Jeugc
Grote meerderheid mogelijk handicap voor Franse coalitie
PvdA: Aflr
I
Mavo, de vergeten onderwijssoort
Verwachte uittocht PvdA-Kamerleden leidt tot openen beerput
DE STEM
Anoniem
Onderzoek: J
'Marokko inti
landgenoten ii
Eigenwijs
ACHTERGROND
A2
Relatiebekwaam
DESTEM-
Agenda
DE STEM
DINSDAG 30 MAART 1993
pE STEM
De Vlaamse vrij-vei-
lig campagne 'Zet
'm op' blijkt een
succes. De speciale aids info
lijn staat roodgloeiend. En dat
mede dankzij het gratis con
doom dat het radio- en tv-
blad Humo vorige maand bij
een exemplaar verspreidde.
Voordien hadden de meeste
Vlaamse jongeren nog nooit
een condoom gezien.
Dezer dagen had een middel
bare school in Vlaanderen
zelfs de primeur van een con
doomautomaat, in een stil
hoekje bij de gymzaal. Dat
bespaart alvast een rood
hoofd bij de kassa van de
supermarkt, liet een scholier
in iets andere bewoordingen
blijken.
Nu de automaten overal op
duiken, wordt het tijd om te
gaan oefenen met het rubbe
ren voorbehoedsmiddel. Wat
dat betreft is de slogan van de
campagne 'Zet 'm op' be
hoorlijk verwarrend. Een con
doom schuif je er op, rol je af
of iets dergelijks, maar ergens
opzetten... In de eerste week
na de start van 'Zet 'm op'
verschenen dan ook prompt
cartoons met creaturen van
het mannelijk geslacht die het
condoom als hoofddeksel ge
bruikten.
Allemaal leuk en aardig, al
was in het behoudende België
natuurlijk niet iedereen zo in
genomen met de condoom
campagne. De christen-demo
craten van de CVP zagen in
'Zet 'm op' een vrijbrief om
er nu maar op los te neuken.
Ze hadden zich, zo bleek,
nogal gestoord aan het film
pje van de parachutist die
neerdaalt, terwijl op de ach
tergrond het gehijg en ge
steun van een copulerend
paartje te horen is. Een beetje
hartstocht mag wel, zegt de
CVP, zolang het maar geen
blinde hartstocht is.
De Vlaamse christen-demo
craten hebben, bijna Lubberi-
aans, daar het woord 'relatie
bekwaamheid' voor bedacht.
Een jongen en een meisje - of
misschien zelfs partners van
gelijke sexe - zijn pas na een
lange periode van geflirt en
onthouding voldoende rela-
tiebekwaam om 'het' te doen.
Echte liefde, dat is wat de
christen-democraten hun
Vlaamse zonen en dochters
toewensen, waarbij het con
doom niet eens een verplicht
nummer is. De CVP is im
mers de gezinspartij in Vlaan
deren en relatiebekwaamheid
moet toch tenminste resulte
ren in een of meer kinderen.
Het gezin is niet voor niets de
hoeksteen in de woelige, door
criminaliteit en aids bedreigde
samenleving.
Door Bert Schampers
De meeste mannelijke
CVP'ers en hun Franstalige
soortgenoten hebben zich die
opdracht - het verwekken van
kinderen - dan ook ter harte
genomen. Onstuimig en wel
licht zelfs maar half relatiebe
kwaam stonden zij in de jaren
die reeds ver achter ons liggen
aan de bron van de kroostrij
ke gezinnen. En omdat er zo
veel bloedjes van kinderen ter
wereld kwamen in leper,
Oostmalle, Doornik en Mal-
medy - om maar een paar
gemeenten te noemen - werd
ooit de Bond van Jonge en
Grote Gezinnen in het leven
geroepen.
