ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
GeldleeningadflOOO,-
No. 6422.
Dinsdag 29 Augustus 1916
56e Jaargang.
1IVD1LXJK IlilAFT
De Oorlog.
ABONNEMENT:
ADVERTENTIEN
Gemeente ZAAMSLAG.
r Telefoom £3£S.
Bit Blafl versGbijnt ffiaandag", Woensdag- en Vrijdagavond, nitgezonderd op Peestdagen, bij de Firma P. J. VAN DE 8ANDE te Ter Nenzen.
BIN'NENLANO.
yBTTILLKTOW.
3 maanden binnen de stad 1.—Franco per post voor Nederland 1.10.
6Ij vooruitbetalingvoor Belgie /1.40, voor Ned.-Indie en Amerika /1.65,
overig Buitenland 2.
Men abonneert zich bij de Uitgeefster, of buiten Ter Neuzen ook bij alle
Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievenbushouders.
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer 0.10.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de
prijs slechts tweemaal berekend.
Grootere letters en cliche's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief.
Inzending van advertentien voor 1 uur op den dag der uitgave.
Burgemeester en Wethouders der ge
meente ^AAMSLAG maken bekend, dat
ingevolge leeningsbesluit, in obligation
van f 250,rentende maximum 55
de inschrijving is opengesteld tot en met
31 Augustus a. s., des voormiddags
ten 10 lire.
De storting moet geschieden voor of op
1 October a. s. in den voormiddag bij den
Gemeente-Ontvanger.
Het leeningsbesluit ligt ter Gemeente-
Secretarie ter inzage.
Zaamslag, den 24sten Augustus 1916.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
JOHS DE FEIJTER Pz., Voorzitter.
J. STOLK Lzn., Secretaris.
i Engelsche dwang.
Inzake de overeenkomst, tusschen de
Engelsche Regeering en de reeders te
lJmuiden gesloten, vernemen we nog dat
Engeland de visch in het vervolg op de
markt te lJmuiden zal koopen, doch dat
voor de verschillende soorten doox de En
gelsche autoriteiten maximumprijzen zijn
gesteld. Voor het geval de visch voor
hooger dan deze maximumprijzen gekocht
wordt, hebben de reeders te lJmuiden op
zich genomen het meer betaalde aan de
Engelschen terug te betalen.
Begrijpen we 't goed, dan zullen dus,
indien Duitschekoopers boven de maximum
prijzen gaan, de Engelsche opkoopers die
prijzen weer overtroeven, doch als 't
op afrekenen aankomt, veel minder betalen
(H. Crt.)
Die Belgische annexionisten.
De correspondent tilt Parijs van „Iiet
.Volk" had onlangs medegedeeld, d at de
„XXe Siecle" van Le Havre een vingerwij-
zing van de Belgische regeering had gekre-
gen om zich watkoest te houden in
zake annexaties.
Het „Belgisch Dagblad", dat in Neder
land wordt gedrukt, ontkent de waarheid
van de mededeeling van dien brief wisselaar.
„Het Volk" voielt zich daarom verplicht
eers tens, de waarheid van die mededeeling
st&ande te houden en dit „Belgisch Dag
blad" nog wat inlichtingen erbij te geven.
Niet lalleen heeft de Belgische regeering de
redactie van de „XXe Siecle" op de vingers
getikt, 'maar men heeft haar laten weten,
dathet beter voor Belgie warehaar
niatlen uit Le Havre op te no lien.
Diat is ook in wording.
Het drama heeft twee bedrijven.
Eerste bedrijf: de „XXe Siecle" geeft een
editie in Parijs uit. Elken dag women de
vormen van Le Havre naar Parijs gestuurd
en aldaar voltooid.
Tweed© bedrijf: tie „XXe Siecle" zeilt naar
Parijs met pak en zak.
Dit is nu aan den 'gang. De heeren trek-
73) -
Het schip is niet te redden maar wij
hebben Goddank nog ide" sloepen.
