elen.
■aatlO,
"en Co,
;werk
Ihout
inde.
irker,
tbode
IEISJE
iijl
AL6EMEEN NIEUWS- EN AOVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
el.
No. 6337.
Dinsdag 8 Februari 1916.
56e Jaargang.
SRS.
R
I
3:
ABONNEMENT:
REKENINQEN
I1ID1LUK 61SBA.PT
De Oorlog.
BUST.
/ielen,
sn.
^vielea
di
LEN
i.
1HOFF,
ische
happij,
tyd
Ter Neuzen.
Telefoon 25.
ADVERTENTIfiN
Bit Blad verschijnt Maandag-, Woensdag- en VrydagaYond, uitgezorterd op Feestdagen, bij de Firma P. J. YAH DE 8ARDE te Ter Neuzen
ten laste der gemeente.
BINNENLAND.
FEUILLKTOS.
belang
ING'
dt op
N WAES
Per 3 maanden binnen de stad 1.—Franco per post voor Nederland 1.10.
Bij vooruitbetalingvoor Belgie /1.40, voor Ned.-Indie en Amerika 1.65,
overig Buitenland 2.
Men abonneert zich bij de Uitgeefster, of buiten Ter Neuzen ook bij alle
Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievenbushouders.
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer 0.10.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de
prijs slechts twee ma al berekend.
Grootere letters en cliche's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief.
Inzending van advertentien voor 1 uur op den dag der uitgave.
is.
ng Door
te Hoek
iat
Alten te
16,50 per
STUUR.
tel, Station
il- en Effet
id gepiaati
afdeelin$
oorkeur.
r vast wet!
werkplaatf
uiskil.
tters, T» Si
met inbegrip
jaar. Zici
Restaurant
rdam.
NEUZE
COURANT
irrm~rnrr— gT&l
Burgemeester en Wethouders van ZAAM-
SLAG noodigen een ieder nit, om de vor-
deringen, welke zij ten laste van de gemeente
mochten hebben, zoo spoedig mogelijk in
te dienen en daartoe den uitersten termijn
niet af te wachteD.
Zaamslag, 4 Februari 1916.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
JOB. DE FEIJTER, Burgemeester.
J. STOLK Lz., Secretaris.
De Artemis.
Naar de N. R. Crt. verneemt heeft het
ambtelijk onderzoek vanwege de marine-
autoriteiten ingesteld naar het gebeurde
met de Artemis welke enquete heeft plaats
gehad, alvorens het vaartuig in het ge-
meentedok te Rotterdam werd drooggelegd,
weinig andere feiten aan het licht gebracht
dan reeds bekend werden uit de verhalen
in de pers en uit de mededeeiing van de
directie van de Ned. Indische Tankstoom-
boot m aatschappij
Uitvoer van pootaardappelen.
Het is met onwaarscbynlijk, dat binnen-
kort eenige uitvoer van vroege soorten
pootaardappelen zal kunnen worden toe-
gestaan.
Zij, die hiervoor vergunning wenseben te
ontvangen, dienen zich te wenden tot het
bureau van de Aardappelvereeniging",
hetwelk van heden af is gevestigd Zeestraat
52, Den Haag.
Nederlandsehe financien.
De opbrengst der middelen was het vorige
jaar bevredigend en 21 millioen hooger
dan in 1914, namelijk rond 195 millioen
tegen rond 174 millioen in 1914. De
opbrengst was in Dee. 19 tegen 18 millioen
in 1914.
Overstrooming.
Ook Indie, met name Semarang is geteis-
terd door een overstroomiug. Naar schat-
ting zijn 34000 bouwrijstvelden deels ver-
woest. En gingen 616 stuks vee verloren.
Zwaar beschadigd werden 1196 woningen
en 37 inlanders zijn omgekomen bij deze
ramp.
Door den Resident zijn maatregelen ge-
nomen.
