ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUW8CH-VLAANDEREN. Hat weik van dan Volkenbond. nr No 7914, M-an dag 17 Mei 1926 66' Jaargang m r <a so VOLLEMELK-REEP Beter dan Goed: DE BESTE m ABONNEMENTSPRIJS: Wege ns het Finksterfeest zal a s, Maandag GEEH numiner van dit blad verscmjnen, KIEZERSLIJST. FEXJILLET0N. BINNENLAND. mm Voor binnen Ter Neuzen 1,40 per 3 maanden Voor buifen Per Neuzen fr. per post 1.80 per 3 maamlen Bij vooruitnetaling sr. per post f 6,60 per jaar Voor 't buitenland f 2,70 per 3 maanden franco per post Abonnementen voor 't buitenland alleen bij vooruitbetaling. Dit biad verschilnt sederen Maartdag-, Woensdag- en Vrijdagavond. Mochten wij in ons vorig artikel iets vertellen over het tot stand komen van den Volkenbond, wij willen thans iets mededeelen over het eigenlijke werk van dezen bond. Dit werk heeft zich in den loop van weinige jaren enorm uitgebreid, terwiji gelukkig de begrooting daarmede geen evenredige stijging vertoont. Door de 55 leden moet ongeveer 23 millioen goudfranken worden opgebracht, en het Nederlandsche aandeel daarin is slechts 280.000 per jaar, een bedrag, dat wel aanzienlijk kan worden genoemd, maar dat toch, gezien het schoone doel en de stellig en ook niet zonder grond gehoopte resultaten, niet te groot mag heeten. Duur, heeft iemand gezegd, is de Volkenbond in den zakelijken zin van het woord niet; de verzekeringspremie, die er tegen den ooriog in hem ligt opgesJoten, is heel wat doeltreffender en goedkooper dan die, welke men in heel die periode van gewa- penden vrede opgesloten achtte in sterke legers en grootsche vloten Maar als de mogelijkheid aan de volken ©ntnomen zal worden om door oorlogen •en tusschen hen gerezen geschil te be- slechten, dan dient, evenals in de samen- leving tusschen de individuen, een Ge- rechtshof in het leven te worden geroe pen om die geschillen als zij zich opdoen, »p te lossen. Zoo komt het, dat naast het Secretariaat het Permanente Hof van In ternationale Justitie, (kortweg genoemd; het Hof van den Volkenbond) de belang- •fkste plaats inneemt. Het ontwerp voor dit Hof werd vastgesteld door eene com- laissie, die in 1920 in Den Haag samen- kwam; het Hof zetelt in het Vredespaleis, i» onze Residentie, dat door Carnegie werd gesticht, en in 1913 in gebruik werd 9 enomen. Het is zeker een belangrijk resultaat te aehten, dat deze rechtspraak voor de Leden van den Volkenbond door de klei- *e Staten als dwingend is aanvaard, al valt het te betreuren, dat de groote Staten daartoe nog niet zijn overgegaan. Is het eerste en voornaamste doel van den Volkenbond om ooriog te voorkomen, en dus recht te brengen in de verhouding tusschen de volken, en de samenleving der volken te schoeien op dezelfde lees't als de verhouding geregeld is tusschen de mdividuen in eenzelfden staat, dan zal deze Volkenbond ook de beschikking moeten hebben over volledig gezag. Dit §eZ£)9 krijgt de Volkenbond uitteraard Mechts langzaam en geleidelijk, en van- i iNGEZONDEN MEDEDEEL; NGEy Hit het Amerikaansch door E. j. RATH. (Vervolg). je uitzet nog niet,' waar- 36) ,,Je hebt schuwde hij. Ze keek hem onderzoekend aan om te of hi, het meende. Blijkbaar was het ■em ernst. „Misschien kan ik wel een uitzet in elkaar flansen van het goed, dat ik thuis *eb. zei Ze. „Het komt er in ieder qeval met op aan. Het hindert zelfs niet. waar- heen we gaan, als we maar gaan." „Het is heel gemakkelijk," zei het Wrak iuchthartig. Maar het was niet zoo heel eenvoudiq. ujj Wie^ moest gevonden worden en ze hadden geen enkele aanwijzing, waar z'in~ Een gedeelte van den och- tend zochten ze er naar en trachtten zoo stelselmatig