ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIE3LAD VGOR ZEEUWSGH-VLAANDEREN.
1
No, 7089.
Zaterdag 1 januari 1921.
61e Jaarganfe.
g|
IB Si m m
Oudejaarsavond.
Hieuwjaaramorgen.
U
ABONNEMENT:
ADVERTENTIEN:
MW& isM
Telefoon 25.
Bit Blad Y'-schflnt Maantag-, Woensdag' bd Vrpagavond, uitgszonder on Fsestdagea, bij de Firma P. J. YAH DE SABDE te Ter Kenzen.
BBBSTS BLAD.
INRICHTI NGEN,
PBEDIKBE0 8TKK.
BURGERLIJKE STAND.
flWSH mh
Per 3 maanden binnen de stad 1,40. Franco per post voor Nederland 1,60.
Bij vooruitbetaling voor het Buitenland per 3 maanden/2,20, per jaar 8,—
Voor NederlandPer jaar bij vooruitbetaling 5,80.
Men abonneert zich bij de Uitgeefster, of buiten Ter Neuzen ook bij alle
Boekhandelaren, Postkantoren en Hulppostkantoren.
Van 1 tot 4 regels 0,80. Voor elken regel meer 0,20,
Qrootere letters en clichd's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tariei, hetwetfc
op aanvraag verkrijgbaar is.
Inzending van advertentien liefst 66n dag voor de uitgave.
Het leven stelt aan ieder onzer zijn
eischen. Allen maken we deel uit van het
groote raderwerk, de maatschappij, en in
duizelingwekkende vaart worden we in den
grooten stroom meegesleept. Aldus is het
door de Eeuwig Onvergankelijke verordi-
neerd.
De geslachten volgen elkaar op, de jaren
vereenigen zich tot eeuwen, de eeuwen
schakelen zich aan elkaar. Het leven gaat
voorbij als een snelviietenden stroom en,
bedrijvig als het leven en streven is, komt
men er licht toe voort te gaan, zonder te
letten op mijlpalen of halten, maar steeds
lettend op het voorwaarts! alleen onze za-
ken en belangen in het oog houdend, zonder
te letten op hetgeen achter ons ligt.
En toch: ook rustpoozen zijn noodig. De
werkzame handen of de rusteloos bezig
zijnde geest kan rust niet ontberen. 'Noodig
is het, ook een wijle stil" te staan en terug
te zren op den afgelegden weg. Hoewel we
er naar streven voprt te Snellen naar het doel
onzer reis, toch komt het niet onge'egen,
Jat. wanneer men het hool'dstation nadert,,
de sneiie vaan eeniger mate wordt getem-
perd, dat men een korte wijle stilstaat, om
als 't ware weer ons zelf te worden en op
adem te komen. voor de reis .wordf "oofj-
gezet.
Oelukkig is het voor ons ook, dat eerbied-
waardige gebruiken, die maar niet met een
hand-om-draai zijn weg te cijferen, van die
mijlpalen, van die stations op onzen weg
hebben geplaatst.
Gelukkig zeggen we, want er schuilt poe-
zie in die rustpalen der tijden, en, waar
door de steeds sterker wordende levens-
eischen het materialisme toeneemt is het
gelukkig te noemen, dat er althans iets
vaststaands overblijft
juist in overeenstemming met de natuur
vallen ook verschillende dier dagen van
nadenken, van terugzien op hetgeen achter
ons ligt, in den winter, wanneer ook de
natuur lust, en zij tot rusten noopt, hetzij
zij de wateren in boeien slaat en met een
harde korst bevloert, hetzij zij de wegen
met een zwaar sneeuwkleed overdekt, of wel
het aardrijk omhult met dichte nevelen,
daarmede het mysterieuse dier gedenkdagen
verhoogende.
Zoo is vooral de Oudejaarsavond, de
avond van Sylvester, de gedenkdag bij uit-
nemendheid.
