ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
Vezetzalf
Mo. 8176.
Maandag 30 Januari 1928.
67 Jaargang.
Sam en zijn schat
RAADSVERGADERING.
480NNEMENTSPRIJS;
Aanbesteding.
BINNENLAND.
FEUILLET0N.
BUITENLAND
Voor binnen Ter Neuzen /1,40 per 3 maanaen - Voor ounen Ter Neuzen fr. per post J 1,80 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post /6,6(J per Jaa;
V__- 't buitenland f 2,70 per 3 maanden franco oer posr Abonnementen voor 't buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Dlt blad vefschilnt l««<|ppen MaandasS Woensdatf- en Vrljdagavond.
De Burgemeester van TER NEUZEN maakt
bekend, dat eene Openbare Vergadering van
den Gemeenteraad is belegd op Donderdag
2 Februari 1928, des namiddags 2 uur.
Ter Neuzen, den 30 Januari 1928.
De Burgemeester voornoemd,
I. HUIZINGA.
Burgemeester en Wethouders van
PHILIPPINE, zullen op Donderdag
9 Februari 1928, des middags
12 uur,
aanbesteden:
Het onderhouden van de
werken der Gemeente-
haven gedurende 1928.
Aanwijzing op den dag der aanbesteding
voermiddags 10 uur.
Bestekken verkrijgbaar ten Gemeente-
huize tegen betaling van f 1,25, alsmede bij
den Architect L. DE BRUIJNE teTer Neuzen,
door wien nadere inlichtingen worden
verstrekt.
P. A. RAMMELOO, Burgemeester.
GEIRNAERDT, Secretaris.
Philippine, 25 Januari 1928.
HET GEZANTSCHAP TE BRCSSEL.
Er is thaDS een reden om aan te nemen,
dat jhr. mr. 0 F. A. M. van Nit-pen tot
Sevenaer, thans gezant te Weenen, ernstig
in aanmerking komt voor het ambt van
Nederlandsch gezant te Brussel, ter ver
vanging van wplen jhr. dr. C. G. W. F.
van Vredenburch.
\VERKL00SHEIDSVERZEKER1NG.
De minister van arbeid, handel en npver-
heid heefi ingesteld een commissie om een
•nderzoek in te stellen naar de vraag. of
het wenschelijk en mogelijk is, over te gaan
tot de oprichting van werkloozenkassen voor
personeel in overheidsdienst, voornamelpk
met het oog op het personeel, dat krachtens
arbeidsovereenkomsf werkzaam is, alsmede,
op welke wijze een zoodanige verzekering
eventueel zou moeten worden georganiseerd.
De commissie. waar*an de heer Anth.
Folmer, direeteur van den Rijksdienst der
Werkloosheidsverzekering en Arbeidsbe-
middeling, voorzitter en mr. H. J. Morren,
referendaris bij dien dienst, secretaris is,
heeft haar werkzaamheden op 26 dezer aan
gevangen.
VERZENDING VAN P03TPAKKETTEN.
Naar men weet, bedraagt, op het oogenblik
het maximum gewicht voor de verzending
van postpakketten hier te lande en ter
verzending naar Ned.-Indie 5 K.G.
Thans wordt gemeld dat in studie is de
vraag of het mogelijk zal zijn het maximum
gewicht op 10 K.G. te brengen, welk
maximum gewicht reeds is toegelaten in
Hit het Engelsch
door
P. G. WODEHOUSE.
2)
Vervolg.)
,,iHe, Oomzeide Sam verwijtend.
,,Door en dborherhaalde de heer
Pynsenit. ,,De loopjongens noemen je bij
je voomiaaim."
Jiadaar is ndets aan te dtoen". zuchtte
Sam. ,,Lk geef ze telkens 'n draai om hun
ooren, maar het is nu eenmaal een ge-
woonte geworden."
..Verleden Woensdag zag ik, dat fe mijn
typiste'een zoen gaf."
,,Dat anme kind had zoo'n kiespijn."
..Bovendien heeft Ellaby mij verteld,
dat je wenk meer dan sdhanid'alig is". Er
heerschte even een zwijgen. ,Die Engel
sch e koistscholen zijn de vloek van deze
eeuw", zeide de heer Pynsent drooraerig.
