ALGEMEEN NIEUWS- EM ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
RWATTA'gi
JR.e epesra. m et Cadeau
No. 7928
Maandag 21 Juni 1926.
66 Jaargan
SINNENLAND.
UITKNIPPEN EN BEWAREN!
FEUILLETON.
or
ts r u (i t o a D 11 O Voor binnen Ter Neuzen f 1,40 per 3 maanden - Voor buiten Ter Neuzen fr. per post 1.80 per 3 maanden - Bij vooruitbetaling fr. per post /«,60 per jaar
ABONNEmENTSPRIJO. Voor *t buitenland f 2,70 per 3 maanden franco per post Abonnementen voor t buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Dit blad verschiint iederen Maandag-, Woensdaji- en Vrijdagavond.
HET VERDRAG MET BELGIe
Het ..Centrum" meldt:
Bij informatie aan een wekngelicht
adres is ons gebleken, dat de afdeelingen
der Tweede Kamer deze week haar zwa-
re agenda in twee dagen hebben afge-
werkt. De drie voornaamste wetsont-
werpen, welke in het onderzoek betrok-
ken waren te weten: het Verdrag met
Belgie, het Handelsverdrag met Duitsch-
land en de bekende belasting-ontwerpen
zijn allesibehalve -unstig ontvangen.
Naar ons wend meegedeeld, zal ver-
moadelijk,'t Handelsverdrag met Duitsch-
land we! spoedig door de Kamer worden
bekrachtigd, onidanks de geleverde cri-
tiek en de ermstige bezwaren welke tegen
den inhoud bestaan.
Naar de meening van onzen zegsman,
zou echter het Belgisch Verdrag nog zoo-
vee'l tegenstand ontmoeten, dat het zeer
de vraag is of het een meerderheid zal
halen. Een verwerping schijnt lang niet
uitgesloten.
HET BELGISCH TRACTAAT.
Belgische onwetendheid.
Het comite van verzet tegen het Neder-
Jandsch-Belgisch verdrag ontving, zegt
het ,,U.-D.", een merkwaardigen brief
van een Brusselaar, waaruit blijkt, dat
men in Belgie niets weet van de stemming
in Holland, en in de waan verkeert, dat
Nederland geen offers brengt!
Ik zal mij niet mengen in den strijd over
de vraag of, en zoo ja, in hoeverre Neder
land offers brengt in het ontwerp-/tractaat
met Belgie.
Wei meen ik de aandacht er op te moe-
ten vestigen, dat men in Holland zich een
onjuiste voorstelling maakt van de hou-
ding der Belgen ten aanzien van het trac
taat.
Wat verwacht men toch van Belgische
zijide als het tractaat tot stand komt? Dat
de Belg toenadering zal aan den dag leg-
gen? Holland meer gezind zal zijn?
Hij die dat verwacht kent den Belg niet.
Trouwens de Belg weet heelemaai niet,
dat Nederland offers wil brengen. Hij is
nooit ten aanzien hiervan voorgelicht. De
voornaamste voorlichting put hij uit de
woorden van Van Karnebeek, waar deze
het tot stand komen van het tractaat
in zijn memorie van antwoord bepleit.
Die woorden zijn in sommige couran-
ten overgenomen, zooals in het ..Laatste
Nieuws."
Tal van Belgen en in Belgie wonende
Nederianders heb ik over het tractaat ge-
sproken. Niemand legde eefiige belang-
stelling aan den dag of was eenigermate
op de hoogte waar het om gaat.
Steeds vertelde ik waarom Nederland
offers wil brengen en waarin die offers
bestaan.
Vrijwel algemeen trok men mijn woor
den in twijfel.
Waarom zou Holland die offers bren
gen? Het zou wel anders in elkaar zitten,
meende men. Holland zou wel gek zijn.
Ook werd mij geantwoord, dat Holland
lang zou kunnen wachten op de vriend-
schap van Belgie. Belgen en Hollanders
zijn twee vo'l-ken, die zoo van elkaar ver-
schillen in opvatting, dat vriendschap of
zelfs sympathie wel nimmer zal bestaan.
hoewel van vijand^hap allerminst spra-
- ke is.
