De Tour de France
in de Kleine Stem
en vermoedens blijven bestaan
wkt
ings-
ws.
Klein Nieuws
99.-
27,50
3,95
3x ROTTERDAM
SPI DO atvaart
PAPIER
IVOOR UW PEN
IJT
HOURS-
3QRDIJNEN
jpons
afgeprijsd.
ÖFFEN
N
binnenland
IS
r=Sl
Ben Barka
Vrij
'n dagje rotterdam
1,2,3 doen!
Kodak'
Werkende
vrouwen
Op reis
A 59
)or huiskamer.
p. mtr.
hoonheidsfoutjes
liteiten in gloedvolle
;sins.
p. m.
DE STEM VAN WOENSDAG 12 JULI 1978
Beste Mijnheer,
We hebben het in de klas over kranten. We zouden graag
eens voor verslaggever spelen. We zouden een verslag over
sportdag willen schrijven. We willen graag dat dat in de
krant kwam. Kan dat in de krant? Schrijft u het bericht
terug?
Mare Benerink en Bernadette Vermeulen, twee leerlingen
van de Klinkert in Oudenbosch.
Beste Mare en Bernadette,
Natuurlijk komt jullie verslag in de krant. Ik ben er erg
benieuwd naar. Maar ik ben geen mijnheer hoor, ik ben een
vrouw. Ik wacht op jullie krantebericht.
De leerlingen van de In-
ternaatschool Lievenshove
in Oosterhout zijn met zijn
allen gaan kijken naar de
aankomst van de Tour de
France in St. Willebrord.
Ze stuurden een brief
naar het stadhuis in Rucp-
hen. „Wij willen naar de
Tour komen kijken", stond
daar in. „Kan dat?"
De gemeente Rucphen
zorgde voor vrijkaarten op
de eretribune van het Wie-
Iercomité. De kinderen
werden opgehaald en weer
thuisgebracht. Ze kregen
allerlei lekkere dingen en
het werd een prachtige dag.
Na de gebeurtenis heb
ben ze op school tekeningen
en verhalen gemaakt over
de Tour. Alle inzendingen
waren erg de moeite waard,
maar ik kan ze natuurlijk
niet allemaal plaatsen.
Maar ik heb mijn best ge
daan om een keuze te ma
ken, en ik hoop dat de leer
lingen van Lievenshove er
tevreden mee zijn
Beste mensen, hier is dan
weer de Tour de France met
een reportage uit Sint Wil
lebrord. Er was op die dag
van alles geweest, zoals de
reclamekaravaan en de
langste fiets van Neder
land. En er waren parachu
tisten die uit een vliegtuig
sprongen en stuntrijders
die gevaarlijke toeren uit
haalden. Bij de aankomst
van de Tour was Corrie Ko-
nings met twee missen
René Opsteegh
aanwezig. De kinderen van
Lievenshove waren ook
uitgenodigd om op de ere
tribune te zitten. De start
deed Jack Jersey en toen
gingen ze weg naar Brussel.
Kees Schild
Toen de wielrenners bin
nen waren gekomen, ging ik
op handtekeningen uit. Al
gauw had ik er een paar van
Corrie Konings, Jack Jersey
en Fred Lakee. Toen de
wielrenners terugkwamen,
reed er een Franse wielren
ner over mijn voet, dus toen
liep ik mank. Toen ik en
Peter Jan Raas ontdekten,
gingen we daar om een
handtekening, maar we
werden ruw door een ra
dioman weggeduwd. Peter
en ik namen dat niet, en
duwden terug. Toen vroeg
Jan Raas ons wat we wou
wen. Ik zei, een handteke
ning. Toen raakten we aan
de praat met Jan Raas. Ook
gingen we naar Hennie
Kuiper, ook van hem heb ik
een handtekening, en ook
Twan Teskens
van René Martens, die
onder het bloed zat. Die was
dus gevallen.