Voor een oningewijde scheen deze op-
merking nergens op te slaan, maar Sam
begreep de strekking. En hij schatte haar
op haar voile waarde een klap in zijn
gezic'ht.
Hebben ze je te Wrykyn nog iets an-
ders geleerd dan voetbal, Sam
,,Wat dan
,.0, van aillerliei."
,,lk heb er nooit heel veel van aemerkt.
Waarom je moeder je daarheen iheeft ge-
stuurd, in plaats van naar een behoorlijke
handelsschool, is mij niet heel duidelijk."
„Oc,h ziet u, vader was daar ge-
weest..."
1NGEZONDEN MEDEDEELINGEN
jgeneest kleitte wondjes
het verkeer met de meeste landen van
Europa.
RADIO-TELEFONISCHE VERBINDING
MET AMER1KA.
De opening van de radio-telefonische
verbinding met de Vereer igde Statea van
Noord-Amerika en met Cuba (alle steden
zullen toegankelijk zijn) zou heden Maandag-
middag te 's Grav-enhage met eenige
plechtigheid geschieden Officieele gesprek-
ken zullen, ter inwijdirig der verbinding
aan de beschikbaarstelling voor het publiek
voorafgaan. Minister Van der Vegte zou
bij de plechtigheid tegenwoordig zijn,
misschien zelfs persoonlijn het woord tot
de Vereenigde Staten richten. lndertjjd,
toen de pvoefgesprekbeD werden gehouden,
heeft de Amerikaansche legatie te 'e Gra-
venhage reeds met de Amerikaansche
regeeringsbureaux gesproken.
DE W1JZIG1NG ZIEKTEWET.
Vrpdagmiddag is in de aula van het
Koloniaal Instituut te Amsterdam, onder
leiding van den heer ir. J. A. Kaiff, voor
zitter van den Raad van Toezicht van
„Centraal Beheer"een vergadering gehouden
van de besturen der risico-vereenigmgen
aangesloten bp de Centrnle Werkgevers-
Risico Bank en bij de Vereeniging „Ziekte-
Risico" benevens van de bij beide organi-
saties direct aanges'oten ondernemingen.
Dr F. E. Posthuma, president-directeur
van ,/Centraal Beheer" heeft in die ver
gadering een inleiding gehouden over de
aanbangige voorstMlen tot wijziging van
de Ziektewet 1913. waarbp hp tenslotte
concludeerde, dat in hoofdzaak bezwaar
moet worden gemaakt tegen de volgende
bepalingen van het ontwerp
1. waarbjj de verzekering wordt uitge-
breid tot alle arbeiders, ongeacht het be-
drag van hun loon en ongeacht of zij in
een onderneming werkzaam zijn of niet
2. waarbij aan de bijzondere zieken-
kassen een voorrang wordt gegeven;
3. waarbp het aanta! ondernemingen,
dat te zamen een ondernemingsziekenkas
mag oprichten, tot vier is bepeikt;
4. waarbp aan den werkgever belemme-
ringen bp het oprichten van een on Jer-
nemingsziekenkas in den weg worden gelegd,
in dezen zin, dat zijn arbeiders daarover
zullen hcbben te besbssen
5 waarbij bedrijfsvereenigingen opge-
richt door werkgevers slechts telkens een
levensduur van vpf jaar is toegedeeld, ook
al voldoen zij aan de bepalmgen der wet;
6. waarbij in de ziektewet ten aanzien
van de dagloonberekeningen bp ziekte wordt
afgeweken van de overeenkomstige bepa
lingen in de Ongevallenwet.
Spreker wekte tenslotte de aanwezigen
op in hun vakorganisaties een kracht'ge
actie tevoeren tegen de genoemde wpzigings
voorstellen, de hestaande ziekte-risico ver-
eenigingen te versterken en nieuwe op te
Sam zweeg. De heer Pynsent, dit wist
'hij maar al te wel, was niet bijzonder ge~
steld geweest op nu^ijlen Antonie Shot-
ter daar hij meerrae en misschien wel
teredht, dat zijn overleden zuster door
dien innemenden, maar ietwat onstabielen
persoon te trouwen, de kroon had gezet
op de dwaasheden in haar lichtzinnig en
leeg leventje begaan.
„Dat is zeker een groote aanbeveling",
meende de heer Pynsent droogjes.
Hiervan had Sam niets terug.
