mm Branden ide EKSTERS AAN DISCRIMINATIE WERKENDE JEUGD MOET EIND KOMEN Libanon I voor u 4vCS en voor u, AMPER MOEITE WAARD 29,75 RKERS „Dank zij de ogen van mijn vrouw van twee kanten bedreigd BLINDE ARNOLD VERSTEEG HAALDE DOCTORAAL KVP in „Blauwdruk zeventiger jaren": I de bank waar ook u zich thuis voelt Nieuwe ziekte in Amerika (slot) attentie! industrie inter- test tapijt >on Hermans anen ifrijdende ictoropbouW tokranen WILSKRACHT EXPLOSIE OPERATIE NIEUW LEVEN TOEKOMST SPAANS f2000,- 18 maanden f124J3 p.m. aflossen of f5000,- 24 maanden f238,14 p.m. aflossen Bloed Kiezers DE STEM VAN ZATERDAG 25 OKTOBER 19ÓV EBRUG Ivoor haar afdeling beton- C.B. 1 beslist vereist. kkring wordt goed salaris |kan gezorgd worden. aag aan ons adres: JEN. 1-548 ook na 18.00 uur. Imogelijk imachines. laaisters, zoomsters 751 3, tel. 01150-2834. met certificaat 5 jaar garantie. Gratis leggen. 50 per strekkende meter I— per strekkende meter speciale korting. XTRA KORTING ■LOEZIEëN. Telefoon 01140-2732 -ealei voor de Pr(>v; Ikee van de bekende» tering onderdelen en UI.INAPOLUËK 10 11 f52 - 304- Mr. Arnold Versteeg en zijn vrouw Puck- Versteeg-Hoogenbosch in hun salon te Voercndaal. blinde is een normaal mens, vooral als hij een vrouw heeft, die voor hem kan zien." (Van een onzer verslaggevers) Mr. Arnold Versteeg (38) hoeft geen medelijden. Zijn vrouw Puck Versteeg-Hoogenbosch, evenmin. Al hebben zij een leven achter de rug, waar weinig echtparen tegen opgewassen zullen zijn. Mr. Arnold Versteeg zit op de bank in de zonnige salon van zijn huis Hogeweg 61 te Voerendaal. Zijn linkerhand van zwart kunstleer ligt op zijn knie. Geamputeerd. Een gehoorapparaat duidt op zijn hardhorigheid. Verder is er op enige afstand niets aan hem te zien. Een intelligent gezicht met hoog voorhoofd. Het glimlachende gezicht van een nuchter man, die de dingen accepteert. Zoals ze komen en er het beste van maakt. Maar dichterbij gekomen zie ik zijn ogen. De lichte, wat wazige ogen van een blinde. Blind vanaf zijn 22ste jaar. werktuigbouwkundig ingenieur. In oktober 1951 moet hij deze stu die onderbreken, omdat hij geen uitstel krij-gt voor militaire dienst. Uiteraard wil hij zo spoedig mo gelijk de dienst weer uit en wei gert daarom een officiers-oplei ding. In mei 1953 heeft hij het er bijna op zitten. Hij heeft dam de sergeantsopleiding moeten volgen, en is hoofd voorraadscontrole van een onderdeel van de luchtmacht. Nog drie maanden en hij zal af zwaaien en zijn studie aan de Technische Hogeschool hervatten. Het is er niet van gekomen. In mei 1953 moet zijn peleton als tegenpartij optreden voor offi cieren op herhaling. De militaire oefening vindt plaats op een oe fenterrein nabij Soesterberg. „Een tijdje tevoren hadden zij een oefe ning met scherpe handgranaten gehad", vertelt mr. Versteeg, „en daar hadden zij trotylbiokken bij gekregen om blindgangers te laten exploderen. Enkele van die blokken hadden zij achtergehou den en verstopt op het oefenter rein, waar wij die oefening had den. Zij gebruikten dat trotyl met een lange lont eraan om naar ons toe te gooien en te laten explode ren, om de oefening realistischer te maken. Bij de iefenirag mocht geen trotyl worden gebruikt. Wel lichtkogels. Die ochtend waren al een paar van die dingen op de hei neergekomen, die niet uitge brand waren en zo heidebrand] es veroorzaakten. Wij kregen de in structie die lichtkogels te blussen. En zo kwam ik bij een brandend ding. Dacht, dat het een lichtko- gel was en poogde te blussen. Er volgde een heftige explosie en ik wist van niets meer. Het was een blok trotyl. Ik kwam bij in het militaire hospitaal