ALGEMEEN NIEUWS- EN AOVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
1928
<&k%
spirin-
No. 8276.
Maandag 24 September 15428
68® Jaargang
Eerste Blad.
H. H.Kantoorhouders
Pijn-
stillers!
ABONNEMENTSPR IJS:
BINNENLAND.
FKUILLITOH.
De innemende Landlooper
BUITENLA N_dT
Tabletten
he:.
Binnen Ter Neuzen f 1,40 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen fr. per post f 1.80 per 3 maanden Bij vooruitbetalinq fr. per post f 6,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika f 2,25, overiqe landen 2,60 per 3 maanden fr. per post Abonnementen voor het buitenland alleelT bij vooruitbetalinq.
Dit blad verscbijnt iederen Maandag-. Woensdag- en Vrijdagavcr.d.
Onze abonne's in
'het Buitenland worden
dringend verzochthet
verschuldigde abonnementsgeld voor
15 October in te zenden. Bij niet-
ontvangst voor dien datum wordt
het abonnement gestaakt.:^
Abonnementen voor het Buiten
land worden slechts aangenomen bij
vooruitbetaling.
DE UITGEEFSTER.
De abonne's van
het Gei'llustreerd Zon-
dagsblad, welke het
blad per post ontvangen, worden ver-
zocht hun abonnementsgeld voor
1 October a.s. in te zenden, daar
er anders over beschikt wordt met
verhooging van 15 cent.
DE UITGEEFSTER.
worden verzocht het abonnements
geld over het 3e kwartaal 1928
van de Ter Neuzensche Courant,
vdor 1 October in te zenden.
Wij vestigen er de aandacht van
onze abonne's op dat wij bij terug-
ontvangst van eene onbetaalde kwj-
tantie onmiddellijkde toezending van
het blad zullen staken.
DE UITGEEFSTER.
TERUGBETALING VAN PREMIeN
DER VRIJWILLIGE OUDERBOMS-
VERZEKERIN G
lngediend is een wetsontwerp tot wijzi-
jpng der Ouderdomswet 1919. Om tege-
saoet te komen aan het verlangen, om de
jfclegenheid tot vrijwillige verzekering niet
Ik beperken tot de ouderdomsvoorziening,
maar haar uit te breiden tot de voorziening
ten bate van de weduwen en geldelijke ge-
volgen van het overlijden van den echtge-
moot-kostwinner, wordt een uitbreiding van
cfe wettelijke invaliditeitsverzekering op dit
p«nl voorgesteld. Ten einde het karakter
van aanvulling op de Invaliditeitswet te
doen uitkomen, is het maximum der te ver-
zekeren weduwenrente gesteld op zes gul
den per week.
De kosten der weduwenrenten-verzeke-
Bing zullen door de premien moeten wor
den gedekt, zoodat de Staat in deze ver
zekering geen bijdrage verleent, ook niet
in de administratiekosten.
Aangezien uit de praktijk gebleken is.
door
E. J. RATH
o
32>) Vervolg.
„Wat had ik dan moeten doen, toen
juffrouw Harlan me uitnoodigde?" voeg-
hij er aan toe
,Je hadt er aan moeten denken, wie je
bent," antwoordde ze snel. „Dat ligt voor
de hand."
„En wie ben ik?"
Ze aarzelde een oogenblik. la, wie was
Wij? Deze vraag was berekend om haar
vastberadenheid aan het wankelen te
brengen, maar Hilda begreep, dat ze voet
bij stuk moest houden.
„Je hadt natuurlijk moeten bedanken",
zei ze. ,,Dat weet je evengoed als ik."
„Wat voor reden had ik op kunnen
geven
„Iedereen, die een reden wil bedenken,
kan er een vinden. Maar we zullen daar-
over geen woorden vuil maken. Dat is nu
overbodig. Je denkt er toch niet over, het
door te zetten
„Ik heb al aangenomen", zei hij schou-
derophalend.
,,Ben je besloten menschen, die goed
v®or je geweest zijn, te vernederen?"
,,Geenszins. Ik ben bereid hen op alle
mogelijke manieren te helpen.
