Algemeen
Nieaws- en Advertentiebiad
voor
Zeeuwsch-Vlaanderen.
No. 3059.
Zaterdag 1 September 1894.
34e Jaargang.
Binnenland.
<y£2,3Bl3?3 3 3.i
ABONNEMENT:
Per drie maanden binnen Ter Neuzen 1,Franco per post: Voor
Nederland 1,10. Voor Belgie 1,40. Voor Amerika 1,824.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
bushoaders.
ADVERTENTlEN:
Van 1 tot 4 regels f 0,40. Voor elkenregel meer /0,10. Grootere letters
worden naar plaatsruimte berekend.
Men kan zich abonneeren tot het plaatsen van 500 regels en meer per
jaar, tot veel verminderden prijs.
Bij deze courant behoort een bijvoegsel.
Jfolitieli Overzicht.
Te Antwerpen, de congres-stad bij uitnemend-
heid voor het jaar 1894, is met de gebruikelijke
formaliteiten geopend het Internationale vredescongres
en over enkele dagen zal in onze residentiestad het
internationale parlementaire vredescongres zijn werk-
zaamheden aangevangen dagen lang zal dus in
de Scheldestad zoowel als in onze oumiddellijke
nabijheid een vraagstuk worden behandeld, waarover
wel niets nieuws meer te releveeren valt. W at er
al niet gesproken en geschreven is voor en tegen
den oorlog, hoe ernstig 't er niet is toegedaan
tnsschen hen, die in den oorlog een goddelijke
instelling zieu en de anderen, die in theorie meenen
het rijk van den eenwig—onverstoorbaren vrede, als
bij tooverslag te kunnen vestigen. Voor elkeen,
die congressen in 't belang van den vrede bijwoont,
zou 't geraden zijn vddr alles zorg te dragen voor
kalmte en bedaardheid zoo licht toch komt men
onder den betooverenden invloed der idealisten, die
de uiteenloopende belangen der verschillende staten
als onbeduidende bijzaken behandelen. Zoolang de
oorlog er is, zal hij gerekend moeten worden tot
het noodzakelijke kwaad en altijd weer opnieuw
zal blijken, dat elke oorlog, ook de gelukkigst
gevoerde, een natioale ramp is. Eigenaardig is
't wel, dat de beweging in 't belang van den inter-
nationalen vrede, de meeste aanhangers en voor-
vechters heeft in zuidelijke landen, daar, waar
het bloed sneller door de aderen bruist en de lust
tot rustig nadenken en kalm overpeinzen outbreekt.
Duitschland is al heel achterlijk een feit dat
niet in de eerste plaats moet worden toegeschreven
aan gemakzucht of onverschilligheid, doch juist
aan den invloed van het koel redeneerende verstand.
Het doel der vredescongressen, zooals het nu te
Antwerpen gehouden wordende, is de principiSele
voorwaarden te formuleeren, welke ten grondslag
moeten dienen voor het onderling verkeer der
volkeren, terwijl de vredesconferenties, zooals de
eerstdaags te 's Hage te houdene, een politiek-
parlementairen grondslag hebben. Het program
van het congres te Antwerpen is rijk van inhoud
in behandeling komen voorstellen tot invoering van
permanente scheidsgerechten, regeling van het
volkeDrecht, voorstel tot een algemeenen wapen-
stilstand voor een bepaalden tijd, verbrijding der
vredesdenkbeelden in de school, een internationale
toenadering tnsschen de studenten der verschillende
landen, de onschendbaarheid van het menschelijk
FEUILLETON.
30)
Bliksemsnel wisselden Lageman en Agnes von
Beeren een blik met elkanderzij rekenden zich
gelukkig, dat zij met zooveel overleg gehandeld
en Koenraad van vele dingen onkundig gelaten
hadden.
ffWilde u daar niet op ingaan
Valentine schudde het hoofd.
jWaarom niet
,Omdat ikzij bleef steken en wierp
een steelschen blik op Koenraad Rechling, die
gretig zat te luisteren, ^omdat ik een afschuw
van hem had en zijn nabijheid niet kon verdragen.
Ik wilde liever gevangenschap, ellende en den dood
lijden, dan mij over te geven in de handen van
dien man."
De reden, die het meest voor de hand lag, nl.
liaar onschuld, die vluchten onnoodig maakte, voerde
zij niet aan. De rechters en gezworenen bemerkten
dit zeer goed en legden het in haar nadeel uit.
^Verdergebood de president.
„Wat moet ik verder nog zeggen Ik bleef
standvastig tegen zijn smeeken en zijn dreigen."
