ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
tMo. 809").
Maandag 25 Juli 1927.
67e Jaar gang.
Be misiukte dibbelgaagtr
ABONNEMENTSPRIJS
BiNNENLANB.
FEUILLETOH.
BUIT E NLA"M Pi
Voor binnen Ter Neuzen /1,40 per 3 maanden Voor buiten Ter Neuzen Ir. per post j 1,80 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post /6,60 per jaar
Voor 't buitenland f 2,70 per 3 maanden franco per post Abonnementen voor 't buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Dit blad eeeschijtt lederen Maandag, Woensdn^ en Vriidagavond
AMSTERDAM-BATAVIA-RETOUR.
De Fokktr VII met den heer Van Lear
Black aan boord vertrok Vrjjdagmorgen
uit Konstanticopel en landde te Boedapest
om aldaar na een kort oponthoud door te
vliegen naar Neurenbaig, teneinde vandaar
Zaterdag door te vliegen naar Amsterdam.
Men was voorr.emens al aar des voor-
middags 11 uur te vertrekken en rekende
alsdan om 4 uur op het vliegveld te
Schiphol aan te komen.
Daar nog een en ander aan de machine
moest verricht worden vertraagde het ver-
trek te Neurenberg doch 0"erigen> verliep
de tccht volgens programma. Te 4,48
daalde het vliegtuig op Schiphol, van
waar het 5 weken geleden voor den tocht
was opgestegen.
Dit mag inderdaad gekenschetst worden
als een gebeurtenis van beieekenis. Dit
mag afgeleid worden uit de belangsblling
die er in het gnheele land naar de reis
van dit vliegtuig bestond, maar ook wel
zeer duidelpk door het geweldig enthou-
siasme der menschenmenigte die Zaterdag
op Schiphol was samengestroomd om de
Indie vliegers te begroeten. Reeds in den
middag begon de trek daarheen, te voet,
per fiets, per boot, auto's en wagens was
het een geTadige trek, die door de Ara-
sterdamsche politie perfect in regelmatige
banen werd ge'eid.
Onder de autoriteiten die ter verwe!-
koming tegenwoordig waren behoorden de
Ministers van Marine a. i. de heer Lambooy,
de Minister van Waterstaat, de heer Van
der Vegte, de burgemeester van Amsterdam,
de Amerikaansche gezant.
Aan bloemeo, die ter uitreiking gereed
werden gezet was geen gebrek.
Zooals gemeld was een ander vliegtuig,
voorzien van draadlooze installatie, de
Fokker VII tegemoet gevlogen en meldde
op verschillende tijdstippen de plaats waar
het was. Met een Philips'uid'preker werd
dit ook aan de menigte op het vliegveld
meegedeeld.
Ongeveer 8 uur kwam de mededeeling
dat bet vliegtuig bij Keu'en gezien was,
te 5 minuten vo6r 4 kwam het bericht dat
Venlo gepasseerd was, en daarna de vliegers
naderen en kunnen binnen een half uur
arriveeren. Te begrppen, dat de spanning
steeds steeg. Bet duurde toen niet lang
meer of in de verte zag men uit Oostelijke
richting de Fobkermachine naderen, begeleid
door twee andere K. L M. vliegtuigen.
Een gejuich steeg uit de duizenden op en
toen de Fokker boven het vliegveld was
werd met zakdoeken en hoeden de beman-
ning toegewuifd, die teruggroette.
Nadat het vliegtuig geland was werd het
eerste welkom uitgesproken door den heer
Plesman, directeur der K. L. M., waarna
hen ook d9 hand gedrukt werd door den
heer Bol, die de leidir.g had der huldiging,
en generaal Snijders, den voorzitter van
het vlieg-comite Nederland-Indie. Toen
kreeg de familie der bemanning gelegenheid
deze te verwelkomen. Dat het een ver-
heugend weerzien was, dat der piloten
Geysendorffer en Scholte en hunne vrouwen,
laat zich denken.
uit het Engelsch
door
NORMAN VENNER.
