ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENT1EBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
m s
No. 6567.
Donderdag 9 Augustus 1917.
57e Jaargang.
binnenland.
I
ABONNEMENT:
ADVERTENTIfiN
Telefoon 25.
Maximumprijzen Boter.
I E TJI L i X 0 M.
j)<i-Bi?.a ttrssbUat Magadan-, Woensdag- en yrUaagaTond. nltgezoaflera op Fesstiiapn
tii de Firma P. J. van DE SANDE te Ter Nenzen.
3 maanden binnen de stad /I.—. Franco per post voor Nederland /1.10.
B,, vooruitbetalmgvoor Belgie 1.40, voor Ned.-Indie en Amerika 165
overig Buitenland 2.—.
Men abcnneert zich bij de Uitgeefster, of buiten Ter Neuzen ook bij alle
Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievenbushouders.
gebreS bist't wEEEM#! if?
ring, wat de aardappelleverantie betreft. steenkolenaanvaer uit Duitschland.
Wij zullen op zee onze maatregelen moeten Met ingang van Donderdag a.s. zullen de
welke volgens dT^Duitsche letineTulten I ^ed®r!andDuitsche schepen, die opgeheven kolentreiren, voor aanvoer van
d. vrjje vfargeul, volgens de Nededandsche 2 LiT""Beaten op atee„k„l«„, gedeelteljjk weer gaan
\TT?rTvgemeester en Wethouders van TER
AELZEN, maken bekend ingevoJge circu
late No. 64300, dd. 4 Aug., dat met
in gang van 6 dezer een Maximum-
Kleinhandelpr\js voor boter is vast
gesteld van 1,30 pes* K.G.
Voor groothandel- en tusschenhandel-
pry'zen zijn nadere inlichtingen te bekomen
op het Levensmiddelenbureau.
Ter Neuzen, 7 Aug. 1917.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
L. WABEEE, Secretaris.
Een nieuw geval van arbitrage tusschen
Nederland en Duitschland.
Het Ministerie van Buitenlandsche Zaken
aeelt mede dat de Duitsche Regeering ait-
spraak door arbitrage heeft aangeboden in
de gevallen van het tankschip //La Campine
en dat van den stoomtreiler //Amsteldijk
welke volgens de Duitsche lezing buiteu
de vrije vaargeul, volgens de Nederlandsche
bmnen dat veilige gebied zijn vernield.
De beide Regeeringen zijn het daaromtrent
eens geworden. Als Nederlandsch lid der
arbitrage-commissie is aangewezen dekapi-
tein-luitenant t. z. C. J. Canters, als
Duitsch lid de kapitein t. z. Vanselou, en als
derde lid de korvet-luitenant der Zweedsche
marine 0. Lybeck.
aanzieu van den sfoomtreile-- »4m.
steidyk" is de i/e»iioniug iceus gevallen
de commissie heeft uitgemaakt dat het schip
binnen de vrije vaargeul getorpedeerd is
geworden.
De Duitsche Regeering heeft, voor geval
van een dergelijk luidende uitspraak, ver-
ontschuldigingen en volledige schadever-
goeding aangeboden.
De Batavier II en de Zeemeeuw.
Naar de N. Ct. meldt, zal onze regeering
de Batavier II en de Zeemeeuw ter be-
schikking stellen van de Nederlandsche
rechthebbenden.
Men zal zich herinneren, dat beide schepen
werden opgebracht en door een Duitsch
prijsgerecht verbeurd verklaard. Op weg
naar Duitschland werden ze in onze terri
torial wateren door een Engelscbe duikboot
aangevallen en genomen.
Op het verschynen onzer marine verliet
de Engelsche prijsbemanning de schepen,
nadat zij de Batavier II had doen zinken.
Onze Regeering acht de Duitsche contra-
bande-voorschriften als onrechtmatig en de
daarop gebaseerde prjjsverklaring evenzeer.
De vrijgelaten duikboot.
