AL6LMLEH NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
tst w
Wyberf
No. 7880.
Woer sdag 24 Februari 1926.
66e Jaargang.
HINOERWET
ABUNNE MENTSPRIJS
BINNENLAND.
FSVILLKTOH.
mssi
Voor binnen Ter Neuzen f 1,40 per 3 maanden Voor buiten Ter Neuzen fr. per post 1,80 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post /6,60 per jaar
Voor Ned. Indie en Amerika J 2,70 per 3 maanden Voor 't overig buitenland f 3,35 per 3 maanden Abonnementen voor't buitenland alleen bij vooruitbetaiing.
Dit bled verschljnt iederen Maandag>, Woensdag- en Vrljdagavond.
Het bevolkingsvraagstuk
en debevolkingscijfers van Nederiand.
Wanneer wij zoo eens nagaan wat ten
opzichte van het economisch leven in onze
naaste omgeving plaats grijpt, en rekening
houden met hetgeen berichten uit and ere
streken van ons land melden, dat er op
bijna elk gebied een teveel ontstaat op de
arbeidsmarkt, van af de ongeschoolde
werkkrachten tot de wetenschappelijk on-
derlegden, is het wel duidelijk, dat boven-
staande vraagstukken voor ons land van
groote beteekenis zijn. Onze aandacht
werd daarop getrokken docJr een artikel
in Het Nederl. Bedrijfsleven, dat naar wij
naeenen deze kwestie duidelijk belicht.
Het begint er op te wijzen, dat de
maandcijfers, welke een blik geven op den
economischen toestand van Nederiand en
van maand tot maand door het Centraal
Bureau voor de Statistiek worden gepu-
bliceerd, allereerst een beeld geven van
den stand der bevolking, van de nataliteit
en de mortaliteit. Uit meer dan een oog-
punt belangrijk, zijn deze statistische ge-
gevens, welke ons den aanwas der bevol
king onder normale omstandigheden
(buitengewone sterfte door epidemie£n,
oorlog of hongersnood valt daar evenzeer
buiten als emigratie op groote schaal)
leeren kennen, onmisbaar voor het beoor-
deelen van den vermoedelijken econo
mischen ontwikkelingsgang des volks in
de toekomst. en daarom van de grootste
beteekenis voor de bestudeering van tal
van economische en sociale vraagstukken.
Ben der eerste vragen welke den eco-
Boom ter beantwoording worden voorge-
legd is toch wel deze, of in de naaste en
meer verwijderde toekomst bronnen van
volksbestaan zullen kunnen aangeboord
worden. van voldoende capaciteit om in
de noodzakelijke levensbehoeften van het
volk in zijn geheel te kunnen voorzien.
In oude tijden zooals de geschied-
boeken leeren toen landbouw en vee-
teelt schier geheel de bronnen van be
staan der menschheid vormden, plachten
de volksmassa's zich te verplaatsen. in-
dien bij het toenemen der bevolking. voor
alien geen voldoend stuk gronds beschik-
baar was. De periode der volksverhui-
zingen ligt echter verre achter ons. het
opzoeken van .andere oorden, waar de
Uit het Amerikaansch door
E. J. RATH.
(Vervolg).
2)
„lk zal me maar gaan verkleeden," zei
Bally.
-Dat is goed," sprak Dad. „Bobishier."
Ze keek hem verbaasd aan.
Wanneer is die gekomen Ik verwachtte
hem pas morgenochtend."
„Een tijdje geleden. Hp kan morgen
niet met je mee, geloof ik."
Sally fronste onwillekeurig de wenk-
brauwen, haalde de schouders op en liep
naar huis. Dad leunde weer tegen de om-
heining en hervatte zijn n ijmeringen. Het
zoh een grooie teleurstellirg voor Sally
ayn, als ze morgen niet op reis kon gaan
ze had alles al klaar en gepakt Maar hy
wist, dat ze niet veel zo^ zeggen ze klaagde
nooit. Toch vond zelfs Dad het een beetje
bar alles tot het laatste oogenblik uit te
stellen. fly zou wel met haar willen mee-
rjjden, maar het was te ver voor een oud
mensch met sty vegewrichten. Soms wensch-
te hp wel eens, dat de hoeve wat dichter
bp den spoorweg was. Maar Sally scheen
dat niet erg te vinden.