Het was Berger, die dit uitriep. Opnieuw
teleurstelling! De twee sloepen, die het
jiacht behalve de barkas had bezeten, waren
door de zeeroovers meegenomen.
nu
)e Vliegende Leeuwerik" was, reddeloos
veloren. Zij zou zich niet langer dan hong
s'tens drie of vier uur boven water kunnen
houden. Het was een onmogelijkheid, na
de schade, die de tyfoon den vorigen dag
had aangerrelit, het schip in dien korten
tijd tot aan de kqst te brengen. Er bleef
hun niets anders over dan een vlot te tim-
meren. Onverwijla begaven zij zich aan het
werk. Een uur later lag dan ook reeds
naaist „De Vliegende Leeuwerik" een vlot
op het water, saamgesteld uit mas ten en
raas, idle aan elkander gebonden waren door
touwen en ketlmgen. Gelukkig vond men
nog eenige levensmiddelendie aan het oog
van de zeeroovers waren ontsmapt.
Wilt ge mij nog aan lets helpen, Gee-
ren? vroeg Mr. Dikson onzen held, toen
men het laatste vat met drinkwater zon-
dcr ongelukken op het vlot had gebracht.
Wilt ge nog eens met mij meegaan naar
mijn hut?
Zij gingen de trap af, het water stond
reeds een Inalven voet hoog in de kajuit.
Zonder hierop acht te slaan, begaf Mr.
Diksop zich naar zijn hut. Behalve het
j ken weg uit de nabijheid van de Belgische
regeering. Het Vlaamsche afgietsel van de
„XXe Siecle", heL „Vaderland", is reeas weg.
In de redactie van dit laatste orgaan lieeft
zich ook een drama afgespeeld. Het „Va-
derland" had als redacteureen Hollan
der. Nu heeft de „XXe Siecle" dozen lieer
een politick willen opleggen, die niet over-
eenkomt met zijn overtuiging. Hij moest
zekere Vlaamsche Kamerleden onaangenaam
zijn, en dat wilde hij nu juist niet. Hij
heeft zijn ontslag met uitlegging in het „Va-
derland" willen berichten. Maar de censuur,
die in handen van den geestelijken adviseur
van de „XXe Siecle" berust, lieeft het stuk
gesclirapt. Vandaar prooes en de rest.
Korlomde „XXe Siecle" annexeert Parijs,
en de Belgische regeering wenscht maar
dene zaak: dat het blad naar de Fransche
ko Ionics zeile!
Nu mag het „Belgisch Dagblad" nog een
tegenspraak de weireld inzenden en dan zul
len we, zegt „Het Volk", misschien de con-
vensatie nog wat nader toelichten.
Naar aaniekiing van deze mededeelingen
schrijft de „N. Crt.":
Hiermede stemt overeen 1 wat onze oor-
logsiooiriespondent in Noord-Frankrijk ons
heden schreef naar aanleid.ing van een ont-
moeting, die hij dezer idagen had met een
der aanvoerders van de Belgische annexio
nisten, nl. den redacteur Van Goethem, een
Belg, die speciaal met de propaganda voor
deze denkbeelden onder de Vlamingen (door
middel van het Vlaamsche „Vaderland") he-
last is. VoLgens zijn getuigenis telt dit hlaadje
12.000 lezers aan het Vlaamsche front. Hij
beloogde tegenover onzen correspondent, dat
men Zeeuwisch-Vlaanderen, zoo mogelijk ook
Limburg en Noord-Brabant van Nederland
wilde hebben, allereerst omdat men droomt
van een nieuw, grooter Katlioliek-Vlaamsch
Belgie, maar omdat dit de gerechte straf
zou zijn voor het feit, dat de Nederlanders
tijdens de regeering van Lodewijk XIV de
Belgen in den steek liebben. gelaten, tenge-
volge waarvan Fransch-Vlaanderen verloren
ging. En dit kan men niet meer opeischen!
Zoo iets teekent wel de mentaliteit der
drijvers, die ook zoo, duidelijk spr.ak nit
de scherp hatelijke historisclie studie van
Pierre Nothomb: „La barriere hollando-
belige. Les Terres de generalite" in het ge-
zaghebb'Cnde tijdschrift „Le Correspondant
van 10 Mei jl., tot welker weerlegging, naar
wij liopen, een onzer Nederlandsche ge-
schiedkundigen nog eens naar de pen zal
grijpen. In Nederland heeft dit tegen ons
land isterk stemming makende artikel, voor-
zoover wij konden nagaan, de aandacht ilog
niet getrokken.
