ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN. tMo. 809"). Maandag 25 Juli 1927. 67e Jaar gang. Be misiukte dibbelgaagtr ABONNEMENTSPRIJS BiNNENLANB. FEUILLETOH. BUIT E NLA"M Pi Voor binnen Ter Neuzen /1,40 per 3 maanden Voor buiten Ter Neuzen Ir. per post j 1,80 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post /6,60 per jaar Voor 't buitenland f 2,70 per 3 maanden franco per post Abonnementen voor 't buitenland alleen bij vooruitbetaling. Dit blad eeeschijtt lederen Maandag, Woensdn^ en Vriidagavond AMSTERDAM-BATAVIA-RETOUR. De Fokktr VII met den heer Van Lear Black aan boord vertrok Vrjjdagmorgen uit Konstanticopel en landde te Boedapest om aldaar na een kort oponthoud door te vliegen naar Neurenbaig, teneinde vandaar Zaterdag door te vliegen naar Amsterdam. Men was voorr.emens al aar des voor- middags 11 uur te vertrekken en rekende alsdan om 4 uur op het vliegveld te Schiphol aan te komen. Daar nog een en ander aan de machine moest verricht worden vertraagde het ver- trek te Neurenberg doch 0"erigen> verliep de tccht volgens programma. Te 4,48 daalde het vliegtuig op Schiphol, van waar het 5 weken geleden voor den tocht was opgestegen. Dit mag inderdaad gekenschetst worden als een gebeurtenis van beieekenis. Dit mag afgeleid worden uit de belangsblling die er in het gnheele land naar de reis van dit vliegtuig bestond, maar ook wel zeer duidelpk door het geweldig enthou- siasme der menschenmenigte die Zaterdag op Schiphol was samengestroomd om de Indie vliegers te begroeten. Reeds in den middag begon de trek daarheen, te voet, per fiets, per boot, auto's en wagens was het een geTadige trek, die door de Ara- sterdamsche politie perfect in regelmatige banen werd ge'eid. Onder de autoriteiten die ter verwe!- koming tegenwoordig waren behoorden de Ministers van Marine a. i. de heer Lambooy, de Minister van Waterstaat, de heer Van der Vegte, de burgemeester van Amsterdam, de Amerikaansche gezant. Aan bloemeo, die ter uitreiking gereed werden gezet was geen gebrek. Zooals gemeld was een ander vliegtuig, voorzien van draadlooze installatie, de Fokker VII tegemoet gevlogen en meldde op verschillende tijdstippen de plaats waar het was. Met een Philips'uid'preker werd dit ook aan de menigte op het vliegveld meegedeeld. Ongeveer 8 uur kwam de mededeeling dat bet vliegtuig bij Keu'en gezien was, te 5 minuten vo6r 4 kwam het bericht dat Venlo gepasseerd was, en daarna de vliegers naderen en kunnen binnen een half uur arriveeren. Te begrppen, dat de spanning steeds steeg. Bet duurde toen niet lang meer of in de verte zag men uit Oostelijke richting de Fobkermachine naderen, begeleid door twee andere K. L M. vliegtuigen. Een gejuich steeg uit de duizenden op en toen de Fokker boven het vliegveld was werd met zakdoeken en hoeden de beman- ning toegewuifd, die teruggroette. Nadat het vliegtuig geland was werd het eerste welkom uitgesproken door den heer Plesman, directeur der K. L. M., waarna hen ook d9 hand gedrukt werd door den heer Bol, die de leidir.g had der huldiging, en generaal Snijders, den voorzitter van het vlieg-comite Nederland-Indie. Toen kreeg de familie der bemanning gelegenheid deze te verwelkomen. Dat het een ver- heugend weerzien was, dat der piloten Geysendorffer en Scholte en hunne vrouwen, laat zich denken. uit het Engelsch door NORMAN VENNER. 