in Utrecht. Ik zat tot aam mijin nek in het verband. Ik was blind. Mijn rechterhand was eraf. Mijn trommelvliezen waren geperforeerd. En verder had ik nog een aantal andere meer f minder ernstige verwondingen". Dan begint voor de 22-jarige verminkte student een tien jaren lange tocht door ziekenhuizen. Ongeveer vijftig operaties moet hij doorstaan. Hij ligt alleen in een verduistere kamer, wamt er is nog een spoortje licht in zijn ogem. „Die eerste jaren in de ziekenhuizen waren zwaar", zegt mr- Versteeg. „Maar gelukkig hebben mijn ouders het prachtig opgevangen en na 1955 heeft mijn vrouw altijd naast me gestaan. Zo kon ik het vol houden. Ook die aaneenschakeling vain operaties, die uiteindelijk tegen al mijn ver wachtingen in, niets leidden. Zes weken ligt Arnold Versteeg na de explosie in die verduistere kamer in het militair hospitaal te Utrecht. Als er gebeld wordt gaat in zijn pikdonkere kamer boven de deur een piepklein lampje aan. En zelfs dat geringe lichtstraaltje Een hardhorende blinde, die on danks deze dubbele handicap en ondanks zijn vijftig operaties tus sen mei 1953 en 1963 op 26 sep tember van dit jaar aan de uni versiteit van Nijmegen zijn mees tertitel behaalde in de tijd van drie en een half jaar. Zonder col leges te volgen, uitsluitend op dic taten van zijn schoonzus, me vrouw mr- Patricia Hoogenbosch- Volmer te Maastricht, aangevuld met eigen studie. Hij heeft geen examen gemist. Begon zijn studie op 28 maart 1966, deed in mei 1967 kandidaats en in maart van dit jaar doctoraal, op 26 septem ber doctoraal 2. Het was een triomf, niet slechts voor de optimistische levenswil en het uithoudingsvermogen vam mr. Versteeg, doch ook voor de toewijding vam zijn vrouw Puck. Omdat hij hardhorend is, zat zij ook bij dat laatste examen naast haar mam en bracht de vragen der professoren over. En bij het examen voor administratief recht gebeurde het zelfs, dat haar mam een verkeerd antwoord gaf en zij dit corrigeerde. Deze blonde, knappe vrouw, moeder van twee kinderen (Arnold van tien en Ka rin van acht jaar) had immers in die drie en een half jaar alle dictaten, alle studieboeken voor haar mam op band voorgelezen. Achthonderd uur lang. In totaal, twaalfduizend bladzijden. De ogen en stem van zijn vrouw, die het studiemateriaal voor hem toe gankelijk maakten op band: de prachtige opvang van hem in zijn zwaar lot. Vooral zijn vrouw. Zij raakte verliefd op hem in 1955, toen hij reeds twee jaar blind en hardho rend was en trouwde met hem in 1958. Een opgewekte, hartelijke vrouw, die de handicap van haar man niet als een last ervaart. „Hij is een groot optimist", zegt zij. „Hij heeft altijd een goed hu meur hij is dapper. Anders had hij, na alles wat hem over kwam, ook nooit dit succes op zijn leven kunnen bevechten". Wamt mr. Arnold Versteeg heeft het niet cadeau gekregen. Hij vertelt er zelf heel nuchter over, zonder enig zelfbeklag en zelfs soms met een droge humor. Maar achter deze nuchtere stem trekt een aaneenschakeling van ellendige en dramatische beleve nissen aan je voorbij, genoeg om meerdere levens kapot te maken. En je kijkt met respect en ook met enige verbijstering naar de evenwichtige man naast je. In 1950 doet Arnold Versteeg «it Heerlen eindexamen voor gymnasium. Hij vertrekt naar Delft en begint aan de studie voor doet de tranen uit zijn gekwetste ogen stromen en doet hem krim pen van de pijn. In die tijd is zijn moeder nagenoeg voortdurend in het ziekenhuis. Maar als hij naar het oogiijdêrsgasthuis moet, mag zijn moeder alleen op het bezoek uur komen. Er volgen tien jaar van verblij ven in ziekenhuizen. Telkens on derbroken door verblijf thuis. Voortdurend operaties. Hij heeft periodes, dat hij kan zien, maar telkens verdwijnt het licht weer. In 1955 gaat hij met zijn ouders naar Lourdes en ontmoet daar een juffrouw Hoogenbosch uit Meers seri. Deze vraagt de groeten aan haar ouders te doen en zo bezoe ken vader en moeder Versteeg met hun zoon de familie Hoogenbosch. Maken ook kennis met een andere dochter Hoogenbosch. En al brengt Lourdes hem dan geen genezing...