AL6EMEEN NIEUWS- EH ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAAHPEREH.
w
No. 7879.
Maar dag 22 Februari 1938
66e Jaargang.
Tie¥illetoh.
ABONKfc MENTSPRIJS
BINNENLANB*
a cJSl SSS3T'
ZILVEREN HUWELIJKSFEEST
VAN KONINGIN EN PRINS.
Het huldelijk van het Nederlandsche volk.
Het op aanstichting van de vereeniging
„Koninginnedag-Utrecht" in een op 21
Maart *1.1. te Utrecht gehouden bij^en-
komst van een zeer groot aantal a'ge-
vaardigden van Oranje-vereenigingen uit
alle de'elen des lands in het leven geroe-
pen Oranje-comite 1926, is Donderdag
middag half 5 ten paleize aan het Noord-
einde in de residentie aan het Koninklijk
echtpaar als huldeblijk van het Neder
landsche volk aangeboden een schilderij
van de Koninklijke Familie, geschilderd
door P. v. d. Hem
Op deze schilderij ziet men de Ro-
ninqin op den voorgrond, gezeten in een
armstoel. gekleed in zwaar hla-zijde, met
de handen, waarin zij een waaier heeft,
rustig in den schoot en voor zich uitkij-
kende. Gekleed in witte zijde leunt de
Prinses tegen haar moeder in losse na-
tuurlijke houding, de linkerarm om haar
heengeslagen. Naast de Prinses en de
Koninigin staat Prins Hendrik in admi-
raals-uniform.
Op de groep valt het voile licht.
Als een symbolisch teeken hangt op
den achtergrond het groote portret van
Prins Will'em I, den vader des vader-
lands.
De lijst, geheel in overeenstemming met
de schilderij sober maar waardig
doet het schilderstuk uitstekend tot zijn
recht komen. Het heraldische gedeelte is
ontworpen door Jhr. Storm van s-Gra-
vesande. Verdere medewerking voor de
lijst heeft verleend de Haagsche architect
S. de Clercq, terwijl de uitvoerder is de
heer Linterkamp te 's Gravenhage.
De lijst is van vlak notenhout op zwart
af; de binnen- en buitenzijde vormende
een gebeeldhouwde bond of koord, brons
verguld.
De vier hoeken bevatten brons-vergulu
de oranje-takkcn met oranje-appelen, uit-
loopende in de vlakke randen.
In den bovenrand komen in relief ge~
feeeldhouwd en gekleurd de wapens der
elf provincies, terwijl de onderrand bevat
in brons vergulde letters ,,Nationaal hul
deblijk, aangeboden door het Oranje-
comite 1926, 7 Februari 19017 Februari
1926".
Bij het huldeblijk is een album gevoegd,
vervaardigd door gebroeders Greven-
stuk, te Amsterdam.
Op het eerste blad is een monogram
W. H., gedekt met een kroningskroon,
geteekend. Flet tweede blad bevat de op-
dracht in sierlijke letters: ,,Aan Hare
Majesteit de Koningin en Zijne Konin
klijke Hoogheid den Prins der Nederlan-
den, ter gelegenheid van Hoogstdcrzelver
25jarig huwelijksfeest op 7 Februari
1926"'. Als illustratie zijn in het rijk be-
werkte ornament het alliantie-wapen
Nederland-Mecklenburg en 't wapen
Oranje-Nassau aangebracht. In de hoe
ken vindt men medaillons met ^>ranje-
appels en in den voorrand de gekroonde
letters W. en H., benevens de jaartallen
1901—1926.
Op de twee volgende bladen, in Go-
tehisch schrift met versierde initialen, staat
de gecalligrafeerde oorkonde.
FEESTGAVE VAN DE ICON.
FAMILIE.
