De Tour de France in de Kleine Stem en vermoedens blijven bestaan wkt ings- ws. Klein Nieuws 99.- 27,50 3,95 3x ROTTERDAM SPI DO atvaart PAPIER IVOOR UW PEN IJT HOURS- 3QRDIJNEN jpons afgeprijsd. ÖFFEN N binnenland IS r=Sl Ben Barka Vrij 'n dagje rotterdam 1,2,3 doen! Kodak' Werkende vrouwen Op reis A 59 )or huiskamer. p. mtr. hoonheidsfoutjes liteiten in gloedvolle ;sins. p. m. DE STEM VAN WOENSDAG 12 JULI 1978 Beste Mijnheer, We hebben het in de klas over kranten. We zouden graag eens voor verslaggever spelen. We zouden een verslag over sportdag willen schrijven. We willen graag dat dat in de krant kwam. Kan dat in de krant? Schrijft u het bericht terug? Mare Benerink en Bernadette Vermeulen, twee leerlingen van de Klinkert in Oudenbosch. Beste Mare en Bernadette, Natuurlijk komt jullie verslag in de krant. Ik ben er erg benieuwd naar. Maar ik ben geen mijnheer hoor, ik ben een vrouw. Ik wacht op jullie krantebericht. De leerlingen van de In- ternaatschool Lievenshove in Oosterhout zijn met zijn allen gaan kijken naar de aankomst van de Tour de France in St. Willebrord. Ze stuurden een brief naar het stadhuis in Rucp- hen. „Wij willen naar de Tour komen kijken", stond daar in. „Kan dat?" De gemeente Rucphen zorgde voor vrijkaarten op de eretribune van het Wie- Iercomité. De kinderen werden opgehaald en weer thuisgebracht. Ze kregen allerlei lekkere dingen en het werd een prachtige dag. Na de gebeurtenis heb ben ze op school tekeningen en verhalen gemaakt over de Tour. Alle inzendingen waren erg de moeite waard, maar ik kan ze natuurlijk niet allemaal plaatsen. Maar ik heb mijn best ge daan om een keuze te ma ken, en ik hoop dat de leer lingen van Lievenshove er tevreden mee zijn Beste mensen, hier is dan weer de Tour de France met een reportage uit Sint Wil lebrord. Er was op die dag van alles geweest, zoals de reclamekaravaan en de langste fiets van Neder land. En er waren parachu tisten die uit een vliegtuig sprongen en stuntrijders die gevaarlijke toeren uit haalden. Bij de aankomst van de Tour was Corrie Ko- nings met twee missen René Opsteegh aanwezig. De kinderen van Lievenshove waren ook uitgenodigd om op de ere tribune te zitten. De start deed Jack Jersey en toen gingen ze weg naar Brussel. Kees Schild Toen de wielrenners bin nen waren gekomen, ging ik op handtekeningen uit. Al gauw had ik er een paar van Corrie Konings, Jack Jersey en Fred Lakee. Toen de wielrenners terugkwamen, reed er een Franse wielren ner over mijn voet, dus toen liep ik mank. Toen ik en Peter Jan Raas ontdekten, gingen we daar om een handtekening, maar we werden ruw door een ra dioman weggeduwd. Peter en ik namen dat niet, en duwden terug. Toen vroeg Jan Raas ons wat we wou wen. Ik zei, een handteke ning. Toen raakten we aan de praat met Jan Raas. Ook gingen we naar Hennie Kuiper, ook van hem heb ik een handtekening, en ook Twan Teskens van René Martens, die onder het bloed zat. Die was dus gevallen. Marie-Louise Jansen Ik ben met de bus meege gaan, ik heb een lunch pakket gekregen en ik heb. wielrenners gezien. Ik heb kaarten verkocht, daar 3 gulden mee verdiend en 3 kwartjes. En het heeft gere gend. Dag. Ronnie Gielis Ik heb een man gezien, dat was de sterkste man van heel de wereld. Die had 5 kafusakie motors, die had hij aan elkaar gebonden, en die motors begonnen te rijden en hij hield ze ge woon tegen. Toen de wiel-' renners aankwamen, was een gezicht vol met bloed en Jan Raas heeft de gele trui. Willo Na een minuut of 20 waren we in St. Willebrord. Toen moesten we uitstap pen en nog vijf minuten lopen en toen waren we bij de ingang. We liepen een stukje verder en toen hoorde ik een geldstuk val len, ik keek om en zag 1,00 liggen en raapte hem op. Toen gingen we op de tri bune zitten. We hebben an derhalf uur gewacht. On dertussen hebben we aller lei dingen gezien, ook heb ben we een lunchpakket gehad. Peter van Mulken Deze twee reuzenpanda's in de dierentuin van Peking (China) zitten in de shaduw van