66) (Vervolg.)
Olivia keerde den brief om en om: Ze
aarzelde nog, ofschoon ze in haar hart
wel wist, dat ze het epistel Open zou ma-
ken. Een blik op den eersten regel, neen,
op den aanhef alleen was voldoende; dan
wist ze of de gedacihte, zooeven in haar
apgekomen, waarheid bevatte of niet.
Want wat voor Millett een puzzle be-
teekende, was voor haar de eenvoudigste
zaalk ter wereld. De brief dien ze in haar
handen hield was geschreven door haar
broer, den echten Lord Amlett en faestemd
voor den man, die hem op dat oogenblik
vervinq. Als Jeremy maar een paar uur
gewacht had met zijn gezond verstand te
gebrui'ken Want het feit, dat het adres
iuidde: „The Honourable Arthur Arthur-
ton" was het bewijs dat Arthur zelf niets
wist van alles wat er in zijn afwezigheid
gebeurd was. Wie weet, wat hij te ver
tellen had Neen, die brief was te be-
langrijk, de kans, dat veel duisters er door
verklaard zou worden te groot, dan dat
een ongeopend-laten-liggen uit een soort
van kieschheids-oogpunt wenschelijk zou
zijn.
Natuurlijk weid er.ook druk gefilmd en
gefotografeerd.
Generaal Snijders sprak daarop een welkom
uit in de EDgelsche taal, en dankte de
vliegers voor hetgeen zij voor de ontwik-
keliBg der luchtvaart in het bpzonder hebben
gedaan. Hij overhandigde hen een groote
krans met de Nederland che en Amerikaan
sche kleuren
Daarna was het woo:d aan den Minister
van Waterstaat, die nameis de Nederland-
sche regeering hulde bracht aan den heer
Van Lear Black die zich met zijn dienaar
als eerste passagiers voor Indie bij de
K L. M. had aangemeld, voor zpn duif en
ondernemingsgeest, en voorts aan Geysen
dorffer en Scholte, die het vliegtuig voer
den over onbekende laadstreken en zeege-
bieden. Zp hebben getoond dat Nederland
thans zgn koece luchtvaarders bezit, zooals
het ten alle tijde koene zeevaarders heeft
gehad. Ook sprak hij zijue acht'ng uit
tegenover den mecanicien Weber, die de
verantwoordelpke taak had de verzorging
van vliegtuig en motor. Bij deelde ten
slotte mede dat het H. M. de Koningin
behaagd had deze vier mannen uit erkente-
lijkheid voor hetgeeu zp voor de luchtvaart
deden, te benoemen tot Ridder in de Orde
van Oranje Nassau.
Deze mededeeling werd door de menigte
op bet veld met donderer.de hoera's begroet,
waarvan ook volop konden meegenieten
de luistervinken die hun radiotoestel op
Hilversum hadden afgestemd. Het geluid
gaf een machtigen indruk van de aanwezige
menschenmsssa en de geestdrifc die er
hcerschte.
Nadat nog de burgemeester van Amster
dam en de vcorzitter der Amsterdamsche
Kamer van Koophandel het woord hadden
gevoerd, werden de nog ingeschreven 20
sprtkers mtereschakol^
moeieuis die het aanhooren daarvan voor
de vliegers zou vorderen en het ongeduld
der menigte die zijn luchthelden ook van
meer rabp wilde toejuichen. Er werd
dus nog alleen gelegenheid gegeven voor
handdrukken en het overhandigen van
huldeblijken. Alleen de burgemeesters van
Sliedrecht en Enschede, de resp. geloorte-
plaa's der piloten, kregen gelegenheid
eerige woorden te spreken.
