6Aids-testen medisch steeds zinvoller'
4Kies exact' helpt geen spat
NCAB-hoofd Bart Eijrond stopt na zes jaar aidsbestrijding
Bonden
de stem EXTRA OP MAANDAG 22 JUL11991
de Stem bih
DE STEM
Schrijnenc
AMSTERDAM -
disch is het steeds zin
voller geworden om je te
laten testen op Aids, op
HIV-besmetting.
Onderzoek naar toekomstbeeld van kinderen verrast
COKS
VAN EYSDEN
Italiaans sprookje
Allah oe akbar
Eschatology Blues
x.en u zeivers, 4711
vers
Barber blues
Nutty as a Fruit
cake
Gods zegen
Les Piserables
9*uö"nw
Zagreb: 'Hard
optreden tegei
Servisch gewe
T48
Door Rinze Brandsma
„Me-
Met de medicijnen en be
handelmethodes die we nu
hebben kunnen we vroegtij
dig aan interventie doen.
Denk maar aan Aids-rem-
mers als AZT en behande
ling van luehtweginfecties".
Politieregisters, waar in opgesla
gen wordt of iemand seropositief
is, besmet met Aids. Onder
dwang een verkrachter op HTV-
besmetting laten testen. Epide
miologen, die roepen dat Neder
land nu ook maar eens een breed
bevolkingsonderzoek op het
voorkomen van het Aids-virus
HIV moet doen. Omdat we an
ders in onwetendheid blijven
hoe snel de opmars van Aids is.
Is al met al het massaal testen op
Aids in sluipende opmars?
Volgens drs. Bart Eijrond,
hoofd van het bureau van de Na
tionale Commissie Aids-Bestrij-
ding (NCAB) in Amsterdam, valt
dat allemaal nog wel mee. „Een
rechter die een verkrachter een
Aidstest wil laten ondergaan,
dat is één individuele uit
spraak".
Het zijn volgens hem wèl sig
nalen dat Nederland niet (meer)
een eiland van begrip is in een
wereld die roept om isolatie van
mensen met Aids, om testen, op
sluiten en weren aan de grenzen.
„Ethici winnen alleen in Kamer
stukken. Niet in de praktijk. De
beleidsmakers in Den Haag vor
men een happy few; er is een
groot verschil tussen hen en de
mensen in het land. Anders zou
in politiekringen ook niet ge
dacht worden aan registreren op
besmetting met Aids".
De nieuwe publiekscampagne
die NCAB en ministerie van
WVC dit najaar beginnen over
het testen op Aids komt niet te
vroeg. Maar Eijrond zal die cam
pagne niet meer meemaken. Na
zes jaar in de voorhoede van de
Aidsbestrijding stopt hij deze
zomer. Hij heeft ontslag geno
men om een jaar een specialisa
tie-studie sociale geneeskunde/
volksgezondheid te volgen aan
dé fameuze universiteit van Ber
keley in Californië.
Nieuwe horizon
Eijrond (35) stopt niet omdat de
strijd tegen Aids hem niet meer
raakt. Of omdat de Aids-epide-
mie in ons land stabiel lijkt te
worden.
Van specialiseren kwam het
nooit na zijn studie medicijnen.
Als jong basisarts kwam hij via
vrijwilligerswerk in een polikli
niek voor geslachtsziekten te
recht bij het landelijk coördina
tieteam Aids, voorloper van de
NCAB, en bij de Aids-infolijn.
Drie jaar geleden volgde hij zijn
kompaan Jan van Wijngaarden
op als hoofd van het NCAB-bu-
reau.
„Ik wil mijn horizon verbre
den. Want Aids is, ondanks alle
aandacht ervoor, bij ons een re
latief klein volksgezondheids
probleem in een klein land. Ook
wordt de interesse van de be
leidsmakers wat minder. De
aanpak van de meeste westerse
landen komt tamelijk overeen".
Een opvolger voor Eijrond is
nog niet aangewezen. Dat komt
Drs. Bart Eijrond: „Ik durf de stelling aan dat nergens zoveel begrip bestaat voor de wereld van de homo's als hier".
ook, omdat staatssecretaris Si
mons vrij laat bekendmaakte,
het mandaat van de NCAB met
vier jaar te verlengen.
