ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUW8CH-VLAANDEREN.
Hat weik van dan Volkenbond.
nr
No 7914,
M-an dag 17 Mei 1926
66' Jaargang
m
r <a
so
VOLLEMELK-REEP
Beter dan Goed: DE BESTE
m
ABONNEMENTSPRIJS:
Wege ns het
Finksterfeest zal
a s, Maandag GEEH numiner
van dit blad verscmjnen,
KIEZERSLIJST.
FEXJILLET0N.
BINNENLAND.
mm
Voor binnen Ter Neuzen 1,40 per 3 maanden Voor buifen Per Neuzen fr. per post 1.80 per 3 maamlen Bij vooruitnetaling sr. per post f 6,60 per jaar
Voor 't buitenland f 2,70 per 3 maanden franco per post Abonnementen voor 't buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Dit biad verschilnt sederen Maartdag-, Woensdag- en Vrijdagavond.
Mochten wij in ons vorig artikel iets
vertellen over het tot stand komen van
den Volkenbond, wij willen thans iets
mededeelen over het eigenlijke werk van
dezen bond. Dit werk heeft zich in den
loop van weinige jaren enorm uitgebreid,
terwiji gelukkig de begrooting daarmede
geen evenredige stijging vertoont. Door
de 55 leden moet ongeveer 23 millioen
goudfranken worden opgebracht, en het
Nederlandsche aandeel daarin is slechts
280.000 per jaar, een bedrag, dat wel
aanzienlijk kan worden genoemd, maar
dat toch, gezien het schoone doel en de
stellig en ook niet zonder grond gehoopte
resultaten, niet te groot mag heeten. Duur,
heeft iemand gezegd, is de Volkenbond
in den zakelijken zin van het woord niet;
de verzekeringspremie, die er tegen den
ooriog in hem ligt opgesJoten, is heel wat
doeltreffender en goedkooper dan die,
welke men in heel die periode van gewa-
penden vrede opgesloten achtte in sterke
legers en grootsche vloten
Maar als de mogelijkheid aan de volken
©ntnomen zal worden om door oorlogen
•en tusschen hen gerezen geschil te be-
slechten, dan dient, evenals in de samen-
leving tusschen de individuen, een Ge-
rechtshof in het leven te worden geroe
pen om die geschillen als zij zich opdoen,
»p te lossen. Zoo komt het, dat naast het
Secretariaat het Permanente Hof van In
ternationale Justitie, (kortweg genoemd;
het Hof van den Volkenbond) de belang-
•fkste plaats inneemt. Het ontwerp voor
dit Hof werd vastgesteld door eene com-
laissie, die in 1920 in Den Haag samen-
kwam; het Hof zetelt in het Vredespaleis,
i» onze Residentie, dat door Carnegie
werd gesticht, en in 1913 in gebruik werd
9 enomen.
Het is zeker een belangrijk resultaat te
aehten, dat deze rechtspraak voor de
Leden van den Volkenbond door de klei-
*e Staten als dwingend is aanvaard, al
valt het te betreuren, dat de groote Staten
daartoe nog niet zijn overgegaan.
Is het eerste en voornaamste doel van
den Volkenbond om ooriog te voorkomen,
en dus recht te brengen in de verhouding
tusschen de volken, en de samenleving
der volken te schoeien op dezelfde lees't
als de verhouding geregeld is tusschen de
mdividuen in eenzelfden staat, dan zal
deze Volkenbond ook de beschikking
moeten hebben over volledig gezag. Dit
§eZ£)9 krijgt de Volkenbond uitteraard
Mechts langzaam en geleidelijk, en van-
i
iNGEZONDEN MEDEDEEL; NGEy
Hit het Amerikaansch door
E. j. RATH.
(Vervolg).
je uitzet nog niet,'
waar-
36)
,,Je hebt
schuwde hij.
Ze keek hem onderzoekend aan om te
of hi, het meende. Blijkbaar was het
■em ernst.
„Misschien kan ik wel een uitzet in
elkaar flansen van het goed, dat ik thuis
*eb. zei Ze. „Het komt er in ieder qeval
met op aan. Het hindert zelfs niet. waar-
heen we gaan, als we maar gaan."
„Het is heel gemakkelijk," zei het Wrak
iuchthartig.
