ALGEMEEN nieuws- en advertentieblad voor zeeuwsch-vlaanderen.
7149
Woensdag 25 Mei 1921.
69e Jaargaug.
DR AN K WET.
SIBIJB TS&EB M1SBAAB.
wijziging van den Provincials
Stoombootdienst op de Wester-Schelde
~BIHNENLANO.
FEUILLETON.
*t o
vanaf 1 Juni 1921 tot nadere aan-
kondiging.
MET DJAMBI-ONTWERR
Verwerping de Regeering niet
onwelgevallig?
Ons bericht, dat er in rechtsche en spe-
ciaai in Katholieke kringen een stroo-
ming is om hei Djamby-ontwerp door de
Eerste Kamer verworpen te krijgen, wordt
reeds nu door de feiten bevestigd, schrijft
de Tel. De „Residentiebode" van Maan-
dagavond toch bevat een opmerkelijk
hoofdartikel, vvaarin de Eerste Kamer drin-
gend wordt geadviseerd het Djambi-ont-
werp at te stemmen.
Het blad zou zeer vermoedelijk dit arti
kel niet geschreven hebben, wanneer het
niet wist daarmee het gevoelen van een
deel der rechterzijde weer te geven. Het
deelt zelrs mede, dat „verschillende Twee-
de Kamerleden aok van rechts, zich nog
wel eens ernstig zouden bedenken als ze
nog hun stem aan het wetsontwerp van
Minister De Graat te vergeven haddenf."
Dit heeft het „in politieke kringen verno-
men" en het komt geheel overeen met on-
ze berichten.
De „Residentiebodt" wijstop „dreigende
Internationale verwikkelingen" door de
houding onzer regeering in het leven ge-
roepen en verklaart zich voor een wijziging
van het wetsontwerp in den geest van het
amendement-Treub (Djambi gedeeltelijk
aan de Bataatsche, dedeeltelijk aan de
Standard.).
Het is duidelijk dat de Eerste Kamer dan
het wetsontwerp eerst moet atsflemmen
waarop de regeering hat opnieuw, doch
gewijzigd zou moeten indienen. Meer en
meer biijkt in welke pijniijke situatie onze
regeering door haar zonderlinge houding
en haar politiek van geheimzinnigheid is
gekomen. Zelfs loopt nu in politieke krin
gen het gerucht, dat verwerping van het
wetsontwerp aan de regeering zelt in de
gegeven omstandigheden niet onwelgeval
lig zou zijn.
ZONDER VROUWEN TER STEMBUS.
„De Banier", het orgaan van de Staat-
kundig Geret. partij, meldt, dat deze par-
tij in 1922 zander vrouwen ter stembus
zal optrekken.
ZONDAGSSLUITING VAN
RESTAURANTS.
De afd. 's Gravenhage van H^recai
(Bond van Werkgevers in het Hotel-Res
taurant-, Cafe- en aanverwante bedrijven)
heeft behandeld de kwestie der z.g. 2o
vrije Zondagen voor het personeel, indien
de Arbeidswet in het najaar ook voor de
ze bedrijven toepassing zal vinden. Zelts
groote werkgevers waren het er over eens,
dat in dit bedrijt het op den druksten dag
der week, den Z.mdag, vrijat geven aan de-
helft van al het personeel, niet anders mo-
gelijk is dan door midde! van een siui-
ting van de bedrijven des Zondags om tie
14 dagen.
Slechts indien het personeel, dat bij A.
den Zondag vrij is, bij B. zou willen gaan
werken en dus verdienen wordt het
mogelijk open te blijven, maar dat kan
toch nooit de bedoeling der wet zijn ge-
weest. De gevolgen van deze wetsontdui-
king voor werkgevers zoowel als werk-
nemers zijn nog niet te overzien, maar de
leden voelen zonder uitzondering het be-
zwaar >zao ernstig, dat men overhelt tot
den zeer rkdicalen ma,atregel, om des
Zondags om de 14 dagen in D.n Haag al-
le zaken te sluiten en in de hotels slechts
nachtverblijt zonder meer te verstrekken.