- er geschiedt toch een wonder. Hij leert zo Wilhelrnina (Puck) Hoo genbosch kennen en zij worden verliefd op elkaar. Hij ziet zijn vrouw voor het eerst als hij in 1959 weer een periode heeft dat hij even kan zien en zijn vrouw hem be zoekt. „Het is een wonderbaarlijke vrouw", zegt mr. Arnold Versteeg en richt zijn blind gelaat in de richting van Puck. „Mijn reis naar Lourdes was een goddelijke vin gerwijzing". In 1961 volgt de laatste operatie in de reeks van vijftig. Netvleis- transplaiïtatie. En hij kan zien. Van december 1961 tot augustus 1962. Veel minder dan normaal, maar hij kan lezen, kan alleen van Voerendaal naar Heerlen rei zen. Hij ziet zijn kinderen voor het eerst. De kans op blijvende gene zing is echter één op miljoen. Maar als de genezing zo lang aan houdt, hoopt hij; ook al is zijn ge zichtsvermogen in die tien maan den niet stabiel. Als het licht weer en nu definitief verdwijnt, is diat voor hem een geweldige schok. Te meer daar de geneesheren hem zeggen van verdere operaties af te riem, daar zijn ogen het niet meer verdragen. Hij is voorgoed blind. Maar Arnold Versteeg is geen man om het hoofd in de schoot te leggen. Hij zal als blinde en hard horende met één hand een nieuw leven opbouwen. Hij heeft reeds te voren naar studiemogelijkheden ge zocht. In 1955 is hij een maand in het blindeninstituut te Grave om brailleschrift te leren en typen. Ook in 1955 gaat hij met zijn broer, die kandidaatsnotaris-opleiding volgt bij prof. dr. notaris Luyten, heen en weer naar Sittard. Maar hij moet deze notarisstudie opge ven. omdat hij telkens naar het ziekenhuis moet en omdiat er geen studiemateriaal bestaat, dat voor hem toegankelijk is. In 1956 gaat hij naar Nijmegen en loopt aan de universiteit colleges rechten. Hij heeft de gebrailleerde boeken daarvoor overgenomen van een blinde student, die kandidaats rechten heeft gedaan. Maar ook die poging mislukt, omdat hij tel kens voor enkele maanden naar het ziekenuis moet. In 1963, als definitief de opera ties gestaakt worden, gaat hij naar het philosoficum in Heerlen. Hij wil als bijzitter daar de denktrant van de alpha-vakken leren, want rechten is een alpha-vak. Boven dien wil hij zich weer trainen, re gelmatig geestelijk bezig te zijn. Hij doei dat anderhalf jaar, tot eind 1964. Dan krijgt hij een aler- gie voor huisstof. Al zijn luchtwe gen raken verstopt en hij kan nau welijks ademhalen. In zijn huis laat hij alle wollen stoffen vervangen door synthetische weefsels en het helpt. Maar in die tijd studeert zijn schoonzusje af in Nijmegen en dan kan hij zijn rechten-studie door haar dictaten en boeken beginnen zond-er colleges te volgen. Hij wordt mr- en heeft zijn lange strijd met succes gestre-d-en. Hij ig n-u een gelukkig mens. Ge lukkig getrouwd en hij heeft een basis voor verdere ontplooiing in zijn rechtenstudie. „De tijd heelt alle wonden", zegt hij' glimla chend. „Een mooie gemeenplaats, maar er is iets van waar. Wel licht heb ik teveel energie om bij de pakken neer te zitten. Een groot geluk is, d-at ik gezien heb en nu me de dingen goed ka-n voorstellen. Bovendien heb ik een technische knobbel, denk snel in vormstructuren en heb dus weinig moeite