In het schemerdonker zag Rawlins, dat
Hilda's oogen flonkerden van woede.
,,Waarom wil je het ons nog moeijijker
maken?" vroeg ze, met moeite haar stem
beheerschend. „Is het je om geld te doen?
Pleeg je chantage, Rawlins?
,,Dat weet je wel beter", antwoordde hij.
,,Zijn we nog niet genoeg vernederd te-
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
geen oertrouwen,
dat wij gedurende meer dan
anderhaloe eeuw en in steeds
toenemende mate tabak oervaar-
digen en daarmede ooorzien, een
steeds grooter wordend aantal
rookers
door een product
te leoeren dat door zijn kwaliteit
voldoet aan de hoogste eischen
was het mogelijk, onze positie
175 jaren lang te handhaoen
en gestadig te oersterken.
zullen de geur
en smaak can onze tabakken ten
oolle bevredigen.
2np€aab van qewomiabaki"
Echte Friesche HEEREN-BAAI
Vanaf 50 ctp.llipd. 2 Oct p. ons, 10 dp. ^2ont
N.V. Douwe Egberts Tabaksfabrieken Joure-Utrecht
Amsterdam-den Haag. - Opgertcht 1753.
dat de populariteit der vrijwillige ouder-
domsverzekering er op winnen zou, indien
bij overlijden van den verzekerde voordat
het recht op rente is ontstaan, de betaalde
premien goeddeels aan hun gezinnen en
nabestaanden zouden kunnen worden
terugbetaald, wordt een regeling in dezen
zin voorgesteld. Voor de verzekering, aan-
gegaan onder het beding van teruggaaf
van de betaalde premien zal uiteraard een
hoogere premie verschuldigd zijn dan ver-
schuldigd is voor verzekering, gesloten
zonder die voorwaarde.
Verder is een bepaling opgenomen, dat
genover ons personeel? Zie je niet in, dat
we ze allemaal zullen moeten wegsturen
om praatjes te voorkomen? En alleen om-
dat we toegegeven hebben aan een dwa-
ze ingeving. Toe, luister naar rede.
Hij keek haar ernstig aan, zonder eeni-
ge boosheid te verraden.
„Waarom hebben jullie me niet van te
voren gewaarschuwd dat het maar voor
een avond was?" vroeg hij.
„We hadden geen tijd om iets te oyer-
leggen. Dat weet je evengoed als ik."
,,Wat moet ik dan doen?"
,,Wat ligt het meest voor de hand? Je
bent slim genoeg. Geef zelf het ant-
woord."
„Word ik weer chauffeur."
Hilda schudde ontkennend het hoofd.
„Zeg dan, wat je wilt", herhaalde hif.
Zijn onderdanige toon kalmeerde Hilda
niet en stelde haar ook niet gerust, want
ze voelde den ijzer^n wil, die er achter
zat.
„Ik wil natuurlijk dat je verdwijnt.
„Zoowel als gast, als in mijn hoedanig-
heid van chauffeur?"
„Natuurlijk. Er zit toch niets anders op?
„Is dat de wensch van je familie?"
Ze wist het niet, maar twijfelde er sterk
aan. Marian telde natuurlijk niet mee.
Haar sympathieen waren meestal mis-
plaatst. Kane was ook om zoo te zeggen
te verwaarloozen. Ze begreep, dat ze haar
moeder kon beinvloeden, maar van haar
vader was ze niet zoo zeker meer. Dat
oogenblik van kameraadschappelijkheid
bij het buffet vervulde haar met bange
voorgevoelens, want het was geen come-
die geweest terwille van de buren, Het
was iets afzonderlijks en Hilda wist niet
of het van beteekenis zou zijn voor de
toekomst.
,,Het is mijn wil en ik spreek uit naam
van mijn familie", zei ze.
„Dan moet ik dus verdwijnen, zei hij
peinzend en keek haar aan.
I Nederlanders, die in het buitenland geves-
tigd zijn ook een vrijwillige ouderdomsver-
zekering kunnen sluiten.