Maar het was niet zoo heel eenvoudiq.
ujj Wie^ moest gevonden worden en ze
hadden geen enkele aanwijzing, waar
z'in~ Een gedeelte van den och-
tend zochten ze er naar en trachtten zoo
stelselmatig mogelijk te zijn. Sally nam-
et huis voor haar rekening en doorzocht
het van den zolder tot den kelder, terwiji
het Wrak alle schuren en andere moqe-
I'jke plaatsen doorsnuffelde. Beiden
daar is het, dat deze Bond van het begin
af getracht heeft zijn kracht te verster-
keu door de internationale samenwerking
op elk gebied te bevorderen en te regelen.
Zoo komt het, dat naast het politieke
werk van den Volkenbond ook genoemd
moet worden zijn werk op sociaal, econo-
misch, financieel en humanitair gebied.
Immers lang^ tweeerlei weg kan ooriog
worden voorkomen, en de geschillen, die
tusschen de leden van den Volkenbond
ontstaan, kunnen van zeer verschillenden
aard zijn. Het kunnen zijn rechtsgeschil-
1 len, d.w.z.: geschillen, die loopen over een
rechtsvraag; het kunnen ook zijn belan-
j gengeschillen, en dus geschillen, die niet
of niet onmiddellijk in een rechtsvraag
j zijn te formuleeren. De rechtsgeschillen
worden, zooals wij reeds lieten merken,
hetzij aan het Hof in Den Haag, hetzij
aan een scheidSgerecht onderworpen, en
aangezien de uitspraak van beide licha-
men verplichtend moet worden aangeno-
men, is door tusschenkomst van een dezer
lichamen de mogelijkheid op voorkoming
I van een ooriog geschapen.
j Maar een dergelijk rechtsgeschil kan
ook aan den Raad van den Volkenbond
j worden voorgelegd. En bijna altijd zal
j dat het geval zijn met een belangenge-
j schil. Nu kan het voorkomen, dat de be-
handeling van zulk een geschil leidt tot
een rapport, dat dan met algemeene stem-
men uitgezonderd die der in geschil
zijnde partijen moet worden vastge
steld. Is dit het geval, dan moet de uit-
spraak door de partijen ook stipt worden
nagekomen. Beslist echter de Raad van
j den Volkenbond niet met algemeene
stemmen, dan zijn de partijen vrij om
j langs eigen weg gerechtigheid te zoeken,
d.w.z.: dan mogen zij elkander den ooriog
verklaren. Dit is een ernstige leemte, die
nog in het Volkenbondsverdrag bestaat,
en die noodzakelijk zal moeten worden
weggenomen.
Echter mogen de lieden, die den Vol
kenbond becritiseeren, het niet doen
j voorkomen alsof de Bond sedert den dag
zijner geboorte nog geen enkel belangrijk
geschil zou hebben bijgelegd. Dit is on-
juist, want allerlei belangrijke geschillen
zijn reeds door den Raad behandeld en
ook afgedaan. Daar was bijvoorbeeld het
nu al weer bijna vergeten geschil omtrent
de Aalandseilanden, die vroeger tot
Rusland behoorden, maar waar nu na den
ooriog, Zweden aanspraak op maakte,
nadat Finland tegelijk met de Aalands
eilanden, zich van Rusland had afge-
scheiden.
Het geschil kwam voor den Raad; de
Volkenbond wees na raadpleging
eener commissie van drie juristen, waar-
onder de bekende Nederlander Struycken
eilanden toe aan Finland, maar
schreef tegelijk zelfbestuur voor met be-
houd der Zweedsche taal.
Na dat geschil over de Aalandseilanden
v olgden er tal van andere. Zoo besliste
de Raad in geschillen tusschen verschil-
lcnde Balkanstaten, tusschen En»geland en
i. rankrijk, tusschen Duitschland en Polen,
tusschen Roemenie en Hongarije. Ook
besliste de Raad tusschen Italie en Grie-
kenland, toen de bezetting van Corfu een
scnudden het hoofd, toen ze samen kwa- j
men om verslag uit te brengen.
Ze dachten over de auto van de Un
derwoods. Het Wrak had nooit eerder j
dat merk gereden, maar hij was zelf vol
vertrouwen, als steeds. Maar Timothy
had den motor uit elkaar genomen, om
d'ien op zijn gemak schoon te maken.
,,Ik zou hem wel in elkaar kunnen laten
zetten, zei het Wrak, ,,maar ik zou er
geen gegronde reden voor kunnen beden-
ken. Dan zou ik Timothy moeten op-
sluiten, zoodra hij klaar was, om te voor
komen, dat hij het verder vertqlt."
