ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
NIEMLIJLR'S
niEMEUERS
No. 7942.
Vrijdag 23 Juli 1926
66 Jaargang.
abonnementspriis
Franciscus van Assisi.
BINNENLAND.
BUITENLAND.
Voor binnen Ter Neuzen f 1,40 per 3 maanden Voor buiten Ter Neuzen fr. per post f 1,80 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post /«,60 per jaar
Voor 't buitenland f 2,70 per 3 maanden franco per post Abonnementen voor t buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Dit blad verschijnt iederen M>aandag-, Woensdag- en Vrijdagavond.
JHlHlKSTHi J3JLlA.1I>-
III.
In 1210 begaf Franciscus zich met zijne
gezellen naar Rome om de Pauselijke be-
vestiiging voor de nieuwe Orde te verkrij-
gen. Paus was toen Innocentius III. Eerst
wilde de Paus hiervan niets weten, maar
toen Ka.rdinaal Johannes Colonne den
Paus opmerkte, dat, indien men den regel
van Franciscus dwaas noemde en dien als
onmogelijk verwierp, men toch eigenlijk
ook Christus en ddens evangelic ter zijde
stelde. Waren daar niet dezelfde eischen
soms gesteld Stond daar geen kras ge-
bod: J Wilt gij tot het leven ingaan, zoo
verkoop al wat gij hebt, en geef het den
armen, en gij zult een schat hebben in den
hemel, en kom dan herwaarts, en volg
mij" Was daar ook niet volmondig er-
kend, dat het lichter was voor een kernel
om te gaan door het oog van een naald
dan voor een rijke om het Koninkrijk
Gods binnen te gaan En had de Hei-
land niet gesproken van rijken, voor wie
het bezwaarlijk zou zijn zalig te worden
Toen diet de Paus Franciscus terug-
komen. gaf 'hem en zijn gezellen den
apostolischen zegen, en zei tot hen: ,,Gaat
met den Heer, mijne brooders, en predikt
boetedoening, zooals het den Heer be-
haagd heeft u in te geven En wanneei
de Almachtige u zal doen toenemen in
aantal en in genade, dan zal ik meer voor
u doen". Dus had de Orde dan nu het
zoo vurig begeerde verlof om te mogen
gaan prediken. Echter Wierd pas in het
jaar 1223 de eenigiszins veranderJ»
regel pauselijk bevestigd. Aan de broe-
ders werd de tonsuur toebedeeld; de vor-
melijke pmesterwijdinq heeft Franciscus
nooit ontvangen, maar ze zelfs zeer oot-
moedig afgewezen.
Eerst met dezen tijd en na deze beslis-
sing is de grootsche werkzaamheid der
Franciscanen of Minonieten begonnen.
De Orde breidde zich nu van daq tot dag
uit; mannen uit alle standen traden toe
om het zeldzame voorfoeeld van liefde,
ootmoed en vroomheid: sommigen van
hen waren eenigiszins levensmoede, an-
deren daaremtegen vol jeugdige bezieling.
En het mooie was wel dit, dat niemand
werd afgewezen: terwijl andere orden
zich moesten beperken om de soms zelfs
zeer hooge kosten van onderhoud, was
dit hier met deze adspiranten, die als de
vogelen des hemels leefden, noch zaaiend,
noch maaiend, noch vergaderend in hun-
ne schuren, niiet het geval. Binnen tien
jaar steeg het aantal broeders tot vij'fdui-
zend en na een vijftigital jaren waren er al
tweehonderdduizend. Al deze menschen
bezaten letterlijk niets, en zij legden zich
ook toe op geestelijke armoede, in het bij -
zonder bij hun prediking, die zich door
grooten eenvoud ondenscheidde, maar die
alleen tot stichting van het geheele volk
wilde dienen, en die daarom kort, wel-
doordacht en zuiver diende te zijn. De
grondtoon en grondtrek van al hun pre-
diki q en arbeia moest liefde zijn en groot
medelijden. Franciscus werd ver'teerd
door medelijden met het arme volk, dat
dreiigde ten onder te gaan in lichamelijken
en geestelijken nood. Daarom trokken de
broeders van de eene plaafcs naar de an
dere. zetten zich aan den disch der armen,
waren tevreden met het geringste voed-
sel, spraken tot iedereen van het Gods-
rijk, van de nocdzakelij'kheid der boete en
toonden door hun eigen tevredenheid. dat
de mensch ook in armoede en zelfs in
groote ontberiing gelukkig kan zijn. Het
was in een geest van volkomen zaligheiu
en enthousiasme, dat Franciscus aldus
sprak: ..Gezegend is de man, die zijn ver-
wachting op niets ter wereld stelt, want
alle dingen zullen hem tot een vreugde
worden". En een van zijn biografen zegt
het zoo schoon: ,,Het was door de kracht
van dit vastberaden idee: uit te gaan van
het niet, van de donkere niefligheid en
nietswaardigheid van zijn eigen woestijn-
achtige ledigheid, dat hij er toe kwam
zich over al het geschapene te verheugen
op een wijze, zooals slechts weinigen dat
hebben gedaan.