mogelijk te zijn. Sally nam- et huis voor haar rekening en doorzocht het van den zolder tot den kelder, terwiji het Wrak alle schuren en andere moqe- I'jke plaatsen doorsnuffelde. Beiden daar is het, dat deze Bond van het begin af getracht heeft zijn kracht te verster- keu door de internationale samenwerking op elk gebied te bevorderen en te regelen. Zoo komt het, dat naast het politieke werk van den Volkenbond ook genoemd moet worden zijn werk op sociaal, econo- misch, financieel en humanitair gebied. Immers lang^ tweeerlei weg kan ooriog worden voorkomen, en de geschillen, die tusschen de leden van den Volkenbond ontstaan, kunnen van zeer verschillenden aard zijn. Het kunnen zijn rechtsgeschil- 1 len, d.w.z.: geschillen, die loopen over een rechtsvraag; het kunnen ook zijn belan- j gengeschillen, en dus geschillen, die niet of niet onmiddellijk in een rechtsvraag j zijn te formuleeren. De rechtsgeschillen worden, zooals wij reeds lieten merken, hetzij aan het Hof in Den Haag, hetzij aan een scheidSgerecht onderworpen, en aangezien de uitspraak van beide licha- men verplichtend moet worden aangeno- men, is door tusschenkomst van een dezer lichamen de mogelijkheid op voorkoming I van een ooriog geschapen. j Maar een dergelijk rechtsgeschil kan ook aan den Raad van den Volkenbond j worden voorgelegd. En bijna altijd zal j dat het geval zijn met een belangenge- j schil. Nu kan het voorkomen, dat de be- handeling van zulk een geschil leidt tot een rapport, dat dan met algemeene stem- men uitgezonderd die der in geschil zijnde partijen moet worden vastge steld. Is dit het geval, dan moet de uit- spraak door de partijen ook stipt worden nagekomen. Beslist echter de Raad van j den Volkenbond niet met algemeene stemmen, dan zijn de partijen vrij om j langs eigen weg gerechtigheid te zoeken, d.w.z.: dan mogen zij elkander den ooriog verklaren. Dit is een ernstige leemte, die nog in het Volkenbondsverdrag bestaat, en die noodzakelijk zal moeten worden weggenomen. Echter mogen de lieden, die den Vol kenbond becritiseeren, het niet doen j voorkomen alsof de Bond sedert den dag zijner geboorte nog geen enkel belangrijk geschil zou hebben bijgelegd. Dit is on- juist, want allerlei belangrijke geschillen zijn reeds door den Raad behandeld en ook afgedaan. Daar was bijvoorbeeld het nu al weer bijna vergeten geschil omtrent de Aalandseilanden, die vroeger tot Rusland behoorden, maar waar nu na den ooriog, Zweden aanspraak op maakte, nadat Finland tegelijk met de Aalands eilanden, zich van Rusland had afge- scheiden. Het geschil kwam voor den Raad; de Volkenbond wees na raadpleging eener commissie van drie juristen, waar- onder de bekende Nederlander Struycken eilanden toe aan Finland, maar schreef tegelijk zelfbestuur voor met be- houd der Zweedsche taal. Na dat geschil over de Aalandseilanden v olgden er tal van andere. Zoo besliste de Raad in geschillen tusschen verschil- lcnde Balkanstaten, tusschen En»geland en i. rankrijk, tusschen Duitschland en Polen, tusschen Roemenie en Hongarije. Ook besliste de Raad tusschen Italie en Grie- kenland, toen de bezetting van Corfu een scnudden het hoofd, toen ze samen kwa- j men om verslag uit te brengen. Ze dachten over de auto van de Un derwoods. Het Wrak had nooit eerder j dat merk gereden, maar hij was zelf vol vertrouwen, als steeds. Maar Timothy had den motor uit elkaar genomen, om d'ien op zijn gemak schoon te maken. ,,Ik zou hem wel in elkaar kunnen laten zetten, zei het Wrak, ,,maar ik zou er geen gegronde reden voor kunnen beden- ken. Dan zou ik Timothy moeten op- sluiten, zoodra hij klaar was, om te voor komen, dat