ALGEMEEN NIEUW8- EN ADVERTENTIEBLAD VOOE
ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No. 8485.
Donderdag 25 Januari 1917.
57e Jaargang.
Kamer van Koophandel en .Fabrieken.
Kamer van Koophandel en Fabrieken.
2IVB1LVK &13HAPT.
DeOorlog.
ABONNEMENT:
ADVERTENTIEN:
110.000 K.G. fijne Sintels,
BINNEN t AN 0.
I
TeleSooss 25.
Dit BM versefeijnt Maandag', Woensdag- en Vrpagavond, uitgezonderd op Feestdagen, hij de Firma P. J. VAN DE SANDE te Ter Nenzen.
1 EUILLKTO M.
3 maanden binnen de stad 1Franco per post voor Nederland 110.
iSif vooruitbetalingvoor Belgie /1.40, voor Ned.-Indie en Amerika 1.65,
overig Buitenland 2.—.
mm abonneert zich bij de Uitgeefster, of buiten Ter Neuzen ook bij alle
Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievenbushouders.
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer 0.10,
Bij direct© opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de
prijs slechts tweemaal berekend.
Grootere letters en cliche's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief.
Inzending van advertentien voor 1 uur op den dag der uitgave.
VERKIEZING
nRKIEZIHG
TWEEDE KAMER.
DE ALGEMEENE TOESTAND.
COURANT
Burgemeester en Wethonders der gemeente IER
NEDZEN brengen hiermede ter openbare kennnis
dat op Dinsdag den 27 Februari 1017,
van des voormiddags elf tot des namiddags een ure,
ten Raadhuize dezer gemeente, zal plaats hebben
eene verkiezing van twee leden van de" Katner
van Koophandel en Fabrieken te Ter Neuzen,
en zulks ter vervulling der plaatsen van leden afge-
treden 1 Januari 1917 (wit briefje).
De stemming geschiedt bij ongeteekende briefjes,
waartoe met het zegel der gemeente gewaarmerkte
stembriefjes ten minste acht dagen voor den dag
der verkiezing door den Burgemeester aan de kies-
gerechtigden worden toegezonden.
Den kiezer, die zijn stembriefje verloren of er
seen ontvangen heeft, wordt gelegenheid verschaft,
om er aan het stembureau een te bekomen.
Het openen der stembriefjes gesehiedt dadelijk na
afloop der verkiezing.
Van onwaarde zijn briefjes, welke met zijn ge-
waarmerkt met het zegel der gemeente, welke onder-
teekend zijn, welke niet duidelijk een persoon aan-
wijzen, of waarbij of waaraan andere stembriefjes
zijn ingesloten of vastgehecht.
Ter Neuzen, den 23 Januari 1917.
Burgemeester en Wethonders voornoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
L. WABEKE, Seeretaris.
Burgemeester en Wethouders der gemeente TER
NEUZEN brengen hiermede ter openbare kennis
dat op Dinsdag den 27 Februari 1917, van
des voormiddags elf tot des namiddags een ure, ten
Raadhuize dezer gemeente, zal plaats -hebben eene
verkiezing van een lid van de Katner van
Koonliandel en Fabrieken te Ter Neuzen
zulkster vervulliug-der plaats opengeyaiien soot
het nemen van ontslag, (blatiw briefje),
De stemming geschiedt bij ongeteekende briefjes,
waartoe met het zegel der gemeente gewaarmerkte
gternbriefjes ten minste acht dagen voor den dag der
verkiezing door den Burgemeester aan de kiesgerech-
tigden worden toegezonden.
Den kiezer, die zijn stembriefje verloren of er geen
ontvangen heeft, wordt gelegenheid verschaft, om er
aan het stembureau een te bekomen.
Het openen der stembriefjes geschiedt dadehjk na
afloop der verkiezing.
