Gifzakj es verpesten Noordzeekus
Kr o a
Ella Vogelaar, Zeeuws meisje in FN V-top
Ministers storten
zich op meevaller
Aart de Zeeuwse kust
geen zak(je) te zien
Van den Bro
1.0 LITER
w7,95
Altijd iets bi
binnenland
Protesten tege
DE STEM
Strandjutters in maanpakken vinden tienduizenden 'kleine killers'
Boerendochter uit Anna Jacobapolder wordt vice-voorzitter vakcentrale
Van onze verslaggever
Theo Giele
Cadzand - De Hollandse stranden werden sinds woensdag
overspoeld met tienduizenden zakjes zwaar giftige
pesticide Apron Plus 50 DS, Zeeland werd woensdag en
donderdag vooral overspoeld met loze meldingen.
Tot verbazing van de Zeeuwse
autoriteiten werden tot
gistermiddag vanuit het
coördinatiecentrum in Den
Haag hardnekkig berichten
verspreid dat ook in Zeeland
zakjes met het rode gif waren
gevonden.
Het leidde bij politie en
Rijkswaterstaat in het
Zeeuwse tot, voorzichtig
gezegd, enige irritatie. „Met
stijgende verbazing naar het
Journaal gekeken.
Er zouden zakjes gif in
Zeeland zijn aangespoeld. Bij
ons niets van bekend",
citeerde woensdagavondlaat
de dienstdoende politieman
zijn collega die eerder op de
avond dienst deed op de
centrale meldkamer van de
politie Zeeland.
Bij alle politieposten langs de
kust werd, naar aanleiding
van het journaalbericht en
meldingen van het persbureau
ANP, nog eens navraag
gedaan. Nergens is iets
bekend.
Ook de directie Zeeland van
Rijkswaterstaat ging
woensdagavond nog eens
iedereen na, maar ook bij deze
dienst wist niemand iets van
ook maar één gevonden zakje
af.
De enige traceerbare bron
voor het verhaal dat er in
Zeeland iets gevonden is, is de
gemeente Velsen.
Die had, zo vertelde een
woordvoerder van
Rijkswaterstaat in Hoek van
Holland, verteld dat daar was
vernomen dat in het Zeeuwse
zakjes waren aangespoeld.
Waar die deze wijsheid
vandaan hadden is
onduidelijk, maar dat was
voor de directie Noordzee van
Rijkswaterstaat geen
aanleiding om Zeeland niet te
noemen. Tot ergernis van de
collega's van de directie
Zeeland.
Donderdagmorgen bleven de
berichten aanhouden dat het
ook in Zeeland bingo was.
Maar niet heus. Wel zouden er
op het strand van Goeree iets
gevonden zijn.
„Let wel, zou, we weten het
niet zeker", aldus de
meldkamer in Middelburg.
Maar de collega-agenten op
Goeree zeiden van geen zakje
gif te weten.
Voorlichter J. Geluk van de
directie Zeeland van
Rijkswaterstaat kreeg
gistermorgen tal van
telefoontjes van journalisten
met de vraag waar dan toch in
Zeeland die beruchte zakjes
van het Franse containerschip
Sherbro waren aangespoeld.
De Duitse teletekst van
ARD/ZDF meldde:
„An der niederlandischem
Küste sind alle Strande
geschlossen.
Een verslaggever van de
Duitse televisie wilde,
kennelijk voor zijn
landgenoten die een
weekendje Zeeland wilden
doenweten welke stranden
waren afgesloten.
Maar Geluk kon maar één
antwoord geven: 'nergens'.
„De berichten dat er hier iets
gevonden is zijn heel
hardnekkig. Heel vervelend, je
gaat bijna aan jezelf en onze
eigen mensen twijfelen", aldus
Geluk.
Om de stroom valse meldingen
in te dammen greep Geluk zelf
de telefoon en drukte het
ministerie van Verkeer en
Waterstaat op het hart dat er
in het Zeeuwse, tot
donderdagmiddag, niets
verontrustends op het strand
lag.