Van Goethem, die op onzen correspondent
een indruk van oprechtheiid maakte, heweer-
de o.a. ook te weten, dat in Brabant, Lim
burg en Zeeuwsch-Vlaanderen groote mas-
sas ontevredenen waren met het Nederland
sche bestuur. Terecht antwoordde onze cor
respondent, dat hij daar van ontevredenheid
in 't algemeen weinig, en van bijzondere
ontevredenheid met ons staatshestuur in het
geheel niets had bemerkt.
DE ALGEMEENE TOESTAND.
Aan het Sommefront wordt de strijd hevig
voortgezet. De Engelschen hebben op hun
bed, stond daar een kleine, met blauwe
zijde overtrokken rusthank.
Deze was met ijzeren schroeven op zulk
een slevige wijze aan den wand van de
hut bevesligd, dat de zeeroovers haar niet
badden kunnen meenemen. Misschien was
het hun ook niet de moeite waard geweest
om het vreemde meubelstuk op een van hun
jonken over te brengen.
Mr. Dikson haalde een sleuteltje te voor-
schijn, dat hij aan een lint om den hals
droeg.
Mijn beste Geeren, zei hij op enisti-
gen toon, deze rustoank is een vermomdie
brandkast. Het deksel is zoo zwaar, dat ik
het met mijn nog .altijd pijnlijke' ledema-
ten niet alleen kan opbeuren, daarom moet
ik uw hulp inroepen.
Hij sloeg nu het hekleedsel weg en er
werd een sleutelgat zichbaar.
Wilt ge nu het deksel aan den eenen
kant aanvatten, Hans? vroeg Mr. Dikson,
nadat hij het slot had opengedraaid. Het
kostte inderidiaaid eenige inspanning om het
deksel op te lichten.
Hans ontstelde hevig, toen hij den inhoud
van de rusthank te zien kneeg.
De brandkast bevatte niets dan een klei-
nen handkoffer, aan alle acht hoeken be-
slagen met koper, en met een schild in den
vorm van ©en hart er bovenop.
Hij hoorde ternauwernood, dat Mr. Dikson
zei:
Dat kleine ding daar bevat het groot-
ste gedeelte van mijn vermogen, en al hangt
mijn hart nu niet al te zeer aan aardsche
gweaers.i, men is hjet de pliclit van de be-
zitters1 om hetgeen zij bezitten in stand Le
houden. Indien mij lets inocht overkomen
recbtervleugel weder vtrbinding gekrfigen
met de Franschen, die Maurepas bezet heb
ben en zich in het terrein ten N. en ten
N. 6. van die plaats konden vastzetten. Op
het geheele front werden geiijktpdige aan-
vailen gedaan van Thiepval tot aan de
Somme in het noordelijk gedeelte, tusschen
Thiepval en het Foureaux-bosch werden de
Engelsche aarivallen door de Duitschers af-
geslagen maar in de gedeelten tusschen
Longueval en Flers gingen de Engelschen
eenige honderden yards vooruit. En in
bet gebied tusschen Guillemont en Maure
pas wonnen de Franschen terrein, waardoor
zij hun positie in Maurepas konden verster-
ken. Duitsche aanvallen op het door de
Franschen gewonntfn terrein werden door de
Fransche troepen afgeslagen.
In het zuidelijk deel van het aanvals-
front, tusschen Maurepas en de Somine had
de Fransche aanval geen succes.
Ook op andere puhten van het front werd
gevochten door ibfanterie met handgrana-
ten, door de artillerie en door de sappeurs
die mijnen tot ontploffing brachten. Maar
belangrijke wijzigingen konden daardoor
niet worden bereikt.
Aan het front van Verdun gingen de
Franschen ook tot den aanval over. Het
Duitsche bericht meldt, dat deze aanval
beperkt bleef tot den sector Fleury. Daar
schjjnt echter de strijd hevig te hebben ge-
woed. De Duitsche tegenaanvallen werden
door de Franschen afgeslagen, nadat Fran
sche pogingen om de Duitsche stellingen te
bezetten mislnkt waren.
Aan het Oosteljjk front is de toestand
onveranderd.
Het Russische bericht bevat geen enkele
mededeeling. De Duitsch-Oostenrijksche be
richten spreken vac kleine gevechten, waarin
lnopgraven, die voor eenige dagen werden
verloren, hernomen werden. En aan de
Karpathen werd wel gevochten, bij Mol-
dawa en aan den Tataren-pas, doch werden
de Russische aanvallen afgeslagen.