Sally wilde niets van dit plan weten.
,,Als we ons eigen wiel niet kunnen vin-
den, zei ze, ,,wat zou je dan
paarden
Doodeenvoudig
Daar was ze nog niet zeker van.
„Ik weet niet of ik het jou kan
doen,'' zei ze.
Hij begon ongedurig te worden.
,,Henry, je behoeft je niet alles aan te
trekken. Jij bent geen goed ruiter, even-
min als ik een goed scheikundige ben. Je
aebt het niet geleerd. Je zult op den duur
best leeren rijden, maar nu ken je er nog
niets van. Het is een marteling voor je
iederen keer, dat je op een paard zit."
„Ik heb nooit geklaagd," zei hij nijdig.
,,Neen, dat heb je ook niet. Maar jij
teggen van
aan-
j dreigernd gevaar in het leven riep. En
ook warn de Raad op zeer energieke
wijze tusschenbeide, toen in het laatst van
19/5 Gxiekeniand en Buigarije met elkan
der in ooriog dreigden te geraken.
Er is nog ander werk op politick ge
bied, dat van groot belang is. Men weet,
hoe daar voor den ooriog in tal van lan-
den, b.v. op den Balkan, zoogenaamde
,,nationale minderhedenbestonden. De
aanwezigheid van Wze minderheden was
een gevoig van de bepalingen van trac-
taten, die, zondei vaak op de belangen
der bevolking speciaal te letten, stukken
grondgebied zoo-maar hadden weggege-
ven aan de overwinnaars. Die minder
heden werden dan maar onderdrukt, en
van de uitoefening van een deel harer
j rechten beroofd; zij konden hun eigen taal
niet meer spreken, en mochten vaak hun
eigen godsaienst niet meer uitoefenen.
Door den ooriog zijn de verhoudingen
dezer minderheden natuurlijk wel gewij-
i zigd, maar weggenomen zijn deze minder-
heden niet. V ormden, om een voorbeeld
te noemen, de Tsjechen vroeger in Bohe-
men de minderheid thans zijn de Duit-
schers daar aan de achterhand; vormden
j vroeger Polen een minderheid in Duitsch-
j land, thans treft een zelfde lot de Duit-
schers in Polen. En nu heeft de Volken-
bond deze minderheden onder zijn
bescherming genomen. Aan nieuw-
gevormde staten als Polen, Tsjecho-
Slowakije en Hongarije zijn nu ,,minder-
heden-tractatenopgelegd, welker stipte
nakoming door den Volkenbond wordt
nagegaan. De Volkenbond heeft zelfs
een geheele minderheden-procedure in het
leven geroepen, krachtens welke bevol-
kingsgroepen, die zich verkort achten in
hun rechten, in beroep kunnen komen bij
den Raad of bij het Hof. Natuurlijk is
daarmede nog -niet elke onderdrukking
van minderheden voorkomen. Maar on-
billijke toestanden kunnen nu tenminste
onder het oog worden gezien.
De Volkenbond is door het Verdrag
van Versailles ook aangewezen als be-
sruurder. Hij bestuurt thans het Saar-
gebied en de Vrije Stad Dantzig, welke
vroeger aan Duitschland behoorden.
Reeds nu is bepaald, dat vijftien jaren na
het Vredesverdrag dus in 1935, een
volksstemming over het definitieve lot
van het Saargebied zal beslissen. Dantzig,
dat in 1794 aan Polen was ontnomen en
sedert dien Duitsch gebied was, terwiji
men het nu niet weer Poolsch wenschte
te maken, heeft een Hoogen Commissaris
en een "President van de haven", die
door Volkenbond worden benoemd.
Ander politiek werk heeft de Volken
bond op zich genomen als toeziener op
mandatarisseh. Algemeen bekend is, hoe
in den ooriog de Duitsche kolonien al-
lengs in handen vielen van de Geallieer-
den eh hoe ditzelfde gebeurde met groote
gebieden in Klein-Azie, die eertijds aan
Turkije behoorden. Te Versailles heeft
men toen besloten, deze gebieden niet,
gelijk vroeger stellig ge'schied zou zijn,
maar eenvoudig bij het grondgebied der
overwinnaars in te lijven, maar ze inte-
gendeel te maken tot aparte gebieden;
zoogenaamde mandaatslanden, en ze dan
te stellen onder bestuur van mandataris-
sen. Deze landen zijn verdeeld in drie
groepen, naarmate de ontwikkeling groo-
ter en daardoor de verhouding tot den
mandataris minder dwingend is.