Bij de ontvangst op Woensdag en
Donderdag j 1. van' deputaties, welke het
verlangen hadden te kennen gegeven
H.M. de Koningin en Z. K. H. den Prins
een geschenk te mogen aanbieden, werd
zooals gemeld, aan H. M. en Z. K. H.
door de zilveren-feestcommissie van Am
sterdam een bedrag van J7500, door het
Oranje Comite-1926 een bedrag van
f 85.000 en namens de kinderen der
christelijke scholen in Nederland een be
drag van f 7000 overhandigd.
Deze bedragen zijn door H. M. de Ko-
j ningin en Z. K. H. den Prins overge-
j maakt aan het Algemeen Watersnood-
fonds te Amsterdam.
7. t* m n /in Vnnr buiten Ter Neuzen fr. per post f 1,80 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post f6,60 per jaar
KS /W0 perTmaandTn - Voor' overig bultenland /3,35 per 3 maanden - Abonnernenlen voor't bnitenland alleen bij voornHbetabag.
OH UlacS v«r«ctni|«t lederen Woen»dag. en Vrljdagavond.
Hij onderstreept ook de Zeeuwsche
bezwaren en stelt zich veel meer op het
standpunt van de ..Voorwaarts' dan van
het Amsterdamsche orgaan der S. D. A. P.
Dit laatste schijnt min of meer te zijn
ingewijd in den loop der besprekingen, die
thans worden gehouden over zekere wij-
zigingen van het verdrag. Het beweert,
dat daarin „veel, waarover ook weer de
inzender zich zoo erg ongerust maakte,
op zijn pootjes terecht kan komen."
Wij kunnen er nu wel aan toevoegen
zegt het blad dat wat van de voor-
loopige resultaten dier onderhandelingen
tot ons doorcirong, bijna al wat de heer
Lindeijer hier aan Zeeuwsche schrikbeel-
den voor oogen stelt, aardig^ bevredigend
oplost. Dit geldt ook de Nederlandsche
onderhoudskosten van het Schelde-vaar-
water.
Uit het Amerikaansch door
E. J. RATH.
1)
HOOFDSTUK I.
Flink, maar toch een wrak.
,,Dad" Morgan leunde slaperig tegen
de bovenste lat van een houten omhei-
^ing. De zon verwarmde hem behagelijk.
Of zijn rheumatiek daardoor wegsmolt
of uitbraadde, wist hij nooit precies, maar
hij voelde, dat het hem goed deed. Hij
keek dommelig voor zich uit. Zijn pijp
king los in een mondhoek, zijn oogen wa-
ren half gesloten.
Maar Dad Morgan sliep of sufte niet.
Met halfgesloten oogen volgde hij twee
ruiters, die afdaalden in het dal, waar de
verschillende gebouwen van de hoeve
verspreid lagen. Hij zag een meisje op
een schimmel en een man op een vos. Ze
waren nog te ver wea om goed gezien te
worden, maar Dad Morgan wist, wie ze
waren. Ze reden stapvoets en Dad be-
greep, wat dit beduidde.
-Hii is zeker van onder tot boven
beursch," dacht hij bij zichzelf. Maar hij
zal wel weer zeggen, dat het zenuwen
zijn. Je zal het zien. Hij doet nooit iets
gewoon of vanzelf, behalve misschien
vloeken."
De ruiters hadden nu de groene vlakte
bereikt en de schimmel begon kalm te
draven. De vos wilde het voorbeeld vol-
gen, maar werd ingehouden en stapte on-
gedurig voort. Het meisje keerde zich om
PRINSES JULIANA NAAR INDIE?
In de Jndische Gids" heriimert inr. S.
Gohen Fzn. in een openingsartikel oyer
het zilveren huwelijksfer st van het Vorste' ijk
Echtpaar aan de woorden, 1 Sept. 1919
door Gouverneur-Gt-neraal Van Limburg
Stirum fctr gelegenheid van het Cpenbasr
Gehoor gesproken „De treffen ie betoo-
gingen van aanhankelijkheid in het joDgst
verleden, hebben ook op verren afs and
ontroerd. Mgr.e Heeren, ik meen dat een
ha tewensch eer.er ontelbare schare in Indie
vervuld zou worden, wanneer het Hare
Majes eit mocht mogelijk zijn, ook hier ie
lanie in persoon de etuigingen van ver-
knochGieid Harer getrouwe onderdanen in
ontvangst mocht nemei;." SpoUanen weer-
klank vonden dez^ woorden n aller harten.