hij het verder vertqlt." Sally wilde niets van dit plan weten. ,,Als we ons eigen wiel niet kunnen vin- den, zei ze, ,,wat zou je dan paarden Doodeenvoudig Daar was ze nog niet zeker van. „Ik weet niet of ik het jou kan doen,'' zei ze. Hij begon ongedurig te worden. ,,Henry, je behoeft je niet alles aan te trekken. Jij bent geen goed ruiter, even- min als ik een goed scheikundige ben. Je aebt het niet geleerd. Je zult op den duur best leeren rijden, maar nu ken je er nog niets van. Het is een marteling voor je iederen keer, dat je op een paard zit." „Ik heb nooit geklaagd," zei hij nijdig. ,,Neen, dat heb je ook niet. Maar jij teggen van aan- j dreigernd gevaar in het leven riep. En ook warn de Raad op zeer energieke wijze tusschenbeide, toen in het laatst van 19/5 Gxiekeniand en Buigarije met elkan der in ooriog dreigden te geraken. Er is nog ander werk op politick ge bied, dat van groot belang is. Men weet, hoe daar voor den ooriog in tal van lan- den, b.v. op den Balkan, zoogenaamde ,,nationale minderhedenbestonden. De aanwezigheid van Wze minderheden was een gevoig van de bepalingen van trac- taten, die, zondei vaak op de belangen der bevolking speciaal te letten, stukken grondgebied zoo-maar hadden weggege- ven aan de overwinnaars. Die minder heden werden dan maar onderdrukt, en van de uitoefening van een deel harer j rechten beroofd; zij konden hun eigen taal niet meer spreken, en mochten vaak hun eigen godsaienst niet meer uitoefenen. Door den ooriog zijn de verhoudingen dezer minderheden natuurlijk wel gewij- i zigd, maar weggenomen zijn deze minder- heden niet. V ormden, om een voorbeeld te noemen, de Tsjechen vroeger in Bohe- men de minderheid thans zijn de Duit- schers daar aan de achterhand; vormden j vroeger Polen een minderheid in Duitsch- j land, thans treft een zelfde lot de Duit- schers in Polen. En nu heeft de Volken- bond deze minderheden onder zijn bescherming genomen. Aan nieuw- gevormde staten als Polen, Tsjecho- Slowakije en Hongarije zijn nu ,,minder- heden-tractatenopgelegd, welker stipte nakoming door den Volkenbond wordt nagegaan. De Volkenbond heeft zelfs een geheele minderheden-procedure in het leven geroepen, krachtens welke bevol- kingsgroepen, die zich verkort achten in hun rechten, in beroep kunnen komen bij den Raad of bij het Hof. Natuurlijk is daarmede nog -niet elke onderdrukking van minderheden voorkomen. Maar on- billijke toestanden kunnen nu tenminste onder het oog worden gezien. De Volkenbond is door het Verdrag van Versailles ook aangewezen als be- sruurder. Hij bestuurt thans het Saar- gebied en de Vrije Stad Dantzig, welke vroeger aan Duitschland behoorden. Reeds nu is bepaald, dat vijftien jaren na het Vredesverdrag dus in 1935, een volksstemming over het definitieve lot van het Saargebied zal beslissen. Dantzig, dat in 1794 aan Polen was ontnomen en sedert dien Duitsch gebied was, terwiji men het nu niet weer Poolsch wenschte te maken, heeft een Hoogen Commissaris en een "President van de haven", die door Volkenbond worden benoemd. Ander politiek werk heeft de Volken bond op zich genomen als toeziener op mandatarisseh. Algemeen bekend is, hoe in den ooriog de Duitsche kolonien al- lengs in handen vielen van de Geallieer- den eh hoe ditzelfde gebeurde met groote gebieden in Klein-Azie, die eertijds aan Turkije behoorden. Te Versailles heeft men toen besloten, deze gebieden niet, gelijk vroeger stellig ge'schied zou zijn, maar eenvoudig bij het grondgebied der overwinnaars in te lijven, maar ze inte- gendeel te maken tot aparte gebieden; zoogenaamde mandaatslanden, en ze dan te stellen onder bestuur van