„Als ik down ben ga ik een poosje hangen" maar aanbid haar met mate toeken plank a VLIEGENDE HUISVROUW Tempels van Philae worden op ander Nijleiland herbouwd Nieuwe koffie drinken in Dusseldorp asperges halen in Seppe kreeft eten in Oostende HARD SCHEUREN IN FORMATIE ERE RONDE POLLEWOP Geleidelijk Sproeten Zonnesteek Scheepsberie Boerenleenbanken verhogen rentevoet termijngeld tot 7 (discard d'Estaing: geen reden voor devaluatie DE STEM 15 (Van een onzer verslaggevers) ZESTIENHOVEN Als Loes Loon op het terras van Zestien hoven onthult, dat ze weer eens duchtig aan haar prop heeft ge hangen, dan knikken alle manne- broeders van de Rotterdamse Vliegclub bewonderend. Er is nie mand die op dat moment vraagt, wat ze bedoelt, want wat Loes in het zwerk boven de Randstad doet is immers altijd wel gedaan. Loes heeft gewoon gas teruggenomen en is uiterst omzichtig geland. Dat is alles. „Je moet zorgen", zegt Loes opgewekt, „dat je er altijd goed pot op houdt, want toe vallig heb ik geen zin om op mijn hek te gaan". Zeg nu zelf, dat is uiterst klare vrouwentaal, die geen nadere uitleg vereist. De Cessna, waarmee ze van middag de lucht in gaat, noemt ze overigens vol walging „een ouwe mannen-fiets", en ze is dan ook niet van plan zich druk te maken. „Weet je, wat het vreemde is", zegt ze stra lend, „dat ik in de lucht nog uooit bang ben geweest. Met die kisten kan ook praktisch niks gebeuren Het zijn net koffiemolens en als de mo tor op een gegeven moment afslaat, dan kun je hem nog altijd op een weilandje of bij een boer op het erf neerzetten. Vliegen is heerlijk, dat is je reinste rieleks. Als ik down ben of griep heb ren ik altijd naar Zestienhoven en dan ga ik lekker een kwartiertje hangen. Ik voel me daarna als herboren, een jonge god, zo voel je je op dat mo ment. Je denkt nergens meer aan, al je sores zijn op de grond achter gebleven en het enige wat je daar boven doet is dromen. Alleen als mijn zoontje meevliegt, dan heb ik geen tijd voor mooie gedachten. Die jongen is helemaal gefascineerd door zo'n prachtige machine en als je effe niet oplet zit hij gelijk met zijn fik ken aan de knoppen. Zal hij op een gegeven moment de benzinekraan dichtdraaien, dan hang je toch mooi voor aap boven Hoek van Holland. Ik zet hem de laatste tijd ook niet meer naast me, maar achterin. Daar kan hij tenminste zijn gang gaan". Haar bliksemcarrière als vliegende huisvrouw begon in mei 1968, toen ze eindelijk haar zin door kon drijven. „De hele familie dacht dat ik met zelfmoordplannen rondliep en ze op een elegante manier wilde realise ren. Ze zagen ook al die koppen in de kranten: moeder in iesvliegtuig neergestort. Allemaal flauwekul na tuurlijk, want er kan gewoon niks gebeuren. Ik ben nou ruim een jaar bezig en in die tijd heeft onze club inderdaad drie leden verloren. Door auto-onge lukken. Als je weer op de grond staat, dan moet je oppassen. Als je ergens in de stad op een vluchtheu vel staat en denkt: „mij kan niks gebeuren" dan vliegt tien tegen een net die ene auto uit de bocht. Ik ben dan ook zo vrij geweest me niks aan te trekken van alle goede raadge vingen en praatjes in de trant van „Loes, weet wat je doet". Ik ben nu eenmaal altijd gek geweest op avon tuur, op snelheid. Sportwagens, man, daar ben ik gek op, hard scheuren, dat is het einde". Op Zestienhoven weten ze onder tussen ook al, dat Loes Loon een duivelse