Algemeen
Nieuws- en Advertentiebiad
voor
Zeenwsch- Vlaanderen.
No. 2552.
Woensdag 30 October 1889.
29e Jaargang.
De Dochter van den Handelsraad.
Binnenland.
ABONNEMENT:
Per drie maanden binnen Ter Neuzen 1,Franco per postYoor
Nederland 1,10. Yoor Belgie f 1,40. Voor Amerika 1,32^.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
bushoaders.
ADYERTENTIEN;
Yan 1 tot 4 regels 0,40. Yoor elken regel meer /0,10. Grootere letters
worden naar plaatsruimte berekend.
Men kan zich abonneeren tot het plaatsen van 500 regels en meer per
jaar, tot veel vermin derden prijs.
ttit blad vernchljait SAiisfidag- en Vrljdagavoud blj den nltgever P. J. V A Jl DE 8 A N D E te Ter Neuzen.
folitielt Overzicht.
Tusschen Frankrijk en Italie is het nog geen
couleur de rose, nu en dan worden er eens zaakjes
opgerakeld, die de pers in beweging brengen. Thans
is de ex-premier Jnles Ferry aan 't woord in zijn
orgaan de Estafette, tengevolge van de beschuldi-
ging van een te Nizza verschijnend blad, II Pen-
siero, dat anti-Fransch is. Dit orgaan beweert,
dat vorst Von Bismarck op het congres van Berlijn
Tunis aan Italie heeft aaugeboden, en dat Cairoli
dit aanbod niet slechts had afgeslagen, maar er
ook van kennis had gegeven aan de Fransche re-
geering, die voor deze belangeloosheid en openhar-
tigheid haren warmer) dank betuigde. Vorst Bismarck
zou daarop hetzelfde voorstel hebben gedaan aan
den Franschen minister-president Ferry, die het
aannam. Cairoli kreeg hiervan iets te hooren, en
vroeg aan Ferry, wat zijne bedoelingen waren.
Ferry gaf de plechtigste verzekeringen, dat hij er
niet aan dacht, Tunis te bezetten, doch acht dagen
later werd het Fransche protectoraat over Tunis
afgekondigd. Cairoli had zijne positie kunnen
redden door deze trouweloosheid van de Fransche
regeering in de Italiaansche Kamer mede te deelen;
hij verkoos echter te zwijgen en af te treden, omdat
hij vreesde, dat een onvoorzichtig woord aanleiding
zou kunnen geven tot een oorlog tusschen beide
natien; doch hij deelde weinige maanden voor zijn
dood de ware toedracht der zaak mede aan een
der redacteurs van den Pensiero. De Italiaansche
staatsman was over een en ander zoo verbolgen,
dat hij in 1885 weigerde om Ferry, die te Rome
was, te ontvangen. A1 deze beweriugen worden
door Ferry ontkend, terwijl hij niet nalaat aan te
duiden, dat in het schrijven van den Pensiero een
toeleg moet worden gezien, om zijne vrienden in
het departement der Zee-Alpen als candidaten bij
de verkiezingen te weren. Een kiesmanoeuvre dus,
en tegelijk een middel om te stoken tusschen de
beide natien. Ferry eindigt met de verklaring,
dat hij het stilzwijgen niet slechts heeft afgebrcken
om zich zelf te verdedigen, maar ook, omdat hij
dit verplicht was aan alien, die nog steeds gelooven,
dat Frankrijk en Italie in de wereld nog iets beters
te doen hebben dan jaloerschheid en haat tegen
elkander te koesteren. Op die wijze heeft Ferry
een goed werk gedaan.