Een cectraal comite met vertakkingen over
heel Indie, werd gevormd, im handteeke-
ningen te verzameien voor een pe'.itie, om
ver wezenlij king van het landvoogdelijk
deukbeeld te bereiken. Maar het denkbeeld
vend ook bestriidiog. Er werden beden-
kingen van staatsrechtelpken aard opge-
worpen. Ook vroeg men zich af, of de
financieele las'en niet te zwaar zcuden blij-
ktn, wilde men zulk een Kooinklijk bezoek
omkle den met den praal en luister weike
eea Oorstersche tevolking nu eenmaal ver-
langt. De tijdsomstandigheden deden in-
tusschen H.M. de Koningin een bezoek aan
Indie destijds ongewenscht achten.
Indien nu aidus mr. Cohen ook
in verder verschi-1 het ormogelijk zal blijven
dat Hare Majesteit Koningin Wilhelmina
zelve de reis naar Tropiscli Nederland aan-
vaardt, dan wil het voorkomen, dat het
niet zoo heel lang meer zal duren, of steeds
is een plaatsve; vangster aanwezig die in
staat zal zijn wanneer noodig of gewenscht,
Haar waardig daav te vertegenwoordigen.
Zoo langzamerhand tcch geeu jaren
duurt het meer zal Hare Koninklijke
Hor gheid Prinses Juliana, N eerland's Pi inses
van Oranje een leeftijd bereiken, waarop
Zij wHhaast in staat zal zijn zelfstacdig
verre tochten te maken. Dan zal het voor
Haarzelve z ker mede niet ongewenscht ge-
acht kunnen worden van nabij ook kennis te
maken met de landen en vo'.keren, waarover
later naar aller vurigen wenscb, eerst in nog
verre verwijderd verschiet, Zij eens zal
regeeren.
Niet wordt voorbijgezien, dat bij het
onderwijs, dat aan Hare Konink'ijke Hoog
heid wordt gegeven, overeenkomstig het
verlangen van Hare Majesteit, die zich
van den gang van zaken steeds op de
hoogte houdt, een zeer voorname plaats
wordr, ingeru'ind voor' een wr-rkelijke kolo-
n'ale op oeding, wel :e rteds sinds onge-
veer 21/3 jaar geheel is toefertrouwd aan
den daa'voor bij uitstek berekerden prof.
J. C. van Ee:de, wiens taak vermoedelijk
nog wel een twee ja v in beslag zal nemen
hij welke kolonia e /pvoeding. die tot in
de grootste bijzondeiheden afdaalt, door
Prinses Juliana een inderdaad groote en
warme belangstelling wordt aan den dag
gelegd. Maar toch wil het voorkomen,
dat juist ook e-n persoonlijke kennismaking
het inzicht zal knnne 1 verhe deren in veel
wat Zij leerde omtrent hetgeen daar leeft
en streeft in de volkeren van Insulinde,
terwijl Haar bezoek tevens zal kunnen
medewerken tot versterking van denhech-
ten band tusschen Oranje en Insulinde, en
tusschen de zoover uiteen gelegen gedeelten
van het groote Koninkrjjk.
DE KABINETSCRISIS.
De Tweede Kamer wordt bijeengeroe-
pen tegen Dinsdag 2 Maart a.s. om 1 uur.
Deze vergadering is door den voorzit-
ter bepaald ingevolge een ingekomen ver-
zoek van den heer Aibarda en zeventien
andere leden, om een vergadering bijeen
te willen roepen, teneinde de behandeling
mogelijk te maken van het volgende
voorstel:
..De Kamer besluit in een voordracht
overeenkomstig art. 120 der Grondwet,
aan H. M. de Koningin te verzoeken wel
ontbinding van de Tweede Kamer der
Staten-Generaal te willen overwegen".