doordouwster is. Na tien lesuren maakte ze al haar eerste solo-vlucht - „een verrukkelijke sen satie", zegt ze - en nu snort ze wel gemoed in de richting van de 200 captains-uren, die nodig zijn voor het beroepsbrevet. Tussen de bonte gezinswas en de Fabeltjeskrant door stampt ze ook nog de theoretische ballast in haar hersenschors. „Ik moet die papieren zo vlug mogelijk zien te halen", zegt ze, „want ik wil een luchttaxibedrijfje beginnen. Het stikt in Nederland van de kleine vliegveldjes, waar je met een vier- of zes persoons kistje kunt lan den en naarmate de wegen voller worden, zullen steeds meer zaken mensen het vliegtuig hoven hun eigen auto of de trein prefereren. Het enige probleem is: hoe versier ik een goeie kist? Aan kopen hoef ik voorlopig niet te denken en dus zal ik op de hulp van vliegclubs moeten rekenen". Vooruitvliegend op haar eigen lueht-taxi-bedrijf heeft ze kortgele den vast een filmploeg op sleeptouw genomen, die voor de NCRV een do cumentaire moest maken van de Wadden-eilanden. Om routine op te doen gaat ze de laatste tijd ook bij voorkeur koffie drinken in Dussel dorp. Ze huurt dam met enkele leden van de gestampte vliegpot een kistje, dat goed afgetrimd is en zeilt in drie kwartier naar het Ruhrgebied. Op dezelfde manier haalt ze haar asper ges in de buurt van het vliegveld Seppe en de kreeft in Oostende. „Akkoord", geeft ze toe, „het wordt op die manier wel een duur kopje koffie, maar het smaakt ons dan ook stukken beter dam op een Scheve- nimgs terrasje". Toch zijn die solo-vluchten in een ijzersterke hakkepuf voor Loes Loon niet de opperste sensatie. „Het is natuurlijk fijn om even boven de Scheveningse pier te hamgen", legt ze uit. „wamt hoe dan ook heb je op zulke momenten een gevoel van vrij heid. Maar als je mij vraagt: wat is het echte vliegen, dan zeg ik: „in formatie". Als je met een stel de lucht in gaat en vlak bij elkaar blijft, dan gaat het om de precisie waar mee je je handelingen verricht. Als je in je eentje vliegt kun je nog eens een steek laten vallen en dan is er geen hond, die er iets van merkt. Maar bij het formaitievliegen kan elke fout het einde betekenen. Weet je, wat ook verdomd fijn is? Een looping. Je duikt met volle snel heid, trekt je gas terug en een se conde later ga je op je rug. Als je dan maar zorgt, dat je niet scheef gaat, kan er niks gebeuren. Dat ligt voor 100 procent aan degene, die achter het stuur zit. Als je die kist een flinke schop geeft, doet hij alles wat je zegt". de hele dag razend nieuwsgierig wat ze daar nou weer uitvreten". Op deze handwarme dag heeft ze in elk geval niet te klagen. Goed haar kist is een ouwe mamnenfiets, maar voor de rest kan ze haar hart ophalen. Ze hijst zich in het mi niatuur-compartiment, rukt eens vrijblijvend aan het stuurwiel en zet dam haar tas naast de bestuurders stoel. Ze heeft de strijdvaardige blik van tante Pollewop, die terwille van baar Pinkelman de stunt niet schuwt. Als buitenstaander krijg je overi gens het sterke gevoel, dat het niet allemaal serieus bedoeld is. Als Loes Loon ontdekt, dat het vlieg tuig net in de verkeerde richting staat, lopen twee instructeurs op een sukkeldraf naar de staart vain de Cessna, pakken hem op en duwen de kist in de richting van de startbaan. Loes opent het raam en roept en thousiast: „Bedankt jongens". Ver volgens draait ze het contactsleutel tje om en brengt de koffiemolen