De Bond, zoals ze in de volks
mond heet, bestaat nog steeds
en is zowat het boegbeeld van
relatiebekwaamheid in Bel
gië. De bestuurleden lopen de
wijken plat om jonge ouders
in te pakken met krantjes,
stickers, plate-mats en kor
tingsbonnen. Gezinnen met
tenminste drie kinderen ge
nieten zelfs van een aantrek
kelijke reductie op het open
baar vervoer.
Alleen daarvoor al zijn in Bel
gië duizenden mannen en
vrouwen relatiebekwaam ge
worden. Zo relatiebekwaam
zelfs, dat sommige van die per
trein naar Brussel of Antwer
pen pendelende ambtenaar
tjes er in hun werkkring ook
nog wel eens een buitenechte
lijke relatie op nahouden.
Hoe vaak zal het thuisfront 's
avonds geen telefoontje krij
gen met de mededeling: Sorry
schat, ik heb de aansluiting
gemist...
Waar relatiebekwaamheid
niet allemaal toe kan leiden.
Anoniem is vies. Een brief zonder naam en afzender komt van
iemand die wat te verbergen heeft. Die met zijn roddel en laster niet
in het daglicht wil staan. Anonieme brieven verdienen daarom een
plaats in de prullenbak.
Voor anonieme bronnen geldt iets vergelijkbaars. Aan een verhaal
van zo'n figuur kan geen geloof gehecht worden. Behalve natuur
lijk als de feiten elders geverifieerd kunnen worden. Zie bijvoor
beeld Watergate.
Maar niet iedereen die een anonieme bron genoemd wordt, is een
duister, kwaadwillend sujet. In de recente 'affaire Bar' waren de
informanten voor de onderzoekende journalisten met naam en
faam bekend. Aleen wilden ze uit angst voor hun positie niet op
naam geciteerd worden.
Verwijten als zou deze hele zaak slechts berusten op anonieme
bronnen, lijken daarom eerder bedoeld om de berichtgeving in een
kwaad daglicht te stellen. (CH)
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem B.V.
Directie: drs. J.H.M. Brader.
Hoofdredactie: H. Coumans - hoofdredacteur.
C. Hamans en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren.
Hoofdkantoor Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
076-236911/Telefax 076-236405.
Telefax redactie 076-236309.
Rayonkantoren:
Bergen op Zoom, Steenbergsestraat 23-23a,
01640-36850, fax 01640-40731
Postadres: Postbus 65,4600 AB Bergen op Zoom.
Breda, Nw. Ginnekenstr. 41, 236326, fax 076-236215.
Voor bezorgklachten: 076-236888.
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550, fax 01608-17829.
Postadres: Postbus 363, 4870 AJ Etten-Leur.
Goes, Klokstraat 1, 01100-28030, fax 01100-21928.
Postadres: Postbus 13,4460 AA Goes.
Hulst, Steenstraat 14, 01140-13751, fax 01140-19698.
Postadres: Postbus 62, 4560 AB Hulst.
Oosterhout, Arendstraat 14,® 01620-54957, fax 01620-34782.
Postadres: Postbus 4023, 4900 CA Oosterhout.
Roosendaal, Molenstraat 45,® 01650-37150, fax 01650-44929.
Postadres: Postbus 35,4700 AA Roosendaal.
Temeuzen, Zuidlandstraat 32,® 01150-17920, fax 01150-96554.
Postadres: Postbus 145,4530 AC Temeuzen.
Vlissingen, Scheldestraat 7-9, 4381 RP,
01184-19910, fax 01184-11446.
Postadres: Postbus 5051,4380 KB Vlissingen.
Openingstijden:
Breda en Oosterhout 8.30-17.00 uur;
overige kantoren 8.30-12.30 en 13.30-17.00 uur.
Abonnementsprijzen (bij vooruitbetaling te voldoen):
per kwartaal 85.50, per half jaar 170.05 óf per jaar 330.70.
Voor abonnees die automatisch betalen: per maand 28.45,
per kwartaal 83.00, per half jaar 165.05 óf per jaar 320.70.
Voor posttoezending geldt een toeslag.
Losse nummers: maandag t/m vrijdag 1.60; zaterdag 1.90.