Kijkend naar de komende ja
ren zegt Bart Eijrond het span
nend te vinden om te volgen hoe
Aids zich in ons land verspreidt.
Het beeld blijft nu nog stabiel.
Het aantal vrouwen met Aids
neemt gelukkig niet toe. Brug
gen naar de hetero's zijn nog
steeds niet genomen. De opmars
blijft bij ons beperkt tot risico
groepen als homo's en spuitende
drugsverslaafden. „Maar recent
komen uit Londen berichten dat
Aids zich daar sterker onder he
tero's verspreidt. Ook onder
vrouwen neemt het daar toe".
Radicaal anders
Als ook Nederland die tendens
volgt, zou het karakter van de
dodelijke afweerziekte radicaal
veranderen. „En ook als er op
het gebied van medicijnen een
doorbraak komt. Met de naar
schatting tienduizend seroposi-
tieven (wel besmet het HIV, nog
niet ziek, rb) hebben we nu niet
zoveel te maken. Omdat we nog
niets tegen Aids hebben. Komen
die medicijnen of een vaccin te
gen Aids er wel, dan betekent
dat voor het NCAB-bureau en
volksgezondheid veel werk on
der die grote groep seropositie-
ven".
Drs.Bart Eijrond ziet, pratend
over de opmars van Aids, grote
gevaren in het neerhalen van het
IJzeren Gordijn. In de voorma
lige Oostbloklanden neemt met
de prostitutie het internationaal
sekstoerisme onrustbarend snel
toe. Aan de andere kant lokken
in onze rijke, tolerante westerse
landen de drugs.
„De wereldgezondheidsorga
nisatie WHO Europa heeft ons,
heel eervol, verzocht onderzoek
te doen naar Aids en mobiliteit.
Ze zien in dat grote groepen be
reikt moeten worden met goede
Aidsvoorlichting. Omdat er nu al
grote reizigersstromen zijn van
jonge, seksueel actieve mensen,
dwars door Europa".
Druggebruikers
Grote zorgen maakt Eijrond zich
verder over het maar niet lukken
van een effectief Aidsbeleid in
de richting van de druggebrui
kers. „Een gevaarlijke situatie.
In Zuid-Europa heeft die groep
een bewezen brugfunctie naar
grote groepen van de hetero-be
volking".
Zorg heeft hij ook over het
binnenkort af te schaffen bor
deelverbod. „Ik ben bang dat
daarbij het belang van de volks
gezondheid het onderspit delft.
Dat onder een erkende, geregi
streerde prostitutie een tweede
laag ontstaat van vrouwen die
zich niet willen laten registre
ren. In de prostitutie zitten heel
veel vrouwen die hier illegaal
zijn. Ook op de Wallen achter de
ramen en in de clubs. Ze komen
uit landen waar Aids meer ver
spreid is dan bij ons. Die groep
is straks nóg moeilijker te berei
ken voor artsen en GGD's en
werken onder slechtere omstan
digheden. De beleidsmakers en
Kamerleden hebben voor die
ontwikkeling onvoldoende aan
dacht".
Wat vindt het scheidend bu-
reauhoofd van beschuldigingen
dat zijn NCAB, het bestuur
voorop, een sfeer van wijze af
standelijkheid en zelfvoldaan
heid om zich heeft hangen? Eij
rond grijnst. „Ja. Dat wij, zoals
geschreven, homobureaucraten
met angst voor homo's zijn. Ik
durf de stelling aan dat nergens
zoveel begrip bestaat voor de
wereld van de homo's alk Kier.
„Je hoort aan de ene kant dat
het NCAB zijn oöf zo laSt han
gen naar de minderheidsgroep
van homo-mannen. Die groep
zegt zelf dat zij zich niet genoeg
terugvindt. Ik denk dan: zitten
we precies goed. Vergeet ook
niet dat we hier de Aids-Infolijn
in huis hebben met 20.000 bel
lers per jaar. Alleen dat al zorgt
ervoor dat we een goede voeling
hebben met de wereld van ho
mo's en seropositieven".