Aan het Balkanfront rukten de Bulgaren
in het gebied van de Stroema en van Kawaia
vooruit met hun linkervleugel, in de streek
van Fiorina en Kastoria met hun reehter-
vleugel, zonder nog op veel tegenstand te
stuiten. In het centrum, aan het Doiran-
meer, rust de strgd nog. Wat de Bulgaren
bedoelen, tenzjj dan een zeer ruim opge-
vatte strategische omtrekking van het Salo-
niki-front, is nog niet duidelpk.
Op den linkervleugel staan zij tegen de
overblijfselen van het Servische leger, die
na de rust op Korfoe, weder naar het front
zijn gezonden. Op den linkervleugel staan
zij tegenover Engelsche en Fransche troepen,
klaarblijkelijk voorposten en zwakke cava-
lerie-afdeelingen, die voor den Bulgaarschen
opmarsch terugtrekken. Een ernstige strpd
heeft in dit gebied nog niet plaats gehad.
De Servische troepen gingen in het ge
bied van den Moglenitsja tot een tegenaan-
val over, die echter, volgens het Bulgaar-
en gij gered wordt, Hans, zorg idan voor
den koffer. Ge zult er behalve het geld
ook de bepaling in vinden, wat er na mijn
doo<cr mee moet geschieden.
Zwijgend had Hans geluisLerd. Het was
hem onniogelijk een woord over zijn lip-
pen te krijgen. In de laatste uren, onidier
den indruk van al het gebeumde, was de
herinnering aan de woordien, die de En-
gelsclnnan in zijn angst had uitgesproken,
bijna uitgewiseht. Nu echter stond hem
lalles weer duidelijk voor den gieest. Er
bastond geen twijfel riieer, Berger had gelijk
gehad, Mr. Dikson was, die man, dien zij
zochten.
Misschien had Hans den Engelschman een
vraag gedaan, die hem opheldering had
kunnen geven, als niet juist op datzelfdje
oogenblik een luide jubelkreet op het dek
had geklonken:
Een ischip, een stoomboot in zicht!
Mr. Dikson had het handkoffertje reeds
opgenomen, beiden stormden de trap op.
Ja waarlijk, daar in het Westen naderdc
een groot stoomschip.
Dat was redding in den nood!
De scliipbreukelingen lieschen baastigeen
noodsignaal, maar het scheen niet noodig
te zijn. Men had „De Vliegende Leeuwerik"
zeker reeds van liet stoomsdiip af gezien,
en als groet dondende een kanonsehol over
de golvien.
Het schip naderde nu ook zoo snel, dat
Hans' scherpe oogen reeds na eenige mi-
nuten opmerkteai, dat het een oorlogsschip
was, en het volgend oogenblik riep hij jui-
chend uit:
Ik zie. de Hollandisehe vlag, het is een
HoUandscli oorlogsschip
sche bericht met groote verliezen werd
afgeslagen.
RUSSISCHE OVERWINNING IN
KLEIN-AZIE.
Jn oostelijk Armenie, bg het Wan-meer
en bjj Mossoel (Mesopotamia) hebben de
Russen, volgens hun officieele berichten
van 24 dezer, aanmerkeljjke successen be-
haald.
In de streek van Mossoel versloegen
Russische troepen in de buurt van het dorp
Rayatt, de vierde Turksche divisie, namen
twee omsingelde regimenten gevangen, nl.
het lie Turksche regiment, den komman-
dant, 50 officieren en 1600 soldaten, en
bijna het geheele overschot van het Turk
sche lOe regiment met twee officieren van
den staf, verscheiden hoofdofficieren en 650
manschappen. Ook maakten zij in dit
gevecht drie kaDonnen en drie mitraiileurs
buit.
Ten westen van het Wan-meer zijn de
Russen de stad Moesj weer binnengedrongen
en maakten vele krijgsgevangenen.
Volgens berichten te Petersburg ontvan-
gen van den generalen staf, opereeTen twee
Turksche divisies ten westen van Erzindjan,
in het gebied van Goemisjkhaneh en bij
de kust. Ongeveer drie korpsen treden op
in de buurt van het Wan-meer, op de ljjn
BitlisMoesj, en 4 a 6 divisies zijn in
Mesopotamia. De militaire schrijvers ge-
looven, dat bet Turksche initiatief op het
Kaukasische front, meer in het bijzonder
in Perzie, ten noord-oosten van Hamandan,
op het punt staat te mislukken. De Turken
zjjn niet geslaagd in hun plan om de Rus
sen weg te lokken van ErzindzjanSivas-
lijn. De onmeteljjke afstanden op het
Kaukasische front verklaren de betrekke-
lijk langzame maar zekere ontwikkeling
van de strategische plannen der Russen.
