Algemeec
Nieuws- en Advertentieblad
voor
Zeenwsch- Vlaanderen
No. 3186.
Donderdag 8 Augustus 1895.
35 daargang
AAMB1STSBISO.
5> 2) 3 53 13a
aanbesteden:
Binnenland.
Inzending van advertentien voor 3 uren op den dag der uitgave.
het begriudeu van het nog onbegrinde
gedeelte van den Graafjansdijk, van af
den Rijks-Keiweg AxelAxelsche Sas-
sing tot op Schapenbout, ter lengte
van 910 meter.
Raming 1400,—.
FEUILLKTON.
7)
TER NEIIZENSCHE ('OI RAM
ABONNEMENT
Voor
Per drie maanden binnen Ter Neuzen 1,Franco per post
NederUud 1,10. Voor Belgie 1,40. Voor Amerika 1,32£.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
bushouders.
ADVERTENTIEN:
Van 1 tot 4 regels f 0,40. Voor elken regel meer /"0,10. Grootere letters
worden naar plaatsruimte berekend.
Men kan zich abonneeren tot het plaatsen van 500 regels en meer per
jaar, tot veel verniinderden prijs.
Uit bind verscl.ijat WoeusdaK- en Vrijil«a»vonil hij den iiilgever H. J. V A M K 8 A Hi 1> E «e Ter Kenzen.
Burgemeester en Wethouders van AXEL
zullen op Zaterdag, den 10en Augustus 1895,
des middags te 12 ure, ten Raadhuize, bij enkele
inschrijving
Aanwijzing op den dag der besteding 'smorgens
te 9^ ure, aanvangende op Schapenbout.
Bestek verkrijgbaar ter Secretarie tegen betaling
of toezending van f 0,50.
Axel, 1 Augustus 1895.
D. J. OGGEL, Burgemeester.
J. A. VAN VESSEM, Secretaris.
t*olitieli Overzicht.
De herinneringsfeesten aan den oorlog van
1870'71 zijn begonnen te Weissenburg en
Saarbrucken. In laatstgenoemde stad waren bijna
40,000 vreemdelingende vereenigingen, waarbij
15,000 oudstrijders (en onder hen 1000 man, die
aan de bestorming der Spicherer hoogten enz.
hadden deelgenomen), trokken in optoeht naar de
graven der gevallenen. Nadat. liier de herdenkings-
plechtigheid had plaats gehad, keerde men, terwij I
vele muziekkorpsen zich deden liooren, naar de
stad terug. 's Avonds werden vreugdevuren
ontstoken.
Een ondergeschikt regeeringsambtenaar had de
onhandigheid, een Eranschen journalist, Hutin van
de vGaulois", te gelasten, het Duitsche gebied te
verlaten, omdat hij geen verblijfpas had. De
hoogere autoriteit echter heeft dit verbanningsbevel
vernietigd.
Op 1 September zal Sedan te Berl'jn op schit-
terende wijze worden herdacht.
De leden der „Kriegsvereine" hebben het plan
opgevat de herdenkingsdagen van de veldslagen
zelfs op Eransch grondgebied te vieren. Naar
aanleiding van dit voornemen heeft zich eene
levendige correspondentie ontwikkeld tusschen den
Minister Hanoteaux en den Eranschen gezant te
Berlijn, den heer Herbette. Het schijnt, dat
laatstgenoemde heeft voorgesteld, den leden der
aangekomen en na in het hotel de Abdij gelogeerd
te hebben, zijn gisteren ochtend naar Domburg
vertrokken, tot tijdelijk verblijf aldaar.
Het besluit der Staten van Zeeland tot be-
noeming van den heer J. H. Snijders tot lid van
Gedeputeerde Staten van dit gewest, is bij koninklijk
besluit van 3 Augustus jl., n°. 10, tot 1 October
geschorst.
Blijkens het voorloopig verslag der Tweede
Kamer over het ontwerp tot herziening der
personeele belasting achtte men nagenoeg algemeen
eene directe verteringsbelasting onmisbaar en waren
de gevoelens over eene heffing door het rijk of
door de gemeente verdeeld. De verlaging der
hoofdsom had door nieuwe belastingen gedekt
moeten worden, dewijl men nu daarvan verhooging
der provinciale en'gemeentelijke opcenten vreesde.
Velen achtten de invoering van de wijziging on-
mogelijk zonder kiesreclitwijziging. Zeer velen
wenschten de kantoren lager aan te slaan. De
progressie werd eenerzijds onvoldoende geacht,
anderzijds werd zij aanvaard als eene reinissie.