Heeft hij zelf van nabij de el
lende van die slopende ziekte
meegemaakt? Het mensonterend
wegteren, geveld door allerlei
infecties? Bart Eijrond blijft af
stand houden. „Ik weet wat het
is om iemand te verliezen aan
Aids. Zoals veel mensen die hier
werken heb ik dat dichtbij in
mijn vriendenkring meege
maakt. Ook mij heeft dat enorm
gemotiveerd om verder te wer
ken".
Enig idee hoe de verdere op
mars in ons land zou kunnen
zijn? „De laatste cijfers van be
smet bloed bij bloeddonors laat
zien dat dat cijfer, een uiterst
laag promillage, jaar op jaar
sterk afneemt, terwijl het aantal
donaties toeneemt. Zoiets zegt
ook wat over de verspreiding on
der de bevolking, die heel be
perkt blijft".
Geslachtsziekten
Aan de andere kant nemen ge
slachtsziektes als syfilis, gonor
roe en chlamydia weer toe, de
laatste vooral onder jongeren.
Vgilig yrijgp -condoom^ppi!-
lijkt meer gepredikt dan geprak
tiseerd te,jyprd,en.
En de randgroepjongeren, met
name de etnische minderheden
daarin? „Toch al een zak vol
problemen. Niet naar school,
drugsgebruik, jongensprostitu-
tie, zwerven. We zijn bezig die
beter te bereiken. Die groep pikt
uit zichzelf voorlichting niet zo
snel op. In Utrecht is de kinder
politie begonnen met een project
Aidsvoorlichting. Helaas is Ais
slechts een van de vele proble
men onder met name Marok
kaanse en Turkse jongeren".
En hun ouders? „Dat is onder
zocht in de grote steden. Onder
geen enkele etnische bevolkings
groep komt Aids meer voor dan
bij andere groepen. Met als uit
zondering Kaapverdianen, maar
die zitten in een bijzondere si
tuatie met een ander HIV-virus.
„We hebben wel zorgen omdat
migranten moeilijker te bereiken
zijn met voorlichting. Zij gebrui
ken ook niet zo gauw condooms.
Bij de GGD's zijn migranten
oververtegenwoordigd bij de ge
slachtsziekten. In het algemeen
lopen zij daar dus meer risico
- FOTO NIEUW ANEFO
voor. Als dat toeneemt en als
daar Aids bijkomt, dan is extra
aandacht nodig voor die groep.
Terwijl daar het idee overheerst
dat Aids .ver van hun bed ligt"
Kwakzalverij?
In Amsterdam floreert de kliniek
van Fight For Life, dankzij door
de Aidsgoeroes dubieus geachte
therapieën met middelen als
Kemron, Compound Q, passieve
immuuntherapie en DDC.
Kwakzalverij, uitbuiten van het
willen vastklampen aan de laat
ste strohalm?
Bart Eijrond: „De patiënten
waarderen de activiteiten van
Kamp en Laane. Maar ze hebben
verschillende petten op: onder
zoekers èn Moerman-types. Van
Kemron is nu wereldwijd be
kend dat dat een middel is dat
niet werkt. Die therapie heeft
dus geen zin. Ik ben overtuigd
dat de mensen achter Fight For
Life oprecht iets tegen Aids wil
len doen. Ik verwijt ze wel dat ze
dat zo onbesuisd doen. Het gaat
ook om volksgezondheid. De in
spectie Noord-Holland houdt ze
nauwlettend in de gaten, maar
heeft nog niet ingegrepen".
Na zes jaar in de frontlinie te
gen Aids, hoe waardeert Eijrond
dat merkwaardige, licht-ge-
raakte en altoos verongelijkte
wereldje van homo's en sero's?
Een snelle grijns. „Ik houd het
liever op sterk gemotiveerd en
strijdlustig. Maar bij Aidsbe
strijding gaat het uiteindelijk
om een kleine groep mensen. Die
moeten goed oppassen waar ze
hun energie in steken".
Door onze verslaggeefster
VELP - Meisjes tussen de
tien en de twaalf willen
graag werken, maar dan het
liefst in de gezondheidszorg
of op school. Een carrière in
de techniek spreekt hen niet
aan. Jongetjes in die leeftijd
hebben een voorkeur voor
werk in de fabriek.