Service-afdeling abonnementen: 076-236472,
maandag t/m vrijdag 8.30-12.00 en van 12.30-16.00 uur.
Lezersservice:
Centrale reclame-afdeling 076-236911
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881
Geboorte- en overlijdensadvertenties 076-236442.
(Buiten kantooruren maandag t/m vrijdag van 19.00 tot 20.30 uur
en zondag van 18.30 tot 21.30 uur 076-236394/236911).
Bankrelaties: Postgiro 1114111 - ABN/AMRO rek. 520538447.
Heeft u de krant niet ontvangen Onze excuses.
Bel voor nabezorging tijdens kantooruren uw rayonkantoor.
Nu de centrumrechtse
partijen een grote
overwinning hebben
behaald in Frankrijk
betekent dat nog niet dat
de coalitie van RPR en UDF
ongehinderd aan de slag
kan. Een grote
meerderheid kan makkelijk
tot overmoed leiden bij de
parlementariërs.
Door Wilko Voordouw
MET EEN kamermeerderheid,
die uiteindelijk 484 zetels be
draagt, is de centrumrechtse
coalitie Unie voor Frankrijk
(UPF) er zeker van dat zij haar
programma volledig kan uitvoe
ren. Want het Franse parlement
ligt met zijn 577 zetels in de
houdgreep en ook in de Senaat
heeft het UPF een solide
machtsbasis. Genoeg dus om
vrijwel ongehinderd aan de slag
te kunnen.
Maar het is niet voor niets dat
de leiders van de twee partijen,
die het UPF vormen, Jacques
Chirac voor de RPR en Valéry
Giscard d'Estaing voor het UDF
opriepen tot een 'triomphe mo
deste', een redelijke overwin
ning. De feestroes werd door
beide heren afgedempt omdat
ze weten dat zo'n gigantische
kamermeerderheid voor proble
men kan zorgen.
Een nipte meerderheid staat
meestal garant voor een grote
interne discipline. Want iedere
barst in de eenheid kan fataal
zijn. Bij een grote kamermeer
derheid kunnen de leden daar
van zich een bepaalde fantasie
in him stemgedrag veroorloven.
En tussen UDF en RPR zijn
genoeg onderlinge verschillen
om het naar hartelust met el
kaar oneens te kunnen worden.
yan onze Haagse redactie
purmerend - De PvdA-fractie
het weer aftrekbaar maken van
derhoud van het eigen huis zo sn
dig mogelijk doorzetten.
franc voor en wijzen op het
relatieve succes van de Engel
sen met hun zwevende pond.
Dan is er nog een mogelijkhei(
van een conflict, dat niet j
verborgen in de diverse pro-
gramma's. Het gaat om de noli De belastingspecialist van de fri
5-l._ L-* ,^u" TZomorlirl VpTTnppnri. heeft
Een dag na de definitieve nederlaag van de Franse socialisten wordt het kantoor van de aftredende premier Bérégovoy al
leeggehaald. foto afp
Vragen als: moeten we de eco
nomie stimuleren door het aan
leggen van nieuwe autosnelwe
gen of door het bouwen van
woningwetwoningen; hoe moe
ten de kosten van de arbeid
worden gedrukt voor het stimu
leren van de werkgelegenheid;
moet de belasting op de grote
kapitalen worden gehandhaafd,
zijn evenvele valstrikken voor
de eenheid 'sans faille', zonder
haarscheurtjes.
Maar het meest voor de hand
liggende voorbeeld van zo'n
sluimerend conflict is wel Euro
pa. Valéry Giscard d'Estaing
van het UDF staat ook wel
bekend als 'meneer Europa'. De
christen-democratische tak bin
nen het UDF is voor de volle
honderd procent pro-Europese
integratie. Binnen de RPR is
ongeveer eenderde van de par
lementariërs tegen 'Maessstries-
jjt', en die weet dat de meerder
heid van de partij-aanhang ook
niets van het verdrag van mone
taire en politieke unie moet
hebben.