Eerst heeft men in deze instelling een
verkapten vorm van annexatie gezien,
maar op den duur is wel gebleken, hoe dit
alles recht en billijk was. Tot de eerste
groep behooren de mandaten: Palestina,
Syrie en Irak. Tot de tweede: Togo en
Kameroen. Tot een derde: Zuid-West-
Afrika en de eilanden in de Stille Zuid-
zee.
zoudt sterven zonder een kik te geven.
Alleen komt het daar nu niet op aan. Het
is de quaestie om er op te blijven zitten."
Hij bloosde verlegen, maar ze moest
er eerlijk over praten.
,,Ik heb je er vier keer af zien vallen,"
zei ze. ,,Drie keer op een dag.'
,,Maar op den tweeden rit ben ik er
maar een keer afgevallen, antwoordde
hij Koppig. ,,Ik toonde, dus vooruitgang,
of soms niet?"
..Je valt er iederen keer af, als je paard
plotseling stil staat.
,,Goed; dat is zoo," zei hij. ..Maar als
we eenmaal op weg zijn, zullen we voor-
Joopig niet stoppen. En als we ontsnapt
zijn, wat doet het er dan toe of ik er at
val?"
Ze bewonderde heimelijk zijn koppig-
heid, maar zei er niets van. Hij had de
gewoonte te beweren, dat hij alles kon,
wat op sommige menschen den indruk zou
kunnen maken van grootspraak. Maar
Sally wist beter; het was zijn oprechte
overtuiging. Bovendien hield hij altijd
woord op de een of andere onverwachte
manier en telkens weer onderwierp hij
zich aan de vuurproef.
Misschien moeten we het wel probee-
ren, ze ze, ,,als het je heusch niet kan
schelen, wanneer je er afvalt."
,,Ik vind het best."
Naast het politieke werk van den Vol
kenbond staat het technische en humani-
taire. Daartoe beschikt de bond over
speciale organisaties, en van deze is de
Arbeidsorganisatie misschien wel de aller-
belangrijkste. Zij is in ieder geval zeer
uitgebreid, en werd ook reeds in het Ver
drag van Versailles genoemd. Deze orga-
nisatie heeft haar eigen Raad van Beheer
en ook haar jaarlijksche Arbeidsconferen-
tie, die internationale verdragen aanneemt
ter bevordering van de sociale wetgeving,
en die haar eigen bureau te Geneve heeft:
Dan is er ook een organisatie voor het
fjnancieei en economisch werk. Wij
denken hierbij speciaal aan het werk, dat
in en voor Oostenrijk is verricht tenge-
volge van de toen nog maar steeds
dalenae valuta. Toen al de mogendheden
steun weigerden, is hier de Volkenbond
te hulp gekomen. De financieele afdeeling
onder leiding van Sir Arthur Salter, ont-
wierp een schema voor het ,,herstel" van
Oostenrijk, welk schema gebaseerd was
op deze gedachte, dat de daartoe in staat
zijnde Mogendheden aan Oostenrijk een
leening zouden verschaffen van 650 mil
lioen goudkronen, onder den waarborg,
dat de Volkenbond toezicht zou houden
op de Oostenrijksche inkomsten en uit-
gaven, en in het bijzonder op de besteding
van deze leening. Hoewel daardoor de
Oostenrijksche Souvereiniteit op onge-
kende wijze aan banden werd gelegd,
aanvaardde Oostenrijk dit denkbeeld toch
als eenige uitkomst.
Onze bekende en hoogst bekwame
landgenoot, de oud-burgemeester van
Rotterdam: Zimmerman, werd commis-
saris-generaal, en niet het minst aan zijn
axbeidskracht en doorzettingsvermogen
is het te danken, dat Oostenrijk in nau-
welijks drie jaren tijds van den ondergang
is gered en financieel weer gezond 'mag
heeten. De economische reconstruct
moet nu natuurlijk nog volgen.
Wij zwijgen nu hier maar over allerlei
ander werk van den Volkenbond. Het
reeds genoemde heeft echter, naar wij
vermoeden, de verwachting gerechtvaar-
digd, dat wij hierbij te doen hebben met
eene instelling, die ons aller sympathie
en belangstelling ten zeerste verdient.
DE EERSTE KAMER.
