heeft zich indertijd met een adres tot
d'en minister gewend om de bewaking hersteld
te krijgen; wel is toen een nieuw onderzoek in-
gesteld, doch het gewenschte resultaat werd
niet bereikt. Het onderzoek dat het vorige jaar
plaats had als vrucht van een interpellatie-De
Muralt en dat ging over nog twee andere be-
ruchte overwegen, werkte evenmin iets uit.
Intusschen bleven de ongevallen aanhouden,
en thans greep het schokkende ongeluk van
Pinksteren plaats. Het blijft onverantwoorde-
lijk, aldus zeide de voorzitter, een geweldig
d'rukken verkeersweg over een intemationale
spoorbaan als hier onbewaakt te laten. Men
kan niet volstaan met de zaak uitsluitend te
beoordeelen naar het meer of minder vrije uit-
zicht op den spoorweg. Een drukke en daarbi.i
niet te breede verkeersweg als deze eischt vaak
de voile aandacht, zoodat men op het trein
verkeer niet voldoend kan letten. Daarom stel-
de de voorzitter voor, zich nogmaals met een
adres te wenden tot den minister van Water
staat om den overweg weer bewaakt te krij
gen. Als over enkele maanden het nieuwe weg-
vak van den rijksweg gereed is, zal zijns in-
ziens de toestand nog gevaarlijker zijn.
Eenige raadsleden ondersteunden dit betoog
INGEZONDEN MEDEDEELIN GEN
vliegensivlug dat je een goed tafeltje krijgt
eet er eens lekker van en koop wat bloe
men. Ik moet nu heusch weg, want ik
heib nog wat te doen."
In-verbaasd keek het meisje» hem aan.
Tot dusver was hij in haar oogen altijd
een echte blaag geweest en nu plotseling
leek bet wel, alsof hij iets echts manne-
lijks gekregen had.
,.Toe, ga nu in elk geval mee eten?'
vroeg ze. „Je kunt toch onmiddellijk daar
na weggaan".
Bliss scbudde zijn hoofd en wilde weg
stappen, maar hij bedacht zich nog even
en keerde zich naar de beide meisjes
,,Neen, ik heb beloofd ergens anders te
gaan eten", zeide hij, mot moeite een glim-
iach onderdrukkend, toen hij de twee shil
lings in zijn linkerzak voelde. „Daq
boor." Snel, energiek stappend, ging hi
weg, met een gevoel, alsof hij gelukkig een
groot gevaar ontsnapt was. Zijn diner
in Soho kostte hem precies tien pence; na
afloop ging hij naar zijn vroegere woning
sloot de hiuisdeur open en stapte naar bin
nen met een gevoel, alsof deze omgeving
hem aibsoluut vreemd was. Toen Clowes
den sleutel in het slot hoorde omdraaien
liep hij snel naar de voordeur en groette
Bliss, alsof diens thuiskomst iets heel q
woons was.
Heeft u al gegeten, mijnheer was
het eenige wat hij vroeg.
Bliss knikte. „Ik heb je noodig in mijn
kleedkamer," zeide hij; „ik moet me even
verkleeden; leg je mijn jacquet klaar
,.Er zijn drie mandjes vol met brieven
mijnheer, die mr. Crawley heeft teruqqe-
stuurd, en die ik toen voor u bewaard heb
Gewone brieven en invitaties."
,,Die moeten dan maar wachten, ant-
ECHTE FRIESCHE
Jnp/ott/t van geu/on* labaMJ
-He
De heer Van de Sande wees daarbij op de zijns
inziens onvoldoende plaatsing van de waar-
schuwingsborden, die niet sterk opvallen. Met
algemeene stemmen besloot de raad, zich in
den voorgestelden geest tot den minister van
Waterstaat te richten.
NEDERLAND—BELGIe.
Op 7 Mei heeft, schrijft het Hbl., de Neder-
lanasche gezant bij het Belgische hof, tegelijk
met het overhandigen van het Nederlandsche
antwoord op het Befgische memorandum van
Januari 1.1., aan de Belgische regeering ge-
vraagd of zij er bezwaar tegen zou heibben,
dat de stukken, tusschen Brussel en Den Haag
te dezer zake gewisseld, openbaar werden ge-
maakt, door overlegging aan de Staten-Gene-
raal. Wij hebben niet vemomen, dat op die.
vraag een antwoord is ontvangen, sterker, wij
hebben bij navraag aan het ministerie van
Buitenlandsche Zaken vernomen, dat onze re
geering nog geen antwoord heeft ontvangen.
