ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN. No. 6543. Donderdag 14 Juni 1917. 57e Jaargang. De Oorlog. JAM. ABONNEMENT ADVERTENTlfiN: MAXIMUM PR IJ ZEN BINNENLAND. FEUILISTOR. Telefoo.rs SS. Bit Biad ?eneMjnt Maandag^, Y/oensdag- en YrljilagavGRii, uitgezoB^erl op Feestdagen, iilj lis Firma P. J. VAN BE 8ANDE ts Ter Neuzen. ssamnStiXfaeamsmmB&mBatsmmmsagssEBsmBemauuatn 3 maanden binnen de stad I.Franco per post voor Nederland 1.10. 1BIJ vooruitbetalingvoor Belgie /1.40. voor Ned.-Indie en Amerika 1.65, overig Buitenland 2. Men abonneert zich bij de Uitgeefster, of bulten Ter Neuzen ook bij alle Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievenbushouders, Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer 0J0. Bij direct© opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt d® prijs slechts tweemaal berekend. Grootere letters en cliche's worden naar plaatsruimte berekend. Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief. Inzending van advertentien voor 1 &111X* op den dag der uitgave. De Burgemeester van TER NEUZEN maakt bekend de volgende maximum-klein- handelprijzen Beste zwarte Siroop 0,24 per 1/3 K.G. Zwarte Siroop No. 2 ff 0,21 Sago 0,28 per pakje van u Aardappelmeei (Pakmeel) 0,1 P/g per pakje van l/4 Voor belanghebbenden nadere inlichtingen omtrent groothandel- en tusschenhandel- prijzen te bekoraen op het LeveDsmiddelen- bureau. Ter Neuzen, 13 Juni 1917. De Burgeraeester voornoemd, J. HU1ZINGA. De Burgemeester van TER NEUZEN maakt bekend, dat, volgens Ministerieele beschikking, de navolgende inrichtingen Pensions, Hotels, Eethuizen, Coope- ratieve Keukens, Vacantiekolonies, Ziekeninrichtingen, Gestichten, Werk- inrichtingen, Huizen van Bewaring, Ge- vangenissen, Industrieen enz. geen zachte zeep door tusschenkomst van het Gemeente Bestuur of van het JLevens- middelenbureau kunnen ontvangen. Voor hen wordt dezoogenaamdelndustrie- zsep bescbikbaav gesteld, welke ue hoordeti dier inrichtingen rechtstreeks kunnen be- stellen aan een der fabrikanten aangesloten bp de Vereeniging van Fabrikanten van zachte zeep, waarvan een ljjst voor belang hebbenden ter inzage ligt op het Levens- middelenbureau. De prijs der Industrie-zeep is tbans Fls 50,per 120 Kilogram. Ter Neuzen, 13 Juni 1917. De Burgemeester voornoemd, J. HU1ZINGA. De benzinedistributie. Naar wij uit goede bron vernemen, ver- wacht men, dat begin Juli weder een dis tribute van benzine voor industriSele be- drijven zal plaats bebben. Behoudens on- voorzibne omstandigheden zal alsdan een zending benzine uit Amerika aankomen. (H. Crt.) DE ALGEMEENE TOESTAND. Wat er in Rusland ge-beurt is nog steeds sleehts bekend uit voikomen onvolledige, en niet steeds vertrouwbare mededeelingen; maar voor het vormen van een oordeel over den toestand zijn zij voikomen onvoldoende, schrijft het Alg. Hbl. Een ding is tzeker: dat de strijd aan het DOOR H. RIDER HAGGARD. „Zijn dit," vroeg hij, op de oude heeren wijzend, „modellen die hun beurt afwach- ten, of zijn het critici?" „Het zijn critici," antwoordde Mirjam droog, terwijl zij de vochtige doeken van de ruwe klei nam. De arbeid begon. De drie curatoren za- ten aan het eene einde van de loods, en schenen niet veel lust te hebben om op te staan, zoodat zij niet veel zagen. Zij waren altijd vroeg op, en de namiddag was warm, en weldra waren zij alle drie rustig inge- slapen. „Kijk eens," zeide Marcus, „dat is een mooi onderwerp voor een kunstenaar." Mirjam knikte en nam drie klompen klei, die zij handig en zwijgend vormende tot ruwe maar uitstekende portretten van de goede mannen, die er hartelijk om lachten toen zij wakker werden. Zoo ging het elken dag. De oude heeren verschenen en vielen in slaap in hun ge- makkelijke stoelen. Nehushta volgde, schijnbaar of in werkelijkheid hun voor- Russische front van zeer weinig beteekenis is; en dat dit de ongerustheid opwekt in de geallieerde landen is duidelijk. De Times geeft aan die ongerustheid uiting. Voor het uitbreken der