ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENT1E3LAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
PUROL
Maandag 16 Juli 1928
Jaargang
binnenland.
bttitekland.
De innemende Landlooper
ABONNEMENTSPRIJ S:
f I 0 I i L I x
m
fPSl. SSjTlaSj/lS IZniJV'X he, tSid"S&tf-vEJ&lJ?
Dit blad verschijnt iederen Maandag- Woensdag- en Vnjdagavond.
GEMEENTE TER NEUZEN.
HINDERWET.
BurgemeesterenWethoudersvan TER NEUZEN
brengen, ter voldoening aan het bepaalde bij
artike) 15 der Hinderwet, rer openbare kenms,
dat door P1ETER VANES slagerleTerNeuzen
onder dagteekenmg van 13 Juli 1928 beroep is
aangeteekend tegen de door liun colJ®8® J*?
besluit van 2 Juli 1928 aan hem verleende voor-
waardelijke vergunning tot het opnchten en in
werking brengen van een slachtplaats en e
frigidaire met een electro-motor van p r. K.
in zijn bestaande slagerij in het perceel kadastraal
bekendgemeente Ter Neuzen Sectie L 1500.
Ter Neuzen, 14 Juli 1928.
Burgemeester en Wethouders v°ornocnjd>a—
GHUIZINGA, Burgemeester.
B. I. ZONNEVIJLLE, Secretans.
EERSTE KAMER.
Vergadering van Vrijdag.
Verschillende wetsontwerpen zijn aan
de orde. Bij het ontwerp houdende bepa-
lingen tegen besmettelijke ziekten ver-
klaart mevr. PothuisSmit (s.-d.), dat
haar fractie zal tegenstemmen, omdat deze
de vrijstelling van vaccinatie ontoelaat-
baar acht. Spr. critiseert scherp de wijze,
waarop het ontwerp in de 1 weede Kamer
behandeld werd.
Ook de heer v. Emibden (v.-d.) zal
teqen stemmen wegens dezehde bezwaren.
Minister Slotemaker de Bruine betoogt,
dat het niei op zijn weg ligt zich mt te
spreken over de wijze van behandehng in
de 1'weede Kamer. De kring van be-
zwaarden op grond van godsdienstige
overtuiging is zeer klein. Het ontwerp
qeeft de regeering meer mvioed in de be-
strijding van de besmettelijke zieKten,
weshalve spr. het ontwerp aanbeveelt
De heer Polak (s.-d.) wijst erop, dat de
kleine kring van bezwaarden groot ge-
vaar kan opleveren voor de geheele be-
volking. ,o
Het ontwerp wordt aangenomen met 15
teqen 14 stemmen.
Bij het ontwerp inzake de intehectueele
toenadenng met Belgie betoogt de heer
Rriet (a.-r.), dat de bedoehng van het
verdrag is, in Nederland Fransche cul-
tuur te brengen. Ons land heeft daaraan
□een behoefte en wenscht met betrokken
te worden in den taalstrijd van Belgie.
Minister Waszink acht de conelusie van
den heer Briet niet juist aangezien Bel?e
zich ook tot andere landen wendde. Bel
gie's initiatief was een daad van wi]S be-
*eiHet ontwerp wordt z. h. s. aangenomen.
Bii de aan de ordestelling van het ver-
draq betreffende het toezicht op den m-
ternationalen handel in wapenen vraagt
de heer Van Embden (v. b.), waarom
qeen bekrachtiging wordt gevraagd van
het andere deel voor het verdrag, n.l. da,
betreffende den chemischen oorlog.
Minister Lambooy zet uiteen, dat met
de ratificatie gewacht dient te worden
totdat de besprekingen omtrent de waar-
horaen aeeindicjd zijn.
Het ontwerp wordt aangenomen, even-
als nog eenige wetsontwerpen, waaronder
de wijziging van de Pensioenwet.
MINISTER
SLOTEMAKER DE BRUINE.
De Anti-Rev. Rotterdammer schrijft
Reeds eenigen tijd geleden hoorden wi|
hardop fluisteren, dat het met onmogehik
zou zijn, dat prof. dr. J. R, Slotemaker de
Bruine zijn ministers-steek zou verwisse-
1'en tegen de domineesbaret.
Omdat wij evenwel van officieele zijde
niets konden te weten komen wat oo
maar in de verte leek op een bevestiging
van dit gerucht, hebben wij het niet we-
reldkundig willen maken.
