ALGEMEEN nieuws- en advertentieblad voor zeeuwsch-vlaanderen. 7149 Woensdag 25 Mei 1921. 69e Jaargaug. DR AN K WET. SIBIJB TS&EB M1SBAAB. wijziging van den Provincials Stoombootdienst op de Wester-Schelde ~BIHNENLANO. FEUILLETON. *t o vanaf 1 Juni 1921 tot nadere aan- kondiging. MET DJAMBI-ONTWERR Verwerping de Regeering niet onwelgevallig? Ons bericht, dat er in rechtsche en spe- ciaai in Katholieke kringen een stroo- ming is om hei Djamby-ontwerp door de Eerste Kamer verworpen te krijgen, wordt reeds nu door de feiten bevestigd, schrijft de Tel. De „Residentiebode" van Maan- dagavond toch bevat een opmerkelijk hoofdartikel, vvaarin de Eerste Kamer drin- gend wordt geadviseerd het Djambi-ont- werp at te stemmen. Het blad zou zeer vermoedelijk dit arti kel niet geschreven hebben, wanneer het niet wist daarmee het gevoelen van een deel der rechterzijde weer te geven. Het deelt zelrs mede, dat „verschillende Twee- de Kamerleden aok van rechts, zich nog wel eens ernstig zouden bedenken als ze nog hun stem aan het wetsontwerp van Minister De Graat te vergeven haddenf." Dit heeft het „in politieke kringen verno- men" en het komt geheel overeen met on- ze berichten. De „Residentiebodt" wijstop „dreigende Internationale verwikkelingen" door de houding onzer regeering in het leven ge- roepen en verklaart zich voor een wijziging van het wetsontwerp in den geest van het amendement-Treub (Djambi gedeeltelijk aan de Bataatsche, dedeeltelijk aan de Standard.). Het is duidelijk dat de Eerste Kamer dan het wetsontwerp eerst moet atsflemmen waarop de regeering hat opnieuw, doch gewijzigd zou moeten indienen. Meer en meer biijkt in welke pijniijke situatie onze regeering door haar zonderlinge houding en haar politiek van geheimzinnigheid is gekomen. Zelfs loopt nu in politieke krin gen het gerucht, dat verwerping van het wetsontwerp aan de regeering zelt in de gegeven omstandigheden niet onwelgeval lig zou zijn. ZONDER VROUWEN TER STEMBUS. „De Banier", het orgaan van de Staat- kundig Geret. partij, meldt, dat deze par- tij in 1922 zander vrouwen ter stembus zal optrekken. ZONDAGSSLUITING VAN RESTAURANTS. De afd. 's Gravenhage van H^recai (Bond van Werkgevers in het Hotel-Res taurant-, Cafe- en aanverwante bedrijven) heeft behandeld de kwestie der z.g. 2o vrije Zondagen voor het personeel, indien de Arbeidswet in het najaar ook voor de ze bedrijven toepassing zal vinden. Zelts groote werkgevers waren het er over eens, dat in dit bedrijt het op den druksten dag der week, den Z.mdag, vrijat geven aan de- helft van al het personeel, niet anders mo- gelijk is dan door midde! van een siui- ting van de bedrijven des Zondags om tie 14 dagen. Slechts indien het personeel, dat bij A. den Zondag vrij is, bij B. zou willen gaan werken en dus verdienen wordt het mogelijk open te blijven, maar dat kan toch nooit de bedoeling der wet zijn ge- weest. De gevolgen van deze wetsontdui- king voor werkgevers zoowel als werk- nemers zijn nog niet te overzien, maar de leden voelen zonder uitzondering het be- zwaar >zao ernstig, dat men overhelt tot den zeer rkdicalen ma,atregel, om des Zondags om de 14 dagen in D.n Haag al- le zaken te sluiten en in de hotels slechts nachtverblijt zonder meer te verstrekken. Het bestuur overweegt ernstig een voor- stel daartoe aan de leden, tenzij er alsnog een wijziging in dezen voor het bedrijt on- uitvoerbaren maatregei zal warden ge- bracht. DE NIEUWE DIENSTRL1CHT. Wanneer er op dat oogenblik een po- litie-agent voorbijgekomen was, zou hij hen zeker hebben aangehouden, want een blik op het uiterlijk van dat viertal had hem moeten zeggen, dat zij kwaad in hun schild voerden, maar de rue du Temple was op dat oogenblik zeer eenzaam. vAls ik hen eens najiep?" zeide Al- liette. Zij maakte reeds een beweging om naar het huis te Snellen, maar vrouw Vollard hield haar aan den arm terug. „Te laat", zeide zij. „Zij zijn al twee minuten