Het grootste deel van de kinde
ren wil graag trouwen en kinde
ren krijgen, maar niemand vindt
dat alleen vaders voor de kinde
ren moeten zorgen. Twaalf pro
cent, waaronder opvallend veel
jongens, meent dat moeders dat
alleen moeten doen.
Dat blijkt uit een onderzoek
dat Wout Schafrat en Tsjitske
Waanders, deeltijd-studenten
pedagogiek aan de Hogeschool
Gelderland, dit voorjaar op drie
basisscholen hebben verricht.
Erg mee bezig
In Velp, Westervoort en het
Zuid-Hollandse dorp Roelofa-
rendsveen werden 115 kinderen
gevraagd naar hun wensen over
de toekomst. De kinderen zitten
in groep zeven en acht, de hoog
ste klassen van de basisschool.
„Deze kinderen staan voor een
belangrijk moment in hun le
ven", verklaart Tsjitske Waan
ders de keuze van juist deze
groep. „Ze moeten kiezen voor
een middelbare school. En die
keuze heeft grote gevolgen voor
het leven dat ze later gaan lei
den".
„Vroeger bepaalde de meester
de schoolkeuze voor een kind",
voegt Schafrat daaraan toe. „Te
genwoordig worden kinderen en
ouders veel meer bij deze keuze
betrokken. Daarom waren we
benieuwd naar wat kinderen op
die leeftijd verwachten van hun
middelbare school, hun werk en
de manier waarop ze hun leven
willen inrichten. „Vooral de kin
deren uit groep acht zijn daar
erg mee bezig. Op het moment
dat zij onze vragenlijsten kre
gen, hadden ze net de CITO-
toets achter de rug".
Uit de resultaten blijkt dat
kinderen uitkijken naar de mid
delbare school. Gevraagd naar
hun voorkeur voor een vakken
pakket, blijkt dat maar liefst 51
procent kiest voor creatieve vak
ken, zoals tekenen, handvaar
digheid en muziek. Dat staat in
merkwaardig contrast met hun
favoriete schoolkeuze, want 54
procent kiest voor MAVO of HA
VO, scholen waar deze vakken
weinig aandacht krijgen.
Techniek
In de groep die de voorkeur geeft
aan een vakkenpakket met wis
kunde, natuurkunde en biologie,
zijn tweemaal zoveel jongens als
meisjes te vinden. Die voorkeur
komt terug in de beroepskeuze
van de kinderen.
De catergorieën verkeer - met
beroepen als piloot, vrachtwa
genchauffeur en stuurman- en
de categorie techniek scoren bij
de jongens hoog, terwijl meisjes
kiezen voor de gezondheidszorg
en techniek. Voor beroepen als
receptionist, secretaresse of
journalist voelen de jongens
niets, maar tien procent van de
meisjes gaf een van deze 'com
municatieve' beroepen als eerste
voorkeur op.
„Ondanks de slogan van de
landmacht -hé men, hé meid-
kiest niemand van de meiden
voor een militaire carrière", zegt
Wout Schafrat. Hij is uiterst
voorzichtig met het trekken van
algemene conclusies uit het on
derzoek, dat voornamelijk cijfer
materiaal bevat. Toch noemt hij
de resultaten opvallend. Ook
Tsjitske Waanders is verrast,
„maar het onderzoek roept meer
vragen op dan dat het beant
woordt." Een verklaring voor
het verschil in antwoorden van
de ondervraagde jongens en
meisjes is in dit onderzoek niet
te vinden'. Maar voor speculaties
bieden de cijfers voldoende stof.
Dagobert Duck
Met posters als 'Mijn vader wil
dat ik tandartsassistente wordt,
maar ik denk persoonlijk meer
aan tandarts' en met de recente
'Kies exact' campagne probeert
de overheid de laatste jaren
meisjes naar de arbeidsmarkt te
lokken.
„Ik merk dat ik daardoor be
ïnvloed ben", vertelt Tjitske
Waanders, j,ik dacht dat er in
vergelijking met vroeger wel het
een en ander is veranderd.
Daarom ben ik zo verrast door
de traditionele ideeën die er on
der schoolkinderen blijken te le
ven. Als ons onderzoek represen
tatief is, dan helpt 'Kies exact'
blijkbaar geen spat".