Onder geestdriftige toejuichingen van de
menigte werd per auto een rondrit gemaakt
rondom het veld, waarna de tocht werd
aangevangen naar de stad, waar in het
Hotel l'Europe een huldigingsmaaltijd zou
gehouden worden. Op de weg naar en door
de stad werden de luchthelden voortdurend
toegejuicht.
Tijdens den maaltijd werden begrppelpk
nog verschillenderedevoeringenuitgesproken,
o.m. oik door den Minister van Kolonien,
den heer Koningsberger, en den Amen-
kaanschen gezant bij ons hof. Een zeer
dikken bundel telegrammen was ook inge-
komen, waaronder ook een van Prins
Hendrik, die buitenslands verto it.
Namens de vliegers werd een woord van
dank gesproken door den bestuurder Geysen
dorffer, die een dronk instelde op het vlieg
wezen, waarmede de huldigingsbijeenkomst
beeindigd werd en de koene mannen weer
zicbzelf kondea zpn, om een welverdiende
rust te gaan genieten.
Ze nam een briefopener, ritste de enve-
loppe open en haalde het opgevouwen vel
paipier eruit.
Een blik op den aanhef: Waarde Lay-
tree, was voldoende. Ze had gelijk gehad.
Maar beihalve het Knollburgh boven-
aan bij 'den datum vond ze in den brief
nergens een adres. Dat was een tegen-
valler. En het feit, dat de brief twee da-
gen geleden afgezonden was, zei haar al
evenmin iets.
Waarde Laytree.
,,Even een paar lettertjes om je te laten
weten, dat ik me nog steeds in het land
der levenden bevind, en dat mijn plezier
in het verstoppertje spelen nog geen tee-
kenen van verval begint te vertoonen. Ik
heb 't nog nooit van mijn leven zoo naar
mijn zin gehad. Laten we hopen, dat jij
hetzelfde denkt en dat de vleeschpotten
je nog geen indigestie bezorgld hebben.
,,Maar laat ik beginnen met zakelijk te
zijn. Een paar dagen geleden drong het
opeens tot me door, dat ik ben weggegaan
zonider een behoorlijke financieele rege-
ling te treffen. Op dat gebied ben ik nu
eerunaal nonchalant. Daarom sluit ik hier
zes cheques An. Ze zijn geteekend zooals
je ziet, maar het bedrag is niet ingevuld.
Dat laat ik aan jou over ik heb er al
leen de bepaling bij gemaakt, zooals je
ook al wel gezien zult hebben, dat ze per
stuk de vijfhonderd pond niet mogen
overschrijden. Drie duizend pond is meer
dan voldoende, zou ik zeggen. Ik hoop
dan ook, eerlijk gezegid. dat je ze niet alle-
maal opmaken zult. Alleen, je kon ze eens
noodig hebben.
,,Ik denk dikwijls: hoe zou het in Lon-
den gaan, zouden ze nu geen van alien
het bedrog in de gaten hebben 1 Maar
NOODLIJDENDE GEMEENTEN.
Blijkems de An Stbl. 208 afgekondigde
wijzigingen, noodig geble'ken in het vijfde
hoofdstuk der Staatsbegrooting voor het
dienstjaar 1927, is de post „Onderstand
aan gemeenten, die buiiten staat zijn in al
le of sommige ko ten harer huishouding
behoorlijk te voorzien", verlhoogd moeten
werden met f 500.000.
DE VEENENDAALSCHE RAADS-
KWESTIE.
Men schrijft uit Veenendaal:
Voor het onderzoek der geloofsbrieven
der nieuw gekozen raadsleden was een
commissie gekozen, bestaande uit de hee-
ren Jan van Leeuwen, A. S. Hekster en
D. van Asselt. Na langdurig onderzoek
bracht de heer Hekster een rapport uit,
met de conclusie, geen enkele van de
nieuw gekozenen toe te laten, op grond,
dat in 12 gevallen op de ^tukiken der ge
loofsbrieven geen datum voorkwam, wan-
neer zij waren ingekomen en daarom niet
uit te maken was, of dit al of niet op tijd
was geweest. Bij de discussie bleek bo-
vendien, dat verscheidene leden tegen
toelating waren wegens bij de verkiezin-
gen gepkegde onregelmatigheden, blij-
kens het adres, dat vier raadsleden aan
Gedeputeerde Staten hebben gezonden.