,,Uit zijn spelonk", zegt Chesterton in
zijn reeds genoemde studie, ,,uit zijn spe
lonk, die was als een oven van laaiende
dankbaarheid en nederigheid, verscheen
nu op aarde een van de sterkste en
vreemdste, in ieder geval: een van de
me est origineele persoonlijkhcden, waar-
van men in de geschiedenis van het
menschdo<m ooit heeft gehoord. Hij was,
benevens vele andere dingen, wat wij
noemen: een karakter, ongeveer in den-
zelfden zin als w;; spreken over een ka
rakter, in een goed tooneelstuk of een
goeden roman. Hij was niet alleen een
humanist, maar ook een humorist, en dan
voornamelijk een humorist in de oude
Engelsche beteekenis van: iemand, die al-
tijd in zijn humeur is, die zijn eigen weg
gaat en die dingen doet, die niemand an-
ders gedaan zou hebben".
En deze eigenaardige man ach'tte oc'r
de gering.sten en armsten. De mensch
zoo leerde hij, is zooveel als maar ook
niet meer dan hij voor God is, en bij God
geldt de schijn der heiligheid al evenmin
ais de glans der wereld; daar Hij alleen
let op trouw in Zijn dienst. Wij zijn ge-
roepen, zoo leerde Franciscus, om de ge-
wonden te heelen en de dwalenden terug
te brengen, want velen kunnen nog leven-
de lidmaten van Christus worden, die ons
thans kinderen des duivels schijnen.
Slechts daaraan zal men erkennen, dat gij
een dienaar van God zijt, zoo gij den
dwalenden breeder met barmhartigheid
tot God terugvoert en niet ophoudt om
den zeer afgedwaalde van harte lief te
hebben."
De zendboden van en met het evan-
gelie der armoede werden nu naar alle
karxten uitgestuurd, naar Frankrijk en
Spanje, naar Engeland en Hongarije,
naar Griekenland zoowel als naar
Duitschland, maar ook naar Afrika.
Franciscus zelf verlangde vuriig de bekee-
ring der Saraeenen. In het jaar 1219 trok
hij naar Egypte, waar toen het leger der
Kruisvaarders juist Damiate belegerde,
om de macht des Sultans zoodoende te
breken en het Heilige Land te kunnen be-
zetten. Niet bang voor den marteldood,
ja, dien haast zoekende, drong de dap-
pere monnik door tot in het kamp van
den Sultan Malek al Kamel. Hier werd
hij gegrepen en voor den Sultan gebracht,
die hem onder allerlei dreigingen vroeg,
door wien hij wel gezonden was. Fran
ciscus gaf ten antwoord: ,,Niet door
menschen bgn ik gezonden, maar door den
allerhoogsten God, om u en uw voik den
weg des heils te wijzen."
Deze wtoorden werden met zoo'n kracht
uibgesproken en kwamen zoo rechts-
streeks uit het hart, dat zij niet moeten
hebben nagelaten een diepen indruk te
maken op den Sultan en de andere Sara
eenen. Franciscus verklaarde zich bereid
zelf door het vuur te gaan, indien de Sul
tan slechts beloofde tot het Christendom
te zullen overgaan, indien hij er onge-
deerid doorheen mocht komen. Mocht hij
echter verbranden, dan moest zoo zei
hij de Sultan dit niet toeschrijven aan
eenige onmacht in Christus, doch 't alleen
wijten aan de zonidigheid van Franciscus.
De Sultan is daar niet op ingegaan. In-
tusschen werd Franciscus door hem vrij-
gelaten, met alle mogelijke eerbewijzen
zelfs, en werd hem dus geenerlei leed aan-
gedaan. Bij het afscheid moet de Sultan
zelfs in het geheim tot hem gezegd heb
ben: „Bid voor mij, dat God mij die wet
en dat geloof openbare, waaraan Hij het
meeste welgevallen heeft."