De nieuw benoemde Gouverneur-Generaal
van Nederl. Indie, Mr. J. P. Graaf van
Limburg Stirum en zijn echtgenoote zijn
Woensdagmiddag per Insulinde van de
Rotterd. Lloyd naar Indie vertrokken.
Zoowel in Den Haag ah te Rotterdam
namen Ministers en autoriteiten enz. enz.
afscheid van de vertrekkende hooge per-
sonen. Aan de Gravin werden fraaie bloem-
stukken vereerd.
De Insulide is voor den Gouverneur-
DOOR
H. BERTRAND.
Zoo gebeurde het ook. Nog denzelfden
avond ontving liij de opdracht om de ver-
volging van den inbreker voort te zetten.
Den volgenden tnjorgen vertrok hij dus met
Hans per spoor naar Panama. Tot hun
rerhazing was Mr. Brown opnieuw hun
reisgenoot, hij kwam op het laatste oogen-
blik buiten ad em aangeloopen. Hij had bij
een handels vriend in Colon gelogeerd en
vertelde nu vol vreugde, dat de afzondierlijke
staten van de republiek Columbia van plan
waren nieuwe postzegels uit te geven en de
aanmaak hiervan aan de wereldbekende fir
ma Seebeck op te dragen. Hij had zijn
vriend in Colon zelfs om eenige postzegels
voor Hans gevraagd, waaronder de mooie
Panama-poslzegels van 1887 met het kaartje
van de landengte.
Ik wilde, dat Albert nu reeds een van
deze zegels in handen had, dan kon hij onze
reis op het kleine kaartje volgen, zei Hans
tot Berger, terwijl de tredn langzaam langs
de lage kuststrook naar de bedding van de
Rio Chagres stoomde.
Berger keek oplettend uit het portier-
raampje.
- Wij willen toch eens zien, of wij niets
van de werken van het kanaal te zien
krijgen, zei hij. Al,s ik het wel heh, gaat
de trein tamelijk dicht Langs het kanaal.
Generaal fraai ingericht met aangename
verblijven. Aan boord had een afscheids-
diner plaats. Het was Woensdag juist de
verjaardag van den Graaf.
De Goentoer met weik schip de heer
ldenburg zal terugkeeren, vertrekt een dag
na de aankomst van Graaf van Limburg
Stirum.
DE ALGEMEENE TOESTAND.
President Wilson zet zijn verkiezingsreis
voort schrijft het „Alg. Hbl." en houdt
overal redevoeringen om de noodzakelijk-
heid te beloogen, dat Amerika zich moet
wapenen voor de verdediging.
Maar daarbij bespreekt de president vaak
den algemeenen polilieken toestand van de
wereld, en voornamelijk de positie, waarin
Amerika slaat tegenover de oorlogvoeren-
den.
En, dan blijkt telkens, dat ide president,
de wijze van oorlogvoeren van Duitschland
afkeurend, toch evenrnin een bewonderaar is
van de door Engeland gevolgde staatkunde.
In een redevoering te Kansas zeide hij, na
betoogd te hebben, dat Amerika gereed
moet zijn, om zijn onafhankelijkheid en zijn
recti ten te verdedigen:
„Daar is nog iets anders, dat wij moeten
verdedigen, en- dat is 'ons recht, om te ver-
coopen wat wij produceerai op de open
neulrale markten der wereld. Als er een
blokkade is, erkennen wij het recht van
blokkeeren; gewone bepcrkingen, die door
den oorlogstoestand Ontstaan, moeten wij
erkennen. Maar de wereld heeft de larwe
noodig van de velden in Kansas, en van
de andere groote graanvelden van de Ver-
eenigde SLalen, en wij hebben recht levens-
middelen te zenden aan een vreedzame be-
volking, wanneer en waar de oorlogstoe
stand dit mogelijk maakt, en dat te doen
onder de gewone bepalingen van de Inter
nationale wetten. Wij hebben recht hem te
voorzien van katoen, om zich te kleeden,
en wij hebben recht liem te voorzien van
de producten wan onze fabrieken."'
