A1 g em een
Meuws- en Advertentieblad
voor
Zeeuwsch-Vlaanderen.
No. 3686.
Dinsdag 8 November 1898.
2)3 32J3^3ffis
38e Jaartrang;.
Binnenland.
ABONNEMENT:
Yoor
Per drie maanden binnen Ter Neuzen 1,Franco per post:
Nederland f 1,10. Voor Belgie f 1,40. Voor Amerika f 1,32£.
Men abonneert zicb bij alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
oushouders.
ADVERTENTIE N:
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer 0,10.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de prijs
slechts tweemaal berekead.
Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
Inzending van advertentien voor 3 uren op den dag der uitgave.
POL1TIEK OVERZICHT.
Vrijdag, tien dagen juist nadat het radicale
kabinet-Henri Brisson in de eerste zitting na de
vacantie van de Kamer van afgevaardigden, den
bons kreeg van een meerderheid, samengesteld
uit de reactionaire elementen en een groot deel
der gematigde republikeinen heeft het ver-
zoeningskabinet onder Charles Dupuy (concentratie-
bewind zou men voor dezeu hebben gezegd?)zicb
aan Kamer en Senaat voorgesteld.
In de Kamer deed de Minister-president Dupuy
zelf voorlezing van de gebruikelijke Ministrieele
verklaring (zoo iets van een doopformulier, vooraf-
gaande aan de eigenlijke wijding door een votum
van vertrouwen) en in den Senaat belastte de
Minister van justitie, de heer Lebret, zich met
deze niet al te moeilijke taak.
Heel veel bijzonders heeft bet nieuwe kabinet
den in bijna vollen getale opgekomen volksver-
tegenwoordigers niet te vertellen gehad, en er
bestond feitelijk dan ook geen enkele reden,
waarom Charles Dupuy den 4den November iets
geheel anders zou vertellen, dan Henri Brisson
den lsten Juli: het is immers een stilzwijgende
conditie, dat de politiek van Brisson in de hoofd-
trekken zal worden voortgezet en dat er alleen
zoo hier en daar een meer behoudend gematigd
toetsje zal worden aangebracht.
In de eerste plaats bevestigde de premier, in
overeenstemming met de motie van 25 October
jl., de suprematie van het burgerlijk gezag, dat
bij het grondbeginsel heettevandenrepublikeiuschen
staat, tevens volkomen vertrouwen uitsprekende
in het leger, dat de wetten der Republiek getrouwe-
lijk nakomt. Het kabinet heette zich besloten
de aanvallen van hen, die het leger willen belee-
digen door het solidair te verklaren met zekere
personen, te bestrijden. De plicht van het
Ministerie is ook de uitvoering te verzekeren van
de vonnissen der justitie. Nog verklaarde Dupuy
hWij moeten de verwachtingen rechtvaardigen,
die Frankrijk heeft gewekt door de volkeren
der wereld te nooden tot de tentoonstelling van
1900 en den toestand versterken, die de wijding
heeft ontvangen van een kostbaar bondgenoot-
schap. Onze buitenlandsche staatkunde zal be-
rusten op de belangen van het land, er naar
streven haar krachtsinspanning in overeenstem
ming te brengen met de waarde van het doel,
FF UILLETON
Reeds van verre hoorde men het stampen der
paarden en het geschetter der muziek en als men
binnentrad, kwam, zooals in elken circus, iemand
de reuk van paarden, gas en nieuwe planken
tegemoet. Een der kunstrijderessen was bezig
door de gebruikelijke hoepels te springen, terwijl
twee clowns met lianne niet bepaald nieuwe grap-
pen het publiek vermaakten.
In een hoekje aan den ingang van de tent
stond een kleine groep. De vader, iemand met
een schier belachelijk-jeugdig uiterlijk, had een
vet, geelachtig bleek gelaat, eene zwarte, van
pommade glimmende pruik en eene geverfde snor.
hij droeg een elegant avondtoilet en had eenen
reusachtigen, onechten diamant in zijne das; hij
was bezig zijne strookleurige handschoenen aan
te trekken.