revolutie, zegt het blad, was de toestand van het Rus- sische leger buitengewoon guns-tig. De win ter was goed gebruikt. De verliezen van 1916 waren aangevuld, de depots goed voorzien, een aantal nieuwe divisies in 't leven geroepen, de voorraad kanonnen en ammunitie werd geregeld vergroot, zoo dat Rusland in staat werd geacht in dit jaar krachtigen stetm te geven aan de geallieer- den, zoowel in Europa als in Azie. Daarop werd het geheele veldtochtsplan voor 1917 gegrond. Het Fransch-Engelsch otfensief in het Westen was op een vroeg tijdstip bepaald, teneinde een Duitschen aanval voor te zijn, en de Russen te heipen door alle beschikfoare reserves uit Duitsch land naar ihet Westfront te lokken. Tegelijk zou Sir Archibald Murray op de grens van Palestina, Sir Stanley Maude in Mesopota mia optreden, om de taak der Russen in den Kaukasus te verlichten. Italie zou den nieu- wen aanval tegen Oostenrijk ondernemen, Belgie en Portugal zouden in het Westen medewerken. Maar de interventie der Russische legers, die tegen een zekeren datum was vastge- steld, bleef uit. De Russische legers weige- ren te vechten; of de desorganisatie, een gevolg van de revolutie, is zoo groot, dat geen kans bestaat, de Russische troepen in het vuur te brengen. Dat maakt den toestand zeer ernstig. Er biijven'nu nog slcchts vfer maarrden over, waarin de Russen voor de zaak der geallieerden zouden kunnen optrede'n. Maar in Engeland begrijpt men best, dat het niet doenlijik is voor een groot land, midden in den grootsten crisistijd, midden in een we- reldoorlog, zijn politieke instellingen voiko men te wijzigen, en tegelijkertijd in staat te biijven zijn militaire actie voort te zetten. Men vreest er derhalve. voor, dat de Rus sische revolutie den wereldoorlog nog met een jaar zal verlengen, tenzij de Russen plotselimg tot het besef moohten komen, dat zij een taak te vervullen hebben Kerenski, en andere Russische leiders, pogen het besef daarvan wel wakker te schudden, maar de actie van moderne groo- te legers kan niet worden geleid met impro- visaties of edelmoedige opwellingen. De Times meent, dat zoo Rusland moet worden gemeten met den maatstaf van het Westen, het moet worden beschopwd als afgedaan, of ten minste voor dit jaar buiten werking gesteld; en dan zouden Engeland en Frankrijk daannede rekening moeten houden, met het maken van schikkingen. Maar het blad veriest ook in deze om standigheden niet het vertrouwen op den einduitslag en op de loyauteit van de Rus sische regeering aan de zaak der geallieer den. Er zijn echter Russische uitingen, die ook dit vertrouwen kunnen sohokken; en zoo die meeningen veld winnen, zal Engeland een anderen weg moeten inslaan, om zich de overwinning te verzekeren. beeld, zoodat Mirjam en haar model feite- lijk alleen bleven. Men kan begrijpen, dat het model van die gelegenheid gebruik maakte, om allerlei onderwerpen met haar te behandelen. Hij vertelde haar van zijn leven vol afwisseling en opwinding, van de oorlogen die hij had meegemaakt, en de landen die hij bezocht had. Zij vertelde hem op haar beurt van haar eenvoudig leven onder de Esseeers, wat hij zeer belangrijk scheen te vinden. Later kwam het gesprek op den godsdienst. Mirjam waagde het, hem de beginselen van haar geloof mee te dee- len, waarnaar hij met eerbied en aandacht luisterde. Ten laatste stelde hij echter voor, een ander onderwerp te kiezen, dan de eeuwigheid. „Voorloopig geloof ik slechts aan de eeu wigheid van uw kunst," meende hij. „Ja, die duurt totdatmw smaak veran- dert, of totdat het kunststuk in het vuur verongelukt. Maar zie, de breeders ontwa- ken. Meester, kom hier, en maak dien neus- vleugel at, ik weet er geen raad op." De oude kunstenaar bekeek het borsU beeld met bewondering. „Mirjam," zeide hij, „ik bezat eenige be- drevenheid in deze kunst, en heb u in de be ginselen daarvan onderwezen; maar nu, kind, kan ik u niet verder heipen. Maak den neusvleugel at, zooals gij zelf verkiest; ik ben slechts de opperman, die