Waanders noemt het voor
beeld van een jongetje dat stuur
man op de grote vaart wil wor
den en het liefst zeven kinderen
wil die door moeder moeten
worden verzorgd.
Een andere verwachting die
door het onderzoek wordt tegen-
Uit het onderzoek blijkt dat kinderen uitkijken naar de middel
bare school. - FOTO ANP
gesproken, heeft betrekking op
de vraag hoeveel geld kinderen
willen verdienen. „Dat je rijk
wil worden, lijkt me een typi
sche kinderwens, maar dat blijkt
helemaal niet het geval", zegt
Waanders „Dagobert Duck heeft
minder invloed dan ik had ver
wacht".
Wout Schafrat somt de cijfers
op: 62 procent van de kinderen,
van wie het merendeel meisjes
(61 procent), wil 'genoeg geld om
van te leven'. Negen procent
kiest voor 'heel veel geld' en in
die groep is tachtig procent van
het mannelijk geslacht. „Is het
voor jongens dan toch belangrij
ker om in hun eigen onderhoud
te voorzien?", vraagt Schafrat
zich af.
T oekomstdromen
Bij de keuze tussen trouwen of
samenwonen speelt sexe echter
geen belangrijke rol. Als ze de
keus hebben, kiest zeventig pro
cent voor trouwen, de rest wil
samenwonen. Geen enkel kind
weet zeker dat het alleen wil
blijven wonen.
Met de vraag wat ze het liefst
zouden willen (trouwen, samen
wonen of alleen blijven), weet
zeventig procent van de tienjari
gen zich geen raad. Bij de
twaalfjarigen blijkt dat 21 pro
cent te zijn. „Met de leeftijd
neemt het zicht toe op wat men
wil", concludeert Schafrat uit
deze cijfers. „Het niet-weten
gaat over in het weten", voegt
Waanders daaraan toe.
Beiden menen dat een uitge
breid vervolgonderzoek op z'n
plaats zou zijn. Als kinderen
wordt gevraagd waaróm ze kie
zen voor een bepaald beroep,
dan ontstaat er meer inzicht in
de motieven en achtergronden
van hun dromen over de toe
komst.
Verboden uit het
venster te spuwen",
als kind ben je
graag bereid te geloven dat
het er écht staat op het bordje
in de trein. Letters die weige
ren zich in je hoofd tot be
kende klanken samen te voe
gen: „E Pericoloso Sporgersi",
wat zou dat betekenen Je va
der zegt langs z'n neus weg
maar wel overtuigend: „O, dat
is Italiaans, daar staat dat je
niet uit het venster mag spu
wen".
Vooral ook omdat de vreemde
taal niet met de alledaagse
woordjes raam en spugen
wordt vertaald, klinkt het zo
geloofwaardig. En gewoon
tussen Amsterdam en Utrecht
voel je je opeens een beetje
wereldreiziger. Jouw eigen
trein rijdt dus wel eens hele
maal naar Italië en daar slaat
de conducteur alarm als je het
raampje opendraait om een
vies snoepje of kauwgom uit te
spugen. O nee: spuwen.
Jaren later, in Italië op va
kantie, wordt hard gelachen
om dit verhaal. Het is gevaar
lijk om naar buiten te leunen -
die échte vertaling is allang
nuchtere werkelijkheid. Maar
daar bij de Nederlandse vrien
den, die voorgoed neerstreken
in een lieflijk olijf-landschap
vol onvervalste Italiaanse fa
milies, wordt het leven weer
een sprookje. Althans voor
óns, die ene week waarin we
los van de eigen sleur mee
draaien in een andere alle
daagse werkelijkheid, die zo
zonnig lijkt, en zo pittoresk in
een boerenbediening tussen
de cipressen.