geleden naar binnen gegaan. De zaak moet al aan den gang zijn." „Daar komt het meisje," fluisterde vrouw Hardel. lnderdaad naderde Eugenie Renault, met hooge kleur en van vreugde stralend ge- zicht. Alliette sidderde en mompelde: „Wat te doen?" Bedaard antwoordde Micaud „Niets. Wanneer zij Galgenaas in zijn werk stoort, des te erger voor haar: dan zal zij ook sterven." Op dit oogenblik liep het meisje de gang in, wierp een vriendelijk kiiikje naar de portiersloge en klom vlug de trap op. „Dat zal zoo aanstonds een helsch ru- frnoer geven in 't huis. Laten wij ons uit de voeten maken, het is meer dan tijd", waarschuwde Micaud. „ja, laten wij weggaan", zei Alliette. „maar niet ver weg. Ik wil zien wat er onze weermac'nt crop berekend moet zijn bij een onverhoedschen aanval den cersten stoot at te weren en dan paraat te blijven, lot hulp opdaagt. De voorgesteide sterkte acht de beer Duvmaer van Twist te gering, de regeling der opleiding onvoidoende en onpractisch, terwiji inzake de uitrusting gevraagd wordt om voorstellen, met berekening van kosten, aan de ten uitvoer legging daar- van verbonden. NEDERLAND EN BELG1E. Men meldt uit Brussei: Op de bijeenkomst der Nederlandsche en Belgische socialisten ter bespreking van het tusschen dt bale landen hangende geschil, is met aigemeene stemmen de volgende motie aangenomen: De gedclegeerden der S. D. A. P. in Nederland en van de B. W. P. te Brussei, vergaderd op 21 en 22 Mei 1921, met het doei, middelen te beramen om een einde te maken aan de minder goede ver- houding tusschen de regeeringen der bei- de landen, tengevolge van het uitblijven der onderteekening van de ontworpen ver- dragen, die haar sinds meer dan een jaar ter goedkeuring zijn voorgelegd en van het achterwege blijven van een regeling der rechten op de 'Wielingen; Zijn van meening, dat deze verhouding ertoe Ieidt, in Beigie zoowel als in Neder land het nationalistische drijven en de chauvimstische ophitsing te bevorderen van diegenen, die voor versterking van de oor- zaken der onzekerheid van den Europee- schen vrede, slechts verstoring zoeken van i de natuurinke en onmisbare betrekkingen Aan het voorloopig verslag^ over hei j van vriencjscnap en gofide nabuurscnap wetsontwerp tot regeling van dtn dienst plicht ontleenen het volgende: tusschen de iwee naues, en ooraeeien, - dat het hun inlernationaic socialistiscne Op het beleid van den minister wcrd pjicht is, krachtdadig in te gaan tegen de critiek uitgeoefend door verscheidene le- {,edoeiingen en de feiten, die deze toe- den, die meenden, dat de leiding der mi- litaire departementen met aan sterke han- den is toevertrouwd. Teleurstelling wekte het, dat de minister niet bij de Kamer kwam met een stelsel, waaraan een eigen gedachte ten grondslag lag en dat hij niet bereid was met dat eigen stelsel te staan ot te vallen. Het stelsel van kern- en reservetroepen, zooals door de regeering voorgesteld, vond critiek bij vele leden, die een aldus, uit jaarlijksche contingenten van 14000 man, stand in het leven geroepen neoben. De Belgische afgevaardigden heoDen lt prijs op gesteld, m herinnering te bren gen, dat nun parti] onmiddellijk na den wapenstilstand met den meesten nadruk eike zucnt naar uitbreiding van gremfap bied ten nadeele van Nederland veroor- deeid en een kraentigen strijd heeft ge- voerd tegen de kleine maar woelige en kwaadwimge groep der annexionistenzij is meer dan ooit gitkanc tegen een poll- tier., die met zou steunen op de volle- gevormd leger, niet in staat achtten tot eer5ietjjging der souvereinitejt van afweer. Zij zagen in de onderscheiding tus schen kern- en fescrvetroepen tegenover zeer groote bezwaren slechts een gering voordeel, en meenden, dat deze onder scheiding uit het ontwerp moest worden geschrapt. Sommige leden zouden zich er- inede kunnen vereenigen, als de kerntroe- pen werden gevormd uit contingenten vah 23.000 man. Ook tegen de bepalingen van