Marie-Louise Jansen
Ik ben met de bus meege
gaan, ik heb een lunch
pakket gekregen en ik heb.
wielrenners gezien. Ik heb
kaarten verkocht, daar 3
gulden mee verdiend en 3
kwartjes. En het heeft gere
gend. Dag.
Ronnie Gielis
Ik heb een man gezien,
dat was de sterkste man van
heel de wereld. Die had 5
kafusakie motors, die had
hij aan elkaar gebonden, en
die motors begonnen te
rijden en hij hield ze ge
woon tegen. Toen de wiel-'
renners aankwamen, was
een gezicht vol met bloed en
Jan Raas heeft de gele trui.
Willo
Na een minuut of 20
waren we in St. Willebrord.
Toen moesten we uitstap
pen en nog vijf minuten
lopen en toen waren we bij
de ingang. We liepen een
stukje verder en toen
hoorde ik een geldstuk val
len, ik keek om en zag 1,00
liggen en raapte hem op.
Toen gingen we op de tri
bune zitten. We hebben an
derhalf uur gewacht. On
dertussen hebben we aller
lei dingen gezien, ook heb
ben we een lunchpakket
gehad.
Peter van Mulken
Deze twee reuzenpanda's in de dierentuin van Peking
(China) zitten in de shaduw van de muur verse bamboebla
deren te eten.
Eindredactie: Carla Klop
In Nederland wonen
meer dan tachtigduizend
kinderen van gastarbei
ders. Gastarbeiders zijn
mensen die uit Turkije,
Italië, Spanje, Marokko
en andere landen naar
Nederland zijn gekomen
om hier te werken. Ze
kunnen in hun eigen land
vaak moeilijk werk vin
den. Ze wonen hier vaak
in oude huizen en ze heb
ben niet zoveel geld.
De kinderen van gas
tarbeiders weten niet
goed, waar ze nou eigen
lijk thuishoren: in Ma
rokko bijvoorbeeld, of in
Nederland? Op school
leren ze Nederlands,
maar thuis spreken hun
vader en moeder vaak
een andere taal. Veel van
deze kinderen gaan op
hun zestiende jaar in een
fabriek werken. Stude
ren of naar een andere
school is er niet bij.
Er is nu een boekje ver
schenen over de kinderen
van gastarbeiders en hun
toekomst. Dat boekje
heet: „Waar hoor ik bij?"
Het is geschreven door J.
Rijk, secretaris van de
stichting „Cura Migrato-
rium" en het is voor
1,50 plus porto ver
krijgbaar bij het secreta
riaat: Hinthamerstraat
177, Den Bosch.
Voor de meeste kinde
ren is nu de grote vakan
tie begonnen. Misschien
ga je met je ouders naar
het buitenland, mis
schien blijf je lekker
thuis. Wat je ook doet, je
maakt vast wel iets geks
of spannends mee in de
komende weken. Als je er
zin in hebt, schrijf het op,
of maak er een tekening
van en stuur die naar de
Kleine Stem, Reiger
straat 16 in Breda.
DE KLEINE STEM
WENST JULLIE EEN
FIJNE VAKANTIE TOE!
etermijn een
e jaren erva-
I
staal-P.V.C.
luw- als ver-
amheden die
sreist.
114
(Van onze correspondent)
PARUS - De vertoning van
e film „De affaire-Mattei" op
en Frans televisiestation
heeft opnieuw de zaak van het
zgn. comité, het hoge Franse
moord-comité uit de zestiger
jaren, actueel gemaakt. In elk
geval heeft de vertoning van de
film andermaal de aandacht
gevestigd op een aangelegen
heid die nooit helemaal uit de
doeken gedaan, nooit totaal
opgehelderd is, maar waarvan
niettemin (volgens de alge
mene overtuiging; de essen
tiële elementen nooit overtui
gend weerlegd zijn.