Waarom? Het antwoord is reeds gege-
ven: omdat het gebruik hem daartoe heeft
gestempeld. Het moge onwefenschappelijk
zijn, den onafgebroken stroom des levens in
kieine stukjes te verdeelen en ons aan te
stellen alsof die stroom een oogenblik had
stil gestaan, omdat we, nadat de midder-
nachtelijke 12 klokketonen in de ijle ruimte
zijn weggestorven, een ar\der jaartal schrij-
ven. Welnu, laat ons voor enkele oogen-
blikken niet wetenschappelijk zijn.
Hoe imsterieus is dat middernachtelijk
uur van Oudejaarsavond. Het is of we in
werkelijkheid den overgang van oud in
nieuw voelen. Waar men vereenigd is om
dat tijdstip saam te vieren, verstommen bij
den eersten klokslag zelfs de drukste ton-
gen en eerst, nadat de laatste slag is weg-
gegalmd komen zij weer los.
Maar er zijn, buiten mystieke en zinne-
beeldige voorstellingen in de natuur, ook
meer tastbare redenen op te merken, voor
het afslmten van een ouden het beginnen
van een nieuwen jaarkring.
Wat de zomer op de velden deed groeien,
en de herfst deed rijpen, is reeds lang ge-
oogst. Korter en korter liet de zon haar licht
schijnen. Alles in de natuur sprak van weg-
schuilen, van ingaan in de rust.
Nauwelijks heeft het licht zijn kortsten
stand, de dag schijnbaar zijn kortsten duur
gehad, of de middagzon stijgt weder naar
de hoogte, straalt meer en meer warmte at;
de natuur ontwaakt uit haar slaap, legt a
de rust, hervat haar arbeid en geeft leven
uit haar leven aan vruchten en bloemen,
herschept de aarde van aanzien, maar wekt
ook den mensch tot arbeid, tot hernieuwden
vlijt en ijver, om de nieuwe levenstafereelen
te zien te geven, waarin de mensch, de
Koning der geschapen wereld, de hoofdrol,
zijn leven staak te vervullen heeft.
'Er was een bedrijf afgespeeld. Een oogen
blik daalde het gordijn, om, spoedig weder
rijzend, aanstorrds weer nieuw worden en
werken voor ons oog te ontdekken.
En al wenden we bij de jaarwisseling
<sok wel eens den blik vooruit, meer is Bet
to;h een tijd van achterwaarts blikken, op
dei. Sylvester, die daar wegrijdt.
Vden zullen er zijn, die het oude jaar
j uankend on zegenend nastaren, maar, naar;
te verv.-achten is, lielaas ook velen, die
daarin schoone en blijde verwachting in rook
zagen opgaan, diep geslagen wonden ont-
vingen.
is hej leven, vtfor den een brengt het
zonneschijn en lief, voor den ander duister-
nis en leeri.
Velen die met ons een jaar te voren het
nieuwe jaar ingingen, rusten reeds op den
akker der dooden. De nooit -rustende zeis
van dep-gr|)oten mazier spaarde ook thatis
weder niet en wist de door hem verkozen-
offers te vinden, zoowel in de huizen der
rijken als in de wonirgcn der armen, zoowel
onder de jongeren als on der de ouderen.
Hoevele ibusies, hoev'ele vCrwachtingen
die gekoestefd werden, zijn weer niet in
rook vervlogen; hoeveel teleursteilingen
niet gebaard, en vertrouwen geschokt.
Gelukkig zij, die bij telenrstelling, tegen-
spoed, bij ondergaan ieed, in den strijd des
levens den rnoed niet verloren, de hoop be-
hielden. Want och, op den winter volgt de
lente;*door de donkerste wolken, door deh
diksten nevel komt toch atlijd nog de zon
gloren en een enket'liohtstraaltje kan de
duistersie nachten doen vergeven.