Het zou moeilijk geweest zijn in de moeder,
de dame naast hem, met haar wollen japonnetje
vol garneelsel en vlekken, haar fluweelen jaquet
met den door motten beschadigden pelsrand, hareu
gedeukten hoed met veeren in die magere,
hoekige gestalte, dat tanige gelaat met de scherpe,
donkere oogen, de gevierde prima donna van
voorheen te herkennen, die te midden van dave-
verende toejuichingen, door de arena reed. Te-
genwoordig zat zij des avonds aan de kas en nam
de kaartjes aan, maar heden, nu haar kind, hare
Paola, voor de eerste maal zou optreden, had zij
vrij. In eene kunstenaarsfamilie is eene dergelijke
gebeurtenis altijd van groot gewicht, want als de
ouders op jaren komen, zijn zij gewoonlijk ge-
noodzaakt van hunne kinderen te leveu. De
en steunen op het Parlemeut. Wij zijn een
Ministerie van vereeniging en willen een staatkunde
van hervormingen en vooruitgang."
Dupuy verzocht daarop de Kamer de begrootiug
over 1899 te willen goedkeuren en kondigde een
inkomsten en een successiebelasting aan, verder
een hervorming der drankwet, een wet op de
werklieden-pensioenen en een voor het landbouw
krediet om te eindigen met de verklaring //Wij
zullen het economisch stelsel en de stabiliteit
der douane-tarieven handhaven".
Hoewel Frankrijks regeering inderdaad het
besluit heeft genomen de expeditie-Marchand niet
te handhaven in Fasjoda (welk besluit gevallen is
in den ministerraad na langdurige samensprekingen
en ernstige overwegingen) zal er toch nog heel
wat beleid en overleg toe noodig zijn om de
ongunstige indrukken over en weer geheel uitte-
wisschen, terwijl de onderhandelingen over een
compensatie, door Engeland aan Frankrijk aan
den Nijl te verleenen, langen tijd kunnen duren.
Wat er eergisteren te Parijs is gebeurd tusschen
de Spaansche en de Amerikaansche gevolmach-
tigden ter vredes-conferentie, is niet met zekerheid
te zeggen. Volgens den een heeft Day, de eerste
gevolmachtigde van de Unie, in verband met
Spanje's weigering om de Filippijnsche eilanden
in hun geheel af te staan aan de Vereeuigde
Staten, zooiets als een ultimatum voorgelegd en
volgens een andere lezing hebben de Spaansche
gedelegeerden Amerika het recht betwist, Spanjes
souvereiniteit over den Filippijnschen archipel
aan te tasten, en zouden zij hun Amerikaansche
collega's bebben uitgenoodigd met andere voor-
stellen voor den dag te komen over andere vraag-
stukken, waarop de Amerikanen beloofd hadden
zich te zullen wenden tot de regeering, in af-
wachting van de zitting van a. s. Dinsdag.
Op Kreta is het niet tot betreurenswaardige
incidenten gekomen. Turkije's gezag op het eiland
heeft een einde genomen in rust en kalrnte. Door
de internationale troepen zijn alle openbare ge-
bouwen te Kanea bezet, overal werd de Turksche
vlag nedergehaald, behalve op het regeeringsgebouw
waar zij gehandhaafd wordt naast die der vier
mogendheden, evenals te Grabusa, te Retimo, te
Kaudia en te Hierapetra. In een publicatie aan
het volk geven de admiraals als hun vooruemen
te kennen het eiland te pacificeeren, waarbij zij
eischen onvoorwaardelijke gehoorzaamheid en de
vader is dan impressaiio en teekent de contracten,
terwijl de moeder het huishouden doet en de
verschillende kleedingstukken met goud en loo-
vertjes versiert.
Zoo was het ook hier. Al de hoop van papa
en mama Carambino was, nu zij oud werden, ge-
vestigd op hunne dochter. Wei was hun zoon
Riccardo een goede jongleur, die handig zijne
borden en kogels wist te werpen, maar veel be-
droeg zijn inkomen toch niet. Als hunne Paola
nu maar zoo verstandig was deugdzaam te blijven,
kou zij mettertijd een rijkeu man trouwen, misschien
wel een prins, of wel een schatrijken bankier
men kan nooit weten hoe het loopt.
Hoewel zij zich een weinig huiverig gevoelde,
zag de kleine Paola er toch heel aardig uit. Zij
had een jeugdig, frisch gezichtje, schitterende
oogen en donker haar, waariu zij een paar rozen
had gestoken. Haar figuurtje kou men nog niet
zien, want hare moeder had haar een ouden mantel
om de schouders geslagen.
Het nummer was afgeloopen. Het publiek
klapte in de handen en de kunstrijderes, wie deze
toejuichingen golden, trad hijgend en verhit naar
buiten.