Verder is er het verhaal over de
'sterke franc'. De socialistische
premier Pierre Bérégovoy wilde
ten koste van heel veel de franc
binnen het Europese monetaire
systeem houden. Volgens hem
was de pariteit tussen franc en
mark de beste voorwaarde voor
het herstarten van de haperende
economie.
Die opvatting wordt bestreden
door een andere theorie. Door
de franc te laten zweven - en
eventueel zelfs te devalueren -
wordt de Franse industriële
produktie goedkoper en dus
aantrekkelijker voor buiten
landse kopers. Een beetje infla
tie wordt daarbij op de koop toe;
genoemen. Invloedrijke leden
van de RPR, zoals Philippe
Séguin staan zo'n zwevende
tieke situatie in het land.
president Mitterrand wordt
dwongen af te treden, zoals°al
enige tijd wordt gesuggereerd
door met name de RPR js de
kans groot dat voorman Jacque:
Chirac tot president wordt
kozen. Zijn belang is nu dus om
Mitterrand het leven onmoge-
lijk te maken in een zogenaam
de 'harde' cohabitation. Bij ie
dere mogelijke strijd tussen de
regering en de president wordt,
doelbewust de confrontatie
zocht. Net zo lang tot de eenza-'
me Mitterrand buigt.
Maar die strategie is absoluut]
niet in het voordeel van het,
UDF. Want voorman oud-presi
dent Valéry Giscard d'Estaing:
wil ook graag president worden.
Zijn belang is juist om de coha
bitation uit te smeren, liefst tot
mei 1995. Gedurende die perio
de laat hij dolgraag de rol van"!
de 'slechterik' aan Jacques Chi-'
rac, terwijl Giscard legitimist
uithangt. Mitterrand wordt,
daardoor weer iets populairder,'
en Giscard zou in die opstelling
als de spreekwoordelijke hond
er met het been er vandoor
gaan.
Toegegeven: dit alles klinkt
nogal machiavellistisch. Maar
de partijen zijn in- Frankrijk
ondergeschikt aan de doelen
van hun leiders. En voor de
echte leiders is er uiteraard
het Kamerlid Vermeend, heeft een
tiatiefwetsontwerp zo goed als ges
Hij zal dit indienen als staatssecrel
Den Haag (anp) - Neder]
negatief over Duitsland. SI
heeft een positief beeld ove
handelspartner; meer dan de
negatief.
Dat blijkt uit een onderzoek
naar de houding van Nederland
se jongeren ten opzichte van
Duitsland. De resultaten werden
gisteren in Den Haag op de con
ferentie 'Het Duitslandbeeld van
Nederland' van het Nederlands
Instituut voor Internationale Be
trekkingen Clingendael gepre
senteerd.
Duitsland is daarmee onder Ne
derlandse jongeren het minst ge
liefde buitenland in de Europese
Gemeenschap. Naast Duitsland
heeft alleen Ierland ook een ne
gatieve score (13 procent positief
en 46 procent negatief). Uitge-
maar een doel: het Elysée-pa- I sproken positief scoren België
leis, de ambtswoning van de
.president. Binnen dat netwdfk
van intriges is de kamerverkie
zing van gisteren maar een
klein radertje.
Een op de drie leerlingen
die de basisschool verlaat,
kiest voor de mavo.
Alhoewel, kiezen? Voor een
aantal is het geen positieve
keuze. Vaak geldt: Havo is
te moeilijk en het
voorbereidend
beroepsonderwijs heeft
een te lage status.
Door Harry Coerver
Meer dan een kwart miljoen
leerlingen bevolkt de mavo's.
Wat moeten die met het diplo
ma dat ze na vier, maar vaak
ook pas na vijf, jaar zwoegen
ontvangen? Een deel van hen,
ongeveer 20 procent, probeert
zijn geluk op de havo. Nogal
wat van die pogingen misluk
ken. Veruit de grootste groep
kiest voor een mbo-opleiding.