En als wg ons afvragen hoe we zelf onzen
w?g hebben bewandeld, och, dan zullen
we den scheidenden oude nog wel wat mede
te geven hebben op zijn reis. Dat hij dan
mede itente onze lauwheid, die ofts noopte
tof rusten als het tijd van werken was, het
wantrodwen,. dat ons bezielde en de vrees,
die ons van uit eeq schuilhoek deed gade-
slaan de pogingen, die anderen in het alge
meen belang deden, waar manmoedig ter
zijde staan onzen plicht was. O, Sylvester!
u kunt zooveel in uwe bagagc meeclragen:
neern robk' mede al' onze kieine gebreken,
schijndeugden, voer weg alien haat, afgunsi,
tweedracht, egoisme. Neem dat en nog
meer menschelijksch mede in de ijle ruimte
die achter ons ligt. Ga heen met dien droe--
ven last, met te meer vertrouwen zullen wij
het iachende kind begroeten, dat uwe plaats
inneemt als een kind der hoop, dat wij met
liefde zullen koesteren.
t het leven voor-
gen, nadenkenden
t hij te verrichteri,
fd, een strijd heeft
itzoo roept het
God zelf, die zijn
Nieuvvjaar
Het is goed, dat de dag der plannen en
der wenschen, die als vanzelt ons noopt
de wegen at te bakenen, die wij bewande-
len willen, van de bedoelingen die we na-
streven. van de middelen die wij er toe
aanwenden willen ons rekenschap te ge
ven, onmiddellijk werd voorafgegaan door
den avond waarop de herinneringen uit het
verleden met zoo wondere kraciit haar
stemmen ons doen ruischen door het hart.
Dat maakt ons allicht meer geneigd, bij
den blik dien wij slaan in de toekomst, ons
te laten leeren door de ervaring van het
verleden. Dat stemt ons allicht minder
overmoedig, minder vertrouwend op eigen
kracht "en wijsheid bij de intrede van een
nieuw levenstijdperk.
Immers, wanneer wij het jaar, dat zich
voor ons ontsloot, vergeleken met hetgeen
wij gewenscht, ons voorgenomen hadden
bij den aanvang; wanneer wij het leven
zooals wij het hadden willen en hopen te
maken, op den Nieuwjaarsdag vergeleken
met het leven zooals wij het vonden op
den Oudejaarsarvond, wie is er dan ge
weest onder ons, die niet in meerdere of
mindere mate aanleiding vond, om ook
weer dit boekdeel van zijn levensgeschie-
denis te beeindigen met het woord: De
mensch wikt, God beschikt.
Is de Oudejaarsavond met zijn weemoed
en zijn herinneringen de heilige avond
vaa alien, die gaarne bij het verleden ver-
wijlen, de Nieuwjaarsdag wordt met eigen-
aardige drukte verwelkomd, als een sym-
bool van levenslust en een vierdag voor
al diegenen, die bezig zijn zich met veel
verwachting door het leven heen te spoe-
den. Zijn de eersten van rustigen aard
en geneigd stil neder te zitten en niet op
te staan van de plaats, waar zij nu eenmaal
gekomen zijn, de anderen zijn in hun ge-
dachten imrner reizend en trekkend. Dit
zijn de menschen, die u op den Nieuw-
jaarsmorgen tegenkomend, de hand druk-
ken en u met zeker goed vertrouwen een
gelukkig Nieuwjaar toewenschen. Dit zijn
menschen, die, niet weinig vervuld met
hun plannen, u zullen zeggen, wat zij dit
jaar zullen doen. O, plannen en verwach-
tingen en droomen, die den eersten dag
van een jaar bekransen en sieren als een
dag van belofte, hoe gaarne halen wij u
te voorschijn uit de schatkamers van ons
verlangen en van onze verbeelding!
Met den tijd worden wij ouder, wijzer,
voorzichtiger, maar door hem niet beter.