Franciscus keerde naar Italie terug zon
der veel te hebben bereikt, en bij zijn
terug'komst had hij aanstonds een twist te
beslechten, die inmiddels in de Orde was
ontstaan. De door den stichter der Orde
aangestelde Generaal-vicaris Elias van
Cortona had de strenge regels van den
oprichter eenigszins verzacht, zoodat de
Orde voortaan eigendommen kon bezitten
en men een of ander ambacht of beroep
kon uitoefenen. De strengere broeders
(met Antonius van Padua aan hun
hoofd) waren daarover ontevreden. zij
w.ilden vasthouden aan het absolute leven
in armoede en ontbering, zooals hun
meester Franciscus hun dit had geleerd en
ingeprent en voorgeleefd.
De strengere opvatting kreeg van
Franciscus gelijk; Elias van Cortona werd
uit zijn waardigheid ontzet en het bleef
bij den in 1223 door den Paus zelven be-
vestigden orderegel, waarin onder meer
deze bepaling voorkomt: ,,de broeders
zullen niets in eigendom bezitten, geen
huis, geen plekje gronds, nog eenige an
dere zaak; maar zij zullen als vreemdelin-
gen in deze wereld den Heer in armoede
en in ootmoed dienen."
Het strekt Franciscus tot groote eer, dat
hij voor de ,,gedienstigheden der praktijk"
niet is gezwicht. Ook worden er allerlei
wonderen van hem verhaald, dingen, die
nntuurlijk niiet te controleeren zijn, maar
die bij een zoo sterk karakter zeker niet
alle absoluut onmogelijk mogen worden
geacht. Wij weten echter maar ai te goed,
hoe de vindingrijke verbeeldingskracht
vaak een stralenkrans heeft gevormd om
het hoofd der volksheiligen in de geschie
denis. Trouwens, deze wonderen zijn het
niet, die ons met zoo groot ontzag voor
Franciscus vervullen. De oorzaak onzer
bewondering ligt elders.
Franciscus moet van een tengere figuur
zijn geweest, zijn sterke levendigheid deed
dit nog scherper uitkomen, zoodat hij
veeleer klein leek; een vinnig manneken.
Miisschien was hij ieits grooter dan hij wel
scheen; zijn levensbeschrijvers noemen hem
van middelmatige grootte. Hij had de
bruine gelaatskleur van de Zuiderlingen,
en een donker, puintig baardje, terwijl zijn
oogen blonken van het vuur, dat hem dag
en nacht verteerde.
Een miinnaar van de natuur was Fran
ciscus niet. Zoo geestig zegt weer Ches
terton het. ,,Hij heette de natuur niet zijn
moeder; wel heette hij een ezel, apart ge-
nomen zijn broeder; en een enkele kleine
muis heette hij zijn, zuster. Hij was geheel
het tegengestelde van die Oostersche zie-
ners, die mystiekers zijn, terwijl zij geheel
sceptisch staan tegervover het leven. Fran
ciscus moet veeleer heeten: een realist,
iemand die de dingen zag zooals ze zijn.
DE K0N1NGIN LX ZWITSERLAND.
H. M. de Konii gin vertoeft sedert eenigen
tijd in Zwit^erland. Tgdens haar verblijf
is zg ongesteld geworden en blijkens de
berichten aargetast door een lichte ver
koudheid. Dit is aa leiding geworden dat
Hare terugkomst nsar Nederland is ver-
traagd.
HET NEDERLANDSCH-BELGISCH
VERDRAG.
Men meldt ons uit Brussel
Het wetsontwerp tot ratificatie van het
Nederlandsch- Belgisch verdrag komt W oens-
dag of Donderdag van de volgende week
aan de orde in den Senaat. Baron Descamps
David, oud-minister, >s rapporteur.
OPHEFFING VAN DE SURTAXES
D'ENTREPOT.
Voorwaarts meldt, dat de Nederlandscbe
regeering er in geslaagd is, van Frankrijk
de toezegging te verkrggen, dat zal worden
overgegaan tot afschaffing voor onze havens
van de z g. surtaxes d'entrepot et d'origine.
DE TOESTAND.
Het kabinet-Herriot, is in de Eerste
Kamervergadering waarin het verscheen,
gevallen, ten gevolge van de verwerping
van de motie van vertrouwen in haar beleid
met goed vgftig stemmen.
