„Als ik down ben ga ik
een poosje hangen"
maar aanbid haar met mate
toeken
plank
a
VLIEGENDE HUISVROUW
Tempels van Philae
worden op ander Nijleiland herbouwd
Nieuwe
koffie drinken in Dusseldorp
asperges halen in Seppe
kreeft eten in Oostende
HARD SCHEUREN
IN FORMATIE
ERE RONDE
POLLEWOP
Geleidelijk
Sproeten
Zonnesteek
Scheepsberie
Boerenleenbanken
verhogen rentevoet
termijngeld tot 7
(discard d'Estaing:
geen reden
voor devaluatie
DE STEM
15
(Van een onzer verslaggevers)
ZESTIENHOVEN Als Loes
Loon op het terras van Zestien
hoven onthult, dat ze weer eens
duchtig aan haar prop heeft ge
hangen, dan knikken alle manne-
broeders van de Rotterdamse
Vliegclub bewonderend. Er is nie
mand die op dat moment vraagt,
wat ze bedoelt, want wat Loes in
het zwerk boven de Randstad doet
is immers altijd wel gedaan. Loes
heeft gewoon gas teruggenomen
en is uiterst omzichtig geland.
Dat is alles. „Je moet zorgen",
zegt Loes opgewekt, „dat je er
altijd goed pot op houdt, want toe
vallig heb ik geen zin om op mijn
hek te gaan".
Zeg nu zelf, dat is uiterst klare
vrouwentaal, die geen nadere uitleg
vereist. De Cessna, waarmee ze van
middag de lucht in gaat, noemt ze
overigens vol walging „een ouwe
mannen-fiets", en ze is dan ook niet
van plan zich druk te maken. „Weet
je, wat het vreemde is", zegt ze stra
lend, „dat ik in de lucht nog uooit
bang ben geweest. Met die kisten
kan ook praktisch niks gebeuren Het
zijn net koffiemolens en als de mo
tor op een gegeven moment afslaat,
dan kun je hem nog altijd op een
weilandje of bij een boer op het erf
neerzetten. Vliegen is heerlijk, dat
is je reinste rieleks.
Als ik down ben of griep heb ren
ik altijd naar Zestienhoven en dan
ga ik lekker een kwartiertje hangen.
Ik voel me daarna als herboren, een
jonge god, zo voel je je op dat mo
ment. Je denkt nergens meer aan,
al je sores zijn op de grond achter
gebleven en het enige wat je daar
boven doet is dromen. Alleen als
mijn zoontje meevliegt, dan heb ik
geen tijd voor mooie gedachten. Die
jongen is helemaal gefascineerd door
zo'n prachtige machine en als je effe
niet oplet zit hij gelijk met zijn fik
ken aan de knoppen. Zal hij op een
gegeven moment de benzinekraan
dichtdraaien, dan hang je toch mooi
voor aap boven Hoek van Holland.
Ik zet hem de laatste tijd ook niet
meer naast me, maar achterin. Daar
kan hij tenminste zijn gang gaan".
Haar bliksemcarrière als vliegende
huisvrouw begon in mei 1968, toen ze
eindelijk haar zin door kon drijven.
„De hele familie dacht dat ik met
zelfmoordplannen rondliep en ze op
een elegante manier wilde realise
ren. Ze zagen ook al die koppen in
de kranten: moeder in iesvliegtuig
neergestort. Allemaal flauwekul na
tuurlijk, want er kan gewoon niks
gebeuren.
Ik ben nou ruim een jaar bezig en
in die tijd heeft onze club inderdaad
drie leden verloren. Door auto-onge
lukken. Als je weer op de grond
staat, dan moet je oppassen. Als je
ergens in de stad op een vluchtheu
vel staat en denkt: „mij kan niks
gebeuren" dan vliegt tien tegen een
net die ene auto uit de bocht. Ik ben
dan ook zo vrij geweest me niks aan
te trekken van alle goede raadge
vingen en praatjes in de trant van
„Loes, weet wat je doet". Ik ben nu
eenmaal altijd gek geweest op avon
tuur, op snelheid. Sportwagens, man,
daar ben ik gek op, hard scheuren,
dat is het einde".
Op Zestienhoven weten ze onder
tussen ook al, dat Loes Loon een
duivelse doordouwster is. Na tien
lesuren maakte ze al haar eerste
solo-vlucht - „een verrukkelijke sen
satie", zegt ze - en nu snort ze wel
gemoed in de richting van de 200
captains-uren, die nodig zijn voor
het beroepsbrevet. Tussen de bonte
gezinswas en de Fabeltjeskrant door
stampt ze ook nog de theoretische
ballast in haar hersenschors. „Ik
moet die papieren zo vlug mogelijk
zien te halen", zegt ze, „want ik wil
een luchttaxibedrijfje beginnen.