Het bestuur overweegt ernstig een voor-
stel daartoe aan de leden, tenzij er alsnog
een wijziging in dezen voor het bedrijt on-
uitvoerbaren maatregei zal warden ge-
bracht.
DE NIEUWE DIENSTRL1CHT.
Wanneer er op dat oogenblik een po-
litie-agent voorbijgekomen was, zou hij
hen zeker hebben aangehouden, want een
blik op het uiterlijk van dat viertal had
hem moeten zeggen, dat zij kwaad in hun
schild voerden, maar de rue du Temple
was op dat oogenblik zeer eenzaam.
vAls ik hen eens najiep?" zeide Al-
liette.
Zij maakte reeds een beweging om naar
het huis te Snellen, maar vrouw Vollard
hield haar aan den arm terug.
„Te laat", zeide zij. „Zij zijn al twee
minuten geleden naar binnen gegaan. De
zaak moet al aan den gang zijn."
„Daar komt het meisje," fluisterde vrouw
Hardel.
lnderdaad naderde Eugenie Renault, met
hooge kleur en van vreugde stralend ge-
zicht.
Alliette sidderde en mompelde:
„Wat te doen?"
Bedaard antwoordde Micaud
„Niets. Wanneer zij Galgenaas in zijn
werk stoort, des te erger voor haar: dan
zal zij ook sterven."
Op dit oogenblik liep het meisje de
gang in, wierp een vriendelijk kiiikje naar
de portiersloge en klom vlug de trap op.
„Dat zal zoo aanstonds een helsch ru-
frnoer geven in 't huis. Laten wij ons
uit de voeten maken, het is meer dan
tijd", waarschuwde Micaud.
„ja, laten wij weggaan", zei Alliette.
„maar niet ver weg. Ik wil zien wat er
onze weermac'nt crop berekend moet zijn
bij een onverhoedschen aanval den cersten
stoot at te weren en dan paraat te blijven,
lot hulp opdaagt.
De voorgesteide sterkte acht de beer
Duvmaer van Twist te gering, de regeling
der opleiding onvoidoende en onpractisch,
terwiji inzake de uitrusting gevraagd
wordt om voorstellen, met berekening van
kosten, aan de ten uitvoer legging daar-
van verbonden.
NEDERLAND EN BELG1E.
Men meldt uit Brussei:
Op de bijeenkomst der Nederlandsche en
Belgische socialisten ter bespreking van
het tusschen dt bale landen hangende
geschil, is met aigemeene stemmen de
volgende motie aangenomen:
De gedclegeerden der S. D. A. P. in
Nederland en van de B. W. P. te Brussei,
vergaderd op 21 en 22 Mei 1921, met
het doei, middelen te beramen om een
einde te maken aan de minder goede ver-
houding tusschen de regeeringen der bei-
de landen, tengevolge van het uitblijven
der onderteekening van de ontworpen ver-
dragen, die haar sinds meer dan een jaar
ter goedkeuring zijn voorgelegd en van
het achterwege blijven van een regeling
der rechten op de 'Wielingen;
Zijn van meening, dat deze verhouding
ertoe Ieidt, in Beigie zoowel als in Neder
land het nationalistische drijven en de
chauvimstische ophitsing te bevorderen van
diegenen, die voor versterking van de oor-
zaken der onzekerheid van den Europee-
schen vrede, slechts verstoring zoeken van
i de natuurinke en onmisbare betrekkingen
Aan het voorloopig verslag^ over hei j van vriencjscnap en gofide nabuurscnap
wetsontwerp tot regeling van dtn dienst
plicht ontleenen het volgende:
tusschen de iwee naues, en ooraeeien,
- dat het hun inlernationaic socialistiscne
Op het beleid van den minister wcrd pjicht is, krachtdadig in te gaan tegen de
critiek uitgeoefend door verscheidene le- {,edoeiingen en de feiten, die deze toe-
den, die meenden, dat de leiding der mi-
litaire departementen met aan sterke han-
den is toevertrouwd. Teleurstelling wekte
het, dat de minister niet bij de Kamer
kwam met een stelsel, waaraan een eigen
gedachte ten grondslag lag en dat hij niet
bereid was met dat eigen stelsel te staan
ot te vallen.