Van onwaarde zijn briefjes, welke met zijn gewaar-
merkt met hetzegel der gemeente, welke onderteekend
zijn, weilte niet duidelijk een persoon aaiiwijzen, ot
waarbij of waaraan andere stembriefjes zijn inge
sloten of vastgehecht.
Ter Neuzen, den 23 Januari 1917.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
L. WABEKE, Seeretaris.
Burgemeester en Wethouders
van ZAAMSLAG vrageii prijs-
opgaaf voor de leverantie van
te leveren franco aan de Margarethahaven.
Aanbiedingen worden ingewacht voor of
»p 26 Januari a. s. v
Zaamslag, 19 Januari 1917.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
JOH. DE FEIJTER, Burgemeester.
J. STOLE Lzn., Seeretaris.
Vergadcring van 23 Januari.
4. Huurcommissicwet.
Aan de orde is, volgens de H. Crt., de
voortzelling der artikelsge wijze behandeling
van de H uurcommissiewet.
,,Het doet mij Iced, sclireef zij, dat mijn-
lieer Berger niet meer geluk heeft gehad.
Nog staat my, ondanks uw brieven en de
mededeelingen van Luitjens, niet duidelijk
voor den geesl, hoe alles in eikaar zit. Wie
is toch lord Alvor? Ik kan u niet verbergen,
mijn jongen, dat ik mijzelve dikwijls bezorgd
afvi'aag: Is mijn Hans aan de zijde van
dezen raaadselachtigen man wel op zijn
plaats?
Spreek ik hier echter over, dan is het
Elsa Luitjens, die mij gerustslelt. Iederen
dag krijg ik haar meer lief, de zuster van
mijn schoonzoon. En dan de kleine Ellen!
Luiijens heeft in Engelanl ondcrzoek naar
haar familie gedaan, zonder gevolg echter,
hij wil haar nu als kind aannemen
Maar het was vooral iiet dot van den
brief, dat Hans steeds bijbleef: ins kom
zoo spoedig mogelijk tfiuis, ik kan u niet
langer missed, mijn beste oudste zoon!
Zoodra hij dan ook kan, liet hij zijn rcis-
Amendeme.il-de .Monte verLoren.
Geslemd wordt over het amendemenl-de
Monte verLoren op artikel 15, welk amen-
dement strelit, den duur der wet over te
lalen aan de Kroon en niet, gelijk de Re-
geering voorstelt, te doen afhangen van de
totstandkoming e-ener latere wet, waarbij
deze wet wordt beeindigd.
Het amendement wordt met 37 tegen 17
stemmen aangenomen.
Hiermede is hel wetsontwerp afgehandeld.
Op een nader le bepalen dag zal een iweede
lezing er van plaats hebben.
Seheepv or deringswet.
Aan de orde zijn de aigemeene besehou-
wingen over een wet tot bet in de tegen-
woordige buitengewone omsiandigheden-tref-
fen van een regeling, ten einde der Regee-
ring in hel algemeen belang ten behoeve
van bet vcrvoer van goederen naar Neder
land de bescbikking te verschaffen over
schepen en laadruimte.
Rede van den beer Koolen.
De heer Koolen TR.-K.) kan bet voor-
loopig niet noodig vinden, een regeling als
de voorgestelde te maken. Hij vraagt of
een uitvoerverbod van schepen niet vol-
doende is en ziet in de wet een al te groote
aan tasting der persoonlijke vrijheid. TotSep-
tember 'Hi heefl de Regeering zicli bij den
graanaanvoer geholpen door hel afsluiten
van contracten met de reeders; waarom is
zij daarmede niet voortgegaan? De Regee
ring wenschl Ibans een stok achter de deur;
waarvoor is die noodig? Spreker vraagt,
welke de ta'ak wordt der commissie van
advies. Liever bad bij een commissie van
reeders gewenscht voor bet geven van prak-
tiSif'br Iv.ji o-v-c io vcrR-eeliivq <1 <-1- t oi
rui-mte. Er is reden, zich ongerusl ie maken
over de schepen in Indie, die daar zcer
noodig zijn. Men zou het op hoogen prijs
stellen, wanneer ze buiten dc wet vielen.