Nu echter dr. F. van Gheel Gildemees-
ter in zijn rubriek in de Haagsche Kerk-
I bode er eveneens op zinspeelt, dat de
i minister maar in Den Haag moest beroe-
pen worden, achten wij geen enkele: redeil
i aanwezig om het langer te verzwijgen.
DE KOSTEN VAN WERKLOOSHEID
UIT OPENBARE KASSEN.
De Minister van Binnenlandsche Zaken
publiceert in anrwoord op een vraag van
i den heer Knottenbeit eenige cijfers over
de kosten in het belang van de werkloo-
1 zen over 1927. Daaraan ontleenen we de
volqende cijfers, in millioenen uitgedru
Rijk Gemeenten
Subs, werkl.kassen 1.83 i-82
Adm. kosten 0.15
Steun we rid. 0.91 9.4/
Werkversch. 3.80 2.9o
Kosten verplaatsing 0.04 0.02
Daarbij komen nog kleinere soorten
voor bijdragen in de kosten van wacht-
qeldrege'irig, voor Nederlandsche arbei
ders in het buitenland; en voorts J 146.14.,.
als uitgaven door provincies voor wer<-
versohaffing.
In totaal komt men tot een bedrag uit
de openbare kassen van bijna 20.5 millioen
gulden.
Stel, dat iemand aan het loket komt en
een postwissel presenteert ten bedragevan
vijf honderd vier en zeventig gulden, vijf-
tien cent, dan heeft de ambtenaar met de
uitbetaling bslast, niet anders te doen da.,
eerst de 570 gulden in papier voor te te -
len, dan even op zijn machine de vier gul
den vijftien cents aan te slaan en dit be-
drag komt uit de ma, ine, zonder dat de
ambtenaar het behoefl na te kijken.
BEGRAFENIS VAN ROTTERDAM'S
BURGEMEESTER.
Jl. Zaterdag heeft onder zeer groote be-
langstelling plaats gehad de begrafems
varf Mr. Wytema, den overleden burg-
meester van Rotterdam. Vooral op d(
door
E. J. RATH.
(Vervolg)
3)
Toen het donker was, kwam hij tot de
overtuiging, dat het nutteloos was verder
na te denken over zijn eetlust. De rivier
had zijn dorst gelescht en morgen kon hn
altijd nog eten; hij liep dus het bosch in
baande zich een weg tot hi) midaen m de
struiken was en maakte zich een bed van
^Dat kon niet beter", zei hij, terwijl hij
zich neerlegde. „Ik zal hier een uurtie
naar de sterren liggen kijken. Dat kan
nooit kwaad en dan kan ik meteen naden-
ken over het huis op den heuvel en de
mevrouw, die zich nooit laat ontmoedi-
flCHij zag de sterren maar heel even, want
toen hij wakker werd zag hij de zon boven
Z'ChNu heb ik tenminste iets om vandaag
over re denken," troostte hij Hch toen hij
opstond om verder te gaan. „Ik ben 1 11],
dat ik qisteravond met alles ui-gedac
heb. Maar voor alles moet een mensch
Et iEindelijk kwam hi, langs een huis. Een
vrouw. die bezig was met kippen voere
op den
Coolsingel was een talrijke merngte tegen
woordiq toen de stoet voor het stadhuis
stdhield, waar de oudste raadsleden de
bioemen'nulde der stad aan den lijkwagen
hechtten. De stoet zette zich daarna weer
in beweging naar de begraafplaats.
Daar werd het woord gevoerd door Mr.
De long, den waarnemenden burgemees
ter. H. M. de Koningin en Prins Hendrik
hadden zich doen vertegenwoordigen.
Op het tijdstip dat de stoet de begraat-
plaats bereikte, werd op de ..Nemjto alles
qedurende 5 minuten stop gezet behou-
Jlens de luidsprekers aan den hoofdingang
en de zingende torens, waarmede treur-
muziek ten' gehoore werd gebracht.
EEN BETAALMACHINE AAN HET
POSTKANTOOR.
Bij wijze van proef werd Dinsdag te r
postkantore in de Prinsenstraat te Den
Haag aan het uitbetalingsloket der posr-
wissels, een betaalmachine in werking
qesteld.
Oncjeveer gc.ijk aan 60n kasregis - r,
evenwel met minder toetsen en een andere
verdeeling, stelt deze machine den met de
uitbetaling belasten ambtenaar in staat.
door het aantikken van de gewenschte
bedragen, te zorgen. dat dit bedrag geteld
te voorschijn komt.