Het Partijbestuur van de S. D. A. P.
heeft het initiatief van de soc.-dem. 2e
Kamerfractie ondersteund door tot het
Nederlandsche volk een manifest te rich-
ten, waaraan wij ontleenen:
De tegenwoordige samenstelling der
Tweede Kamer heeft herziening noodig.
In de crisis is geblUcen, dat uit die Ka
mer, door den onwil zoowel als door de
onmacht van de rechtsche partijen. geen
parlementaire regeering te vormen is.
De rechtsche coalitie, die na de verkie-
zingen van 1925 nog een regeering kon
vormen, is uit elkaar gevallen.
Een democratische coalitie kon niet
gevormd worden, omdat de katholieke
partij onder allerlei voorwendsels weiger-
de daartoe mede te werken.
Het volk moet in de gelegenheid worden
gesteld zijn oordeel over de houding
dezer partijen in de crisis uit te spreken.
De kiezers moeten gelegenheid hebben
voor de totstandkoming van een nieuwe
parlementaire meerderheid te zorgen.
Wel is waar hebben pas acht maanden
geleden -verkiezingen plaats gehad, maar
er is sedert dien tijd veel gebeurd, waar
over de Kamer aan de kiezers rekenschap
verschuldigd is.
Er zijn ernstige redenen, om aan te
nemen, dat de tegenwoordige Kamer de
gevoelens van het volk niet meer ver-'
tegenwoordigt.
Daarom moet de Kamer worden ont-
bonden. De kiezers moeten de gelegen
heid hebben een Kamer te kiezen, die de
qevoelens des volks wel vertegenwoor-
digt.
in het zadel, keek achter zich. bracht haar
paard tot staan en wachtte. Toen de vos
haar ingehaald had, stapten de twee
paarden weer samen voort in de richting
van den ranch. Dad Morgan grinnikte,
rekte zich eens uit en begon zijn pijp te
stoppen.
Hij stond soezend te rooken, toen de
beide ruiters den teugel inhielden bij de
houten omheining. Het meisje sprong
leniq op den grond en wuifde hem toe.
Hallo, Dad."
„Hoe gaat Ket, Sally En jij, Wrak
De man op den vos antwoordde niet,
want hij was druk bezig. Met beide han
den greep hij den zadelknop, richtte zich
toen op in de stijgbeugels, klemde de lip-
pen op elkaar en kreunde. Daarna hief
hij heel langzaam het rechterbeen op,
over den rug van het paard. Bij deze be-
weging boog hij zich zoo ver voorover,
dat de zadelknop ter hoogte van zijn
maagstreek verdween en hij den nek van
het paard met beide armen krampachtig
omhelsde. Daarna liet hij zich als een
krab op den grond glijden. Even bleef
hij staan kijken naar zijn beenen, die nog
in den vorm stonden, die noodig is om
den romp van een paard te omsluiten.
Langzaam strekte hij ze uit, het eene na
het andere.
Daarna keek hij Vader Morgan nijdig
en uitdagend aan.
,,Ik maak het best," zei hij.
,,Je ziet er best uit," antwoordde Dad.
„Ik dacht, dat je stijf en kapot zou zijn,
maar ik kan niet zeggen, dat ik daar iets
van zie."
De berijder van den vos strompelde
moeizaam een stap of tien vooruit.
,,Wie ik Stijf Waarom zou ik
stijf zijn
Ja. dat weet ik eigenlijk ook niet. Als
HET VERDRAG MET BELGIe.