mandataris- sen. Deze landen zijn verdeeld in drie groepen, naarmate de ontwikkeling groo- ter en daardoor de verhouding tot den mandataris minder dwingend is. Eerst heeft men in deze instelling een verkapten vorm van annexatie gezien, maar op den duur is wel gebleken, hoe dit alles recht en billijk was. Tot de eerste groep behooren de mandaten: Palestina, Syrie en Irak. Tot de tweede: Togo en Kameroen. Tot een derde: Zuid-West- Afrika en de eilanden in de Stille Zuid- zee. zoudt sterven zonder een kik te geven. Alleen komt het daar nu niet op aan. Het is de quaestie om er op te blijven zitten." Hij bloosde verlegen, maar ze moest er eerlijk over praten. ,,Ik heb je er vier keer af zien vallen," zei ze. ,,Drie keer op een dag.' ,,Maar op den tweeden rit ben ik er maar een keer afgevallen, antwoordde hij Koppig. ,,Ik toonde, dus vooruitgang, of soms niet?" ..Je valt er iederen keer af, als je paard plotseling stil staat. ,,Goed; dat is zoo," zei hij. ..Maar als we eenmaal op weg zijn, zullen we voor- Joopig niet stoppen. En als we ontsnapt zijn, wat doet het er dan toe of ik er at val?" Ze bewonderde heimelijk zijn koppig- heid, maar zei er niets van. Hij had de gewoonte te beweren, dat hij alles kon, wat op sommige menschen den indruk zou kunnen maken van grootspraak. Maar Sally wist beter; het was zijn oprechte overtuiging. Bovendien hield hij altijd woord op de een of andere onverwachte manier en telkens weer onderwierp hij zich aan de vuurproef. Misschien moeten we het wel probee- ren, ze ze, ,,als het je heusch niet kan schelen, wanneer je er afvalt." ,,Ik vind het best." Naast het politieke werk van den Vol kenbond staat het technische en humani- taire. Daartoe beschikt de bond over speciale organisaties, en van deze is de Arbeidsorganisatie misschien wel de aller- belangrijkste. Zij is in ieder geval zeer uitgebreid, en werd ook reeds in het Ver drag van Versailles genoemd. Deze orga- nisatie heeft haar eigen Raad van Beheer en ook haar jaarlijksche Arbeidsconferen- tie, die internationale verdragen aanneemt ter bevordering van de sociale wetgeving, en die haar eigen bureau te Geneve heeft: Dan is er ook een organisatie voor het fjnancieei en economisch werk. Wij denken hierbij speciaal aan het werk, dat in en voor Oostenrijk is verricht tenge- volge van de toen nog maar steeds dalenae valuta. Toen al de mogendheden steun weigerden, is hier de Volkenbond te hulp gekomen. De financieele afdeeling onder leiding van Sir Arthur Salter, ont- wierp een schema voor het ,,herstel" van Oostenrijk, welk schema gebaseerd was op deze gedachte, dat de daartoe in staat zijnde Mogendheden aan Oostenrijk een leening zouden verschaffen van 650 mil lioen goudkronen, onder den waarborg, dat de Volkenbond toezicht zou houden op de Oostenrijksche inkomsten en uit- gaven, en in het bijzonder op de besteding van deze leening. Hoewel daardoor de Oostenrijksche Souvereiniteit op onge- kende wijze aan banden werd gelegd, aanvaardde Oostenrijk dit denkbeeld toch als eenige uitkomst. Onze bekende en hoogst bekwame landgenoot, de oud-burgemeester van Rotterdam: Zimmerman, werd commis- saris-generaal, en niet het minst aan zijn axbeidskracht en doorzettingsvermogen is het te danken, dat Oostenrijk in nau- welijks drie jaren tijds van den ondergang is gered en financieel weer gezond 'mag heeten. De economische reconstruct moet nu natuurlijk nog volgen. Wij zwijgen nu hier maar over allerlei ander werk van den Volkenbond. Het reeds genoemde heeft echter, naar wij vermoeden, de verwachting gerechtvaar- digd, dat wij hierbij te doen hebben met eene instelling, die ons aller sympathie en