Hernot's regeeringsverklaring was er niet
op berekenjd schrijft de N. R. Ort. de koel-
heid, waarmee zgn nieuwe regeering van
den aanvang af bejegend was, in warmer
stemming te doen verkeeren. Om zgn ge-
slaagden stormloop op Briand's laatste
kabinet te kunnen reehtvaardigen, had hij
met een duidelijk omlijnct, constiuctief
program moeten aankomen, hetwelk de
Kamer had kunnen overtuigen, dat er in
den wanhopigen toestand meer perspectief
zou komen. Dit miste mcn in zijn uiteen-
zetticg. Hij had zich aanvankelijk tot taak
gesteld den firancieelen toestand te redderen
zonder hulp van de buitenlandsche credieten,
die Caillaux op giond van het verslag der
financieele deskundigen aanbeval. Hg sprak
er in zgn veiklaring van, dat kg de munt
wilde stabiliseeren, „maar niet alleen met
steun van het buitenland". Dit leek een
gedeeltelijk terugkrabbelen
Heel zijn verdere program kenmerkte
zich door vaagheid bd frazes, welke het
gevoel van den bewindsman zonder vasten
parlementairen grond onder zijn voebn
weerspiegelden. De Monzie. de eendags
minister van financien, wisselde zijn uiteen-
zettiDg af met etn somber tafereel van den
toestand, waarin hij de sehatkist had aan-
getroSen. De middelen, waarover zg be-
schikt, zgn dermate weggeslouken, dat de
Kamer nog, nadat het ministerie reeds
getu meld was, de Monz'e's we'sontwerp
heeft aangenomen, waarbij de regeering
gemachtigd werd aan de Bank van Frank
rijk het overschot van het bekende Morgan-
fonds van vreemde betaalmiddelen over te
dragen, opdat in de behoeften der sehatkist
voorz'en kon worden. Daarmee verdwijnt
ook het laatste plecbtanker.
President Domergue heeft nu Poincare'
met de vorming van bet nieuwe kabicet
belast. Hjj was als eerste minister omver
geworpen door den uitslag van de alge-
mebne verkiezingen, en daarna verrees de
ster van het kartel van de linkerzijde. Aan
het gestadig verzwakte prestige van dit
kartel heeft Herriot's onbekookte politiek
van de afgeloopen dagen den laatsten slag
toegebracht. Zijn fiasco brengt den staa's
man aan het bewind, die af'rad toen zijn
blok het bij de verkiezing afgelegd bad.
Maar de omstandigbeden zijn inmiddels
zeer veranderd. Het financieele vraagstuk
beheerscht thans de geheele politiek en
men vraagt niet meer zoozeer naar politieke
kleur als wel naar een bewindsman met
doortas'ende hand, die een duidelijken weg
kan afbakenen. Bij de samenstelling van
zijn regeering zal Poincare vermoedelijk
streven naar het bijeenkrijgen van een klein
aantal energieke mannen, tegenover wie
het land het gevoel kan hebben, dat zij
de, „regeeriDg van openbare veiligheid"
vormen, waarvoor de tijd rijp schiint ge
worden te zijn. Deze overtuiging moet
Poincare aan een meerderheid uit het cen
trum, de rechterzijde en een deel van links
helpen.
Indien ook Poincare niet zou slagen, de
dringend gewenschte financieele gezond-
makingsmaatregelen tot wet verheven te
krijgen, dan zijn de mogelijkheden om met
behulp van het parlement een oplossirg
te vinden, vijwel uitgeput. Poincare is
ontegenzeggehjk een man die weet wat bij
wil, maar de eischen die thans aan hem
in den hoogsten nood van Jiet land gesteld
worden, zijn zoo zwaar, dat zij een minder
energieke figuur licht zouden doen versagen
en het de vraag blijft, of hij een toestand
in het reine zal kunnen brengen, die het
parlement door wispelturige politiek zoo
deerlgk in de war heeft gestuurd.
De correspondent van de N. R. Crt„ te
Parijs seint
Woensdag is het volk van Parijs einde-
lijk tegen de parlementaire misbruiken in
opstand gekomen. Mijn vorig telegram
sprak al over de betooging. voor het Kamer-
gebouw tijdens de ve'gadering en vooral
na den val van het ministerie. E'-n dichte
menigte zorg als een roan de Marseillaise.