de muur verse bamboebla deren te eten. Eindredactie: Carla Klop In Nederland wonen meer dan tachtigduizend kinderen van gastarbei ders. Gastarbeiders zijn mensen die uit Turkije, Italië, Spanje, Marokko en andere landen naar Nederland zijn gekomen om hier te werken. Ze kunnen in hun eigen land vaak moeilijk werk vin den. Ze wonen hier vaak in oude huizen en ze heb ben niet zoveel geld. De kinderen van gas tarbeiders weten niet goed, waar ze nou eigen lijk thuishoren: in Ma rokko bijvoorbeeld, of in Nederland? Op school leren ze Nederlands, maar thuis spreken hun vader en moeder vaak een andere taal. Veel van deze kinderen gaan op hun zestiende jaar in een fabriek werken. Stude ren of naar een andere school is er niet bij. Er is nu een boekje ver schenen over de kinderen van gastarbeiders en hun toekomst. Dat boekje heet: „Waar hoor ik bij?" Het is geschreven door J. Rijk, secretaris van de stichting „Cura Migrato- rium" en het is voor 1,50 plus porto ver krijgbaar bij het secreta riaat: Hinthamerstraat 177, Den Bosch. Voor de meeste kinde ren is nu de grote vakan tie begonnen. Misschien ga je met je ouders naar het buitenland, mis schien blijf je lekker thuis. Wat je ook doet, je maakt vast wel iets geks of spannends mee in de komende weken. Als je er zin in hebt, schrijf het op, of maak er een tekening van en stuur die naar de Kleine Stem, Reiger straat 16 in Breda. DE KLEINE STEM WENST JULLIE EEN FIJNE VAKANTIE TOE! etermijn een e jaren erva- I staal-P.V.C. luw- als ver- amheden die sreist. 114 (Van onze correspondent) PARUS - De vertoning van e film „De affaire-Mattei" op en Frans televisiestation heeft opnieuw de zaak van het zgn. comité, het hoge Franse moord-comité uit de zestiger jaren, actueel gemaakt. In elk geval heeft de vertoning van de film andermaal de aandacht gevestigd op een aangelegen heid die nooit helemaal uit de doeken gedaan, nooit totaal opgehelderd is, maar waarvan niettemin (volgens de alge mene overtuiging; de essen tiële elementen nooit overtui gend weerlegd zijn. De affaire concentreert zich rond de onthullingen van een gewezen Franse diplomaat, Philippe Thyraud de Vosjoli, die in de vijftiger jaren de ver- bindingsman van de Franse in lichtingendienst met de Ame rikaanse CIA was. In 1963 hield Vosjoli's dienstverband °P en er werd gefluisterd dat hij door De Gaulle ontslagen was omdat hij met de Ameri kanen van de CIA te vriend schappelijk, zelfs te intiem geworden was. De Vosjoli ver klaarde in 1968 dat de kringen rond president De Gaulle al jaren tevoren (hij gewaagde ran 1962) geïnfiltreerd waren door één of meer Sovjet agenten. Deze verklaring werd overigens het motief van de roman „Topaz" van Leon Uris. De roman was in de jaren van De Gaulle's bewind in Frank rijk verboden, hetgeen bij me nigeen de veronderstelling deed rijzen dat er toch elemen ten van waarheid in schuilden. Ie onthullingen van De Vos joli in diens in Amerika ver schenen boek „The Commit tee" komen er op neer, dat er in de jaren tussen 1965 en '70 in frankrijk een hoog „moord- comité" bestond dat ten doel had vijanden van het Gaullis- Ben Barka ...slachtoffer... tische regime uit de weg te ruimen. Volgens de gewezen inlichtingenagent was de Franse geheime dienst zeer ac tief en agenten openden regel matig de diplomatieke post van de diverse ambassades in Parijs. Volgens De Vosjoli was een geheime Franse agent in 1961 in Cannes, waar een in ternationale conferentie plaats vond, de hotelkamer van de Amerikaanse onderstaatsse cretaris van buitenlandse zaken George Ball, binnenge drongen om een geheim docu ment te fotograferen, terwijl Ball rustig sliep. Het boek geeft bovendien tal van bijzonderheden over de in terne werkwijze van de Franse geheime dienst, maar het is, zoals terecht opgemerkt, voor namelijk geschreven om een medewerker van de auteur, Marcel Leroy (die zich ook Finville liet noemen) te verde digen. Leroy raakte in de ge vangenis wegens de rol die hij gespeeld had in de ontvoering