belangstelling ten zeerste verdient. DE EERSTE KAMER. De Bioscoopwet. De Eerste Kamer heeft met 24 tegen 15 sfemmet:, zuiver rechts tegen iinks de j ^tie" op' Bioscoopwet aanvaard. Mem-nd zal wel een ander nsultaat verwacht hebben. Nu Regeering en coalitif-groepen eenmaal van meening waren, dat deze wet met de oude politieke tchridsiijn rechts tegen links niets te maken had en op dien grind tot cioor- zetting had besloten, was een andere uitslag moebijk te ve^wachten. Tvee dagen heeft men er nog over gedebatteetd en het meest eigenaardige van dit debat was wel, dat de Minister van Binnenlandsche Zaken, Mr Kan, hoewel de eeiste aangewezene om deze wet te verdedigen, verstek heeft laten gaan. Achter de Regeeringstafel zat alleen de Minister vac Financien, Mr. de Geer, en Mr. Kan, die de wet zal moeten contrasigneeren m uitvceren. wts in geen velden of we^en te bektnnen. De Premier heeft deze hoogst eigenaardige houdir g t an de Regeering veidedigd op grond. dat zijn Kabinet ook in de werkverdeeling efficiency zal toepassen. Daar nu Mr. de Geer de voorbereidiDg en de behandeling in de Tweede Kamtr van de Bioscoopwet had geleid en zoo als gij het uitdtukte toe- vallig bp de hand was, heette het in den lijn van de economische w rkvi rdeelmg te liggen, dat hij, hoewel niets meer met deze wet uit te staan hebbende, de vetf'ediging daarvan op zich nam De hee e va^rheid en niets dan de waerheid is eei.igsz ns anders. Het is e'n bekend feit dat de Alinister van Bi> nenlandsche Zgken heel wat minder enthousiast tegenover deze Bioscoopwet staat dan Mr. de Ge r nls wiens geesteskind ze kan v osdtn 1 eji houwd. j Het ligt daa'om voor de hand aan te m men, dat de heer Kan er r iet rauwig om was j van de ve-dedging dezer wet te worden ontlast door den rechtschen Minister De Geer in wiens lijn dit soort wetgeving veel meer ligt. De verdtdiging van din Minister van i Fina> cien was meer bebendig dan sterk. j Met name was niet billijk zijn betoog, dat keuring door volwassenen door vrij innige leden van de Staats-commissie en lii ksche Kamerleden aanvaard was, zoodat deze keuring dus niet als een rechtsch beginsel tan worden beschouwd. Men weet, dat de groote onzekerheid door plaatselijke keuring onEtaan ook vrijzinnigen er toe gebracht heeft zich neer te leggen tij een cent rale rijkskeuring, zoodat de tedryven tenmicste zouden weten waar zij aan toe waren. Nu echter de coalitie het beginsel van ge- meentelijke nakeuring in de wet gebracht heeft is dit voordeel verloren gegaan en wordt juist de grootst mogelijke onzekeiheid in het leven geroepen. Verschillende senatoren, met name de heeren Rink, Van Nagell tot Ampsen tn Slingenberg hebben bttorgd, dat de Bios coopwet overbodig en schadelijk is, over- bodig omdat thans reeds gemeenteraad en burgemeester voldoende maeht hebben schadelijk, omdat hier onnoodig diep wordt ingegrept n door de overheid in de vrybeid van onze medeburgers Wij krijgen nu een centrale Rijkskeuring. plaatselijke com- missies van t ezicht, „erkende" vereenigin- gen en tenslotte gemeentelijke nakeuring, die het recht heeft van rijkswege goedge- keurde films ook voor volwassenen alsDOg te verbieden. Aan zulke dwingelandij van boven af verklaarde o.a. de heer van Nagell niet te willen medewerken. Merkwaardig was ook, dat deze wet de woordvoesders der rechtsche partijen niet voldoende bevredigde. Zoo meende achter- eenvolgers de heeren Briet, Heerkens, Thijssen en Haazevoet dat men verder had moeten gaan, dat men te veel naar pacifi- dit gebied had g'streefd en dat o a. bioscoopbezoek voor personen onder de achttien jaar 1 ij de wet voor het geheele lacd had