Wij worden dat alleen door inspanning
en wel onderhouden levenslust. De tijd
haalt ons uit deze en gene omstandigheden
en dit kan ons doen en laten wijzigen,
maar de tijd maakt geen andere menschen
van ons. Een groote waarde heeft het
leven: het is een school, waarin geleerd,
een kampplaats, waarin gestreden moet
worden, en or.t,.>!d: lgs jdperk, waarin
men zich voor hooger yi^.nen kan. Kalm,
rustig, ledig, gaa? ncn
bij voor den ernst
mensch: een werk heei
een taak is hem opgele
hij te strijden. Voorli
riitiwe jaar ons toe.
loop bepaalt, leenr het die stem, en aan
ons is het, haar te hoorr'n. De weemoeds-
train van het oude jaa^ zonder veel ver-
toQn gedroc^d, wat omschuldig is en ons
tegen zou houden de iand gedrukt: wij
moeten verder. Niet aJteen voort daar-
Voor zorgt de tijd we': maar vooruit
moeten we.
Er is meerqiakn .gewkzen op het banaie
van de begroeting op o>n eersten dag des
jaars, door wie er niev dat bijzonder ka-
rakter in herkcnnen vermoedelijk wel,
omdat zij het er zelf n; t aan geven. Ze
ker, wanneer er een ja -ht naar een gave
mee gepaarfl gaat. M^ar och, laten wij
ook dat niet at| te tragisch opvatten en
ook in het geven fat immers zaliger
is dan te ontvangec 'r vreugde trachten
te vergaren.
Laten \vi, er iv/ei op 'bedacht zijn, dat
de beste w< nschen nie^s beduiden, wan
neer wij niet tevens ohs best doen, om
ze te ,yerw ezyn'ijken. t :der mensch heeft
om zich heen eejl' kringi-van andere men
schen, op wier gelukLhij een zekeren
invloed heeft. en* dat gfeft aan zijn leven
juist waarde. Sdrntijds bestaat die kring
uit iflecnts enkeie persoien, de naaste fa-
milie, maar dat verandert aan de zaak
njets; genoeg is het tj weten, dat het
icht
"'.'aai eeri practttig
woord, dat onze verhouding tot onze om-
geving zoo juist kan uitdrukken, het is:
welwillendheid. Te willen en te bewer-
ken, al wat onzen medemenschen ten goe-
de komt, is de maatschappelijke taak bij
uitnemendheid. Ons zelven zoo te ont-
wikkelen, dat er licht en warmte, dat er
kracht en vreugde van ons uitgaat. Dat
zij ons ernstig voornemen bij den aan
vang van het jaar, en dit zonder te we
ten of het ons gegeven zal zijn ook het
einde te bereiken, en eveneens onkundig
of zij, die het met ons zijn ingetreden nog
aan onze zijde zullen wezen, als het op
zijn beurt aan het verleden wordt toege-
voegd. Volgen wij dezen reiswijzer: ge
lukkig te worden, door anderen gelukkig te
maken
Gelukkigen maken, we vinden daartoe
elken dag, ieder uur een geleg'enheid.
Gij bevindt u voor een moeilijken ar
beid, die misschien nog weinig gewaar-
deerd wordt bovendien of hebt te doen
met eentonige werkzaamheden, zoodat nu
in deze dagen de gedachten aan een tred-
molen bij u opkomen. Zeker, maar, mil-
lioenen van uw medemenschen verkeeren
in een dier beide gevallen, en als gij: iiu
niet slechts moedig, maar zelfs blijmoedig
uw pad verder bewandelt, het vaandel
van den plicht omhoog geheven weet
dan. dat gij tal van uw gelijken en lot-
genooten een riem onder het hart steekt,
hun den zegen van gestadige werkzaam-
heid doet gevoeien, en meer dan gij kunt
vermoeden, tot hun geluk bijdraagt.