voor den Dat die overwinning te velde niet j*emak- kelijk is, daarvan zal men in Engeland thans ook wel overtuigd zijn. En de strijd kan nog lang duren, wanneer de oorlog moet worden voortgezet tot de voikomen onderwerping van Duitschland door de Fransch-Engelsche strijdmacht, al komen straks dan ook geimproviseerde Ameri- kaansche legers naar Europa. Want Presi dent Wilson heeft een-en-twintig generaals benoemd, maar de kennis en de ervaring kan -hij hun niet geven; en of het waar is voor oorlogvoerende mogendheden, dat het verstand wel met het ambt komt, is nog de vraag. De geschiedenh; van de Amerikaan- sche geschillen met Mexico heeft trouwens van de gevechtswaarde der Amerikaansche legers geen hoog denkbeeld gegeven. De thans ingeschreven millioenen moeten tot soldaten worden gevormd, en de bevelvoe- ring over deze legers moet dan wonden toe- vertrouwd aan chefs, die er waarlijk ook niet tfe veel van weten. Een brief uit Washington aan de Times zegt trouwens: dat naar men hoopt, metter- tijd alles w.el zal terecht komen, doch dat thans alles nog op los-e schroeve-n staat. Er is te veel ambtelijke rompslomp, die belet dat de oorlogsvoorbereiding goed zou kun nen marcheeren. De medewerking van Amerika aan den strijd te velde lijkt dus wel zeer problema- tisch, tenzij er bij E geland en Frankrijk plan bestaat, om den Strijd nog een jaar of wat te rekken. En in dien tijd kan _>r zoo veel gebeuren! Reeds nu wordt, order toezicht der cen- suur, in ric limes gezegd, dat er voor dc Amerikanen iets onwezenlijks en kunstma- tigs in den toestand is. In het Westen be grijpt men niet, waarom de V. S. oorlog moeten voeren, n*adat de President ver- klaard had, dat de Staten zich buiten den oorlog moesten houden, wijl zij er niets bij te wiinnen hebben en geen speciale grief tegen Duitschland hebben. En zelfs in de couloirs van het kapitool wordt de vraag gehoord: „Waarvoor vechten de V. S.? Is het om voor Engeland de kastanjes uit het vuur te halen? Of waarvoor dan?" Op die vraag is naar de Times-cor respondent zegt, nog geen begrijpelijk antwoord gegeven. En nu komt daar nog bij, dat President Wilson een nota gezonden heeft aan China, waarin de binnenlandsohe oneenigiheden in China worden betreurd en op de noodzake- lijkheid van nationale eenheid wordt gewe- zen. Die nota, alweer ingegeven met de bedoeling, om China te behoeden voor den toestand van innerlijke verwarring die elke deelneming aan den strijd onmogelijk zou maken, heeft in Japan hevige ontstemming gewekt. Gematigde Japanners besohouwen die nota als een inmenging van Amerika in de internationale politiek van China; andere, meer opgewonden elementen, mee- nen nog erger dingen. En bij de bestaande verhouding tusschen Japan en de Vereenig- de Staten, de bestaande gevaren voor een botsing, is dit optreden van Wilson allicht bouwmeester de steenen aandraagt. Ik wil niets zeggen, maar misschien en hij gat haar een aanwijzing. „Zoo?" zeide Mirjam, de klei met haar werktuig aanrakend. „0, zie! zoo is het goed. Gij bezit de ervaring, meester." „Zooeven was het ook goed. Misschien bezit ik de ervaring, maar gij hebt genie, en zonder mijn hulp hadt gij de tout ook gevonden." „Ik heb hetzelfde gezegd," riep Marcus triomfantelijk. „Heer," antwoordde Mirjam, „gij zegt veel dingen, die gij, geloof ik, niet meent. Wees nu stil. Nu moet ik uw lippen be- studeeren en niet uw woorden." Zoo ging de arbeid voort. Eens begon Mirjam te zingen, en toen zij bemerkte, dat haar stem Marcus behaagde, en den slaap der ouderen verzoette, zong zij vaak: vreem- de, droevige liederen van de woestijn en de visschers van den Jordaan. Zij vertelde ook wel verhalen en legenden, en als zij op- hield, begon Nehusiita te vertellen wilde geschiedenissen uit Lybie, somber en bloe- dig, of van zwarte en witte magie. De na- middagen waren gezellig, en toen het klei- model gereed was, zorgden de metselaars onder de breeders voor een rijw behouwen stuk mariner, dat Mirjam begon te