Heeft de Regeering niet genoeg aan haar
macht om bet uilgaan van schepen ui!
Nederland aan voorwaarden te verbinden
on Kan zij zicli op deze wij'ze geen laad
ruimte genoeg verzekeren?
Itcric van den beer van Raalte.
De heer van Raalte (unie-lib.) kan zich
gedeeltelijk bij den vorigen spreker aanslui-
ten Bij de Schepenuitvoerwet heeft de Re
geering reeds zekere bevoegdbeden verkre-
gen. Ilij wil art. 2 hiervan bij aanneming
dezer wet buiten werking zien gesteld. Spre
ker vindl 'I wetsontwerp gewenscht als een
stok achter de deur bij onderhondelingen
met reederijen.
Spreker wijst eveneens op bet gevaar voor
de vaart op Indie. Gedwongen bevrachting
kan echter noodig zijn.
Rede \an Mr. de Meosler.
Do beer de Meesler (unie-lib.) wijst er.op
dat de onrust in Indie over bet wetsontwerp
zeer groot is. De Indische belangen zullen
ernstig worden geschaad, wanneer de op-
vordering van schepen niet in geringe mate
zal worden toegepasl. Spreker lioopt dat de
Minister op diL punt de gemoederen zal
kunnen geruststejlen. Anders zal het zeer
de vraag zijn of hij zijn stem aan 'twelsont-
werp zal kunnen geven.
De oorlogsinvloed werkte reeds noodlot-
tig op Indie, waar de uitvoer van produc
ten reeds zoozecr moest worden beperkt.
Ook deze spreker dringt ten slolte nog-
ma als op een gerfistslellende verklaring aan,
waar zooveel belangen op 'tspel staan, voor
al van inlanders.
Hierna pauzc.
Yoorzilter der Kamer.
Beslolen wordt morgen na de pauzc op
te maken de voordracht, de Koningin aan
genooten in den steek en ging alleen naar
het hotel om aaii zijn moeder te schrijven.
Lord Alvor had zich naar den Engel-schen
gezant en Berger naar de post begeven.
Hij had Hans befool.!, een mooie oolleclie
postzegels voor Albert le koopen.
Toen de jongeman de vestibule van bet.
hotel binnenkwam, waren eenige liamals,
Armenische besteller's, !)ezig een menigtekof-
fers op eikaar te stapelen. Er scbenen vele
nieuwe logeergasten aangekomen le zijn.
Plotseling schrikte Hans bevig. Iloe was
bet mogelijk! K011 Francis zoo onvoorzicb-
tjg zijn geweest, zijn gelen bandkoffer Iyer
te lalen staan? Zou Perroqu-et een domheid
begaan hebben? Maar dat was nauwelijkl
denkbaar! Daar stond echter toch de kofLe
va 11 Francis, daaraian viel niet te twijfelen.
De klcinc gele bandkoffer met koperen be-
beslag, dat was toch dc koffer van Francis!
Daarin kon men zich niet vergissen! Hoe
dikwijls had bij, Hans, dien koffer niet
zelf gedragen!
Hij ging dwars door de vestibule op den
slapel koffers af en scboof dc bainals op-
zijde.
Deze koffer hier is van lord Alvor!
zei hij to I den porlier, die >er bij stond.
Dal moel een vergissing zijn, mijnhcer,
antwoordde de man, beleefd groetend. Deze
te bieden, ter benoeming van een voorzil- I
ter van dc Kamer.
Besloten wordt heden en morgen avond-
vesrgaderingen te liouden.
De heer Kleerekoper (soc.-deni.) dringt
aan op spoedige behandeling van het 0111-
werp belreffende iramwegen met beperkte
snelbeid, zulks met 'toog op de belangen
van het pcrsoneel,
De voorziller rnerkt op dat er nog geen
efndverslag is uitgebracht over dit ontwerp.