^Waarmee dreigde hij
„Hij wilde en kon mij ten verderve brengen."
Met welke middelen
f/Dat weet ik niet."
Nu werd de commissaris Kiihnel verhoord. Hij
verhaalde eerst, hoe hij bij zijn komst te Wilmersdorf
Valentine, haar tante en Bauerlich samen had
aangetrofl'en en toen meende te bespeuren, dat
leven, regeling van het verblijf van vreemdelingen,
behandeling van het duelvraagstuk.
De Spaansche regeering slaagt er niet in om van
den toestand in Marokko een ander beeld te geven
dan hij werkelijk is.
De opstand der Kabylen tegen het gezag van
den zieken, machteloozen sultan wordt steeds
dreigender. De grootvizier Ba-Ahmet, die de
teugels van het bewind in handen heeft, kan den
storm blijkbaar niet bezweren. Vermoedelijk is
de valsche doodstijding van den sultan ook onder
de opstandelingen met opzet verspreid, om het
vuurtje nog wat meer aan te wakkeren.
Men verwacht nu weldra een algemeenen opstand.
Hoe ernstig en gevaarlijk de stand van zaken in
Marokko is, blijkt ook wel hieruit, dat tal van
Europeesche familien uit Mazagan naar Tanger
zijn gevlucht.
Elk oogenblik wordt de uitbarsting eener revo-
lutie, die zich over gansch het laud zal uitetrekken
tegemoet gezien.
De Fransche kruiser Tarbiu is, blijkens bericht
uit Tanger, aldaar den 28en aangekomen.
Zondag is te Murnau, in Beieren, een borstbeeld
outhuld voor wijlen koning Ludwig II, die op zoo
tragische wijze den dood vond in het Starnberger
meer.
Deze gelegenheid hebben sentimenteele personen,
maar vooral Beiersche particularisten te baat genomen
tot anti-Pruisische en soortgelijke manifestation niet
alleen, maar ook tot betreurenswaardige ongeregeld-
heden. Te Garmisch b. v. heeft de fanatieke be-
volking (die veel aan Z. M.'s kostbare grillen ver-
diende en zich niet uit het hoofd laat praten, dat
koning Ludwig altijd goed bij zijn verstand is
geweest en op schandelijke wijze uit den weg is
geruimd) het standbeeld van den Prins-regent om-
vergeworpen en er het hoofd afgeslagen. Te
Partenkirchen heeft men het borstbeeld van den
Prins-regent in de rivier geworpen.
Opnieuw wordt uit Shangai melding gemaakt
van een zege der Chineesche legermacht. Het
Japansche leger is door de Chineesche troepen,
geholpen door 5000 Koreanen, opgedreven tot
Kaisong en heeft daarbij zware verliezen geleden.
Aangenomen, dat er van dit wapenfeit der Chiueezen
woord waar is, kan alweder niet worden uit-
een
gemaakt of het hoofdleger dan wel een voorhoede
er bij betrokken is geweest. Waarschijnlijk is het
laatste waar, daar Kaisong 40 Eng. mijl ten noorden
van Seoul ligt en Japans strijdmacht voor de
muren diet stad moet gelegerd zijn. Volgens het
Chineesche blad Hepao stiet den 13den Augustus
zijn komst de beklaagde niet on verwacht voor-
kwam.
jHoe deden de beide andere aanwezigen zich
dan voor vroeg de verdediger nu.
„De oude dame was geheel buiten zichzelve
mijnheer Bauerlich was zeer teruggetrokken en
trad eerst meer op den voorgrond, toen ik de
beklaagde verzocht mij te volgen toen stelde
hij zijn rijtuig te mijner beschikking."
»En scheen hij aan de schuld der beklaagde te
gelooven vroeg nu de openbare aanklager.
„Stellig zou ik dat niet durven beweren,"
antwoordde Kiihnel, „maar toen ik in zijn bijzijn
onder den gootsteen de flesch met vergiftigd
bessensap vond, zag ik wel, dat hij aan haar schuld
niet meer twijfelde," en nu vertelde de commis
saris op zijn eigenaardige manier, hoe hij die flesch
ontdekt had.
Nu volgde de beeedigde scheikundige, die het
vergift in de tweede flesch gevonden had. Wat
hij zeide, kon aangemerkt worden als eene aanvul-
ling van hetgeen de commissaris getuigd had.
HWat hebt ge daar op te zeggen?"
