ALGEMEEN NIEUWS- EM ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN. RWATTA'gi JR.e epesra. m et Cadeau No. 7928 Maandag 21 Juni 1926. 66 Jaargan SINNENLAND. UITKNIPPEN EN BEWAREN! FEUILLETON. or ts r u (i t o a D 11 O Voor binnen Ter Neuzen f 1,40 per 3 maanden - Voor buiten Ter Neuzen fr. per post 1.80 per 3 maanden - Bij vooruitbetaling fr. per post /«,60 per jaar ABONNEmENTSPRIJO. Voor *t buitenland f 2,70 per 3 maanden franco per post Abonnementen voor t buitenland alleen bij vooruitbetaling. Dit blad verschiint iederen Maandag-, Woensdaji- en Vrijdagavond. HET VERDRAG MET BELGIe Het ..Centrum" meldt: Bij informatie aan een wekngelicht adres is ons gebleken, dat de afdeelingen der Tweede Kamer deze week haar zwa- re agenda in twee dagen hebben afge- werkt. De drie voornaamste wetsont- werpen, welke in het onderzoek betrok- ken waren te weten: het Verdrag met Belgie, het Handelsverdrag met Duitsch- land en de bekende belasting-ontwerpen zijn allesibehalve -unstig ontvangen. Naar ons wend meegedeeld, zal ver- moadelijk,'t Handelsverdrag met Duitsch- land we! spoedig door de Kamer worden bekrachtigd, onidanks de geleverde cri- tiek en de ermstige bezwaren welke tegen den inhoud bestaan. Naar de meening van onzen zegsman, zou echter het Belgisch Verdrag nog zoo- vee'l tegenstand ontmoeten, dat het zeer de vraag is of het een meerderheid zal halen. Een verwerping schijnt lang niet uitgesloten. HET BELGISCH TRACTAAT. Belgische onwetendheid. Het comite van verzet tegen het Neder- Jandsch-Belgisch verdrag ontving, zegt het ,,U.-D.", een merkwaardigen brief van een Brusselaar, waaruit blijkt, dat men in Belgie niets weet van de stemming in Holland, en in de waan verkeert, dat Nederland geen offers brengt! Ik zal mij niet mengen in den strijd over de vraag of, en zoo ja, in hoeverre Neder land offers brengt in het ontwerp-/tractaat met Belgie. Wei meen ik de aandacht er op te moe- ten vestigen, dat men in Holland zich een onjuiste voorstelling maakt van de hou- ding der Belgen ten aanzien van het trac taat. Wat verwacht men toch van Belgische zijide als het tractaat tot stand komt? Dat de Belg toenadering zal aan den dag leg- gen? Holland meer gezind zal zijn? Hij die dat verwacht kent den Belg niet. Trouwens de Belg weet heelemaai niet, dat Nederland offers wil brengen. Hij is nooit ten aanzien hiervan voorgelicht. De voornaamste voorlichting put hij uit de woorden van Van Karnebeek, waar deze het tot stand komen van het tractaat in zijn memorie van antwoord bepleit. Die woorden zijn in sommige couran- ten overgenomen, zooals in het ..Laatste Nieuws." Tal van Belgen en in Belgie wonende Nederianders heb ik over het tractaat ge- sproken. Niemand legde eefiige belang- stelling aan den dag of was eenigermate op de hoogte waar het om gaat. Steeds vertelde ik waarom Nederland offers wil brengen en waarin die offers bestaan. Vrijwel algemeen trok men mijn woor den in twijfel. Waarom zou Holland die offers bren gen? Het zou wel anders in elkaar zitten, meende men. Holland zou wel gek zijn. Ook werd mij geantwoord, dat Holland lang zou kunnen wachten op de vriend- schap van Belgie. Belgen en Hollanders zijn twee vo'l-ken, die zoo van elkaar ver- schillen in opvatting, dat vriendschap of zelfs sympathie wel nimmer zal bestaan. hoewel van vijand^hap allerminst spra- - ke is. Uit het Amerikaansch door E. J. RATH. 50) Vervolg. Na zijn nachtelijke avonturen was zijn broek gescheurd, een mouw hing half uit zijn jas, zijn hoed zoek. Hij zag er ar- moedig uit. ..Zadelpijn?' vroeg ze. ..Neen!" ..Ik geloof, dat als je altijd kon rijden op het paard van .den Sheriff, Henry, je dan je vooroordeel zouidt overwinnen als de sheriff ten minste op hetzelfde oogen- blik zijn paard noodiq had." Hij za-t grinnekend de reep chocolade op te peuzelen. Ze praatten over Charley McSween en de Underwood-hoeve en bespraken hoe lang het zou duren, voordat de communi- catie hersteld