van de Marokkaanse opposi tieleider Ahmed Ben Barka, die in de herfst van 1965 voor een onbekende drugstore in Saint-Germain-des-Prés ver dween. Zijn ontvoering en na genoeg zekere moord leidden» tot een van de grote schanda len van het Gaullistische tijd perk en veroorzaakte een breuk in de betrekkingen tus sen Parijs en Rabat. Volgens De Vosjoli was Leroy, een van de meest vooraanstaande figu ren van de Franse contra spionagedienst, moedwillig door de hoogste Franse autori teiten in de zaak gemengd om hem uit te schakelen omdat hij geweigerd had de bevelen uit te voeren van het „moord- comité". Deze hadden betrek king op het uit de weg ruimen van een aantal Fransen uit Al gerije, die felle tegenstanders van De Gaulle waren en die in ballingschap in Spanje en Por tugal verbleven. Pompidou, op ondubbelzin nige wijze duidelijk gemaakt hadden, dat zij de hele zaak van het „moord-comite" in bijzonderheden uit de doeken zou doen, als hun collega niet binnen de kortste keren op vrije voeten gesteld werd. Minder dan een week later was Leroy, volgens De Vosjoli vrij. Wat het „comité" zelf be treft, dit zou bestaan hebben uit vooraanstaande geheime agenten en hoge functionaris sen en sommige bijeenkomsten daarvan werden voorgezeten door premier Pompidou, die De Gaulle later als president De versie die De Vosjoli van een en ander in zijn boek gege ven heeft, is overigens door de betrokkene, dus Marcel Leroy, die nu teruggetrokken in Zuid-Frankrijk leeft, op alle punten bevestigd. De Vosjoli verklaart even eens waarom Marcel Leroy na vier maanden in de gevangenis gezeten te hebben, plotseling vrijgelaten werd. De reden zou zijn, dat eên groep medewer kers van Leroy De Gaulle en zijn eerste-minister, Georges (ADVERTENTIE) neem gezellig de trein; koop bij NS de voordelige dagtocht nr. 20 'n rondvaart door de havens ronduit een belevenis ponton '--""L .willemsplein tel. 135400 waar dieren thuis en dierenvrienden uit zijn diergaarde blijdorp tel. 654333 BLUDORP ZOO bovenste best_ uitgaans-idee;1" wèt 'n uitzicht parkhaven tel. 363436 en leg het vast met de kleuren uit het gele doosje van Pompidou ...voorzitter... van de republiek opvolgde. Het comité had, zo heet het, een permanente lijst van „objec tieven", d.w.z.: personen die uit de weg geruimd moesten worden en wel binnen min of meer afzienbare tijd. Daaron der bevonden zich, aldus de schrijver van „The Commit tee" de presidenten van de Afrikaanse repubieken Guinea en Tunesië, Sekoe Toeré en Habib Boerguiba. Zij werden in die jaren als voornaamste tegenstanders en gevaren voor De Gaulle in Afrika gezien. Dat de zaak dezer (Jagen weer aan komen ,dat De Vosjoli eveneens be- 'weert dat dé Italiaanse aardolie-magnaat, Enrico Mattei, eveneens door „het comité" uit de weg geruimd zou zijn. Mattie kwam in 1963 om in een ramp met zijn per soonlijk straalvliegtuig (van Frans fabrikaat overigens) en later werd vastgesteld dat er sabotage in het spel was. Vol gens „The Committee" was deze sabotage verricht door leden van het Franse moord commando, en wel omdat het in de bedoeling van Mattei ge legen zou hebben de Franse oliebelangen in Algerije te on dergraven en de Fransen zelfs de exploitatie van de bronnen van Hassi Massaoud en Hassi H'mrel onmogelijk te maken. Een en ander uiteraard met de bedoeling de Italianen de plaats van de Fransen te laten innemen. Ondanks het feit, dat de af faire nu andermaal op de voor grond gekomen is, lijkt het ook thans niet waarschijnlijker dan enige tijd geleden, dat de ware feiten van eventuele ge ruchten of vergissingen ge scheiden zullen kunnen wor den. Dat er een soort „hoog- comité" bestaan heeft, lijkt niettemin zeker; dat er tal van mysterieuze toevallige samen lopen van omstandigheden zijn, datvele dingen al dan niet rechtstreeks erop wijzen dat De Vosjoli gelijk heeft, eve neens. Maar met dit al zal het vermoedelijk, en voornamelijk bij gebrek aan documenten (want men was voorzichtig!) ten enemale onmogelijk blijken