Ook daar zijn de resultaten te
leurstellend. Ongeveer 35 pro
cent haalt de eindstreep niet.
De laatste jaren is de situatie op
de mavo alleen maar verergerd.
Er komen andere soorten leer
lingen in de mavo-banken te
recht. Enerzijds nemen minder
zwakke leerlingen eerder de gok
om toch maar naar de havo te
gaan. Anderzijds neemt het
aandeel allochtone leerlingen
toe. Dat betekent voor de lera
ren extra inspanningen om ook
die groep, met specifieke onder
wijsproblemen, aan een mavo
diploma te helpen.
Je zou verwachten dat de minis
ter of staatssecretaris van on
derwijs wakker liggen als een
onderwijssoort met zoveel leer
lingen in de knel zit. Maar die
onrust bij de bewindslieden valt
reuze mee. De afgelopen jaren
verschenen er glanzende nota's,
dikke rapporten en doorwroch
te beleidsbrieven over bijvoor
beeld het voorbereidend be
roepsonderwijs, de tweede fase
in havo en vwo, maar rond de
mavo bleef het opmerkelijk stil.
„De mavo is een ondergescho
ven kindje, er is geen politieke
belangstelling voor. De mavo is
een vergeten onderwijssoort."
Die kritische woorden komen
uit de mond van Harrie de Jong.
Hij is leraar Engels en adjunct
directeur aan de Franciscus-
mavo in Helmond. Eind vorig
jaar werd hij als vertegenwoor
diger van de Katholieke Onder
wijs Vakorganisatie (KOV),
voorzitter van de werkgroep
'Mavo Nieuw Elan'. Daarbij
gaat het om een groep mensen
van de vier onderwijsbonden
KOV, ABOP, PCO en NGL. Sa
men zijn ze het onlangs eens
geworden over plannen die het
Mavo weer nieuw elan kunnen
geven.
Vorig najaar sloegen mensen uit
de mavo-wereld alarm. Op twee
drukbezochte bijeenkomsten
discussieerden honderden lera
ren over de toekomst van de
mavo. Tijdens die conferenties
werd de werkgroep Mavo
Nieuw Elan geboren.
„We hebben eigenlijk het werk
gedaan van de minister of de
staatssecretaris," zegt De Jong.
„De komende weken leggen we
ons plan voor aan onze achter
ban en tal van onderwijsorgani
saties. Eind mei bieden we het
aan staatsscretaris Wallage aan.
Die zorgt dan hopelijk voor de
nodige regelgeving. Op 1 augus
tus 1995 kan de mavo met
nieuw elan een feijt zijn."
De kracht van de mavo is ook
zijn zwakte. De zwakke leerling
wordt met veel inzet en begelei
ding van leraren door de oplei
ding geholpen. De leraren doen
er alles aan om de leerlingen
aan het begeerde papiertje te
helpen. De meesten halen de
einstreep, maar als de intensie
ve begeleiding er op de middel
bare beroepsopleiding niet meer
is, breekt dat velen op.
„Mavo moet weer een onder
wijssoort worden, waarvoor de
leerling bewust en positief
kiest", zegt De Jong. „Het moet
de onderwijssoort zijn, waar
mee leerlingen een goede uit
gangspositie verwerven voor het
middelbaar beroepsonderwijs
om op die manier in het mid
denkader van bedrijven en in
stellingen werk te vinden. Het
moet ook mogelijk blijven om
via de mavo naar de havo te
gaan."
Die laatste mogelijkheid zou
echter beperkt moeten blijven.
De Jong: „De werkgroep vindt
dat je na twee jaar mavo goed
moet kijken of een leerling wel
op zijn plaats is op de mavo.
Sommigen kunnen op dat mo
ment beter verhuizen naar een
vbo- of havo-school. Tegelijker
tijd moeten ook andere school
soorten na het tweede leerjaar
eens kritisch naar hun leerlin
gen kijken. En dan kan het
gebeuren dat havo of vbo leer
lingen de kant van de mavo
opsturen."