zou zijn. Ze dwaalden zelfs af naar Pittsburgh en het Wrak vroeg zich af hoe de assistent het zou maken, aan wien hij de zorg voor het laborato- riuim had opgedragen. Hij keek in de richting, waar hij vermoedde. dat Pitts burgh lag, toen zijn aandacht getrokken werd door iets, dat zich voortbewoog in de wei omder hen. ..Wat is dat?" vroeg hij, er op wijzend. ,,Twee paarden, met ruiters." zei Sally zonder aarzelen. „En ik geloof dat ze ons spoor volgen." INGEZONDEN ■E0EDEELII6EI, Inzenders van 250 Sterretjes geknipt uit de achterzijde der 5 CtS. Kwstta Reep-etiketten ontvangen gratis en franco 1 PRIMA VERZILVERD VULPOTLOOD merle „Marquise". Het beste Fransche Vulpotlood, winkelwaarde 3.— DEZE RECLAME LOOPT TOT 1 AUGUSTUS 1926 Inzendingen met opgaaf van juist adres aan KWATTA - 8REDA. Afdeeling RECLAME KWATTA SOLDAATJES blijven ALTIJD geldig. Voor het al of niet tot stand komen van het tractaat gevoelde men niets. Het is een belang van sommige Antwerpsche kooplui, waartoe ook Duitsche behooren. Mijn ervaring in deze meen ik te moe- ten mededeelen en ik meen ook u in over- weging te moeten geven een onderzoek omtrent mijne meening in Belgie te doen plaats hebben. Vast ben ik overtuigd. dat bij zoodanig onderzoek anderen wel dezelfde ervaring zullen ondervinden. ONTWERP-VERDRAG MET DUITSCHLAND. Blijkens het voorloopig verslag der Tweede Kamer omtrent het Verdrag met Duitschland blijkt de meening over het algemeen vrij ongunstig. Er wordt ge- klaagd, dat omtrent verschillende daarbij geregelde zaken blijkbaar deskundige voorlichting heeft ontbroken en dat voor Nederland verschillende zaken worden vastgelegd, terwijl de partij ter andere zijde niet of zeer weinig gebonden is. Al leen voor land- en tuinlbouw bevat het verdrag gunsitige bepalingen, doch deze zijn maar schijn, aangezien Duitschland voor den invoer van de daarbij bedoelde producten toch op ons land is aangewe- zen. Verscheidene leden echter zijn, al achten zij de resultaten van de hiervoor gevoerde onderhandelingen voor ons land onvoldoende, voor ratificatie te wille van den land- en tuinbouw. DE WEGENBELASTING. De besturen van den A. N. W. B., Toeristenbond voor Nederland, van de K. N. A. C. en van de K. N. M. V. heb ben aan de Ministers van Waterstaat en van Financien een adres gezonden be- treffende het wetsomtwerp tot het heffen van een belasting en het treffen van voor- zieningen ten behoeve van openbare ver- keerswegen te land. In dit adres wordt te kennen gegeven: dat zij met groote belangstelling kennis „Ik heb het geweer aan het zadel laten hangen", zei hij onnoozel. Laten we het dan gauw gaan halen. Bovendien hebben we de paarden noo- dig." Ze liepen en gleden langs den steilen heuvel naar beneden, terwijl Sally voort- durend de twee ruiters in het oog hield, die snel de grasvlakte overstaken. De afstand was te groot om te zien wie het waren, maar in ieder geval waren ze niet welkom. ,,Verstop je zooveel mogelijk tusschen de rotsen en boomen", ried ze hem aan. „Als het eenigszins mogelijk is, moeten ze ons niet zien." Ze verscholen zich zooveel mogelijk) terwijl ze in zig-zag daalden naar de plaats. waar ze de paarden achtergelaten hadden. Toen ze een heel eind gedaald waren, bleven ze staan. De paarden wa ren nergens te zien. „Ik ben bang, dat ze naar het gras ge- gaan zijn," zei ze, ,,waar ze lekker kun nen grazen. Wat zullen we dojn?" ,,Verder gaan". ,,Maar als zij eerder bij 4e paarden zijn?" ,,Wij moeten het er op wagen. Mis- schien letten ze heelemaai niet op ons." Daar had ze niet veel hoop op, maar ze volgde hem. Een paar minuten later bleef hij plotseling staan en wenkte, dat ze voorzichtig moest zijn. Toen ze hem in- gehaald had, wees hij naar een open .piek tusschen de boomen. ,,Het is jouw vriend en nog iemand", fluisterde hij. Het Wrak had gelijk. Bob Wells was enomen hebben van het bij Koninklijke oodschap van 20 Mei 1926 bij de Twee de Kamer der Staten-Generaal