op tastzin d-e vorm van iets te zien". Hij heeft zelfs deze ka mer naar zijn ontwerp laten hou wen en ze ook ingericht", zegt mevrouw, „zelfs de kleuren van gordijnen uitgezocht en de plaats van de wandversieringen aangege ven. Hij weet precies hoe alles ®r uitziet". wat gaat mr. Versteeg met zijn titel doen? „Voor een officiële functie als rechtskundige wordt ik gehandicapt door hardhorigheid", zegt mr. Versteeg. „Ik kan geen groepsgesprekken volgen, maar er is toch veel voor mij te doen. Ik denk vooral op de een of andere wijze een bijdrage te leveren aan de integratie van blinden en tevens hardhoreniden. Door het acade misch genootschap PetroneHa Moens b.v., dat de bel-angen be hartigt van een honderdtal leden, van wie een dertigtal blinde aca demische studenten. Een van de ze instanties is het coördinatiecen trum in Amsterdam, waar een ca talogus wordt bijgehouden van alle bestaande wetenschappelijke stu dies op geluidsband o-f in braille. Voorkomt doublures en spaart enorm veel tijd en kosten uit- Be denkt u maar eens, dat een pocket boekje reeds uit dertig dikke ban den in gebrailleerd schrift bestaat. En dat voor het voorlezen van stu dieboeken voor geluidsbanden een grote deskundigheid v-ap de lezer nodig is. Denk maai eens aan een boek 'over hogere wiskunde Er is nog veel te do-en voor Ar nold Versteeg. Hij volgt een Spaan se cursus met zijn vrouw. Zijn vrouw leest hem voortdurend boe ken voor op alle terreinen tot en met science fiction. Hij volgt nauw- lettaid alle ontwikkelingen op het gebied va-n d-e rechtspraak en denkt aan een specialisatie op burgerlijk recht. Hij is geen meewarige blinde, die medelijden oproept. Wel be wondering. Want zijn activiteit duidt erop, dat hij zich nooit met zijn handicap zal verzoenen. „Een blinde is een normaal mens", zegt hij, „vooral als hij een lieve vrouw heeft, die voor hem kan zien..-...". (Van onze parlementaire redactie) DEN HAAG Aan de discriminerende behandeling van de wer kende jeugd moet zo snel mogelijk een eind komen. Dit schrijft de K.V.P. in een uitvoerige schets: „Blauwdruk voor de zeventiger jaren." Deze blauwdruk moet richting geven aan de christen-politi cus, die zich volgens de KVP vanuit zijn evangelische opdracht moet inzetten voor een waarachtige welzijnsbeleid in alle sectoren van het leven. De K.V.P. wil de jeugd in haar beleid voor de toekomst centraal - r -- iiri i -1 i e tongeren getuigt immers van idealisme, vita liteit en van een eerlijke benade ring van alle problemen, aldus de K.V.P. De moderne mens heeft behoefte aan cl-, ""dige leefruimte in de meest uitgebreide zin van het woord. Toch is er 25 jaar na de Tweede Wereldoorlog nog steeds een groot tekort aan woningen en aan het onderwijs moet veel meer gedaan worden. Aan de bejaarden- problematiek wordt nog géén mil joen besteed, het aantal verkeers doden blijft iaarlijks stijgen en bo dem-. lucht-, en waterverontreini ging gaan door. We hebben zelf nau welijks iets over voor behoorlijk openbaar vervoer, aldus de K.V.P. in de blauwdruk. Hierin moet snel verandering komen, evenals aan de positie van de werkende jongeren. In het K.V.P.