De groote meerderheid was voor den belasting-
aftrek voor kinderen en pupillen, maar men wees
op verschillende onbillijkheden der regeling. Velen
wilden vrijstelling, behalve voor deuren en vensters
ook voor haardsteden, welker gebruik volgens
anderen veilig belast kon worden. Velen waren
tegen vrijstelling van scliilderijen en voor meerdere
ontheffing van den middenstand en het platteland.
De schatting van het meubilair vond bij de groote
meerderheid geen bijval. Als nieuwe belasting-
grondslagen werden aaubevolen rijwielen, plezier-
vaartuigen, piano's, reisbelasting. De algemeene
invoering der herziening op 1 Januari 1896 werd
onmogelijk geacht.
De nieuwe booten van //De Zeeland
Heden zou het derde schip, in aanbouw bij de
Fairfield Shipbuilding and Engineering C. Ltd.
te Govan nabij Glasgow, voor rekening der
Stoomvaart Maatschappij Zeeland", te water worden
gelaten. Het eerste schip, de Koningin Wilhelmina,
zal dien dag den proeftocht doen. Tegen 12
Augustus wordt dit te Vlissingen verwacht en zal
dan in de geregelde vaart gebracht worden.
De drie schepen, die ongeveer 30 voet langer
en 6 voet breeder zijn dan de tegenwoordige booten
van de //Zeeland", zullen in het Prins Hendrikdok
te Middelburg niet kunnen dokken, tenzij de
maatschappij //De Schelde", aan wie het dok
toebehoord, besluit het ook te verbreeden. De
schepen zullen dus voorhands te Rotterdam of
te Antwerpen moeten dokken.
Verhaal van E. M.
V.
DE BE FEETJ UFFROUW
Op den dag van Pauline's komst sprak men
in geheel Parijs feitelijk van niets anders dan
van het schoone limonademeisje. De wonderbare
schoonheid barer trekken, de glans harer oogen,
haar prachtig liaar, de edele vorm harer hand en
van haar voet, haar voornaam voorkomen
dat alles vond duizend bewonderaars, die van
's morgens vroeg tot 's avonds laat werkelijk
hymneii over haar zongen.
Alles drong naar het eensklaps beroemd ge-
worden koffiehuis, en toen Pauline tegen vier
uiir des namiddags haar zitplaats bij het buffet
weer innam, weerklonk uit de diclit opeenge-
drongen menigte een applaus, waaraan geen einde
scheen te zullen komen en dat telkens herhaald
werd. Sedert jaren had men de Parijzenaars niet
in zulk een geestdriftvollen roes gezien het
was als 't ware een delirium. De bezoekers in
de glasgalerij verlangden zoo dringend de schoone
//liinonadiere" te zien, dat zij zich eindelijk van
het buffet verwijderen en zich voor de groote
ruiten langs de passage vertoonen moest. Ook
daar werd zij met oneindigen bijval begroet. De
couranten spraken alien den volgenden morgen
over deze voorvallenmen vergeleek Pauline in
,/Kriegsvereine" te verzoeken, niet bij corporaties,
doch slechts bij zeer kleine groepen zich over de
grenzen te begeven. De //Figaro" teekent hierbij
aan, dat dit toch wel wat al te veel het Duitsche
patriotisme ontzien zou zijn.
Zondag hebben in Frankrijk plaats gehad de
herstemmingen voor de algemeene raden en de
totaal-uitslag is nu, dat zijn gekozen 894 repu-
blikeinen, 180 radicalen, 174 raliees, 27 collec-
tivisten en 263 reactiouairen. De uitslag van 5
departementen is nog niet bekend. De zuivere
winst der republikeinen is 90 zetels (126 gewonnen
en 36 verloren).
Over de samenkomst tusschen vorst Aon
Hohenlohe en graaf Goluchowski te Ischl, wordt
weiuig meer gesproken natuurlijk hebben de
heeren van gedachten gewisseld over den staat
van zaken in't Oosten, doch een bepaaldegedragslijn
vis-a-vis Bulgarije is er niet vastgesteld en van
weinig meer beteekenis in het samenzijn van den
Koning en de Koningin van Rumenie met Keizer
Frans Jozef en zijn gemalin te Ischl. Toch wordt
daarover nogal aardig wat geschreven de vorstelijke
personen zouden het nuttige met het aangename
verbinden.
Het feit, dat Rumenie's Koning geen enkele
zijner ministers heeft meegebracht en zelfs zijn
gezant te Weenen, vorst Ghika, niet in zijn rust
heeft gestoord, wordt eenvoudig genegeerd en men
brengt in herinnering Kalnoky's woorden, 17
September van 't vorige jaar ten aanhoore der
delegation gesproken met betrekking tot Rumenie.