Het ministerie voerde daarop,
eindelijk, Zeeland officieel
van de lijst van vindplaatsen.
Door Eugène Leenders
Den Haag - Na minister
Kok (Financiën) en minis
ter Andriessen (Econo
mische Zaken) heeft giste
ren ook minister De Vries
(Sociale Zaken) zich in de
strijd geworpen om de ver
deling van de belasting
meevaller van vier miljard
gulden.
Zelfs de Haagse rekenmeesters
spreken van een wel zeer op
merkelijke meevaller. Eerst
werd uitgegaan van 1,4 mil
jard. Het werd vier miljard:
ongeveer twee procent van al
le inkomsten van het Rijk.
Kok onderzoekt nog volop hoe
de staatskas in de laatste
maanden van 1993 zo snel vol
stroomde. Extra aardgasba
ten, betere computerprogram
ma's bij de belastingdienst,
brave burgers die netjes be
taalden; diverse scenario's
doen de ronde maar niemand
weet er nog het fijne van.
Kok haast zich te zeggen dat
hij nog geen zinnig antwoord
heeft op de vraag of de vier
miljard elk jaar als jaarlijks
terugkerende meevaller inge
boekt kan worden of dat het
om een eenmalige meevaller
gaat.
Dat weerhoudt de politieke
partijen, werkgevers- en
werknemersorganisaties en tal
van belangengroepen er niet
van om nu al beslag te leggen
op (een deel van) de miljarden.
Zo vindt Limburg dat de over-
stromingsschade makkelijk
betaald kan worden en menen
de glastuinders dat het aard
gas voor hen goedkoop kan
blijven, terwijl de vakbewe
ging ruim 200 miljoen wil re
serveren om een rekenfout bij
de WW recht te trekken.
De financieel specialisten van
de regeringspartijen CDA en
PvdA schatten voorzichtig dat
misschien wel 3 miljard gul
den jaarlijks extra ingeboekt
kan worden.
Kok roept luid en duidelijk
dat dat geld terug moet naar
alle belastingbetalers, met een
extraatje voor de minima. Zijn
partijgenoot, het kamerlid
Melkert heeft al een grove ver
deling gemaakt. Door het ta
rief in de eerste belastingschijf
met één procent te verminde
ren krijgt iedereen extra geld
in zijn loonzakje. Kosten voor
de staat globaal 2,5 miljard
gulden. Dan blijft er nog 500
miljoen over om iets extra's
voor de minima te doen, bij
voorbeeld een toeslagje op de
huursubsidie.
Kok ziet zo'n verdeling wel
zitten. Goed voor de burger,
dus goed voor de PvdA maar
bovenal goed voor de werkge
legenheid. De werknemer
krijgt er geld bij en zal dus
geen hoge looneisen stellen
aan zijn baas. Dat betekent
dat arbeid niet duurder wordt
en dat weer kan extra banen
opleveren.
Het CDA redeneert een slagje
anders. Als de werkgelegen
heid dan echt hoog in het
vaandel staat, is het toch beter
om rechtsstreeks met de werk
gevers zaken te doen. Bijvoor
beeld door de overhevelings
toeslag die ze voor iedere
werknemer moeten betalen te
verlagen. Opnieuw globale be
rekeningen zouden uitwijzen
dat dat twee keer zoveel werk
gelegenheid biedt als het plan
netje Kok. CDA-minister
Andriessen ziet wel wat in dat
CDA-idee.
Zijn collega De Vries, ook
CDA, betrok gisteren de mid
denpositie tussen verbetering
van de koopkracht en meer
werk. Zijn stokpaardje is ver
hoging van het arbeidskosten
forfait. Dat is de vaste belas
tingaftrek voor mensen die
werk hebben. Na een jaren
lange strijd in het kabinet luk
te het hem afgelopen jaar we
derom het forfait van het in
komen (maximaal 2086 gul
den) te laten stijgen. Maar De
Vries ziet brood in een nieuwe
verhoging. Dit extraatje voor
de werkende mensen is goed
voor de koopkracht én de
werkgelegenheid.