het wets ontwerp betreffende de opleiding en voor- geoefendheid werden vele bezwaren inge- bracht, waar vele leden o.a. in verkortmg van diensttijd voor voor-geoefenden een gevaar zagen voor onze weerkracht, ter wiji omtrent de wijze waarop de in het ontwerp bedoelde voor-geoefendheid zal worden verkregen, verschillende vragen gesteld en wenschen geuit werden. De meening van verschillende leden was, dat de loting kon worden afgeschaft, door in plaats van deze te stellen een stelsel van aanwijzing. Het feit, dat de memorie van toelichting niets bevatte omtrent de uitrusting van het leger, gat aan vele leden aanleiding dienaangaande vragen te stellen. Dat aan de voorgesteide regeling geen raming van kosten was toegevoegd, had algemeen be- vreemding gewekt en ook te dien aanzien werden nadere inlichtingen gevraagd. Aan het voorloopig verslag is een nota van den heer Duymaer van Twist toege voegd. Deze gaat van het standpunt uit, dat gebeurt". Zij "liepen een 50tal schreden voort, waar zij aan een nauwe steeg k\\amen, vanwaar men het huis no. 91 nog zien kon. Alien gingen er in en Alhjette alleen bleet voor den ingang van de steeg staan. Na eenige oogenblikken van stilte slaak- te zij een kreet van veibazing, waarop vrouw Vollard, die het dichtst achter haar stond, vroeg: „Wat is er." „Het meisje." „Nu al?" „Gewond, bloedend?" vroeg Micaud. „Neen." „Verschrikt dan?" „Evenmin." „Wat doet zij?" „Zij gaat naar de kraam terug." jjWat beteekent dat?" Opnieuw volgde een stilte, epn angs- tig wachten, dat wel 10 minuten duurde. Eensklaps riep Alliette: „Daar zijn zij." „Wie?" „Galgenaas en Lesage." „Lesage draagt pakjes onder den arm en Souftlard....^-" Verschrikt hield zij op. Vol ongeduld riep vrouw Vollard: „Nu?" ..Soufflard heeft bloed aan de handen." ^Komaan, dan is 't atgeloopen," zei Mi caud. „Maakt alien dat je wegkomt en elk een anderen kant op, dat is de beste ma- nier om niet gepakt te worden. VII. In de portiersloge. Fifi Vollard had zich genesteld in de beide landen tunnen hun tegenwoordige grenzen en op den vasten wil ucn vrede te handhaven. Zij wijzen de misdadige onderstelling, zelts van de mogclijkheid van een gewa- pend conflict tusscnen de beide landen op de meest besliste wijze at. De Nederlandsche afgevaardigden zijn e\eiicCiis an oorOeei, uai dc uervaiting der onoernandelingen noodzakelijk is en meenen, dat daaroij het beiang v^n dtn wereldvrede en de ievensbeiangen der uei- de naties moeten gelden bo-ven alle over- wegingen van historischen aard. De Belgische en Nederlandsche afge vaardigden zijn dientengevolge van ge voelen, dat het noodig is, opnieuw on- derhandeiingen aan te knoopen, met het doei, onverwijld tot een regeling van de bestaande moeilijkheden te komen. Zij stellen vast: 1) Dat de Wielingenkwestie definiiief moet geregeld worden door minnelijk overleg, of, indien biijkt, dat dit de ojj- lossing niet brengen kan, langs den weg, aangewezen in het covenant van den Vol- kenbond. Als onaannemelijk moet wor den beschouwd elke oplossing, die niet ten alien tijde aan Beigie de vrije scheep- vaart van en naar Zeebrugge zou waar- borgen en die niet aan Nederland ge- lijke rechten zou verzekeren voor wat zijn Scheldehavens aangaat; 2) Dat, zoodra een regeling van de loge van het huis no. 91 van de rue du Tempie, met het doei om de^andacht van de portiers, het echtpaar i oussaint, at te leiden op net oogenolik dat Souft'iard en Lesage daar zouden binnengaan. jutirouv TouSsaint had den „armen wees" een giaasje kersen op brandevvijn aangeboden en aeze was weer, tenvijl hij den drank naar binnen liet loopen eh de vrucht oppeuzeide, bezig haar ver- teederen, door haar met tranen in zijn stem de laatste woorden te herhalen, die zijn moeder tot hem had gesproken. Toen hij de twee bandieten voor de huisdeur zag, veinsde hij zijn aandoenmg niet langer te kunnen bedwingen, hij be- dekte eensklaps het geiaat met de beide