Algemeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
Z eeu wsch-Vlaanderen.
No. 2772.
Zaterdag 5 December 1891.
31e Jaargang.
BR t VY tiST BUD*
Binnenland.
St. Nicolaas.
o
ABONNEMENT:
Voor
Per drie maanden binnen Ter Neuzen 1,Franco per post
Nederland 1,10. Voor Belgie 1,40. Voor Amerika 1,32£.
Men abonneert zicb bij alle Boekbandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
bushouders.
ADVERTENTIEN.
Van 1 tot 4 regels f 0,40. Voor elken regel meer /0,10. Grootere letters
worden naar plaatsruimte berekend.
Men kan zich abonneeren tot het plaatseu van 500 regels en meer per
jaar, tot veel verminderden prijs.
IJij de/.e cournnt behoort eeu bijvoegsel.
Weer, weer is bij gekomen de oude en getrouwe,
die elk jaar terugkoint en nooit op zicb laal
wachten. Het verre Spanje, waar de ^sueeuwbloei
der kastanje aau Ebro's lachend strand prijkt in
al zijn beerlijkheid heeft hij verlaten om in ons
koud en mistig kliinaat zijn weldoende hand uit
te strekken en gelukkige kinderen en niet minder
gelukkige meuscheu om zicb te verzameleu.
Nicolaas de Wouderdoener" zoo heet de Aarts-
bisscbop, die uit het grijs verleden tot ons spreekt.
En waarlijk, die naam is niet ongepastons duukt
althaus, dat hij wonderen doet en dus dieu naam,
naast de velen, die hem tot sieraad strekken, ten
voile verdient.
Of zoudt gij welwillende lezer en vriendehjke
lezeres niet gelooven, dat hij wonderen doet?
Zie die van geluk stralende oogen, die blijde
gezichten, en let op die daukbare harten, die de
goede beilige zoo warm doet kloppen. Of
is 't geen genot, als we de kinderen van meer en
minder bedeelden zieu genieten van de algemeene
vreugde. Dagen te voren reeds hebben ze gestaan
met hunkereud verlaugen en blijde verwachting
voor 't raam van gindschen winkel, waar tal van
heerlijkheden zijn uitgestaldschatten voor een
kinderoog, schatten, die zoo vaak voor hen onbe-
reikbaar zijn.
O, ge moet een jongen hebben, die elken dag
met wat nieuws, aangaande 't geen hij gezien heeft
thuis komt, die altijd en altijd inaar door weet te
vertellen en te vragen en die in kinderlijke on-
noozelheid u vertelt, dat al dat moois o zoo weinig
kust. En als ge dan eenig gevoel hebt, een weinig
inaar veel vraag lk niet dan zegt ge toch
met mij dat de goede heilige, wiens sterfdag we
op 6 December gedenken, wonderen doet nog lang
nadat hij gestorveu is, al was 't alleen maar omdat
hij kinderharten doet kloppen van blijde verwachting.
De wonderdoener
Gepast is die naam, 't is zijn titel van roem.
O zeker Als de fee in de sprookjes, weet hij in
een enkel oogenblik de schoonste droomen te
verwezeulijken. Want arm en rijk, hoe weinig
of hoe veel deelt hij mede van zijn onuitpnttelijkeu
schat.
Ook de armen Wei zeker
Wordt niet als door een wonder het koude hart
warm, opent zich niet de hand, die steeds ge-
sloten bleef
En wie," wie onzer zal 't ontkennen, dat de borst
welke nooit voor 't medelijden geopend was, op
zulk een dag niet zou kunnen kloppen van blijde,
heerlijke vreugde. O, wie T niet kent, hij beproeve
het eens en ik verwed er alles onder wat ge wilt als
FJbGUILLETON.
Naar het Duitsch.
15)
Sedert lang had de adjudant zijn bezoeken gestaakt.
Van de zittingen voor het portret was geen sprake
meer geweest Laura en Henri hadden elkaar in
een gezelschap ontmoet, maar uergens over gespro-
ken. Het toeval had hen aan tafel naast elkaar
geplaatst en Tancred zag hoe zij vermeden samen
te praten. Laura was iu een druk gesprek met haar
auderen buurman en de adjudant was buitengewoon
stil en afgetrokken. Hij zag er vervaller. en somber
uit, hij die altijd zoo vroolijk en opgewonden was.
Dit was zelfs zoo in het oog vallend, dat men
hem vroeg of hij zich ongesteld gevoelde. Hij ont-
kende dit en trachtte een opgewekt gesprek te
beginnen, maar lang hield hij het niet vol en hij
verviel weldra weder in zijn sombere afgetrokken-
heid.