bewer- ken. Een was er echter, die zich niet gelukkig meer geschikt om verwijdering, dan toena- dering te brengen tusschen de beide anta- gonisten in den Stillen Oceaan. En een vijandige houding van Japan te- genover Amerika zou wel eens tot zonder- linge resultaten voor de Entente kunnen leiden. DE HAVEN VAN OOSTENDE ONTRUIMD. De Engelsche admiraliteit deelt mede: Uit een pas uitgevoenden verkennings- tocht blijkt, dat alle groote schepen uit Oostende verwijderd zijn. De twee torpe- dojagers, waarvan onlangs melding is ge- maakt, zijn naar Zeetorugge gesleept. Ver- moedelijk zijn zij bij het bombardement be- schadigd. De haven biedt een doodschen aanblik. (Reuter.) De Times geeft zijn voldoening te kennen over de herhaalde aanvallen, die in den laatsten tijd, zoowel door marine-vaartui- gen als vliegers op de havenwerken van Zeebrugge worden ondernomen. Reeds den 12en April had admiraal Jellicoe in een in terview duidelijk gemaakt, welken overlast de Duitschers van Zeebrugge uit den En- gelschen kunnen aandoen. De taak, dit wespennest uit te roeien, is des te moeilij- ker, daar voor den oorlog geen enkel vloot- offioier er ooit aan gedacht had, dat een schip zijn kanonnen op een landfort zou moeten richten. Het moet echter geschie- den, omdat-de torpedojagers te Zeebrugge de bewakinig van het Kanaal zeer kunnen bemoeilijken. De Duitschers hebben het vooivleel, riat zij het oogenblik van een aan val kunnen kiezen. Jellicoe wees er tevens op, dat dertig torpedojagers een patrouille- linie kunnen aanvallen, waaruit men zich een denkbeeld kan vormen van het aantal schepen, dat noodig is om voortdurend op iederen raid voorbereid te zijn." PREDIKANT EN MUNITIEARBEIDER. „Toen Koning George onlangs met zijne gemalin eenige munitiefabrieken bezocht," zegt de Daily Telegraph, deed zich o.a. het volgende geval voor: „In een kleine nationale granatenfabriek troffen zij dominee E. D. Hodson aan, die zich er niet toe bepaalde zijne kudde op haren plioht jegens het vaderland te wijzen, maar haar ook in de praktijk een voor- beeld heeft gegeven. Toen de koninklijke bezoekers de fabriek binnenkwamen, was hij juist bezig met het bewerken van twaalf-ponder granaat-man- tels. De Koning vroeg hem, of hij vroeger ook metaalfoewerker was gewieest. „Neen, sire", was het antwoord. „Ik ben dominee in eene gemeente, hier vijf mijlen vandaan." „En doet gij ook uw herderlijk werk in uw parochie?" vroeg de Koning. ,,Zoo goed ik kan," zeide de geestelijke, „maar ik werk hier zes dagen per week, van 12 uur 's middags tot 12 uur 's nachts en kan dus slechts de rest van mijn tijd aan mijn gemeente wijden." In antwoord op andere vragen zeide de gevoelde dat was Caleb. Sinds den dag, dat hij Mirjam naast Marcus had zien loo- pen, haatte hij den schitterenden Romein, in wien hij, zooals hij bij ingeving wist, een gevaarlijken medeminnaar had gevonden. O, hoe haatte hij hem! Hij kon zijn woede en zijn afgunst niet in zijn hart opsluiten, zelfs bij die eerste ontmoeting. Zij waren op zijn gelaat geschreven en straalden hem uit de oogen, zoodat Marcus het wel moest opmerken. Caleb had Mirjam den laatsten tijd wei nig gezien. Zij was niet boos op hem; haar grieven tegen hem waren van dien aard, dat een vrouw ze gemakkelijk kan vergeven, maar in haar hart was zij bang voor hem. Plotseling was het gordijn weggetrokken en had zij den waren aard van den jongen- man leeren kennen, die als een verterend vuur was. Zij had gevoeld, dat hij de waar- heid sprak; dat hij, de wees, dien zelfs de zachte Esseeers niet mocht lijden, slechts een wezen op aard liefhad haar persoon, terwijl zijn hart vervuld was van haat tegen verschillende menschen. Zij was overtuigd dat elke man, dien zij toevallig mocht lee ren liefhebben, als zooiets ooit gebeurde, in gevaar zou komen als hij Caleb naderde, en die gedachte maakte haar angstig. Het angstigst was zij, als zij hem Marcus zag aanstarenofschoon de Romein haar on- verschillig was. Maar dat geloofde Caleb