Bovenop de machine zijn verschillende
qleuven gemaakt, waarin de rijksdaalders,
guldens, kwartjes, dubbeltjes, vierduit-
stukken en centen in rijtjes liggen. In to
taal kan tegelijkertijd in de verschillende
qleuven tezamen voor vijf honderd gu.den
aan zilvergeld en voor ongeveer vijltig
gulden aan kopergeld opgestapeld wor
den.
keek hem onderzoekend van terzijde aan.
.Waar is je hoed?" vroeg ze en toen
wist hij zeker, dat het loopen zonder hoed,
een onfeilbare manier was om achterdocnt
op te wekken.
Hij vond het niet de moeite waard een
uitleq te qeven over zijn hoed, maar vroeg
naar' een ontbijt, al was het aLeen maar
de quaestie of het klaar was of dat hi, er
op zou moeten wachten.
Wil je er voor werken? vroeg ze.
"ik kan in ieder geval niet werken zon
der," antwoordde hij.
Ze liep het huis om en hij volgde haar
naar de keuken.
„Mijn man is daar in de schuur, legde
ze uit, met een gebaar. ,,Hij kan me hoo
ren, als ik schreeuw."
Toen gaf ze hem te eten met zooveel
qulheid, dat hij haar qedachtengang be-
qreep. Het was duidelijk, dat ze yerwacht-
te, dat hij een paar uur f.'ink de handen
uit de mouwen zou steken.
Hij vroeg zich af, wat ze hem zou laten
doen. Hij hoopte, dat ze hem met zou vra-
qen den tuin te wieden, want dat leek hem
wanhopig venvelend; maar het deed er
niet veel' toe, wat ze hem zou opdragen,
want hij wist precies, wat hij zou doen.
Toen ze even iets van boven haalde
bracht hij zonder aarzelen, maar ook zon
der haast zijn plan ten uitvoer. Hi, hep de
keuken uit. het huis om en naar den weg
terlk bied haar mijn oprechte veront
sch ul dig in gen aan," zei hij, terwi,l hi,
vroolijk op stap ging. ,.Het ontbijt was
coed hoewel ze geen eerste quauteit kot
fie koopf. maar werken is tegen mi,n prin
DE TOESTAND AAN DE HAVEN
TE ANTWERPEN.
De onderhandelingeir, welke tot doel
hebben tot een nieuwe loonregeling voor
de Antwerpsche havenarbeiders te gera-
ken. zijn thans onder leiding van den gou-
verneur der provincie, baron Holvoet,
volop aan den gang. Aan de bazen, zoo-
wel als aan de arbeiders, is een uitvoerig
qemotiveerde uiteenzetting van hunne
wenschen gevrr agd. De gouverneur is,
aan den havenkant, de wijze van aanwer-
vinq van arbeiders gaa., bestudeeren. Men
hoopt, binnen een tiental dagen tot een op
lossing te kunnen komen, welke de beide
partijen bevredigt.
VERVLAAMSCHTE STRAAT-
NAMEN.
Uitgaande van de stalling dat, waar in
het Waleniand evenveel Vlamingen wo-
nen als er Walen en ..franskiljons" in het
Vlaamsche land verblijven. en geen enkele
Waalsche stad er aar; denkt of ooit aan
gedacht heeft hare straatnamen te verta-
Fen, hebben nu reeds verscheidene Vlaam
sche gemeenteraden besloten de tweetalige
straatnaambordjes in hunne stad of ge-
meente door eentalige-Nederlandsche te
vervanaen.
Te Brugge is daartegen door de Ami
ties francaises" geprotesteerd en heeft een
ingeweken franskiljorsch handelaar, die
aan den hoek eener straat woont, het
zelfs aangedurfd het officieele bordje weg
te nemen en door een Fransche plaat te
vervangen. Deze persoon zal nu gerech
refleerinq leeninqen te weifleren. In btt 1NGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
vuur van het debat zeide hij, dat hij Ber-
gery, als adjunct-secretaris-generaal der
Fransche delegatie in de Commissie van
Herstel had meegemaakt, en wel wist.^dat
deze altijd de waarheid verdraaide."
Bergery was over deze insinuatie zeer
veron'twaardigd en verzocht Poincare zijn
woorden in te trekken, daar hij hem an
ders zijn qetuigen zou sturen.