Dat kan eenige verwondering baren. Indien
wij ons niet vergissen, is het in de diplomaten-
wereld gewoonte, dat op een dergelijke vraag
terstond geantwoord' wordt. Dat het antwoord
zoo lang uitiblijft, is zeker ongewoon.
Het is mogelijk, dat de Belgische regeering
met haar antwoord eenigszins verlegen zit.
Ook in Belgie zullen weldra verkiezingen plaats
hebben. Is de Belgische regeering bevreesd,
dat haar antwoord een ongunstigen indruk zou
maken in haar eigen land? Wil zij het geven
van een antwoord liever aan een eventueele
opvolgster overlaten? Wij kunnen er slechts
naar gissen. Maar er mag, dunkt ons, wel eens
op gewezen worden, dat het uitblijven van een
antwoord hier te lande eenige verwondering
begint te wekken.
EEN AMERIKAANSCHE KRUISER OP DE
WESTER-SCHELDE.
Het Ned. Correspondentiebureau in Den
Haag meldt:
In de Independance Beige van 15 dezer werd
vermeld, dat de Amerikaansche kruiser „Ra-
leigh" zonder verzoek om vergunning aan de
Nederlandsche autoriteiten tot doorvaart over
Nederlandsch grondgeibied, naar Antwerpen
zou zijn opgestoomd'.
Bij navraag werd het Correspondentiebureau
van bevoegde zijde medegedeeld, dat dit be-
richt onjuist is. De Amerikaansche regeering
heeft aan de Nederlandsche regeering vergun
ning verzocht en verkregen tot het bevaren
van de Wester-Schelde ter gelegenheid van
het bezoek van den kruiser „Raleigh" aan
Antwerpen.
HET TRAMVRAAGSTUK.
De minister van Waterstaat heeft in een der
lokalen van zijn departement de commissie
voor het tramwegvraagstuk geinstalleerd. Aan
deze commissie is opgedragen, te onderzoeken
of en in hoeverre de financieele verhouding
tusschen het Rijk en de intercommunale tram-
wegen, die in het belang van het verkeer in
stand moeten worden gehouden, dient te wor
den gewijzigd. De minister hield daarbij een
rede, waarin hij schetste, hoe en door welke
oorzaken de positie der tramwegmaatschap-
pijen geleidelijk steeds moeilijker is geworden,
zoodat bestendiging en zelfs versterking van
de Rijkshulp tot instandhouding der tram-
wegen noodzakelijk schijnt. Vast dient echter
te staan, dat deze op zichzelf reeds niet onbe-
d'enkelijke hulp voor de instandhouding van
een bedrijf niet geboden wordt, waar levens-
vathaarheid ontbreekt. Daaraan wordt juist
ten aanzien van sommige tramwegondeme-
mimgem. van verschillende zijden getwijfeld.
De installatierede van den minister werd
door den voorzitter der commissie beantwoord.
woordde Bliss kortaf. ,,Ik heb op het
oogenbliik geen tijd om ze in te kijken."
Een half uur later was hij klaar om
weer weg te gaan; toch had hij wel het
land, toen hij vanuit zijn goed verwarmde,
gezeliige kamers naar buiten in de donkere
straat stapte, waar een druilerige regen
gestadig neerviel. Dien nacht sliep hij
in het kleine, harde bed boven op het kille
zolderkamertje en den volgehden morqen
precies om acht uur sloot hij de deur voor
Tim open van hun nieuwen winkel in
Regentstreet. Toen het tien uur sloeg,
was bijna al zijn geld op, maar het fornuis
brandde faeerlijtk en een keuriq in t wit
gekleede kok was druk bezig om allerlei
eten erop klaar te maken. Een qedeelte
van den winikel werd ingenomen door een
enorme hoeveelheid levensmiddelen. de
vloer van het andere gedeelte was be-
■dekt met een keuriq tapijt, tegen den wand
stond een Derby-schrijftafel, waaraan
Bliss, in jacquet met grijlze broek en een
hoogen hoed, druk zat te schrijven, terwijl
hij, schijnlbaar diep in gedachten, zoo nu
en dan een trekje deed aan een heel qroote
en diikke sigaar, welke hij zoo hield, dat
de voorbijgangers haar vooral goed kon-
den zien. Voor het raam was een groot
wit karton opgehangen, waarop gedrukt
stond
Voor menschen die honqer hebben
zijn hier
Gratis
Maaltijden verkrijqbaar
Alles
wordt qekookt
op het beroemde
Alpha Fornuis.
(Wordt vervolgd.)
