Algemeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
Zeeuwsch- Vlaanderen.
Paarden- en \teemarkt
No. 3038.
Woensdag 20 Juni 1894.
34e Jaargang.
BEKENDMAKING.
Kermis of Jaarmarkt
Binnenland.
abonnement-
Openbare Vergadering
Per drie maanden binnen Ter Neuzen 1,Eranco per postVoor
Nederland 1,10. Voor Belgie 1,40. Voor Amerika 1,824.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
bushouders.
ADVERTENTlEN:
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer /0,10. Grootere letters
worden naar plaatsruimte berekend.
Men kan zich abonneeren tot het plaatsen van 500 regels en meer per
jaar, tot veel verminderden prijs.
uur.
Bij deze couraut behoort eeii bijvoegsel
Kamer van Koophandel en Fabrieken
te Ter Nenzen.
Donderilag 21 Juni a. s., namiddag 7
Te behandelen
a. Iugekomen stakken.
b. Besprekingeu.
H. C. E. VAN IJSSELSTEDN, Voorzitter.
H. J. VOOREN, Secretaris.
Burgemeester en Wethouders der gemeente
ZAAMSLAG rnaken bekend
1». dat de gewone jaarlijksche
alhier zal worden gehouden op Diusdag den 3den
Juli 1894, aanvangende des voormiddags te 9 en
eindigende des namiddags te .1 ureu.
Vanwege de gemeente worden uitgeloofd elt
premien, naar welke geene mededinging wordt
toegelaten aau de eigenaren van het grootste getal
paarden en vee, die daarvoor in het vonge jaar
zijn bekroond, alsmede voor paarden en vee wegens
welke alhier reeds vroeger eene premie is toegekend,
en voor paarden en vee, na 11 uren aangebracht.
Geen liedjeszangers, orgeldraaiers en dergelijken
worden tijdens de markt toegelaten.
2°. dat de
in deze gemeente zal plaats hebben op Dinsd.ig
den 3den Juli e. k. tot en met llouderdag den
gden iiiaaiid en dat geene nadagen zullen
worden toegelaten.
Zaamslag, 5 Juni 1894.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
C. DE BOKX, Voorzitter.
E. H. WORTMAN, Secretaris.
folitieli Overzicht.
Erankrijk schijnt nog niet genoeg te hebben aau
zijne tariefoorlogen met Ltalie, Spanje en Zwitserland.
Nu dreigt het ook een handelsstrijd met Oostenrijk-
llongarije te beginnen.
FEUILLETON
Oostenrijk weigert voor Erankrijk dezelfde uit-
zonderiug op zijn algemeen invoertarief voor wijn
op vaten te maken als voor ltalie, dat eene ver-
laging van 17 fl- geniet.
Hierop werd door Erankrijk met het oog op
den bijzonderen voordeeligeu wijnoogstaangedrongen.
De afgevaardigde voor Bordeaux, Turrel, heeft nu
in de Eransche Kamer een maatregel van weerwraak
voorgesteld, volgens welke het hoogste tarief zou
worden toegepast op alle invoerartikelen uit Oos
tenrijk en van de belaugrijkste producten meel,
hout, schapen, paarden, nog bijzondere rec'nteu
zouden worden geheven.
Indien de kamer dit voorstel aanneemt de
maatregelen die ten opzichte van Zwitserland geuo-
men werden maken dit niet onwaarschijnlijk
zal de iuvoer uit Oostenrijk bij na oumogelijk worden.
In dat geval zal Oostenrijk tegenmaatregelen nemen,
o. a. naar uit de beraadslagingen in de Hongaarsche
Kamer van afgevaardigden is gebleken, door op-
heffiug van de letterkundige overeenkomst met
Erankrijk, wat voor de Fransche schrijver een zeer
aanzienlijk verlies zou beteekenen.
Sinds 1891 verminderde de invoer uit Erankrijk
in O.-Hongarije van /"40,000,000 tot/"25,000,000,
de uitvoer naar Frankrijk van f 33,000,000 tot
22,000,000. De uitvoer van Erankrijk bestaat
meesl uit weelde-artikeleu, terwijl daareutegen bijna
uitsluitend artikelen van algeineene behoelte worden
ingevoerd. De protectionisten zouden dus de levens-
middeleu te Parijs alweer duurder maken.
Er is weder eens een van die aanslagen gepleegd,
welke de schanae zijn van dit laatste decennium
der 19de eeuw.