Laura zag er beelderig uit, al was zij wat bleeker
dan gewoonlijk. Het diner was afgeloopen en de
echtgenooten reden zwijgend naar huisbeiden
gevoelden dat er iets tusschen hen was gekomen,
maar geen van beiden durfde er over te beginnen.
Laura had kunnen schreien van weemoed, maar
zij deed haar best een gesprek te beginnen en
Tancred, die diep medelijden met zijn jonge vrouw
zulk eeu bij de gedachte aan al wat lieflijk is en
wel luidt de hand niet zal uitstrekken om
wel te doen.
Wonderen doet de goede oude en nog eens
daarom verdient hij den bijuaam van wonderdoener
ten voile.
Hij is in staat ons onze eigene jeugd voor de
oogen te tooveren.
Of is de herinuering aan de dagen onzer kinds-
leid bij ons gansch uit het geheugen gewischt
Wee onzer indien 't zoo ware.
De Heilige brengt ons met zijn wonderdoeuden
tooverstaf weer op eens in die gelukkige dagen
terug. Nog zien we onze lieve moeder zorgen
dagen te voren, opdat we toch niets zouden merken,
van 't geen door hare hand de goede Sint ons zou
brengen. We weten nu, (toen wisteu we 't niet)
hoe ze dagen, laat ik zeggen maanden lang had
gespaard en uitgezuinigd om ons blij, vroolijk en
opgewekt te maken op St. Nicolaas.
Met weemoed denken we er aan, hoe haar trouwe
zorg ons bespiedde om alle verdeuking van haar
af te weren, alsof zij 't was, die in liefde aan ons
dacht. En nu nu we oud geworden zijn, nu
onze haren beginnen te grijzen, nu we zachtjes aan
gaan denken aan het avondrood, 't welk ons den
nadereuden uacht voorspelt, nu komt Nicolaas
de Wouderdoener, en in een oogenblik des tijds
brengt hij ons terug in de dagen van weleer.
Schoone gelukkige dagen
Met dankbaarbeid zien we op u terug.
O, ge hebt, bij alles wat ons ontnomen werd,
ons toch die zoete herinneriug gelateu aan haar,
die ons onder 't harte droeg, aan haar wier gansche
leven een gebed was, van onze wieg tot aan ons graf.
Ja waarlijk, de goede Heilige is een TV onderdoener
Hij weet ons kind te maken met de kinderen.
Of is 't niet waar, dat we alien meegevoelen in
de algemeene vreugde, mede lijden met hen, die
minder bedeeld zijn.
O, zoo'n oogenblik kind te zijn, dat juist wekt
in ons het vurig verlaugen in meer dan een opzicht
te worden als de kinderen.
Als de kinderen iu ons willen, denken, hopen
ook met betrekking tot onze medemenschen te wezen
als de kinderen, rechtvaardig, eerlijk, ongeveinsd.
Te deelen in de vreugde, te genieten bij zooveel
onschuldig genotdat stort ons hoop in en moed
om den vaak hobbeligen levensweg met kloeken zin
te bewandelen.
Maar St. Nicolaas is wonderdoener in nog hooger
nog edeler zin.
Straks spraken we er van met een enkel woord.
Waarde lezers en lezeressen. Kent gij grooter,
edeler en schooner genot dan weldoen
Keut gij iets, dat meer voldoening geeft?
Och kom, beproef het eens. Uw hart zegt u,
dat er veel te doen is. Welnu, doet wel.
had, hielp haar daarin voort. Zij wisten evenwel
dat zij alleen praatten om hetgeen waarvan zij ver-
vuld waren te verbergen.
Getrouw aan zijn voornemen, werden nu door
den majoor alle uituoodigingen aangenomen. Bijua
overal trolfen zij Von Ring aan, die zooveel moge-
lijk mevrouw Olefeld ontweekdeze kon in zijn
tegenwoordigheid haar verlegenheid bijna niet ver
bergen, hetgeen Tancred met steeds grooter kommer
zag, maar dat hem toch met eerbied voor zijn jonge
vrouw vervulde.
Ook heden kwam er weder een uitnoodiging.
Och, laten wij liever bedanken, zeide Laura, ik
voel me vermoeid, wij zijn dezer dagen reeds zoo
veel uit geweest. De majoor moedigde haar aan
om te gaan.
Neen, neen, ik kan niet, wees zoo goed het te
laten afzeggen.
Maar, kind, waarom wil je niet gaan
Omdat ik te moe ben, herhaalde Laura.
Nu, goed dan, zeide de majoor medelijdend en
hij schreef een briefje om voor de uitnoodiging te
bedanken deze vrouw die voor haar betere gevoeleus
strijd voerde, had iets voor hem dat hem diep trof.
De verjaardag van den majoor brak aan, maar
er was geen portret. Laura was zeer opgewonden
en verraste haar echtgenoot met allerlei geschenken
welke zij zelve had gewerkt.