66) (Vervolg.) Olivia keerde den brief om en om: Ze aarzelde nog, ofschoon ze in haar hart wel wist, dat ze het epistel Open zou ma- ken. Een blik op den eersten regel, neen, op den aanhef alleen was voldoende; dan wist ze of de gedacihte, zooeven in haar apgekomen, waarheid bevatte of niet. Want wat voor Millett een puzzle be- teekende, was voor haar de eenvoudigste zaalk ter wereld. De brief dien ze in haar handen hield was geschreven door haar broer, den echten Lord Amlett en faestemd voor den man, die hem op dat oogenblik vervinq. Als Jeremy maar een paar uur gewacht had met zijn gezond verstand te gebrui'ken Want het feit, dat het adres iuidde: „The Honourable Arthur Arthur- ton" was het bewijs dat Arthur zelf niets wist van alles wat er in zijn afwezigheid gebeurd was. Wie weet, wat hij te ver tellen had Neen, die brief was te be- langrijk, de kans, dat veel duisters er door verklaard zou worden te groot, dan dat een ongeopend-laten-liggen uit een soort van kieschheids-oogpunt wenschelijk zou zijn. Natuurlijk weid er.ook druk gefilmd en gefotografeerd. Generaal Snijders sprak daarop een welkom uit in de EDgelsche taal, en dankte de vliegers voor hetgeen zij voor de ontwik- keliBg der luchtvaart in het bpzonder hebben gedaan. Hij overhandigde hen een groote krans met de Nederland che en Amerikaan sche kleuren Daarna was het woo:d aan den Minister van Waterstaat, die nameis de Nederland- sche regeering hulde bracht aan den heer Van Lear Black die zich met zijn dienaar als eerste passagiers voor Indie bij de K L. M. had aangemeld, voor zpn duif en ondernemingsgeest, en voorts aan Geysen dorffer en Scholte, die het vliegtuig voer den over onbekende laadstreken en zeege- bieden. Zp hebben getoond dat Nederland thans zgn koece luchtvaarders bezit, zooals het ten alle tijde koene zeevaarders heeft gehad. Ook sprak hij zijue acht'ng uit tegenover den mecanicien Weber, die de verantwoordelpke taak had de verzorging van vliegtuig en motor. Bij deelde ten slotte mede dat het H. M. de Koningin behaagd had deze vier mannen uit erkente- lijkheid voor hetgeeu zp voor de luchtvaart deden, te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Deze mededeeling werd door de menigte op bet veld met donderer.de hoera's begroet, waarvan ook volop konden meegenieten de luistervinken die hun radiotoestel op Hilversum hadden afgestemd. Het geluid gaf een machtigen indruk van de aanwezige menschenmsssa en de geestdrifc die er hcerschte. Nadat nog de burgemeester van Amster dam en de vcorzitter der Amsterdamsche Kamer van Koophandel het woord hadden gevoerd, werden de nog ingeschreven 20 sprtkers mtereschakol^ moeieuis die het aanhooren daarvan voor de vliegers zou vorderen en het ongeduld der menigte die zijn luchthelden ook van meer rabp wilde toejuichen. Er werd dus nog alleen gelegenheid gegeven voor handdrukken en het overhandigen van huldeblijken. Alleen de burgemeesters van Sliedrecht en Enschede, de resp. geloorte- plaa's der piloten, kregen gelegenheid eerige woorden te spreken. Onder geestdriftige toejuichingen van de menigte werd per auto een rondrit gemaakt rondom het veld, waarna de tocht werd aangevangen naar de stad, waar in het Hotel l'Europe een huldigingsmaaltijd zou gehouden worden. Op de weg naar en door de stad werden de luchthelden voortdurend toegejuicht. Tijdens den maaltijd werden begrppelpk nog verschillenderedevoeringenuitgesproken, o.m. oik door den Minister van Kolonien, den heer Koningsberger, en den Amen- kaanschen gezant bij ons hof. Een zeer dikken bundel telegrammen was ook inge- komen, waaronder ook een van Prins Hendrik, die buitenslands verto it. Namens de vliegers werd een woord van dank gesproken door den bestuurder Geysen dorffer, die een dronk instelde op het vlieg wezen, waarmede de huldigingsbijeenkomst beeindigd werd en de koene mannen weer zicbzelf kondea zpn, om een welverdiende rust te gaan genieten. Ze nam een briefopener, ritste de enve- loppe open en haalde het opgevouwen vel paipier eruit. Een blik op den aanhef: Waarde Lay- tree, was