ingediende ontwerp van Wet tot het heffen van een belasting en treffen van verdere voorzie- ningen ten behoeve van openbare ver- keerswagen te land; dat zij met bijzondere voldoening heb ben gezien, dat met verschillende door hen bij vorige gelegenheden gedane me- dedeelingen rekening gehouden is en aan daarbij gemaakte opmerkingen tegemoet gekomen is; dat zij nochtans meerien, dat het van het grootste belang is, dat het ontwerp van' wet op enkele 'punten gewijzio^ wordt; dat zij in de allereerste plaats met bij- zonder groot leedwezen hebben gelezen, dat met de verbetering van het Neder- landsche Wegennet, zooals deze thans wordt voorgesteld, een tijdperk van 25 a 30 jaar zal zijn gemoeid; dat immers bij de voorgestelde wet niet wordt getracht in zoo kort mogelijken tijd veel te doen, doch het integendeel lijkt alsof de bedoeling is om slechts langzaam tot de dringend noodige verbetefingen te komen, waardoor men ten alien tijde bij de toeneming van de intensiteit van het verkeex sterk ten achter zal blijven; dat naar hun meening de algemeene strekking van de wet, meer dan in het on- derhavige ontwerp het geval is, er op moet worden gericht, om zeer veel groo- tere bedragen in een korter aantal jaren te verwerken, waardoor tevens werkver- rudming zou worden bevorderd; dat zij zich er hierbij zeer wel van be- wust zijn, dat met het opvoeren van het tempo van uitvoering der verbeteringen bedragen zijn gemoeid, die de jaarlijksche opbrengst der wegenbelasting verre te boven gaan; dat zij daarom meenen met icracht er op te mogen en te moeten aandringen, dat in art. 31 de mogelijkheid worde geopend om zoo noodig leeningen, bepaaldelijk ten be hoeve der verbetering van het Neder- afgestegen en stond nu aandachtig zijn eigen paard te bekijken. Achterdochtig nam hij het geweer van het zadel. Hij was met een man, dien Sally nooit eerder ge zien had, blijkbaar een van de patrouille. ..Alweer pech", mopperde ze. ,,Ze hebben ons nog niet," zei 't Wrak vol vertrouwen. ,,Maar dat komt wel. Ze weten, dat hier iemand is en ze zullen niet rusten voordat ze o.ns vinden." De sheriff begon het spoor te volgen en Sally kneep het Wrak in den arm. ,,Nu zijn we er bij. Kijk maar. Hij kijkt op buk je!" Ze gingen plat op den grond liggen achter een groote rotsblok. .,Wat lijkt jou het beste?" vroeg Sally. ,,Het heeft geen nut weer naar boven te klimmen. Ze moeten ons vinden." ,,We kunnen probeeren naar den ande ren kant te komen," stelde hij voor. ,,Maar daar komen ze!" Ze zagen den sheriff den steilen heuvel bestijgen en naar alle kanten uitkijken of hij niets zag. Hij had een geweer in de hand en Sally wist hoe go»d hij daarmee kon omgaan. De andere man volgde hem op den voet. Beiden liepen. ,,Dit is dus het einde!" zei ze somber. „Ze kunnen niet ontkennen, dat we ze hebben laten loopen". ,,Hm. Misschien is het nog niet het eind." „Ik ben bang van wel. Niet vechten, Henry. Het zou je niets geven." Het Wrak was teleurgesteld. maar gaf den moed nog niet op. Hij'vond het vree- seliik zich te moeten overgeven aan Bob landsche wegennet, te sluiten in plaats van voorschotten te geven die, in verhou- ding tot de uitgebreidheid en de kostbaar- heid der te maken werken, toch altijd be- trekkeiijk van geringen omvang zullen zijn. Van deze leeningen zouden dan ren te en aflossing uit het Wegenfonds kun nen worden betaald; dat immers d'e voorgestelde voorschot- regeling slechts zal kunnen leiden tot uit- stel van betrekkelijk groote werken, aan gezien ibetrekkelijk kleine voorschotten spoedig zullen zijn verwerkt voor een groot aantal kleinere werken; dat in dit verband het naar haar mee ning ook ten zeerste gewenscht is, dat in art. 31 onder 1°. wordt vastgelegd, dat het telkenjare uit 's Rijks middelen aan het Wegenfonds uit te keeren bedrag in ieder geval tenminste de somma van vier en een half millioen gulden beloopen zal en niet, wanneer de belasting meer zou gaan opbrengen dan de