-beeld voor de ze ven tiger jaren past ook een defini tieve oplossing van het pensioen- vraagstuk, het invoeren van een volksverzekering tegen arbeidsonge schiktheid, de gelijke behandeling van fonds- en particuliere patiënten, de bouw van meer dan 125.000 wo ningen, het opruimen van krotten tot zeker 40.000 in 1975, een even wichtige spreiding van de welvaart, een betere inkomens- en vermogens verdeling. De blauwdrukken vormen volgens de K.V.P. een grondplan. De uitge werkte werktekeningen moeten nog volgen. Want men kan in 1969 niet een gedetailleerd programma voor leggen, zelfs niet eens voor de par lementaire periode van 1971-1975. (ADVERTENTIE) 5000 'da heerJ. W. Hoornveen - beheerder bijkantoor Amstelveen Contant geld nodig voor prlvé-doeleinden? Neem een persoonlijke lening bij de NMB. Dat gaat prettig en snel. Bijvoorbeeld: 3000,- in handen, betaling in 18 x ƒ186,28. Of: 10.000,- in handen, betaling in 36 x 335,65. Loop eens binnen bij het dichtstbijzijnde NMB-kantoor. Men geeft u er graag alle inlichtingen over de persoon lijke lening. U zult zien, dat bij de NMB de persoonlijke lening samengaat met per soonlijke service. NEDERLANDSCHE MIDDENSTANDSBANK Breda: Veemarktstraat 55-57, Valkeniersplein 14. Bergen op Zoom: Zuivel- plein 5. Dongen: Hoge Ham 19. Etten-Leur (N.Br.): Markt 34. Halsteren: Dorpsstraat 13. Oostbnrg: Nieuwstraat 24. Oosterhout: Heuvelstraat 8. Roosendaal: Markt 19. Terneuzen: Nieuwstraat 10. Voorts bijkantoren te Breskens, Goes, Hulst, Sas van Gent en Zaamslag. (Van onze speciale verslaggever) Het schijnt, dat de president van de Libanon, Charles Helou, over weegt om het leger de macht m han den te geven. Om te proberen de laatste en ernstigste crisis van dit land in haar verhoudingen met de Palestijnse guerrilla's te boven te ko men. Het is duidelijk, dat de Liba non zich weer op de rand van de chaos bevindt. De Palestijnse guerrilla's zijn, vol- gens de leidende krant in Beiroet de enigen in de Libanondie werkelijk weten wat ze willen. Zij worden met de dag brutaler Zij zijn de oorzaak van de gisting die het land in haar greep heeft. Gisteren waren er weer demonstra ties in de drie grote centra van de Libanon. In Beiroet, dat er uiterlijk tamelijk rustig uitzag, is het aantal oproertroepen toegenomen. Zij heb ben tenminste twee guerrilla demonstraties uiteen gedreven. Bij één gelegenheid, volgens het Egyptische nieuwsbureau, door het vuur op de menigte te openen. Het zakenleuen ging geiooon door, maar scholen en universiteiten waren gesloten. Een bom ontplofte bij de Ameri kaanse ambassade waarschijnlijk een voorteken van wat komen gaat. In de noordelijke stad Tripoli, die overwegend Mohammedaans is, werd gedurende twee dagen een uitgaans verbod ingesteld. Volgens een officiële woordvoerder overvielen ge wapende mannen (waarschijnlijk Palestijnen) in de nacht van woensdag op donderdag een legereenheid bij een vluchtelin genkamp, waarbij vier man gewond en drie ontvoerd werden. In Beiroet heeft Karnat Junblatt, een feodaal opperhoofd, zich verbon den met de Arabische nationalisten en opgeroepen tot een nationale sta king ter ondersteuning van de guer rilla's. Vanaf 6 uur vrijdagochtend zal er door de gehele Libanon een uit gaansverbod ingesteld worden. Dit zal ongetwijfeld grote moeilijk heden bij de moskeeën opgenen, om dat vrijdag de Mohammedaanse ge bedsdag is. Zoals in alle Libanese crises gaat het binnenlandse gevaar gepaard met een bedreiging van buitenaf. Dit ma nifesteerde zich in een bijzonder drastische vorm op woensdagavond, toen Eï-Fatah guerrilla's zich op drie grensposten aan de Syrisch-Libanese grens tegelijkertijd een aanval on dernamen. Er werden 23 grenswach ters gekidnapt. El Fatah zei in een verklaring over de aanval, dat zij opgezet was om aan te tonen, dat de guerrilla's in staat waren om geweld met geweld te beantwoorden. Het is opmerkelijk, dat El Fatah haar ver klaring in Damascus aflegde. In een telefoongesprek, dat vroeg in de morgen werd gevoerd met president Helou, ontkende de Syrische presi dent Attasni, dat hij iets af wist van de guerrilla-aanvallen, maar het was