Dit is je eerste verjaardag, welken wij samen
vieren, zeide zij met trillende stem. Ik heb God
Ziet, St. Nicolaas komt meest op een mistigen
regenachtigen avond. Laat hot in uw harten, licht
helder licht zijn, laat ze verwarmd worden door
den gloed en den adem der liefde. Steekt uit
een hand om ook anderen te doen gelooven in de
iefde van uw God, wiens kinderen we zijn, wij
alien arm en rijk.
Wees een wonderdoener in elk gezin, waar
niets is wees ten zegen en ge zult gezegend zijn.
O, als ge iets wilt zien schooner dan de bloemen
des velds, heerlijker en reiner dan de sterren aan
den hemel, ziet dan in een paar blijde, vroolijk
glinsterende kinderoogen.
Schud menige peluw zacht, droog menigen traan,
laat een helderen, vroolijken lach weerklinken ook
in de hutten der armen. O, ik bid u, gij die
kunt, laat een enkel zonnestraaltje schijuen in dien
vaak donkeren nevel.
Uw loon zal groot zijn
De dagen uwer jeugd (heerlijke herinnering)
komen u voor den geestuw moeder (beminnelijk
beeld) treedt u voor de oogen en #als de kinderen"
(gelukkige toestand) wordt ge, als ge kinderen
gelukkig maakt.
Een heerlijke St. Nicolaas zij u toegewenscht.
Tot later
De Koningiunen met de dames en heeren van
het gevolg zijn Woensdagmiddag te 1,27 per
extratrein van Het Loo naar Den Haag vertrokken.
Niettegenstaande het slechte weder waren toch
vele belangstellenden aanwezig. De Koningin-
Regentes nam met een handdruk afscheid van de
heeren J. A. van Steijn, intendantStorm van
's Gravesande, jagermeester J. Vlaanderen, hofarts,
en J. A. van Hasselt, burgemeester.
Koningin Wilhelmina, met haar popje op den
arm, groette de aanwezigen op het balcon van het
salonrijtuig vriendelijk.
Bijna zeven maanden heeft de Koninklijke familie
thans op Het Loo vertoeld.
Te 3,36 arriveerde de trein in de residentie.
Aan het station aldaar werden Hare Majesteiten
ontvangen door de gewone hof-, burgerlijke en
militaire autoriteiten, o. a. ook door den president
der Eerste Kamer, den commissaris der Koninginnen,
den burgemeester en den secretaris van den raad
van voogdij Jhr. Roell.
Hare Majesteiten vertoefden geruimen tijd in de
nieuw ingerichte koninklijke wachtkamer, die zij,
begeleid door den directeur—generaal in oogenschouw
namen.
Het talrijk publiek stond tot aan het buiten-
plein en hief, loen Hare Majesteiten vertrokken,
luide hoera's aan.
gebeden dat hij een vreugdedag voor ons zou worden
en dat wij dien nog vele jaren zullen beleven.
Vleiend legde zij haar hoofd tegen zijn schouder
en de traneu vloeiden langzaam over hare wangen
Je liefde, beste Laura, is voor mij het schoonste
wat ge mij kunt scheuken. Wilt ge mij altoos blijven
liefhebben
Ja, Tancred, dat wil ik, en hij voelde hoe haar
slanke gestalte in zijn armen beefde, en wist welken
strijd zij te strijden had. Een vreeselijke smart
doortrilde hem en hij begreep, dat hij deze vrouw
nog nooit zoo vurig bemind had als nu. Tegen
den middag kwamen al de officieren van het ba
taljon bun chef met zijn geboortefeest geluk wen-
schen. Natuurlijk bevond Von Ring zich onder
hen en Laura schrikte terug voor het oogenblik
dat zij hem zou ontmoeten. Zij praatte levendig
met al de heeren, alleen Henri outweek zij. Op
eens begreep zij hoe dit hem moest krenkeu.
Waarom gevoelde zij zich eigenlijk zoo bevangen
tegenover hem? Wat moest hij zoowel als Tancred
daarvan denken Neen, zoo^on het niet voortgaan,
zij zou trachten zich te beheerscheu.
Ik moest eigenlijk boos op u zijn, mijnheer Von
Ring, en mijn man nog meer, zeide zij zoo kalm
mogelijk, het is zoo lang geleden sedert gij bij
ons waart en op onze eerste zitting voor het portret
is geen tweede gevolgd.