Om de werkgevers ook nog
eens tegemoet te komen voelt
De Vries ook wel voor een
forse overheidsbijdrage aan de
werkloosheidsfondsen. Daar
door hoeven de werkgevers
minder hoge premies te beta
len waardoor het minder duur
is iemand in dienst te nemen.
De komende dagen zullen
meer mensen hun visie op ta
fel leggen. Pas als Kok volgen
de maand met zijn rapport
komt waarin duidelijk staat
hoeveel van de miljarden een
malig en hoeveel blijvend is,
zal de discussie pas echt los
barsten. Dat zal ongetwijfeld
vlak voor de gemeenteraads
verkiezingen zijn.
VRIJDAG 21 JANUARI 1994
„PESTEM
Op de Noordzeekust
spoelen tienduizenden
zakjes aan met een dode
lijk landbouwgif. Het
lustoord Zandvoort ver
andert in één klap in een
griezeldecor. Het strand
is verboden gebied voor
gewone stervelingen. Al
leen gifruimers die eruit
zien als buitenaardse we
zens, mogen door het af-
zetlint.
Door John van Oppen
HET NATTE DEEL van het
strand ligt bezaaid met platte
zakjes. Ze steken half boven
het zand uit. Net theebuiltjes,
maar dan drie keer zo groot.
Gifruimer Johan Smakman,
gekleed als een strandjutter
in maanpak, spoelt het zand
eraf om te laten zien dat het
zakje zilvergrijs van kleur is.
De inhoud van de kleine killers
bevat puur landbouwgif in een
dodelijke concentratie. In het
normale gebruik moet je deze
schimmelbestrijder verdunnen
met minstens 25 liter water. Dan
nög moet de boer die de gifslang
hanteert, zorgen dat het spul
niet in contact komt met huid of
ademhalingswegen.
Zolang het zakje dicht blijft is er
niks aan de hand, maar als er
een openscheurt wordt het link.
Felrose
Dat merkte een voorbijganger
die zijn nieuwsgierigheid niet
kon bedwingen. Hij negeerde het
toegangsverbod naar het strand,
stampte een verpakking stuk
met de hak van zijn schoen en
zag een prachtige, felrose vloei
stof vrijkomen.
Stroperig als verf.
De onnozele hals depte er een
vinger in, rook eraan en kreeg
prompt geen lucht meer. „Nog
een geluk dat-ie zijn vriendin bij
zich had. Ze kon hem naar de
boulevard slepen. Anders was-ie
kassie-wijlen geweest," zegt
Rien Smit, hoofdagent van poli
tie. Hij weet dat minstens twee
deels met de hand
een schop omdat dea tossing in Bosnië op te
half onder de schel»*"-
vlak
met
soms non uuva ue «««Wen.
het wier liggen. Die eerste n
levert meteen volle vuilaj
ken zakjes op.
Daarna komt een tweede
ter plekke, die op dezelfde
de nacontrole uitoefent.
yan onze redactie buitenland
Itraatsburg - De Europese
[Die moet volgens Europees
'ommissaris Hans van den
;roek serieus overwegen om
de bemiddelende rol bij het
joeken naar een vreedzame
Van den Broek roept de EU ook
jp haar dreigement om beperkte
lülitair ingrijpen waar te ma-
1 rpn. Opheffing van het wapen-
gaat de strandreimgingsnud uarg0 tegen de moslims zou
er nog eens over heen, alsdul
le check. Het is een soort a:
appelrooimachine, die in dj
mer tegen zonsondergang
zwerfvuil opruimt dat vies
ken hebben achtergelaten'
machine weet tot tien cent»
diepte alle papiertjes en pij
te vinden.