handen en barstte in snikken uit. Zooals hij wel voorzien had, snelde het echtpaar Toussaint hem toe en terwiji zij trachtten hem tot bedaren te brengen en te troosten, konden Galgenaas en Lesage ongemerkt voorbij de loge gaan en naar boven loopen. Nu hij deze true had atgespeeld, waar- mee zijn taak volbracht was, zou de voor- zichtigheid hem geboaen hebben, zich uit de voeten te maken, voordat de misdaad werd ontdekt, wat niet lang meer duren kon, maar hij had, toen hij de loge bin nen kwam, het horloge van Toussaint een grooten zilveTen knol, aan den wand zien hangen. Dat moest hij hebben. Hij bleet dus en liet zich nog een giaas je kersenbrandewijn inschenken door juf- frouw Toussaint, die diep getroffen was door zooveel kinderliefde als hij aan den dag gelegd had. Reeds bracht hij het glas aan de lippen, zijn begeerigen blik onatgewend op het horloge gericht, toen hij de jeugdige hel- Wielingenkwestie getroffen is, de verdra- gen onverwijld moeten onderteekend wor den, volgens de concept-overeenkomst, die reeds tot stand gekomen was. Teneinde de verzoening te bevorderen, de goede betrekkingen tusschen beide vol- ken te handhaven en de oeconomische be- langen hunner wederzijdsche ianden te waarborgen, nemen zij op zich, deze op- vattingen in het parlement en voof de openbare meening te verdedigen. Verxier werd besloten, dat de heer de Brouckere naar Nederland zal komen, om daar lezingen te houden, teneinde mis- verstand ten opzichte van de politiek der Belgische socialisten uit den weg te ruitnen. De „ster"-correspondent der N. R. Crt. schrijft naar aanleiding van bovenstaande: Toen in 1917 de Tweede Internationale de conterentie van Stockholm voorbereid- de, zag de benarde wereld in spanning toe, wat de socialisten der verschillende landen tot stand zou brengen. Een stortn van hartstochten brak los tegen en voor de jconterentie, en het einde was teleur stelling. De onderlinge haat der volken was te groot. Sedert dien heeft men geleerd, de macht der internationale arbeiders sceptischer te beschouwen. Men zal in het algemeen zelts getwijfeld hebben, ot de, door Ne- j derlandsche en Belgische socialisten, te Brussei gehouden bijeenkomst van nut kon zijn, voor het zoo ontzaglijk veel beschei- dener doei, het tusschen Nederland en Beigie bestaande geschil nader tot een oplossing te brengen. W el zijn de so cialisten in Beigie regeeringspartij, maar j men heeft van nun invloed ten goede op de internationale pojlitiek van hun iandy totnogtoe weimg kunnen bespeuren. Desniettemin kan deze bijeenkomst gun- stige gevolgen hebben, omdat het ge- j scnil langzamerhand in een stadium is ge komen, waarin het kleinste stootje de ge- wenscnte beweging kan veroorzaken. Het is volstrekt niet onmogelijk, dat de socialis- tische conterentie dit stootje levert. Niet voor de motie, die op de bijeenkomst aan genomen is, doch door het feit, dat zij, te midden van de veie en pijniijke zorgen, die de Belgische regeering op mternatio- naal gebied in beslag nemen, nog weer eens even haar aandacht vestigt op h'et- geen zij heeft verzuima, om deze, in haar eigen oogen zoozeer verschrompelde kwes tie in orde te brengCfl. Merkwaardig voot de veranderde stem ming in Beigie is de lijst van de (gedeelte lijk niet verschenen) leden der Belgische delegatie, die zich bij deze gelegenheid ais kampioenen voor de verzoening met Nederland hebben opgeworpen. Wij tref- fen er de namen onutr aan van lelie anne xionisten en vijanden van Nederland, zoo als Pierarld, Hubin, Brunet, Branquard. Met een glimlach vernemen wij, dat ook uit naam van deze lieden geconstaieerd is, dat de Belgische socialisnsche partij „on- middelijk na den wapenstilstand met den meesten nadruk elke zucnt naar uitbreiding van grondgebied ten nadeele van Neder land neeft veroordeeld en een krachtigen i strijd heeft gevoerd tegen de kleine maar I woelige en kvvaj(dJwiilige groep der „anne- xionisten". Men