„Getuigen," smaalde Poincare toen op-
eens, ,,getuigen U hebt mij destijds
gevraagd getuige te zijn bij uw eerste hu- Ooos30-60,Tube 80ct.Bij Apothen Drogisten.
welijk, hetgeen ik toen heb geweigerd
Deze toespeling op een particuliere
aange'egenheid in een politiek debat duidt
men Poincare zeer euvel.
teliik worden vervolgd.
Te Aalst worden op dit oogenblik, in-
gevolge een beslissing van den gemeente-
raad. de tweetalige bordjes eveneens weg-
genomen en door zuiver Nederlandsche
vervangen. Hetzelfde zal nog in verschei-
dene andere steden en gemeenten ge-
beuren.
EEN INCIDENT IN DE FRANSCHE
KAMER.
In de Fransche Kamer is op den dag
voor haar uiteengaan voor het zomerreces,
nog een vrij ernstiq incident voorgevallen.
iJitmaal echter wordt in parlementaire
kringen eenig misnoegen geuit over de
wijze, waarop de steeds zoo correcte en
beheerschte minister-president Poincare
daarbij is opgetreden.
De afgevaardigde Bergery, een van de
meest l'inksche radicaal-socialisten, die
eens als ondersecretaris deel uitmaakte
van een vorig kabinet-Poincare, later ka-
binetschef werd van Herriot, doch sedert
hij voor Mantes zitting heeft in de Kamer
tot Poincare's felste bestrijders behoort,
interpelleerde de regeering over het ver-
schaffen van leeningen aan Roemenie.
De Boerenpartij zou n.l. hebben ver-
klaard, de schulden der tegenwoordige
'.'iberale regeering niet te zullen erkennen.
(Poincare verdedigde toen de houdmg
der regeering en verklaarde, dat deze geen
reden had gezien om aan een bevriende
cipe. Bovendien nadert het doel van mijn
tocht. Aha
Hij spitste de ooren zonder om te zien.
,,Neen zei hij vastberaden. ,,Ik kijk
niet om. Het geeft niets of we er over
redeneeren. Het is een best mensch, maar
ze verdwijnt nu uit mijn leven.
Weldra kon hij haar niet meer hooren
en even later maakte de weg een bocht.
Hij ging iets sneller loopen, wat niet in
strijd was met zijn waardigheid, nu nie-
mand hem zag.
Het werd middag, namiddag, schemer-
donker, Hij ging aan den kant van den
weg zitten, veegde zijn voorhoofd af en
voelde dat hij werkelijk moe was.
„lk hbb minstens veertiq mijl afgelegd
overl'egde hij, ,,en ik weet zeker, dat hei
niet verder dan vijftig mijl is, van waar
ik uitgestapt ben. Vanavond haal ik het
niet meer. Het is oak meer iets voor
averdag; ik moet dus weer eten en slapen
een heeleboel."
Hij at in een boerderij een minuut ot
tien verder, waar men hem van alles vroeq
en werk aanbood voor een heelen zomer.
Ze waren er blijkbaar werkelijk op qe
steld hem te houden. Hij beloofde er over
na te denken.
Ze wezen hem een p.aats aan in d
schuur, waar hij kon slapen en gaven hem
zelfs een lantaarn te leen, nadat hi, be-
loofd had heei voorzichtig te zullen zi,n
De boer zei, dat hij den volgenden mor-
qen wel een scheermes kon kri,gen. He
las moeilijk werkkrachten te yrnden J
ze verwachtten veel van hem. Hi, -tree.,
eens -over de stoppels van zi,n km en
maakte den indruk. alsof hij s ochtends bi,
Naar aanieiding van bovenstaand hef-
tig incident in de Kamer heeft Bergery
Poincare een brief geschreven. Hij vraaqt
den president van den ministerraad uit-
sluitsel over diens woorden ,,Ik verwacht i
uw qetuigen en zegt niet met hem te zu;-
len duelleeren. Bergery voelt zich door de
toespelincj van Poincare in zijn eer en
goeden naam aangetast.
Poincare had namelijk in het dispuut
eenige keeren op dreigenden toon gezegd.
,,Ik ken U." Bergery meent dat die woor-
den Poincare en diens ambt onwaardig i
zijn. Daarom verzoekt Bergery hem in heL
openbaar zijn woorden te verduidelijken.