Het stelsel van kern- en reservetroepen,
zooals door de regeering voorgesteld, vond
critiek bij vele leden, die een aldus, uit
jaarlijksche contingenten van 14000 man,
stand in het leven geroepen neoben.
De Belgische afgevaardigden heoDen lt
prijs op gesteld, m herinnering te bren
gen, dat nun parti] onmiddellijk na den
wapenstilstand met den meesten nadruk
eike zucnt naar uitbreiding van gremfap
bied ten nadeele van Nederland veroor-
deeid en een kraentigen strijd heeft ge-
voerd tegen de kleine maar woelige en
kwaadwimge groep der annexionistenzij
is meer dan ooit gitkanc tegen een poll-
tier., die met zou steunen op de volle-
gevormd leger, niet in staat achtten tot eer5ietjjging der souvereinitejt van
afweer. Zij zagen in de onderscheiding tus
schen kern- en fescrvetroepen tegenover
zeer groote bezwaren slechts een gering
voordeel, en meenden, dat deze onder
scheiding uit het ontwerp moest worden
geschrapt. Sommige leden zouden zich er-
inede kunnen vereenigen, als de kerntroe-
pen werden gevormd uit contingenten vah
23.000 man.
Ook tegen de bepalingen van het wets
ontwerp betreffende de opleiding en voor-
geoefendheid werden vele bezwaren inge-
bracht, waar vele leden o.a. in verkortmg
van diensttijd voor voor-geoefenden een
gevaar zagen voor onze weerkracht, ter
wiji omtrent de wijze waarop de in het
ontwerp bedoelde voor-geoefendheid zal
worden verkregen, verschillende vragen
gesteld en wenschen geuit werden.
De meening van verschillende leden was,
dat de loting kon worden afgeschaft, door
in plaats van deze te stellen een stelsel
van aanwijzing.
Het feit, dat de memorie van toelichting
niets bevatte omtrent de uitrusting van
het leger, gat aan vele leden aanleiding
dienaangaande vragen te stellen. Dat aan
de voorgesteide regeling geen raming van
kosten was toegevoegd, had algemeen be-
vreemding gewekt en ook te dien aanzien
werden nadere inlichtingen gevraagd.
Aan het voorloopig verslag is een nota
van den heer Duymaer van Twist toege
voegd.
Deze gaat van het standpunt uit, dat
gebeurt".
Zij "liepen een 50tal schreden voort,
waar zij aan een nauwe steeg k\\amen,
vanwaar men het huis no. 91 nog zien kon.
Alien gingen er in en Alhjette alleen
bleet voor den ingang van de steeg staan.
Na eenige oogenblikken van stilte slaak-
te zij een kreet van veibazing, waarop
vrouw Vollard, die het dichtst achter haar
stond, vroeg:
„Wat is er."
„Het meisje."
„Nu al?"
„Gewond, bloedend?" vroeg Micaud.
„Neen."
„Verschrikt dan?"
„Evenmin."
„Wat doet zij?"
„Zij gaat naar de kraam terug."
jjWat beteekent dat?"
Opnieuw volgde een stilte, epn angs-
tig wachten, dat wel 10 minuten duurde.
Eensklaps riep Alliette:
„Daar zijn zij."
„Wie?"
„Galgenaas en Lesage."
„Lesage draagt pakjes onder den arm
en Souftlard....^-"
Verschrikt hield zij op.
Vol ongeduld riep vrouw Vollard:
„Nu?"
..Soufflard heeft bloed aan de handen."
^Komaan, dan is 't atgeloopen," zei Mi
caud. „Maakt alien dat je wegkomt en elk
een anderen kant op, dat is de beste ma-
nier om niet gepakt te worden.
VII.
In de portiersloge.
Fifi Vollard had zich genesteld in de
beide landen tunnen hun tegenwoordige
grenzen en op den vasten wil ucn vrede
te handhaven.