Volgens communistische lezing waren het
alleen fascisten. Dit is onzin. De betoogers
behoorden tot geen bepaalde partg. Wel
uitten alien hun ontevredenheid over de
manier, waarop de opvolgende kabinetten
tot nu toe de crisis van den frank wilden
oplossen. De Kamerleden, die zich ver-
toonden bij den muur, die den tuin van het
Bourbonpaleis van de straat seheidt werden
uitgescholden en a'door werd op maat ge-
zongen //weg met Herrio', Kamerontbin-
ding", en zoo voort. Telkens gierde ge-
floit los en vgandige kreten begroetten ook
de autocars met truristen. De joelende
drommen, die de stad introkken, op weg
naar het Elysee- paleis, werden voor de
grootte koffiehuizen toegejuicht, evenals
enkele Kamerleden, gelijk Maginot. De
buurt van het Elysee was in staat van be-
leg. Niemand mocht voorbij wat niet
belette dat Herriot in zijn auto opnieuw
werd uitgejouwd.
Opmerkelijker dan deze volksreactie zijn
echter de adressen, over het hoofd van het
kabinet heen tot deii president van de
Republiek gericht door vele Kamerleden en
bonden van oud-etrgders en verminkten,
ter aanbeveling van een kabinet van
nationale eendracht en van breken met de
gewoonte volgens welke ieder ministerie
een bepaalde partg vertegenwoordigt.
Poincare wil een nationaal ministerie
vormen. Volger.s de Echo de Paris wil
hij zelf de financieele portefeuille nemen.
De Volonte die Herriot hevig aanvalt wegens
diens stoot tegen het ministerie Briand
Cail'aux wil van Poincare evenmin iets
weten. Links verwijt Herriot algemeen
den weg voor Poincare gebaand te hebben.
Het kartel is nu als regeermacht van de
baan. Men zegt, dat Poincare slechts zes
medewerkers wenscht, onder wie Barthou,
Cbaumet, Boncour en een der Sarrauts.
Van deze eombinatie verwacht men heil
voor den frank. Woensdag liep het pond
in de verwachting van den val van Herriot
al meer dan 20 punten terug. Het optreden
van de Monzie in de Kamer, wordt alge
meen geprezen. Maar hij verdedigde een
hopelooze zaaii. Het ministerie werd
eigenlijk niet verslagen, maar het zakte
ineen. Alleen de socialisten, de meerder
heid der radicalen en socialistische repu-
blikeinen steunden het.
VAKVEREENIGINSLEIDERS
ONTSLAGEN
Het Uitvoerend Comite van den Natio-
nalen Bond van Zeelieden en Stokers heeft
besloten achtti<-n bezoldigde vakvereeni-
gingsleiders in de afdeelingen Liverpool en
Bootle te ontslaan, daar zij gedurende de
algemeene staking plaatselijke leden tot
stakirg opriepen, in strijd met de werkwijze
van den Bot d en de instructies van het
nationaal uitvoerend comite.
Al deze leiders, die geschorst zijn, zijn
afdeelingssecretarissen en gedelegeerden. Zij
verklaarden, dat zij ten gevolge van de
plaatselijke stroomingen gedurende de sta
king slachtoffers waren geworden van de
omstacdigheden en badden toegelaten. dat
hun politieke sympathieen hun loyaliteit
ten opzichte der vakvereenigingen over-
heerschten.
INGEZONDEN MEDEDEELiNGEN.
TER NEUZEN, 23 JULI 1926.
GEMEENTERAAD
VAN TER NEUZEN.
In de Woensdag gehouden vergade-
ring van den gemeenteraad werd mede-
deeling gedaan van een schrijven van den
Minister van Binnenlandsche Zaken, dat
deze berei'd is in de gemeentelijke werk-
verschaffing alsnog een bij<drage te ver-
leenen tot een maximum van 3500.
O nb e woo nb a a r verklaard werden de
woningen no. 16 en 27 aan den Smidswal.
Aan de heeren H. H. A. Bauwens te
Hulst en Ir. G- de Regt te Ter Neuzen
werd verkocht een perceel bouwgrond
aan de Scheldekade.
Vergunningen tot aansluiting op het
geimeenitexi-ool werden verleend aan de
heeren Ch. L. de Schepper, L. de Bruijne.
J. F. de Smet, P. Millenaar en J. J. Donze
en aan de Vereemiging tot Ziekenverzor-
ging voor het ziekenhuis.