Ook moeten eersl de begrootlngsstukken
worden afgedaail.
I)e Seheepv or deringswet.
Bij voortzetling der aigemeene bescliou-
wingen betuigt de beer Kleerekoper (soc.-
dem.) zijn instemmiug met het ontwerp, daar
bet bedoell te zorgen voor aanvoer van
levensmiddelen voor ons land. Of echter
veel meer scheepsruimte zal worden ver-
kregen belwijfell spi-eker.
Veel kan ook worden verwacbt van een
goed samengestelde commissie van advies,
als in art. 2 bedoeld.
Rede van den hear Roissevain.
De heer Boissevain (vrij-lib.) wijst er op
dat in ons bind niet voldoende levensmid
delen worden geproduceerd 0111 in de be-
boefte le voorzien, eeodat de Regeering deze
van elders moet doeh aanvoeren.
Spreker is niet zoo bijzonder ingenomen
met het wetsontwerp dat zulk een wijde
strekking heeft.
De commissie van advies wacht een uilerst
zware taak. zooals spreker opmerkt en bij
is benieuwd hoe zulk een commissie zai
worden sameilgesleld en hoe zij werken zal.
Hel vaslstehen van vrachtprijzen bijvoor-
beeld voor de geheele Nederlandscbe yloot
van -ea -n 9qi* 11ivoig over de geheele v\ eield
verspreid scbijnt niet alleen moeilijk, maai-
onmogelijk, zooals spreker met een voor-
heeld tracht aan te'toonen. Is er bij den
Opzet van deze wet overleg gepleegd met
den Minister van Kolonien, en gaat deze met
dit ontwerp accoord? vraagt spreker.
Rede van Minister Podhuma.
De Minister van Landbouw, deheerPost-
buma, bc-bandelt de vraag waarom de Re
geering niet kon voortgaan met het sluiten
van contracten. De reeder echtei* meent,
dat hij mag bevraChten op de wijze, die
hem bet groolste prol'ijt geeft en is nieL ge-
jzind tot bet acfjepLeeren van een vrachtcijfcr,
dat, boewei loonend, lager is dan hij gewoo-n
is. Dil maakl het onderbandelen zeer moei
lijk. Do minsi billijke reeder bepaalt, wat
de vrachi zal zijn. Dc Regeering evenwel
heeft beproefd, ook na October '16 een
vracblcontracl te heblicn van 200.000 ton per
maand. De prijs, 9 gulden per quarter,
kwam den reeders le laag voor aanvankelijk.
Later waren zij er wel tevreden mee, maar
siclden daamaast voorwaarden, die de Mi
nister niet kon inwilligen. De zaak Irai-
neerde zoo lang, dat de Minister ten slotte
met de 9 gulden niet meer volstaan kon.
De Schepenuitvoerwet is niet- van toe-
passing op de (schepen, die de Nederlandscli
havens niel binnenloopen. Die schepen heb
ben 120.000 ton inhoud, welke de Regeering
zonder de nu aanliangige wet niet kan ge-
bruiken. De reis naar Noord- en Zuid-
Amerika is langer geworden en bedraagl nu
respectievelijk 85 en 120 dagen, waardoor de
Minister minder bescbikking over laadruimte
krijgt. Hij behoeft 650.000 ton en heefl
635.000. Wat belreft de vrees van hen. die
bevreesri zijn voor de belangen der Indische
sclieepvaart, diene, dat de door den Minister
voorgestelde maatregelen zijn goedgekeurd
door den heer van Aalst der Handelsmaat-
srhappij en dal niets gedaan is en zal wor
den zonder overleg met den Minister van
Kolonien.
Als "de Scheepvorderingswet van kracht
wordt, zal niel bovendien gebruik worden
gemaakt va-n de macht. die de Schepenuit
voerwet geeft. Dit zij hier ondubbelzinnig
vastgelegd.