Niets dan dat ik geen vergift in de flesch heb
gegoten en ook geen flesschen verwisseld heb,"
antwoordde zij. ffIk wist zelf niet, dat er nog
een tweede flesch bessensap in huis was, en waar
zou ik het vergift vandaan gehaald hebben
De president was niet geroepen om deze vraag
te beautwoordenhet was te voorzien, dat de
openbare aanklager en de verdediger zich daar
later wel ernstig mee zouden bezig houden. Der-
halve zette de president het getuigenverhoor voort
er moesten nog twee getuigen gehoord worden
Adolf Bauerlich en Constance Zier.
de Chineesche voorhoede, 5000 man sterk, op de
Japansche troepen in den pas van PiDg Yang.
Deu volgenden dag beproefden de Chiueezen, nu
versterkt met 4000 man en Koreaansche troepen,
opnieuw een aanval, doch de Japanners trokken
zich terug. Den 16den volgde een verwoed gevecht,
waarbij de Japanners 4000 man verloren en twee
dagen later trokken de Chineezen op naar Hung
Cho, waar de Japansche vloot op de rivier Tatring
nogal schade aanrichtte. Het Japansche leger
werd toen zuidwaarts gedreven door de Chineesche
cavalerie.
Aan onze abonnes in Ter Neuzen zonden wij
eergister namiddag het navolgende bulletin omtrent
de expeditie-Lombok, ons telegrafisch medegedeeld.
's Gravenhage 29 Augustus 1894.
Gisteren avond is bij het Ministerie van Kolonien
het volgende telegram van den Gouverneur van
Neerlaudsch Indie ontvangen omtrent de expeditie-
Lombok
Generaal Yetter meldt, 25 dezer des avonds te
11 uur
Tjakra (Negara) is overvallen. De beschieting
duurde ook den volgenden dag. De verliezen in
den loop van den 26 dezer zijn reeds 14 dooden
en 85 gewonden.
Er was geen water. Fourageering is onmogelijk.
De verliezen zijn toenemend. Drie uur des na-
middags zijn wij teruggetrokken naar Mataram, de
goederen achterlateude, om de gewonden in wageus
te kunnen vervoeren. Onderweg leden wij weder
hevige verliezen.
Te Mataram is de toestand nog slechter. Het
bivak is prijsgegeven. Heden avond te acht uur
komt de colonne-Bijlevelt uit het binnenland.
Ook deze heeft zware verliezen geleden. Vivres
ontbraken. Bivak niet te bereiken. Ingesloten
tusschen Mataram en Tjakra was offensief optreden
onmogelijk.
Daar de toestand door de vele gewonden on-
houdbaar was, werd 27 dezer 's morgens te 6 uur
door omtrekking zuidwaarts teruggetrokken op
Ampenan. De verliezen waren toen betrekkelijk
gering. Gesneuveld zijn 4 officiereu en 63 minderen,
gewond 12 officieren en 153 minderen. Yermist
6 officieren en 148 minderen. Vier veldkanonnen
zijn achtergelaten.
Mataram. Omtrent de colonne-Laurek, die in
't binnenland is, is niets bekend.
Bauerlich werd eerst opgeroepener ontstond
onder het publiek een beweging en gedruisch,
waaraan duidelijk te bemerken viel, dat men iets
belangrijks verwachtte deze getuige was het voor-
werp der algemeene aandacht. Alle halzen werden
uitgerekt, de binocles werden op hem gericht, men
fluisterde elkander opmerkingen over zijn persoon
toe en vergeleek hem met Koenraad Rechling
de vergelijking viel bij de meesten ongunstig voor
hem uit.
Met ernstig gelaat en kalme houding trad hij
naar voren en scheen niets te bemerken van Koen-
raads vijandige blikken, die hem overal volgden.
DERTIENDE HOOFDSTUK.
Met zachte, maar duidelijke stem beantwoordde
Bauerlich de gebruikelijke inleidende vragen, terwijl
Lagemam ijverig aanteekeningen maakte en dit
voortzette gedurende het geheele verhoor van dezen
getuige.
De president vroeg hem in welke betrekking hij
had gestaan tot de familie der beschuldigde. Bauer
lich beschreef die verhouding op zulk eene wijze,
dat hij daarbij in een gunstig licht werd geplaatst.
Hij bekende, dat hij wegens eenige jeugdige dwaas-
heden Duitschland verlaten had, in Amerika een
veelbewogen leven had geleid, en verzweeg. ook
niet, dat de heer Zier hem na zijn terugkeer uit
Amerika met groote terughouding behandeld had.
„Hij zag mij aan voor een gelukzoeker," voegde
hij er lachend bij.
#Kwam daar geen verandering in
„Spoedig, zeer spoedig, Ik durf zeggen, dat
tusschen ons een betrekking bestond als tusschen
vader en zoon."
Oorlogschepen debarkeeren 200 man en landings-
geschut te Ampenan.