Het nationale comite van actie tot wij-
ziging van het verdrag met Belgie schrijft:
De voorstanders van het voorgestelde
tractaat met Belgie verdedigen de groote
offers, die hierbij door Nederland ge-
bracht zouden worden, hiermee, dat Ne
derland zich hierdoor de vriendschap van
Belgie zou verzekeren. In ons land, waar
de gedachte der internationale solidariteit
zoo sterke sympathieen heeft, zouden
velen geneiad zijn, op dezen grond con-
cessies aan Belgie te doen, zij het ook zich
afvragende, waarom ter bereiking van
deze vriendschappelijke verhouding, die
evenzeer in het belang van Belgie als van
Nederland is, eenzijdig uitsluitend door
Nederland de offers moeten worden ge-
bracht.
Noodzakelijk echter zou het zijn, wilde
het doel dezer voorstanders van het trac
taat bereikt kunnen worden, dat in Belgie
ook inderdaad "het begrip bestond, dat
door het tractaat door Nederland offers
in het belang van Belgie worden ge-
bracht. Dit nu is geenszins het geval.
Telkens komt in de Belgische pers tot
uiting, dat men hetgeen Nederland zou
toestaan, geenszins beschouwt als vriend-
schapsgeschenken, maar dat meer in-te-
gendeel de door Nederland te brengen
offers beschouwt als minder dan Belgisch
recht. Zoo schreef dezer dagen het in
Belgie veel gelezen dagblad La Nation
Belgie in een hoofdartikel met den blijk-
baar ironisch bedoelden titel: Nos bons
amis les Hollandais, waarin op uiterst
onvriendelijke wijze over het Nederland
sche volk wordt gesproken. aangaande
het voorgestelde tractaat, ,,dat daarvan
is aangetoond, dat de nadeelen ervan
geenszins aan Nederlandschen kant zijn,
wel integendeel, en dat .indien het Hol-
landsche volk en het Hollandsche parle-
ment, in geheime overeenstemming met de
Hollandsche regeering, ontwerpster van
het tractaat, weigeren het te ratificeeren,
dit te erger zal zijn voor hen (Nederland)
en niet voor ons (Belgie).
Het is duidelijk, dat bij een dergelijke
opvatting in de Belgische piiblieke opinie,
het doel van de Nederlandsche voorstan
ders van het tractaat door de door ons te
brengen offers geenszins zal worden be
reikt en dat, 'indien het tractaat in zijn
huidigen vorm geratificeerd wordt, Ne
derland daarvan de groote nadeelen zou
te dragen krijgen terwijl bovendien een
onbevredigende Belgische publieke opinie
zich nog door ons tekort gedaan zou ach
ten en ons met andere dan vriendschap
pelijke gevoelens zou gadeslaan, hetgeen
in Nederland een dubbele teleurstellina
tengevolge zou hebben.
Het is' derhalve geboden, teneinde en
werkelijk goed'e en duurzame verstand-
houding met het naburige Belgie te berei
ken. dat men de verhouding tot Belqie
baseert op grondslagen, die niet reeele
Nederlandsche belangen prijs geven voor
zeer speculatieve, uit een onjuist inzicht
in de Belgische opvatting van het tractaat
voorspruitende, verwachtingen.
HET BELGISCH TRACTAAT.
In „Het Volk", dat blijkens vier artike-
len aan de zaak gewijd, uit ..internationa-
lisme" meent, dat men van Nederlandsche
zijde het Belgische tractaat maar moest
slikken, komt het Eerste Kamerlid. de heer
G. F. Lindeijer op tegen het optimisme der
,,Volk"-redactie.
een mensch vijftien, misschien zestien-
honderd mijl in een autotje kan reizen, is
hij zeker gehard. De sheriff zegt ten-
minste
Dad Morgan zweeg plotseling na een
nauw merkbaar, maar gebiedend gebaar
van zijn dochter, die het hek geopend
had en haar schimmel met een tikje van
de zweep er door joeg.
Het was een lang, slank meisje, bruin
verbrand, met heldere, verstandige oogen
een kind van de wijde, golvende prai
rie. lets van de verheven kalmte van het
troote, ruime land was weerspiegeld in
ally Morgan. Met een enkelen blik of
gebaar bra'cht ze Dad Morgan tot zwij-
gen.