Toon u steeds opgewekt in uw werk,
en wanneer gij uw gezin binnentreedt;
zoo vaak ge met een vroolijken lach al
ien begroet, gaat voor hen een zon op,
Waarom zouden we dus niet trachten al-
tijd een blijmoedig gelnat te toonen, om
de openbaring van een slecht humeur te
rug te houden?
Er zijn geen omstandigheden, waarin
het niet in onze macht ligt door woord
en door houding het geluk van ons huis-
gezin en van onze omgeving te verhoogen
of te ondermijnen, zelts bij het grievepdst
leed en de zwaarste zorgen is de wijze,
waarop wij die dragen somtijds nog een
troost voor de anderen, die er evenzeer
onder gebukt gaan.
Wij zijn alien leden van het groote
gezin, wij moeten elkaar steunen en schra-
gen.
Heit en zegenroepen we elkaar op
den eersten dag van het nieuwe jaar toe.
Laat dat iets meer zijn, dan een ijdele
klank. Laten we ons inspannen om, voor
zoover dit in ons vermogen ligt, geluk
te verwerven, geluk te brengen, voor ons
zelf en aan onze omgeving.
Een rijke oogst van alle goede dingen
vormt den inhoud van al onze wenschen.
Kome die Zegen van Boven, dale hij ne
der op den akker der menschenziel als een
verkvvikkenden regen er moet, opdat
Hij doe kiemen en wassen en rijp wor
den, doch ook gezaaid zijn in een wel
toebereiden bodem.
Heil en Zegen! L&ten we bedenken,
dat het vervullen van <le goede wenschen
voor een groot deel aan ons eigen toe-
doen is verbonden, door met opgeheven
hoofd de dingen af te wachten, die komen
zullen en ons aan te gorden, zoo noodig
--LETm
-
strijd aanvaarden, indien we anders zouden
worden ter neder gedrukt.
Indien we, der traditie getrouw, thans
een terugblik werpen op het thans verschei-
den jaar, zijn er zeker nog niet veel teeke-
nen van bemoediging. De wonden die door
den oorlog geslagen zijn, zijn van dien aard,
dat er aan gewanhoopt moet worden, of
deze binnen afzienbare jaren zullen te hee-
len zijn, te meer, waar de geneesheeren het
nog niet over eens kunnen worden over de
geneesmethode en ook de hiervoor noodige
geneesmiddelen niet in voldoende mate
voorhanden schijnen te zijn.
Toch zijn er wel eenige teekenen van ver-
betering, waar blijkbaar ook bij de over-
winnaars het denkbeeld begint wortel te
schieten, dat het geheel uitputten van den
reeds neergeslagen vijand ook tot eigen na-
deei zou strekken en voor het economisch
herstel van ons werelddeel lijkt ons dat een
zegenrijk standpunt toe.
Ondertusschen is, hoewel de oorlog nu
sedert een paar jaren achter ons ligt, de
algeheele vrede nog niet weergekeerd. Voor
zoover in het Oosten de verschillende vol-
ken niet vijandig tegenover elkaar staan, is
er allermist rust in de landen zelf. Er be
staat zeker reden tot ongerustheid over de
verdere houding van Sovjet-Rusland, of het
zich, na in het Zuiden met de troepen van
Wrangel te hebben afgerekend, zich thans
niet weder op het ongelukkige Polen zal
werpen.
In Italie heeft de dichter d'Annunzio, die
vroeger door het woord dit volk in den oor
log dreef, door zijn avontuur te Fiume ge-
rn'imen -1L
houden, thans naar de berichten verluiden
het pleit verloren, en zijn de regeeringstroe-
pen meester in Fiume, hetgeen toch niet
zonder bloedvergieten is afgeloopen.
Ook de verhouding tusschen Engeland en
lerland was allerminst vreedzaam en er werd
daar een strijd gevoerd, die men als het
ware in eer, beschaafd land van Europa
niet bestaanbaar zou achten en die het ook
aan de goedwillenden niet gemakkelijk
maakt, het verschil waar het hierover gaat
tot een bevjedigende oplossing te brengen.