Uit het Amerikaansch door
E. J. RATH.
50)
Vervolg.
Na zijn nachtelijke avonturen was zijn
broek gescheurd, een mouw hing half uit
zijn jas, zijn hoed zoek. Hij zag er ar-
moedig uit.
..Zadelpijn?' vroeg ze.
..Neen!"
..Ik geloof, dat als je altijd kon rijden op
het paard van .den Sheriff, Henry, je dan
je vooroordeel zouidt overwinnen als
de sheriff ten minste op hetzelfde oogen-
blik zijn paard noodiq had."
Hij za-t grinnekend de reep chocolade
op te peuzelen.
Ze praatten over Charley McSween en
de Underwood-hoeve en bespraken hoe
lang het zou duren, voordat de communi-
catie hersteld zou zijn. Ze dwaalden zelfs
af naar Pittsburgh en het Wrak vroeg
zich af hoe de assistent het zou maken,
aan wien hij de zorg voor het laborato-
riuim had opgedragen. Hij keek in de
richting, waar hij vermoedde. dat Pitts
burgh lag, toen zijn aandacht getrokken
werd door iets, dat zich voortbewoog in
de wei omder hen.
..Wat is dat?" vroeg hij, er op wijzend.
,,Twee paarden, met ruiters." zei Sally
zonder aarzelen. „En ik geloof dat ze ons
spoor volgen."
INGEZONDEN ■E0EDEELII6EI,
Inzenders van 250 Sterretjes
geknipt uit de achterzijde der 5 CtS. Kwstta
Reep-etiketten ontvangen gratis en franco
1 PRIMA VERZILVERD VULPOTLOOD
merle „Marquise". Het beste Fransche Vulpotlood, winkelwaarde 3.—
DEZE RECLAME LOOPT TOT 1 AUGUSTUS 1926
Inzendingen met opgaaf van juist adres aan
KWATTA - 8REDA. Afdeeling RECLAME
KWATTA SOLDAATJES blijven ALTIJD geldig.
Voor het al of niet tot stand komen van
het tractaat gevoelde men niets. Het is
een belang van sommige Antwerpsche
kooplui, waartoe ook Duitsche behooren.
Mijn ervaring in deze meen ik te moe-
ten mededeelen en ik meen ook u in over-
weging te moeten geven een onderzoek
omtrent mijne meening in Belgie te doen
plaats hebben. Vast ben ik overtuigd.
dat bij zoodanig onderzoek anderen wel
dezelfde ervaring zullen ondervinden.
ONTWERP-VERDRAG MET
DUITSCHLAND.
Blijkens het voorloopig verslag der
Tweede Kamer omtrent het Verdrag met
Duitschland blijkt de meening over het
algemeen vrij ongunstig. Er wordt ge-
klaagd, dat omtrent verschillende daarbij
geregelde zaken blijkbaar deskundige
voorlichting heeft ontbroken en dat voor
Nederland verschillende zaken worden
vastgelegd, terwijl de partij ter andere
zijde niet of zeer weinig gebonden is. Al
leen voor land- en tuinlbouw bevat het
verdrag gunsitige bepalingen, doch deze
zijn maar schijn, aangezien Duitschland
voor den invoer van de daarbij bedoelde
producten toch op ons land is aangewe-
zen. Verscheidene leden echter zijn, al
achten zij de resultaten van de hiervoor
gevoerde onderhandelingen voor ons land
onvoldoende, voor ratificatie te wille van
den land- en tuinbouw.
DE WEGENBELASTING.
De besturen van den A. N. W. B.,
Toeristenbond voor Nederland, van de
K. N. A. C. en van de K. N. M. V. heb
ben aan de Ministers van Waterstaat en
van Financien een adres gezonden be-
treffende het wetsomtwerp tot het heffen
van een belasting en het treffen van voor-
zieningen ten behoeve van openbare ver-
keerswegen te land.