Terwijl de Minister-president in ltalie, de heer
Crispi, Zaterdag in zijn rijtuig naar de Kamer reed,
loste een anarchist, zekere Pietro Lega, een revolver-
schot op hem, dat echter gelukkig geen doel trof,
daar de kogel op eenigen, zij het dan ook korten
afstand van waar Crispi zat door de beide por-
tieren vloog.
De Minister werd vergezeld door zijne secretaris,
die terstond uit het rijtuig sproug om den moor-
deuaar te grijpen. Deze trachtte te ontvluchten,
maar was spoedig door een paar politie-agenten
gearresteerd. Hij is een jongmensch van 25 jaar,
schrijnwerker van beroep en lid eener anarchistische
vereeniging, onder welker leden hij den beteekenis-
vollen bijnaam heeft van .Marat".
Lega verklaarde uit de Romagna naar Rome te
zijn gekomen om Crispi te dooden. Het speet
hem, dat hij zijn doel niet had bereikt
Een afgevaardigde, die juist voorbijkwam, nam
den anarchist zijn revolver af en stelde aien aan
den Minister-president ter hand.
In het gebouw der Kamer gekomen, depoueerde
deze het wapen bij den voorzitter, die, nadat hem
het gebeurde door den minister was medegedeeld,
bij de opening der vergadering de hoop uitsprak,
dat Crispi nog laug voor het vaderland behouden
zou mogeu blijven.
Aan den minister—president viel daarop een warme
ovatie ten deel. Zichtbaar bewogen, sprak de heer
Crispi zijn dank daarvoor uit. De demoustratie
zou hem onvergetelijk blijven, zoo verklaarde hij,
en hij voegde er bij, dat noch bedreigiugen, noch
beleedigingeu hem zouden doen afwijken van hetgeen
hij als zijn plicht beschouwde.
Ook buiten de Kamer vielen den minister-
president tal van bewijzen van sympathie ten deel.
Het regende letterlijk telegrammen aan zijn adres
en voor zijn woning op de Via Gregoriana hield
zich den geheeleu dag een talrijke. menigte op, die
herhaaldelijk juichkreten liet hooren, teneinde van
vreugde over het mislukken van den laaghartigen
aanslag blijk te geven.
Wat den moordenaar betreft, bij zijn arrestatie
had de politie de grootste moeite hem tegen de
woede van het volk te beschermeu.
In den avoud, omstreeks 8 uur, brachten de
koning en de prins van Napels Crispi een bezoek
en betuigden hem diep bewogen hun vreugde over
den goeden afloop. De koning zeide, dat de be-
proeviugen, waaraan Crispi blootstaat, het gevolg
ziju van zijne groote toewijdiug bij de behartiging
van 's lands belangen. De tijding van den aanslag
had den koning evenzeer gotrolfen, als wanneer de
aanslag ware gericht geweest tegen iemand van zijn
huis.
De menigte juichte den koning en den kroonprins
toe en riep #Weg met den moordenaarLeve
Crispi
Door den minister-president werden ook tele
grammen van gelukweusching ontvangen van gene-
raal Vou Caprivi, Bismarck, lord Rosebery, enz.
Keizer Wilhelm heeft Vrijdag koloniale troepen,
die bestemd zijn voor den dienst in Zuidwest-
Afrika, geinspecteerd en de soldaten aldus toege-
sproken „Mannen, ik heb u hierheen geroepen
om u voor uw vertrek naar het verre Afrika nog
eens te begroeten en u vaarwel te zeggen. Gij
gaat een zwaren strijd tegemoet; ik hoop echter,
dat ik mij op u verlaten eu met uw gedrag tevreden
zijn kau. Als gij ginds met zwarteu te doen krijgt,
vergeet dan niet, dat zij evengoed menschen zijn
als gij, en dat zij evenveel eergevoel hebben als
gij. Maakt u dus aan geene buitensporigheden
schuldig I"
9)
In de stille dorpsstraat kwarn nu met luid geratel
een rijtuig aanrijden, dat voor het huis stilhield.
Een oogenblik later werd aangescheld, en Valentine
hoorde haar taute, die de deur opende, zeggen
,/Goddank, dat je hier bent, Adolf."
„Ik was niet in het hotel, toen uw boodschap
gebracht werd, anders zou ik wel spoediger hier
geweest zijn," antwoordde een scherpklinkende stem,
met een ietwat vreemdeu tongval. „Zoodra ik het
bericht kreeg, nam ik een rijtuig om mij hier te
laten brengen. Hoe is het zoo piotselmg gekomen
„Een beroerte," antwoordde tante Constance.
„Waar is Valentine?"