voldoende. Ze had gelijk gehad. Maar beihalve het Knollburgh boven- aan bij 'den datum vond ze in den brief nergens een adres. Dat was een tegen- valler. En het feit, dat de brief twee da- gen geleden afgezonden was, zei haar al evenmin iets. Waarde Laytree. ,,Even een paar lettertjes om je te laten weten, dat ik me nog steeds in het land der levenden bevind, en dat mijn plezier in het verstoppertje spelen nog geen tee- kenen van verval begint te vertoonen. Ik heb 't nog nooit van mijn leven zoo naar mijn zin gehad. Laten we hopen, dat jij hetzelfde denkt en dat de vleeschpotten je nog geen indigestie bezorgld hebben. ,,Maar laat ik beginnen met zakelijk te zijn. Een paar dagen geleden drong het opeens tot me door, dat ik ben weggegaan zonider een behoorlijke financieele rege- ling te treffen. Op dat gebied ben ik nu eerunaal nonchalant. Daarom sluit ik hier zes cheques An. Ze zijn geteekend zooals je ziet, maar het bedrag is niet ingevuld. Dat laat ik aan jou over ik heb er al leen de bepaling bij gemaakt, zooals je ook al wel gezien zult hebben, dat ze per stuk de vijfhonderd pond niet mogen overschrijden. Drie duizend pond is meer dan voldoende, zou ik zeggen. Ik hoop dan ook, eerlijk gezegid. dat je ze niet alle- maal opmaken zult. Alleen, je kon ze eens noodig hebben. ,,Ik denk dikwijls: hoe zou het in Lon- den gaan, zouden ze nu geen van alien het bedrog in de gaten hebben 1 Maar NOODLIJDENDE GEMEENTEN. Blijkems de An Stbl. 208 afgekondigde wijzigingen, noodig geble'ken in het vijfde hoofdstuk der Staatsbegrooting voor het dienstjaar 1927, is de post „Onderstand aan gemeenten, die buiiten staat zijn in al le of sommige ko ten harer huishouding behoorlijk te voorzien", verlhoogd moeten werden met f 500.000. DE VEENENDAALSCHE RAADS- KWESTIE. Men schrijft uit Veenendaal: Voor het onderzoek der geloofsbrieven der nieuw gekozen raadsleden was een commissie gekozen, bestaande uit de hee- ren Jan van Leeuwen, A. S. Hekster en D. van Asselt. Na langdurig onderzoek bracht de heer Hekster een rapport uit, met de conclusie, geen enkele van de nieuw gekozenen toe te laten, op grond, dat in 12 gevallen op de ^tukiken der ge loofsbrieven geen datum voorkwam, wan- neer zij waren ingekomen en daarom niet uit te maken was, of dit al of niet op tijd was geweest. Bij de discussie bleek bo- vendien, dat verscheidene leden tegen toelating waren wegens bij de verkiezin- gen gepkegde onregelmatigheden, blij- kens het adres, dat vier raadsleden aan Gedeputeerde Staten hebben gezonden. Van het dertiende raadslid was het ontslag uit zijn functie van oppenbrand- meester nog niet ingekomen. Gevolg was, dat met 10 tegen 3 stem- men werd besloten, geen der nieuw ge kozen raadsleden. toe te laten en het on derzoek van de geloofsbrieven uit te stel- len, totdat bewezen zal zijn, dat zij op tijd zijn ingekomen. Of de moqelijkheid daar toe zal bestaan, iwordt door velen betwij- feld. DE RAADSVERKIEZINGEN TE ZANDVOORT. Men schrijft uit Zandvoort: De heer J. W. HeinSberger, lid van §taten ^delerPr pToTtW befeafer bradht tegen het raadsbesluit tot toe lating als raadslid van de heeren E. Fraenkel en J. Druyf, idaar zij giften en gaven zouden hebben gegeven voor de verkiezing en geld en goederen zouden hebben gegeven om A. Terol en J. Kerk- mau, resp. no. 2 en 3 van hun lijst, te be- weg en te bedanlken als raadslid, zoo dat de heer J. Druyf raadslid zou worden. Een justitioneel onderzoek wordt inge st eld. GELD BIJ DE VISCH. Dezer dagen lazen we in de courant het volgende: De uitvoering van de wet be- treffende den aanleg van het Twente- Rijnkanaal, wordt ernstig vertraagd, om- dat men de renta!biliteit van het kanaal eerst bewezen wil zien. Als