,,Je helbt in versdheiden opzichten veel
van je vader", zeide de heer Pynsent.
Sam ig.ing daarop niet in. De hatelijik-
heden volgden elkaar vanoc'htend vrij
snel op, maar daaraan was nj,ets te doen.
,.En toclh mag ik je wel, Sam", hernam
de heer Pynsent na een kort zwijgen.
Dat klonk beter.
,,En ik mag u ook best lijdten, Ooim",
zeide Sam hartelijk. ,,Als ik bedenk. wat u
allemaal voor mij gedaan hebt
,,Maar", ging de heer Pynsent voort.
,,Ik zal je nog sympathiek'er vinden, als je
op een drieduizend mijl afstand zit van de
Pynsent Im- en Export Compagny. Wij
gaan van elkaar weg, Sam en wel da-
delijlk."
„Dat spijt mij."
,,Mij niet", zeide d'e heer Pynsent. „Ik
ben er blij om."
Even zwijgen. Sam. die voelde, dat het
onderhouid, nu dit hoogtepunt bereikt was,
als geeindigd kon worden beschouwd.
stond op.
,,Wadht even", zeide zijn oom. „Ik wil
je even vertellen, wat voor toekomstplan-
nen ik met je heb."
Sam was aangenaam verrast. Hij had'
niet gedacht, dat de heer Pynsent belang
zou stellen in zijn toekomst.
„Hebt u plannen 1"
richten en niet het o r te h euen aan allerlei
speculatieve oudernemingen, welke op d
oogenblik op het gebied der z ekteverzeke-
ring opkomen.
EERSTE HULP BIJ ONGELUKKEN.
Het Tweede Kamerlid Weitkamp heeft
den Minister van Arbeid, Handel en Nij-
verbeid de volgende vra^cn gesteld
1. Is het den Mims'er bekend, dat de
commissie voor eerste bulp bij ongelukben,
ingesteld bjj Koninklijk besluit van 10
December 1910, voorheen wel subsidie ont-
ving voor cursussen en het verleenen van
eerste hulp bij ongevailen aan Rpkslatd-
en tuinbouwscholm, maar dat, terwjjl aan
cursussen, dezocht dcor fabrieksarbeiders,
dit subsidie wel wordt gegeven, bet voor
bovengenoemde scholen is ingetrokken
2 Zoo ja, is dan de Minister bereid
mede met het oog op het teit, dat ook de
landbouw wegeDS het hoe langer hoe meer
in gebruik komen van machines in het
bedrijf bij de veiligheiaswet zal worden
betrokken, het opgeheven subsidie alsnog
wederom te verleeuen, zoodat de bevoer
rechting van fabrieksarbeiders boven land-
bewerkers zal zpn opgeheven
Emigratie naar Canada verboden.
De Rotterdamsche correspondent van het
„Hol." meldt
In Januari 1927 hebben wjj in de be-
schouwing o er de emigratie naar Canada
medegcdeeld, dat de Canadeesche emigratie-
autoriteiten daar niet gesteld zijn op land-
verhuizers, die met steun van regeering,
gemeente of corporaties naar hun land
verhuizen. De Canadeesche immigratiewet-
geving bevat op dit punt trouwens een
bepaling, dat voor derge'ijke personen een
bijzor di-re vergunning voorgeschreven is,
omirent welker verleening het oordeel aan
de regeering is.
Hier te lande schjjnt de regeerirg aan
deze br-paling geen aandacht te hebben ge
schonken, toen zp het besluit nam, zich
bereid te verklaren aan onvermogenden,
die naar Canada wilden vertrekken, f 200
bp te dragen in de reiskosten, waardoor
het bedrag, dat de betrokkene zelf nog had
bp te dragen, slonk tot f80.
In Canada is men niet onkundig gebleven
van den Nederlandschen maatregel, die in
strpd is met de Canadeesche immigratie
bepalingen De vertegenwoordiger van het
Canadeesche departement van Immigratie-en
Kolonisatie hier te lande heeft deze week
de aandaeht der betrokken sto mvaartmaat-
schappijen en -agenten erop gevestigd,dat,
indien zij emigranten vervoeren die tot de
genoemde categorie behooren, zp gedwongen
zullen worden deze passagiers voor eigen
rekening naar Nederland terug te brengen
Deze mededeeling is later nog gevolgd door
een stuk van den hoogsten vertegenwoordiger
der Candeesche emigratie in Europa, die
te Londen zetelt, waarbp zorder meer ver
boden wordt deze emigranten te vervoeren.