„Reken er maar op dat ween
veel aandacht besteden aan
nazorg," zegt voorlichter
Smulders van de gen»
Zandvoort. In Duitsland heel
badplaats een naam te
als toeristen-walhalla. De
leeft van de zonne-aanbidder
moet er niet aan denken dat
kleuter straks, bij het
van een zandkasteel, met
'an een verslaggeefster
ionn - Vluchtelingenorganisati!
cherp geprotesteerd tegen uitzi
£n. Deze week stuurden de
Coaten een brief dat zij uiterl:
schopje op een gifbuiltje si ijn. Voor Nederland lijkt dit gee
De gedachte alleen al...
waarschuwingsbrief meldt
Nee, Smulders kan ons
garan
ren dat het ligstrand centimi Duitsland onderdak biedt
voor centimeter door de - J:~ J~
Gifruimers aan het werk op het strand bij Zandvoort.
ramptoeristen de scherpe bewa
king omzeild hebben, een zakje
hebben opengescheurd en regel
recht naar het ziekenhuis kon
den.
Alleen al rond Zandvoort, over
een strook van twaalf kilometer,
zijn alle 35 opgangen naar het
strand met roodwitte linten af
gezet. Politiewagens en motora
genten surveilleren onophoude
lijk, straks komt ook de ruiterij
van Wassenaar om de duinen uit
te kammen naar ongewenste gif-
jutters.
De situatie is domweg te gevaar
lijk om mensen toe te laten tot
de zeereep, zegt adjudant H.J.
Rosendal, milieu-coördinator
van de politie in de regio Kenne-
merland. Olie, ozon, zwerfvuil.
Hij is wel wat milieu-besognes
gewend. Maar het is de eerste
keer dat Rosendal met zo'n hoge
gifgolf geconfronteerd wordt.
Tienduizenden zakjes zijn al
aangespoeld of drijven op de
golven voor de Noordzeekust.
Hij verwacht dat de schoonmaak
van het strand nog minstens een
week gaat duren.
„Wie weet wat de zee ons nog
brengt? Dinsdagmiddag lagen er
alleen wat zakjes langs de vloed
lijn. Toen het eb was, zagen we
dat het natte deel van het strand
bezaaid lag met het spul. En op
dit moment spoelt het ook al aan
bij de laagwaterlijn."
Ontstekers
Explosieve ontstekers heeft de
milieu-coördinator nog niet ge
zien, hoewel het Cypriotische
vrachtschip Sherbro die tegelijk
met het landbouwgif in het Ka
naal verloren heeft.
„Je denkt toch niet dat ik hier
met mijn jeep vrolijk langs de
zeereep zou rijden, als er ont
ploffingsgevaar was van detec
toren," zegt Rein Stolk. Hij is
directeur van het aannemersbe
drijf 'De Branding' in IJmuiden.
Gespecialiseerd in vuile karwei
tjes. Pas nog asbest geruimd na
en grote brand in Velsen, nu te
hulp geroepen door de Dienst
Noordzee van Rijkswaterstaat.
Te oordelen naar hun onver
stoorbare aanpak, zijn de werk
nemers van 'De Branding' het
werken in een griezel-decor wel
gewend. Ze dragen felgele regen
pakken met omhooggetrokken
capuchon, zwarte laarzen, rode
handschoenen, een veiligheids-
bril en een snuifje, zoals ze hun
witte mondkapje noemen. Met
de hand rapen ze de zakjes een
voor een op, stoppen ze in een
dikke en doorzichtige vuilniszak.
Is die vol, dan verdwijnt hij in de
achterbak van een jeep. En die
FOTO ANP
rijdt af en toe het strand af naar
een grotere vrachtwagen, die het
gif Apron Plus en Ridomil weer
terug zal brengen naar fabrikant
Ciba Geigy in Roodendaal.
Gifjutter Johan Smakman is nu
al vier uur bezig met rapen.
„Toch een dikke vierhonderd,"
zegt hij als je vraagt hoeveel
builtjes er al door zijn handen
zijn geglipt.