raming, dit meer- dere door vermindering van de jaarlijk sche bijdrage, zou ten goede komen aan de algemeene middelen, doch een even- tueele meerdere opbrengst dan geraamd is, ook werkelijk ten goede zal komen aan het in art. 1 vooropgestelde doel; dat zij met het oog op het opvoeren van het tempo van uitvoering het dringend gewenscht achten, dat een vereenvoudig- de procedure tot onteigening wordt moge lijk gemaakt, zooals die reeds in het be lang der volkshuisvesting en der werkver- schaffing bestaat; dat de wel eens vernomen meening, ■dat voor wegverbetering op groote schaal geen materialen, materieel en werkkrach- ten in voldoende hoeveelheid zouden be- schikbaar zijn, niet door hen wordt ge- deeld, terwijl bovendien aanleg van brug- gen toch zeer zeker tegelijkertijd met aan leg en verbetering van wegen zou kunnen geschieden, waar daarvoor ander soort materiaal en ander soort werkkrachten noodig zijn; dat het hun verder voorkomt, dat er geen aanleiding bestaat, om de kleine personen-automobielen door vaststeiling van een minimum van f48 naar even- redigheid zooveel hooger te belasten dan de zwaardere wagens. Het in de memo rie van toelichting voorkomende argu ment, dat de kleine wagentjes grooter snelheid ontwikkelen, moeten ondergetee- kenden ten stelligste tegenspreken, Wan neer dit minimum op 36 gesteld werd, zou de verhouding beter zijn; dat zij zich afvragen, of er geen aan leiding is om, in tegenstelling met het voorgestelde in artikel 3 lid 1 sub d, de stoom- en motorwalsen niet in de belas ting te betrekken, daar deze toch ten be hoeve van den wegenbouw zoo zeer noo dig zijn en uitsluitend daarvoor gebruikt worden; dat zij meenen, dat het wenschelijk is, dat aan artikel 3 lid 3 een vierde rubriek voor de tegenwoordig in gebruik komen- de z.g. kofferwagentjes wordt toege- voegd, aangezien deze een eigen gewicht hebben van ten hoogste 200 K.G. en met een bedrag van f 30 buitensporig zwaar zouden zijn belast; dat zij zich kunnen vereenigen met de algemeene strekking van artikel 4, maar dat hun niet duidelijk is, op welke wijze de Wegenbelasting wet op een niet binnen het Rijk wonenden of gevesbigden houder van een motorrijtuig, die meer dan een- maal in een belastingjaar hier te lande een korten tijd vertoeft, zal worden toege- past; Wells; dan was hij nog liever gevangene op de Underwood-hoeve. Maar in beide gevallen kwam zijn wil er weinig op aan. Sally telde mee. Hij begreep precies wat ze voelde. Hier was de man, met wien ze zou trouwen, om haar te arresteeren zonder dat hij het zelf wist! Het Wrak voelde dat al zijn pogingen mislukt waren, tenzij hij binnen een paar minuten een lu- mineus idee kreeg. Als hij Sally er maar buiten kon houden. Ze hoorden de stem van den sheriff. Het maakte Sally driftig. Ze was niet bang, alleen boos. ..Luister, fluisterde het Wrak, „jij blijft hier." ,,Wat ga je doen?" Ze greep hem bij den arm. ,,Ik heb een plan. Laat mij maar be- gaan. Beloof je het?" ,,Ik laat je niet in den steek, Henry. Toe!" ..Best!" Hij scheen wel vroolijk. sprong overeind, klopte haar op den rug en gal haar een bemoedigend knipoogje. ,,Tot ziens, Sally. Blijftotdat ik je roep". Hij stapte te voorschijn van achter het rotsblok. Ze begreep zijn bedoeling niet. maar keek hem verbaasd na. Wat? Gaf hij zjich over! Het Wrak daalde met de handen om- hoog. Voordat hij tien passen gedaan had, was het geweer van den sheriff op hem gericht. .Hallo, zei het Wrak vroolijk. ,,Zoek je iemand?" Bob Wells staarde hem aan met open mond. dat zij intusschen, geheel afgescheiden daarvan, meenen er op te moeten aan dringen, dat uit artikel 4 de eisch van ,,achtereenvolgendedagen wordt ge- schrapt, en dat te dien aanzien het zeer practische systeem van de Duitsche Steuerkarten, op welke elke grensover- schrijding, dus zoowel in- als uitgang, mioet worden aangeteekend, wordt aan- vaard; dat zij verder van oordeel zijn, dat het, als de rijwielbelasting