De Bioscoopwet.
De Eerste Kamer heeft met 24 tegen
15 sfemmet:, zuiver rechts tegen iinks de j ^tie" op'
Bioscoopwet aanvaard. Mem-nd zal wel
een ander nsultaat verwacht hebben. Nu
Regeering en coalitif-groepen eenmaal van
meening waren, dat deze wet met de oude
politieke tchridsiijn rechts tegen links niets
te maken had en op dien grind tot cioor-
zetting had besloten, was een andere uitslag
moebijk te ve^wachten. Tvee dagen heeft
men er nog over gedebatteetd en het meest
eigenaardige van dit debat was wel, dat
de Minister van Binnenlandsche Zaken,
Mr Kan, hoewel de eeiste aangewezene
om deze wet te verdedigen, verstek heeft
laten gaan. Achter de Regeeringstafel zat
alleen de Minister vac Financien, Mr. de
Geer, en Mr. Kan, die de wet zal moeten
contrasigneeren m uitvceren. wts in geen
velden of we^en te bektnnen. De Premier
heeft deze hoogst eigenaardige houdir g t an
de Regeering veidedigd op grond. dat zijn
Kabinet ook in de werkverdeeling efficiency
zal toepassen. Daar nu Mr. de Geer de
voorbereidiDg en de behandeling in de
Tweede Kamtr van de Bioscoopwet had
geleid en zoo als gij het uitdtukte toe-
vallig bp de hand was, heette het in den
lijn van de economische w rkvi rdeelmg te
liggen, dat hij, hoewel niets meer met deze
wet uit te staan hebbende, de vetf'ediging
daarvan op zich nam De hee e va^rheid
en niets dan de waerheid is eei.igsz ns
anders. Het is e'n bekend feit dat de
Alinister van Bi> nenlandsche Zgken heel
wat minder enthousiast tegenover deze
Bioscoopwet staat dan Mr. de Ge r nls
wiens geesteskind ze kan v osdtn 1 eji houwd.
j Het ligt daa'om voor de hand aan te m men,
dat de heer Kan er r iet rauwig om was
j van de ve-dedging dezer wet te worden
ontlast door den rechtschen Minister De
Geer in wiens lijn dit soort wetgeving veel
meer ligt.
De verdtdiging van din Minister van
i Fina> cien was meer bebendig dan sterk.
j Met name was niet billijk zijn betoog, dat
keuring door volwassenen door vrij innige
leden van de Staats-commissie en lii ksche
Kamerleden aanvaard was, zoodat deze
keuring dus niet als een rechtsch beginsel
tan worden beschouwd. Men weet, dat de
groote onzekerheid door plaatselijke keuring
onEtaan ook vrijzinnigen er toe gebracht
heeft zich neer te leggen tij een cent rale
rijkskeuring, zoodat de tedryven tenmicste
zouden weten waar zij aan toe waren. Nu
echter de coalitie het beginsel van ge-
meentelijke nakeuring in de wet gebracht
heeft is dit voordeel verloren gegaan en
wordt juist de grootst mogelijke onzekeiheid
in het leven geroepen.
Verschillende senatoren, met name de
heeren Rink, Van Nagell tot Ampsen tn
Slingenberg hebben bttorgd, dat de Bios
coopwet overbodig en schadelijk is, over-
bodig omdat thans reeds gemeenteraad en
burgemeester voldoende maeht hebben
schadelijk, omdat hier onnoodig diep wordt
ingegrept n door de overheid in de vrybeid
van onze medeburgers Wij krijgen nu
een centrale Rijkskeuring. plaatselijke com-
missies van t ezicht, „erkende" vereenigin-
gen en tenslotte gemeentelijke nakeuring,
die het recht heeft van rijkswege goedge-
keurde films ook voor volwassenen alsDOg
te verbieden. Aan zulke dwingelandij van
boven af verklaarde o.a. de heer van Nagell
niet te willen medewerken.
Merkwaardig was ook, dat deze wet de
woordvoesders der rechtsche partijen niet
voldoende bevredigde. Zoo meende achter-
eenvolgers de heeren Briet, Heerkens,
Thijssen en Haazevoet dat men verder had
moeten gaan, dat men te veel naar pacifi-
dit gebied had g'streefd en dat
o a. bioscoopbezoek voor personen onder
de achttien jaar 1 ij de wet voor het geheele
lacd had moeten worden verboden.