moet echter deze blijk- bare bekeering constateeren, die een ver- andering van opvatting weerspiegeit, die in invloedrijke kringen te Brussei mderdaad schijnt te zijn ingetreden. Ik geloof, dat dit geenszins een licht- vaardige bewering is. De omstandigheden zijn er trouwens ook naar. Toen op zoo weinig hoofsche wijze van Belgischen kant de onderteekening van het verdrag op het laatste oogenblik werd ge- weigerd en de onderhandelingen zelfs wer- den afgebroken, hebben de bedrijvers daar- aan groateyp verwachtingen verijxinden,. dan het bereiken van een, voor Beigie gun- stige besiissing ten opzichte van de Wie lingen. Niet-belgische invLoeden hebben daarbij een belangrijke rol gespeeid sook weer geen lichvaardige bewering. Deze onderneming is op een onmiskenbare te leurstelling uitgeloopen. Beigie voelt zich nu in de rumoerige huishtouding an net zoo gebrekkig haiynonieerende echtpaar Frankrijk en Engelana verre van gelukkig. Op het .iglnblik lepfi men te Brussei in de zeer merkbare vrees voor een keuze te worden gesteld tusschen dit tweetai, en gelooft men zelfs aan het op den duur on- vermijdelijke van een echtscheidmg, die deze moeilijke en gevaarlijke kcus nood- zakeliik zou maken. Men ziet, hoeveel beter Nederland er po litiek aan toe is, en zou weer gaame ern vriendsciiappc jj%f. aardoop hebben in het kilme huis van dczen neutralen en lustigen buurman. Hoe het zij, het is onmisken- baar, dat de heeren te Brussei, die het he- yigs't tegen Nederland hebben geiuimi- neera, liet meest spreken o>ter de noodza- kelijkheid van goede betrekkingen, en vaal^ zelts overde „koppigheid" van Nederland, dat geen verzoening met Beigie zou widen. Men verkondigt daarbij sedert korten tijd zelfs, dat als eenige voorwaarde voor on derteekening van net verdrag een minne- lijke schikking Lij vot ibaai over de OCie- lingen gesteld wordt. Van een militaire overeenkomst wordt dan niet meer ge sproken. Als de heeren te Brussei zoozeer vinden, dat een opiossing noodig en mogelijk is, dan moet het geval niet lastig voor hen zijn. Zij hebben indertijd verklaard, uat zij niet meer wiiden onderhandelen; men kan van onzen kant nu moeilijk gaan vra gen, of zij nog niet tot andere g<_dachten zijn gekomen. Nu is er werkelijk reden om aan te nemen, dat reeds op de een of andere manier een aanduiding in dien geest onze regeering zou hebben bereikt, ais de Belgische diplomaten niet met werkeujk heel gewich'tige dingen voortdurena zoo ingespannen bezig waren geweest. D. bij eenkomst te Brussei geeit hun echter aan leiding, hun gedachten nog etns uitvoe- rig over het door hen geschapen yraag- stuk te laten gaan. Bovendien geett de ze den in het kabinet zetetenden leibers der Belgische socialisten gelegenhe d, om, wat zij te kort geschoten zijn in het dui delijk maken van de, in de motie gcuite goede gezindheid, eindelijk eens ondub- belzinnig te toonen, Wij, Nederlandcfs, wachten intusschen met een zekere la- konieke belangstelling af, wat deze heeren en hun niet-socialistische vrienden, nu gaan doen, om de gevolgen van de onhoofsche handeiing ten opzichte van onze regee ring uit den weg te ruimen. In ieder geval is de toestand echter zooy dat men zich niet meer hoeft te veroazen, als binnen niet te langen tijd de officieele onderhandelingen werden herVat. Men mag dan aannemen, dat men de onzen niet ten tweede maie een vergeefsche rt s zal laten maken. SCHIJNDO.ODFISTOLEN EN -REVOLVERS. Eenigen tijd geleden werd de aan.. zin van den minister van justitie gevestgd op den mogelijken invoer nier te iande van zgn. schijndoodpistoien en schijndood- revolverp. Deze voorwerpen, vuurwape- nen in den zin der Vuurwapenv^t 1919, met de daarbij behoorende patronen zou den het voordeei hebben, dat aan getroi- fen personen geen blijvend letsei worth toegebracht, doch de getnoffene gedu- rende ongeveer tien minuten buiten staat wordt gesteld te handelen. Door het schot wordt