Poincare antwoordt in een andereir open
brief niets te zullen terugnemen. Als Ber-
qery wil, dat hij er lets aan toevoegt kan
hij hem bij het begin van den volgenqen
zittijd interpelleeren, Voor het overige
vindt hij het onnoodig naar aanieiding
van artikelen in de bladen een nieuwe
polemiek met hem te beginnen.
DE VERDWIJNING VAN
LOEWENSTEIN.
Majoor Cooper en andere ambtenaren
van het Engelsche departement voor on-
qelukken van het ministerie voor Lucht-
vaart onderzochten Donderdag op een
vlucht den toegang van het Fokkerylieg-
tuiq, waaruit kapitein Loewenstein 4 Juh
is verdwenen. Ofschoon geen officieele
mededeelingen zijn gedaan, verneemt nien
toch, dat een der leden van het gezelschap
de deur met de grootste moeite slechts een
paar duim kon open krijgen en dat, toen
dit lid de deur weer losliet, deze d°or de
kracht van de wind met geweld werd
dichtgeslagen. Na een langdurige worste-
linq slaagde majoor Cooper er in, met een
touw om zijn middel gebonden de deur
voldoende te openen om naar een buiten
hangende ladder te klimmen. Hij werd
later weer naar binnen gehaald. De
proefneming geschiedde op een hooate
van duizend voet met kapitein Drew, die
op Loewensteins machine als bestuurder
fungeerde.
DE SCHIPBREUKELINGEN VAN DE
ITALIA.
Indien het anderen is qegaan als ons,
dan hadden we voor het redden van de
mannen der Italiaansche poolexpeditie de
grootste hoop gevestigd op de vluage
vliegtuigen, die groote vogels. die hun
weq konden nemen ondanks ijsschotsen ot
ijsvelden en die van uit de hoogte een
ruim uitzicht hadden, voor het opsporen
van de. vermisten. We wisten, dat er ook
een Russische ijsbreker, de ,,Krassin nsar
het Noorden was vertrokken, om aan het
opsporings- en reddingswerk deel te
nemen, doch hoog ging onze verwachting
daarvan niet. omdat we vreesden dat het
ijs dit vaartuig te veel zou hinderen, dat
het te weinig bewegingsvrijheid zou heb
ben en dat het ook niet Noordelijk genoeg
zou kunnen komen.
De geschiedenis der laatste dagen leert,
dat men zich echter ook kan vergissen.
Gebleken is, dat „het oog" der vliegtuigen
op de ijsvelden nog wel te wenschen over-
laat, dat deze moesten worden geholpen
door de radio, en dat het bovendien voor
reddingen in het poolijs nog vrij hulpe-
looze vervoermiddelen zijn, en de redders
daarbij groot gevaar loopen het aantal
slachtoffers te vergrooten, aangezien die
groote vogels geen veld vinden om er zon-
tier gevaar neer te strijken.
En nu komen de berichten van de
„Krassin", het gewone schip op het water,
dat volgens de oude nrethode den strijd
met het ijs heeft aangebonden, het schip
dat het langzaam maar zeker in toepas-
sing heeft gebracht, en aan welks onver-
schrokken Bemanning het nu gelukt is al
verschillende groepen personen aan wier
redding men wanhoopte secuur aan boord
heeft gehaald.
Na de groep Mariano te hebben aan
boord genomen, heeft dat schip. zooals we
in ons vorig nummer konden melden, ook
de 5 personen sterke Viglieri-groep weten
te bereiken en aan boord te nemen, doch
uit een later bericht. dat in het bijzonder
in Nederland met voldoening zal zijn ver-
nomen blijkt, dat door dit schip ook de
Italiaan Sora en de Nederlander Sjef van
Dongen, die met hondensleden ter redding
van cH cxpeditie-Nobile waren uitqetrok-
ken, zijn ontdekt. Op dat oogenblik kon
de koers niet gewijzigd worden, doch de
Russische kapitein stelde de Zweedsche
expeditie die zich bij de Murchison-baai
bevond er van op de hoogte, dat er twee
mannen op Foyn-eiland kampeerden en
spoedig verscheen- het watervliegtuig van
Sarko, dat op een klein open watervlak
neerstreek. Zij moesten, daar de ronddrij-
vende ijsschotsen dreigden het vliegtuig in
te sluiten zich haasten aan boord te komen
en waren tot hun spijt genoodzaakt de
hun nog twee overgebleven honden achter
te laten. Twee honden hadden zij moeten
slachten om de anderen te voeden en zelf
hadden zij er ook twee als voedsel moeten
gebruiken„toen hun eigen levensmiddelen
en den voorraad die zij voor Nobile en
zijn mannen hadden meegenomen op was.