Zij wijzen de misdadige onderstelling,
zelts van de mogclijkheid van een gewa-
pend conflict tusscnen de beide landen
op de meest besliste wijze at.
De Nederlandsche afgevaardigden zijn
e\eiicCiis an oorOeei, uai dc uervaiting
der onoernandelingen noodzakelijk is en
meenen, dat daaroij het beiang v^n dtn
wereldvrede en de ievensbeiangen der uei-
de naties moeten gelden bo-ven alle over-
wegingen van historischen aard.
De Belgische en Nederlandsche afge
vaardigden zijn dientengevolge van ge
voelen, dat het noodig is, opnieuw on-
derhandeiingen aan te knoopen, met het
doei, onverwijld tot een regeling van de
bestaande moeilijkheden te komen.
Zij stellen vast:
1) Dat de Wielingenkwestie definiiief
moet geregeld worden door minnelijk
overleg, of, indien biijkt, dat dit de ojj-
lossing niet brengen kan, langs den weg,
aangewezen in het covenant van den Vol-
kenbond. Als onaannemelijk moet wor
den beschouwd elke oplossing, die niet
ten alien tijde aan Beigie de vrije scheep-
vaart van en naar Zeebrugge zou waar-
borgen en die niet aan Nederland ge-
lijke rechten zou verzekeren voor wat zijn
Scheldehavens aangaat;
2) Dat, zoodra een regeling van de
loge van het huis no. 91 van de rue du
Tempie, met het doei om de^andacht van
de portiers, het echtpaar i oussaint, at te
leiden op net oogenolik dat Souft'iard en
Lesage daar zouden binnengaan.
jutirouv TouSsaint had den „armen
wees" een giaasje kersen op brandevvijn
aangeboden en aeze was weer, tenvijl
hij den drank naar binnen liet loopen eh
de vrucht oppeuzeide, bezig haar ver-
teederen, door haar met tranen in zijn stem
de laatste woorden te herhalen, die zijn
moeder tot hem had gesproken.
Toen hij de twee bandieten voor de
huisdeur zag, veinsde hij zijn aandoenmg
niet langer te kunnen bedwingen, hij be-
dekte eensklaps het geiaat met de beide
handen en barstte in snikken uit.
Zooals hij wel voorzien had, snelde
het echtpaar Toussaint hem toe en
terwiji zij trachtten hem tot bedaren te
brengen en te troosten, konden Galgenaas
en Lesage ongemerkt voorbij de loge gaan
en naar boven loopen.
Nu hij deze true had atgespeeld, waar-
mee zijn taak volbracht was, zou de voor-
zichtigheid hem geboaen hebben, zich uit
de voeten te maken, voordat de misdaad
werd ontdekt, wat niet lang meer duren
kon, maar hij had, toen hij de loge bin
nen kwam, het horloge van Toussaint
een grooten zilveTen knol, aan den wand
zien hangen.
Dat moest hij hebben.
Hij bleet dus en liet zich nog een giaas
je kersenbrandewijn inschenken door juf-
frouw Toussaint, die diep getroffen was
door zooveel kinderliefde als hij aan den
dag gelegd had.
Reeds bracht hij het glas aan de lippen,
zijn begeerigen blik onatgewend op het
horloge gericht, toen hij de jeugdige hel-
Wielingenkwestie getroffen is, de verdra-
gen onverwijld moeten onderteekend wor
den, volgens de concept-overeenkomst, die
reeds tot stand gekomen was.
Teneinde de verzoening te bevorderen,
de goede betrekkingen tusschen beide vol-
ken te handhaven en de oeconomische be-
langen hunner wederzijdsche ianden te
waarborgen, nemen zij op zich, deze op-
vattingen in het parlement en voof de
openbare meening te verdedigen.
Verxier werd besloten, dat de heer de
Brouckere naar Nederland zal komen, om
daar lezingen te houden, teneinde mis-
verstand ten opzichte van de politiek der
Belgische socialisten uit den weg te ruitnen.