Van het dertiende raadslid was het
ontslag uit zijn functie van oppenbrand-
meester nog niet ingekomen.
Gevolg was, dat met 10 tegen 3 stem-
men werd besloten, geen der nieuw ge
kozen raadsleden. toe te laten en het on
derzoek van de geloofsbrieven uit te stel-
len, totdat bewezen zal zijn, dat zij op tijd
zijn ingekomen. Of de moqelijkheid daar
toe zal bestaan, iwordt door velen betwij-
feld.
DE RAADSVERKIEZINGEN TE
ZANDVOORT.
Men schrijft uit Zandvoort:
De heer J. W. HeinSberger, lid van
§taten ^delerPr pToTtW befeafer
bradht tegen het raadsbesluit tot toe
lating als raadslid van de heeren E.
Fraenkel en J. Druyf, idaar zij giften en
gaven zouden hebben gegeven voor de
verkiezing en geld en goederen zouden
hebben gegeven om A. Terol en J. Kerk-
mau, resp. no. 2 en 3 van hun lijst, te be-
weg en te bedanlken als raadslid, zoo dat
de heer J. Druyf raadslid zou worden.
Een justitioneel onderzoek wordt inge
st eld.
GELD BIJ DE VISCH.
Dezer dagen lazen we in de courant het
volgende: De uitvoering van de wet be-
treffende den aanleg van het Twente-
Rijnkanaal, wordt ernstig vertraagd, om-
dat men de renta!biliteit van het kanaal
eerst bewezen wil zien.
Als men dit bewijs der rentabiliteit ook
vroeger bij den aanleg van sporen en
wegen gevraagd had, zou volgens den
burgemeester van Enschede, Nederland
een' dood land zijn een land zonder
sporen en wegen.
Alweer de oude kwestie, dachten we
toen we dit lazen, of een gemeente tgeld
mag uitgeven of leeningen aangaan voor
werkverriuimingsarbeid?
Ja zegt de een, o.a. de heer Van Door-
ninok, thesaurier-generaal, als de gelde-
lijke baten, die het werk oplevert, even-
redig zijn aan de kosten er aan besteed,
m, a. w. als het werk onmididellijk ren-
dabel is, dadelijk zijn geld opbzengt of in
als jij maar kalmpjes binnen de vesting
blijft en je de familie zooveel mogelijk van
het lij-f houdt, zal het 'wel gaan, denk ik.
Alleen voor Olivia moet je een uitzonde-
ring maken. Die valt werkelij'k wel mee
als je haar leert kennen. Dus, als je haar
ontmoet, wees dan vriendelijk, zooals een
broer betaamt. Daarom heb ik nog maar
een zevende cheque van 100 ingeslo-
ten, dan kun je haar wat moois koopen
voor haar verjaardag. Den eersten No
vember als ik t wel heb! Neen, dan ben
ik nog niet terug. Het leven hier bevalt
me te goed. fi
,,Addio, Arthur Arthurton'
,,Wel, heb ik ooit!" zei Olivia toen ze
aan de onderteekening gekomen was.
,,Wat zijn mannen toch zonderlinge
wezens. Neem Arthur bijvoorbeeld. Die
zdt in Schotland, waar hij zich, volgens
zijn beweren, uitstekenid vermaaikt. On-
danks dat, denkt hij aan mijn verjaardag,
denkt erom geld voor een cadeautje te
sturen, maar vergeet zijn adres op te
[even. Terwijl hij moest weten, dat
eremy ernaar zit te snakken".