Nog een kleine tijd en Abdoel Hamid zal den
Duitschen Keizer binnen de muren van Konstanti-
nopel zien. Duizenden zijn reeds uitgegeveu voor
het herstel der straten, voor het restaureeren van
paleizen en uithangborden, voor het optakelen van
schepen, voor aankoop van kruit om lawaai te
maken, honderd en een maal achter mekaar, tot
versiering van des Sultans serail en optuigiug zijuer
300 vrouwen in den harem, enz. enz. Waar
Wilhelm nu eens op drinken zal Bij het bezoek
van den Czaar, in wien de Turk een verslindenden
FEXJILLETON.
AMO.
26) -aw®-
De Amerikaan bleef staan en versperde haar
schertsenderwijze den weg. In den laatsten tijd
was hij veel moediger geworden en hield er nu
van, zich als een levenslustig jongheertje voor
te doen.
Zoo, zoo, brieven Maar toch niet voor mij,
he vroeg hij schertsend en nam ze plagend uit
haar hand. Doch op datzelfde oogenblik werd
mijnheer White zoo bleek als een doode en hield
zic'n aan den muur vast om niet te vallen.
O, Godwat scheelt u, mijnheer vroeg Rosa
verbaasd en ontsteld.
Niets, nietsantwoordde hij snel, terwijl hij
met groote oogen naar de brieven zag, die hij nog
in de hand hield.
Rosa werd ongeduldig. Ik verzoek u, mijnheer,
geef mij de brieven terug. Mijne meesteres wacht
op mij, zeide ze gejaagd.
De Amerikaan toonde plotseling een geheele
verandering. Hij zag haar aan, of hij haar met
zijne oogen wilde doorboren, keek rond of niemand
hen bespiedde en trok haar toen in een donkeren
hoek van den gang. Meisje, je weet zeker wel
beer ziet, wijdde de jonge Duitsche vorst een dronk
aan het dappere Russische leger voor Plewna
zoo iets kan in Konstantinopel natuurlijk nietde
furken zouden den Keizer de tong uitsnijden.
Maar waarop dan Er moet toch getoost en gebiuft
worden. Op de inneming van Byzantium door
Mohammed den voorzaat, dat gaat ook niet ter
wille van het verwante Griekenland, welks bodem
zoo pas door den Duitschen monarch betreden is.
Laten wij er ons maar niet bezorgd over maken,
de speeches en feestdrouken zullen door zeker iemand
te Friedrichsruhe wel al klaar gemaakt zijn. Ner-
gens is men meer jaloersch over dat bezoek aan
den Sultan dan in Frankrijk, daar is men als het
Duitschland geldt //plus Russe que les Russes."
Wat zal Wilhelm er doen? zoo vraagt de Franzose.
Dat hij Italie bezoekt als lid der triple alliantie
en Griekenland wegens familieomstandigheden, dat
is begrijpelijk, maar Turkije aan te doen, dat is
vreemd. Zou men Turkije willen loodsen in het
verbond der drie en een quadruple—alliantie willen
formeeren Maar waarom zou de Sultan toetreden
Hij weet toch dat toetreden hem in moeielijkheden
kan brengen, bovendien heeft Bismarck Turkije
altijd met souvereine minachting behandeld (denk
aan de botten van den Pommerschen grenadier.)
Zou Turkije het verloren grondgebied door de
verbintenis terug worden bezorgd of wordt de Porte
door iemand bedreigd Immers neen. De Czaar
weet maar al te goed, hoeveel de laatste oorlog
tegen Turkije hem heeft gekost en hoe weinig hem
die heeft gegeven, de dankbaarheid der Bulgaren
heeft hem wijzer gemaakt, bovendien is de Czaar
door zijn karakter, door zijn smaak, door zijn
politiek, de vredelievendste souverein van de wereld.
Zoo redeneeren de Franschen. Wij merken op,
dat het zoo wezen kan, maar wij weten ook, dat
al de monarchen en al de regeeringen zoo vrede-
lievend van aard zijn, ofschoon tot de tanden
gewapend.
De toestand van den krankziunigen koning Otto
van Beieren duurt voortde vorst is zich van
zijn toestand niet bewust; voedsel wordt door hem
op zeer onregelmatige wijze ge'oruikt.