men dit bewijs der rentabiliteit ook vroeger bij den aanleg van sporen en wegen gevraagd had, zou volgens den burgemeester van Enschede, Nederland een' dood land zijn een land zonder sporen en wegen. Alweer de oude kwestie, dachten we toen we dit lazen, of een gemeente tgeld mag uitgeven of leeningen aangaan voor werkverriuimingsarbeid? Ja zegt de een, o.a. de heer Van Door- ninok, thesaurier-generaal, als de gelde- lijke baten, die het werk oplevert, even- redig zijn aan de kosten er aan besteed, m, a. w. als het werk onmididellijk ren- dabel is, dadelijk zijn geld opbzengt of in als jij maar kalmpjes binnen de vesting blijft en je de familie zooveel mogelijk van het lij-f houdt, zal het 'wel gaan, denk ik. Alleen voor Olivia moet je een uitzonde- ring maken. Die valt werkelij'k wel mee als je haar leert kennen. Dus, als je haar ontmoet, wees dan vriendelijk, zooals een broer betaamt. Daarom heb ik nog maar een zevende cheque van 100 ingeslo- ten, dan kun je haar wat moois koopen voor haar verjaardag. Den eersten No vember als ik t wel heb! Neen, dan ben ik nog niet terug. Het leven hier bevalt me te goed. fi ,,Addio, Arthur Arthurton' ,,Wel, heb ik ooit!" zei Olivia toen ze aan de onderteekening gekomen was. ,,Wat zijn mannen toch zonderlinge wezens. Neem Arthur bijvoorbeeld. Die zdt in Schotland, waar hij zich, volgens zijn beweren, uitstekenid vermaaikt. On- danks dat, denkt hij aan mijn verjaardag, denkt erom geld voor een cadeautje te sturen, maar vergeet zijn adres op te [even. Terwijl hij moest weten, dat eremy ernaar zit te snakken". Maar meteen herinnerde ze zich, dat brief plus cheques een paar uur te laat gekomen waren. Dat Jeremy op dat oogenblik naar niets meer zat te snakken. Hij was verdwenen, had de vlag gestre- ken voor een mysterieuse juffrouw in 't groen. En zij, degeen voor wie het zoo ongeveer alles beteekende, zij wist niet eens waar hij was! Ze keerde zich om en drukte op het knopje. ,,Ik wil hier blijven slapen. Millett zei ze toen de bediende versc'neen. ,,Wi! je wat voor me in orde maken? ,,Zeker, mylady. De slaapkamer van gewoon Hollandsch: als t geld bij de visch geeft. Neen, zeggen anderen met den burge meester van Enschede, dit krenterige standpunt is niet noodig; een dergelijke uitgave is ook gemotiveerd, wanneer vast- staat dat dergelijk werk de economisch volkskracht verlhoogt en aan het produc- tie-vermogen van het geheele land ten goede komt, zooals met den aanleg van nieuwe wegen, kanalen, enz. Tusschen deze twee standpunten van rentabiliteit en productiviteit zijn ook wij op de hand van den Twentschen burge meester. Geneve redevoert dag-in dag-uit, dat productie, en nog eens productie een van de middelen is om Europa weer op de been te helpen. Welnu, de aanleg van een kanaal bevordert het ver'keer, verge- makikelijking van het verkeer bevordert de bewoonbaarheid van een land, en toe- neming van bevolking bevordert vermeer- dering van arbeid en arbeiders, en daar- door het productievermogen van een land. Zeker, we geven toe: zoolang men in Twente het kanaal graaft, is het werk niet rendabelmaar later 'zal het meer opbrengen dan geld bij de visch, en wel geld en visch tegelijk. We willen hopen, dat ook de Regeering het economisch nut boven het oogen'blik- kelijke voordeel zal weten te stellen. DE RAADSVERKIEZING TE BERGEN OP ZOOM. Na het collectief bedariken voor hun benoeming tot lid van den gemeenteraad van de candidaten der R.