moeten worden verboden. ODD-MINISTER CORT VAN DER LINDEN 80 JAAR. j De Minister van staar, oud-Min ster en I d van den Raad van State, Mr^'P W. j A. Cort van der Linden, die gelijk gemeld, j Vrijdag zijn 80sten verjaardag vierde, fce- vond zich Vrijdag niet te Den Haag, dcch te Wolfheze. De jubilaris ontving o. m. j een telegrafische gelukwensch van den Min'ster *an Binnenlandsche Zaken en Landbouw, Mr. Kan, d'e gedurende den j ooriog, met Mr. Cort van der Linden, als secietaris-gcneraal heeft samergtwerkt. In dit telegram werd den jubilaris tevens mededeeling gedaan, dat hem het giootkruis van den Nederlandschen Leeuw was ver- leend. De leden en de hoofd-ambtenaren van den Raad van State, zonden eveneens tele grafische gelukwenschen. Ze besloten. dat, als ze moesten over- gaan tot het stelen van^ paarden, het Wrak Charley McSween's grooten vos zou nemen, terwiji Sally beslag zou leg gen op het paard van Jerome Underwood. ,,Het zijn de twee beste paarden," zei ze, ,,op den leelijken schimmel na, waar een van de knechts op rijdt. Maar hij is er op uit en dien kuninen we dus niet krij gen. Als we paarden stelen, moeten we goede nemen." ..Natuurlijk. De beste.bevestigde het Wrak, alsof hij er heusch verstand van had. ,.We zullen natuurlijk bijna alle bagage moeten achterlaten. We mpeten zoo licht en zoo snel mogelijk opschieten." ..Maak je geen zorgen over mij. Met mij gaat alles goed, zoolang ik doorrijd." ,,£n we kunnen natuurlijk niet begin- nen, voordat het donker is en iedereen slaapt." ..Uitstekend." Het vooruitzicht om weg te komen. al bleef het nog maar bij plannen maken. vroolijkte haar geheel op. Ze was zoo op- gewekt. alsof ze al mijl-en \^r van de hoeve verwijderd waren. Ze begreep na- tuurlijk, dat het een vreeselijke beproe- j ving zou zijn voor het Wrak, maar hij was zoo volkomen bereid, verlangend zelfs de kwelling te verduren, dat het haar i verzoende met het vooruitzicht. Wat hem ook zou overkomen, hij zou het dra- gen met opgeheven hoofd, als een man tenzij natuurlijk, als hjj op den grond viel. Maar het Wrak verheugde zich geens- zins op het vooruitzicht, al hield hij zich groot. Hij zou nooit van paarden gaan houden. Hij had te droeve ondervindin- gen. Maar als Sally besloten was zoo snel mogelijk te vluchten, was hij de laat- ste om zich te verzetten tegen de methode. Als het noodig was geweest den heelen weg naar de Morgan-hoeve of zelfs naar Chicago, op handen en voeten af te leg gen. zou hij het ook op die manier aan vaard hebben. Hij moest zorgen. dat Sal ly de plaats van haar bestemming bereik- te en dat zou hij doen. ,,Ik zal zooveel mogelijk eten mee- nemen", zei Sally. ,,Dat is van meer be lang dan kleeren. Het zal wel in hoofd- zaak brood zijn. Wat wil je er op heb ben ..Hindert niet." ,,Maar je hebt toch wel voorkeur voor het een of ander." Het kan me niet veel schelen." Ze keek hem stralend aan en hij be greep niet waarom. (Wordt vervolgd. suk/ !a ir - Burgemeester en Wethouders van TER NEUZEN maken bekend, dat de op 22 Maart .1 vastgestelde kiezerslijst, Z00ALS DEZE THANS EUIDT, tot 15 MEI van het volgende jaar van kracht blijft, be- houdens de wijzigingen daarm ten gevolge van rehterlijke uitspraken, welke wijziging der lijst kevelen, te brengen. J9e kiezerslijst blijft voor een ieder op de secretarie der gemeente ter inzage nedergelegd en in afschrift, tegen betaling der kosten, verkrijgbaar. Ter Neuzen, den 15 Mei 1926. Burgemeester en Wethouders voornoemd, J. HUIZINGA, Burgemeester. B. I. ZANNEVULLE, Secretaris. *"1—W II I I Ul MmtmrnmrnmammsmBSBsaBBBBM

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1926 | | pagina 1