Kort geleden zijn in de Tweede
Kamer plannen besproken om
de laatste jaren van havo en
vwo drastisch te veranderen.
Uit die plannen blijkt dat havo
in de nabije toekomst een stuk
pittiger wordt. Voorgesteld is
om leerlingen die het hogere
niveau niet aan kunnen, na het
derde leerjaar te laten overstap
pen naar een mbo-opleiding. De
werkgroep Mavo Nieuw Elan
vindt dat een foute opstelling.
„Havo moet voorbereiden op
het hoger beroepsonderwijs,
mavo bereidt voor op het mid
delbaar beroepsonderwijs."
Een goede voorbereiding op het
mbo vergt echter de nodige ver
anderingen in de mavo. Daar
zijn De Jong cs. zich terdege
van bewust. Vandaar de plan
nen van de werkgroep Mavo
Nieuw Elan. Hoe zien die plan
nen eruit?
De basisvorming, die ook geldt
voor andere schoolsoorten, moet
de mavo-leerling in uiterlijk
drie jaar afronden. Na twee jaar
is er de beoordeling van leerlin
gen, waarbij gekeken wordt of
de mavo wel de goede school is.
Dat is het moment dat sommi
gen naar vbo of havo overstap
pen. Tijdens het derde leerjaar
wordt de leerling voorbereid op
een van de drie verplichte vak
kenpakketten die er nog mogen
overblijven. Deze drie vakken
pakketten zijn sterk gericht op
de middelbare beroepsopleiding
die een leerling na de mavo
kiest. De vakkenpakketten rich
ten zich ofwel op dienstverle
ning/gezondheidszorg, ofwel op
economie, ofwel op techniek.
Alle drie de pakketten geven
toegang tot havo-4.
Welke mogelijke nieuwe vakken
er in die pakketten zitten, om
de aansluiting naar het mbo zo
De Jong: 'Mavo moet weer een onderwijsvorm worden,
waarvoor de jongere bewust en postief kiest.foto vnu
vloeiend mogelijk te maken,
vertelt De Jong niet. Dat zal de
komende maanden pas blijken.
In het laatste leerjaar besteedt
de leerling volgens de plannen
van de werkgroep wekelijks
twintig uur aan vakken uit het
verplichte vakkenpakket, vijf
uur aan wettelijk verplichte
vakken als maatschappijleer en
lichamelijke opvoeding en nog
eens vijf uur aan vakken van
eigen keuze. Het examen wordt
nog maar op één niveau afgeno
men. Het plan van de werk
groep maakt trouwens een goe
de kans van slagen in de poli
tiek, omdat het logisch aansluit
bij huidige plannen voor havo
en vwo.
Aangeboden: gebruikte Tweede
Kamerleden van wie aantal
z.g.a.n. Levertijd: uiterlijk juni
1994. T.e.a.b. Nadere informa
tie: partijbestuur PvdA, vragen
naar F. Rottenberg.
Wie weet duikt deze advertentie
binnen niet al te lange tijd in de
kranten op. De Partij van de
Arbeid heeft toekomstige ex-
Kamerleden immers beloofd
hen te helpen bij het zoeken
naar ander werk.
De partijleiding wil nieuwe ge
zichten in de fractie. Mannen en
vrouwen die vanwege hun ken
nis en kwaliteit op de lijst ko
men en niet omdat ze al jaren
lang trouw alle afdelingen in
hun partijgewest afgaan. Voeg
daarbij de onverminderd som
bere verkiezingsvooruitzichten
en het zal duidelijk zijn dan
menig zittend PvdA-Kamerlid
de dagen in somberheid slijt.
'Waarom ik?' Flitsende Felix, de
radde en gladde partijvoorzit
ter, zal de vraag de komende
maanden veelvuldig voor de
voeten geworpen krijgen. Waar
om ik? Waarom mag ik niet
meer meedoen? Slechts weini
gen zullen de schuld bij zichzelf
zoeken.