In dit adres wordt te kennen gegeven:
dat zij met groote belangstelling kennis
„Ik heb het geweer aan het zadel laten
hangen", zei hij onnoozel.
Laten we het dan gauw gaan halen.
Bovendien hebben we de paarden noo-
dig."
Ze liepen en gleden langs den steilen
heuvel naar beneden, terwijl Sally voort-
durend de twee ruiters in het oog hield,
die snel de grasvlakte overstaken. De
afstand was te groot om te zien wie het
waren, maar in ieder geval waren ze niet
welkom.
,,Verstop je zooveel mogelijk tusschen
de rotsen en boomen", ried ze hem aan.
„Als het eenigszins mogelijk is, moeten ze
ons niet zien."
Ze verscholen zich zooveel mogelijk)
terwijl ze in zig-zag daalden naar de
plaats. waar ze de paarden achtergelaten
hadden. Toen ze een heel eind gedaald
waren, bleven ze staan. De paarden wa
ren nergens te zien.
„Ik ben bang, dat ze naar het gras ge-
gaan zijn," zei ze, ,,waar ze lekker kun
nen grazen. Wat zullen we dojn?"
,,Verder gaan".
,,Maar als zij eerder bij 4e paarden
zijn?"
,,Wij moeten het er op wagen. Mis-
schien letten ze heelemaai niet op ons."
Daar had ze niet veel hoop op, maar ze
volgde hem. Een paar minuten later bleef
hij plotseling staan en wenkte, dat ze
voorzichtig moest zijn. Toen ze hem in-
gehaald had, wees hij naar een open .piek
tusschen de boomen.
,,Het is jouw vriend en nog iemand",
fluisterde hij.
Het Wrak had gelijk. Bob Wells was
enomen hebben van het bij Koninklijke
oodschap van 20 Mei 1926 bij de Twee
de Kamer der Staten-Generaal ingediende
ontwerp van Wet tot het heffen van een
belasting en treffen van verdere voorzie-
ningen ten behoeve van openbare ver-
keerswagen te land;
dat zij met bijzondere voldoening heb
ben gezien, dat met verschillende door
hen bij vorige gelegenheden gedane me-
dedeelingen rekening gehouden is en aan
daarbij gemaakte opmerkingen tegemoet
gekomen is;
dat zij nochtans meerien, dat het van
het grootste belang is, dat het ontwerp
van' wet op enkele 'punten gewijzio^
wordt;
dat zij in de allereerste plaats met bij-
zonder groot leedwezen hebben gelezen,
dat met de verbetering van het Neder-
landsche Wegennet, zooals deze thans
wordt voorgesteld, een tijdperk van 25 a
30 jaar zal zijn gemoeid;
dat immers bij de voorgestelde wet niet
wordt getracht in zoo kort mogelijken tijd
veel te doen, doch het integendeel lijkt
alsof de bedoeling is om slechts langzaam
tot de dringend noodige verbetefingen te
komen, waardoor men ten alien tijde bij
de toeneming van de intensiteit van het
verkeex sterk ten achter zal blijven;
dat naar hun meening de algemeene
strekking van de wet, meer dan in het on-
derhavige ontwerp het geval is, er op
moet worden gericht, om zeer veel groo-
tere bedragen in een korter aantal jaren
te verwerken, waardoor tevens werkver-
rudming zou worden bevorderd;
dat zij zich er hierbij zeer wel van be-
wust zijn, dat met het opvoeren van het
tempo van uitvoering der verbeteringen
bedragen zijn gemoeid, die de jaarlijksche
opbrengst der wegenbelasting verre te
boven gaan;
dat zij daarom meenen met icracht er op
te mogen en te moeten aandringen, dat in
art. 31 de mogelijkheid worde geopend om
zoo noodig leeningen, bepaaldelijk ten be
hoeve der verbetering van het Neder-
afgestegen en stond nu aandachtig zijn
eigen paard te bekijken. Achterdochtig
nam hij het geweer van het zadel. Hij was
met een man, dien Sally nooit eerder ge
zien had, blijkbaar een van de patrouille.
..Alweer pech", mopperde ze.