De „ster"-correspondent der N. R. Crt.
schrijft naar aanleiding van bovenstaande:
Toen in 1917 de Tweede Internationale
de conterentie van Stockholm voorbereid-
de, zag de benarde wereld in spanning
toe, wat de socialisten der verschillende
landen tot stand zou brengen. Een stortn
van hartstochten brak los tegen en voor
de jconterentie, en het einde was teleur
stelling. De onderlinge haat der volken
was te groot.
Sedert dien heeft men geleerd, de macht
der internationale arbeiders sceptischer te
beschouwen. Men zal in het algemeen
zelts getwijfeld hebben, ot de, door Ne- j
derlandsche en Belgische socialisten, te
Brussei gehouden bijeenkomst van nut kon
zijn, voor het zoo ontzaglijk veel beschei-
dener doei, het tusschen Nederland en
Beigie bestaande geschil nader tot een
oplossing te brengen. W el zijn de so
cialisten in Beigie regeeringspartij, maar j
men heeft van nun invloed ten goede op
de internationale pojlitiek van hun iandy
totnogtoe weimg kunnen bespeuren.
Desniettemin kan deze bijeenkomst gun-
stige gevolgen hebben, omdat het ge- j
scnil langzamerhand in een stadium is ge
komen, waarin het kleinste stootje de ge-
wenscnte beweging kan veroorzaken. Het
is volstrekt niet onmogelijk, dat de socialis-
tische conterentie dit stootje levert. Niet
voor de motie, die op de bijeenkomst aan
genomen is, doch door het feit, dat zij, te
midden van de veie en pijniijke zorgen,
die de Belgische regeering op mternatio-
naal gebied in beslag nemen, nog weer
eens even haar aandacht vestigt op h'et-
geen zij heeft verzuima, om deze, in haar
eigen oogen zoozeer verschrompelde kwes
tie in orde te brengCfl.
Merkwaardig voot de veranderde stem
ming in Beigie is de lijst van de (gedeelte
lijk niet verschenen) leden der Belgische
delegatie, die zich bij deze gelegenheid
ais kampioenen voor de verzoening met
Nederland hebben opgeworpen. Wij tref-
fen er de namen onutr aan van lelie anne
xionisten en vijanden van Nederland, zoo
als Pierarld, Hubin, Brunet, Branquard.
Met een glimlach vernemen wij, dat ook
uit naam van deze lieden geconstaieerd is,
dat de Belgische socialisnsche partij „on-
middelijk na den wapenstilstand met den
meesten nadruk elke zucnt naar uitbreiding
van grondgebied ten nadeele van Neder
land neeft veroordeeld en een krachtigen
i strijd heeft gevoerd tegen de kleine maar
I woelige en kvvaj(dJwiilige groep der „anne-
xionisten". Men moet echter deze blijk-
bare bekeering constateeren, die een ver-
andering van opvatting weerspiegeit, die in
invloedrijke kringen te Brussei mderdaad
schijnt te zijn ingetreden.
Ik geloof, dat dit geenszins een licht-
vaardige bewering is. De omstandigheden
zijn er trouwens ook naar.
Toen op zoo weinig hoofsche wijze van
Belgischen kant de onderteekening van het
verdrag op het laatste oogenblik werd ge-
weigerd en de onderhandelingen zelfs wer-
den afgebroken, hebben de bedrijvers daar-
aan groateyp verwachtingen verijxinden,.
dan het bereiken van een, voor Beigie gun-
stige besiissing ten opzichte van de Wie
lingen. Niet-belgische invLoeden hebben
daarbij een belangrijke rol gespeeid sook
weer geen lichvaardige bewering. Deze
onderneming is op een onmiskenbare te
leurstelling uitgeloopen. Beigie voelt zich
nu in de rumoerige huishtouding an net
zoo gebrekkig haiynonieerende echtpaar
Frankrijk en Engelana verre van gelukkig.
Op het .iglnblik lepfi men te Brussei in
de zeer merkbare vrees voor een keuze te
worden gesteld tusschen dit tweetai, en
gelooft men zelfs aan het op den duur on-
vermijdelijke van een echtscheidmg, die
deze moeilijke en gevaarlijke kcus nood-
zakeliik zou maken.