Aangezien de praktijk heeft aangetoond,
dat de overgroote meerderheid der verze-
keringen betreft renten van drie tot ten
hoogste 10 gulden per week, verdient het,
j naar de Minister meent, aanbeveling, om
het maximum te verzekeren rentebedrag
terug te brengen op 10 gulden per week.
Mr. FOCK NAAR DE EERSTE
KAMER.
Naar de Tel. verneemt, ligt het in het
voornemen oud-gouverneur-generaal Mr.
D. Fock, den leider van den Vrijheids-
bond, zitting te doen nemen in de Eerste
Kamer. Het lid dezer Kamer Jhr. Ir. R. R.
L. de Muralt, heeft zich bereid verklaard
zijn plaats in te ruimen voor den leider der
partij. In verband hiermee worden in den
Vriiheidsbond pogingen aangewend Jhr.
De Muralt bij de komende verkiezingen in
de Tweede Ivamer terug te brengen door
hem een kans biedende plaats op de candi-
datenlijst van den Vrijheidsbond te geven.
Zooals men zich herinneren zal was Jhr.
De Muralt vroeger ook reeds lid van de
Tweede Kamer. Hij bewoog zich voorna-
melijk op het gebied van waterstaat en
defensie en interesseerde zich ook voor
koloniale vraagstukken.
Wij herinneren er aan, dat den heer De
Muralt, die thans burgemeester van Bor-
culo is, met ingang van 1 Maart 1929 als
zoodanig ontslag is verleend.
DE TELEFOONVERBINDING
NEDERLAND—NED. INDIe.
De nog steeds voortdurende telefonische
proefgesprekken tusschen Nederland en
Ned.-Indie zijn weder met een nieuw suc-
ces bekroond. Werd tot nu toe alleen in
Nederland op een gewoon abonne-toestel,
en ook uit andere plaatsen dan de residen
ce en Amsterdam, gesproken, Donderdag
spraken in Indie verschillende personen
voor het eerst op het telefoontoestel in hun
woning, echter alleen nog te Bandoeng.
En zoo onderhielden zich Nederlanders
te Vlissingen, Noordwijk en Waddinx-
veen, van huis tot huis met familieleden of
kennissen te Bandoeng.
In Indie werkt men thans hard om ook
de andere plaatsen op Java in het verkeer
te betrekken; men hoopt hierin binnen en-
kele maanden te zijn geslaagd.
,,Het is het eenig mogelijke. zooals je
zelf inziet."
Hilda had geen tijd zich op te houden
met den tweestrijd, dien ze in zich voelde.
Ze wist, dat ze gelijk had verdwijnen
was de eenige oplossing en natuurlijk een
verdwijnen voorgoed; maar ook voelde
ze, dat ze Rawlins niet graag zag gaan.
I Ze was vast besloten iets te ontdekken
en in dit voornemen was ze slechts ge-
sterkt door de gebeurtenissen van den
avond, maar tot nu toe was ze niets ver
der gekomen. Als hij verdween, zou haar
onderzoek geeindigd zijn. Terwijl dus
plichtsgevoel en het heil der familie ver-
eischten, dat Rawlins zou verdwijnen
voorgoed verlangde ze in haar hart
niets liever, dan dat hij zou blijven.
„En hoe moet ik mijn verdwijnen ver-
klaren?" vroeg hij ernstig.
„Heel eenvoudig," zei Hilda. ,,Hier
thuis zal ik het wel vertellen. Aan juf-
frouw Harlan hoef je alleen maar even te
schrijven. Je weet best, wat. Zeg, dat je
plo.seling weggeroepen bent. Opgebeld.
Je moet naar de stad terug voor zaken.
Het spijt je natuurlijk vreeselijk, enzoo-
voorts."
Hij knikte vol bewondering voor haar
handigheid.
„En de Shinns?" vroeg hij.
,,De Shinns?" herhaalde ze.
„Die hebben me morgen op de thee ge-
vraagd."
Het verbaasde haar niet eens. hoewel ze
er toch niets van af wist."
„Ook een br.efje," zei ze kortaf.