Hij verontschuldigde zich zoo goed het ging en
beloofde spoedig te zullen komen, om het portret
De Minister van Binnenlandsche zaken heeft,
met wijziging der beschikkiug van zijn ambtsvoor-
ganger van 11 Febr. 1888, voor zoover daarbij
de gemeente Clinge is aangewezen als onderkies-
district van het hoofdkiesdistrict Hontenisse voor
de verkiezing van leden der Tweede Kamer van
de Staten-Generaal, die gemeente gesplitst in de
onderkiesdistricten van dat hoofdkiesdistrictlste
onderkiesdistrict Clinge (hoofdplaats Clinge) het
dorp Clinge en het gehucht Kapellebrug (de wijken
A en B), 2d' onderkiesdistrict Clinge (hoofdplaats
Nieuw Namen) het dorp Nieuw Namen (wijk C).
Naar men verneemt, heeft het hoofdbestuur
der vereenigiug Trouw aan Koning en Vaderland,
die zich ten doel stelt, aan de nog overgebleven
oud-strijders van 183031 een onbezorgden ouden
dag te verschaffen, nu ongeveer f 22.000 ontvangen.
Groot is dat cijfer niet, vooral niet, wauneer men
in aanmerking neemt, dat daaronder ook begrepen
is de opbrengst eener algemeene collects, voor zoo
ver die reeds gehouden is.
Hoewel zulks velen reeds bekend zal wezen,
schijnt het toch niet overbodig nogmaals op het
volgende de aandacht te vestigen.
Wauneer men ten behoeve van een derde een
spaarbankboekje neemt, is het niet uoodig, dat de
persoon, te wiens name men het boekje weuscht
gesteld te zien, terstond zelf aan het postkantoor
verschijne, ten einde zijne handteekening in het
register en op de zoogenaamde »verklaring" te
stelfen. Hij kan dit later, bij het eischen der
eerste terugbetaling, doen.
Vooral voor personen, die, ter gelegenheid van
Sint Nicolaas of den Nieuwjaarsdag, iemand met
eeu spaarbankboekje willen verrassen, is deze ten
gerieve van het publiek gemaakte bepaling van
belang te achten.
Het bestuur der Zuiderzee-Vereeniging heeft
aan het Algemeen bestuur, de leden, donateurs en
beguustigers dier vereeniging verzonden de zevende
nota van het techniseh ouderzoek, de droogmaking
zelve betreffende, vergezeld van eene zeer uit-
voerige kaart.
Met nog een stuk, n°. 8, eene vergelijking der
verschillende onderwerpen tot oplossing van het
Zuiderzee-vraagstuk behelzende, zullen de resultaten
en beschouwingen van het techuisch onderzoek
volledig zijn medegedeeld. Deze laatste nota kan
vdor het einde des jaars verzonden worden, om
ten slotte gevolgd te worden door een, vermoedelijk
in Januaai a. s. te verzenden rapport, waarin het
dagelijksch bestuur zijne meening over de oecono-
mische en fiuancieele zijde der zaak uiteen zal zetten.
Daarna acht het bestuur het oogenblik gekomen
eene algemeene vergadering uit te schrijven, om
over den verder te volgen weg gezamenlijk van
gedachten te wisselen.
af te maken. De heeren namen afscheid en ver-
zekerden om strijd dien avond gaarne te zullen
terugkomen.
Nu kunt ge van avond eens toonen welk een
flinke huisvrouw gij zijt, zeide Tancred zoodra zij
alleen waren.
Dezen dag had ik liever stil met jou alleen
doorgebracht, antwoordde Laura nadenkend.
Dat ging niet aan, mijn best wijfje, hernam hij,
haar zacht langs den wang strijkende, die jonge
lieden moet ik hoog noodig eens bij ons aan huis
ontvangen. Vindt ge het te veel moeite voor je
Neen, neen, dat is het nietwat gij noodig
acht is voor mij nooit te veel moeite, lieve Tancred
Zij beloofde haar best te zullen doen en terwijl
zij alles in orde bracht, verhelderde haar gelaat.
Zij zouden gasten ontvangen en onder die gasten
bevond zich Henri von Ring. Maar hemel, was
dit gevoel van vreugde niet reeds verraad tegenover
Tancred Een zware zucht ontsnapte haar. Welke
booze geest gaf toch steeds aau haar gedachten,
vroeger zoo onschuldig, die noodlottige richting.
Zij herinnerde zich hoe hare moeder op haar sterf bed
Tancred dankbaar had aangezien, toen zij overtuigd
was haar eenig kind gelukkig en verzorgd achter
te laten. Zou zij nu deze verwachtingen te schande
maken
Als zij eens iemand te logeeren vroeg, dan zou
zij niet meer de eenige dame zijn als Henri kwam
wie weet of zijn hart dan niet.... zijn hart?
RANT
l)it hlad verscliijiit llinsdag' t*n Vrijdagavond l»ij den uitgever I". J. 1AM 11 E SAMI1E te Ter It'euzen.