Besloten werd verschillende leeningen
tot een bedrag van f 211.675 te convertee-
ren in eeme a pari tegen den koers van
4,75 af te lossen in 48 jaar. Deze lee-
ning wordt genomen door het Algemeen
Buxgerlijk Pensioenfonds.
Van P. J. de Rijke zal worden aange-
kocht een stoep in de Javastraat tot het
verkrijgen van een ruimeren doorgang
van die straat naar de Steenkamplaan.
Naar aanleiding van een adres van
bouwvakarbeiders, waarin bezwaar werd
geopperd tegen het verrichten van werk-
zaamheden voor particulieren door leer-
lingen van de Ambachtssohool werd aan
genomen een motie van den heer Hame-
link, waarbij het bestuur der Ambachts-
school Woi'dt uitgenoodigd dit tot het
uiterete te beperken.
Het kohier van de belastfcug op de hon-
den werd vastgesteld op f 1889,25.
Aangeboden werd de gemeentereke-
ning over 1925. De ontvangsten hebben
bedragen: gewone dienst f 395.612,91 y?
^kapitaaldienst f 82.223,55; de uitgaven
gewone dlienst f 394.489,34, kapitaaldienst
*f 82.011 nx/2' goed slot gewone dienst
f 1123,57^, kapitaaldienst f 1335,77V2,
samen f 1335,35.
Naar aanleiding eener vraag van den
heer Van Dijke deelt de voorzitter mede,
dat koopers van bouwgrond te Driewe-
gen, die thans hun heining achteruit moe
ten brengen, zich hadden kunnen verge-
wissen van de rooilijn.
De heer Colsen beklaagde zich over de
toepassing der Zondagswet door Burg, en
Weth., die aan de commiissie te Sluiskil
op grond daarvan vergunning hebben ge-
weigerd op 15 Augustus a.s. een betrouw-
baarheidsrit op den openbaren weq te
houden, omdat zij daarin zien een oublieke
vermakelijkheid. Hij vroeg of Burg, en
Weth. hun standpunt in deze niet meer
konden wijzigen.
De heeren De Jager en Van Aken
gaven te kennen om prmeipieele redenen
niet aan den wensch van den heer Colsen
te kunnen voldoen, terwijl de voorzitter
er op wees, dat Burg, en Weth. als ui't-
voerders der Rijkswet hierover in voile
vrijheid beslissen.
De heer Colsen hertinnerde noa aan de
kwestie over de toepassing der Zondags
wet bij het optreden dezer wethouders,
hoe toen een motie van wantrouwen is
aangenomen. terwijl de heer Hamelink er
op wees, dat om'trent deze kwestie de
coalitie uiteenvalt en hij niet zou nalaten
daarop bij de verkiezingen te wijzen.
R. H. B. S.
Toegelaten tot de le klasse:
a. op ver'klaring van het hoofd der
school:
M. Kroon, Ch. J. Lippens. G. van der
Straaten. G. R. Visser, C. C. Wabeke. H.
L. J. Willemsen, D. Wolfert en M.
Zegers te Ter Neuzen: J. J. Augusteijn. L.
Deij, P. de Feijter. P. J. Harte, C. A. Hoi.
H. P. Oggel en J. P. Oggel te Axel; Anna
de Groot en J. v. Hellemond te Hulst: I. J.
Dieleman en C. de Putter te Zaamsiag;
Maria P. A. Stoutjesdijk te Kapellebrug
en W. Maas te Kloosterzande.
b. na gehouden examen:
Adriana Bom te Axel.
Afgewezen: 4.
UITSLAG AANBESTEDING.
Door den architect Joh. A. Feij, werd
Woensdag aanbesteed: het bouwen van
een woonhuis aan de Tuinstraat nabij de
Axelsche straat, voor den heer L. Abra-
hamse, alhier.
Ingeschreven werd: le perceel metsel-
werk: M. W. Nieuwelink, te Hoek, voor
f 1988; S. P. v. d. Hooft voor f 1784; P.
M. Oostdijk voor f 1759: G. v. d. Velden
voor f1712. gegund.
2e perceel timmerwerk: P. A. Leuris
voor f 1980; J. v. d. Bent voor f 1945; A.
Roovers voor f 1700; P. Hamelnk t?
Hoek, voor f 1694; K. Dieleman, te Zaam-
FRIE5ChE0AAITABAK
perons
per ons