Vorst Ferdinand van Bulgarije is over Brussel
naar Weenen gereisd en vertrekt van daar naar
Sofia, om bij de opening der Sabranja tegenwoordig
te zijn. De regeering heeft eene leening gesloten
te Weenen tot een bedrag van 30 millioen francs.
De Minister van Binnenlandsche Zaken heeft in
overeenstemming met het gevoelen van Ged. Staten
van Friesland, aan den gemeenteraad van Schoterland
doen mededeelen, dat bij diens besluit tot heffing
van een buitengewonen hoofdelijken omslag, tot
bestrijding van de vermeerderde uitgaven voor het
wat honderd thalers zijn vroeg hij. Wil je die
verdienen en daarbij greep hij achteloos in zijn
zak en toonde haar een banknoot.
Mijnheer wil schertsen, antwoordde zij verle-
gen, maar ik heb werkelijk geen tijd, mijn meesteres
wacht boven op haar brieven.
Wil je honderd thaler verdienen vroeg hij weer
en hield haar de banknoot voor. Je behoeft niet
zoo te ontstellen, ik vraag niet wonderveel. Geef
mij alleen dezen briefik wil weten, wat daarin
staat. Hij zag, hoe Rosa verbleekte, en voegde
er daarom schertsend bij Och het is zoo erg
nietik ben een beetje jaloersch, dat is alles
en de brief kan immers verloren geraakt zijn je
kunt dus gemakkelijk drie honderd thaler verdienen
en geen haan, die er naar kraait.
De kamenier schudde echter vastbesloten het
hoofd. Voor geen geld ter wereld, mijnheer
antwoordde zij. Hoe zou ik mijn goede meesteres
bedriegen Maar het was zeker slechts een grap
van u, en zij trok hem de brieven uit de hand en
wilde wegsnellen.
Met ijzeren hand greep hij haar vast en zag
haar aan met een blik, die het arme meisje deed
sidderen. Meisje, je kent mij nietsiste hij woe-
dend. Ik heb het nu een maal in mijn hoofd geZet,
dat ik dien brief wil hebben. Je moet hem mij
geven
Neen, mijnheer! sprak zij vastbesloten.
Wel verduiveld, ik zeg jazeide hij op gebie-
armwezen, in strijd acht met het stelsel der Gemeente-
wet en der wet op het armbestuur, en daarom
bezwaar maakt dat besluit aan de goedkeuring des
Konings te onderwerpen.
De Haagsche correspondent der Zw. Ct.
meldt, „dat de grijze hofdokter, de heer Vink-
huyzen, zijne functien wil neerleggen. De waar-
dige man, 76 jaar oud, kan niet meer altijd vaardig
zijn om bij draadopbod naar het Loo te reizen.
Meestal was dat 's morgens ten 6 J, en dit valt
den geachten grijsaard te zwaar. Zeer zeker mag
Dr. Yinkhuyzen met voldoening terugzien op een
beproefde trouw, aan zijn vorst en zijn land betoond.
Wie de opvolger Ik weet't niet. De Koningin
heeft, meen ik, groot vertrouwen in Dr. Van
Tienhoven, den geneesk. directeur van het ziekenhuis
alhier. Of dit laatste echter vereenigbaar is met
het ambt van hofarts valt te betwijfeleu."
Nauwelijks is de opbrengst der suikerbieten
iets beter dan gedurende de laatste jaren, dus
schrijft men uit Tuil, in Gelderland, of de land-
bouwers jagen de pachtsommen in de hoogte. Bij
eene publieke verpachting van bouwland werd daar
o. a. voor 125 aren /168 's jaars geboden, tegen
f 136, zes jaren geleden.
In het begin van November a. s. zal te
Bergen-op-Zoom de verdere slechting der vesting
worden aanbesteed. Na het eindigen der suiker-
campagne zal daardoor aan vele handeu weder werk
worden verschaft.