op gang. Loes Loon („ik leerde waterskieën toen ik vijf maanden in verwachting was") woont sinds kort in een flat aan de rand van Rotterdam. „Het is jammer dat ik niet in een hogere etage terecht kon", zegt ze. „want dan had ik vanuit mijn raam op Zestienhoven kunnen kijken. Ik ben Een kwartier later maakt ze haar eerste ereronde over het Gevers- Deynootpledm in Schevenimgen. De opstallen van vader Zwolsman lijken opeens tot hum ware proporties te ruggebracht, het plein zelf blijft ech ter ongegeneerd bloot. Loes Loon heeft ondertussen radio contact gezocht en neust met ziachte fluwelen stem haar bekentenissen naar de aarde. „Papa, Hotel, Victor, Romeo, Romeo". De toren antwoordt met een kla gelijke boer, die als warme stroop uit de radio valt. Loes knikt, Loes heeft het waarachtig nog begrepen ook. Ze rommelt wat aan de vlerken van het toestel en ontstijgt langzaam aan de Westlandse broddellap. Twee minuten later zeilen we over de scheepswerf van keizer Verolme, waar de reuzen tanker Cambria er op eens zielig bij ligt als een zestien cents boltenok met beschadigd dek blad. Twee minuten later roept Loes: „Zie jij het vliegveld al liggen? We moeten er nou toch vlak bij zijn". De hulpeloze bijzit kijkt haar ver bijsterd aan. Wil Loes hiermee zeg gen dat ze niet eens weet, waar ze moet landen? Hij maakt zijn das los, vraagt: „Mag er een raampje open". Opeens heeft hij het af schuwelijk warm. „Geen paniek", roept Loes, „daar is het al". Ze wijst op een vlek pal voor ons. Ze draait wat kra nen dicht, geeft het stuurwiel een krachtige slinger en begint te dalen. Als ze op honderd meter zit, schudt ze haar hoofd en zegt: „Verrek, dat is Delft, we moeten meer naar rechts". Welgemoed neemt ze het draad loos orakel van Zestienhoven weer in de arm, weer volgen er enige gave oprispingen uit de ra dio en weer knikt Loes. Ze heeft het helemaal begrepen. Papa ho tel, iVctor Romeo Romeo weet er alles van. Vier minuten later zet Loes Loon de Cessna puntgaaf op het beton neer. Of ze daarbij ook aan haar prop heeft gehangen is onduidelijk. eZ heeft in elk ge val goed pot opgehouden. En dat is ook wat waard. LEVE DE ZON! •fKtepfte-*»4ur-&mv&trwÈÈ/ÊÊHtlE& (Van onze medische medewerker) BREDA Terwijl dit artikel geschreven wordt regent het pij- pijstelen. Onvermijdelijk begint men dan rond deze periode van het jaar te mijmeren over de ko mende vakantie aan zonnige stranden. Sommigen hebben hun koffers reeds gepakt en de laatste voor bereidingen getroffen voor een vakantie buiten het drukke hoog seizoen. De trek naar de zon wordt ieder jaar intenser. We worden meer en meer een volk van zon-aan- bidders. Het is goed ook op dit gebied met in overdrijvingen te vallen en alles met een zekere maat te doen. Goede wijn wordt toch ook niet in één keer naar binnen gezwelgd. Het is jammer, dat men soms een fünk gedeelte van zijn vakantie ver galt door onoordeelkundig zonneba den. Daarom enkele losse raadgevin gen, die nuttig kunnen zijn. Bruin worden in twee dagen is on mogelijk. Men moet er de tijd voor nemen. De pigmentatie van de huid onder invloed van de ultra-violet- stralen van de zon kan men onmoge lijk forceren. Wil men dit toch doen dan bereikt men het tegenovergestel de doel. Vlugger dan men verwacht is men getrakteerd op een flinke zonnebrand. Vooral in het voorjaar, wanneer de ultra-violetstralen sterk zijn, wordt menige