De affaire concentreert zich
rond de onthullingen van een
gewezen Franse diplomaat,
Philippe Thyraud de Vosjoli,
die in de vijftiger jaren de ver-
bindingsman van de Franse in
lichtingendienst met de Ame
rikaanse CIA was. In 1963
hield Vosjoli's dienstverband
°P en er werd gefluisterd dat
hij door De Gaulle ontslagen
was omdat hij met de Ameri
kanen van de CIA te vriend
schappelijk, zelfs te intiem
geworden was. De Vosjoli ver
klaarde in 1968 dat de kringen
rond president De Gaulle al
jaren tevoren (hij gewaagde
ran 1962) geïnfiltreerd waren
door één of meer Sovjet
agenten. Deze verklaring werd
overigens het motief van de
roman „Topaz" van Leon Uris.
De roman was in de jaren van
De Gaulle's bewind in Frank
rijk verboden, hetgeen bij me
nigeen de veronderstelling
deed rijzen dat er toch elemen
ten van waarheid in schuilden.
Ie onthullingen van De Vos
joli in diens in Amerika ver
schenen boek „The Commit
tee" komen er op neer, dat er in
de jaren tussen 1965 en '70 in
frankrijk een hoog „moord-
comité" bestond dat ten doel
had vijanden van het Gaullis-
Ben Barka
...slachtoffer...
tische regime uit de weg te
ruimen. Volgens de gewezen
inlichtingenagent was de
Franse geheime dienst zeer ac
tief en agenten openden regel
matig de diplomatieke post
van de diverse ambassades in
Parijs. Volgens De Vosjoli was
een geheime Franse agent in
1961 in Cannes, waar een in
ternationale conferentie plaats
vond, de hotelkamer van de
Amerikaanse onderstaatsse
cretaris van buitenlandse
zaken George Ball, binnenge
drongen om een geheim docu
ment te fotograferen, terwijl
Ball rustig sliep.
Het boek geeft bovendien tal
van bijzonderheden over de in
terne werkwijze van de Franse
geheime dienst, maar het is,
zoals terecht opgemerkt, voor
namelijk geschreven om een
medewerker van de auteur,
Marcel Leroy (die zich ook
Finville liet noemen) te verde
digen. Leroy raakte in de ge
vangenis wegens de rol die hij
gespeeld had in de ontvoering
van de Marokkaanse opposi
tieleider Ahmed Ben Barka,
die in de herfst van 1965 voor
een onbekende drugstore in
Saint-Germain-des-Prés ver
dween. Zijn ontvoering en na
genoeg zekere moord leidden»
tot een van de grote schanda
len van het Gaullistische tijd
perk en veroorzaakte een
breuk in de betrekkingen tus
sen Parijs en Rabat. Volgens
De Vosjoli was Leroy, een van
de meest vooraanstaande figu
ren van de Franse contra
spionagedienst, moedwillig
door de hoogste Franse autori
teiten in de zaak gemengd om
hem uit te schakelen omdat hij
geweigerd had de bevelen uit
te voeren van het „moord-
comité". Deze hadden betrek
king op het uit de weg ruimen
van een aantal Fransen uit Al
gerije, die felle tegenstanders
van De Gaulle waren en die in
ballingschap in Spanje en Por
tugal verbleven.
Pompidou, op ondubbelzin
nige wijze duidelijk gemaakt
hadden, dat zij de hele zaak
van het „moord-comite" in
bijzonderheden uit de doeken
zou doen, als hun collega niet
binnen de kortste keren op
vrije voeten gesteld werd.
Minder dan een week later was
Leroy, volgens De Vosjoli vrij.
Wat het „comité" zelf be
treft, dit zou bestaan hebben
uit vooraanstaande geheime
agenten en hoge functionaris
sen en sommige bijeenkomsten
daarvan werden voorgezeten
door premier Pompidou, die
De Gaulle later als president
De versie die De Vosjoli van
een en ander in zijn boek gege
ven heeft, is overigens door de
betrokkene, dus Marcel Leroy,
die nu teruggetrokken in
Zuid-Frankrijk leeft, op alle
punten bevestigd.