Het Hbl. schrpft voorts
Het besluit der Canadeesche regeering
om land-erhuizers, die met regeeringssteun
naar Canada trekken te weigeren, is een
erge tegenvaller.
„Ja, alles i<s al in orde."
,,Dat is prachtig, Oom", zeiide Sam
vriendelijik- ,,Ik dadht dat u mij op de
keien zou zetten."
..Herin.ner jij je nog een Engelsohman,
een zekeren Lord Tilbury met wien je bij
mij gediineerd hebt
Sam herinnerde zich id'ezen heer. Zijn
Lortdschap had hem na het diner in een
hoekje geduwid en had een half uur zon-
der ophouden tegen hem gesproken.
„Daf is de directeux van de Mammoth
Uitgeversimaatschappij, een zaaik, die een
massa idlag- en weekbladen te Londen in
het licht geeft."
Dat wist Sam wel. Het gesprek van
Lord Tilbury was min of meer een auto-
biografie geweest.
,,Nu, hij gaat Zaterdag met de ,,Maure-
tania" naar Engeland en jij gaat met hem
mee. Hij heeft aangeboden om jou bij hem
in de zaak te nemen."
,,Maar ik weet niets van dat kranten-
wer.k."
,,Ooh, je weet nergens iets van", ver-
klaarde de heer Pynsent zachtzinnig. ,,Dat
komt door je Engelsche kostsc'hooiopvoe-
ding. Maar in ieder geval bij Lord Til
bury kan je niet erger misdukken, idan je
hier hebt gedaan. Die papiermand staat
pas vier dagen in deze kamer, maar die
weet al meer van de zalken hier af, dan jij
in vijtftig jaar zult leeren."
Sam maakte een klagend geluid. Vijftig
jaar scheen hem ietwat overdreven.
,,Ik heb dat Lord Tilbury onverholen
meegedeelid. Maar hij wil je toclh graag
hebben."
..Gek", zeide Sam. Hij voelde zich toch
wel een beetje gevleid door die hevige
begeerte naar zijn diensten bij een man.
die hem maar eens besproken had. Lord
Tilbury was wel een oude zeur, maar in
Canada is een vau de weinige streken
der wereld, waar menschen, die werken
wi'len en kunnen werken, uit onze met
overbevolking tedreigde streken, gelegenheid
vinden in productieven arbeid voor zich en
hun gezin een bestaah kunnen vindm.
Het was ratioLeel, dat onze regeering de
landverhuizing van aan landarbeid gewende
en tot landarneid ge^chikte personen daar
heen bevorderde. Ook de vorm waarin dat
tot nu toe gescbitdie: een bpslag op de
kosten dezer landverhuizing, was logisch.
Er werd van d-genen, die nereid en geschikt
bleken voor emigratie naar Canada niet
alleen gt-e.scht, dat zij in staat bleken den
band met hun geboortelai d en omgeving
te verbreken, ook een deel van de kosten
der emigratie moesten zij zelf betalen.
Maar eenige waarheid is er toch ook
wel in de overwegingen der Canadeesche
regeering. Men is daar blpkbaar bevreesd,
dat het dengene, die met steun vanwege de
overheid of een met haar st,menwerkend
orgaan overkomen, niet voldoende zullen
besefFen, dat zij feitelijk de schepen achter
zich verbranden en dat dus daar de meening
zal postvattende menschen, die mp naar
Canada hebben gehnlpen, zullen mij ook wel
bpspringen als eventueel de dringende
wenscheipkheid van een terugkeer zich
aandient.
Dat is een althans begrppelpke redeneering.
Ze is echter niet geheel juist.
Wp geven de hoop niet op, dat onze
regeering de Canadeesche kan overtuigen,
dat den emigranten, die uit ons land naar
Canada gaan en die daar over 't algemeen
zeer gewaardeerd worden, voistrekt duidelijk
is gemaakt, dat de hun verleende steun
vcor emigiatie, de eenige en laatste bpdrage
van dien aard is, waarop zp kunnen rekenen.