We beloven u nog menige pi
kante onthulling. Want reken
maar dat een aantal Kamerle
den het er niet bij zal laten
zitten. De moddervaten gaan
open. De doopceel van menig
collega zal worden gelicht. De
troebele teksten die mevrouw
Ockels een aantal weken gele
den liet optekenen over een
aantal van haar fractiegenoten,
zijn niet meer dan een beschei
den voorproefje geweest.
Veel Tweede Kamerleden hech
ten ontzettend aan hun baantje.
Eigenlijk is dat verbazend.
Want erg veel status heb je
tegenwoordig als volksverte
genwoordiger niet meer. Inte
gendeel, het Tweede Kamerlid,
de politicus in het algemeen, zit
nu zo'n beetje in de categorie
waarin pakweg vijftien jaar ge
leden de ondernemers zaten.
Toen zei je op een verjaardag
bescheiden: 'Ik werk bij de AM-
RO Bank', ook al was je er
directeur. Een politicus was
veel geziener, vooral de pro
gressieve uitvoering. Waren die
immers niet bezig om van het
gezapige, bekrompen ouwe
mannetjesland een dynamische
staat te maken die zou passen in
het verlichte Aquarius-tijdperk?
Anno 1993 zijn de rollen omge
draaid. Ondernemer zijn is po
pulair. De BWM met chauffeur
en telefoonpluim is statussym
bool nummer één, de jongens
droom van de studenten op de
talloze managementopleidin
gen. Ook al regeer je een afde
ling met drie mensen; noem je
op een feestje 'manager' en je
populariteit neemt op slag toe.
'Nog een toastje?'
Maar een Kamerlid? Status?
Vergeet het maar. Hoon, ver
achting en onverschilligheid is
het minste waarop je kunt reke
nen. Of boosheid, omdat 'de
politiek' er niet in slaagt om de
steeds hoger reikende wens-
boom van de gemiddelde burger
te laten doorgroeien. Met z'n
allen in een schoon, veilig en
rijk land. Dat moet toch kun
nen! Daar hebben we de poli
tiek toch voor! Ze zouden het
daar aan het Binnenhof toch
allemaal mooi voor ons regelen.
Kun je dat die hebberige burger
kwalijk nemen? Die mooie toe
komst is ze toch van verkiezing
tot verkiezing voorgespiegeld.
Nu zijn de politici het slachtof
fer geworden van hun eigen
beloofdrift.
En dan de werkomgeving. Een
beetje gemeente-archivaris
heeft een grotere werkkamer
dan een Tweede Kamerlid. En
die moet die ruimte dan ook nog
delen met een medewerker. Te
gelijkertijd de enige die hij of
zij heeft. Samen moeten ze alles
in de gaten houden. Alleen de
grote partijen hebben nog een
paar mensen extra rondlopen
om de fractie te ondersteunen.
Veel volksvertegenwoordigers
werken ver van huis en je kunt
ook niet eens dichter bij je werk
gaan wonen omdat je voor je
partij een bepaald deel van het
land vertegenwoordigt. Daar
moet je dus blijven. En voor het
geld hoef je het ook niet meer te
doen. En tegen de tijd dat je de
bos bloemen - gekregen als be
loning voor een verre spreek-
Illustratie Mat Rijnders
beurt voor tien mensen - in een
vaas kunt zetten, is die ook al
weer verlept.
Wat is het dan wel, dat die 150
Kamerleden bij elkaar heeft ge
bracht. De oprechte behoefte
om een bijdrage te leveren aan
een beter Nederland? De aspira
tie om ooit nog eens minister of
staatssecretaris te worden? De
behoefte om in de belangstel
ling te staan? Het zal van man
tot vrouw en omgekeerd ver
schillen. Wat ze echter in elk
geval gemeen lijken te hebben is
zetelvastheid.
Het Kamerlid dat spontaan uit
roept: „Leuk hoor! Ik heb dat
nou zo'n vier jaar meegemaakt
maar nu heb ik het wel weer
gezien, tijd voor wat anders",
moet nog steeds beëdigd wor
den. Misschien moet Rottenberg
er in zijn advertentie eerlijk
bijzetten, dat ze allemaal wel
een politiek afkickprogramma
nodig hebben.