Beide mannen hebben van hun ontberin-
gen blijkbaar niet veel geleden en zien er
flink uit.
Omtrent de redding van de Viglieri-
groep wordt het volgende gemeld:
Donderdagavond te 21.50 uur heeft de
Russische ijsbreker ..Krassin" de groep-
Viglieri aan boord genomen. Professor
Samoilowitsj zag de tent van de vijf schip-
breukelingen op drie mijl afstand evenals
het wrak van het vliegtuig van Lundborg,
Als antwoord op het loeien van de sirenes
van de ..Krassin" gaven de Italianen rook-
signalen.
Toen de ..Krassin" tot de groep-Vig-
lieri genaderd was, begaven professor Sa
moilowitsj en eenige andere opvarenden
onsopgang om het scheermes zou komen
vragen.
Maar toen hij zich ter ruste legde m de
schuur, was hij er van overtuigd, dat hij
nooit dan per ongeluk de familie zou te-
rugzien. Ze waren eerlijke, gastvrije men-
schen, niet oninteressant zelfs, maar het
strookte niet met zijn plannen.
Hij sliep op den hooizolder en was heel
voorzichtig met de lantaarn. Het werd al
licht, maar de zon was nog niet op. toen
hij over het hek sprong, dat het erf van
den weg scheidde. Het kostte hem moeite
zijn ontbijt in den steek te laten, maar hij
begreep, dat het anders nog moeilijker zou
zijn om weg te loopen. Hij troostte zich
met de gedachte, dat hij een eindje verder
wel iets te eten zou krijgen.
„Nu zal ik het dak wel gauw te zien
krijgen," dacht hij bij zichzelf. „Dit is on-
getwijfeld de groote dag. Stel je voor, dat
die conducteur maar iets gezegd heett
Na een paar mijl hield hij halt om ii,n
uiterlijk eens te inspecteeren. Zijn baard
beqon al aardig te groeien. Hij was er van
overtuigd, dat zijn gezicht yinl was. maar
hij had geen spiegel bij zich. Hi, had
niet meer qewasschen sedert hij op weg
was en hij'had het volste vertrouwen in
het stof van den weg. Alleen zijn kleeren
baarden hem zorg en een ha.f uur lang
werkte hij er aan. Met behulp van een
scherpen stok maakte hij gaten in de elle-
boqen en rafelde zorgvuldig de randen
uit om ze er echt en oud uit te laten zien.
Nadat hij zijn jas flink door het stol ge-
rold had. was hij er veel tevredener over.
Daarna maakte hij een gat in de kme van
zijn broek.
Zijn schoenen waren grijs bestoven,
maar hij nam bovendien den voorzorgs-
maatregel de veters op verschillende
plaatsen te breken en weer aan elkaar te
knoopen. Den vorigen dag had hij zijn
boord en das al weggegooid.
,,'Niu voel ik me meer op mijn gemak,'
verkondigde hij de wereld, toen hij weer
op stap ging.
,,Tenzij ze heel scherpe oogen heeft. za.
ze me wel gelooven. Waarom ook niet
Moet iemand dan studeeren voor landloo
per Moet hij een diploma hebben Ik
heb het volste vertrouwen. dat ze me met
open armen zal ontvangen.
Tegen twaalf uur kwam het huis op den
heuvel in het zicht. Hij was al een tij
te voren de rivier overgestoken, bij een
breede brug en keek nu uit naar een weg
die den heuvel opliep. Min of meer tot
zijn spijt had hij zich genoodzaakt gezien
een ontbijt te koopen het had hem vijf
en twintig cent gekost. Hij had nog tien
cent over en uit vrees, dat hij weer in de
verzoeking zou komen, had hij ze in de
rivier gegooid.
Vijf minuten nadat hij het huis in het
oog had gekregen, verdween het weer
achter den heuvelrug. Eerst een mijl ver
der kreeg hij het weer even te zien, maar
hij haastte zich niet, want hij zag. dat hij
qestadig naderbij kwam en de goede rich-
ting te pakken had. Na een poosje kwam
hij aan een zijweg, wat precies klopte met
zijn berekening. Als hij ver.keerd ging
hinderde het nog niet; hij had tijd geno?
(Wordt vervolgd.)
U Utt.iL <J -
IJICCOLCI v«*x 1"
V.V.11 i WiMWV.yj -I