De prijsdaling, waamaar door talloozen
verlangend werd uitgezien, is ingetreden,
doch het is wel te betreuren, dat dit thans
met zoodanige schokken geschiedt, dat ook
hiervan weer vele menschen het slachtoffer
moeten worden, doordat verliezen geleden
worden die hen of hunne zaken dreigen ten
gronde te doen gaan. Bovendien zal de hier-
door geschapen toestand ook niet vreemd
zijn aan de malaise die in de industrie-
wereld is ingetreden en groote massa's ar-
beiders werkeloos doet worden.
Wat dit laatste betreft, blijft ook ons
land niet gespaard. Uit verschillende plaat-
sen komen berichten van geheel of gedeel-
telijk stop zetten van fabrieken, hetgeen
voor de betrokken arbeiders de toestand
niet rooskleurig maakt en ook de algemeene
economische toestand niet verbetert, daar dit
niet zal nalaten van invloed te zijn op den
financieelen toestand van ons land. In de
laatste jaren was de opbrengst der rijks-
middelen sterk stijgende. De zwaardere las-
ten konden worden opgebracht, dank zij de
ruinie verdiensten van velen. Hoe zal dit
echter zijn, indien beduidende verliezen in
plaats van mooie winsten te boeken zijn?
Zeker is de toestand zorgvol.
Over het algemeen was de toestand in ons
land, wanneer we die met verschillende an
dere landen vergelijken, bevredigend. Ook
in ons land kwamen botsingen in het be-
drijfsleven voor, doch deze hadden geen
ernstige gevolgen.
In den aanvang van het jaar werd een
groot deel van ons land geteisterd door
overstroomigen, hetgeen o.m. groot nadeel
aan de steenindustrie berokkende, met als
gevolg een groote stijging van de baksteen
als bouwmateriaai, daar tezelfder tijd Bel-
gie uitvoer verbood.
Als een belangrijke gebeurtenis mag zeker
aangestipt worden de invoering van den
achturigen arbeidstijd, daar die van zeer
grooten invloed is op het economisch leven.
Of deze wet aan ons volk ten zegen zal zijn,
in verband met de generaliseerende strek-
king der wet, is iets waarover de meeningen
nog uiteenloopen en dat dan ook eerst uit
de resultaten in de toekomst zal blijken.
We hopen, dat in den nieuwen jaarkring
onze Vorstin en Hare raadslieden de noo
dige kracht en wijsheid mogen worden
geschonken, om in deze zorgvolle tijden
het schi van den staat met vaste hand te
heden schepen voor andere havens be-
stemd, hier kwamen lossen.
In het algemeen bleef onze arbeiders-
bevolking in het aigeloojren jaar, behou-
dens de eerste maanden, voor werkeloos-
heid gespaard. Te hopen is het, dat de
ijverige handen ook in dit nieuwe jaar
gelegenheid vinden om voor zich en de
hunnen brood te verdienen.
Ook wij hebben ons bedrijf aan de
nieuwe omstandigheden moeten aanpas-
sen. Tot onzen spijt blijven de exploita-
tiekosten van dien aard, dat van prijsver-
laging geen sprake kan zijn.
Dat het aantal onzer abonne's nog steeds
toenam en dat ook in nog toenemende
mate van onze advertentiekolommen ge
bruik gemaakt wordt, bewijst ons, dat
ons blad door velen wordt gewaardeerd
en dat het ook goede publiciteit verze-
kerd; een advertentie, in ons blad ge
plaatst, komt onder de oogen van zeer
vele lezers, en verzekert ook daarvan
kregen wij meermalen bevredigende ver-
klaringen succes.
Aan alien, die ons op een of andere
wijze in het afgeloopen jaar steun ver-
leenden, daarvoor onzen tiartelijken dank,
onder aanbeveling voor de toekomst.