De schoonmaakmethode is sim
pel maar doeltreffend. Over een
lengte van minstens dertig kilo
meter moet 'De Branding' de
Noordzeekust uitkammen. De
breedte tussen de waterlijn en de
duinen bedraagt gemiddeld
tachtig meter. De schoonmakers
werken in twee ploegen van vijf
personen, die letterlijk achter el
kaar werken. Het eerste team zet
een stuk strand af van tien meter
lengte en doorkamt dit opper-
Op de duintoppen achter
staan de burgemeesters van
ian 350.000 ménsen die de oor-
og in het voormalige Joegosla-
iié zijn ontvlucht. „Het pro-
ileem van de opvang heeft een
badplaatsen tussen WassenK^hpunt bereikt"''aldus de
en Velsen, alle hoofdconais ,rief Onder de huidige om-
lte iandigheden is het met langer
nogelijk in Duitsland onderdak
:e bieden aan alle Kroatische
rluchtelingen.'
rissen van politie, topambtei
ren van Rijkswaterstaat,
pieten van de provincies
land. Om symbolisch aan tt
nen dat ze de situatie overzie:
Laatste zakje
„Wat er ook gebeurt,"
lieu-coöerdinator Rosendal
Kroatië kan volgens de Duitse
lutoriteiten sinds mei 1992 niet
neer worden beschouwd als oor-
ogsgebied.
hoge commissariaat voor de
de politie, „er komt geen a ,juchtelingen van de VN, de
meer het strand op voordat
ervan overtuigd zijn dat
laatste zakje gevonden is."
Honderd meter verder ht
hoofdagent Rein Smit een ot vreest dat Kroatië niet
tend Duits paartje staande
onder de roodwitte
doordook. Hij legt uit water.
ierekend is op de terugkeer van
;o'n grote groep mensen. Woord-
verder H. ten Feld: „Is er voor
de hand is. De Duitsers schie [eze nieuwe groep straks onder-
vol begrip. Ze vinden het nieifl^ eten, zijn de eigen huizen
klasse, dat de Hollanders
uit de naad
Strand weer schoon
werken om «t jet uitgesloten dat de vluchte
lingen uit Duitsland terecht ko
nen in vluchtelingenkampen.
)e woordvoerder wijst erop dat
ielen van Kroatië onveilig zijn
zoor de vluchtelingen. Daar
vaar Serviërs de dienst uitma-
;en en daar waar de VN-blauw-
lielmen het gebied controleren,
:ouden geen vluchtelingen naar
;oe mogen. Volgens hem moet
Door Jeroen den Blijk er
en Harry Coerver
EIGENLIJK was het niet meer dan een gehucht. Vijf-,
zeshonderd zielen groot. Een hoofdstraat, twee zijstraten, een
Hervormde kerk en natuurlijk de School met de Bijbel.
Daarmee heb je het wel gehad in het Zeeuwse Anna Jacoba
polder.
ten
01
In deze godsvruchtige omgeving
van bonkige klei en noest wer
kende boeren groeit Ella Voge
laar (44) op. Vogelaar, nu nog
voorzitter van de onderwijsbond
ABOP, volgt maandag Karin
Adelmund op als vice-voorzitter
van de vakcentrale FNV. Adel
mund stapt over naar de Tweede
Kamerfractie van de PvdA.
Vader Piet was 'koeienboer'. Hij
pachtte een boerderij die met
hard werken langzaam maar ze
ker uitgroeide tot een middel
groot bedrijf. Daarbij werd, als
het even kon, het gehele gezin
-vier kinderen- ingeschakeld.
„De Vogelaars boerden niet
slecht. Ze waren nooit te beroerd
om te werken", herinnert juf
frouw Wolf (85) zich. Wolf was
onderwijzeres op de plaatselijke
School met de Bijbel en had Ella
in de klas. „Het was een aardig
kind hoor, maar nogal een haai
baai, een kattekop."
Vreemd is dat geenszins, meent
juffrouw Wolf. „Dat karakter
had ze van haar moeder. Die had
ook altijd haar woordje klaar."