ODD-MINISTER CORT VAN DER
LINDEN 80 JAAR.
j De Minister van staar, oud-Min ster en
I d van den Raad van State, Mr^'P W.
j A. Cort van der Linden, die gelijk gemeld,
j Vrijdag zijn 80sten verjaardag vierde, fce-
vond zich Vrijdag niet te Den Haag, dcch
te Wolfheze. De jubilaris ontving o. m.
j een telegrafische gelukwensch van den
Min'ster *an Binnenlandsche Zaken en
Landbouw, Mr. Kan, d'e gedurende den
j ooriog, met Mr. Cort van der Linden, als
secietaris-gcneraal heeft samergtwerkt.
In dit telegram werd den jubilaris tevens
mededeeling gedaan, dat hem het giootkruis
van den Nederlandschen Leeuw was ver-
leend.
De leden en de hoofd-ambtenaren van
den Raad van State, zonden eveneens tele
grafische gelukwenschen.
Ze besloten. dat, als ze moesten over-
gaan tot het stelen van^ paarden, het
Wrak Charley McSween's grooten vos
zou nemen, terwiji Sally beslag zou leg
gen op het paard van Jerome Underwood.
,,Het zijn de twee beste paarden," zei
ze, ,,op den leelijken schimmel na, waar
een van de knechts op rijdt. Maar hij is
er op uit en dien kuninen we dus niet krij
gen. Als we paarden stelen, moeten we
goede nemen."
..Natuurlijk. De beste.bevestigde het
Wrak, alsof hij er heusch verstand van
had.
,.We zullen natuurlijk bijna alle bagage
moeten achterlaten. We mpeten zoo licht
en zoo snel mogelijk opschieten."
..Maak je geen zorgen over mij. Met
mij gaat alles goed, zoolang ik doorrijd."
,,£n we kunnen natuurlijk niet begin-
nen, voordat het donker is en iedereen
slaapt."
..Uitstekend."
Het vooruitzicht om weg te komen. al
bleef het nog maar bij plannen maken.
vroolijkte haar geheel op. Ze was zoo op-
gewekt. alsof ze al mijl-en \^r van de
hoeve verwijderd waren. Ze begreep na-
tuurlijk, dat het een vreeselijke beproe- j
ving zou zijn voor het Wrak, maar hij
was zoo volkomen bereid, verlangend
zelfs de kwelling te verduren, dat het haar i
verzoende met het vooruitzicht. Wat
hem ook zou overkomen, hij zou het dra-
gen met opgeheven hoofd, als een man
tenzij natuurlijk, als hjj op den grond viel.
Maar het Wrak verheugde zich geens-
zins op het vooruitzicht, al hield hij zich
groot. Hij zou nooit van paarden gaan
houden. Hij had te droeve ondervindin-
gen. Maar als Sally besloten was zoo
snel mogelijk te vluchten, was hij de laat-
ste om zich te verzetten tegen de methode.
Als het noodig was geweest den heelen
weg naar de Morgan-hoeve of zelfs naar
Chicago, op handen en voeten af te leg
gen. zou hij het ook op die manier aan
vaard hebben. Hij moest zorgen. dat Sal
ly de plaats van haar bestemming bereik-
te en dat zou hij doen.
,,Ik zal zooveel mogelijk eten mee-
nemen", zei Sally. ,,Dat is van meer be
lang dan kleeren. Het zal wel in hoofd-
zaak brood zijn. Wat wil je er op heb
ben
..Hindert niet."
,,Maar je hebt toch wel voorkeur voor
het een of ander."
Het kan me niet veel schelen."
Ze keek hem stralend aan en hij be
greep niet waarom.
(Wordt vervolgd.
suk/ !a ir -
Burgemeester en Wethouders van TER NEUZEN
maken bekend, dat de op 22 Maart .1 vastgestelde
kiezerslijst, Z00ALS DEZE THANS EUIDT, tot 15
MEI van het volgende jaar van kracht blijft, be-
houdens de wijzigingen daarm ten gevolge van
rehterlijke uitspraken, welke wijziging der lijst
kevelen, te brengen.
J9e kiezerslijst blijft voor een ieder op de secretarie
der gemeente ter inzage nedergelegd en in afschrift,
tegen betaling der kosten, verkrijgbaar.
Ter Neuzen, den 15 Mei 1926.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
B. I. ZANNEVULLE, Secretaris.
*"1—W II I I Ul
MmtmrnmrnmammsmBSBsaBBBBM