duidelijk, dat hij loog. In werkelijkheid wordt de Liba nese regering het voorwerp van be schimpingen in de gehele Arabische wereld en in alle Arabische hoofd steden. De onmiddellijke zorg van presi dent Helou is om een nieuwe pre mier te vinden voor de aftredende Karami, die er in zal slagen de on mogelijke taak om in woordmaar niet in daad de guerrilla's te steunen, uit te voeren. Intussen schijnt de president er volgens berichten over te denken om de macht in handen van het leger te geven. (Copyright The Guardian/De Stem) (Van onze speciale verslag gever Peter Preston) Detroit is een vieze stad. Rom mel en afval ligt overal langs 'Ie grauwe straten, de verf blad dert van de gevels. Men vindt er geweldige verlaten parkeer- ferreinen. Op dit moment ben 'k in Sheraton Cadillac Hotel, waar 500 nette jonge mannen en vrouwen bijeen zijn. Zij zijn goed gekleed, praten levendig O" zijn meestal vrijgezellen. Zij ophoorden tot een soort club. 'o actualiteiten bespreekt. „Hef onderwerp van vandaag is Ro man Gribbs, de sheriff van Wayne County en uw toekom- V'"o burgemeester van Detroit, eriff Gribbs voor orde en recht." k*TLibbs „is 42 jaar oud en een "p- flinke Pooi. Hij zegt, dat v ntlerende studenten onlangs „on- oationale vlag" hebben onteerd. De gewelddadigheid bedreigt „de structuur van onze ordelijke maat schappij". We kunnen niet op socio logische rapporten wachten, terwijl onze kinderen in angst rondlopen. Wij kunnen niet langer vriendelijk zijn. Met een flinker optreden had den we deze misdadige tendenzen in het begin, toen zij nog niet zo overheersend waren, in toom kunnen houden. En de goedverzorgde meisjes in hun minirokjes en de weldoorvoede iongens in hun blauwe blazers stel len vraag na vraag. Over misdadig heid, misdaad en dergelijke. Wan neer Gribbs zegt, dat de misdaad het belangrijkste vraagstuk is, dan :telt hij niets anders dan een vam- elfsprekend feit. Het afgelopen weekend stierven :even negers door schotwonden in Detroit en de grote kramte-n vermel den het nauwelijks- Waarom zouden zij zich druk maken over iets, wat even belangrijk is als een deuk in een bumper op de snelweg. In de Wayne County gevangenis slapen 300 gevangenen op de grond. Als men echt eer. goede indruk wil krijgen van de alom tegen woordige misdaad lees dan de pam fletten die voor het stadhuis worden uitgegeven door vrouwen en kinde ren. Er staat onder andere in: „Wanneer u in die stad bent, of het nu dag of nacht is, probeer altijd in het gezelschap van meerdere mensen te blijven. Als u zijstraat jes of inspringende gangen nadert, ga dan bij de rand van het trottoir lopen, zodat u niet verrast kunt worden. Controleer uw geparkeerde auto of er ook iemand achterin zit, voordat j u naar binnen stapt. Ge bruik 's nachts een zaklantaarn. Schuw vreemdelingen als de plaag, sluit em doe alles op slot". Er is bloed en vuiligheid in de straten. Men vraagt Gibbs of hij daarom zijn politiemannen toestem ming mag geven om er keihard met d-e knuppel op los te slaan? Nee, Gribbs ontsloeg verleden week om die reden vijf officieren op staande voet. „Het spijt me, dat ik dit moet zeggen", zegt hij. Hij dwaalt van zijn onderwerp af en vertelt over zijn tijd als docent aan d-e univer siteit en de noodzaak voor betere jeugdclubs en beter uitgeruste ge vangenissen en veel, veel meer re- el-asseringsambtenaren. En plotseling zie je, dat hij wan- hopig toneel speelt, hij vindt zijn image van hardheid, dat hij in de ze campagne van orde en recht moet ophouden, zeer onaangenaam. Zijn tegenstander in deze campagne is Richard Austin, d-e negerkandi daat voor het burgemeesterschap, die een redelijke