Wat doet-ie daar, zo'n Ne
derlander die jaren in Italië
werkte en zo verliefd werd op
het land Huis en hof onder
houden, praten met de buren
op loopafstand, elke dag een
krant kopen bij de vrouw die
een getrouwde dochter heeft
met kind Sara. Dan zingt die
Nederlander „Sara je rok zakt
af", en het Italiaanse meisje
schatert om de vreemde woor
den. Hij rijdt met de auto naar
de dichtstbijzijnde grote stad,
en slalomt op de scooter door
het dorp dat als een intvis met
kronkelige armen tegen de
helling ligt aangegroeid. De
vrouw van die Hollander
dweilt elke dag de tegelvloe
ren van haar huis, kookt can-
neloni al pomodoro, haalt -
ook per scooter - boodschap
pen in de plaatselijke super
markt, voordelig en goed ge
sorteerd tot en met ingevroren
visfilet uit Urk. Maar de pepe
roni koopt ze in het kleine ka
mer-winkeltje van grijsbe-
snorde Giorgio met de opera-
Zjj .kent gepoeg Italiaans
om zijn charmes en plagerijen
zo te pareren dat zij zelf over
eind blijft en tegelijk de Ita
liaan vleit. Giorgio is waarde
vol, hij maalt de koffie waar je
bij staat. Dat is niet zomaar
gewoon caffé die hij verkoopt,
ruik maar: „da's caffé-caffé".
Het dorp heeft een eigen
Don Camillo met een heel ha
rem vrouwtjes die hem en zijn
kerk instandhouden. Die gelo
vige zielen slepen armenvol
bloemen aan voor op het al
taar en bij het Maria-beeld, en
ze versieren het schilderij van
de plaatselijke heilige. De
vrouwtjes vullen met achten,
met tienen, soms twaalven de
kerk bij de snelle zaterdag,
avondmis. Eentje doet de
voorbeden die het Italiaanse
Gooi- en Stichtboekje kant en
klaar levert. Na de eerste aan
roeping valt een stilte. Hoof
den draaien met verwachtings
volle blik. Ja, de Hollander is
er ook met vrouw en vrienden
(wat een drukbezochte mis
Goed dan, braaf leest hij ge
bed nummer twee en vult dan
de funktie van man-in-de-kerk
onder tevreden geknik volle
dig in door met aanzwellend
stemgeluid drie en vier er in
z'n beste Italiaans ook bij te
doen. Buiten in de dunne
avondzon worden handen ge
schud en weer-praatjes gewis
seld. Don Camillo zélf groet
het groepje leken met een eer
waardig knikje vanuit de ver
te, al halfweg het pad naar z'n
avondeten beneden in het
dorp.
Een week is gauw voorbij,
een italiaans „arrivederci" niet
moeilijk te leren. We" zeggen
het binnen al tegen elkaar en
later nóg vele malen, buiten
bij de auto. Die staat ingepakt
klaar vóór het onderstuk van
het huis met de oliemolen, die
in aktie zal komen zodra de
olijven geplukt gaan worden.
Het zal minder bedrijvigheid
geven dan vorig jaar, want
hele stukken olijfbos tegen de
noordelijke berghelling zijn
verbrand. Voor de zoveelste
keer die dagen wordt het ons
aanewezen. Een bezorgde blik
zegt: „Wat hou ik van deze
streek". De brede armzwaai
getuigt: „Ik voel me als een
van hier".
We starten en ik draai het
raampje laag voor een laatste
groet. Och natuurlijk, dit is het
antwoord: „E pericoloso spor
gersi". Onze viervoudige lach
verwaait tussen de cipressen.
Dan keert ieder terug naar de
eigen alledaagse werkelijk
heid. Het sprookje is uit.
nsbioid .r
God is niet dood,
noch Zijn hemelrijk vergaan,
Hij heeft, met ons allen lot be
gaan,
vrijwillig troonafstand gedaan
omdat een mensheid
niet van religies bevrijd,
zich ten gronde richt
in godsdienststrijd.
Met een geloof in een hemel
die niet bestaat
is de mensheid heel wat
meer gebaat,
dan met de koele getuigenis
dat de hemel wishful thinking
is,
aldus - posthuum - de athëist
die zich zo dolgraag had ver
gist.
Ik ben de vloek en de zucht ge
lijk,
mijzelf, als ook de koning te
rijk.
Ik zing voor niemand de
tweede stem
en zeggen de mensen: „Daar
heb je hem"
dan is hij het niet, dan ben ik 't
zelf
de 47 zowel als de 11,
maar ik houd me listig van den
domme
en God alleen heeft mij ooit
horen brommen.