Wij Uitgeefster en Redactie wen
schen onze lezeressen en lezers, onze ad-
verteerders en medewerkers, bij de intre
de van 1921
GELUK EN VOORSPOED.
•fft
welke GEYAAR. SCHADE of HINDER
Zaterdag 1 Jan. (Nieuwjaarsdag.)
Zondag 2 Januari 1921.
besturen en in de goede haven te leideiua-ntu~ net m
Niet minder wenschen we dat van jaar srenoten vertrou-
stadsbestuur. Voor een stad pl^Hrmu by vemieuwmg aan.
is zeker noodig omzichtio-hoj' N
een vooruitzienden bH r" >"vp"
trent onze stad nie^
hervatting der sU
Wat deze bet'
varen. to'1
(Nadruk verboden).
TER NEUZEN^S-VAN DRI
l,eLJ2n~
EEN GELUKKIG JAAR
T
>«KW-X; &M SB
j—
Burgemeester en Wethouders der gerneente TER
NEUZEN brengen ter openbare kennis, dat het ver
zoek van P. BREVET, om in bet perceel, kadas-
traal bekend in Sectie L, No. 1616, een electro
motor te mogen plaatsen en in working brengen.
door hen is ingewilligd.
Ter Neuzen, den 29 December 19-20.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Burgemeester,
J. HUIZINGA.
De Secretaris,
B. I. ZONNEVIJLLE.
Hervormde Kerk.
Ter Neuzen.
Hoek.
Zaamslag.
9J u., Ds. A. Timmerman.
9 u., Ds. E. Raams.
9 u., Ds. G. van Dis.
Oud Gereformeerde Gerneente.
Vlooswjjkstraat
Ter Neuzen. 9 u.. leeskerk.
Hervormde. Kerk.
94 u., Ds. A. Timmerman, Bevesti-
fing Kerkeraadsleden en 2 u., Ds. A.
'immerman.
9i u., en 2 u., dhr. L. Dek.
9 u. en 2 u., Ds. E. Raams.
9 u. en 2 u., Ds. G. van Dis.
94 u., Ds. J. B. Th. Hugenholtz en 2u..
Ds. J. B. Th. Hugenholtz, Doopsbediening.
Sas van Gent. 94u.,Ds. H. Akersloot van Houten Roos.
Hulst. l'J u., Ds. Hermanides.
Houtenisse. 10 u.. Ds. W. J. van Lindonk.
Gereformeerde Kerfcer.
9 u. en 2 u., Ds. H. v. d. Wall.
ter Neuzen
Sluiskil.
Soek.
Zaamslag.
Axel.
Hoek.
C/hr. Gereformeerde Kerk.
Zaamslag 9 u. en 2 u., Ds. L. de Bruijne.
Gereformeerde Gerneente.
(Vlooswjjkstraat).
Tsr Neuzen. 9 u., 2 u. en 54 u., leeskerk.
Oud-Gereformeerde /e/meente
(Vlooswjjkstraat.
Ter Neuzen. 9 u., 2 u. en 54 u., leeskerk.
Lsjkaal „.Eben-Ha&zer-'. (Kerkhoflaan.)
Tsr Neuzen. 54 u., Evangelisatie.
it. K. Kerkdien8f,en te Ter Aeuzen.
Zondag zjjn de H. H. Diensten om 7,84 en 10 uur.
'sNamiddags om half drie Lof.
Geboorten
Kempe.
Have en
Huwelijks-voltrekkingen. 23 Dec n 'ieharu-e-
oud 25 j jm. en Suzanna Schr
Jan Cornelis Dieleman, oud Zaams1
Adriana Bootsgezel, 0
rsuiten
euzen,
e<ren.
M. OOSTDIJK,
Mr. Metselaar.
Vrienden en Kennissen
toegewensciht.
J. RIEMENS—DE RUI.i'
en Familie.
Zaamslag. 1 Januari 1921