Algemeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
Zeeuwsch-Vlaanderen.
No. 2375.
Zaterdag 18 Februari 1888.
28e Jaargang.
AAWBBSYIPiarC.
AANBESTEDEN
ZONDER IMA AM.
Binnenland.
ABONNEMENT:
Per drie maanden binnen Ter Neuzen f 1,Franco per post: Voor
Nederland 1,10. Voor Belgie f 1,40. Voor Amerika 1,32^.
Men abonneert zicb bij alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
busbouders.
ADVERTENT!®^
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer /0,10. Grootere letters
worden naar plaatsruimte berekend.
Men kan zich abonneeren tot het plaatsen van 500 regels en meer per
partot veel verminderden prijs.
Bit blad verschljjnt Uinitdn;- en Vrijdagavond bij den nitsevcr P. J. VAN BE SANBEte Tee Nenzen.
Burgemeester en Wethouders van TER NEUZEN
zullen op Diiisdag, 28 Februari 1888, des voor-
middags 11 uren, in het gemeentehuis aldaar, in
het openbaar, bij enkele iuschrijvingin twee
perceelen,
1°. het onderhouden van en het doen
van herstellingen aan de gebou-
wen en andere gemeente-eigen-
domrnen, gedurende 1888
2°. het uitvoeren van eenige verf-
en behang- en het maken van
De bestekken liggen, van 20 dezer, ter lezing
en zijn verkrijgbaar ter gemeente-secretarie.
Iulichtingen zijn te bekomen bij den gemeente-
bouwmeester, door wien plaatselijke aanwijzing zal
geschieden op Zaterdag, 25 dezer, 's namiddags,
2 uren.
Ter Neuzen, 16 Februari 1888.
J. A. VAN BOVEN, Burgemeester.
J. DIELEMAN, Secretaris.
JPolitieli Overzicht.
De Neue Freie Presse heeft uit Rome inlich-
tiugen ontvangen over de rol, die aan Italie in de
triple-alliantie is toegedeeld. Het verdrag tusschen
Oostenrijk en Italie verplicht Oostenrijk tot wel-
wiilende neutraliteit voor het geval dat Italie wordt
gewikkeld in een oorlog met Frankrijk omgekeerd
zal dezelfde houding voor Italie zijn voorgeschreven,
in het geval van een oorlog tusschen Oostenrijk en
Rusland. Verder verplicht zich Oostenrijk om de
belangen van Italie in de Middellandsche zee zoo-
veel mogelijk te bevorderen en om op het Balkan-
schiereiland niets te ondernemen, zouder het daarover
eerst met Italie te zijn eens geworden. Het verdrag
tusschen Italie en Duitschland heeft het behoud
der nationale vrijheid en zelfst.andigheid ten doel.
Onder de plechtige verzekering, dat geen der beide
eontractanten den vrede wiilekeurig zal verbreken,
beloven zij, in geval een van beiden door Frankrijk
wordt aaugevallen, elkander wederkeerig met huune
geheele krijgsmacht te zullen steunen, totdat de
gemeeuschappelijke vrede zal zijn gesloten. Bene
aan het verdrag toegevoegde clausule bepaalt
eindelijk, dat voor het geval Frankrijk en Rusland
tegen Duitschland en Oostenrijk, of wel tegen
Duitschland alleen, een oorlog willen ondernemen,
de geheele krijgsmacht der drie verbonden mogend-
heden zal worden gebruikt om dezen aanval af te
FEUILLETOJN.
Historisch verhaal van H. H.
Elimar draalde nog steeds. Ge zijt goed en
grootmoedig als altijd, vader," zei hij, „ik heb
werkelijk kleine schulden, die ik niet gaarne onbe-
taald zou achter laten, voor 't geval ik niet mocht
terugkeeren, ook die brief uit Wittenberg bekom-
mert mij
vIk zal den woekeraar voldoen, moge het het
laatste otfer zijn, dat ik aan uw lichtzinnigheid breng.
Ga nu."
In zwijgenden dank kuste Elimar de hand zijns
vaders; toen verliet hij het kwartier en mengde
zich in het bonte gewoel van het legerkamp.