God schiep de schapen,
Mijne Heren,
om zich door ons
te laten scheren,
maar als er geen schapen
meer worden geboren
zijn wij het zelf
die worden geschoren.
Ieder van ons kan
een appelflauwte krijgen,
maar ik wil weten,
enkel voor dit rijm:
Waarom valt er nooit
iemand in perenzwijm.
„Alles is goed
waar Gods zegen op rust"
zei de pater
die 't nonnetje had gekust,
„en zolang die rust
op het altaarkussen
kus ik de nonnetjes ondertus
sen
Le Pisanthrope van Polière
zegt U, Padame la Parquise
Ik vrees U hebt 'n spraakge
brek
maar ik bied geen hulpverle
ning.
Consulteer u een logopedist,
vraag die eens naar zijn pening
DEN HAAG/BREDA
gië is bereid om opniei
Nederland te bekijken
spoorlijn van de supe
TGV-trein toch niet
langs Breda kan lopen.
Dat heeft de Belgische n
van Verkeer, Dehaene,
woord op vragen van de
sche senator Suykerbuy
minister Maij-Weggen 0
en Waterstaat) Dehaen
zoekt om een gezair
grensoverschrijdende str
verrichten, zal Dehaene d
sitief op reageren.
CDA-Europarlementariër
nelissen en CDA-Kamerl
Vlijmen zeiden zaterdag i
TROS-radio dat Maij 2
mogelijk met Dehaene on
Sjo
ROTTERDAM (AN
damse haven die lie
hebben gisteravonc
digen en vandaag w
De sjorders hebben int
voersbond FNV zaterc
nisatie SVZ en de Ven
lectieve arbeidsovereei
De principe-overeenkoms
overeengekomen, geldt 1
ZAGREB (RTR) - De Kro
autoriteiten zullen meer
gaan ondernemen tegen 1
len van Servisch natioi
(Cetniks) in het oosten
Joegoslavische deelrep
Dat heeft de Kroatische
dent Franjo Tudjman g
verklaard op een persconi
in Osijek.
Deze stad ligt midden in
nië, de regio die het zwi
getroffen door etnische 01
Bij gewapende confrc
tussen Kroaten en Serviè
de afgelopen week zeker
den gevallen.
„Cetniks breiden hun
pende acties in Kroatië t
stelde Tudjman. Hij
streepte in Osijek dat Zag
geen enkele wijze gebied
staan dat door Servische
nalisten wordt opgeëist.
De Kroatische president
schuwde zijn gehoor dat
besluit van het staatsprt
om het federale leger uit
nië terug te trekken de zal
moeilijkt.
Kroatië vreest dat eenhec
het Joegoslavische leger
Slovenië worden overge
naar die gebieden in Kro.
overwegend door Serviëi
dén bewoond. Zagreb b
digt het federale leger ei
strijd van de Cetniks in 1
te ondersteunen.
De Sloveense radio trok z
avond een bericht van ee:
de dag in dat sprak over
gin van de terugtrekking
Joegoslavische leger.
recht is harteloos
herinnering, het baseert
delijk. De Japanse oorlo
ren.
Premier Kaifu sprak opre
de Nederlanders in de
maar dat was het dan oc
baar naar de nog levenc
niet aannemen.
Voor Japanse begrippen
'er berouw betoonde, li
eigen rol in de Tweede
schiedschrijving van die
over de eigen schuld, e
1941 en 1945' is taboe,
tot de atoombommen di
2|jn en heeft zichzelf de
maakt.
Vanuit dié optiek is de s
overwinning. De slachtof
aan de trots van het Lanc
twijfeid, maar het beteke
's. Zij voelen het leed ei
verlies van dierbaren, de
ringen en de onder dwan
Woorden niet uitgewist.
'n de Koreaanse oorlog
noot. Vandaar dat de Ver
net in 1951 met Japan o|
oerlands-lndische slach!
aragje van zo'n driehond
Juridisch is daarmee de
ne Japanse regering daai
~e net gesprek met de
gaan.
Premier Lubbers vond 1
uapanse ambtgenoot te
gen over landingsrechte
h® meer belang dan on
nouding voor een eerste
hnü-u Iaatste wereldoor
lijkbaar meer politieke