„En ik heb ook nog een paar afspraken
voor overmorcjen, vervolcjde Rawlins
peinzend. ,,Niet vast, natuurlijk. Ik heb
gezegd, dat het van jou afhing. Golfen,
en
Met een driftig gebaar legde ze hem
het zwijgen op.
„Schrijf zooveel briefjes als noodig
zijn,' zei ze. ,,Maar maak, dat het gebeurt.
DE ENGELSCH—FRANSCHE
VLOOTOVEREENKOMST.
Een officieele verklarina van de Engel-
sche regeering heeft, voor het eerst schrijft
de N.R.Crt., van Britschen kant, licht ver-
spreid over den inhoud van de Engelsch-
Fransche vlootovereenkomst. Niet uit eigen
beweging, maar door den nood gedwon-
gen, omdat een 'n Amerikaansche krant 'n
brief in handen gesjDeeld is, die door een
afdeeling van het Fransche departement
van buitenlandsche zaken aan de Fran
sche gezanten in het buitenland gericht
was. Daarin stond te lezen, over welk
beperkingsprogram, voor de ontwapenings-
cortferentie de twee mogendheden het eens
zijn geworden. Dit program wordt, gelijk
de officieele stem uit Londen erkent, juist
weergegeven, op een fout na, die wel een
drukfout kan zijn, wat de tonnemaat van
de duikbooten betreft. Als men deze cor-
rectie aanbrengt zegt de overeenkomst dat
de ontwapeningsconferentie zich op het
stuk van beperking met de vier volgende
klassen van vlooteenheden zal hebben
bezig te houden: lc. kapitale schepen.
d. w. z. schepen van meer dan 10.000 ton
of qewapend met kanonnen van meer dan
8 Eng. duim (ongeveer 20 c.M.); 2°. vlieg-
tuigschepen van meer dan 10.000 ton; 3°.
bovenzeesche schepen van 10.000 ton ol
minder, indien zij gewapend zijn met ka
nonnen van een kaliber dat hooger is dan
6 Eng. duim (±15 c.M.) en tot 8 duim
mm
INGEZONDEN MEPBDEETINGEN.
blijven onz©
Je moet ons er uit helpen!
„Het spijt me, dat ik zoo een succes heb
gehad," mompelde hij.
„Het spijt me, dat je er op zoo een ma-
nier partij van probeert te trekken".
Hij scheen over den toestand na te den
ken. Het duurde zoo lang, tot *hij weer
sprak, dat Hilda er zenuwachtig van
werd.
,,Het is niet eerlijk tegenover mij zei
hij ten slotte. „Ik geef niets om een maat-
schappalijke positie, maar ik had een be-
trekking, die me beviel. Nu krijg ik te
hooren, dat ik den dienst moet verlaten,
omdat ik een avond de familie uit den
nood heb moeten redden. Vindt je dat
eerlijk?"
„Ik vind alleen, dat het gebeuren moet,
Rawlins."
,,Waarom hebben jullie me niet gewaar
schuwd, dat ik er mijn baantje door zou
verliezen?"
„We we hadden geen tijd zoo ver
vooruit te zien", zei Hilda, verlegen schui-
felend.
„Dan moesten jullie de gevolgen ook
Hinker onder de oogen durven zien.
Rawlins keek haar zoo strak aan, dat ze
de oogen neersloeg.
,1k doe, wat ik kan, antwoordde ze
boos. „Ik doe het eenig mogelijke."
,,0 neen!" Hij schudde het hoofd. „Er
is nog een andere mogelijkheid waar
ik al aan begonnen was."
,,Ik wil er niets van hooren of weten!
,,'Maar je kunt het niet vermijden. Ik
geef toe, dat het moeilijk zou zijn hier
cnauffeur te blijven. Dat komt er van, als
je hooger op klimt. Dan kan je niet goed
meer afdalen, maar waarom zou ik niet
hooger op blijven?"
„En hoe lang denk je dat vol te kun
nen houden?" vroeg ze minachtend.
,,Minstens een week; zoolang ik hier
als vriend logeer."