kans heeft om te winnen. Gribbs en Austin zijn beide democraten en ideologisch gezien is er niet veel verschil tussen hen. Maar Gribbs is een blan-ke man en de politieman en hij ligt met onge veer tien procent voor. Gribbs wil gekozen worden en daarom moet hij een fagade van hardheid ophouden. De meeste „zwevende stemmers" zijn innerlijk zeer verdeeld in Detroit. In bekwaamheid of idealis me bestaat er niet veel verschil. Toch is Cleveland slechts 150 km verwijderd. Cleveland de stad, die nu sinds 22 maanden door de neger burgemeester Charles Stokes wordt bestuurd, v-oor de eerste maal in de geschiedenis. In die tijd is de crimi naliteit met 56 procent toegenomen. Toch geven de Detroiters toe, dat Stokes een uitzonderlijk main is. Hij heeft een kwijnende stad weer op gang gebracht, geweldige federale subsidies verkregen, het zakenleven tot nieuwe bloei gebracht. In zijn herkiezingscampagne is de steun van blanke zijde nog meer toegenomen Maar is Austin even uitzonderlijk? Kan Austin de stad herenigen? Zou den we toch ma-ar niet weer het ze kere voor het onzekere nemen en op Gribbs stemmen? Austin is geen man, die iemand vrees inboezemt. Een vriendelijk, weinig inspirerend man, een accoun tant. Hij zou de eerste negerburge meester kunnen worden van de op vier n-a grootste stad in d-e V.S., maar hij heeft het niet graag over ras. Ras is een woord, dat in zijn verkiezingscampagne niet van toe passing is en dat hem irriteert- Het feit, dat 90 procent v-an de neger- bevolking op zijn hand is, verwart hem en veroorzaakt dubbele stan daarden bij Austin. Austin vindt het fijn om over financiën te praten en over Vietnam. Slechts met uiterste tegenzin praat hij over het „recht en orde"-vraagstuk. Het is dus een vreemde campag ne, zonder de zekerheden die je in kleinere provinciesteden vindt. De verkiezingscampagnes zijn saai en zeker niet luidruchtig en er wordt niet op heftige wijze stelling geno men, omdat niemand duidelijke ant woorden geeft. „Zij noemen New York de onbestuurbare stad", zegt een zeer welbevoegde, een door de wol geverfde kenner. „Maar geloof me, New York gaat nog best- Detroit is gewoon een doodlopende straat". De trek naar de buitenwijken gaal op grote schaal door. Zaken en ge zinnen verlaten de eigenlijke stad. omdat het verval absoluut deprime rend werkt, omdat zich negers in de wijken gaan vestigen, omdat de scholen geïntegreerd worden en in kwaliteit achteruit gaan, omdat de belastingen door het bizarre Ameri kaanse belastingsysteem buiten de stad soins vier maal lager zijn. Dus wordt de stad ieder jaar geconfron teerd met grotere sociale eisen, ter wijl haar inkomsten daarentegen steeds kleiner worden. Austin of Gribbs zullen een enorm tekort er ven voor het volgende jaar. wie ka-n er hoop prediken in zo'n situatie? Je kunt proberen om de wanhoop te verlichten en de toe stand te verdoezelen. Je kunt je voornemen om de federale regering eens wakker te porren. Je kunt va ge programma's onthullen. Omdat hij zwart is. heeft Austin de volledige luidruchtige steun van de studenten. Maa-r Gribbs is racist en hij weigert om in het openbaar over Vietnam te spreken, omdat dat alleen maar de aandacht van de grote problemen van Detroit afleidt. Als men privé met hem spreekt, dan geeft hij toe, dat hij zou willen, dat Amerika zich morgen nog uit Viet nam terug zou trekken. Maar deza uitspraak zou natuurlijk niet in over eenstemming zijn met „zijn h-ard4 aanpak"-image. De kandidaat zegt wat de kiezers verwachten (Copyright The GuardianDe Stem) Al KA - ->* - - -■ aI CZAi

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1969 | | pagina 7