Moeder Vogelaar, Corry, was
presidente van de plattelands
vrouwen en is nog steeds actief.
Nu weliswaar bij de alternatieve
boerenbeweging en de SOS-hul-
plijn voor agrariërs.
Ella erkent volmondig dat haar
moeder erg belangrijk is ge
weest. „Zij bracht op mij dat
gevoel van sociale betrokken
heid over. Zij stimuleerde en
verdedigde me. Bijvoorbeeld te
genover mijn vader en het dorp:
die begrepen niet dat ik verder
wilde leren."
Vrij snel wordt duidelijk dat de
oudste dochter het leven niet in
Zeeland wil slijten. „Het dorp
was toch erg klein en besloten.
Als het veer naar Zijpe weer was
uitgevallen, was je helemaal op
elkaar aangewezen", hldus Ella.
Ze gaat dus naar de HBS in
Zierikzee, elke dag zeventien ki
lometer heen, zeventien kilome
ter terug, 's Zomers op de fiets, 's
winters met de bus. (Juffrouw
Wolf: „Zij was een intelligent
kind. Kinderen uit het dorp die
verder leerden, gingen gewoon
lijk hooguit naar de mulo").
Daar op de HBS krijgt Ella de
smaak te pakken. Zierikzee is
heel wat beter dan Anna Jacoba
polder. Terug naar huis lijkt niet
meer mogelijk. Maar wat dan na
die HBS?
Weloverwogen was de keus
geenszins. „Maar ik ging in 1968
naar de sociale academie De
Horst in Driebergen omdat ik
daar intern kon. En natuurlijk
omdat De Horst hervormd was.
Dat laatste wilden mijn ouders
zo." Dat 'sociale' sprak ook aan.
'lets met mensen' leek haar wel
wat.
Maar de Horst slaat eind jaren
zestig op hol. Studentenacties,
democratisering, inspraak: de
geest van de tijd. Marx en Lenin
blijken interessanter dan de Bij
bel. Vogelaar maakt het mee,
geniet ervan, verliest haar geloof
en wordt links.
Dagenlang wordt in Driebergen
gediscussieerd. Over het nut van
vormingswerk bijvoorbeeld.
Over zelfbestuur en democrati
sering. „Vogelaar zette zich
vooral in voor de 'alternatieve
akademie', de democratisering
van het academiebestuur," zegt
docent Maarten van der Linde,
die over de Horst een boek
schreef.
En niet zonder succes. Want in
1970 verklaart het bestuur van
de sociale academie zich 'soli
dair' met de 'aksievoeders': het
bestuur heft daarmee zichzelf in
feite op; alle macht aan de do
centen en studenten.
De academie komt pas in rusti
ger vaarwater als minister Chris
Van Veen (CHU, Onderwijs) uit
angst voor de 'marxistisch in
vloeden' met intrekken van de
subsidie dreigt. Vogelaar kan er
nu hard om lachen. „Van Veen,
gaat heen!" roept ze. „Ja zo was
die tijd: inspirerend, vernieu
wend: leuk."
Thuis op de boerderij is het wel
even schrikken. Ella verschijnt
op het erf in opvallende bontjas
jes en in 1973 wordt ze zelfs lid
van de CPN. „Dat laatste hoorde
er eigenlijk helemaal bij," zegt
oud-collega Jan Moret. „Als vor
mingswerker was je nu eenmaal
links."
Moret werkte met Ella samen op
het Goudse vormingscentrum
in 19
tïo|
r git
Vogelaar: 'ik ben nog steeds een radicale tante, maar niet met oogkleppen op'. foto t sticht
Roosje Vos, waar Ella's 'eerste
echte baan' was. Dropouts, leer
lingen die het liefst wilden wer
ken maar daarvoor nog te jong
waren, gaf zij les in 'redelijk
wazige' vakken als maatschap
pij-oriëntatie. Moret: „Daarbij
ging het dan vooral om een stuk
zelfontplooiing.