„Zij zit reeds uren lang bij het lijk in de slaap
kamer," antwoordde de oude dame schreiend en
klagend„zij heeft^den geheelen dag nog geen
kruimel gegeten
Adolf Bauerlich, een lang, krachtig man van veertig
jaar, met gebruind gelaat, donker haar, doukere oogen
en fraaie donkere knevels, luisterde niet verder naar
"de jammerklachten der tante en antwoordde er ook
niet op. Hij klopte aau de deur der kamer, waar
Valentine bij het lijk haars vaders zat, opende
die, zonder eerst haar „binnen af te wachten,
en zeide bij het binnentredeuWaarom zit je
hier, Valentine Kom mee.
Hij trad nader, trok haar zacht maar met
onweerstaanbare kracht van haar stoel omhoog,
legde haar arm in den zijue en voeide haar naar
de woonkamer, waar tante Constance intusschen de
lamp aangestoken en koffie en brood gereed
gezet had.
,Zoo is het goed," zei tante goedkeurend, ffkom,
drink een kop koffie en eet een stukje, Valentine.
Geef je toch niet zoo geheel aau je droefheid
over, arm kind." Zij trad op haar nicht toe en
streek haar langs de wangen toen viel deze haar
beschaamd om den hals en fluisterde»Vergeef
het mij, tante."
„Bedenk toch wat de dokter gezegd heeft/
zei de goede oudemaar ondertusschen liepen haar
zelf de tranen weer langs de wangen.
Is de dokter dan hier geweest vroeg Adolf.
„Natuurlijk, wij hebben hem dadelijk gehaald,"
antwoordde Constance, terwijl Valeutine bleef
zwijgen en strak voor zich staarde.
„En zegt hij, dat het een beroerte is
vroeg Adolf.
-Ja, en hij noemt het gelukkig, dat het zoo
gebeurd isrnijn arme breeder had anders nog
veel meer inoeteu lijden. Maar Valentine gelooft.
Een blik van haar nicht deed haar zwijgen
zij begreep, dat Valentine niet over inevrouw Rech-
lings bezoek wilde gesproken hebben. Om haar ver-
legenheid te verbergen, zei ze ,/De dokter heeft
oils dadelijk een bewijs van overlijden gegeven.J
Adolf Bauerlich bespeurde wel, dat men iets voor
hem verbergen wilde, doch hij liet daar niets van
bemerken eu zeiZoo, heeft u dat bewijs reeds
Dan is alles in orde, of beter gezegddan kan
ik alles in orde brengenu zal mij zeker wel
toestaan om in deze treurige omstandigheden al de
noodige stappen voqj u te doen.
Terwijl hij deze laatste woorden op vleienden
toon uitsprak, richtte hij zich tot Valentine en
In verband met wat we in ons nommer van
13 dezer meldden omtrent de verwisseling der Rotter-
damsche Schouwburgloten, kunnen we de houders
daarvan nog het volgende mededeelen
De heeren Adr. Offers c. s., uitoefenende „Het
beheer van Rotterdamsche Schouwburgloten", heeft
aan de houders van obligatien der premieleening
der Vereeniging ^Rotterdamsche Schouwburg" een
rondschrijven gericht, waaraan het volgende ont-
leeud is
Bij circulaire van 5 September 1891 hebben de
genoemde heeren aan de houders de gelegenheid
aangeboden om, zooveel als doenlijk mocht blijken,
vergoeding te verkrijgen voor het verlies, dat zij
onder de bekende omstandigheden, waarin hunne
debitrice was geraakt, anders op hunne stukken
zouden moeten lijden. De heeren Offers c. s. stelden
zich voor dat doel te bereiken door de premie-
trekking, zij het ook op een gereduceerden grond-
slag, in stand te houden, en zoodoende aan de
stukken naast de liquidatie-waarde ook eene zoo
hoog mogelijke handelswaarde te verzekeren. Daar
voor moeten de tegenwoordige stukken door nieuwe,
voor welke een ander lichaam als debiteur optreedt,
vervangen en in den dienst dezer nieuwe stukken
uit het waarborgfonds der oude leening voorzien
worden.
De rechtstoestand, welke na verschillende rechter-
lijke formaliteiten voor de houders is verkregen,
stelt „Het beheer" in staat bij voeldoende mede-
werking hunnerzijds dadelijk over te gaan tot de
uitvoeriug van de volgende regeling
1°. Er wordt opgericht eene naamlooze vennoot-
schap onder de benamingVoormalig waarborgfonds
van de premieleening der vereenigingRotter
damsche Schouwburg.