Men ziet, hoeveel beter Nederland er po
litiek aan toe is, en zou weer gaame ern
vriendsciiappc jj%f. aardoop hebben in het
kilme huis van dczen neutralen en lustigen
buurman. Hoe het zij, het is onmisken-
baar, dat de heeren te Brussei, die het he-
yigs't tegen Nederland hebben geiuimi-
neera, liet meest spreken o>ter de noodza-
kelijkheid van goede betrekkingen, en vaal^
zelts overde „koppigheid" van Nederland,
dat geen verzoening met Beigie zou widen.
Men verkondigt daarbij sedert korten tijd
zelfs, dat als eenige voorwaarde voor on
derteekening van net verdrag een minne-
lijke schikking Lij vot ibaai over de OCie-
lingen gesteld wordt. Van een militaire
overeenkomst wordt dan niet meer ge
sproken.
Als de heeren te Brussei zoozeer vinden,
dat een opiossing noodig en mogelijk is,
dan moet het geval niet lastig voor hen
zijn. Zij hebben indertijd verklaard, uat
zij niet meer wiiden onderhandelen; men
kan van onzen kant nu moeilijk gaan vra
gen, of zij nog niet tot andere g<_dachten
zijn gekomen. Nu is er werkelijk reden
om aan te nemen, dat reeds op de een of
andere manier een aanduiding in dien geest
onze regeering zou hebben bereikt, ais de
Belgische diplomaten niet met werkeujk
heel gewich'tige dingen voortdurena zoo
ingespannen bezig waren geweest. D. bij
eenkomst te Brussei geeit hun echter aan
leiding, hun gedachten nog etns uitvoe-
rig over het door hen geschapen yraag-
stuk te laten gaan. Bovendien geett de
ze den in het kabinet zetetenden leibers
der Belgische socialisten gelegenhe d, om,
wat zij te kort geschoten zijn in het dui
delijk maken van de, in de motie gcuite
goede gezindheid, eindelijk eens ondub-
belzinnig te toonen, Wij, Nederlandcfs,
wachten intusschen met een zekere la-
konieke belangstelling af, wat deze heeren
en hun niet-socialistische vrienden, nu gaan
doen, om de gevolgen van de onhoofsche
handeiing ten opzichte van onze regee
ring uit den weg te ruimen.
In ieder geval is de toestand echter zooy
dat men zich niet meer hoeft te veroazen,
als binnen niet te langen tijd de officieele
onderhandelingen werden herVat. Men
mag dan aannemen, dat men de onzen
niet ten tweede maie een vergeefsche rt s
zal laten maken.
SCHIJNDO.ODFISTOLEN EN
-REVOLVERS.
Eenigen tijd geleden werd de aan.. zin
van den minister van justitie gevestgd
op den mogelijken invoer nier te iande
van zgn. schijndoodpistoien en schijndood-
revolverp. Deze voorwerpen, vuurwape-
nen in den zin der Vuurwapenv^t 1919,
met de daarbij behoorende patronen zou
den het voordeei hebben, dat aan getroi-
fen personen geen blijvend letsei worth
toegebracht, doch de getnoffene gedu-
rende ongeveer tien minuten buiten staat
wordt gesteld te handelen. Door het
schot wordt de getroffene nl. overstroumtl
met een wolk van gas, welke door uan-
tasting van de oogen het zien onmogelijk
maakt, voorts op de ademhaiingsorganen
i 1
dere stem van Eugenie Renault hoorde,
die, terwiji zij langs de loge ging, naar
binnen riep:
„Dag moeder Toussaint!"
Fifi keerde zich eenklaps om en een ril
ling ging hem door de leden.
„Nu wat scheelt er aan, mijn jongen?"
vroeg juffrouw Toussaint op meewarigen
toon. „Drink je giaasje uit, dat zal je wel
opknappen."
Fifi zette zijn giaasje weer op de tatei
zonder er van gedronken te hebben en
zeide:
„Dank u, ik voel mij niet erg wel."