Bedoelde slechting bepaalt zich tot het afgraven
van de oude verdedigingswerken, gelegen tusschen
het Geertruidaplein, den Geertruidapolder, het Stad-
poldertje en den Wittoucksingel, beuevens het vullen
van de rondom die werken gelegen gracht, genaamd
de Zoute Vest.
Het plan is om van die oppervlakte een polder te
maken, met uitzondering van een strook langs den
Wittoucksingel, die voor bouwterrein zal worden
bestemd.
De vergadering der broodbakkersknechts te
Rotterdam, eergisterenmiddag te 1 uur in het
Verkooplokaal gehouden, had tot uitslag, dat er
besloten werd tot eene algemeene werkstaking.
De voortzetting der vergadering zou des avond te
9 uur in hetzelfde lokaal plaats hebben. Had de
commissie der broodbakkerspatroon tot heden ge-
weigerd de eischen in te willigen, thans verschenen
vele leden, die zich individueel bereid verklaarden,
zich te onderwerpen aan de eischen des volks,
zoodat de meeste werklieden gisterenavond nog den
arbeid hervatten. Andere patroous daarentegen,
zich bewust vaD bun goed recht en niet willende
wijken voor de opruiende taal van enkele gezellen,
sloegen alle eischen af, behalve die voor Zondagswerk.
Na afloop der vergadering verzamelden zich dien-
tengevolge benden van kwaadwilligen voor de wo-
denden toon. Geef hier dien brief en neem de
banknoot aan. Pas op, dat je niet langer tegen-
stribbeltEen woord van mij is genoeg en je
verlaat hals overkop dit huis, denk daaraan
Maar toch bleef de kamenier standvastig. Al
had de Amerikaan tienmaal zooveel geboden, zij
had toch niet toegestemd. Liever wilde zij zich
in stukken laten houwen, dan haar goede meesteres
bedriegen en achter haar rug een schurkenstreek
begaan, was haar antwoord op zijn dreigen.
Arthur White durfde nu het meisje niet langer
ophouden, want zij hadden ten laatste tamelijk
luid gesproken en elk oogenblik kon er iemand
in de gang komen. Hij begon daarom op een
anderen toon. Nu, je zult je zin hebben. Ik zou
de laatste zijn, om je ontrouw te maken aan je
goede meesteres. Maar ik ben gewoon mijn wil
door te zetten. Als ik je duizend thaler geef, wil
je mij dan den brief een half uurtje geven, nadat
je meesteres hem gelezen heeft?
Dit aanbod was zoo verleidelijk, dat zij er over
begon te denken. Duizend thaler was een groote
som geld, zij moest er tien jaren voor dienen. Zij
had een minnaar met wien zij kon trouwen, als ze
zooveel had. Zij konden een zaak openen en een
gelukkig, tevreden leven hebben. En wat stak er
voor kwaad in, dat de minnaar van haar meesteres
den brief las Haar meesteres zou toch geen brie
ven ontvangen, die mijnheer White niet mocht
lezen? Ja ze moest wel erkennen, dat ze niet
ningen der patroons. Bij Rossmulder, in de Molen-
steeg, een onzer grootste bakkers, werden daarop
baldadig de spiegelruiten van den onlangs geheel
gerestaureerden winkel ingeworpen. De politie ver-
scheen echter in grooten getale, de werkstakers
voor zich uitdrijvende, maar gevolgd door duizenden
nieuwsgierigen. Verschilleude patroons werden nu
zoogenaamde /serenades" gebracht, die de politie
telkenmale en soms eerst na herhaalde charges uit
elkaar dreef, waarbij zij gelegenheid had eenige
belhamers te arresteeren. Tot laat in den nacht
vooral in de Zandstraat, waar fabrieken en winkel
van de firma Peters (de grootste winkel uit de stad)
gevestigd zijn, had de politie de handen viel.