Er waren nog heelemaal geen spoorwegen
destijds, toen Dad Morgan in de prairieen
kwam tenminste niet dichterbij, dan een
paar honderd mpl. Nu liep er een groote
bodem op ontginning wachtte nam een
einde. toen vrijwel de geheele bewoon-
bare wereld was „ontdek<' Nog zijn er
tal van streken op den aardbodem. waar
de bevolking te dun „gezaaid" is, om aan j
den bodem al zijne schatten te ontrukken.
Staatkundige verhoudingen en sociale
verschijnselen belemmeren evenwel meer
dan de moeilijkheden aan het tot produc-
tiviteit brengen van het nog-onoirtgon-
nene verbonden, de emigratie van een
deel der arbeidskrachten uit te dicht be-
volkte landen naar deze streken. De
,,voortrekkers' hebben niet alleen den
voor zich en de hunnen benoodigden
grond met al zijne schatten in bezit ge-
nomen, doch alle terreinen van werk-
zaamheid, waarop zij beslag leggen kon-
den, omgrensd en aan ,,vreemden" den
vrijen toegang verboden. Nieuwe straten
zijn gesticht en de staatsmacht dier lan
den strekt zich uit ook over de onmete-
lijke gebieden, waar geen mensch woont
en werkt, doch welke binnen de grenzen
van den nieuwen ,,Staat" gelegen zijn.
En biedt de regeering van een dier staten
uitgestrekte deelen des lands aan immi-
granten aan, dan wordt er ter plaatse
waar van ..overbevolking" gesproken
moet worden, zoo weinig lust tot den ont-
ginningsarbeid gevonden, is er zooveel
..hokvastheid", en anderzijds ook zoozeer
gemis van saamhoorigheidsgevoel bij de-
genen die voor de verhuizing naar de-n
vreemde in aanmerking komen, dat zelfs
een poging om op eenigszins belangrijke
schaal een deugdelijke proef tot emigratie
te nemen, achterwege blijft. Een emigra
tie van eenige tientallen werkkrachten uit
een land, waar de bevolking jaarlijks met
een honderdduizendtal toeneemt. zegt
niets en toch zal ieder, die de zoo droeve
berichten over den toestand der bevol
king in onze veenstreken gelezen heeft,
moeten beamen, dat werkelijke verbete-
ring in de economische positie van deze
schare van werkloozen, voor wie geen
arfoeid te vinden is, voor wie geen
menschwaardige woning beschikbaar is,
slechts te verkrijgen zal zijn door over-
plaatsing bij honderden gezinnen tegelijk
naar een land waar de vruchtbare bodem
den arbeidzamen landman voedsel en
welvaart belooft,
Welk vreemd land zal echter herber-
ging verleenen aan duizenden nooddruf-
tigen, die dreigen voor het land htmner
nieuwe inwoning ,,armlastigen" te wor
den, indien geen zorg gedragen wordt.
dat aan de voorwaarden om toekomstige
welvaart mogelijk te maken, wordt vol-
daan Eene nederzetting van Nederlan-
ders in Canada bijv. zal o.i. alleen dan
kans op welslagen bieden, indien de or-
ganisatie der kolonie aan de hoogste
eischen voldoet wat betreft samenwer-
king der betrokkenen, goede gezagheb-
bende leiding, productiemiddelen en fi-
nancieel weerstan<lsvermogen om de eer
ste en moeilijkste jaren geheel te kunnen
doorkomen.
Toch zal het o.i. op den duur dien weg
uitmoeten, niet alleen in ons land, maar in
verschillende dichtbevolkte landen. Het
,,bebouw het aardrijk" bevat meer dan
een bloote bestemming voor het individu.
Zoolang de geheele bebouwbare wereld
niet is bevolkt en de rijkdom van den bo
dem niet is blootgelegd, kan naar onze
meening de vraag hoe in de voedselvoor-
ziening der menschheid langs andere dan
natuurlijke wegen zal kunnen worden
voorzien, niet van de hoogste orde wor
den geacht.
lijn ten noorden van hen, maar vpf en-
dertig mpl van de hoeve af. In hei begin
had Dad het vlakbij gevonden, maar toen
Sally naar school was gegaan inhetoosten
en ze geregeld telkens thuis kwam, teen
had Dad gemerkt, dat het toch niet zoo
heel dicht bp was. Voor hem zelf en Ma
kwam het er niets op aan. Maar Sally
was nu groot en ze had een goede opvoeding
gehad en ze kendo de wereld buiten de
prairie en och, Dad begreep het wel.
Maar toch was ook Sally er heel fevreden,
als ze maar eens af en toe er n't kon.