zonnebader er door verrast. De blootgestelde huid wordt rood en begint pijnlijk te jeuken. Soms ont staat afschilfering van de aangetas te huid. Tijdens het genezingsproces ontstaan af en toe pigmentvlekken, die definitief kunnen blijven. Ook eczeem en blaarvorming, die even eens bij genezing pigmentvlekken kunnen geven, ziet men niet zelden optreden. Dit alles is meer dan vol doende om menig nachtje wakker te liggen. Het enthousiasme van de eerste da gen ligt aan de wortel van de mees te misère. Met een melkwit velletje stappen de meesten van ons uit de auto of het vliegtuig en onmiddel lijk uren op het strand te liggen. De bedoeling is zo vlug mogelijk te bruinen. Het resultaat is echter bak ken en niet bruinen. Vooral wanneer de huid nog de kleur heeft van verse kaas is voor zichtigheid geboden. De eerste dag is een kleine dosis zon voldoende. Verdeeld over de hele dag. driemaal een tiental minuten, telkens gevolgd door een zwempartijtje om de huid af te koelen. De volgende morgen mag men de dosis geleidelijk opvoe ren. rekening houdend met de indivi duele gevoeligheid van de huid. Sommigen personen vormen nu een maal veel vlugger pigment dan an deren. Zwartharigen bruinen over het algemeen zeer gemakkelijk terwijl blondines en vooral roodharigen daar soms veel moeilijkheden bij hebben. Dit is echter geen reden om bij de pakken neer te zitten en zijn vakan tie als mislukt te beschouwen. Ver geten we niet, dat de mode van het zich laten bruinen slechts de laatste decennia tot bloei is gekomen en dan nog slechts in een beperkt aan tal landen. Zuidelijke volken vluchten voor de zon en wellicht met reden. Alhoewel ons organisme vooral voor en na een lange winter een flinke dosis zon kan gebruiken moeten we toch niet vergeten, dat er ook nade len aan verbonden kunnen zijn. Overmatig ultra-violetstralen doen de huid uitdrogen en vroegtijdig rim pelen. Dit is te wijten aan het op krullen van de vezels, die de elasti citeit en de veerkracht aan de huid verlenen. Denken we in dit verband maar eens aan de verweerde gezich ten van de meeste landbouwers. Ook is het bekend dat personen, die veel aan het zonlicht blootstaan, duidelijk meer kans hebben om een huidkanker te krijgen. Longpatiënten en zelfs genezen long- tuberculozepatiënten moeten de zon mijden, daar een overvloedige bestra ling steeds het gevaar voor een mo gelijke opleving van de ziekte in houdt. Voor zover het ons bekend is be staan er geen cremes of zalven, die het bruinen versnellen. Wel bestaan er produkten, die de zonnestralen zo danig filteren dat vooral de juiste ultra-violetstralen doordringen tot de huid terwijl de andere tegengehouden worden. Aan merken ontbreekt het niet. Diegene, die niet tegen het gebruik van een vettig produkt opzien, zou den we aanraden eens gewone olijf olie te gebruiken. Het is een natuur lijk produkt, dat de Italianen veel vuldig gebruiken. rast worden door een zonnesteek. Dit bestaat in een ontregelen van het temperatuurscentrum in de her senen onder invloed van de warmte stralen van het zonlicht. Behalve stijging van de temperatuur gaat een zonnesteek ook gepaard met min of meer uitgesproken prikke lingsverschijnselen van de hersen vliezen. Misselijkheid, duizeligheid, braakneigingen en zelfs braken zyn hiervan de voornaamste symptonen. Het is steeds aan te raden geduren de het zonnebaden het hoofd be dekt te houden (voor