DE PROTESTANTEN
IN HET BELGISCHE LEGER.
De correspondent van de N. R. Crt. te
Havre schrgft
De meeste Protestanten die er in Belgie
zijn vindt men in het Waalsche deel van
het land, vooral in Henegouwen en de
provincie Luik. Voor den oqrlog waren
er geen Protestantsche veldpredikers. Bjj
de algemeene mobilisatie, die aan de oorlogs-
verklaring vooraf ging, noodigde baron de
Broqueville, minister-president en minister
van oorlog, de heilige eendracht op elk
gebied willende uitstrekken, de Protestant
sche kerken uit een lijst van predikanten op
te maken, die veldprediker konden worden.
Voor de vesting Antwerpen benoemde
de Minister op het eind van September
1914 den heer P. Blommaert, die bjj den
hospitaaldienst van het leger was en in
vredestjjd bjj de infanterie had gediend, tot
veldprediker. Hjj kende Nederlandsch,
Fransch, Engelsch en Duitsch.
Na den val van Antwerpen kreeg de heer
Blommaert opdracht als veldprediker de
Belgische hospitalen langs de kust te be-
zoeken.
Zoo was het iniderdaad. Hans had gelijk.
Een kwarlier later, en het oorlogsschip was
vlak bij het wrak van „De Vliegende Leeu
werik het stopte, terstond werd. een sloep
uilgezet en liet duundie niet lang of Hans
werd met yreugde begroet door iemand van
zijn eigea familie.
Nix nog eenige minuten, en alien, die het
leven behouden hadden bij den overval der
zeeroovers, slonden op het dek van de ka-
noimeerbool „Havik".
Hr. Ms. kanonneerboot „Havik", comman
dant kapitein-luilenant Ernst Geeren, had
den vorigen dag Hongkong verlaien om het
Oost-Aziatisch station met dat in de stille
Zuklzee te verwisselen. Eenige uren gele-
den had de wachthebbende officier een
kleine sioombarkas bemerkt, die onafgeblro-
ken noodsignalen gaf. Hij had den comman
dant hiervan melding gedaan, de kanonneeiy
boot had haar koers een weinig veranderd,
en de personen, die in de barkas zaten, op
genomen; meyrouw Luitjens was evenzeer
als Hans verrast, in den commandant haar
neef te herkennen.
Zonder dralen zette de commandant daar-
na koers in de richting, .waar, volgens de
mededeelingen van Luitjens en den tweeden
stuurman, „De Vliegende Leeuwerik" te vin
den wias.
Misschien kwam hij nog te rechter tijd.
Het was den wakkeren zeelieden niet meer
vergund, die gtflicele bemanning van „De
Vliegende Leeuwerik" te redden, de brave
kapitein Aberkroon en met hem menig ma
trons, was reeds gesneuveld. De comman
dant aarzelde geen oogenblik om de zee
roovers te vervolgen. Hij npeende met ze-
kerheid te kunnen aannemen, dat zij zich
Spoedig werden hem zes veldpredikers
toegevoegdde heer Huge, Wautier
d'Aygaliiers, Hoyois, Durand, Michotte en
C. Blommaert. Een hunner is reeds over-
leden Dr. Joseph Huge, veldprediker van
de basis Calais, is daar op 6 Juli 1.1. gestorven.
Ds. Huge, in 1880 te Cuesmes geboren,
stadeerde te Geneve en was bij het uitbreken
van den oorlog predikant bij de Unie van
Nationale Evacgelische Kerken van Belgie
te Douvrain. Evenals zjjn collega's gemo-
biliseerd, werd hij als hospitaalsoldaat bg
de 5e divisie ingedeeld, waarmee hjj tot
Februari 1915 den veldtocht meemaakte.
Hij nam deel aan de gevechten aan de Yser.
Het was een eenvourlig en nauwgezet man,
in stilte deed hij zijn plicht.
Hjj is gestorven aan tyhus, die hij bij
het verplegen van een typhuspatient had
opgedaan. Een talrgke schare geleidde hem
naar het graf. Hjj was algemeen gezien.