//He, Elimar, broeder!" klonk een ruwe stem in
zijn oor, „nu, is de gevreesde brief aangekomen en
was er komedie bij den oude
De spreker was Hans von Sehlbach, de jongere
spruit van een vervallen adellijk geslacht der mark
in Wittenberg meer de makker bij drinkgelagen
dan op colleges, had hij zich voor Elimar von
Randnitz, die naar den wil zijns vaders op de be-
roemde universiteit eenige kenuis van het staatsrecht
zou verwerven, door vleierij en kleine diensten
onontbeerlijk weten te maken, en leefde bijna ge-
heel op kosten van den rijken jongen man. Hij
weren, en dat ook dan de vrede slechts gemeen-
schappelijk en ill onderling overleg zal worden ge
sloten. De Koln. acht dezen machtigen vredesmuur
voldoende, om het uitbreken van den oorlog ge
durende langen tijd onmogelijk te maken. Frankrijk
zal thans de waarheid vernoraen hebben, dat het
zich den laatsten stroohalm ziet ontnemen, waaraan
zijn revanche-lust zich vastklemde. Zelfs in ver-
eeniging met Rusland zou het voor Frankrijk
onmogelijk zijn den strijd te aanvaardeu tegen de
geallieerden, wier verbond, de veiligste hoeksteen
van den vrede, berust op den historischen grond-
slag der gemeenschap van belangen. Italie en de
Duitsche Staten hebben dezelfde binnen- en buiten-
landsche vijanden en de Duitsche landen hebben
veel belang bij de politieke en kerkelijke ont-
wikkeling van Italie. Tusschen deze regelen in
valt genoeg te lezen voor ieder, die maar iets in
de politieke wereld thuis is.
Ook in Rusland schijnt de invloed der triple-
alliantie te werken, daar het Czarenrijk tot ver-
zoening begint te neigen. In toongevende kringen
te St. Petersburg wordt gezegd, dat de Czaar het
initiatief zal nemen tot het houden eener conferentie,
op welke de regeling der Bulgaarsche kwestie zal
worden besprokente liever nu het ook gebleken
is, dat van eene aansluiting van Engeland aan eene
Fransch—Russische alliantie geen sier waar is.
Engeland denkt er niet aan, de Middel-Europeescke
vredesliga tegen te werken.
In Engeland is weder een aanhanger van Parnell
in hechtenis genomen, juist toen hij de trappen
van het Parlementsgebouw beklom. Hij wordt be-
schuldigd van inbreuk op de dwangwet. De heer
Pyne is lid van het Engelsche parlement. In de
troonrede bij de opening van het Engelsche par
lement wordt gezegd, dat de Koningin voortaurend
van alle mogendheden harlelijke verzekeringen ont-
vangt van vriendschappelijken aard en van den
levendigen wensch om den vrede te handhaven.
Van de grensregeling in het oosten, namelijk de
afbakening der Afghaansche grens, wordt eene goede
uitkorost verwacht. Van de Bulgaarsche kwestie
echter geen woord, noch van den Europeeschen
politieken toestand. In het Hoogerhuis verklaarde
Salisbury geloof te hechten aan den vrede en aan de
verzekering, dat Rusland geene onmiddellijke hande-
ling in Bulgarije op het oog heeft. In Londen haddeu
nog eens manifestation plaats, doch ongeregeldheden
vielen niet voor, daar de politie zorgde, dat de
manifestanten in beweging bleven.
De Duitsche Rijksdag heeft in derde lezing de
verlenging van den zittingstijd der leden van drie
tot vijf jaren aangenomen. Tegen stemden het
centrum, de vrijzinnigen, de Polen en de Denen.
In tweede lezing werd aangenomen het wetsontwerp
betreffende eene leening; hier tegen verklaarden zich
enkel drie sociaal-democraten.
liet zijn buit niet varen, hij volgde den vriend in
het leger van den keurvorst, waar hij echter zeer
weinig uitrichtte.
Elimar was niet in een stemming om met de ruwe
aardigheid van zijn vriend op te slaan.
,/Mijn vader, de kanselier Von Randnitz," ant-
woordde hij kort, „was goed en edel als altijddoor
hem ben ik in staat gesteld, u de tachtig thaler
te betalen, die ge mij onlangs in een roes afgewonnen
hebt, in een spel, waarvan ik op dit oogenblik nog
niets weet. Verwacht mij in uw kwartier, ik heb
thans iets gewichtigers te doen."
Sehlbach scheen niet in het minst beleedigd door
den toon van zijn vriend voor lieden van zijn slag
is er geen vernedering.
//Het gewichtigste zou in dit oogenblik zijn, den
overmoedigen knaap, den eenentwintigsten, op de
vingers te tikken. Ik heb hem daar zoo pas een
weg zien inslaan, waarop gij hem niet graag ziet,
den weg naar Ebersberg."
,/Al weer!" Een wilde vloek klonk van Elimar's
lippen. //Ik behoef niet langer te twijfelen, daar-
achter steekt een afspraak."