De berijder van den vos volgde met
zijn paard den schimmel binnen de om
heining; daarna wierp hij het hoofd in
den nek, klemde de tanden opeen en liep
snel op het huis toe. Eenmaal struikelde
hij, maar met een pijnlijke beweging hield
hij zich op de been en liep nog sneller
verder. Dad keek hem na, totdat hij ver
dween in de voordeur.
Ik zou wel eens willen weten, wat
voor zenuwen
Weer legde Sally hem het zwijgen op.
„Houd hem toch niet voor den mal, Dad.
Het is toch een flinke jongen."
,,Hij hoort toch niet, wat ik zeg, Sally.
Ik zou alleen wel eens willen weten, wel
ke zenuwen hem nu weer hinderen. We
mogen niet de schuld geven aan het
paard, of het zadel of lichamelijke zwak-
heid. Als het iets is, is het zenuwen."
..Plaag hem er niet mee. Als hij zegt,
dat het zenuwen zijn, wat gaat het ons
dan verder aan En ik geloof, dat hij
het niets prettig vindt, als u hem ,,wrak"
noemt."
Dad keek zijn dochter verbaasd aan.
HET NEDERLANDSCH-BELGISCHE
VERDRAG.
In het rapport, dat de afgevaardigde
Pierard uitgebracht heeft namens de com-
missie roor buitenlandsche aangelegenhed'd
wordt het volgende gezegd over het^Neder-
land ch Belgi che verdrag:
„Een Neier'andschBelgisch verdrag is
op 3 Apnl 1925 geteekend door de heeren
Hp macs en Van Karnebeek en moet onder-
wovp?n worden aan de go;dkeuring van
het Belgische parlement en de Staten-
Generaal De Nederlandsche regeering,
die aan de Belgische de misverstanden te
kennen ge: racht had, waartoe deietstvan
het verdrag in Nederland aanleidinggegeven
had, heeft haar gevraagd b?paalde punten
te willen verduidelijken, om de aanneming
van het verdrag door het parlement in
Den Haag te vergOTiakkelijken. De Bel
gische regeering heeft besprekingen terzake
aanvaard en op het oogenblik zpn onder
handelingen gaande. Na de opw ndiDg,
die eenige jaren geleden bleek te bestaan,
schijnt de publieke opinie in Belgie zich
verzoend te hebben met het huidige ontwerp
voor bet verdrag, dat vo^r alles een tech-
nisch verdrsg ;s ten eanzien van de
bestaande en toekomstige waterwegen, aan
beide landen gemeen, daar de kwestie van
de Wielingen onaangeroerd blijfe. Weliswaar
bestaat in Belgie hier en daar vrij ievendige
oppositie, gezien het artikel dat Henry
Cous:n eenige maanden geleden in de Revue
Generate gepubliceerd heeft, maar, vervolgt
de rapporteur, over het geheel is er in ons
volk het zeer oprechte verlangen eindelijk
aan de ver warring en onzekerheid te ont-
komen, een einde te maken aan te lange
besprekingen tusschen beide landen, die
het is al z^o dikwijls gczegd, elkander
aanvullen en er wederzijds belang bij heb1 en
betrekkingen van goede nabuurschap te
onderbouden.
HET SECRETARIAAT-GENERAAL
BIT HET DEPARTEMENT VAN
WATERSTAAT.
Bij Koninklijk besluit is met inqang van
1 April 1926 aan den secretaris-generaal
van het departement van waterstaat. Mr.
j. L. A. Saiverda de Grave, wegens inva-
liditeit op zijn verzoek, eervol ontslag ver
leend uit 's Rijks dienst, met dankbetui-
ging voor de door hem gedurende een
lange reeks van jaren aan den lande be-
wezen gewichtige diensten, en is als
,,Daar heeft hij nooit iets van gezegd.