De schepen tusschen Indie en Amerika
maken otiG.eHend hooge vTachtprijzen, maar
de Minister acht het billijk, dat ook die
reederijen ginds een dfeel krijgen te dragen
van de lasten der hier gevesligde. Hierom-
trent zal een regeling worden getroffen.
Op( 1 Januari jl. was er een achlerstand
van 260.000 ton, dat is voor een aanvoer van
3 maanden. Die achterstand dient te worden
ingehaald.
De aigemeene beraadslagingen worden ge-
sloten.
1 o rlogs winslbel a s ti ng.
Het Haagsche Corr.-Bureau schrijft:
Naar aanleiding van eene mededeeling,
voorkomendc in het verslag van eene on-
langs le Amsterdam gehouden lezing over
de Oorlogswinstbelasting, n.l. daj een in-
specteur der direcle belastingen genoegen
zou nemen met de opvatting, dat elke 130
aan oorlogswbxst mag worden verminderd
met f 30 voor verschuldigde oorlogswinst
belasting, erzoekl men ons er op te willen
wijzee, dal die opvatting onjuist is. Bij de
berekening van het belastbaar bedrag is
aftrek voor ie betalen of betaalde oorlogs
winstbelasting niet loegelaten.
Het s.s. Wieringen.
Het Nederlandsche stoomschip Wieringen,
van de reederij Ruys Zonen te Rotter
dam, dal spoedig te Rotterdam wordt ver
wacbt, is het volgende overkomen:
5 December met ongeveer 1000' toil regee-
i uu.n Koord. is bet recbtstreeks
van Baltimore naar Kirkwall gestoomd. Op
den 26en December aldaar aangekomen, kon
het stoomschip, oindat niet eerst I-almoutb
was aangedaan, geen uitklaring bekomen en
moest weder naar Falmouth terug om de
noodige uitklaring le haien.
Aangezien dit stoomschip nu een veel
langeren reis moesl maken, geraakten de
bunkerkolen op. In Falmouth kon niel wor
den gebunkerd, maar wel te Dartmouth.
Nadat in laatstgenoemde haven de steen-
kolenvoorraad was aangevuld, passeerde de
Wieringen op U dezer weder Lizard om
nogmaals om bet Noorden van Engeland de
reis naar Rotterdam voort te zetten.
Verlof bij sire aiming van de geineenschap
te water.
De Minister van Oorlog heeft bepaaid:
Zoodra lengevolge van het iuvallen van de
vorst de scheepvaart 'door ijs gestremd
wordt, moeten de aan de dienstplictitlgcn,
beboorende tot de groepen 3c en 3e van de
gewijzigde Legerorder 1916 B 131 yerleende
bijzondere verloven tot bet uitoefenen van
de binnenscbipperij door compagnies- esk.-
batterij-for t-delachemen Is-commandenlen
worden geschorst.
Gedurende dat tijdvak kan door dezemili-
laire chefs, met inachtnennng van de grens
voor toelaatbare afwezigheid voor bijzondere
verloven (20 pCt.) aan hen, die in gewone
lijden Iransporimiddelen te land leiden of be-
dienen een bijzonder verlof worden tocge-
slaan, wanneer deze dienstpliclitigen tijdens
dat verlof in bun maatschappelijken werl
kring noodig zijn.
A'oorts zal liij voldoende sterkle van hel
ijs en dan bij voorkeur zoo spoedig mogelijl
door genoemde militaire chefs met inacht
neming van bedoelde grens van toelaatbare
afv ezigheid een kort verblijf kunnen worden
verltend aan rietsnijders (landbouwers) ten
einde gelegenheid te hebben de dikwijls
groote hoeveelbeid riet in poelen en plassen
te kunnen oogsten.
President Wilson lieeft geanlwoord op de
nola der Entente.