Naar Reuter's bijzondere dienst ons uit
Londen meldt, schrijft de //Daily Mail" over
over het vrijlaten van de //U 30" Hoewel
Nederland ten zeerste onder de Duitsche
duikbooten te lijden heeft, liet de Neder-
rege!s °'40' Voor e,ken regel raeer O.ia
J t"rec,c opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde adverfentie word! ds
Pnjs slechts tweemaal berekend.
Grootere letters en cliche's worden naar plaatsruimte berekend,
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief.
nzending van adverteutien voor 1 uur op den dag der uitgave.
landsche Regeering dezer dagen de,/U30"
vry. Het besluit is klaarblijkelijk door een
arbitragehof genomen, dat echter eenzijdig
was samengesteld. Duitschland was er'wel
in vertegen woordigd, Engeland niet. Tot
de leden behoorde ook een lid van de Argen-
tijnsche legatie te Berlijn. Uit dit alles
blykt wel, dat Duitschland van den aanvan
af in de meerderheid was.
De Nederlandsche Regeering heeft de
geneele uitspraak der scheidsrechters niet
gepubliceerd, omdat Duitschland zich daar-
tegen op militaire gronden verzette. Onge-
twijfeld bestonden er goede redenen voor
die angstvalligheid. Deze daad volgt op het
vrijlaten van den Duitschen torpedojager
z/U 69 die onze schepen in de maand
Januari stukschoten en in de haven van
IJmuiden dreven, waar de schade hersteld
werd en men de boot vrijliet. De daad
schepen zooveel mogelijk te vrijwaren tegen
aanvallen in de Nederlandsche territoriale
wateren.
By den aanval van een Engelsche on-
derzeeboot op twee schepen in deD namid-
dag van 27 Juli j.l. nabij de Texelsche
kust waren ter hoogte van de Noorder-
gronden geen schepen of booten meer bui-
tengaats; zij moesten derhalve van het
Nieuwediep komen. Waren zij kruisende
op de kust geweest bezuiden de Haaks-
gronden, dan zouden zij niet eerder ter
plaatse hebben kunnen zijn.
permits in de inkleediDg van de betrek-
iielijke vraag twijfel gelezen wordt om-
trent de uitoefening van den bewakings-
dienst der zeemacht, zij aangeteekend, dat
naar de meening van den Minister de
marine geen enkele blaam kan treffen en
dat de aacwending van de scheepsmacht,
DOOR
H, RIDER HAGGARD.
„Wat gebeurt er?" vroeg zij doodelijk
ontsteld, terwijl zij zich haastig aankleedde.
„De Syrische honden vallen de Joden
aan," antwoordde Nehushta, „op het vaste
land en in de Benedenstad. Ga mee naar het
dak, daar kunnen wij zien, wat er gebeurt."
Elkander vasthoudend vlogen zij de steile
trappen op..
De dag begon aam te breken, doch op het
dak was er licht genoeg door de huizen, die
overal in de donkere stad in brand stonden.
Bij den rooden gloed konden zij zien, hoe
duizenden aanvallers de bewoners naar bui-
ten haalden om hen ter dood te brengen, of
hen weer in de vlammen dreven, onder het
geschreeuw van het razende graauw, het
gegil der slachtoffers en het knetteren van
de brandende huizen.
„0, Christus, wees hun genadig!" snikte
Mirjam.
„Waarom zou Hij dat?" vroeg Nehushta.
„Zij hebben Hem gedood en verworpen; nu
treft hen de straf, die Hij voorspelde. Moge
Hij ons, zijn dienaren, genadig zijn."
„Zoo zou Hij niet gesproken hebben,"
zeide Mirjam veronfwaardigd.
„Neen, zoo spreekt de gerechtigheid. Wie
die manier den vjjand helpt.
De N. R. Ct. teekent hierby aan.
Voor de zooveelste maal kan hierbij worden
aangeteekend, dat er een vastste'ding van
feiten heeft plaats gehad door een commissie
van onderzoek, geen hof van arbitrage.