geestelijke, dat hij nu al achttien maanderr munitiearbeider was. „Flink zoo, dat vind ik prachtig!" zeide de Koning. In een andere plaats kon het Koninklijk paar zich overtuigen van de flinkheid van een vrouwelijke politieagent. Een lid van het vorstelijk gezelschap was van de overi- ge bezoekers afgedwaald en toen hij bij den auto van den Koning gin gstaan om dierrs terugkomst at te wachten, arresteerde de „agente" hem als verdacht type. De tus schenkomst der Koningin was noodig om hem uit den greep der politiedame te ver- lossen." HET OORLOGSDOEL DER VEREENIGDE STATEN President Wilson heeft in een boodschap aan de Russische regeering nogmaals de oorlogsdoeleinden van de Vereenigde Sta ten uiteengezet. Onjuiste voorstellingen hebben Amerika's doel minder duidelijk ge maakt, zegt de president, en hij wil zich duidelijk verklaren aan 't Russische volk, Jjop dit oogenblik nu er een keerpunt is ge- komen in den oorlog ten nadeele van Duitschland. In hun wanhopig verlangen om de on- vermijdelijke nederlaag te ontgaan, bezigen degenen, die in Duitschland de macht "in handen hebben, elk middel en maken zij zelfs gebruik van den invloed van groepen en partijen onder hun eigen onderdanen (nl. de socialisten) tegenover wie zij nooit oprecht hebben gehandeld of verdraag- zaamiheid hebben betoond, aan beide zijden van den Oceaan een propaganda te voe ren, waardoor zij hun invloed in het eigen land behouden en hun macht in het buiten land ten nadeele van dezelfde lieden, van wier diensten zij gebruik maken. De positie van Amerika in dezen oorlog is zoo duidelijk uiteengezet, dat niemand verontschuldigd kan worden, die er een verkeerde voorsteiling van heeft. Het zoekt geen materieel profijt of uitbreiding van eenigen aard. Het strijdt voor geen voor- deel, geen eigen zelfzuchtig doel, maar voor de bevrijding van aile volkeren van de aan- valszucht van een autokratische macht. De heerschende klassen in Duitschland zijn in den laatsten tijd begonnen eenzelfde vrijzinnige en rechtvaardige opvatting van hun doel te verkondigen, maar alleen ter bewaring van de macht, welke zij zich in Duitschland verworven hebben, van de zelfzuchtige voordeelen, welke zij ten on- rechte voor zich verkregen hebben en van hun persoonlijke heerschzuchtige nlannen, van Berlijn tot Bagdad en nog verder. Regeering na regeering (in Duitschland) is door hun invloed -zonder openlijke ver- overing van grondgebied, verstrikt in een net van intrigues, dat tegen niets minder gericht was dan tegen den vrede en de vrijheid der wereld. De mazen van dat web moeten verbroken worden, maar men kan ze niet verbreken, tenzij het reeds begane kwaad teniet wordt gedaan. Er moeten vol- doende maatregelen genomen worden om te voorkomen, dat het net opnieuw geweefd. en hersteld wordt. niet. Doch al zag zij hem weinig zij was overtuigd, dat hij steeds in haar nabijheid was, en dat hij elken dag te weten kwam, hoe zij haar uren doorbracht. Marcus ver telde haar ook, dat hij overal dien knappen jongen man met die wraakzuchtige oogen ontmoette, die, zooals zij gezegd had, Caleb heette. Ook dit maakte Mirjam bevreesd, en zooals blijken zal, niet zonder reden. Op een namiddag, terwijl Mirjam aan het borstbeeld werkte, en de drie oude heeren als gewoonlijk waren ingeslapen, zeide Mar cus opeens: „0, dat zou ik vergeten. Ik. heb u iets te vertellen. Ik heb den moordenaar ontdekt van dien Joodschen diet, naar wiens dood ik onder anderen hier een onderzoek moest instellen. Het was uw vriend Caleb." Mirjam schrikte zoo, dat haar beitel uit- gleed. „Stil!" zeide zij met een blik naar de slapers; want een hunner had zoo luid ge- snorkt, dat hij zelf wakker begon te worden door het geluid. „Zij weten het immers niet?" vroeg zij fluisterend. Hij schudde het hoofd. „Ik moet u over deze zaak spreken", ging zij voort, steeds fluisterend. „Neen, nu niet, als wij alleen zijn." (Wordt vervolgd.) NEUZENS COURANT

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1917 | | pagina 1