2°. Deze vennootschap, te Rotterdam gevestigd,
stelt zich ten doel over te nemen de baten, welke
van haar waarborgfonds, krachteDS de akte van
scheiding daarvan, zuiver voor de obligatiehouders
overblijven onder aftrek nochtans van het aan de
houders van reeds ter aflossing of met een premie
uilgelote obligatien toekomende evenredige aandeel,
voor zoover hun de aflossing of de premie nog niet
zijn uitbetaald.
3°. De vennootschap geeft een premieleening
uit ten bedrage van nomiuaal f 589,650, verdeeld
in 393,100 obligatien (het aantal der nog niet ter
liet zijn blikken begeerig op haar rusten. Dat
ontging Valentine niet; toorn en schaamte joegen
haar het bleed naar de wangen zwijgend knikte
zij ten dank voor dit voorstelhaar tante wist
echter niet genoeg woorden te vinden om haar
dank te betuigen. Te gelijkertijd schonk zij koffie
eu noodigde haar nicht een kopje er van te drinken.
„Ik moet onmiddellijk naar de si ad terug om
de noodige maatregelen te nemen. Wees dus zoo
goed mij daartoe het bewijs van overlijden te ge
ven Mijn neef moet immers op het Invaliden-
kerkhof begraven worden vroeg Adolf weer.
„Dat heeft hij altijd gewenschtdaar rust ook
mijn moeder," autwoordde Valentine.
Dan zal zijn wensch vervuld worden, ik heb
het rijtuig hier laten wachten en ga dus dadelijk
weer heen," zei Adolf en stond op. „Maar,"
voegde hij er weifelend aan toe, #zou u me niet
eerst een kopje koffie geven?"
„Neem me niet kwalijk, Adolf! ik heb er in
het geheel niet aau gedacht, ik zal dadelijk een
kopje halen," zei Constance en wilde opspringen.
Bauerlich drukte haar neer op haar stoel en zeide
met een vrieudelijken glimlach r/Blijf maar zitten,
tante ConstanceIk weet den weg wel in uw
keuken en wil zelf een kopje halen. Mag ik dat
niet, dan drink ik ook geen koffie."
Zij wilde nog bezwaar maken, doch hij was de
deur reeds uit. Er verliepen wel tien minuten,
eer hij terugkeerde.
„Ik had niet moeten toegeven," mompelde
Constance,/hij vind het kopje niet. Zal ik eens
gaan kijken vroeg zij haar nicht, die slechts
met een schouderophalen antwoordde.
Zij stond op en opende de kamerdeur, doch daar
Ik
klonk haar uit de keuken reeds te gemoet
kom reeds, tante Constance, ik kom
Kopje en schotel triomfantelijk in de hoogte
houdende, trad hij de kamer binnen, zette het
gevondene op de tafel en nam weer plaats op zijn
stoel. Constance schonk hem koffie in, doch
juist toen hij den warmeu drank aan de lippen
wilde brengen, klonk de deurschel. Voorkomend
sprong Bauerlich weer op om de deur te openeu
immers hij wist, dat men geen dienstmeisje hield
en de werkster was reeds naar huis.
Een mannestem vroeg naar mejuffrouw Valentine
Zier. Bauerlich liet den man in de woonkamer.
Verschrikt sproug Valentine van haar stoel
op, toen ze hem zag. Zij had Hendrik, den
huisknecht van mevrouw Rechling, herkend.
Hendrik! Jij wat wil je?" riep zij
met doodsbleek gelaat.
Ten zeerste verwonderd keek Hendrik haar aan
en vroeg met eitwat bevende stem»Waarom
verschrikt u zoo van mij, juffrouw? U kan toch
niet weten
MIk weet niets," stamelde Valentine, trachtende
haar kalmte terug te krijgeu. Dit gelukte echter
slecht, haar tanden klapperden hoorbaar tegen elkan-
der. #Er moet iets gebeurd zijn, anders
Zij kon niet verder spreken.
„Maar, lieve Valeutine, ik herken je bijna niet",
zei Constance, zich in het gesprek mengende.
/./Waarom kijk je zoo zwart Nu, het is geen
wonder," wendde zij zich tot den verlegen rondzienden
huisknecht, //mijn breeder is heden middag plot-
seling overleden."
#Hij ook?" riep Hendrik.
//Wie dan nog meer?" vroegen Constance en Bauer-
TER 1MEHZE\SCHE (01 RAM
Hit blatl verscliijnt Dinstlag- en Vrijtlttff»von»l b'J den uitgever I". J. A A' IS K Si A V 1» t1* te Ter Aetizen.
ii 11 i m ~i i m rr ini tititi