Die commissie heeft dus niet tot vrijlating
kunnen besluiten. Voorts telde de commissie
o leden. Aan Ap i
iia aer iArgentynsche legatie afgezien, is
dus ook de rekensom, volgens welke Duitsch
land zeker was van de meerderheid, onjuist.
De Nederl. territoriale wateren.
Het lid van de Tweede Earner de heer
Van der Voort van Zijp, heeft, gelijk is
gemeld, op 2 dezer drie vragen betreffende
de bewaking van en het toezicht in de
Nederlandsche territoriale wateren door
marinevaartuigen ingezonden.
De Minister van Marine, de heer Ram-
bonnet, heeft daarop eergisteren het vol-
gende geantwoord
Het was den marine-autoriteiten niet
bekend, dat in den nacht van 15 op 16 Juli jl.
een convooi Duitsche schepen eenderHol-
landsche havens zoude verlaten om koers
te zetten naar het Noorden.
Vermits de alomtegenwoordigheid van de
zeemacht in de Nederlandsche territoriale
wateren met de voorhanden zynde middelen
is uitgesloten, werd by het vaststellen van
de dienstregeling voornamelijk rekening
gehouden met gebeurlijkheden, welke uit
de militaire operatien der oorlogvoerende
strijdmaehten zouden kunnen voortvloeien.
Daartoe behoorde niet_ een aanval van een
Britseh smaldeel op Duitsche ongewapende
koopvaarders binnen ons rechtsgebied. De
Minister acht het niet in 's lands belang,
mededeelingen te doen omtrent de maat-.
regelen, welke genomen zijn om handels-
het zwaard neemt, zal door het zwaard ver-
gaan. Zoo hebben deze Joden in vele ste-
den gehandeld tegenover de Grieken en de
Syriers - de blinden en dwazen. Nu is hun
ure gekomen, en de onze mogelijk ook.
Kom, meesteres, dit is geen tooneel voor u,
al is het misschien goed dat gij den aanblik
|~leert verdragen, want als gij aan den dood
ontsnapt, zult gij misschien ftog heel wat
van dien aard moeten zien. Kom mee, en
als gij het verlangt, zullen wij bidden voor
de Joden, en vooral voor hun onschuldige
kinderen en voor onszelf."
Toen tegen den middag de arme, onbe-
schermde Joden gedood waren, richtten de
Syriers hun aanval tegen het versterkte pa-
leis van Benoni. De verdedigers ondervon-
den, dat zij te doen kregen met woeste hor-
den, veel duizenden mannen sterk, en aan-
gevoerd door kundige officieren. Men zag
hen tusschen de troepen loopen en aan hun
wapenrusting en uiterlijk voorkomen ont-
dekte men duidelijk dat het Romeinen wa
ren. Inderdaad waren Gessius Florus en zijn
opvoigers er altijd op uit, Romeinen te stu-
ren om de Syriers tegen de Joden op te hit-
sen, en hen bij hun moordpartijen te helpen.
Den eersten dag vorderden de belegeraars
niet veel, en des nachts lieten zij de vesting
schijnbaar met rust, doch plaatsten in stilte
een zwaren ram voor de poort, terwijl van
den zeekant een groote galei werd voortge-
roeid, zoo dicht bij de muren als de diepte
van het water maar toeliet. Van het dak
zouden matrozen de belegerden bestoken
loopen.
Kolenbijslag voor zieken.
Men meldu ons, dat de regeling inzake
beschikoaarstelling van een geringen bij-
slag kolen ten behoere van zieken in den
komenden winter door de Nederlandsche
Maatschappij ter Be/ordering der Genees-
kunst met de Rijkskolendistributie getrof-
fen wordt on :Oe"NbufuauU,,oc'1
De Noordam is ija het geheel 6!/2 voet
gelicht. Er zal nu met graan-elevators
wordea gelost.
Het plan was, gister met het avondgetij,
ongeveer half zeven, binnen te komen en
naar Rotterdam op te varen. De Noordam
is heden te Rotterdam aangekomen.
Het broodrantsoen.