permanent wordt, niet meer dan billijk is, dat een gedeelte van de opbrengst van die belasting ten goede komt aan den aanleg en het onder- houd van afzonderlijke rijwielpaden, door welke toch de groote wegen aanmerkelijk worden ontlast en waardoor het verkeer op die wegen veiliger en vrijer wordt. Voor vele wielrijders zijn de rijwielpaden soms zelfs van meer belang dan de wegen, waarvan zij door den auto verjaagd wor den, terwijl op het platiteland zelfs streken zijn, waar de wielrijders uitsluitend van rijwielpaden gebruik maken. Dat de besturen meenen dus te mogen voorstellen, dat in art. 39 tevens worde bepaald, dat een gedeelte van de op brengst der rijwielbelasting buiten het wegenfonds wordt gehouden om te ge- brniken voor aanleg en ondethoud van a f zo nderl ij k e r ij wi el pad e n dat zij 't ten slotte ten zeerste betreuren, dat het Wegenfonds niet als een meer zdfstandig lichaam wordt voorgesteld en er noch in het ontwerp van wet, noch in de toelichting sprake is van het instellen van een Wegenraad. Redenen waarom zij U.E. eerbiedig verzoeken wel de noodige aandacht te willen schenken aan hetgeen door adres- santen hiervoor is gezegd en te willen be- vorderen, dat alsnog aan de door hen ge- uite wenschen zooveel mogelijk tegemoet gekomen wordt. INVORDERING VAN BELAS- TINGEN DOOR MIDDEL VAN BESLAG. De Tweede Kamer heeft zonder discus- sie en zonder hoofdelijke stemming aan- genomen een wetsontwerp tot wijziging van de wet van 22 Mei 1845 op de invor- dering van 's Rijks directe belastingen, strekkende tot de beeindiging van de on- vatbaarheid voor beslag wegens belas- tingschuld ten aanzien van gages van schepelingen en bezoldigingen wegens ambten en bedieningen. HET VLEESCH-INVOERVERBOD IN ENGELAND. In het Lagerhuis vroeg Kennedy den minister van landbouw, of hij bereid was, het besluit van 2 dezer in dier voege te wijzigen, dat een uitzondering gemaakt wordt voor zendingen onder garantie van de Nederlandsche inspectie in kratten verzonden uit Nederlandsche havens naar de markt van Smithfield, op voorwaarde dat kalveren en schapen ontdaan zijn van huid en kop en de varkens geschroeid zijn. Guinnes antwoordde, dat het onmoge- lijk was, door inspectie hier of in Neder land te garandeeren, dat het vleesch niet afkomstig is van dieren, die in het be- smettingsstadium van mond- en klauw- zeer waren. De voorwaarden, die Kenne dy voorstelde, n.l. het schroeien en ver- wijderen van huid en kop, zouden het risico niet doen verdwijnen en zouden het slechts moeilijker maken om te ontdekken of de dieren aan de ziekte geleden hadden, ,,Wel allemachtig!" stamelde hij. Zeg dat wel". antwoordde het Wrak. ,,Wat doe je eigen'lijk?" ,,Die ezel, met zijn vier oogen!" zeide de sheriff verbaasd. „Juist." Sally sloeg hem gade van uit haar schuilplaats, te verbaasd om een vin te verroeren. Wat was Henry Williams in 's hemelsnaam van plan? De sheriff en zijn helper keken beiden ongeloovig het Wrak aan. ,,Dus jij hebt mijn paard gestolen". zei Bob Wells. .Alleen maar nebruikt", antwoordde het Wrak. ,.Het liep onbeheerd rond". .,En iij bent een bandiet!" Het Wrak ging genoeglijk op een rots blok zitten en keek hem lachend aan. Hij had er blijkbaar pleizier in. ,,Ik weiger te antwoorden om de ge- wone reden". merkte hij op. ,,Je hoeft dat geweer niet op me te richten, tenzij je bang bent. Ik ben ongewapend. Ik heb mijn geweer bij het paard gelaten' De sheriff werd steeds verbaasder. Allemachtig!" mompelde hij. Jij een bandiet. Ik heb je nooit recht vertrouwd, maar dat had ik toch niet gedacht. Heb jij al die mensc'hen aangerand?" ,,Geen antwoord", zei het Wrak lachend. „Ik kan getuigen genoeg krijgen". zei de sheriff. ,,Maar je hebt ons wel ver- rast". ,,Mooi weer vandaag". merkte het Wrak op, kijkend naar een witte wolk. (Wordt vervolgd.) COURANT 71 nmwinrmnTif nmwi rmyitrnvti'- irmrr- ■- I

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1926 | | pagina 1