De hoeve, waarover Dad Morgan den
blik liet dwalen, was niet heel groot, noch
buitengewoon bedrijvig. Overal was het
kalm, maar niet vervallen. Het was een
hoeve, die genoot van een lange, welver-
diende rust. De drukke jaren waren vc orbjj.
Toen Dad Morgan en Ma jorg waren. was
het een drukke tijd geweest. Jaren ver-
streken, het vee ging naar de markt en de
hoeve was in vollen bloei. Er kwamen
meer menschen in de fuurt wonen en nieuwe
veerassen werden ingevoerd. Dad Morgan
raakte er zoo heel laugzaam en bijna ouge-
merkt uit. Hij had alles, wat hij noodig
bad en liet de nieuwelingen zwoegen. Nu
was er nog maar weinig vee, gemerkt met
een M en edn knecht kon het werk mak-
kelpk af.
,Ik heb het goed genoeg," mpmerde Dad.
„Laten de anderen maar p'oetfren. Ze
hebben nog geen rheumatiek. Het spijt
me alleen, dat Sally niet naar den trein
zal km nen gaan
Het speet ook Sally. Maar. zooals Dad
Dat uit economisch oogpunt dient te
worden nagegaan op welke wij2en in de
behoeften der bevolkte streken kan en
moet worden voorzien. spreekt niettemin
•anzelf. Wij meenen, dat de heer Mr. J.
Bierens de Haan een goed werk heeft ge-
daan door in vergaderingen van Departe-
menten van de Ned. Maatschapp"' voor
Nijverheid en Handel deze brandende
kwestie tot bespreking f.' brengen. In de
December-aflevering (A" Post0) van het
..Tijdschrift" lazen wij een verslag van
zijne opmerkingen over ..Het probleem
der volksvermeerderingWij ontleenen
aan dat verslag:
,,Het bevolkingsvraagstuk", zoo zeide
spreker, ,,is het vraagstuk van de verhou-
ding tusschen de behoeften van de bevol
king eenerzijds en de mogelijkheid daarin
te voorzien anderzijds. Het houdt zich
'bezig met de naaste toekomst, daarbij
veronderstellende een geleidelijke verdere
ontwikkeling van tegenwoordige tenden-
zen. De bevolkingsvermeerdering hier te
lande heeft sinds den oorlog plaats in veel
sneller tempo dan in eenig ander be-
schaafd land in Europa. Deze vermeer-
dering is een gevolg van het overschot
der geboorten boven de sterfte. W^ant al
daalde het aantal geboorten constant
sinds de jaren '70, het sterftecijfer daalde
nog veel meer. Deze snelle bevolkings
vermeerdering heeft verreikende gevolgen
voor ons economische en sociale leven.
Onze welvaart is namelijk zeer trefbaar,
daar ons volksbestaan geheel van het
buitenland afhankelijk is, waarvandaan
wij onzeonmisbare levensmiddelen en
grondstoffen moeten betrekken, en waar
wij onze arbeidsproducten moeten afzet-
ten. Terwijl bovendien onze verhouding
tot Ned.-Indie zoo is, dat wanneer wij dit
in economisch opzicht onverhoopt een-
maal geheel of gedeeltelijk zouden moeten
verliezen, voor een aanzienlijk deel van
ons volk de bestaansmogelijkheid geheel
zou verdwijnen.
Met de toeneming der bevolking over
de geheele wereld zoo zeide Mr. Bie
rens de Haan groei*. de behoefte aan
levensmiddelen (vooral graan) en grond
stoffen voor industrdeeie productie. De
voortbrenging daarvan in steeds toe-
nemende mate moet echter steeds meer
moeite en kosten gaan vereischen en op
den duur schaarscher worden (dus duur-
der). Om een zelfde resultaat te verkrij
gen zal dus meer arbeid moeten geleverd
worden, terwijl bovendien, in tegenstel-
ling met de onmisbare gron-dstoffen de ar-
beidskracht overvloediger zal worden en
dus minder waard.
Ook zal de arbeid relatief meer gericht
moeten worden op de productie van ka-
pitaalgoederen, daar de behoefte aan ka-
pitaal sterker toeneemt dan de bevolking.
(Dit is momenteel zoo het geval, doch
behoeft o.i. niet steeds zoo te blijven. De
geschiedenis heeft herhaaldelijk periodes
van toenemenden weelde-zin bij rijkdom
en van neiging tot versobering bij armoe-
de gekend. Red. v. H. N. B.)