,,Ze hebben ons nog niet," zei 't Wrak
vol vertrouwen.
,,Maar dat komt wel. Ze weten, dat
hier iemand is en ze zullen niet rusten
voordat ze o.ns vinden."
De sheriff begon het spoor te volgen en
Sally kneep het Wrak in den arm.
,,Nu zijn we er bij. Kijk maar. Hij
kijkt op buk je!"
Ze gingen plat op den grond liggen
achter een groote rotsblok.
.,Wat lijkt jou het beste?" vroeg Sally.
,,Het heeft geen nut weer naar boven te
klimmen. Ze moeten ons vinden."
,,We kunnen probeeren naar den ande
ren kant te komen," stelde hij voor.
,,Maar daar komen ze!"
Ze zagen den sheriff den steilen heuvel
bestijgen en naar alle kanten uitkijken of
hij niets zag. Hij had een geweer in de
hand en Sally wist hoe go»d hij daarmee
kon omgaan. De andere man volgde hem
op den voet. Beiden liepen.
,,Dit is dus het einde!" zei ze somber.
„Ze kunnen niet ontkennen, dat we ze
hebben laten loopen".
,,Hm. Misschien is het nog niet het
eind."
„Ik ben bang van wel. Niet vechten,
Henry. Het zou je niets geven."
Het Wrak was teleurgesteld. maar gaf
den moed nog niet op. Hij'vond het vree-
seliik zich te moeten overgeven aan Bob
landsche wegennet, te sluiten in plaats
van voorschotten te geven die, in verhou-
ding tot de uitgebreidheid en de kostbaar-
heid der te maken werken, toch altijd be-
trekkeiijk van geringen omvang zullen
zijn. Van deze leeningen zouden dan ren
te en aflossing uit het Wegenfonds kun
nen worden betaald;
dat immers d'e voorgestelde voorschot-
regeling slechts zal kunnen leiden tot uit-
stel van betrekkelijk groote werken, aan
gezien ibetrekkelijk kleine voorschotten
spoedig zullen zijn verwerkt voor een
groot aantal kleinere werken;
dat in dit verband het naar haar mee
ning ook ten zeerste gewenscht is, dat in
art. 31 onder 1°. wordt vastgelegd, dat
het telkenjare uit 's Rijks middelen aan
het Wegenfonds uit te keeren bedrag in
ieder geval tenminste de somma van vier
en een half millioen gulden beloopen zal
en niet, wanneer de belasting meer zou
gaan opbrengen dan de raming, dit meer-
dere door vermindering van de jaarlijk
sche bijdrage, zou ten goede komen aan
de algemeene middelen, doch een even-
tueele meerdere opbrengst dan geraamd
is, ook werkelijk ten goede zal komen aan
het in art. 1 vooropgestelde doel;
dat zij met het oog op het opvoeren van
het tempo van uitvoering het dringend
gewenscht achten, dat een vereenvoudig-
de procedure tot onteigening wordt moge
lijk gemaakt, zooals die reeds in het be
lang der volkshuisvesting en der werkver-
schaffing bestaat;
dat de wel eens vernomen meening,
■dat voor wegverbetering op groote schaal
geen materialen, materieel en werkkrach-
ten in voldoende hoeveelheid zouden be-
schikbaar zijn, niet door hen wordt ge-
deeld, terwijl bovendien aanleg van brug-
gen toch zeer zeker tegelijkertijd met aan
leg en verbetering van wegen zou kunnen
geschieden, waar daarvoor ander soort
materiaal en ander soort werkkrachten
noodig zijn;
dat het hun verder voorkomt, dat er
geen aanleiding bestaat, om de kleine
personen-automobielen door vaststeiling
van een minimum van f48 naar even-
redigheid zooveel hooger te belasten dan
de zwaardere wagens. Het in de memo
rie van toelichting voorkomende argu
ment, dat de kleine wagentjes grooter