Daaruit zou zijn op te maken, dat Rumenie in
beginsel toen reeds was toegetreden tot de triple-
alliantie en nu zou die toetreding zwart op wit
worden bevestigd en nader toegelicht. De triple-
alliantie zou er echter geen quadruple-alliantie
door wordenbij afzonderlijk tractaat zouden Ru
menie's rechten en verplichtingen worden vastgesteld.
Intusschen heeft de Porte, die nu op het Balkan-
schiereiland, vooral wat Macedonia en Bulgarije
betreft, weer in nieuwe moeilijkheden dreigt te
komen, zich bereid verklaard, de eischen in te
willigen, welke Engeland, Frankrijk en Rusland
betreffeude Armenie hebben gesteld.
In hoofdzaak vereenigde de Sultan zich met de
voorstellen der Europeesche mogendheden. De
Sultan belooft, dat hij voortaan zorg zal dragen
voor de bescherming der Christenen in Armenie
en zelfs verzekert hij, dat voortaan ook de gevange-
nissen beter zullen worden ingericht. Dit is zeker
een groote troost voor de Armenische Christenen
die tot dus ver werden opgesloten in lokalen die
de feuilletons met alle schoonheden, die ooit de
wereld in verrukking hadden gebracht. Maar
het succes der jonge weduwe bepaalde zich daar
niet toede kleine theaters maakten van de
geestdrift van het publiek gebruik en brachten
de //limonadiere" in verscheidene gelegenheids-
stukken op het tooneeler waren zelfs theater-
directeurs, die haar voorstelden, haar onder
schitterende voorwaarden te engageereu, als zij
slechts kon besluiten, in een (lezer stukken op
het tooneel te verschijnen, zij het ook slechts in
een zwijgende rol. J a, de bezitter van een
koffiehuis bood haar vijf-en-twintigduizend francs
per jaar, als zij bij hem in dienst wilde treden.
Tevergeefs Pauline had voor al deze voorstellen
slechts een afwijzend antwoord en verklaarde, dat
zij ook zonder contract zich verplicht zou ge-
voelen, bij de familie Dussault te blijven. Dat
werd bekend en verhoogde nog de algemeene
belangstelling. Zij was voor de Parijzenaars
nu niet alleen schoon als een fee, maar ook
hooghartig en edeldenkend als een heldin. En
de heer Dussault, die kolossale zaken maakte,
meegesleept door de geestdrift, die er heerschte,
verhoogde Pauline's inkomen van zelf tot twaalf-
duizend francs en stond haar een aandeel in zijn
zuivere winst toe.
Pauline's positie was nu, lioewel niet gelukkig,
toch iets vertroostender geworden. Iedere dag
ontnam aan haar betrekking iets van het pijnlijke,
dat deze had, en zij gevoelde zelfs zij zou
anders geen echte vrouw zijn geweest een
soort van bevrediging over de vleiende beroemd-
heid, waarover zij zich kon verheugen. En toch
hoeveel zij in dit uitwendig schitterend leven
den naam van gevangemssen met
Wat de gezanten der drie mogendheden op deze
nota der Porte zullen antwoorden, is nog niet
bekend. Gisteren moest Gladstone te Chester de
aangekondigde redevoering houden, waarin hij den
toestand in Armenie zal bespreken. In Engeland
blijft derhalve de beweging ten gunste van de
Christenen in Armenie aan de orde.
Betreffende de ongeregeldheden, die te Tabris, de
belangrijke handelstadin Noord-West-Perzie, hebben
plaats gehad, worden door den correspondent van
de Times te Teheran de volgende bijzonderheden
gemeld.
Het oproer ontstond wegens de algemeene onte-
vredenheid over de hooge broodprijzen. De win-
keliers, voor ongeregeldheden vreezende, hadden
de winkels gesloten en deze maatregel van voorzorg
bracht de volksmenigte in de weer. De soldaten
dreven de rumoermakers uiteen na een gevecht,
waarbij een twintigtal personen het leven verloor.
De Russische consul-generaal werd te hulp ge-
roepen, en had een onderhoud met Muzaffered
Din, den zoon van den Schach, den gouverneur
der provincie Azerbidsjan, die beloofde te zullen
medewerken om te pogen, in de behoefte aan
brood te voorzien.
De gouverneur bleef echter in gebreke deze
belofte te vervullen, waarschijnlijk omdat hij niet
in staat was, den wensch der inwoners in te
willigen. Vandaar, dat men het ontslag van den
gouverneur eischte en den volgenden dag weer te
hoop liep. De soldaten waren toen weer genood-
zaakt, om gebruik te maken van hun vuurwapenen,
teneinde de menigte uiteen te drijven.