De tendenz van onze economische ont
wikkeling zal, volgens spreker, dus moe
ten gaan in de richting van industrialisa-
tie, eenvoudiger levenspeil en goedkoope
productie voor export, een richting, die
wij elders reeds duidelijker kunnen waar-
nemen."
En dan vervolgt de heer Bierens de
Haan: ,,In mogelijke uitvindingen, in ver-
beteringen in landbouw en industrie zal
weliswaar een tegenwicht gelegen zijn,
maar er is niet de minste reden aan te
al voorzien had, zei ze er met veel van,
zelfs niet tegen Bob Wells, die twintig
inijl had gereden om haar te vertelleu dat
hij haar niet kon wegbrengen en dienzelfden
avond weer terug moest. Bob was de sheriff.
H*j was niet alleen sheriff, maar bovendien
de gelukkige eigeDaar van goed vee, een
paar veelbelovende mijnaandeelen en een
groot warenhuis in de hoofdstad. Dad
Morgan vond Bob Wells de beste party in
heel Montana. En toen Bob genegenheid
begon te toonen voor Sally, zag Dad Morgan
vol vertrouwen de toekomst tegemoet.
Precies wist Dad her niet, maar hij ver-
moedde toch wel, dat Sally naar het Oosten
ging om een uitzet te koopen. De sheriff
scheen hier tenminste niet aan te twjjfelen
en Sally ontkende het niet. Ze kende Bob
Wells sinds den tijd, dat ze voor het eerst
op haar eigen pony reed en vond het van-
zelf sprekend, dat ze nut hem zou trouwen.
Het was alles heel gewoon cu overeen-
komstig de gewoonten van het land.
„Het komt me voor," zei Dad, terwijl
hij opkeek van zijn bord. „dat het Bob
meer zal spijten dan iemaud anders. dat
je die reis er aan zult moeten geven."
De sheriff gaf hem een knipoogje en
schonk zich nog een kop koffie in. Hy
was forsch en gezond, nogal ingenomen
met zichzelf en een beetje luidruchtig van
aard.
„Bob kan er niets aan doen," zei Sally
snel, niet ingaand op haars vaders toespe-
ling. „Hij moet vanavond voor zaken in
Fisher zijn. Ik kan best een paar dagen
wacht n, alleen ziet u, Milly Field .is
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
Wtabletfen,
tegen keeSpijn
nemen, dat hierdoor bestaansmogelijkheid
ook op den duur zou kunnen verschaft
worden aan de steeds nieuwe millioenen.
die den strijd om den beperkten voorraad
levensmiddelen voortdurend komen ver-
zwaren. Vooral waar het hier in hoofd-
zaak gaat om de ongunstige ruilverhou-
ding van ons zeer dichtbevolkte land met
weinig grondstoffen tegenover andere
minder dichtbevolkte landen met meer
grondstoffen". Ten slotte betoogt de
heer B. de H. dat emigratie hierin hoege-
naamd geen uitweg kan geven, daar
slechts een zeer klein deel van den bevol-
kings-aanwas elders levensonderhoud
kan vinden.
(Wordt vervolgd.)
EEN TENTOONSTELLING VAN
DE GESCHENKEN.
De koningin en de Prirs hebben het
voornemen van Donderdag 25 Februari
af in de Gotische zaal te 's Gravenhage
een tentoonsteilirg te doen plaats hebben
van de gesehenken, welke de KoniDgin en
den Prins ter gelegenheid van hun zilveren
bruilobsfeest werden aangeboden door ver
schillende deputaties en groepen
De tentoonstelling zal op alle werk-
dagen geopend zijn van des voormiddags
10 tot 12 en des namiddags van 2 tot
4 uur, tegen een tedrag van 0.25, dat
geheel ten bate zal komen van het Alge-
meen Watersroodfonds te Amsterdam.
EEN REDE VAN BARON VAN
WIJNBERGEN.
Zaterdag is te Doetinchem een algemeene
vergadering gehouden van den Bond van
R. K. kiesvereenigingen in Gelderland onder
voorzitterschap van mr E. baron van Voorst
tot Vcorts, te Uobergen.
In de middagvergadering heeft mr. A.
baron van Wynbergen een polititke rede
gehouden, waarin hij naar de N. R. Crt.
meldt uitvoerig stilstond by de ministerieele
crisis.