De Tweede Kamer behandelt in
de laatste week voor de paasva
kantie de regels waaraan rij
schoolhouders moeten voldoen,
de binnenschepenwet, de mest
stoffenwet, de problemen rond
de toekomst van de Antillen en
de 'mogelijkheid om 'bij lichte
overtredingen direct met de po
litie af te rekenen.
In commissievergaderingen ko
men onder meer aan de orde de
rechtspositie van minderjari
gen, het oormerken van runde
ren, geweldgebruik door de po
litie, het huurwaardeforfait in
de inkomstenbelasting, het
emancipatiebeleid.
In de Eerste Kamer staat de
begroting van Sociale Zaken op
de agenda.
(57-11), Frankrijk (50-13) en
Groot-Brittannië (45-12). Het
onderzoek werd eind vorig jaar
gehouden onder 1.807 jongeren
van 15 tot 19 jaar.
Nederlandse jongeren associëren
Duitsland in hoge mate met de
Tweede Wereldoorlog en/of met
racisme en geweld tegen buiten
landers. Ongeveer 40 procent
van de spontane opmerkingen
van de jongeren had betrekking
op deze twee onderwerpen. Op
vallend laag scoorde wat dat
betreft de voetbalrivaliteit tus
sen Nederland en Duitsland. Die
rivaliteit werd in slechts 1 pro
cent van de gevallen genoemd.
Gevraagd naar de meest opval
lende kenmerken van de Duit
sers, werden vooral het over
heersende karakter (71 procent)
en de arrogantie (60 procent)
van de oosterburen genoemd. In
vergelijking daarmee komen de
Belgen er met vriendelijkheid en
humor (60 procent) aanzienlijk
beter vanaf. Britten worden door
Nederlandse jongeren vooral als
Van onze Haagse redactie
Den Haag - De Marokkaanse
Nederlandse organisatie en haal
wonende Marokkanen.
Die beschuldiging komt van M.
Rabbae, de voorzitter van het
Nederlands Centrum Buitenlan
ders (NCB). Hij maakte gisteren
een boek openbaar, waarin vol
gens hem die beschuldiging on
derbouwd wordt met getuigenis
sen van in Nederland wonende
Marokkanen.
De organisatie die, gestuurd
door de Marokkaanse regering in
Nederland Marokkanen intimi
deert, is de Unie van Marok
kaanse Moslim Organisaties in
Nederland (UMMON).
De UMMON bestrijdt de bewe
ringen van Rabbae en heeft in
middels een kort geding aange
spannen dat op 7 april in
Utrecht dient.
De Marokkaanse overheid zou
proberen om Marokkanen in Ne
derland in haar greep te houden.
Via UMMON en de consulaten
wordt alles gedaan om te verhin
deren dat Marokkanen integre
ren in de Nederlandse samenle
ving. Bij integratie zouden ze te
mondig, te kritisch, worden en
dat zou past niet bij een land
De overheid beklaagt zich al jar<
schiiiigheid van de burger voor
bijvoorbeeld in normvervaging ei
van (overheids)voorzieningen. E
tanende betrokkenheid bij de va
mgewikkelder wetgeving, waaron
oen bedelft.
De belastingwetgeving is daar
poging om die te vereenvoudig,
9eleden, ondanks tal van desku
over meepraten.
Nu bestaan de Kamerleden Ver
ICDA) het om de toch al ingewik
veranderen, dat geen hond het
reden waarom ze de vermogen
sympathiek: zorgen dat rijke Ni
nemen naar België en het milieu
ren.
Maar ze schieten hun doel voorl
vvenste detaillering, die bovendie
belastingwet zo - als het ware fr
Rotterdamse hoogleraar Steven
Padden gevraagd en dat uitblo
riaar de prullenbak,
melden twee zulke eigenwijze vol