Naar Het Volk uit Den Haag verneemt,
is besloten, wegens het nagenoeg geheel
uitblyven van ladingen tarwe enmeel, over
eenige dagen het broodrantsoen ten tweeden
male te verminderen. Werd de eerste maal
het rantsoen van 2800 gram, dat eerst in
een week verstrekt werd, over negen dagen
verdeeld, thans zal het over elf dagen ver-
deeld worden, zoodat elke broodkaart elf
dagen zal moeten strekken. Het dage-
lijksch broodrantsoen wordt daarmee van
311 op 254 gram teruggebracht.
Staatspensioneering.
Gistermorgen hield de Bond voor Staats
pensioneering te Utrecht haar 17e ver-
gadering, welke druk bezocht was.
De voorzitter wees er in zijn openings-
woord op, dat de Bond nog steeds wacht
op het antwoord van Minister Lely, op het
voorloopig verslag der Eerste Earner inzake
het wetsontwerp-Treub. Besloten werd 50
pCt. verhooging der ouderdoms-rente aan
te vragen wegens de duurte.
met steenen en pijlen.
Nu begon de eigenlijke strijd. Van het dak
schoten de Joden met pijlen op de man-
schappen,"die den ram in beweging brach-
ten, en doodden er velen, totdat het geluk-
te, het werktuig dicht voor de poort te
brengen. Drie atooten met het houten ge-
vaarte waren voldoende om de poort open
te rammeien. De verdedigers, aangevoerd
door den ouden Benoni zelf, stormden naar
buiten en versloegen de aanvallers; en eer
zij overvallen werden, trokken zij over de
gracht terug achter den binnenmuur, de
houten brug achter zich afbrekend. Nu de
ram geen dienst meer kon doen, omdat hij
niet door de gracht kon gesleept worden,
begon de bemanning van de galei, die op
honderd pas afstand het anker had uitge-
worpen, de belegerden met groote steenen
en pijlen te bestoken, waarbij verscheidene
dooden vielen, onder anderen twee vrouwen
en drie kinderen.
Zoo ging-sle belegering voort van land-
en zeezijde, terwijl de Joden bij gebrek aan
katapulten, weinig konden doen. Benoni
riep een raad bijeen en besprak den wan-
hopigen toestand. Het was duidelijk, dat
zij het geen dag meer konden uithouden,
want bij nacht konden de Syriers de smalle
gracht oversteken en een ram tegen den
binnenmuur plaatsen. Zij moesten dus of
een uitval doen en trachten zich door de
vijanden heen te slaan en het open veld
te bereiken, of tot het laatste vechten, de
vrouwen en kinderen dooden, en dan met
Kerkolie.
De Minister van Landbouw, heeft een
regelirig getroffen, waardoor voorziening
van kerkolie voor de z.g. Godslampen in
de R. E. kerken verzekerd is. Per 60
dagen wordt 5 liter per kerk verstrekt.
Drankwet.
Eenige zetkasteleins hebben adressen aan
de Eoningin, de Minister van Binnenlandsche
Zaken en den Wethouder van Financien
alhier, benevens aan de Tweede Earner ge-
zonden, in verband met de op handen zjjnde
wyziging der Drankwet. Adressanten vra
gen een wijziging der wet te bevorderen,
waardoor het mogelijk wordt dat aan een
leder een vergunning kan worden verleend.
Het te heffen vergunningsrecht zou hiertoe
h.i. aanmerkelijk kunnen wordeD verhoogd,
wat aan de gemeentekassen ten goede zou
komen.
Verder meenen adressanten dat het aan-
beveling zou verdienen voor bierhuizen een
verlofrecht te heffen en vooral den verkoop
van alkoholhoudende drank per flesch te
veibieden aan alien, die daartoe geen verlof
hebben bekomen.
Eindelijk verzoekt adressant de gesplitste
vergunningen te doen vervallen, en alien
de gelegenheid te geven per glas en per
maat te verkoopen, zij het onder bepaling
dat zulks in afzonderlyke lokalen moet
geschieden.
De 16000 in Nederland.
Lord Newton heeft den 31en Juli in het
Hoogerhuis bizonderheden meegedeeld aan-
land zullen worden ondergebracht.