De „Tknes", die op dit gedeelte van de
redevoering van den president de aandacbt
vestigt, ziet daarin een waarscliuwing voor
EngeLand, om zich te regelen naar de op-
vattipgen der Ver. Staten, omtr-ent de wet-
tige rechten der neutralen; m,aar het blad
ziet er geen enkele voorafschaduwing in van
een mogelijke crisis tusschen Amerika en
Epgeland, evenmin als de opmerkingen van
den president over die houding van Duitsch-
land, de voorboden zijn van een crisis met
dat land naar de „Times" meent.
Toch is de verhouding ^usschen de Ver.
Staten en Duitschland niet zeer rooskleurig.
De eischen, die de regeering te Washington
stelt in zake den duikbootenoorlog, gaan
Duilschland te ver.
De leidende Duitsclie bladen misken-
nen geenszins den ernst van den toestand,
erkennen zelfs de mogelijkheid van nog ern-
stiger verwikkelingen met Amerika. Zij
'geven echter de Duitsche regeering gelijk,
dat er ook aan de eischen, die Amerika
stellen kan en mag, grenzen zijn, die
Duitschland niet kan overschrij den, wij I
het dit slrijdig zou achten met zijn belang
Dat was inderdaad het geval. Weldra
zag men een diepe ingraving of kloof van
reuisachlige afmetingen, reeds halfbegroeid
met tallooze weeldei*ige tropische planlen;
daarna, in de buurt van het eerste station
dat men naderde, Gatun, kolossale gebou-
wen, en men kon den loop van het kanaal
nog een heel eind achter het kleine stadje
voigen, totdat het venKvecn in de bergen.
Op de rails van de talrijke zijlijnen ston-
den honderden en honderden wagons; zoo
nu en dan spoorde mien langs een groot
gebouw, een schuur of barakken, die be
■schaduwd werden door donkergroene pal-
men; ook een paar maal langs een sier-
lijk gebouwde villa, omringd door arbei-
derswoningen. Dit alles echter droeg 'den
stempel van vprval, alles zag er oud uit,
ofscboon het eerst eenige jaren geleden was
gebouwd. De meeste wagens op de zij
lijnen waren reeds op zijde gevallen, aan
sommige onthraken de wielen, aan andei-e
gedeelten van het bovenstel plunderende
handen hadden er afgehaald, wat zij kondie.n
en het vochtige klimaat van de landengte
had het zijne er toe bijgedragen om het ver-
nielingswerk te voltooien. De loodsen sche-
nen verlaten, de huizen onbewoond te zijn
vensters en deuren waren verdwenen, de da-
ken vertoonden groote gaten.
Ruines der beschaving! merkte Berger
op, terwijl hij op een klein stadje wees
waar de locomotief nu, op het punt de
hoogte van den Culebra-pas te bestijgen,
langzaam, zuchtend en hijgend langs stoomde.
Hij had de kaart voor den dag gehaakl
en nadat hij deze geraadpleegd had, voegde
hij er aan toe:
Cite de Lesseps. De Lessepsstad heb-
en met zijn prestige. De Duitsche regeering
is, naar zij mieent, tot het uiterste tege-
moet gekomen aan de eischen van de Ver.
Staten in de quaes tie van de „Lusitania"
door de bereidwilligheid die quaes tic aan de
uitspraak van het Hof van arbitrage te
',s Gravenhage te onderwerpen, en door het
vrijwillige aanbod, om schaaeloosstelling te
betalen. Maar de regeering te Berlijn schijnt
niet voornemens, hovendien schuld te be-
kennen en aan den duikbootenoorlog; de
rechtsgronden te ontnemen, die men daar-
oor in Berlijn heeft opgesteld.
Want de regeering te Berlijn is van mee-
ning, daL de duikbootenoorlog niet in strijd
is met liet volkenrecht, en dat hij een toe-
komstige nieuwe regeling van het interna-
tionale stellige recht bepalingen daaromtrent
zullen worden vastgesteld.