Maar meteen herinnerde ze zich, dat
brief plus cheques een paar uur te laat
gekomen waren. Dat Jeremy op dat
oogenblik naar niets meer zat te snakken.
Hij was verdwenen, had de vlag gestre-
ken voor een mysterieuse juffrouw in
't groen. En zij, degeen voor wie het
zoo ongeveer alles beteekende, zij wist
niet eens waar hij was!
Ze keerde zich om en drukte op het
knopje.
,,Ik wil hier blijven slapen. Millett
zei ze toen de bediende versc'neen. ,,Wi!
je wat voor me in orde maken?
,,Zeker, mylady. De slaapkamer van
gewoon Hollandsch: als t geld bij de
visch geeft.
Neen, zeggen anderen met den burge
meester van Enschede, dit krenterige
standpunt is niet noodig; een dergelijke
uitgave is ook gemotiveerd, wanneer vast-
staat dat dergelijk werk de economisch
volkskracht verlhoogt en aan het produc-
tie-vermogen van het geheele land ten
goede komt, zooals met den aanleg van
nieuwe wegen, kanalen, enz.
Tusschen deze twee standpunten van
rentabiliteit en productiviteit zijn ook wij
op de hand van den Twentschen burge
meester.
Geneve redevoert dag-in dag-uit, dat
productie, en nog eens productie een van
de middelen is om Europa weer op de
been te helpen. Welnu, de aanleg van
een kanaal bevordert het ver'keer, verge-
makikelijking van het verkeer bevordert
de bewoonbaarheid van een land, en toe-
neming van bevolking bevordert vermeer-
dering van arbeid en arbeiders, en daar-
door het productievermogen van een
land. Zeker, we geven toe: zoolang men
in Twente het kanaal graaft, is het werk
niet rendabelmaar later 'zal het meer
opbrengen dan geld bij de visch, en wel
geld en visch tegelijk.
We willen hopen, dat ook de Regeering
het economisch nut boven het oogen'blik-
kelijke voordeel zal weten te stellen.
DE RAADSVERKIEZING TE
BERGEN OP ZOOM.
Na het collectief bedariken voor hun
benoeming tot lid van den gemeenteraad
van de candidaten der R.-K. Staatspartij,
heeft ook de heer Van Melle, voorkomen-
de op de gezamenlijke candidatenlijst der
antirevolutionairen en christelijik-histori-
schen, voor zijn benoeming bedankt. Nu
is gekozen verklaard Dr. Dijikland, ge-
neesheer-directeur der stichting Vrede-
rust. Bij geruchte wordt vernomen. dat
ook hij zich de benoeming niet zal laten
de candidaten "der vrije lqst.'dfe LraYTS" ge
kozen zijn verklaard, is nog geen bericht
ingekomen, dat zij de benoeming aan-
nemen.
DE BRITSCHE KABINETSRAAD.
Voor Baldwin Zaterdagochtend naar
Canada vertrok, heeft het Engelsche ka-
binet Vrijdagmiddag een lange beraad-
slaging over de moeilijkheden op de mari-
tieme conferentie te Geneve gehouden.
Zij duurde, schrijft de N. R. Crt„ van
kwart voor drieen tot zes uur, langer dan i
eenige kabinetsraad die sedert den tijd
van de staking bij de kolenmijnen gehou
den was. Dit is al voldoende aanwijzing
dat men voor netelige kwesties zit. Offi-
cieus is daarna bekend gemaakt, dat het
kabinet met algemeene stemmen de hou-
i ding, die Lord Cecil en Bridgeman op de
i conferentie aangenomen hebben, heeft
goedgekeurd. Maar het debat is hiermee
j nog niet ten einde, zooals men na dit com-
munique zou moeten aannemen, want
heden zou er weer een kabinetsraad zijn,
uu onder leiding van sir Austen Chamber
lain, den minister van buitenlandsche za-
ken, die den afwezigen Baldwin dan
vervangt, en pas Woensdag zullen de
twee Britsche gedelegeerden naar Geneve
terugkeeren.