Misschien brengt hij ook een bezoek aan de vrome
moeder Anna," hoonde Sehlbach, //twee oude wijven,
die bij elkaar passen."
z/Ook Ilga verkeert dikwijls in de kluis van die
vrouw," mompelde Elimar, //het is zeker, hij is
mijn mededinger, hij ik haat hem
Opnieuw wendde hij zich tot Sehlbach. //Ge hebt
De berichten van's prinseu toestand zijn gunstig,
'de eetlust is goed, terwijl er geen enkel teeken van
koorts of bronchitis wordt vernomen.
T Was zoo zoo, of het Fransche ministerie zat in
de crisis. Het gevraagde krediet van 20 millioen
francs werd bij staking van stemmen verworpen.
Tirard verklaarde, dat het votum der Kamer gelijk
stond met een besluit tot ontruiming van Tonkin.
Zij kon de verantwoordelijkheid daarvoor niet op
zich nemen; maar meende de Kamer door deze
stemming een bewijs te geven van aandrang op
bezuiniging, naar dit laatste zou de regeering streven.
Na veel over en weer praten stond eindelijk de
Kamer het gevraagde toe met 264 tegen 256
stemmen. De positie der regeering wordt met den
dag zwakker. De nieuwe president van de Fransche
republiek laat de Parijzenaars dansen op zijn aller-
deftigst, veel deftiger dan Grevy gewoon was te
laten doen. Met de beschrijving der balzaal en
der costumes en tournures van de beau monde
worden in sommige bladen geheele kolommen gevuld,
misschien bij gebrek aan stof voor 't vullen der
bladen.
De deputatenvergadering der anti-revolutionaire
partij, die te Utrecht bijeen kwam, was talrijker dan
ooit bezocht. 385 deputaten waren opgekomen,
behalve de adviseerende leden, de leden der Staten—
Generaal, die der Provinciale Saten en de pers.
In behandeling werd genomen het program van
hctie. Het werd behoudens enkele kleine ver-
anderingen, met algemeene stemmen, op een na,
aangenomen.
Daarna werd voorzien in de vacature van een
lid van het Centraal comitd, ontstaan doordat de
heer Van der Hoop van Slochteren voor de be-
noeming bedankt had. Uit het dubbeltal, door het
Centraal comite aangeboden, de heer G. W. van
Dedem en kapitein Van Loben Sels, werd laatst-
genoemde gekozen.
Eerst thans is men aan het einde gekomen
van het onderzoek naar de oorzaak der botsing te
Ruinerwold op 2 Januari 11., en is het uitvoerig
rapport daarover opgezonden aan den raad van
toezicht op de spoorwegdiensten.
Het onderzoek heeft aangetoond, dat de schuld
van het ongeval in hoofdzaak is te wijten aan den
machinist van den sneltrein, van Meppel komende,
en wel tengevolge van het misbruik van sterken
drank.
Als medeschuldigen worden aangemerkt de
stationschef te Ruinerwold en de telegrafist te
Meppelde stationschef omdat hij zich niet voldoende
overtuigd heeft, dat het licht in het afstandssignaal,
zijnde Meppel, van waar de sneltrein moest aankomen,
helder brandde, en hij daardoor dus zeker kon zijn,
gelijk, ik wil den knaap na," zei hij, *ik heb hem
bovendien een boodschap over te brengen. Ik kom
vervolgens bij u, bij een fijne flesch wil ik u tot
uitvoerder van mijn laatsten wil maken. Gij zult
mij n schulden betalen, opdat ik in ieder uur rustig
deze booze wereld kan verlaten en u in het helsche
vagevuur kwartier maken."
Met deze woorden snelde hij weg; verbluft zag
zijn kameraad hem na. ,/Er is iets op til," mom
pelde hij, //geld heeft hij ook, een groote zeldzaamheid;
nu de fijne flesch zal hem de tong wel losmaken
en den buidel ledigen."
Met deze schoone voornemens slenterde hij naar
zijn kwartier, terwijl Elimar von Randnitz, het
legerkamp verlatend, verdween in de richting van
het riddergoed Ebersberg.
H.
Aan den zoom van het woud, op korten afstand
van het slot van den goedsheer, vrijheer Von Ebers
berg, lag de eenvoudige, nederige woning van moeder
Anna. De grootste eenvoud, maar ook de zinde-
lijkheid heerschte in de kleine ruimte; een kunstig
gesneden Christusbeeld was het eenige sieraad van
het kleine woonvertrek. Helder wit waren de batisten
gordijnen voor de kleine, in lood gevatte ruiten, en
blank geschuurd glansden de met versch zand bestrooi-
de tegels in den vloer; geen vlekje, geen stofje was te
zien op de eenvoudige meubelen, die slechts uit een
kast, een bank, een tafel en eenige stoelen bestonden.
dat zoo noodig aan den van daar komenden trein
duidelijk het sein tot stilstaan kon worden gegeven
de telegrafist, die in strijd met de voorschriften
eerst na vertrek van den trein van Meppel aan de
halte Ruinerwold veilig had gevraagd.