concreet te bewijzen dat het een of andere relaas dat De Vosjoli geeft, inderdaad op harde feiten berust. Zekere twijfels blijven bestaan, zekere waarschijnlijkheden eveneens. JAN DRUMMEN Brieven voor deze rubriek moeten met volledige naam en adres worden ondertekend Bij publikatie zullen deze vermeld worden Slechts bi) hoge uitzondering zal van deze regel worden afgeweken Naam en adres zi|n dan bij de redactie bekend Publikatie van brieven (verkort of onverkort) betekent met dat de redactie het in alle gevallen eens is met inhoud, c.q strekking. Rpctök'fi 1 brengt wat hem politiek gun- ■-'Cöi.CrV stig uitkomt kunnen wij daar niets aan doen". Verder commentaar van mij overbodig. Zou Van der Doef zoiets misschien volksmislei ding noemen? BREDA J. DE REEPER Vorige week in De Stem het commentaar gelezen van Van der Doef op de ombuigings operatie. Eerder had ik al ken nis genomen van een beknopt overzicht over hetzelfde on derwerp in uw blad en daarna nog veel informatie gekregen via radio, tv en de weekbladen. Zowel naar stijl als naar in houd vond ik het stuk een dikke onvoldoende waarde. Mijn antwoord luidt dan ook: wat weet een koe van boompje klimmen? Van der Doef gaat echter met zijn veroordeling van Van Agt wel wat al te ver. Daarom nog gaarne dit. Ergens in dat stuk komt hij met het volgende als bewijs dat zijn vriend Den Uyl het (natuurlijk) beter kan ais hij schrijft: „De berekeningen die het Centraal Planbureau van de voorstellen van Den Uyl heeft gemaakt bevestigen dui delijk dat er een ander beleid mogelijk is en de gevolgen daarvan voor de inkomens, de werkgelegenheid, de huishou ding van de overheid enz. Wel nu, uit de overlegde cijfers blijkt dat het plan-Den Uyl nog enkele duizenden arbeids plaatsen meer biedt dan het plan van de regering". Tijdens de formatie heeft Den Uyl hetzelfde grapje uit gehaald. Toen bepaalde prog noses van het CPB de socialis tische aanpak tot een utopie bestempelden vroeg de PvdA het CPB het rekenwerk nog eens over te doen. En het won der geschiedde: Na het nodige rekenwerk bleken de progno ses veel beter bij de socialisti sche aanpak te passen. Desge vraagd werd toen door prof. drs. J. Weitenberg, onderdirec teur van het CPB de volgende kanttekening bij deze gang van zaken gemaakt: „Wij zijn een dienstverlenend instituut en draaien op verzoek. Als een po litieke partij, de vakbeweging of de werkgevers bij ons komen met het verzoek bepaalde ver onderstellingen in een model uit te werken, dan doen wij dat. En dan is het aan onze op drachtgever om die resultaten of een deel daarvan - naar bui ten te brengen. Als die op drachtgever alleen naar buiten Via via kwam ik in het bezit van een berichtje in De Stem van 3 juni dat ik een artikel geschreven zou hebben in „Economisch Statistische Be richten" over het werken van de gehuwde vrouw met daarbij vele en vele reacties in uw krant. Ik verzoek u dringend te rectificeren dat ik nooit gepu bliceerd heb in „Economisch Statistische Berichten" en ook niet over het werken der ge huwde vrouw en de gevolgen daarvan op onze economie. EINDHOVEN HANNEKE VAN BUUREN (Door een misverstand is de naam van drs. Hanneke van Buuren terechtgekomen in de kop boven het betreffende ar tikel in De Stem. Het artikel in ESB was geschreven door de heer H.F. van Buuren, red.) Van 28 juli tot 5 aug. gaat oud-minister Pronk naar het communistisch jeugdfestival in Cuba, vergezeld van 70 jon geren uit de vereniging van dienstweigeraars, het Chili- comité, de vereniging Nederland-Cuba en natuurlijk ookuitkerkelijkegroepen. Het ministerie van C.R.M. betaalt daarvoor 10.000,-, de com missie voor ontwikkelingssa menwerking/ 8000,-. De vlie greis erheen is gratis. Ik ben gepensioneerd ambtenaar en wil zeker wel inleveren om mee te werken aan de ombuigings operatie, maar laat men af blijven van de ambtenaren zo lang er nog zo met geld gesme ten wordt. BREDA J. DE VOGEI-

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1978 | | pagina 5