Na de geschiedenis van het gezantschap
te hebben geschetst, trad spr. in een be-
schouwing van het standpunt derChristelyk-
Historischf n. Indien deze consequent waren,
hadden ze zich in 1915 niet mogen ver
eenig n met een tydelyk gezantschap,
noch hadden zy zitting mogen nemen in
het kabinet, dat dit gezantschap op zyn
program had Spr.'s grief gaat voor-
namelyk tegen de leiders der Christelyk-
Historischen. Aan de gemeenschappe'yke
samenwerking op sociaal terrein met eer-
bieding van elkaars beginselen is een einde
gekomen door het optreden van den heer
Snoeck Henkemans.
Het is verkeerd zich nu op het stard-
punt te stellen alsof de coalitie toch niet
meer te redden is. De rooms katholieken
en &nti revolutionai'en hebben niet ge
schroomd ook voor de verkiezingen het
goed recht der cralitie hoog te houden.
De Christelijk Historischen stelden zich
in St. Paul en ik had een paar dagen by
haar willen logeeren, voordat ik naar
Chicago ga. Maar ik zal Milly dan wel
eens een anderen k> er gaan.opzoeken.mis-
schien wil ze wel eens hier komen
Ma Morgan knikte, maar zei niets. Ma
zei nooit veel; meestal knikte ze bevesti-
gend, tevreden met de meening en het
oordeel van anderen.
„Als ik maar wist, hoe ik het paard
weer naar huis kon krijgen, zou ik wel
alleen gaan," zei Sally.
„Dat zal niet gebeuren," verklaarde de
sheriff.
„Kom Waarom riet Ik heb het al
meer gedaan, Bob. Verleden zomer heb
ik heelemaal tot den spoorweg gereden en
ik k^n den weg van a tot z. Bet is maar
vijf- en-dertig mijl." -
„Ik wil niet, dat je alleen rijdt. Boven
dien zou je een paard noodig hebben voor
je bagage. Daar kan je ni< t alleen voor
zorgen, Sally."
Sally dacht van wel en voelde zich een
beetje te kort gedaan. Maar ze wilde Bob
niet tegenspreken hy was altijd zoo positief.
„Wou je morgen naar den trein?"
Deze vraag kwam van het Wrak. Bij
had aldoor stilzwijgend en gulzig zitten
eten. Dad Morgan had zich net afgevraagd
of hy ook zenuwen op de maag zou hebben.
„Ja, dat was ik van plan," zei Sally,
,,maar het scbjjnt niet te kunnen."
„Het kan best," verkondigde het Wrak,
plotseling scherp. Waarom niet Ik zal
je brengen." T
De sheriff legde zijn mes neer en keek
daarentegen op het standpunt dat 1 y de
ve kiezirgen iedere parti) voor zich moest
optrekken om na de verkiezingen tot de
coalitie toe te treden. Het moet er echter
naar toe, dat ook in de verk:ezingsdagen
de coalitietrouw bestaat bij alle die rechtsche
partyen.
Een gemeensehappelyk program zal
moeilyk te stellen zyn, maar er moet wel
een voortdurend vertrouweJijk en hartelijk
contact zyn. Ook in het maatschappelyk
leven vooraarstaande mannen van rechts
moeten geregeld samenkomen ter bereiking
van een communis opinio over bepaalde
zaken, die gedaan of nagelaten moeten
worden.
Spr. vertrouwt dat de hetze tegen het
gezantschap niet zal leiden tot een anti-
pro'estantsche agitatie. De Christelijk-
Historischen zyn het onderling over de
houding niet eens. Zij znllen moeten
kiezen of deelen.
Tegenover een kabinet-Limburg zal de
houding der R. K. zeer loyaal zyn. In-
tusschen verklaart spr. voor de totstand-
koming van dit kabinet geen enkelen stap
te hebben gedaan en hij eanvaardt er ook
geen enkele verantwoordelykheid voor.
Gezien de rechtsche meerderheid, voelt
spr. zich niet geroepen mede te werkeD
aan een kabinet van liuksche signatuur.
Op de rede volgde een gedachtenwisse-
ling waaraan verscheidene aanwezigen deel-
nemen.
De heer Verheyen, lid der Prov. Staten,
verkiest de „uiterste noodzaak" boven een
opofferen van het gezantschap.
De heer PuUens oordeelt dat dcor ge-
noegen te nemen met een elders geaccre-
diteerd gezant de R.-K. Kamerfraetie haar
eigen glezen heeft irigegooid,
De heer van Wynbergen zegt in zijn
antwcord, te zijn voor behoud van den
gezantschapspost in Rome zelf. Hij weigert
medewerking aan een kabinet, dat het
gezan'schap wil opheffen. Terugkeer van
het kabinet Colyn acht spr. de mrest ge-
wenscbte oplossing van de crisis. Van de
uiterste noodzaak is volgens spr. geen
sprake meer, omdat de Kamerfraetie de
uiterste noodzaak niet heeft erkend. Het
staat vast dat met de sociaal-democraten
niet zal worden samengegaan. Wat het
genoegen nemen met bet accrediteeren
van een gezant van elders betreft, by een
compromis moet men eenmaal wat toegeven.