-K. Staatspartij, heeft ook de heer Van Melle, voorkomen- de op de gezamenlijke candidatenlijst der antirevolutionairen en christelijik-histori- schen, voor zijn benoeming bedankt. Nu is gekozen verklaard Dr. Dijikland, ge- neesheer-directeur der stichting Vrede- rust. Bij geruchte wordt vernomen. dat ook hij zich de benoeming niet zal laten de candidaten "der vrije lqst.'dfe LraYTS" ge kozen zijn verklaard, is nog geen bericht ingekomen, dat zij de benoeming aan- nemen. DE BRITSCHE KABINETSRAAD. Voor Baldwin Zaterdagochtend naar Canada vertrok, heeft het Engelsche ka- binet Vrijdagmiddag een lange beraad- slaging over de moeilijkheden op de mari- tieme conferentie te Geneve gehouden. Zij duurde, schrijft de N. R. Crt„ van kwart voor drieen tot zes uur, langer dan i eenige kabinetsraad die sedert den tijd van de staking bij de kolenmijnen gehou den was. Dit is al voldoende aanwijzing dat men voor netelige kwesties zit. Offi- cieus is daarna bekend gemaakt, dat het kabinet met algemeene stemmen de hou- i ding, die Lord Cecil en Bridgeman op de i conferentie aangenomen hebben, heeft goedgekeurd. Maar het debat is hiermee j nog niet ten einde, zooals men na dit com- munique zou moeten aannemen, want heden zou er weer een kabinetsraad zijn, uu onder leiding van sir Austen Chamber lain, den minister van buitenlandsche za- ken, die den afwezigen Baldwin dan vervangt, en pas Woensdag zullen de twee Britsche gedelegeerden naar Geneve terugkeeren. De Times meent te kunnen zeggen, dat his lordship dan maar, mylady? Die is kant en iklaar". „Goed. En schel dan even mijn hotel op en zeg mijn kamenier, dat ze alles in- pakken moet, de rekening betalen en hier naar toe komen. Ik blijf hier tot zijn lordship terugkomt". „Ja mylady". ,,Er moet demand hier in t hoofdikiwar tier zijn", dacht ze. „Na dien brief en met due juffrouw in 't groen kan er van alles gebeuren. Maar flink op mijn qui vive zijn". Dien avond en nacht gebeurde er echter niets. En den volgemden morgen stond ze vroeg op, wachtte ongeduldig tot het half negen was en begaf ziich toen op weg naar den Yard. Zooals afgesproken was, werd ze dadelijik bij Colonel Jackson toe- gelaten. ,,En? Nieuws?" begroette hij haar. „Van mr. Laytree niet. Wel van mijn broer. Zal ik u straks vertellen. Maar gisteravond zei u door de telefoon, dat u wist waarom hij weggegaan was. Wat is dat geweest?" ,,Maar mijn waarde jonge dame! Dat kan ik u niet vertellen". ,,'t Heeft iets te maken met een bezoek dat hij gisteren gehad heeft", ging Olivia door. Bezoek van een vrouw". „Hoor eens, Miss Arthurton", zed Co lonel Jackson ernstig. „Neem een raad van me aan ik ben een oude man ver- eleken bij een paar kinderen als jullie. eoordeel niemand of niets, als ge niet alle bewijzen hebt". ,,He, wat een onzin, Colonel Jackson. Ik beoordeel Jeremy niet. Ik denk er niet aan. En ik ben ook niet jaloersch, als u denkt dat 't dat is. Stel je voor! 't Komt dan beraadslaagd zal worden over een zeer kiesc'hen kant van het probleem, de verdenking die zoowel in Amerika als in Japan tegen de Britsche vlootpolitiek is gerezen. Dat men in Japan hieraan mee- doet, ikan eenige verwondering wekken, omdat juist te Geneve zelf de nieuwe toenaderinq tusschen Engelschen en Ja- panners als een van de opmerkelijkste ge- volgen van de conferentie wordt be- scihouwd. Het geval wil echter dat de commentaren van de Japansche pers op het Britsch-Japansche vergelijk over de kruisers en torpedo-jagers ongunstig uit- vallen en dus in Enqeland verrassing heb ben gewekt. De groote grief van die pers is, dat de qewijzigde Engelsche voor- waarden Japan tot bijbouwen van schepen zullen nopen, terwijl de Japansche politiek van den beginne af aan ten gunste van behoud van den status quo is geweest. Zelfs de Dzjidzji, een blad te Tokio met een Engelschgezinde traditie van 30 jaar, oefent daarom felle kritiek op de Britsche zienswijze. De vraag voor het Engelsche kabinet, nadat het Bridgeman's