De Vosjoli verklaart even
eens waarom Marcel Leroy na
vier maanden in de gevangenis
gezeten te hebben, plotseling
vrijgelaten werd. De reden zou
zijn, dat eên groep medewer
kers van Leroy De Gaulle en
zijn eerste-minister, Georges
(ADVERTENTIE)
neem gezellig de trein;
koop bij NS de voordelige
dagtocht nr. 20
'n rondvaart
door de
havens ronduit
een belevenis
ponton
'--""L .willemsplein
tel. 135400
waar dieren
thuis en
dierenvrienden
uit zijn
diergaarde
blijdorp
tel. 654333
BLUDORP
ZOO
bovenste best_
uitgaans-idee;1"
wèt 'n uitzicht
parkhaven
tel. 363436
en leg het vast
met de kleuren
uit het
gele doosje
van
Pompidou
...voorzitter...
van de republiek opvolgde. Het
comité had, zo heet het, een
permanente lijst van „objec
tieven", d.w.z.: personen die
uit de weg geruimd moesten
worden en wel binnen min of
meer afzienbare tijd. Daaron
der bevonden zich, aldus de
schrijver van „The Commit
tee" de presidenten van de
Afrikaanse repubieken Guinea
en Tunesië, Sekoe Toeré en
Habib Boerguiba. Zij werden
in die jaren als voornaamste
tegenstanders en gevaren voor
De Gaulle in Afrika gezien.
Dat de zaak dezer (Jagen
weer aan
komen
,dat De Vosjoli eveneens be-
'weert dat dé Italiaanse
aardolie-magnaat, Enrico
Mattei, eveneens door „het
comité" uit de weg geruimd
zou zijn. Mattie kwam in 1963
om in een ramp met zijn per
soonlijk straalvliegtuig (van
Frans fabrikaat overigens) en
later werd vastgesteld dat er
sabotage in het spel was. Vol
gens „The Committee" was
deze sabotage verricht door
leden van het Franse moord
commando, en wel omdat het
in de bedoeling van Mattei ge
legen zou hebben de Franse
oliebelangen in Algerije te on
dergraven en de Fransen zelfs
de exploitatie van de bronnen
van Hassi Massaoud en Hassi
H'mrel onmogelijk te maken.
Een en ander uiteraard met de
bedoeling de Italianen de
plaats van de Fransen te laten
innemen.
Ondanks het feit, dat de af
faire nu andermaal op de voor
grond gekomen is, lijkt het ook
thans niet waarschijnlijker
dan enige tijd geleden, dat de
ware feiten van eventuele ge
ruchten of vergissingen ge
scheiden zullen kunnen wor
den. Dat er een soort „hoog-
comité" bestaan heeft, lijkt
niettemin zeker; dat er tal van
mysterieuze toevallige samen
lopen van omstandigheden
zijn, datvele dingen al dan niet
rechtstreeks erop wijzen dat
De Vosjoli gelijk heeft, eve
neens. Maar met dit al zal het
vermoedelijk, en voornamelijk
bij gebrek aan documenten
(want men was voorzichtig!)
ten enemale onmogelijk
blijken concreet te bewijzen
dat het een of andere relaas dat
De Vosjoli geeft, inderdaad op
harde feiten berust. Zekere
twijfels blijven bestaan, zekere
waarschijnlijkheden eveneens.
JAN DRUMMEN
Brieven voor deze rubriek moeten met volledige naam en adres worden
ondertekend Bij publikatie zullen deze vermeld worden Slechts bi) hoge
uitzondering zal van deze regel worden afgeweken Naam en adres zi|n
dan bij de redactie bekend Publikatie van brieven (verkort of onverkort)
betekent met dat de redactie het in alle gevallen eens is met inhoud, c.q
strekking.
Rpctök'fi 1 brengt wat hem politiek gun-
■-'Cöi.CrV stig uitkomt kunnen wij daar
niets aan doen".