longpatiënten tevens de borstkas). Doet men dit niet dan kan men zeer onaangenaam ver- Sproeten zijn aangeboren gepig- menteerde vlekjes, die uitwendig wor den onder invloed van de zonne stralen en gewoonlijk gelokaliseerd zijn in het aangezicht en ledematen. Personen, die gezegend zijn met sproeten (ephelieden) hebben de keu ze ofwel zonebaden nemen en vol komen staan met sproeten ofwel zo veel mogelijk de zon vermijden, waardoor de vlekjes soms wel eens verdwijnen. Tenslotte nog een laatste tip. Wan neer u naar het zuiden gaat moet u een degelijke zonnebril aanschaffen. Niet alleen, aanschaffen maar hem ook goed gebruiken, d.w.z. hem op zetten in de zon en hem afzetten wan neer er geen zon is. De raadgeving is zo simpel, dat we aarzelen om hem neer te schrijven. Nochtans, let eens op hoeveel per sonen op het strand zitten zonder zon- nebril en. hem 's avonds in de licht- gedempte bar van het hotel opzet ten CAIRO (AP) De monumenten van Philae, die meer dan 70 jaar onder gedompeld zijn geweest in de Nijl, zullen binnenkort worden gered uit de ziedende wateren aan de voet van de Assoean-dam. Met steun van de Unesco en kunstminnaars uit de hele wereld zullen de 18 uit rotsblokken opgetrokken vrijstaande tempels, die voor het grootste gedeelte dateren van omstreeks 350 voor Chr., worden overgebracht naar het eiland Agilka. Dit eiland, waarop de tempels zul len worden herbouwd, ligt op nog geen 500 meter afstand van Philae, maar hoog genoeg om de momu- menten een veilige en droge nieuwe bouwplaats te bieden. „De reddingsoperatie zal bijna 12,5 miljoen dollar kosten", vertelde Vla dimir Menedovitsj, persoonlijk ver tegenwoordiger vap de directeur-ge neraal van de Unesco, René Mahu en verbindingsman van die organisa tie te Cairo. Menedovitsj deelde mee, dat de V.S. tijdens het bewind van wijlen presi dent Kennedy hebben aangeboden tot zes miljoen dollar voor de red ding van de monumenten van Philae bij te dragen. „Wij hopen, dat het politieke klimaat in Amerika geen nadelige invloed op het plan zal heb ben", liet hij hierop volgen Een deel van de nodige gelden zal be schikbaar worden gesteld door de Egyptische regering en de Unesco probeert zes miljoen dollar bijeen te brengen- Volgens de laatste berich ten zal West-Duitslamd een half mil joen dollar bijdragen. Het eiland Philae, de heilige grond, waarop de oude tempels zijn ge bouwd, ligt in de Nijl tussen de oude door de Engelsen gebouwde Assoean- dam en de nieuwe door de Russen gebouwde hoge dam. Na de bouw van de oude dam in 1902 stonden de tempels meestal onder water. Alleen de toppen van de enorme monumen ten zijn negen maanden van het jaar te zien. Van juli tot september zakt het peil van het water en wordt de parel van Egypte, Philae, zichtbaar. Het eilandje Philae was in de tijd van de Pharao's een heilig oord. De heersers uit die tijd bouwden er in drukwekkende tempels en heiligdom men, gewijd aan hun goden. Latere keizers verfraaiden het gewijde oord. Pijn gevormde zuilen en door prach tige zuilengangen verbonden scheids muren getuigen van de invloed van de Grieks-Romeinse bouwkunst en heerschappij in Egypte. Een groep internationale deskundi gen, die kort geleden heeft aange drongen op het overbrengen van de ze tempelstad naar Agilka, heeft voorgesteld, een kistdam rondom Philae te bouwen. Een 18 meter ho ge muur van plaatstaal zal er een waterdicht