En men wijst er op, dat Amerika ook
duikbooten houwt, dat Engeland, Frankrijk
en Rusland eveneens duikbooten bezitten en
gebruiken, en dat door toegeven aan de
eischen van de Ver. Staten,' Duitschland zich
zelf zou binden, terwijl de andere zeeva-
rende en duikbooten beziltende nalies die
kunnen gebruiken.
Zelfs wanneer ook Amerika zich zou on
derwerpen aan de eischen, die het aan
Duilschland stelt, dan zouden, naar de re
geering te Berlijn meent, ook de Ver. Staten
zich, voor geval dat zij in oorlog kwamen,
berooven van een werkzaam wapen op ma-
ritiem gebied, en zich dus tot het zwakste
defensief moeten beperken.
Maar of deze Duitsche redeneeringen vol-
doende zijn, om de Ver. Staten te overtui-
gen, dat hun eisch niet kan worden ge-
handhaafd, mag worden l)el\vijfckl.
In. elk geval is c'e toestand zoo. dat de
hoop op een schikking niet is uitgesloten.
En, zooal.\ de „Times" reeds deed gevoelen,
is er in de redevoeringen van den president
of zij tegen Engeland dan wel tegen
Duitschland gerieht zijn, - iets dat „cum
grano satis" moet worden opgevat, omdal
die redevoeringen in de allereersLe plaats
dienst moeten doen als verkiezings-redevoe-
ringen, en men in een verkiezingscampagne
wel eens meer dingen zegt, die men door
een omgekeerden kijker moet beschouwen.
Olm de graan-, katoen- en tabaks-expor-
Leurs in de Ver. Staten, die zich onlevreden
toonen over de Engelsche conlrabande-bepa-
lingen, eenigszins tevreden te stellen, zou
president Wilson, naar de „Morning Post"
verneemt, een uitvoerrecht op ammunitie en
oorlogsbehoeften willen heffen.
De „New-York Herald" zou daarin een
overwinning der Duitsche diplomatic zien,
doch meent eveneens, dat Wilson daartoe
zal overgaan. De hoogte van dit invoer-
recht schijnt nog niet vast te staan, maar in
parlementaire kringen te Washington spreekt
men van 10 tot 15 pCt. der factuurwaarde
van alle uitgevoerde oorlogsmaterialen.
De „Daily News" zegt hiervan, dat die
mededeeiing een onaangename verrassing is,
maar dat men in Engeland rekening moet
houden met de moeilijke positie, waarin
president Wilson zich bevindt. Hij heeft te
strijden tegen de krachtige propaganda der
Amerikaansche pacifisten, met de ontevre-
denheid der katoenplanters, met de sympa-
thieen der Dwitsch-Amerikanen. Nu Enge
land ook tabak tot cantrabande heeft ver-
ben zij dat stadje daar, dat bijna geheel in
puinhoopen ligt, gedoopt ter eere van den
man, die den aauleg van het kanaal ge-
projecteerd heeft. Het is no.g niet Lang ge
leden, dat men zich in Frankrijk vleide
met de hoop, dat het den „groolen Fransch-
man", zooals de geestdriftige Parijzenaars
De Lesseps gaarne noemden, zou gelukken.
alLe moeilijkheden ,,te pverwinnen (en de door-
graving van de landengte te voltooien. Nu is
deze hoop in rook vervlogen de middelen
tot voortzetting van de enorme werken ont-
breken en slechts een menigte ruines geven
den loop van het kanaal aan.
Ferdinand De Lesseps heeft iandiers loch
reeds een dergelijke onderneiming vollooid,
onidanks alle moeilijkheden en hindernissen,
het Suez-kanaal! merkte Hans op.