De Times meent te kunnen zeggen, dat
his lordship dan maar, mylady? Die is
kant en iklaar".
„Goed. En schel dan even mijn hotel
op en zeg mijn kamenier, dat ze alles in-
pakken moet, de rekening betalen en hier
naar toe komen. Ik blijf hier tot zijn
lordship terugkomt".
„Ja mylady".
,,Er moet demand hier in t hoofdikiwar
tier zijn", dacht ze. „Na dien brief en
met due juffrouw in 't groen kan er van
alles gebeuren. Maar flink op mijn qui
vive zijn".
Dien avond en nacht gebeurde er echter
niets. En den volgemden morgen stond ze
vroeg op, wachtte ongeduldig tot het half
negen was en begaf ziich toen op weg
naar den Yard. Zooals afgesproken was,
werd ze dadelijik bij Colonel Jackson toe-
gelaten.
,,En? Nieuws?" begroette hij haar.
„Van mr. Laytree niet. Wel van mijn
broer. Zal ik u straks vertellen. Maar
gisteravond zei u door de telefoon, dat u
wist waarom hij weggegaan was. Wat is
dat geweest?"
,,Maar mijn waarde jonge dame! Dat
kan ik u niet vertellen".
,,'t Heeft iets te maken met een bezoek
dat hij gisteren gehad heeft", ging Olivia
door. Bezoek van een vrouw".
„Hoor eens, Miss Arthurton", zed Co
lonel Jackson ernstig. „Neem een raad
van me aan ik ben een oude man ver-
eleken bij een paar kinderen als jullie.
eoordeel niemand of niets, als ge niet
alle bewijzen hebt".
,,He, wat een onzin, Colonel Jackson.
Ik beoordeel Jeremy niet. Ik denk er niet
aan. En ik ben ook niet jaloersch, als u
denkt dat 't dat is. Stel je voor! 't Komt
dan beraadslaagd zal worden over een
zeer kiesc'hen kant van het probleem, de
verdenking die zoowel in Amerika als in
Japan tegen de Britsche vlootpolitiek is
gerezen. Dat men in Japan hieraan mee-
doet, ikan eenige verwondering wekken,
omdat juist te Geneve zelf de nieuwe
toenaderinq tusschen Engelschen en Ja-
panners als een van de opmerkelijkste ge-
volgen van de conferentie wordt be-
scihouwd. Het geval wil echter dat de
commentaren van de Japansche pers op
het Britsch-Japansche vergelijk over de
kruisers en torpedo-jagers ongunstig uit-
vallen en dus in Enqeland verrassing heb
ben gewekt. De groote grief van die pers
is, dat de qewijzigde Engelsche voor-
waarden Japan tot bijbouwen van schepen
zullen nopen, terwijl de Japansche politiek
van den beginne af aan ten gunste van
behoud van den status quo is geweest.
Zelfs de Dzjidzji, een blad te Tokio met
een Engelschgezinde traditie van 30 jaar,
oefent daarom felle kritiek op de Britsche
zienswijze. De vraag voor het Engelsche
kabinet, nadat het Bridgeman's en Cecil's
beleid heeft goedgekeurd, is hoe men En-
geland van de verdenking kan zuiveren,
dat het een uitbreiding van oorlogstoe-
rustingen, in plaats van inkrimping, na-
streeft. Wat niet zoo aan de oppervlakte
Ikomt, maar met dat al een zeer belang-
rijlke factor is voor het goed begrip van
het Britsche standpunt, is dat voor En-
geland de kruiserketen over de wereld-
zeeen de zichtbare band met zijn domi
nions is en deze laatsten haar stellig niet
verzwakiken willen.