H«.t gevoel van angst maakte zich weer
Wefger namaak en let er op"
dat op elke tablet het woord
.BAYER" staat. Prijs 75cts.
toe; 4°. onderzeesche vaartuigen voor
diepe wateren van meer dan 600 ton (de
fout was dat de Amerikaansche publicatie
sprak van 6000 ton. waarvan de onzinnig-
heid voor de hand lag.)
Een verpletterende onthulling van het
Amerikaansche blad is dat alles geenszins,
want de Parijsche Matin, van 11 Augustus
had in een officieuse samenvatting, waar
van men kon vermoeden, dat zij van de
Quai d'Orsay of het ministerie van marine
afkomstig was, een overzicht der bepalin-
aen van de schikking medegedeeld, welke
hiermee precies klopt. De onthulling bevat
niets nieuws. Men wist uit de Matin, dat
de twee mogendheden elkaar de vrije hand
gaven voor het bouwen van kruisers tot
10.000 ton en artillerie tot het kaliber van
15 c.M. en voorts voor het bouwen van
duikbooten van niet meer dan 600 ton
Engeland kreeg zijn zin in de vrijheid om
lichte kruisers in onbeperkt aantal te bou
wen. Frankrijk op het stuk van den onbe-
lemmerden aanbouw van duikbooten.
Wij weten al, dat Washington hevig op
de teenen getrapt is over zulk een eenzij-
dige oplossing van het kruisersvraagstuk
en dat Engeland, om de Vereenigde Staten
niet tegen zich te maken, de schikking
tegen den zin van Washington, niet zal
handhaven. Het stuk zal dus spoedig enkel
historische waarde bezitten. De heele
manier, waarop van Engelschen kant de
zaak is behandeld, is alleen merkwaardig
onhandig geweest. Engeland en Frank
rijk wisten beiden dat zij den wrok van de
Vereenigde Staten niet konden riskeeren
omdat de groote republiek aan den over-
kant dan op het compromis zou antwoor-
den met een vlootprogram. dat een waren
wapeningsstrijd zou ontketenen. Daarom
hebben zij het ontwerp eerst ter overwe-
ging aan de andere mogendheden van de
vlootconferentie van Washington voorge-
legd. De Franschen hebben echter tegelijk
de openbare meening van de wereld voor-
van haar meester en ze vond geen rust bit
de onverklaarbaie stem in haar binnenste,
die haar zei, dat hij moest blijven. Het
was een quaestie van principe en ze hield
er zich vastberaden aan vast.
,,Ik doe een beroep op je. als heer. Raw
lins", zei ze plotseling.
,.Dat beroep is misschien misplaatst.
,,Neen, zeker nietl"
Hij boog als dank voor het compliment
een beweging, die ze niet geheel zon
der achterdocht gadesloeg. omdat ze er
niet zeker van was, dat alle spot er aan
ontbrak.
„Ik ik weet wel, dat het veel gevergd
is," vervolgde ze qezocht. ,,Het spijt me,
dat je je betrekking verliest, als je ten-
minste heusch van plan was geweest te
blijven. We zullen het zooveel mogelijk
goed maken heusch. Je hebt me een
grooten dienst bewezen, Rawlins, en dat
vergeet ik niet. Ik ben niet ondankbaar.
Nu vraag ik je ten tweeden male.
Het was de eerste keer, dat ze met een
smeekbede tot hem kwam; tot nu toe had
hij haar slechts gezien als gebiedster De
verandering trok hem aan, maar hij be
greep, dat het gevaarlijk was. Het was
veiliger haar weer op haar oude stand-
punt terug te hebben.
,,Ik zal er een paar dagen over naden-
ken", zei hij.
Hij had de uitwerking juist berekend.
Ze richtte zich op en de strijdlust keerde
terug.
,,Neen! riep ze uit. ,,Je zult nu beslis-
sen."
,,Goed, als je er op aandringt.
,,En je besluit
Ze voelde de zwakke formuleering. Ze
had op de een of andere manier zich de
beslissing laten ontglippen.
W j
(Wordt vervolgd.)
TER NEUZENSCHE COURANT