Zeker, maar de moeilijkheden waren
bier toch grooter. Het Suez-kanaal is wel-
iswaar honderddertien Idlometer lang, ter
wijl het Panama-kanaal slechts een Iengte
van negentig kilometer zou krijgen. Maar
de Iengte is niet het grootste bezwaar. Het
Suez-kanaal werd gegraven door een vlakke
woestijn; bier echter moest men dwars door
een hooge bergketen; bij het Suez-kanaal be-
hoefde men niet te vreezen voor de door-
braak van wilde bergstroomen, waartegen
men hier kostbare en tijdroovende voor-
zorgsmaatregelen had te nemen; daar werk-
te men in een betrekkelijk gezond klimaat,
de landengte van Panama echter is wegens
haar moorddadig klimaat herucht.
Wij, Noord-Amerikanen, zijn van het
begin af aan van meening geweest, dat
De Lesseps meer had ondemomen dan hij
in staat was te volbrengen. Wij hebben
nooit vertrouwen gesteld in de zaak, merkte
klaard, zijn de eigenaars der tabaksplanta-
ges eveneens ontstemd.
De Amerikaansche producenten zullen de
hooge rechten, die van hunne uitvoereu
worden geeischt, wel op de geallieerden ver
halen, maar daardoor is het geheele voor-
deel, dat door de pogingen ter verbetering
van den sterlingkoers werd behaald, weder
verloren.
DE L 19.
In ons vorig nummer werd melding ge-
maakt van het vei-gaan van de Zeppelin
L 19, het luchtschip, dat dezer dagen door
de Nederlandsehe kustwachl beschoten is,
toen liet zich boven ons gebied bewoog.
Er werd ook gemeld, dat liet in nood ver-
keerend luchtschip door de bemanning van
een trawler in de Noordzee drijvende was
gezien.
William Martin, de schipper van den trei-
ler King Stephen, uit Grimsby, die bij de
verongelukte Zeppelin L 19 is geweest zon-
der de bemanning te redden, wordt door
den correspondent der Daily Mail te Grims
by beschreven als een jonge zeebonk.
Hij vertelde, dat hij Zaterdag was uitge-
varen voor een tiendaagschen vischtocht in
de Noordzee met een bemanning van negen
koppen, zonder kanon of andere wapens.
Woensdagochtend, bij 't krieken van den
dag, h adden ze tusschen de 70 en 80 man dien
visch aan boord en de nelten waren buiten.
Het was een prachtige oehtend, vertelde
hij verder. We konden tot op 15 mijlen
zien. Er was geen wind en de zee was zoo
glad als deze tafel. Ik kreeg iets in 't oog
wat op een witte wolk op 't water leek,
maar begreep dat 't dat niet kon zijn, bij
zulk weer. Daarom liet ik er met voile
krachl heensturen. want ik dacht, dat 't
wel een wrak kon wezen, dat de moeite
loonde om naar de haven te steepen.
Toen we naderbij kwamen, zag ik dat
't een Duitsche „Zep" was. Ik kon mij niet
vergissen, want ik heb al te veel Zeps ge
zien am nog te kunnen twijfelen. Hij was
Oostelijk van ons toen ik er heen stoomde.
Toen we niet meer dan 120 voet er van-
daan waren, zagen we eerst den scherpen
houten neus van den boeg boven "l water
uitkomen, en toen een stuk" van het om-
hulsel. Ze richtte zich uit 't water op als
't ware als een olifant, die op z'n voorpoo-
len overend rijst. Toen we er bij kwamen,
leek-ie geweldig hoog; hij stak wel 40 voet
boven water uit, naar ik schat.
Ik kon er een man of 15 boven op zien,
sommige op hun knieen, die telkens heen
en weer gleden; andere bij mekaar met hun
hoofden door de kajuitstrap gestoken, hun
armen eraan vastgeklampt. Ze zagen er uit
of ze van de Noordpool kwamen, want ze
droegen fluweelen buizen en hoeden en al-
lerlei ander zwaar spul wegens 't koude
weer.
Ik riep: „Wal is er aan de hand?"