Zoodat ook deze menschen voistrekt weten,
wat de consequenties zpn van den stap
dien zij doen. Zoodat ook voor hen geldt
wat voor die andecen geldt, die op eigen
risico naar Canada gaan: nl. dat zp zich
bewust zijn van de noodzakelpkheid van
volhouden en slagen.
Dan is het natuurlpk noodig, dat niet voor
emigratie in aanmerking komen menschen,
die al jaren zijn gesteund en geholpen.
Daarvan is echter in den regel al geen
sprake, immers de aspirant-landverhuizers
moeten zelf besehikken over een bfdrag,
dat met eenige weken loon overeenkomt en
de .gesteunden" hebben dat waarlpk niet
ter beschikking, ook niet na verkoop van
have en goed
De ratio van de Canadeesche immigratie-
wetgeving is, dat men niet het land wil
maken tot een vergaarbak van elementen,
die de Europeesche regeeriDgen met vreugde
zien vertrekken.
Daarvan is in onze emigratie regeling
geen sprake. Daarom geven wij de hoop
niet op, dat onze regeering met de Cana
deesche alsnog tot een overeenkomst kan
komen, die dezen uitweg voor menschen,
die graag werken willen en stevig werken
kunnen, maar over de middelen tot land
verhuizing niet zelf besehikken, heropent'
In 't belang van ons eigen land en van
Canada.
ieder geval stond het vast, dat hij die gave
had zonider dewelke men geen fortuin
maken kan die vreemde, bijna sprook-
jesacihtige gave om dadelijik te weten, wat
j'e aan iamand helbt.
..Heelemaal niet gek". zeide de heer
Pynsent. „Hij en ik doen juist samen za-
ken. Hij tracht mij over te halen, om iets
te doen, waartoe ik tot nu toe nog heele
maal niet besloten ben. En hij denkt, dat
Ihij, als hij mij van jou ontlast, mij aan zich
venplicht. En dat is ook zoo."
,,Oiom", zeide Sam vol gevoel. „Ik zal
mijn best doen."
„Dat is je geraden", antwoordde de
heer Pvnsent, in het minst niet geroerd.
,,Het is je laatste kans. Ik zie geen aard-
scihe reden, waarom ik je het verdere van
je leven zou ondefhouden en dat ben ik
ook heusch niet van plan. Als je den boel
bij Tilbury n.u weer in het honderd schopt,
dan hoef je heusch niet meer bij mij aan te
komen. Het gemeste kalf wordt niet ge-
slac'ht. Den,k daaraan
,,Natuurlijk, Oom, natuurlijk. Maar
tolbt u er maar niet over. Ik heb een voor-
gevoel, dat het best zal gaan. Ik ga graag
naar Engeland."
,,Ik ben blij, idlat te hooren. Dat is alles.
Goeien; middag."
,,Ziet u, het is wel heel vreemd, dat u
mij juist daar heen ziendt", zeide Sam na-
denkend.
,,Dat vind ik nu niet. Ik ben blij. dat
ik d;e kans heb.'
„Iik bedoelgelooft u aan waarzeg-
sters
„Neen. Bonjour."
„Omdat een waarzegster mij voor-
spe'lde
„iDeze deur", zeide de heer Pynsent,
„sluit zich van'zelf."
Na de juistheid van deze bewering te
BETERE OECONOMISCHE
Y00RU1TZICHTEN IN ENGELAND.
Hoewel een Engelschman nu juist niet
uitbundig of vroulpk van aard is, kenmerkt
hp zich, schrpft de N. R Crt door en
met gemakkelpx te ontuioedigen optimisme.
Dit is onder meer in d- donkerste dag^n
van den oorlog aan den dag gekomen. Men
meent dat dit optimisme zijn oo sprong
heeft in een s'erk vartrouwen in zichzelf
en een onverzettelijk geloof aan de voor-
trefifelpkheid van de Bntsche natie en alles
wat Britsch is. De schaduwzijden van deze
national* eigenscbap zijn voldoende bekend.
De Engelschman komt ertoe vast te houden
aan oude fceproefde methoden voor zijn
handel en industrie en af te wachten tot
de klanten bp hem komen, inplaats van
dat bp naar de klanten toe gaat. De lang-
durige oeconomische malaise heeft den
Engelschen van lieverlee anders geleerd.
Voor die malaise zpn tal van oorzaken.