Niet rechtstreeks, maar in den vorm van
een boodschap aan den Senaat. Daarin ver-
klaarde de president, dat zijn vredesnota
aan de oorlogvoerenden heeft medegewerkt
om een slap( te doen in de richting van de
staking der vijandelijkbeden. Wel is daar-
van nog geen tastbaar resultaat merkbaar
schrijft het Alg. Hbl. maar ook door
Wilson's vredesnota is bet denklxeeld in be-
spreking gebracht, en „quand la pais est
marche rien ne l'arretei-a" (als de vrede op
komst is zal niemand hem tegenhouden).
y Maar voor alles, zegt Wilson, is bet noo
dig, dat deze vrede wordt gegrond op de
overtuiging, dat' ei' geen overwinnaai-s en
geen overwonnenen zijn, dat geen der beide
partijen de andere den vrede kan -opleggen
of voorschrijven, zoodat dus Ook van ge
dwongen afstand van gebied of kolonien
geen sprake moet kunnen wezen. De vrede,
die tol stand koml als een gedwongen, door
overmacht opgelegde vrede zal een gevoelig-
heid doen onlstaan, een angel achterlaten
in bet vleesch, die een beletsel zal voi-men
voor een latere goede verslandhouding en
zal daardoor een voortdurende bedreiging
vormen voor den wereldvrede.
En dan noeml Wilson als grondslag voor
dien vrede in de eersle plaats de erkenning^
van gelijke recbten voor alle naiionaliteiten.
Hij wijst daai-voof op bet voorbeeld van
Pol en, dal. zegt hij anoet (zij.n vereenigd,
onafhankelijk, met een eigen besluur. Dus
geen Polen onder Russische heersehappij,
en ook geen Polen, alleen nit de Russiscbe
Poolsche gebieden bestaande, maar herstek
van bet Koninkrijk Polen met de bij Duitsch-
laud en Oostenrijk gevoegde gebieden, zoo
als het was voor de eerste verdeeling. van
1772 Een Polen als bufferstaat tusschen
Rusland, Euitschland en Oostenrijk.
Dit zou zware eischen stellen aan Duitsch-
land en Oostenrijk, maar daarlegenover stelt
de president den door IJuitschland steeds
weer herhaalden eischen: Yrijlieid derzeeen.
Zulke eischen zullen naluurlijk nag nader
moeten worden geformuleerd. in concrete
vormen omschreven, voordat zij staatsrech-
telijk kunnen worden gemaakt tot onder-
werpen van Jxebandeling op een vredescon-
ferentie.
Nauw daarbij aansluitend acht Wilson den
eisch tot beperking der bewapening. En
tevens wil bij de toekomslige vredesregeling
doen waarborgen. door hel sti-chten van een
vredesbond. waarvan het doel zou moeten
zijn een machi E,e vormen. die in staat is om
elkeen die den vrede zou willen schenclen,
daarvan lerug te houden door de wereld-
macbt te stellen tegen over die van den en-
kelen staat.
Daarvoor zouden ook dc Amerikaansehe
slaten bij den vrede moeten medewerken, en
Wilson zegt, dal geen vrede kan tot stand
kornen. zoo niet de volken der nieuwe wereld
daaraan deel hebben, en in staat worden
gesteld. mede te werken aan de handhaving
van den wereldvrede. De bedoeling van Wil
son schijnt dus te zijn een wereldstatenbond,
of tenminste een overeenkomst door alle sta-
ten van Europa en Amerika aangegaan,
waarbij de redesbepalingen worden vastge-
steld en waarborgen gCgeven voor het be-
houd en de handhaving van den vrede in de
toekomst.
Dan zou het mogelijk worden, dat de
vr-ed-c niet als op drijfzand wordt gesloten,
maar vast en becht zij. als alle volken zich
vereenigen om in bet gemeenschappelijk be-
lan" te handelen en bun leven te leiden en
koffer behoort aan een Engelschen beei,
die een uur geleden pas is aangekomen.