de getroffene nl. overstroumtl met een wolk van gas, welke door uan- tasting van de oogen het zien onmogelijk maakt, voorts op de ademhaiingsorganen i 1 dere stem van Eugenie Renault hoorde, die, terwiji zij langs de loge ging, naar binnen riep: „Dag moeder Toussaint!" Fifi keerde zich eenklaps om en een ril ling ging hem door de leden. „Nu wat scheelt er aan, mijn jongen?" vroeg juffrouw Toussaint op meewarigen toon. „Drink je giaasje uit, dat zal je wel opknappen." Fifi zette zijn giaasje weer op de tatei zonder er van gedronken te hebben en zeide: „Dank u, ik voel mij niet erg wel." Aangedaan riep juffrouw Toussaint uit: „Dat is zoo, hij is doodsbleek, dat arme kind!" lnderdaad was ai het bloed uit het ge iaat van Fifi geweken, want hij had het meisje snel de trap zien oestijgen en ver- wachtte nu elk oogenblik haar kreten van schrik en wanhoop te zullen hooren, die zeker alle bewoners van het huis en de voorbij gangers van de straat zouden doen toesnellen en de moordenaars, op heeter- daad betrapt, zouden doen grijpen waarbij het zeer licht mogelijk was dat een politie- agent, minder goedgeloovige en onnoo- zel als het echtpaar Toussaint, de nieuws- gierigheid zoover zou drijven om eens te willen onderzoeken wat de ware bedoeling was der tegenwoordigheid van Fifi in de loge. Twee minuten verliepen, waarin Fiifi Vollard op heete kolen zat, terwiji hij toch niet durfde wegloopen, uit vrees daarmee nog meer achterdocht te wekken. Eensklaps riep de portier: „Kijk, daar komt juffrouw Eugenie weer naar beneden." „Nu al?" zeide zijn vrouw. Het hart van Fifi bonsde in zijn keel. Hij verwadntte niet anders dan dat de bom nu wel dadelijk zou springen en durf de nauwelijks adem te haien. Evenwel trad net meisje heel geaoon de loge binnen, haar geiaat teexende slechts eenige teieursteiling en zij vroeg aan de portierster: „is moeder uitgegaan?" ..Welneen, juffrouw Eugenie, ten m nste ik heb haar niet voorbij zien gaan. jij, Toussaint?" „Ik ook niet." „De deur is toch op slot", hernarn het meisje. „Hebt u geklopt?" „Heel hard zelfs." „Dan zal zij uit zijn, of misschien ston- den de ramen open en heeft zij, door het rumoer van de straat, uw kloppen niet gehoord." „Ik zal eens gaan zien, ot zij niet in de kraam is. Wij hebben elkaar wellicht op straat misgeloopen." Zij verwijderde zich en mompeidc on der het heengaan: „He, wat is dat nu vervelend. Wij zul len nog te laat komen." Toussaint keek haar met een glimlach na. „Wat is zij zenuwachtig." „Geen wonder", zeide zijn vrouw, „<zij zal vandaag voor 't eerst met haar vrijer uitgaan." Fifi herademde. Wanneer de moeder geen antwoord had gegeven op het kloppen van haar dochter, dan had zij dat ook niet kunnen hooren: dan moest de arme vrouw op dit oogen blik reeds op den grond liggen, badend in haar bloed. (Wordt vervolgd.) *V- TER NEUZENSCHE COURANT Be Bnrgemeester van TER NEUZEN brengt ter kennis van logement-, kolfie- en bierhuishouders en verdere onder- nemers van voor het publiek toegankelijke bedrijven. dat van af heden op het Gemeentehuis op de gewone kantooruren GRATIS verkrijgbaar is: Ter Neuzen, 24 Mei 1921. De Burgemeester van Tei Neuzen. J. HUIZINGA. Burgemeester en Wethouders van TER NEUZEN. brengen ingevolge artikel 37, in verband metarti kel 12, le lid der Drankwet, ter openbare kennis, dat bij hen is ingekomen een verzoekschrift om verlof tot den verkoop van alcoholhoudenden anderen dan sterken drank, van THEOPHIEL BE bl.JSEL, voor het rechterlokaal van het perceel plaatselijk gemerkt Q 235 en gelegen aan den Kanaaldijk. Binnen twee weken, nadat deze bekendmaking is geschied, kan ieder tegen het verleenen van het verlof, schriftelijk bezwaren bij Bnrgemeester en Wethouders inbrengen. Ter Neuzen, 24 Mei 4921. Burgemeester en Wethouders voornoemd, J. HUIZINGA, Burgemeester. B. I. ZONNEVIJ LLE, Secretaris.

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1921 | | pagina 1