Het zullen 7500 invaliede combattanten
zijn, 6500 officieren en onderofficieren die
meer dan anderhalf jaar gevangen hebben
gezeten en 2000 burgelijke gevangenen, van
wie 1600 Duitschers en 400 Engelschen.
Dat orider de 6500 geen soldaten zijn
komt, zei de Minister, hiervandaan, dat
Duitschland soldaten onder zijn krijgsge-
gevangenen kan laten werken en officieren
en onderofficieren niet. Daarom wil het,
wegens langdurige gevangenschap geen sol
daten loslaten. Dat was de eigenlijke reden.
Bovendien zouden er zooveel soldaten in
aanmerking komen dat er voor anderen geen
plaats zou zijn. Daarentegen zouden van de
7500 invalieden nagenoeg alien soldaat zijn.
Verder worden er nog soldaten uitgewisseld
krachtens vroegere overeenkomsten.
Dat er slechts 400 Engelsche burgerlijke
gevangenen tegen 1600 Duitsche zijn wordt
hieruit verklaard, dat er in Engeland 6 of 7
maal meer Duitsche burgers gevangen zit-
ten dan Engelsche in Duitschland.
Wanneer de overbrenging naar Nederland
zou gebeuren kon de Minister niet zeggen;
wel, dat de Nederlandsche regeering reeds
aanstalten maakt en iemand naar Zwitser-
land heeft gezonden om daar de maatrege
len te bestudeeren die men er voor de ver-
zor'ging van krijgsgevangenen- heeft geno
men.
het laatste troepje zich door de duizenden
aanvallers in stukken laten hakken. Daar
het eerste middel niet uitvoerbaar was met
al die hulpelooze wezens tot hun last, beslo
ten zij in hun wanhoop tot het tweede. Als
alien dan toch moesten sterven, zouden zij
elkander dooden. Toen dit besluit genomen
was, begonnen de vrouwen en kinderen te
gillen van angst.
Nehushta nam Mirjam bij den arm.
„Ga mee naar het bovenste dak," zeide
zij; „daar zijn wij veilig voor steenen en
pijlen, en als de nood aan den man komt,
kunnen wij van bovenaf in het water sprin-
gen en een zachten dood sterven."
Daarheen gingen zij dus en knielden bid-
dend neder, want hun toestand was wanho-
pig. Opeens raakte Nehushta Mirjam aan
en wees naar de zee, waar een andere galei
naderde, zoo snel als riemen en zeilen haar
konden vooruitbrengen.
„Nu, wat zou dat?" vroeg Mirjam. „Het
zal slechts het einde verhaasfen."
„Neen," antwoordde Nehushta, „dat is
een Joodsch schip; het voert geen adelaar,
of Fenicische vlag. Zie maar! het Syrische
vaartuig hijscht de ankers op en maakt zich
gereed tot den strijd."
Het was volkomen waar: de Syrier legde
de riemen uit en roeide den vijand tegemoet.
Doch juist op dat oogenblik kreeg de vloed
het vaartuig te pakken, en deed het een
halve wending maken, zoodat de Joodsche
galei met den voorsteven midden in het
vijandelijke schip Iiep. Een geweldig ru-
hcn moeiiijkheid bij de onderhandelina
was, uit welke haven de Duitschers uit En-
gelana naar Nederland zouden worden ge-
bracht. De Engelschen wilden ze uit een
Theemshaven zenden, de Duitschers uit-
Southwold, wat de Engelschen onmogeiiik
noemden. Van Engelschen kant was toen
gedac-ht aan Holyhead; vervolgens was de
keus gevallen op Hull. De Mfnister meende,
dat de Duitschers geen reden zouden weten
te bedenken om tegen Hull te zijn.
De Minister zei voorts, onder toejuiching,
de Nederlandsche regeering dank, voor den
grooten dienst dien zij door haar aanbo-d
aan de menschheid had gewezen."