Aangedaan riep juffrouw Toussaint uit:
„Dat is zoo, hij is doodsbleek, dat arme
kind!"
lnderdaad was ai het bloed uit het ge
iaat van Fifi geweken, want hij had het
meisje snel de trap zien oestijgen en ver-
wachtte nu elk oogenblik haar kreten van
schrik en wanhoop te zullen hooren, die
zeker alle bewoners van het huis en de
voorbij gangers van de straat zouden doen
toesnellen en de moordenaars, op heeter-
daad betrapt, zouden doen grijpen waarbij
het zeer licht mogelijk was dat een politie-
agent, minder goedgeloovige en onnoo-
zel als het echtpaar Toussaint, de nieuws-
gierigheid zoover zou drijven om eens te
willen onderzoeken wat de ware bedoeling
was der tegenwoordigheid van Fifi in de
loge.
Twee minuten verliepen, waarin Fiifi
Vollard op heete kolen zat, terwiji hij toch
niet durfde wegloopen, uit vrees daarmee
nog meer achterdocht te wekken.
Eensklaps riep de portier:
„Kijk, daar komt juffrouw Eugenie weer
naar beneden."
„Nu al?" zeide zijn vrouw.
Het hart van Fifi bonsde in zijn keel.
Hij verwadntte niet anders dan dat de
bom nu wel dadelijk zou springen en durf
de nauwelijks adem te haien.
Evenwel trad net meisje heel geaoon
de loge binnen, haar geiaat teexende
slechts eenige teieursteiling en zij vroeg
aan de portierster:
„is moeder uitgegaan?"
..Welneen, juffrouw Eugenie, ten m nste
ik heb haar niet voorbij zien gaan. jij,
Toussaint?"
„Ik ook niet."
„De deur is toch op slot", hernarn het
meisje.
„Hebt u geklopt?"
„Heel hard zelfs."
„Dan zal zij uit zijn, of misschien ston-
den de ramen open en heeft zij, door het
rumoer van de straat, uw kloppen niet
gehoord."
„Ik zal eens gaan zien, ot zij niet in de
kraam is. Wij hebben elkaar wellicht op
straat misgeloopen."
Zij verwijderde zich en mompeidc on
der het heengaan:
„He, wat is dat nu vervelend. Wij zul
len nog te laat komen."
Toussaint keek haar met een glimlach
na.
„Wat is zij zenuwachtig."
„Geen wonder", zeide zijn vrouw, „<zij
zal vandaag voor 't eerst met haar vrijer
uitgaan."
Fifi herademde.
Wanneer de moeder geen antwoord had
gegeven op het kloppen van haar dochter,
dan had zij dat ook niet kunnen hooren:
dan moest de arme vrouw op dit oogen
blik reeds op den grond liggen, badend
in haar bloed.
(Wordt vervolgd.)
*V-
TER NEUZENSCHE COURANT
Be Bnrgemeester van TER NEUZEN
brengt ter kennis van logement-, kolfie-
en bierhuishouders en verdere onder-
nemers van voor het publiek toegankelijke bedrijven.
dat van af heden op het Gemeentehuis op de gewone
kantooruren GRATIS verkrijgbaar is:
Ter Neuzen, 24 Mei 1921.
De Burgemeester van Tei Neuzen.
J. HUIZINGA.
Burgemeester en Wethouders van TER NEUZEN.
brengen ingevolge artikel 37, in verband metarti
kel 12, le lid der Drankwet, ter openbare kennis,
dat bij hen is ingekomen een verzoekschrift om
verlof tot den verkoop van alcoholhoudenden anderen
dan sterken drank, van THEOPHIEL BE bl.JSEL,
voor het rechterlokaal van het perceel plaatselijk
gemerkt Q 235 en gelegen aan den Kanaaldijk.
Binnen twee weken, nadat deze bekendmaking
is geschied, kan ieder tegen het verleenen van
het verlof, schriftelijk bezwaren bij Bnrgemeester
en Wethouders inbrengen.
Ter Neuzen, 24 Mei 4921.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
B. I. ZONNEVIJ LLE, Secretaris.