Thans was de beurt aan Paola. Eerst verscheen
een wit paard met eene witte, met rozen gebor-
duurde schabrak. Toeu nam mama Carambino
den mantel van de schouders barer dochter, die
stralend als eene fee uit haar omhulsel te voor-
schijn trad. Paola's kleedje was van rooskleurige
zijde, met gouden loovertjes versierdaan hals
en armen fonkelden onechte diamanten. Mama
Carambino verschikte nog iets aan de rokjes,
bevestigde nog eene roos op den schouder barer
dochter en streek haar kapsel nog eens glad
toen kuste zij haar, vergeefs trachtende een paar
tranen te weerhouden.
uitlevering van alle wapens, ook van de zijde der
christenen. Mel toonde de Mohammedaansche
bevolking zich terneergeslagen, doch de rust werd
bij deze ingaande verandering der dingen geen
oogen blik verstoord.
Den admiraals is door den Turkschen gouverneur
kennis gegeven van een door hem uit Konstantinope
ontvangen telegram, volgens hetwelk de Porte
onderhandelingen heeft aangeknoopt met de mogend
heden over de handhaving op Kreta van garni-
zoenen, welke des sultans suzereiniteit moeten
aanduiden.
Onlangs verzocht de onderwijzer Hoek te
Kroonpolder aan Gedeput. Staten van Groningen
vergunning, dat te zijnen huize te Beerta door
zijn echtgenoote het beroep van logementhoudster
mocht worden uitgeoefend. Hoewel noch het
hoofd der school, noch de commissie van toezicht
op het onderwijs, noch het gemeentebestuur,
noch de arrondissements-, noch eindelijk dedistricts-
schoolopziener bezwaar hadden tegen het verzoek,
werd afwijzend door Ged. Staten daarop beschikt.
Gedep. Staten namelijk achtten het niet wenschelijk
in het belang van het onderwijs dat in de door
adressaut bewoonde behuizing het beroep van
logementhouder werd uitgeoefend.
Tot toelichting diene, dat adressant 1£ uur
gaans van de school wonen zou, doch hij had
zich schriftelijk aan het gemeentebestuur ver-
bonden des zomers per fiets, des winters per rijtuig
naar school te gaan, met welke voorwaarden het
gemeentebestuur genoegen had genomen.
Thans is de heer Hoek van deze ongunstige
beschikking van Gedep. Staten in hooger beroep
gekomen bij de Koningin, die thans beslissen
zal of de door Gedep. Staten aangevoerde motieven
een gegronde reden opleveren tot weigering der
verlangde dispensatie van art. 36 der wet op het
lager onderwijs.
In Belgie worden plannen gemaakt voor de
plechtige herdenking van het overlijden van Marnix
van St. Aldegonde, te Souburg begraven, dat op
15 December a. s. 300 jaar is geleden.
Zaterdag ontving de burgemeester van Oost- en
West-Souburg een schrijven van den secretaris
der afdeeling ,/Antwerpen" van het Willemsfonds,
Thans reikte Paola haren vader de hand en
kuste hem. Fier en met een kunstenaarsglimlach
op het gelaat voerde hij haar naar den ingang.
Het gordijn werd weg geschoven, de muziek
speelde eene vroolijke quadrille, de pikeurs plaatsten
zich in het gelid en Paola trad aan de hand van
haren vader binnen. Zij begroette het publiek
met eenen bekoorlijken glimlach. Verschrikt bij
het zien der talrijke toeschouwers en het sterke
licht, bleef zij een oogenblik beteuterd staan.
loen vatte zij moed, trok hare rokjes in orde,
speelde met haar karwats en sprong luchtig in
den zadel.
Terwijl haar paard stapvoets rondreed, liet zij
hare oogen over het publiek gaan.
Een kleine jongen liep tusschen de rijen der
toeschouwers en bood uit een mandje ruikers te
koop van gekleurde immortellen, bont mos en
stroo, die er bij lamplicht aardig uitzagen.
Op de plaats waar de modeheertjes zaten, zag
I aola een jongen man met een van die ruikertjes
in de hand. Zij had hem al meer gezien, dien
morgen, toen zij studeerde. Hij was door den
stal gekomen en bij den ingang der kunstrijders
gaan staan; en terwijl Paola reed, had hij het
gordijn weg geschoven en haar met eenen onbe-
schaamden, verliefden blik aangezien. Onwille-
keurig had zij zich over hare kleeding, eene
eenvoudige wollen blouse en een oud rokje,
geschaamd, en was naar buiten gereden. De
directeur had haar verteld dat hij een graaf was
en, naar zijn deftig voorkomen en den kostbaren
pels, dien hij droeg, te oordeelen, moest dat wel
waar zijn. Het gelaat van den jongen man was
fijn besneden, maar zeer bleek een kneveltje over-
schaduwde zijnen welgevormden mond, doch verborg
den vermoeiden trek om de mondhoeken niet.