Dil zeggende keerde liij zicli om en riep
den huisknecbt.
Hier. breng dien koffer terstond op
no. 86.
Portier ik weel zeker, dat deze koffer
toebehoort aan lord Alvor. Laat den kamer-
dienaar van mylord maar benedeukomen,
hij zal mijn woorden bevestigen! hield Hans
vol, zonder zijn band van den koffer af te
nemen.
De portier keek hem vei-baasd aan, maar
liij sclielde tocli en zond iemand naar boven.
Terstond daarop verscheen monsieur Ri
chard Perroquet, nu weer van top tot teen
de onberispelijke valet de chambre.
Hij kwam de trap afhuppelen en vroei
met een sierlijke buiging:
U wild-et {mij s-preken, monsieur Geeren?
Wat is er van uw orders?
Iloe komt de gele koffer van mylord
bier beneden? \n-oeg Hans op driftigen, ver
wijtenden loon.
Monsieur Perroquet keek verbaasd naar
den koffer. Hij liep er een paar maal om-
heen, schudde zijn hoofd. tilde den kofrer
op en woog hem in zijn hand.
Dat is vreemd! Indien ik niet zeker
wist, dat onz-e koffer naast het bed van
t
mylord staat, dan zou ik ook zegg-en, dat
bij bier stond. Maar deze is veel zwaarder
voel maar eens, monsieur Geeren!
Inderdaad, toen Hans den koffer oplildt
was bij verbaasd over de zwaarte. Hij had
zich dus toch ver gist.
Dc porlier glimlachte spottend; wal kon-
den die vreemd elingen toch dwaze ide
hebben.
Perroquet verdween in de eetzaal, om zicli
op de hoogte te stellen van het menu vo-or
dien mid dag. Hij was er spoedig achterge-
komen, dat de chef de cuisine vab In
Hotel de Byance een landsman, ja zelfs
een Parijzenaar was, en onmiddellijk geraak-
te hij over dil heuglijk feif in vuur en vlam.
Hij had, volgens zijn meening, lang genoeg
gcicefd van roggebrood, schapenvleesch en
rijsl, bet was nil meer dan tijd, dat hij
zicli eens te goed mocht doen aan fijner
spijzen
Hans was nu gerustgesteld en ging de
trap op naar boven. Eensklaps zag hij in
den Imogen spiegel tege lover cle tiap Fran
cis, die langzaam van boven kwam.
Zou deze dus niet naar den gezant zijn
gegaan, maar reeds voor hem het hotel be-
reikt hebben? Hoe vreemd, dat Perroquet
daarvan niels gezegd had!
Met een paar sprongen stond Hans voor
se toch niet naar den gezant
was een ge-
anlwoordde.
Welke won-
Francis:
Wat, zijt Pi
gegaan?
Wat blieft u. mijnboer?
Hans keck verbaasd op. Het
heel vreemde stem, die hern
Waarlijk bij had zicli vergist!
derlijke geli.ikenissen bestaan er toch op de
wereld! De vreemdeling geleek sprekend op
Francis. Maar nu Hans hem nauwkeuriger
bekeek, iervijl bij zi.li verontscbuldigde
over zijn vergissing bemerkte bij tocli dat
de gelijkenis meer bestond in de wijze van
Id ceding den vorm van den baard korlom:
meer in bet gelieele voorkqmen van den
vreemdeling. Hij bad een geb.eel andere
"uitdrukking in zijn oogen. ids onrustigs,
iet-s gejaagds. Hij glimlachte overigens zeer
vriendelijk en zci in zuiver. Engelsch:
Hel over komt mij meer, dat men mij
voor een andcr aanziet! Hij vervolgde daar-
na kalm zijn weg.
Hans kon deze ©ntmoeting echter niel
vergeten, en toen liij 's avonds nog eens
met Francis door de stad slenlerde, vertel-
de hij dezen bet geval.
(Wordt vervolgd.)