bouwsel van maken, zo dat het terrein kan worden droog gepompt alvorens de tempels wor den afgebroken. Het afbreken van de tempels zal wellicht leiden tot belangrijke oud heidkundige vondsten. Menedovitsj deelde mee, dat recent onderzoek heeft geleid tot de veronderstelling dat beneden de huidige tempels nog andere oude gebouwen liggen. „Als tegen het einde van dit jaai met het werk wordt begonnen, kan het overbrengen misschien omstreeks 1975 zijn voltooid", verklaarde Mene dovitsj. Het sein om het werk te beginnen wacht op de definitieve beslissing over de inschrijvingen, die het uit voerend comité voor de redding van Nubische monumenten heeft ontvan gen. Dit lichaam zal in oktober bij eenkomen om rapporten van ingeni eurs te bestuderen. „Wij zijn nu in een kritieke tijd", zei Menedovitsj. „Elke turbine, die aan de hoge Assoean-dam wordt toe gevoegd, betekent groter gevaar voor de monumenten De dagelijkse erosie door de wateren, het doordrenken en opdrogen van de oude muren, verhaast hun verbrokkeling". Menedovitsj deelde mee, dat, als eenmaal met het werk wordt begon nen, drie ploegen arbeiders dag en nacht zullen werken, omdat de mo numenten snel moeten worden gered. In verband met de ruwere bodem gesteldheid van Agilka zal de rotsige bodem moeten worden uitgegraven en geëgaliseerd. Steenslag zal wor den gebruikt om het eiland te ver groten en het de vorm van Philae te geven. Vervolgens zullen de tem pels en andere heiligdommen blok na blok worden herbouwd in precies dezelfde onderlinge plaatselijke ver houdingen. MORTON HUNT: HET LEVEN NA HET MISLUKTE HUWELIJK (Uitg. Bruna en zn., Zwart Beertje) Dit boek beschrijft de bijzondere we reld der gescheiden mannen en vrouwen in Amerika; het is een ooggetuigeverslag van de zeden, problemen en belevingen van hen, die een half verborgen bestaan lei den in een subcultuur buiten het ter ritorium van het conventionele hu welijk en gezinsleven. „Evenals an tropologen heb ik mij beperkt tot rapporteren en interpreteren; ik heb niet willen waarschuwen en ook geen raad willen geven", aldus de schrijver. Hij behandelt aan de hand van talloze voorbeelden het gehele proces, die kan leiden tot een schei ding, moeilijkheden en consequen ties. „Het boek leest als een ro man", noteert de uitgever erbij. Dat is, gezien het onderwerp, ook de zwakke zijde van het geschrift. Na enkele verhalen, die uiteraard schrij nend zijn, heeft men geen behoefte meer om deze kwesties op deze wij ze te benaderen. De wetenschappe lijke research, die er eraan ten grondslag ligt ontaardt daardoor te vens tot wat oppervlakkig geklets. Wanneer men mislukte huwelijken tot commercieel leesvoer maakt, gaat dit ten koste van eventuele we tenschappelijke opzet. Het schiet zijn doel voorbij. DIANA VINDING EN KEES SCHERER: Parijs (Zwarte Beer tjes, Bruna) Voor wie Parijs goed kent biedt dit reisboek in pocket- vorm weinig nieuws De reiziger die in Parijs niet of bijna niet be kend is, treft in dit boekje niet on aardig materiaal aan om een reis oppervlakkig voor te bereiden. Als reisgids voldoet het bepaald niet. maar dat is ook de opzet van dp samenstellers niet geweest. Het boek beoogt veeleer een impressie te geven van de Franse hoofdstad en zijn bevolking, die de reiziger van nut kunnen zijn als hij van zijn reis iets meer verwacht dan het be kijken van de geijkte bezienswaar digheden. De foto's van Kees