Met denzelfden blik als dien morgen zag hij
waarin wordt medegedeeld dat eenige vereerders
van Philip van Marnix van St. Aldegonde voor-
nemens zijn op 15 December a. s. een lauwerkrans
te komen neerleggen op het gedenkteeken te
West-Souburg.
Tevens wordt in dit schrijven gevraagd of het
gemeentebestuur van Souburg zich bij die betooging
zou willen aansluiten, om dan gezamenlijk de
plechtigheid te regelen.
In de Revue des Deux Mondes van 1
November schrijft de heer Charles Benoist, die de
Inhuldigingsfeesten te Amsterdam heeft bijgewoond,
een zeer vriendelijk gesteld artikel over /Orange
et Neerlande", waarvan het slot luidt
//Wat wij in Holland geleerd hebben, is niet
de voortreffelijkheid van een constitutioneele mo
narchic boven een republiekde Hollanders zijn
noch monarchaal noch republikeinsch en hun laud
is een monarchie en een republiek te gelijk. Maar
welk een vastheid en veiligheid, welk een rustige
zekerheid geeft niet aan een volk de gehechtheid
aan een dynastie, wanneer die dynastie even nati-
onaal is als de natie zelve, en hare kracht vindt
in die natie
En omdat Nederland in de Oranjes een dynastie
bezit, welke met de natie medeleeft en medegevoelt,
acht de heer Benoist ons land gelukkig en te
benijden.
Aan de Ned. Herv. Gem. te Oud-Delfshaven
is door Mevr. de weduwe De Waal-Jacobson een
som van f 34000 gelegateerd, belast met vrucht-
gebruik voor de dienstboden.
Inlaudsche tabak
Het kleurige zandgoed en de lompen zijn
geleverd. Voor het eerste besteedde men /13il
14, voor de lompen 4 a 5, per 50 K. G.
enkele planters bedingen iets meer.
Het aard- en zandgoed is, op kleine uitzonde-
ringen na, zoowel in Betuwe als op de Veluwe
zeer mooi.
Mrat het bestgoed betreft, het vroege is te
prefereereu boven het late, ook de kleur is veel
beter. Het late is door het vochtige weder niet
spoedig genoeg gedroogd.
Van handel hoort men nog niets.
Alleen werd te Elst bij Rhenen de tabak van
de plantage Willem III, ongeveer 135,000 K. G.
gekocht door den heer A. Herschel Bzn., te
Amersfoortprijs geheim.
ook thans Paola weder aan, terwijl hij het ruikertje
in de hand hield. O, hoe klopt.e haar hart Die
bloemen waren stellig voor haar en hij was toch
zulk een voornaam heer
Met opgeheven hoofd, een glimlach op de lippen,
stond papa Carambino in het midden vau het
renperk en liet de zweep klappen, terwijl thans
Paola s paard in galop rondreed. Het meisje
stond in sierlijke houding op de schabrak en gaf
onder stormachtige toejuichingen eenige vermetele
proeven harer kunstvaardigheid.
Op het oogenblik dat zij weer voorbij den
jongen man reed, wierp hij handig het ruikertje
tegen hare borst. Met eenen glimlach ving zij
let op, maar tegelijk gaf het paard zulk eenen
hevigen ruk, dat Paola het evenwicht verloor en
met het hoofd tegen de verschansing vie], waar
zij bewusteloos bleef liggen, den kleinen ruiker
tusschen haar samengeknepen handje gedrukt.
Dat alles was in een ommezien gebeurd. Vrou-
wen rezen gillend van hare zitplaatsen op en
papa Carambino droeg, geholpen door den pikeur
zijne bewustelooze dochter weg.
De muziek speelde niet langer en het rumoer
onder het publiek was tot eenen waren storm
aangegroeid. De voorname jongeheer, wiens gelaat
nog een tintje bleeker was geworden dan te voren,
verliet den circus.
Intusschen had men Paola, die nog altijd het
ruikertje in de hand hield, buiten op een kleed
gelegd. Met doodsbleek gelaat knielde haar vader
naast haar nederhare moeder lag snikkend aan
lare voeten; de clowns en de pikeurs stonden er
om heen.
//Alleen die onnoozele ruiker is de oorzaak van
let ongeluk jammerde de eene clown.
*En het was nog haar eersteklaagde de
moeder.
Oi< blail verschijnt .daandug-, WoeBudag- en Vrijdasavoua, nitgezunderd op Feestilasen, bij den nitgever P. J. VAK DK 8AKIIK te Ter Nenzen.