Op het oogenblik zijn er 5000 Protestanten
in het Belgische leger. Zij zijn over een
front van 40 K M. verdeeld, hetgeen het
werk der Protestantsche veldpredikers moei-
lijk maakt. De minister van oorlog beijvert
zich hun die taak te verlichten.
EEN ENGELSCH OORDEEL
OVER DEN TOESTAND.
De militaire medewerker van de Times
schrijft:
Als wij de sterkte van de vijandelijke en
onze liegers in aanmerking nemen, moeten
wij slellig tot de slotsom komen, dat de
uitpulting van den voorraad mannen. dien
de vijand heeft, geen onbereikbaar idoel voor
ons is en niet zoo lonmetelijk ver weg als het
eens leek. Maar onze meerderheiid te velide
is nog onvotdoende en nog minder vernie-
tigend.
De zaak verandert, als wij de reserves aan
weenskanten in het oog vatten. Duitschland
moest, om het aantal van zijn divisies te
handhaven, de bataljons in elke divisie van
twaalf tot gemiddelid tien vermincleren. Het
doet dat om zwakheixi te verbergen en ver-
toon te maken, maar aan onzen kant wordt
niemand er door misleid. Wij weten, dat
het een bewijis is van afnemende ki-acht.
Wij in Engeland alleen hebben nog 3.800.000
mannen van weerbaren leeflijd, die nog geen
deel van onze legers uitmalcen. Er zijn er
nog meer in onze kolonien en enorme, nog
onaangetaiste bronnen van toevoar in Indie
en Afrika. Italic heeft mime reserves om
haar divisies op sterkte te houden, onver-
ischillig hoe hard er wordt gevochten. ter-
wijl er uit Rustands enorme bevolldng nog
vele millioenen kunnen worden gehaald.
Metlertijd zullen de moeilijkheden overwon-
nen worden en voor de volgemde lente, als
wij onze eigen uitrusting voltooid liebben,
kunnen Wij zoo noodig aan het werk gaan
om met een vaart Rusland te .wapenen.
Dan is er nog onze meerderheid ter zee
met haar vermorselende en demoraliseeren-
de uitwerking. Wij kunnen voor 1917 en
1918 legers uitrusten, die ten slotte de wan-
hopigiste inspanning van de vredesverstoor-
ders moeten verplptteren. Aangezien wij het
zoo lang of zoo noodig nog langer kunnen
volhoudien, kunnen wij met niets minder
tievreden zijn dan met de volledige inwilli-
ging van onze eischen. Bovendien moet de
teruggetrokken hadden op het eiland Pralas,
dat reeds jarenlang bekend stood ats het
middelpunt van ide zeerooverij in deze wa-
teren. Het was niet onmogelijk, dat de
„Havik" de jonken nog zou inhalen.
En dgn was het ook met haar gedaan.
Reeds stond de kapitein-luitenant op de
comtnandobrug en zijn krachtige stem gaf
het bevel naar de machinekamer
Voile sloom!
De schroef -begon te werken.
Op het oogenblik echter, dat de coimnan-
diant, het lie vol overdragend aan den wacht-
hebbendien officier, de commandobrug ver-
liet en zich weer naar, zijri ver wan ten begaf,
trad Berger, die zich totnutoe op den ach-
tergrond had gehoudien, op hem toe en stelde
zich aan hem voor:
Berger, commissaris van de geheime
polilie te Amsteixliam, ik zal de vrijheid ne
men, u later mijn papieren en volmacht
te toonen en vroeg Wij bevinden ons im-
mers hier aan boord van een Hollandsch
oorlogsschip, en staan dientengevolge on
der de Nederlandsehe wet?
De commandant antwoordde, ten hoogste
verbaasd over de buitengewone vraag:
Zeker, u hebt gelijk, mijnbeer Berger.
Nauwelijks had Berger dit antwoord ont-
vangen, of hij keerde zich om esn begaf zich
rqgelrecht naar Mr. Dikson, die naast Elsa
stond, en, onopgemerkt door de anderen,
de hand van het meisje in de zijne hield
en herhaaldelijk aan zijn lippen drukte.
Bergei" legde zijn hand op Dikson's schou-
der en zei op barselien toon:
In naam der wet, u zijt mijn gev?n-
gene!
(Wordt vervolgd.)
COURANT