Sche- rer zijn hiervoor een voortreffelijke leidraad. De tekst van Diana Vin ding is helaas enkele malen opvallend slecht vertaald en bevat bovendien aperte onjuistheden. Er mag tenminste van iemand die een boekje over Parijs schrijft verwacht worden, dat hij weet dat de Ecole Normale Superieur geen „kweek school voor onderwijzers" is, maar aen school waar studenten na zware 'oelatingsexamens, opgeleid worden voor hogere functies in het Franse (middelbare en hogere) onderwijs. sam: en sin CRANIA 1 te River Mersey HILVERSUM 1 vn Hamburg Londen KERMIA 1 te Saigon KIELDRECHT 1 vn Bahrei Damman KOSSMATELLA 1 dw Kp nr Perz Golf LOIRE LLOYD 2 te Bluff ve STRAAT ACCRA 1 vn Frem; Adelaide ULYSSES 1 te Hamburg ALAMAK 1 te Livorno ALGOL 30 vn Monrovia nr 1 ANGOLAKUST 30 vn La G Pto Cabello ARTEMIS 30 vn Freeport nr BINTANG 30 vn Vera Cruz CONGOKUST 1 te Antwerpe GEERTJE BUISMAN 1 te C MEDON 30 vn Philadelphia New York KLOOSTERDIJK 1 te Tampi KRYPTOS 1 te Point Fortin MERCURIUS 30 vn Kingston Gonaives NEDEREEMS 30 t.a. rede Ga NEPTUNUS 1 vn Madeira m; Barbados PENDRECHT 1 te San Juan SINON 29 vn La Guaira nr STATENDAM 30 vn New Y Cobh STRAAT BANKA 30 vn Syd Dunedin WAALEKERK 1 te Hobart WILLEMSKERK 30 vn Melbo' Fremantle GANYMEDES 1 te Curasao GIESSENKERK p 30 Gibralti Barcelona GORREDIJK 30 vn Hamburg Antwerpen KERKEDIJK 30 vn Teneriffe Santos OMMENKERK I te Bremen ROTTERDAM 30 vn Bermuda Maarten SKADI 1 te Wilmington AMELAND 1 te Lagos AMSTELVEEN 30 vn Moji nJ A ncfpol i a ANDIJK 30 vn Tanga nr Z; CRANIA 30 dw Cork nr St: DIADEMA 1 te Pulo Bukom GRAVELAND 30 te Porto Lil KOPIONELLA 1 te Singapore KOSICIA 1 te Bangkok POOLDRECHT 30 vn Kobe n Yokohama SCHELPWIJK 30 vn Quinhoni.1 Pulo Bukom STRAAT TOWA 30 te Momb TJIBODAS 1 te Lourenco Mar TJILIWONG 30 vn Balik Paj Hongkong TJITARUM 1 te Mombasa VLIELAND 1 te Los Angeles ZAFRA 1 te Ummsaid DILIGENTIA 29 v Vlissingen werpen HERTA pas3. 28 Noordhinder pledore j DIADEMA 28 575 wnw v Bel n Plulaubukom DINTELDIJK 27 te Oackland KAAP HOORN 28 500 zw v FrJ n Curasao MARNE LLOYD 28 30 no v a n Cochin MERWE LLOYD 28 v East I n Durban NIJKERK 29 te Antwerpen PHILIPPIA 28 125 zw v Bres Tobruk PRINS PHILIPS WILLEM v.3 v London n Rotterdam QUEEN OF SHEEBA 29 verw Assab RADJA 28 420 o v St. Heienel Kaapstad ROTTERDAM 28 te New York SCHELDE LLOYD 28 te Phuki EINDHOVEN (ANP) boerenleenbanken gaan 7 pet. geven voor vaste termijngelde centrale boerenleenbank heefl bij haar aangesloten banken g seerd oin dit zevenprocent: voortaaan toe te passen bij d to's met een vaste termijn vi maanden. Deze termijn-indicatie houdt i de ingelegde gelden na de ge de termijn automatisch weer vi men. Dit besluit van de ce boerenleenbank is een reactie mededelingen van diverse ha banken. PARIJS (RTR) De Frans nister van financiën en econoi zaken, Valery Giscard d'E: heeft gisteren tegenover Paris verklaart, geen technische re te zien voor een devaluatie v Franse frank. Hij zei het toezicht op de dev handel te zullen handhaven U economisch evenwicht is hej De verstoring van het ever schrijft hij toe aan zuiver eco sche factoren als een te grote bi landse vraag en ongelijkmatig steding van overheidsgelden e Psychologische factoren die a ding waren tot „voorzorgsaaink welke de consumptieve bestec hebben versneld en het sparen ben belemmerd.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1969 | | pagina 14