Zoo aanstonds is het vergadering van den Raad
van Indie met de Commandanten van leger en
vloot om te beraadslagen over mijn denkbeeld tot
het dadelijk zenden van een batallon infanterie
en artillerie, zoo noodig meer. Ik sein u de be-
slissing.
De namen der gesneuvelden, gewonden en ver-
misten zullen later worden openbaar gemaakt.
Het tweede door ons ontvangen telegram luidde
als volgt
Betreffende de ernstige gebeurtenissen, die op
het eiland Lombok hebben plaats gevonden, is
hedenmiddag bij het departement van kolonien
ontvangen het volgende nadere telegram van den
Gouverneur-Generaal van Neerlandsch-Indie
Colon ne Lawick van Pabst, die evenals colonne-
Bijlevelt in binnenland was, ter verzekering der
gemaakte regelingen, het opruimen van versterkingen
en de terugkeer der menschen naar de dessa's
raakte op terugweg bij overgangen Badak en Nar-
mada met Baliers slaags, bereikte met verlies van
licht gewonden den grooten weg naar Tjabra.
Bij binnenkomen aldaar geen schot gelost, doch
nauwelijks binnen, werd de troep uit doorboorde
muren allerhevigst beschoten. Verder voortgaan
evenals terugkeeren onmogelijk. In den loop van
den nacht en den morgen van 28 dezer bereikten
eenige detachementen Ampenan. Twee bergstukken
verloren, sluitstukken meegenomen.
Bij het telegram worden verder opgegeven als
gesneuveld luitenant-kolonsl der infanterie P. van
Lawick van Pabst, le luitenant der genie F. W. C.
van den Staaij, 2e luitenant der infanterie F. Kalff
en 6 minderen. Gewond kapitein der artillerie
J. J. Temminck en de le luitenants der infanterie
H. J. de Jong en C. C. Musch, zoomede 18
minderen. Vermistkapitien der infanterie J. C.
Lindgreen, le luitenant der artillerie A. van der
Plank, 1" luitenant der infanterie E. de Graaf, de
officier van gezondheid 2e klasse S. Uplake en 95
minderen. Aan den Gouverneur-Generaal is per
telegraaf verzocht de namen der gesneuvelden, ge
wonden en vermiste Europeesche mindere militairen
zoodra mogelijk te seinen.
In het Handelsblad lezen wij
Uit Batavia ontvangen wij het volgende heden
afgezonden telegram
Bitavia, 29 Augustus.
,/Onze troepen zijn bij Mataram onverhoeds
overvallen en moesten na groote verliezen te hebben
geleden, terugtrekken op Ampenam dat thans
Hier maakte Valentine eene beweging alsof zij
iets wilde zeggen doch zij ging weer zitten zonder
deu mond geopend te hebben.
,/U kwam dus veel ten huize van wijlen den
heer Zier vroeg de president weder.
,/Ik kwam er dagelijks."
»Eu daar ontmoette u dan zijn dochter
»Zoo dikwijls slechts mogelijk was." Bauerlich
richtte een blik op Valentine, die kleurde van
schaamte en boosheid. Rechling gaf zijn toorn
zoo luid te kennen, dat een gerechtsdienaar hem
tot stilte moest aanmanen.
#Er wordt beweerd, dat u genegenheid voor
haar gevoelde," zei de president.
#Oh, dat is het rechte woord nietIk beminde
haar, ik aanbad haar, het was mijn liefste weusch
haar hart en hand te winnen," riep Bauerlich
met geestdrift.
Als echo op de woorden klonk van de bank
der getuigen zeer duidelijk,/Schobbejak, als ik
je onder mijn handen krijg, breek ik je den nek."
,/Werd uw genegenheid beantwoord
i/O, ik was niet zonder hoop," antwoordde
Bauerlich, die niet scheen te bemerken, dat Valentine
opsprong, alsof zij door een adder werd gebeten.
yMaar Valentine Zier had zich met den heer
Rechling verloofd."
„Daar wist ik niets van, en haar gedrag tegenover
mij gaf mij reden om te gelooven, dat ze mij niet
ongenegen was."
#Dat is niet waar 1" riep de beschuldigde zoo
angstg gillend, als de rechters haar stem nog niet
gehoord hadden en van de bank der getuigen
klonk een echo' die veel krachtiger woorden deed
vernemen. Bauerlich haalde slechts even de schoudera
TER \Eim.S( HE COURANT
■•it blad verschijnt llinsilat;- en Vrijilaicavnnd bij den uiigevei' P. J. V A M D E 8 A 1¥ E te Ter Weuzen.