Volgens de laatste berichten schijnt nu echter
het oproer bedwongen te zijn.
Eergisteren ontvingen uit Den Haag de
firma's Meijer Reuser, restaurateurs van het
havenstation en mailbooten, benevens die van de
heeren P. G. de Veij Mestdagh Zoon, beiden
gevestigd te Vlissingen, het diploma, waarmede
de Koningin-Regentes hun vergunning verleent tot
het voeren van het Koninklijk wapen. Deze onder-
scheiding staat in verband met gedane leverantien
gedurende de feesten in het vorige jaar en bij
den laatsten doortocht van de Koninginnen bij
hun terugkomst uit Engeland met het stoomschip
z/de Valk."
H. K. H. Prinses Von Wied en hare
dochtertjes met gevolg, Maandag te Middelburg
moest ontberen, daarvan werd zij zich bewust,
als zij iedere twee weken den vrijen dag, dien
men liar had toegestaan, bij de familie Destree
kon doorbrengen, haar knaap op den schoot,
zonder eenig spoor van opgewondenheid om haar
heen. Dat zij haar zoon niet zelf moclit opvoeden,
was haar bitterste smart. Wel ging zij iederen
morgen naar Adriaan's pension, om hem te
omheizen, te vermanen, naar zijn vorderingen
onderzoek te doen, en was gelukkig, als zij
veruam, dat de knaap al zijn medeleerlingen in
vlijt overtrof. Maar hoe weinig was toch dat
alles voor haar naar liefde dorstend moederhart
Slechts een gedachte troostte haar daarbij de
toekoinst van haar knaap moest vrij zijn. Zij zette
bijna haar geheele inkomen op intrest uit en nam
er slechts het noodzakelijkste af voor Adriaan's
opvoeding. Haar eigen woning en verpleging kostten
haar niets, en ook haar trouwe dienstbode, vrouw
Ilinrik, had zij een flinke betrekking in de keuken
van het koffiehuis verschaft. Zoo kon zij er zeker
op rekenen, na de vijf jaren, waarvoor zij het
contract had geteekend, een flink vermogen te heb
ben bespaard, dat haar toekoinst verzekerde. Dit
blijde uitzicht was de onverstoorbare steun, welken
zij in haar betrekking noodig had, om niet door
kleinmoedigheid overweldigd te worden. Haar
schoonheid maakte haar tot het onderwerp van zoo
inenige plompe en drieste uiting, en ofschoon zij
de mondelinge huldebewijzen alien met denzelfden
koelen glimlach ontving, de brieven ongelezen
verbrande, voelde zij zich toch in haar binnenste
weerloos. En toen eenige harer bewonderaars haar
begonnen te volgen, als zij des avonds naar
haar woning terugkeerde, vergezeld van vrouw
Ilinrik, was zij ten slotte gedwongen, een kleine
woning in het koffiehuis zelf te betrekken,
om zich te onttrekken aan deze lastige indringend-
heid.
Zoo verliepen er vier jaren vier jaren van
werken, van hoop op de toekomst.
Op zekeren namiddag zat Pauline als gewoonlijk
in het buffet, waaruit zij den troonzetel van
Napoleon had laten verwijderen, om hem met
een minder theatralen leuningstoel te verwisselen.
Zij droeg zooals bijna altijd, sedert het haar
gelukt was, van de raadgevingen van mevrouw
Dussault, zich onafhankelijk te maken een
eenvoudig zwart kleed, dat echter haar schoonheid
nog verhoogde en bij de droefgeestige bekoorlijk-
heid harer trekken voortreffelijk paste. Gedachten-
loos liet zij haar blikken door de zaal zweven.
toen zij plotseling in den kring van eenige
vrienden een jongen man bemerkte, die haar
werkelijk onbeschaamd aanstaarde. Het scheen
daarbij, alsof zijn kameraden hem bespotten wegens
een bewering, welke hij hardnekkig volhield.
Eindelijk liet hij zich door een kellner pen en
inkt brengen en schreef op een blad uit zijn
notitieboekje eenige regels. Hij scheurde het
blad er uit, vouwde liet in den vorm van een
brief op en liet het door den kellner aan de
buffetjuffrouw overhandigen. Deze dacht, dat
het een bijzondere bestelling bevatte, ontvouwde
het en las,/Den schoonsten cachemir shawl
voor een kus
Het was de eerste maal, dat van haar betrekking
misbruik gemaakt werd, om haar op zoo ruwe
wijze te beleedigen. Zij werd brandend rood van
verontwaardiging en wierp liet briefje met alle