De Minister keerde zich vervolgens tegen
de menschen, die in de bladen en elders een
gehuil van verontwaardiging hadden aange-
heven, omdat Engelschen in Den Haag met
Duitschers zouden samenkomen. Ze dachten
zeker, dat de Engelschen in sentimenteele
razernij de Duitschers aanstonds overdrach-
telijk gesproken, om den hals zouden valien
en aldus op de oorlogvoering een verderfe-
lijken invloed zouden oefenen. Er is voor die
rees natuurlijk nooit grond geweest. De
houding van de Duitsche afgevaardigden
was volkomen onberispelijk en uiterst kor-
rekt. Maar er is niets van verbr.oedering ge
weest. Bij de beraadslaging spraken de af
gevaardigden liefst in hun eigen taal. Het
is opmerkelijk -voegde de Minister erbij,
dat generaal Friedrich, de voornaamste
Duitsche afgevaardigde, ronduit erkende,
dat de behandelirjg van de Duitsche gevan
genen in Engeland bepaald beter was dan
werd naeenoes men
Betreffende de behandeling van de krijgs
gevangenen in Duitschland zeide de Mi
nister, dat, naar hij indertijd ook van den
Amerikaanschen oud-gezant Gerard had ge-
hoord, de autoriteiten te Berlijn de zaak niet
zoo in de hand hebben als die te Londen.
Er is in Duitschland in het algemeen minder
centralisatie dan men gemeenlijk denkt. Be-
grijpelijk overigens, wat de krijgsgevange
nen betreft, waar Duitschland er 30 maal
meer heeft dan Engeland.
Ten slotte zei lord Newton, dat de En
gelsche afgevaardigden op de conference
tevergeefs van de Duitschers hadden zien ge
daan te krijgen, dat er burgerlijke gevange
nen op voet-van gelijkheid zouden wordeit
uitgewisseld. De Duitschers bleven op het
standpunt staan: al de (veel talrijker) Duit
sche burgerlijke gevangenen in Engeland
uitwisselen tegen al de Engelsche in
Duitschland.
De moeilijkheden der varkensfokkerij,
De Vereeniging van Varkensfokkers err
-Mesters te Rotterdam heeft op een zeer
druk bezochte algemeene vergadering een
motie aangenomen, waarin wordt aangevoerd
dat er veel te weinig krachtvoer wordt
verstrekt en het rantsoen moet worden
aangevuld met zeer dure en meestal minder-
waardige artikelen, terwijl herinnerd wordt,
moer volgde en Mirjam sloot de oogen om.
het verschrikkelijke niet te zien.
Toen zij weer opkeek, was het Syrische
vaartuig verdwenen, en tal van zwarte pun-
ten dreven op het w'ater, de hoofden der be
manning.
„Flink gedaan!" riep Nehushta. „Kijk,
de galei werpt het anker uit en laat de
booten zakken; zij zullen ons redden. Naar
beneden, naar de waterpoort!"
Zij ontmoetten Benoni, die naar hen
zocht, en met hen de trappen bereikte, die
reeds vol vluchtelingen waren. De twee
booten van de galei naderden, en in de eer
ste stond een lange, edele gestalte.
„Het is Caleb," zeide Mirjam, „Caleb, die
ons komt redden!"
Inderdaad was het Caleb. Op tien pas
afstand van de trap liet hij zijn boot stil-
houden en riep met luide stem:
Benoni, vrouwe Mirjam en Nehushta, als
gij nog leeft, komt voorwaarts."
Zij gehoorzaamden.
„Stapt nu in zee," ging hij voort, en zij
waadden door het water, totdat zij de boot
bereikten, en een voor een naar binnen wer
den getrokken. Velen volgden hen en wer
den eveneens opgenomen, totdat beide boo
ten vol waren en naar de galei geroeid wer
den. Daar werden de vluchtelingen overge-
laden en de booten keerden terug, om nog
meer, meest vrouwen en kinderen, te halen.
(Wordt vervolgd.)
TER
COURANT
-^-sattjHKHBciasjaiEssasaae
DurgernjKe en Kiijgbgcvaiigcucn ■\ai\~ m ujto