Belast ngen zoo zwaar als men nooit gekend
heeft, drukken, als nawee van den oorlog,
op handel en bedrpf Ecgeland heeft na
aen wspenstilstand een groote opleving van
de welvaart beleefd, toen het pond nog laag
gecoeg stond, om de wereld te verlokken
de Britsche voortbreDgselen te koopen.
Maar niet zoodra had het zijn ruilmiddel
op peil gebracht en was het tot den gouden
standaard teruggekeerd, f er kwam een
einde aan dezen ongewonen toestand.
Bovendien liet zich toen de concurrentie
van industrieele landen met nog steeds ge
deprecieerde valuta en te laag prpspeil
peduebt gelden. Vervolgers kwam de groote
stilstacd in het steenkoolbedrpf en de alge-
meene staking de iets verbeterde vooruit-
■/ichten weer donker maken. De toen ge-
ledeD geweldige verliezen aan goederen en
beklanting zijn nog niet ingehaald en de
steenkoolnpverheid, de groote b on van
uitvoer en welvaart, staat er nu zelfa buiten
gewoon slecht voor
Niettemin komen thans verschillende
gezaghebbende mamen ons verzekeren dat
er a! verbetering is en nog grooter ver-
betering op komst zou zijn. Men laat het
licht vallen op de gunstiger statistiek van
de werkeloosheid. Het aantal ondersteunde
werkloozen is in dit seizoen lager dan het
in de laatste zeven jaar geweest is. In
een jaaroverzieht van handel en nijverheid
wordt ook met voldoening geconstateerd
dat de Britsche nijverheid vorderingen her ft
gemaakt op den weg naar rationeeler
methoden, waarmee Duitschland door ver-
ticale combinatie van industrieen en ver
betering van productiemiddelen voor is
gegaan. In de steenkoolrijverheid zijn deze
methoden echter nog altpd niet diep door-
gedrorgen, want men hoort -nog altijd de
oude klacht dat de productie methoden van
dit bedrijf niet met den tijd mee zpn
gegaan.
De eigenaars van de mijnen zitten ech'er
in groote financieele moeilpkheden en dit
kan ten deele een verontschuldigirg voor
hen zpn dat zij nog geen grcote verande
ringen invoeren. Djb toestand van den
hebben geconstateerd, begaf Sam zich
naar zijn eigen apartementen, waar hij
den heer Clarence (Snert) Todhunter.
den populairen en energieken ko,k van >de
vrachtboot ..Araminta" vond, ontwaakt en
een neuswarmertje rook end.
,,Wie was die ouwe knaap infor-
meerde de heer Todlhunter.
,,Dat was mijn oom. De direeteur van
de finma".
,,Ben ik in zijn kamer een tukje gaan
doen?'
,.Dlat ben je."
,,Dat spijt me, Sam", zeiide Snert, flink-
weg. ,,Het was gisternaclht wat laat ge
worden".
Hij gaapte eens terdege. Snert Todlhun
ter was een magere, peziige kexel, vooraan
in de dertig, met een hoog voorhoofd en
peinzende oogen. Geprikkelde scheepska-
meraden, die met hem pokerden, hadden
van idiie oogen wel eens gezegd, dat z'z
wat onlbetrouwbaar keken; maar voor den
criticus, wiens oordeel niet ongunstig be-
invlocd werd door zooeven geleden gel-
delijike verliezen, was het meer een blik
die herinnerde aan een papegaai, die het
leven lang heeft aangelkeken en overal
desillusie gevoniden heeft. Er was iets
zeer pessimiStisch in Snert, en als hij een
drupje te veel ophaid, maakte hij vage toe-
spelingen op een grafelijken titel, waarcp
hij rec'hten kon doen gelden. Het was een
lange en ingewikikelde geschiedenis, die
iedereen, die er bij betrokken was, in een
kelijik dagiicht plaatste, maar aangezien
hij nooit tweemaal op dezelfde manier
vertelde, werd er weinig geloof aan ge-
hecht door een niet zeer geestdriftig audi
torium. Overigens maakte hij de best
snert van den Atlantischen Oceaan, maar
was niet hoovaardig.
(Wordt vervolgd.)
NEUZENSCHE COURANT
„0 ja."
Recept Fa. v. d. Velde, Apotheker