en Cecil's beleid heeft goedgekeurd, is hoe men En- geland van de verdenking kan zuiveren, dat het een uitbreiding van oorlogstoe- rustingen, in plaats van inkrimping, na- streeft. Wat niet zoo aan de oppervlakte Ikomt, maar met dat al een zeer belang- rijlke factor is voor het goed begrip van het Britsche standpunt, is dat voor En- geland de kruiserketen over de wereld- zeeen de zichtbare band met zijn domi nions is en deze laatsten haar stellig niet verzwakiken willen. Enqeland heeft niet naqelaten tegen over de geopperde verdachtmakingen er nadruk op te leggen, dat zijn oorspronke- lijke voorstellen een besparing van 42 millioen over tien jaar voor dit land zelf en van 150 millioen voor alle drie mo- gendheden te zamen meebrachten. Deze voorstellen vond men onaannemelij.k. In den loop van de conferentie bleek dat de grifcrare Totfiremhat een overeeiiMJuisi onmogelijk maakte. Amerika wenschte groote kruisers, Enqeland een voldoend aantal kleine om op de lange handels- wegen behoorlijk te kunnen patrouillee- ren. Het was onmoqelijik deze tweeerlei behoeften met elkaar te verzoenen op de basis van de lage limiet, die Amerika voorstond. Daarbij zou dit laatste w zijn groote kruisers gekregen hebben, maar zou Enqeland een tekort hebben in het aantal schepen dat tot bescherminq van zijn koopvaardij noodiq qeacht werd. Toen men ald'us vastgeraakt was, vroeq Gibson, voor Amerika, aan Encjelana en Japan te pro'beeren om tot een schikkinq te komen welike Amerika dan nader zou overwegen. Het staat dus nu aan Ame rika om te zeggen, of de nieuwe basis voor verdere gedachtenwisseling geschikt is maar Amerika lijkt daar niet toe ge- zind, omdat de Senaat dit vergelijk toch waarschijnlijk niet zou bekrachtigen. Daarbij komt nog het plotseling verzet van de openbare meening in Japan. De precieze inhoud van de Engelsch- Japansche overeenkomst is nog stil ge houden. Maar men gelooft dat zij de tonnemaat voor kruisers en hulpvaartui- gen op ongeveer 500.000 ton voor Enqe land en Amerika zou bepalen en op 325.000 ton voor Japan. Door het ge- bruik van kruisers van ouder-type boven de qestelde limiet aan tonnemaat toe te laten, zou voorzien worden in hetgeen er niet in mij op. Op die manier kun je wel aan den gang blijven. Maar ik weet niet wie die vrouiw is. En t is noodig, dat we het weten, omdat door haar gebeurd is, wat ik dacht dat nooit zou gebeuren. Jeremy is weggegaan!" „Hm! Ik vraag nederig om excuus zei Colonel Jackson. „Ik schijn ouder te zijn dan ik dacht. Zoo'n psychologisch verqa 1 oopeeren is niet goed te praten. Ten slotte ben ik het zelf geweest, die zonder bewijzen aan het beoordeelen gegaan is... En nu het nieuws betreffende Lord Am lett". Olivia knApte haar tasch open en gat hem den brief. „Neem me niet kwalijk zei hij, toen hij het merkwaardiqe epistel gelezen had. ,,Maar op zijn zachtst gesproken is uw broer toch wel wat roekeloos! Natuurlij.-c weet ik wel, dat zijn vertrouwen in Lay- tree volkomen gerechtvaardigid is. Maar ik ben Laytree. En uw broer kan hem niet gekend hebben. En niettegenstaande dat vertroirwt hij hem, en zonider voorbe- houd blijkbaar". „Dat is niet heelemaal juist. t Ver trouwen is gegaan. om precies te ziir t een-enHdertig homderd ■pond", zei Olivia met een glimlach. ,,Maar mij verwondert het niet. Wat mij wel verwondert is. dat Arthur een grens gesteld heeft". „Dus in uw hart is u 't met hem eens. Prettiq voor Laytree. Alleen zou ik wil len dat we wat konden doen. He, wat is dat? Heeft u opgelet, dat er acihter op den brief nog iets geschreven staat? lets met potlood". (Wordt vervolgd.) ityiiwa:'. man1 NEUZENSCHE COURANT

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1927 | | pagina 1