Verder commentaar van mij
overbodig. Zou Van der Doef
zoiets misschien volksmislei
ding noemen?
BREDA J. DE REEPER
Vorige week in De Stem het
commentaar gelezen van Van
der Doef op de ombuigings
operatie. Eerder had ik al ken
nis genomen van een beknopt
overzicht over hetzelfde on
derwerp in uw blad en daarna
nog veel informatie gekregen
via radio, tv en de weekbladen.
Zowel naar stijl als naar in
houd vond ik het stuk een
dikke onvoldoende waarde.
Mijn antwoord luidt dan ook:
wat weet een koe van boompje
klimmen?
Van der Doef gaat echter met
zijn veroordeling van Van Agt
wel wat al te ver. Daarom nog
gaarne dit. Ergens in dat stuk
komt hij met het volgende als
bewijs dat zijn vriend Den Uyl
het (natuurlijk) beter kan ais
hij schrijft: „De berekeningen
die het Centraal Planbureau
van de voorstellen van Den Uyl
heeft gemaakt bevestigen dui
delijk dat er een ander beleid
mogelijk is en de gevolgen
daarvan voor de inkomens, de
werkgelegenheid, de huishou
ding van de overheid enz. Wel
nu, uit de overlegde cijfers
blijkt dat het plan-Den Uyl
nog enkele duizenden arbeids
plaatsen meer biedt dan het
plan van de regering".
Tijdens de formatie heeft
Den Uyl hetzelfde grapje uit
gehaald. Toen bepaalde prog
noses van het CPB de socialis
tische aanpak tot een utopie
bestempelden vroeg de PvdA
het CPB het rekenwerk nog
eens over te doen. En het won
der geschiedde: Na het nodige
rekenwerk bleken de progno
ses veel beter bij de socialisti
sche aanpak te passen. Desge
vraagd werd toen door prof.
drs. J. Weitenberg, onderdirec
teur van het CPB de volgende
kanttekening bij deze gang van
zaken gemaakt: „Wij zijn een
dienstverlenend instituut en
draaien op verzoek. Als een po
litieke partij, de vakbeweging
of de werkgevers bij ons komen
met het verzoek bepaalde ver
onderstellingen in een model
uit te werken, dan doen wij
dat. En dan is het aan onze op
drachtgever om die resultaten
of een deel daarvan - naar bui
ten te brengen. Als die op
drachtgever alleen naar buiten
Via via kwam ik in het bezit
van een berichtje in De Stem
van 3 juni dat ik een artikel
geschreven zou hebben in
„Economisch Statistische Be
richten" over het werken van
de gehuwde vrouw met daarbij
vele en vele reacties in uw
krant. Ik verzoek u dringend te
rectificeren dat ik nooit gepu
bliceerd heb in „Economisch
Statistische Berichten" en ook
niet over het werken der ge
huwde vrouw en de gevolgen
daarvan op onze economie.
EINDHOVEN
HANNEKE VAN BUUREN
(Door een misverstand is de
naam van drs. Hanneke van
Buuren terechtgekomen in de
kop boven het betreffende ar
tikel in De Stem. Het artikel in
ESB was geschreven door de
heer H.F. van Buuren, red.)
Van 28 juli tot 5 aug. gaat
oud-minister Pronk naar het
communistisch jeugdfestival
in Cuba, vergezeld van 70 jon
geren uit de vereniging van
dienstweigeraars, het Chili-
comité, de vereniging
Nederland-Cuba en natuurlijk
ookuitkerkelijkegroepen. Het
ministerie van C.R.M. betaalt
daarvoor 10.000,-, de com
missie voor ontwikkelingssa
menwerking/ 8000,-. De vlie
greis erheen is gratis. Ik ben
gepensioneerd ambtenaar en
wil zeker wel inleveren om mee
te werken aan de ombuigings
operatie, maar laat men af
blijven van de ambtenaren zo
lang er nog zo met geld gesme
ten wordt.
BREDA
J. DE VOGEI-