De machinist Van der Linde heeft, zooals bekend
is, zijne fout met den dood geboet.
De stationschef van Ruinerwold en de telegrafist
van Meppel zijn beide gestraft met terugstelling tot
een betrekking van lageren rang, waarin geene
verantwoordelijkheid voor de veiligheid van het
verkeer op henjrust, terwijl ook de leerling-machinist
van den sneltrein, omdat hij sterken drank op de
machine heeft gedronken en omdat hij er te Meppel
geen kennis van gaf, dat de machinist onder den
invloed van sterken drank verkeerde eene andere
betrekking zal worden aangewezen.
Hierbij is aangenomen, dat die leerling reeds door
zijne verwonding zwaar is gestraft.
Dat het onderwijs in Vlissingen nog al geld
kost, kan uit het volgende blijken:
De scholen zijn er alien naar de eischen des tijds
ingericht; er ontbreekt in den letterlijken zin des
woords niets aanprachtig in orde.
Maar de lste klasse jongensschool bevat slechts
25 leerlingen en die der meisjes slechts 18. De
hoofden, de onderwijzers en de onderwijzeressen
ontvangen voor die 43scholieren jaarlijks 9000.
Rekent men nu vrije woning voor de twee hoofden
dier inrichtingen, de belasting voor het perceel dat
zij bewonen, onderhoud dezer gebouwen, gymnastiek-
meester, leerares in handwerken en teekenen enz.,
dan beloopt dit sommetje al heel spoedig het aan-
zienlijk bedrag van 15000 's jaars. Laten nu
die 43 scholieren ieder eens f 50 's jaars betalen,
dan is dit toch maar 2150 gulden, dus een tekort
van 12000 gulden 's jaars.
Als het waar is, wat een der onderwijzers zijn
collega deze week mededeelde, dan geeft Vlissingen
jaarlijks uit aan onderwijs f 50000 en krijgt hier-
van terug f 15000. Een jaarlijksch tekort dus
van 35000.
Om in dit tekort te voorzien heeft de gemeen-
teraad een middel gevonden, nl. hij hief op het
gedistilleerd (bij invoer) een belasting van 20 cents
per liter en kan nu gerust rekenen dat dit winstje
het dubbele van het tekort opbrengt.
Het is dan ook beter goed onderwijs en een
kleine borrel dan het omgekeerde.
De sociaal-democraten deden gister te Amster
dam weder een poging de orde te verstoren. De
lotelingen waren na een zoogenaamde volksvergadering
in het olkspark opgeroepen, gisteren te komen
op het Waterlooplein, teneinde gezamentlijk bij den
militie commissaris protest aan te teekenen tegen
de wet op de nationale militie.
De eigenlijke „betoogers" (de lotelingen) waren
luttel in getal. Wellicht een vijftig. Maar nieuws-
Twee vrouwen zaten tegenover elkaar aan het
venster, in druk gesprek gewikkeld. De oudste zat
aan het spinnewiel, de jongste, een meisje van acht-
tien jaren ongeveer, naar de eenvoudige, doch
smaakvolle kleedij te oordeelen, een jonkvrouw van
edelen huize, hield zich met een handwerkje bezig.
Beider blik zweefde van tijd tot tijd naar buiten,
als werd er nog iemand verwacht.
De oudste was moeder Anna, de weldoenster, de
wijze vrouw van den geheeleu omtrekde jongste,
een dagelijksche gast in de nederige woning, was
Ilga von Ebersberg, de dochter van haar goedsheer.
De jonkvrouw was geen volmaakte schoonheid te
noemen, maar een uitdrukking van lieftalligheid lag
in de geheele verschijning.
Moeder Anna's ernstig en vriendelijk gelaat sprak
van den vrede, die heeft afgerekend met zich zelf.
Een licht gewaad, van eenvoudige, doch fijne stof,
omsloot haar sierlijke gestalte; zij kon een goede
veertig jaren oud zijn, toch mengde zich reeds een
enkele zilveren draad in het zware, bruine haar.
Er was zeker wel niemand, die niet gaarne in deze
milde gelaatstrekken, in deze heldere blauwe oogen
blikte. Hoe vele gewonde harten hadden niet uit
het hare troost en vertrouwen geput, hoevele ge-
brokenen van ziel hadden deze lippen niet gesterkt
en opgebeurd, en toch, hoe weinig moeder Anna
in de zestien jaren, die ze thans reeds in dit een-
voudig huisje had doorgebracht, van haar verleden
had gesproken, zij maakte er geen geheim van dat
<0l!R4\T
N1EUWE TIMMERWERKEN.