„Zend ons een boot, ik zal er je 5 pond
sLerling voor geven", was 't antwoord en hij
trok z'n jas uit, waardoor z'n koperen knoo-
pen kwamen te zien. Ik herkende hem da-
delijk als een marineofficier en den kapitein
van 't schip. Hij zag er uit als onze eigen
marineofficieren, een jonge kerel, misschien
even derlig, slank, een rood gezicht, erg
verweerd, en een bevelerige manier van
doen. Toen een paar van z'n bemanning,
die Engelsch spraken, er wat tusschen wil-
Brown triomfantelijk op.
En de uitkoimist heeft zonder twijfel
bewezen, dat u gelijk hadt. Uw afkeer van
de onderneming gold echter veel minder
het denkbeeld van een kanaalverbinding tus
schen de beide zeeen dan wel het project
van De Lesseps.
Ik heb mij eenige jaren geleden op de
li oogte gesteld van de kanaal-quaestie en
herinner mij alles nog goed.
Ver Lei u mij eens alles, vroeg Hans.
Berger was een goed verteller en het was
voor Hans steeds een gemot hem te hooren.
Hans kon hem nieLs vragen of Berger wist
er op te antwoorden. Hij had op zijn reizen
veel gezien, en ook de landen en volken be-
sludeerd, waarmee hij in aanraking was ge
komen.
Terwijl de Irein zijn snelheid meer en
meer moest verminderen, daar de Ijergen
de spoorbjn steeds nauwer insloten en s.tei-
ler werden, voldeed Berger aan het verzoek
van zijn jongen vriend en gaf hem een vol-
ledig overzicht van de geschiedenis van het
Panama-kanaal.
Mr. Brown luisterde eveneens aandach-
tig. Berger hesloot zijn verhaal aid us:
De Lesseps en zijn ingenieurs hebben
de moeilijkheden, die zij op hun weg kon
den ontmoeten, te gering geacht. Mij dunkt
echter, dat de geschiedenis van het Panama-
kanaal nog niet geeindigd is, in Frankrijk
zullen de middelen nog weleens gevonden
worden om het kanaal, al is het ook op
een andere manier, te voltooien.
De Yankee spotte:
- Zoudt u dat denken, Mr. Berger? Ik
twijfel er hard aan of dal verloopen boeltje
er ooit weer bovenop gehaald zal worden.
den zeggen, liad-ie hen gauw den mond ge-
sloten. 't Was een meneer en gedroeg er
zich ook naar. Netjes en beleefd. Ook
sprak-ie goed Engelsch.
Maar ik hoorde ze hameren in de Zeppe
lin en af en toe doken er andere koppen op,
loldat er ©en dertig bij elkaar waren. Ik
dacht 'ns even na en zei toen: „Wel, als er
niet zooveel van jullie waren, zou ik je er
af halen, maar er zijn er te veel."
De officier zette een borst op en zei dat
daar niets in stak. Ik dacht nog eens na
en zei: „Maar stel nu eens, we halen jullie
er af en je smijt ons overboord en vaart
met den treiler naar Duitschland? Dat be-
zorgt jullie weer een kruis, maar voor ons
is 't niets gedaaii."
Hij zei: „Ik geef je mijn woord. dat we
nieLs van dien aard zullen doen." Hij zwoer
bij hoog en laag dat hij ons met rust zou
laten en dat ik een flink stuk geld kon
verdienen door hen te redden.
Ik weer ta,a:n't denken zij waren met z'n
dertigen, wij met z'n negenen; zij gewapend
en wij hadden zelfs geen pistool aan boord.
Ik dorst 't er niet op te wagen. Was er een
ander schip in de buurt geweest om mij te
helpen, dan had ik 't kunnen wagen, maar
er was niets in zicht. Bovendien wist ik
wat de Hunnen hadden gedaan en wat ze
wel eens opnieuw konden doen. Ik moet
er bij vertellen, dat ik drie ijzeren kruisen
op de Zep geschilderd zag. Ik begreep dat
't was door sloute stukjes, die ze hadden
uilgehaald, en ik wou niet graag dat ik en
m'n bemanning iets met t vierde zouden
hebben uit te staan.