Gisterenmorgen verschenen in de vroege och-
tenduren nogmaals kwaadwilligen, die het vervoer
van brood wilden beletten. De bakkerspatroons
hadden echter maatregelen genomen en vonden
in het hemel water een machtigen bondgenoot tegen
de oproerige bakkersknechts. Het brood werd
heden morgen aan de huizen bezorgd door be-
stellers van de Alg. Dienstverrichting-maatschappij.
Toen eergistermorgen te zeven uur de Duitsche
stoomboot Cosmopoliet geladen met krenten aan
de pakhuizen van het Blauwhoedenveem aan de
Handelskade te Amsterdam aankwam, weigerden
de bootwerkers te arbeiden tenzij hun verhooging
van loon werd gegeven. Dit bedroeg 20 cents per
uur zoo wel gedurende den nacht als den dag. De
eisch der boot— en zolderwerkers was 25 cent
per uur.
De directie wilde dit voorloopig inwilligen, maar
geen genoegen nemende met eeDe voorloopige ver
hooging van loon en eischende dat een loon van
25 cents per dag- en nachtuur definitief werd
vastgesteld, staakten, toen dit werd geweigerd, onge-
veer zeventig man het werk.
Aan het verzoek van de toeziende beambten om
het terrein te verlaten werd onmiddellijk voldaan.
Gisterenmorgen te zeven uur kwamen de werk
stakers wederom opdagen en opnieuw werd hun
afgevraagd of zij voor twintig cents per uur aan
het werk wilden gaan. Zij weigerden dit, sommigen
met de opmerking, dat zij zich de beenen niet
wilden laten stuk slaan. De hoofdinspecteur van
politie, Hazenberg, was met vier agenten en een
brigadier op het terrein.
Het gevolg is geweest, dat de boot Cosmopoliet
niet gelost werd en heden ter lossing naai Hamburg
zal gezonden worden.
Maandagmorgen hebben ook de werklieden
van den aannemer Yerbrugge van Waddinxveen,
die in de Rietlanden een kolentip bouwt, gedreigd
het werk te staken, indien hun geen hooger loon
werd gegeven. Daar dit werk spoedig gereed moet
zijn, op verbeurte van 100 gulden per dag bij te
late oplevering, gaf de aannemer aan den eisch
van het werkvolk toe.
goed handeldemaar duizend thaler was toch
ook veel geld.
Arthur White bemerkte wel, hoe de zucht naar
het geld in haar binnenste met hare deugd streed.
Hij liet het daarom niet aan mooie woorden ont-
breken en ten slotte beloofde Rosa, dat zij den
brief zoo spoedig mogelijk bij mijnheer White op
zijn kamer zou brengen.
Het is goed, ik reken er op sprak hij nu haastig.
Maar weeals je geen woord houdt of over
onze afspraak gaat babbelen. Mijn toorn zou je
verpletteren
In zijn kamer teruggekeerd, zat de Amerikaan
langen tijd als wezenloos op den groud te staren,
hij had zijn wandeling geheel vergeten. Wie'
moet haar uit Chicago schrijven vroeg hij zich
in twijfeling af.
Het was een onbekende mannenhand. Ik moet
weten, wat zij te Chicago heeft uit te staan.
Hij moest echter lang geduld oefenen. Eerst
kort voor het diner werd er zacht aan de deur
geklopt en trad de kamenier hevig aangedaan
binnen. Zij hield den opengebroken brief in de
hand, waarnaar hij greep als een roofvogel naar
zijne prooi
C, ik weet, dat ik verkeerd handel. Ik zal
het nooit kunnen verantwoorden, stamelde het
meisje.
Een honend gelach was het antwoord op deze
woorden. Hij trok een portefeuille uit zijn borstzak
TER NEIIZENSCHE HIUUVI.
■r.nmri
NAAR HET DUITSCH DOOR