Zwaar werk, maar Ella was am
bitieus. Al snel was ze adjunct
directeur van Roosje Vos. En
tegelijk startte haar carrière bin
nen de vakbond. Ella nu: „Ei
genlijk past dat bondswerk heel
erg bij mij: van de studentenvak
beweging naar de onderwijsbond
ABOPLogisch toch?"
Maar in de jaren zeventig ont
stonden grote conflicten binnen
de ABOP. Die bond dreigde zelfs
uiteen te spatten, toen een clubje
CPN'ers, waartoe ook Vogelaar
behoorde, zich ging roeren.
Oud-voorzitter Jan van den
Bosch herinnnert zich: „Ik heb
me zeer moeten inspannen om de
zaak bijeen te houden." De tra
ditionele aanhang lustte die
communisten niet. Sommige le
den vreesden zelfs een coup.
„Die angst voor een overname
door de CPN zat er diep in."
Vogelaar, nu: „Al die angst was
volstrekt overdreven: het lijkt
net of ik direct opdrachten kreeg
van Felix Meritis (het hoofdkan
toor van de CPN). Maar dat was
niet zo." Welbeschouwd was er
vooral sprake van een
conflict; De jonge radicale
reldverbeteraars tegenover
oude, bedeesde onderwijzers
leraren.
Uiteindelijk raakte
de CPN buiten beeld: in I!
zegt ze haar lidmaatschap
Ernsting: „Op een receptie ra
ik haar waarom. Eigenlijk
die verklaring heel nuchter
CPN heeft tegenwoordig
meer in de melk te brokkelt
En dat klopte natuurlijk: ii
verdween de partij uit de Ka:
En dat lidmaatschap stondhr
functioneren binnen de
natuurlijk ook in de weg." Ei
was het: in 1987
uiteindelijk in voorzitter te
den van de ABOP.
Daar bleek opnieuw dat
laar een eigengereid denker
spits, en een verbeten vechli
Ze plaatste haar achterban
gelmatig voor verrassingen,
voorbeeld toen ze vier
den zich uitsprak voor het ra
port 'De bedrijvige school'
het leraarbestaan op zijn
zou zetten
Bij de leraren waren de
echter nog niet rijp voor
veranderingen. Het rapport"
dween in een in diepe archfc
de. Inmiddels komen ideeën
het rapport via andere kana.
weer in de actualiteit. Iets
Vogelaar met enig
ziet.
Als voorzitter van de A»
hielp ze mee om het beroep
leraar en het thema onder»
weer hoog op de politieke age
da te krijgen. Daarbij w
handig in te spelen op
'nieuwe aanpak' van het r»
duo Rizten-Wallage. De
menspositie van leraren
terde en er kwam een eir
de eindeloze bezuiniging01
het onderwijs.
Maar een groep jonge Ie®
bekend onder de naam
sers, legde de de laatste jat®
gevestigde onderwijsbonder
vuur na aan de schenen,
eisten met opvallende j
aandacht voor hun slechte i,11
menspositie.
Vogelaar: „Ik herkende ®e
in hun frustraties. Het wa^
recht wat ze aankaarten
jaar geleden ging ik ook i
keer tegen de bond. Toen <l
voor mij alles anders.'
lacht: „Ja, ik ben wat
geworden. Of beter: ik bi
steeds een radicale tante,
niet met oogkleppen op.
i ver!
i einde b
i Nato
ac#
.1*
ooi
vir|
Va
kei
Pa
wel
chi|
grc
dr<
pei
Se:
He)
de:
Lol
be
ha
Kr
JNHCR in Bonn, heeft gisteren
ijn bezwaren kenbaar gemaakt
lan het ministerie van Binnen-
andse Zaken in Bonn. De orga-
erepareerd?" Ten Feld acht het
Duitsland Kroatië te hulp schie- D|
;n met meer dan alleen geldnal
lok voorziet Ten Feld grote pro- as
olemen als meer landen ertoe he I
(AD VERTEN