'.Hoe kon dat ook Hij is hier toch te
gast."
,,Hij betaalt Ma acht dollar in de week.
We hebben er wel niet om gevraagd. Ma
wou niet eens iets aannemen. Maar als
een mensch betaalt, heeft hij ook het recht
vrij uit te zeggen, wat hij wil. En als hij
het niet goed vindt
„Hij is hier toch te gast", herhaalde
Sally. ,,En zoolang hij bij ons logeert,
zijn we verplicht hem goed te behande-
len."
,,Behandel ik hem dan soms niet goed
Alles heb ik hem verteld over het leven in
deze wilde en onbekende streken; iederen
keer, als hij me wat vroeg. Ik heb de
laatste veertien dagen niet anders ge
daan, dan hem opvoeden.
Sally glimlachte.
,,En ik ben van alles te weten gekomen
over zenuwen, zoodat we net zoowat
quitte zijn," vervolgde Dad. ,,Hij vindt
het best, als ik hem ,,Wrak" poem. Als
hij er niet voor uit wou komen. zou hij
het niet zelf gezegd hebben. Je hebt het
met je eigen ooren kunnen hooren. ,,Ik
ben een wrak met geruineerde zenuwen,"
zegt hij, alsof hij er trotsch op is."
,,Nou ja, praat er maar niet te veel
over, Dad."
,,Dat doe ik niet"; Dad keek haar plot
seling aan. ,,Zei je daarnet, dat hij flink
was
Sally glimlachte weer en haar blik
dwaalde naar de kam van den groenen
heuvel.
,,Het was belachelijk," zei ze, ,,maar ik
schrok toch even. We zijn heelemaal tot
de tweede heuvelrij gereden; ik wou hem
een echt stuk prairieland laten zien. Hij
wou niet bekennen, dat hij pog nooit
eerder op een paard had gezeten. Maar
hij hield zich kranig. De vos werd alleen
een beetje zenuwachtig van het harde
trekken aan zijn bit. We stonden vlak
aan den rand, toen een bij neerstreek op
zijn paard U begrijpt, wat er gebeurde.
Hij vloog als het ware over het hoofd van
den vos den afgrond in. Hij viel wel een
meter of zes, voordat hij een struik kon
grijpen. Ik dacht heusch, dat hij heele
maal in de diepte zou verdwijnen."
,,Heb je hem een touw toegegooid
vroeg Dad.
,,E>at wou hij niet. Hij werd razend,
toen hij zag. dat ik dat wou doen. Hij zei,
dat hij wel zonder hulp naar boven kon
komen en het was waar ook. Ik mocht
niet eens zijn paard vangen. Het kostte
hem zeker wel twintig minuten. En toen
had hij nog vijf minuten noodig om in het
zadel te komen. Ik kan u niet precies be-
schrijven hoe hij het deed. Hij klauterde
met handen en voeten, maar hij zat na-
tuurlijk ook vol schrammen en builen en
hij kookte van woede."
Vloeken vroeg Dad.
,,Neen, daar had hij het te druk voor,
denk ik. Onder het naar huis rijden. is
hij er twee maal bijna afgevallen, omdat
hij wou gaan verzitten. Maar hij heeft
geen kik gegeven. En hij zegt, dat hij
morgen weer gaat rijden. Maar dat zie ik
nog niet gebeuren; hij zal te stijf zijn om
een voet te verzetten.
Dat knikte toestemmend. Onder de ge
geven omstandigheden zou ieder mensch
stijf zijn. Toch was hij er niet zoo zeker
varf? dat het Wrak niet zou rijden. zelfs
al was hij stijf. want hij was koppig als
een muilezel.
Wordt vervolgd.
=3tfBSmMSBHmggHRaHn33ffiS3^59nHMS«NK
3* i^gj
COURA
I <11.1.I.W rOMTfttafTfl'
?exteifea86gB^a«affiya*i8<
ijsawafer^^fai^-