Enqeland heeft niet naqelaten tegen
over de geopperde verdachtmakingen er
nadruk op te leggen, dat zijn oorspronke-
lijke voorstellen een besparing van 42
millioen over tien jaar voor dit land zelf
en van 150 millioen voor alle drie mo-
gendheden te zamen meebrachten. Deze
voorstellen vond men onaannemelij.k. In
den loop van de conferentie bleek dat
de grifcrare Totfiremhat een overeeiiMJuisi
onmogelijk maakte. Amerika wenschte
groote kruisers, Enqeland een voldoend
aantal kleine om op de lange handels-
wegen behoorlijk te kunnen patrouillee-
ren. Het was onmoqelijik deze tweeerlei
behoeften met elkaar te verzoenen op de
basis van de lage limiet, die Amerika
voorstond. Daarbij zou dit laatste w
zijn groote kruisers gekregen hebben,
maar zou Enqeland een tekort hebben in
het aantal schepen dat tot bescherminq
van zijn koopvaardij noodiq qeacht werd.
Toen men ald'us vastgeraakt was, vroeq
Gibson, voor Amerika, aan Encjelana en
Japan te pro'beeren om tot een schikkinq
te komen welike Amerika dan nader zou
overwegen. Het staat dus nu aan Ame
rika om te zeggen, of de nieuwe basis
voor verdere gedachtenwisseling geschikt
is maar Amerika lijkt daar niet toe ge-
zind, omdat de Senaat dit vergelijk toch
waarschijnlijk niet zou bekrachtigen.
Daarbij komt nog het plotseling verzet
van de openbare meening in Japan.
De precieze inhoud van de Engelsch-
Japansche overeenkomst is nog stil ge
houden. Maar men gelooft dat zij de
tonnemaat voor kruisers en hulpvaartui-
gen op ongeveer 500.000 ton voor Enqe
land en Amerika zou bepalen en op
325.000 ton voor Japan. Door het ge-
bruik van kruisers van ouder-type boven
de qestelde limiet aan tonnemaat toe te
laten, zou voorzien worden in hetgeen er
niet in mij op. Op die manier kun je wel
aan den gang blijven. Maar ik weet niet
wie die vrouiw is. En t is noodig, dat we
het weten, omdat door haar gebeurd is,
wat ik dacht dat nooit zou gebeuren.
Jeremy is weggegaan!"
„Hm! Ik vraag nederig om excuus
zei Colonel Jackson. „Ik schijn ouder te
zijn dan ik dacht. Zoo'n psychologisch
verqa 1 oopeeren is niet goed te praten. Ten
slotte ben ik het zelf geweest, die zonder
bewijzen aan het beoordeelen gegaan is...
En nu het nieuws betreffende Lord Am
lett".
Olivia knApte haar tasch open en gat
hem den brief.
„Neem me niet kwalijk zei hij, toen
hij het merkwaardiqe epistel gelezen had.
,,Maar op zijn zachtst gesproken is uw
broer toch wel wat roekeloos! Natuurlij.-c
weet ik wel, dat zijn vertrouwen in Lay-
tree volkomen gerechtvaardigid is. Maar
ik ben Laytree. En uw broer kan hem
niet gekend hebben. En niettegenstaande
dat vertroirwt hij hem, en zonider voorbe-
houd blijkbaar".
„Dat is niet heelemaal juist. t Ver
trouwen is gegaan. om precies te ziir t
een-enHdertig homderd ■pond", zei Olivia
met een glimlach. ,,Maar mij verwondert
het niet. Wat mij wel verwondert is. dat
Arthur een grens gesteld heeft".
„Dus in uw hart is u 't met hem eens.
Prettiq voor Laytree. Alleen zou ik wil
len dat we wat konden doen. He, wat is
dat? Heeft u opgelet, dat er acihter op den
brief nog iets geschreven staat? lets met
potlood".
(Wordt vervolgd.)
ityiiwa:'. man1
NEUZENSCHE COURANT