snelheid ontwikkelen, moeten ondergetee-
kenden ten stelligste tegenspreken, Wan
neer dit minimum op 36 gesteld werd,
zou de verhouding beter zijn;
dat zij zich afvragen, of er geen aan
leiding is om, in tegenstelling met het
voorgestelde in artikel 3 lid 1 sub d, de
stoom- en motorwalsen niet in de belas
ting te betrekken, daar deze toch ten be
hoeve van den wegenbouw zoo zeer noo
dig zijn en uitsluitend daarvoor gebruikt
worden;
dat zij meenen, dat het wenschelijk is,
dat aan artikel 3 lid 3 een vierde rubriek
voor de tegenwoordig in gebruik komen-
de z.g. kofferwagentjes wordt toege-
voegd, aangezien deze een eigen gewicht
hebben van ten hoogste 200 K.G. en met
een bedrag van f 30 buitensporig zwaar
zouden zijn belast;
dat zij zich kunnen vereenigen met de
algemeene strekking van artikel 4, maar
dat hun niet duidelijk is, op welke wijze
de Wegenbelasting wet op een niet binnen
het Rijk wonenden of gevesbigden houder
van een motorrijtuig, die meer dan een-
maal in een belastingjaar hier te lande een
korten tijd vertoeft, zal worden toege-
past;
Wells; dan was hij nog liever gevangene
op de Underwood-hoeve. Maar in beide
gevallen kwam zijn wil er weinig op aan.
Sally telde mee. Hij begreep precies wat
ze voelde. Hier was de man, met wien ze
zou trouwen, om haar te arresteeren
zonder dat hij het zelf wist! Het Wrak
voelde dat al zijn pogingen mislukt waren,
tenzij hij binnen een paar minuten een lu-
mineus idee kreeg. Als hij Sally er maar
buiten kon houden.
Ze hoorden de stem van den sheriff.
Het maakte Sally driftig. Ze was niet
bang, alleen boos.
..Luister, fluisterde het Wrak, „jij
blijft hier."
,,Wat ga je doen?" Ze greep hem bij
den arm.
,,Ik heb een plan. Laat mij maar be-
gaan. Beloof je het?"
,,Ik laat je niet in den steek, Henry.
Toe!"
..Best!" Hij scheen wel vroolijk. sprong
overeind, klopte haar op den rug en gal
haar een bemoedigend knipoogje.
,,Tot ziens, Sally. Blijftotdat ik je
roep".
Hij stapte te voorschijn van achter het
rotsblok. Ze begreep zijn bedoeling niet.
maar keek hem verbaasd na. Wat? Gaf
hij zjich over!
Het Wrak daalde met de handen om-
hoog. Voordat hij tien passen gedaan
had, was het geweer van den sheriff op
hem gericht.
.Hallo, zei het Wrak vroolijk. ,,Zoek
je iemand?"
Bob Wells staarde hem aan met open
mond.
dat zij intusschen, geheel afgescheiden
daarvan, meenen er op te moeten aan
dringen, dat uit artikel 4 de eisch van
,,achtereenvolgendedagen wordt ge-
schrapt, en dat te dien aanzien het zeer
practische systeem van de Duitsche
Steuerkarten, op welke elke grensover-
schrijding, dus zoowel in- als uitgang,
mioet worden aangeteekend, wordt aan-
vaard;
dat zij verder van oordeel zijn, dat het,
als de rijwielbelasting permanent wordt,
niet meer dan billijk is, dat een gedeelte
van de opbrengst van die belasting ten
goede komt aan den aanleg en het onder-
houd van afzonderlijke rijwielpaden, door
welke toch de groote wegen aanmerkelijk
worden ontlast en waardoor het verkeer
op die wegen veiliger en vrijer wordt.
Voor vele wielrijders zijn de rijwielpaden
soms zelfs van meer belang dan de wegen,
waarvan zij door den auto verjaagd wor
den, terwijl op het platiteland zelfs streken
zijn, waar de wielrijders uitsluitend van
rijwielpaden gebruik maken.