Of met de Christelijk-Historischen zal
kunnen worden samengewerkt in de toe
komst, zal van die partij afhangen. Het
is niet uitgesloten, dat onder een linksch
kabinet de verwijdering rechts grooter
wordt en de breuk onherstelbaar.
DE TOESTAND BIJ HET
POST BEST UUR.
Een negen tal hoofdinspeeteurs van
P. en T. hebben in een adres aan de
Tweede Kamer der Staten Gereraal de
wenschelijkheid uitgesproken dat een com-
missie wordt benoemd tot onderzoek van
het huidige codA ct tusschen den Minister
van Waterstaat en den Directeur-Gereraal.
alsmede naar de reeds geruimen tijd be
staande misstanden, die dergeUjke ver-
wikkelingen, mogelijk maken.
""HET NEDERLANDSCH-BELG1SCH
VERDRAG.
De onderhandelingen tusschen Nederiand
hem verbaasd aan. Hi] had altijd gelachen
om het Wrak, maar dit was pas de derde
kerr, dat hij hem ontmoette. Als Bob
Wells zenuwen had, wist hij het zeif niet.
Hij had gehoord van stadsmenschen, die
er aan sukkelden, maar het Wrak was de
eerste geweest, dien hij met die kwaal ge
zien bad. En nu wou het Wrak haar naar
den trein brengen De sheriff keek Dad
aan en grijrsde.
„Te paard vroeg hij.
_Per auto," antwoordde het Wrak kort
en bondig.
„0h-h-h Dit was niet onaardig be-
doeld, maar het sprak boekdeelen. Zoo
vatte het Wrak het tenminste op, want
zijn oogen glinsterden venijnig achter zijn
hoovnen bril en hij scboof nijdig zijr. bord
weg.
„Za! ik je er heen ryden vroeg by,
met een blik op Sally. Het klonk als een
a'gemeene uitdaging.
„lk zou best willen," zei Sally.
De sheriff lachte lang en luid. Hij ver
wachtte hetzelfde van Dad, maar die grrjnsde
alleen maar even. Ma en "Sally keken het
Wrak aan.
,,Ja, die zou goed zijn," zei de sheriff,
een beetje bedarend. „Met een auto-tje de
prairie door, he Hoe ben je van plan
het te doen Op twee wielen
Het Wrak haalde ongedurig de schouders
op en negeerde hem verder. Hij keek nog
steeds naar Sally.
Is er een weg?" vroeg hij.
(Wordt vervolgd).
jXgas. »««a#Baia#aB
rss* ft£R
3S«S8®aB9g?3
COURANT
Burgemeester en Wethouders van TEK NEUZEN
brengen ter openbare kennis, dat ter gemeente-
secretarie ter inzage ligt een verzoek met bijlagen van
H. A. VERMEULEN, Kanaalweg 60 te Sluiskil
(Gemeente Ter Neuzen), om FKliG UNNING
iot het plaatsen van electro-motor van 5 P. K. in
zjjne timmermanswerkplaats in het perceel kadastraal
bekend in sectie G, No. 1249.
Op Maandag den 8 Maart a.s., des namiddags te 3
uur, zal in het gemeentehuis gelegenheid bestaan
om bezwaren tegen de inwilliging van dit
verzoek in te brengen en deze mondeling en schrif-
telijli toe te lichten.
Zoovvel de verzoeker, als zij, die bezwaren nebben,
kunnen gedurende drie d a g e n, voor het boven-
gernelde tijdstip, ter Secretarie dergemeente ken
nis nemen van de ter zake ingekomen schrifturen.
De aandacht van belanghebbenden wordt er op
gevestigd, dat volgens de bestaande jurisprudentie
niet tot beroep gerechtigd zijn, zij, die niet overeen-
komstig art. 7 der Hinderwet op den bovenbepaalden
dag voor het gemeentebeshmr zijn verschenen, ten
einde hunne bezwaren mondeling toe te lichten.
Ter Neuzen, 22 Februari 1926.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. J. DE .1AGER, Lo. Burgemeester.
B I. ZONNEVDLLE, Secretaris.
-v 'N v"''