Ik stoomde 's ochlends om half tien weg.
De gezagvoerder van den Zeppelin riep me
toe, dat ze zinkende waren en vroeg mij,
zijn woord van eer npg eens gevend, hen
op te nemen. Toen wij ons verwijderden,
riepen eerst eenigen van de Duitsche lie-
manning „genade", toen ze zagen, dat het
niet liielp, schudden ze de vuist tegen ons.
Ik zou ze hebben opgenomen vervolgde
de schipper als ik niet bang was ge
weest, dat ze ons zouden overweldigen. In
vredestijd zou ik ze natuurlijk alien in een
ommezien hebben gered.
Toen we wegstooanden, konden w7e den
Zeppelin op en neer zien dobberen.
Tegen etenstijd stak er een stevige bries
uit het Z.-W. op. Hel werd dik en heiig
en 't begon te motregenen. Om half elf
stond er een barde wind en 't was zoo dik
van regen, dat ik geen vuurpijlen kon op-
laten.
Zoodra ik tegen 't aanbreken van den
dag op de rivier kwam, rapporteerde ik de
feilen en dadelijk vertrokken twee torpedo-
jagers om het luchtschip te zoeken. Wat
sedertdien is gebeurd weel ik niet. Naar
mijn meening kan de Zeppelin, als hij niet
tevoren is opgepikt, het in dat weer niet
hebben' uilgehouden. Onze treiler, een zee-,
waardige boot, had het 's nachts hard te
verantwoorden met de zware zeeen die over
dek spoelden.
De verslaggever heeft ook de andere leden
der bemanning gesproken. Zij bevestigden
liet verhaal van den kapitein en voegden
er bij, dal deze hen naar hun meening had
gevraagd, of 't gewaagd kon worden de
Duitsclicrs le redden. Maar alien hadden
gezegd: „Laat ons wegstoomen; als ze aan
boord komen, maken ze ons dood." De
stuurman vertelde nog, dat de Diiitscbeh^j
Wij, Amerikanen, lieliben reeds het plan
opgevat, een ander kanaal van oceaan lot
oceaan te graven een mijner neven is
aangesteld aan het Nicaragua-kanaal.
Werkelijk? antwoordde Berger. 5'ertef
ons op uw beurt bet een en ander van die
plannen.
Mr. Brown bad juist zijn kaartje voor
den dag gehaald en wees met zijn vinger |j
de rich ting aan, die het kanaal zou nemen.
Kijk, hier bij Grey town aan den At-
lantischen Oceaan zal ons kanaal begin-
nen, het volgt dan den Rio San Juan, loopt
uit in hel Nicaragua-meer en bereikt, mi~*
dat hel dit meer verlaten heeft, vijf-en-
twinlig kilpmeter verder, Brito in den Stil-
len Oceaan. Zijn voile Iengte zal bedra-
gen
Eensklaps voelden de drie reizigers een
geweldigen scliok, die hen van de banken
slingerde. En eer zij konden opstaan, ja,
eer zij nog een woord, een kreet konden
uiten, volgde een tweede, nog heviger schok.
Alles scheen voor Hans' oogen in het rond
te draaien, de wanden van den wagen sclio-
ven naar elkaai' toe, hij hoorde een luid
gekraak, toen was het alsof het vlak bij
zijn ooren donderde; hij greep met zijn
recii terann naar Berger als om hij hem
steun te zoeken, toen scheen het alsof
de geheele wagon in een bodemlooze diepte
stortte, een loodzwaar gevoel drukte hem
op de borst, het was hem alsof al zijn lede- jj
maten door ijzeren schroeven in elkaar ge-
perst werden, hij schreeuwde het uit.
toen was alles voorbij.
(Wordt vervolgd.