Dat de besturen meenen dus te mogen
voorstellen, dat in art. 39 tevens worde
bepaald, dat een gedeelte van de op
brengst der rijwielbelasting buiten het
wegenfonds wordt gehouden om te ge-
brniken voor aanleg en ondethoud van
a f zo nderl ij k e r ij wi el pad e n
dat zij 't ten slotte ten zeerste betreuren,
dat het Wegenfonds niet als een meer
zdfstandig lichaam wordt voorgesteld en
er noch in het ontwerp van wet, noch in
de toelichting sprake is van het instellen
van een Wegenraad.
Redenen waarom zij U.E. eerbiedig
verzoeken wel de noodige aandacht te
willen schenken aan hetgeen door adres-
santen hiervoor is gezegd en te willen be-
vorderen, dat alsnog aan de door hen ge-
uite wenschen zooveel mogelijk tegemoet
gekomen wordt.
INVORDERING VAN BELAS-
TINGEN DOOR MIDDEL
VAN BESLAG.
De Tweede Kamer heeft zonder discus-
sie en zonder hoofdelijke stemming aan-
genomen een wetsontwerp tot wijziging
van de wet van 22 Mei 1845 op de invor-
dering van 's Rijks directe belastingen,
strekkende tot de beeindiging van de on-
vatbaarheid voor beslag wegens belas-
tingschuld ten aanzien van gages van
schepelingen en bezoldigingen wegens
ambten en bedieningen.
HET VLEESCH-INVOERVERBOD
IN ENGELAND.
In het Lagerhuis vroeg Kennedy den
minister van landbouw, of hij bereid was,
het besluit van 2 dezer in dier voege te
wijzigen, dat een uitzondering gemaakt
wordt voor zendingen onder garantie van
de Nederlandsche inspectie in kratten
verzonden uit Nederlandsche havens naar
de markt van Smithfield, op voorwaarde
dat kalveren en schapen ontdaan zijn van
huid en kop en de varkens geschroeid
zijn.
Guinnes antwoordde, dat het onmoge-
lijk was, door inspectie hier of in Neder
land te garandeeren, dat het vleesch niet
afkomstig is van dieren, die in het be-
smettingsstadium van mond- en klauw-
zeer waren. De voorwaarden, die Kenne
dy voorstelde, n.l. het schroeien en ver-
wijderen van huid en kop, zouden het
risico niet doen verdwijnen en zouden het
slechts moeilijker maken om te ontdekken
of de dieren aan de ziekte geleden hadden,
,,Wel allemachtig!" stamelde hij.
Zeg dat wel". antwoordde het Wrak.
,,Wat doe je eigen'lijk?"
,,Die ezel, met zijn vier oogen!" zeide
de sheriff verbaasd.
„Juist."
Sally sloeg hem gade van uit haar
schuilplaats, te verbaasd om een vin te
verroeren. Wat was Henry Williams in
's hemelsnaam van plan?
De sheriff en zijn helper keken beiden
ongeloovig het Wrak aan.
,,Dus jij hebt mijn paard gestolen". zei
Bob Wells.
.Alleen maar nebruikt", antwoordde
het Wrak. ,.Het liep onbeheerd rond".
.,En iij bent een bandiet!"
Het Wrak ging genoeglijk op een rots
blok zitten en keek hem lachend aan. Hij
had er blijkbaar pleizier in.
,,Ik weiger te antwoorden om de ge-
wone reden". merkte hij op. ,,Je hoeft dat
geweer niet op me te richten, tenzij je
bang bent. Ik ben ongewapend. Ik heb
mijn geweer bij het paard gelaten'
De sheriff werd steeds verbaasder.
Allemachtig!" mompelde hij. Jij een
bandiet. Ik heb je nooit recht vertrouwd,
maar dat had ik toch niet gedacht. Heb jij
al die mensc'hen aangerand?"
,,Geen antwoord", zei het Wrak
lachend.
„Ik kan getuigen genoeg krijgen". zei
de sheriff. ,,Maar je hebt ons wel ver-
rast".
,,Mooi weer vandaag". merkte het
Wrak op, kijkend naar een witte wolk.
(Wordt vervolgd.)
COURANT
71
nmwinrmnTif nmwi rmyitrnvti'- irmrr- ■-
I