Het stikt in Nederland van de
kleine vliegveldjes, waar je met een
vier- of zes persoons kistje kunt lan
den en naarmate de wegen voller
worden, zullen steeds meer zaken
mensen het vliegtuig hoven hun eigen
auto of de trein prefereren. Het
enige probleem is: hoe versier ik
een goeie kist? Aan kopen hoef ik
voorlopig niet te denken en dus zal
ik op de hulp van vliegclubs moeten
rekenen".
Vooruitvliegend op haar eigen
lueht-taxi-bedrijf heeft ze kortgele
den vast een filmploeg op sleeptouw
genomen, die voor de NCRV een do
cumentaire moest maken van de
Wadden-eilanden. Om routine op te
doen gaat ze de laatste tijd ook bij
voorkeur koffie drinken in Dussel
dorp. Ze huurt dam met enkele leden
van de gestampte vliegpot een kistje,
dat goed afgetrimd is en zeilt in drie
kwartier naar het Ruhrgebied. Op
dezelfde manier haalt ze haar asper
ges in de buurt van het vliegveld
Seppe en de kreeft in Oostende.
„Akkoord", geeft ze toe, „het wordt
op die manier wel een duur kopje
koffie, maar het smaakt ons dan ook
stukken beter dam op een Scheve-
nimgs terrasje".
Toch zijn die solo-vluchten in een
ijzersterke hakkepuf voor Loes Loon
niet de opperste sensatie. „Het is
natuurlijk fijn om even boven de
Scheveningse pier te hamgen", legt
ze uit. „wamt hoe dan ook heb je op
zulke momenten een gevoel van vrij
heid. Maar als je mij vraagt: wat
is het echte vliegen, dan zeg ik: „in
formatie". Als je met een stel de
lucht in gaat en vlak bij elkaar blijft,
dan gaat het om de precisie waar
mee je je handelingen verricht.
Als je in je eentje vliegt kun je
nog eens een steek laten vallen en
dan is er geen hond, die er iets van
merkt. Maar bij het formaitievliegen
kan elke fout het einde betekenen.
Weet je, wat ook verdomd fijn is?
Een looping. Je duikt met volle snel
heid, trekt je gas terug en een se
conde later ga je op je rug. Als je
dan maar zorgt, dat je niet scheef
gaat, kan er niks gebeuren.
Dat ligt voor 100 procent
aan degene, die achter het stuur zit.
Als je die kist een flinke schop geeft,
doet hij alles wat je zegt".
de hele dag razend nieuwsgierig wat
ze daar nou weer uitvreten".
Op deze handwarme dag heeft ze
in elk geval niet te klagen. Goed
haar kist is een ouwe mamnenfiets,
maar voor de rest kan ze haar hart
ophalen. Ze hijst zich in het mi
niatuur-compartiment, rukt eens
vrijblijvend aan het stuurwiel en zet
dam haar tas naast de bestuurders
stoel. Ze heeft de strijdvaardige blik
van tante Pollewop, die terwille van
baar Pinkelman de stunt niet
schuwt.
Als buitenstaander krijg je overi
gens het sterke gevoel, dat het niet
allemaal serieus bedoeld is. Als
Loes Loon ontdekt, dat het vlieg
tuig net in de verkeerde richting
staat, lopen twee instructeurs op een
sukkeldraf naar de staart vain de
Cessna, pakken hem op en duwen de
kist in de richting van de startbaan.
Loes opent het raam en roept en
thousiast: „Bedankt jongens". Ver
volgens draait ze het contactsleutel
tje om en brengt de koffiemolen op
gang.
Loes Loon („ik leerde waterskieën
toen ik vijf maanden in verwachting
was") woont sinds kort in een flat
aan de rand van Rotterdam. „Het is
jammer dat ik niet in een hogere
etage terecht kon", zegt ze. „want
dan had ik vanuit mijn raam op
Zestienhoven kunnen kijken. Ik ben
Een kwartier later maakt ze haar
eerste ereronde over het Gevers-
Deynootpledm in Schevenimgen. De
opstallen van vader Zwolsman lijken
opeens tot hum ware proporties te
ruggebracht, het plein zelf blijft ech
ter ongegeneerd bloot.
Loes Loon heeft ondertussen radio
contact gezocht en neust met ziachte
fluwelen stem haar bekentenissen
naar de aarde. „Papa, Hotel, Victor,
Romeo, Romeo".
De toren antwoordt met een kla
gelijke boer, die als warme stroop
uit de radio valt. Loes knikt, Loes
heeft het waarachtig nog begrepen
ook. Ze rommelt wat aan de vlerken
van het toestel en ontstijgt langzaam
aan de Westlandse broddellap. Twee
minuten later zeilen we over de
scheepswerf van keizer Verolme,
waar de reuzen tanker Cambria er op
eens zielig bij ligt als een zestien
cents boltenok met beschadigd dek
blad. Twee minuten later roept Loes:
„Zie jij het vliegveld al liggen? We
moeten er nou toch vlak bij zijn".
De hulpeloze bijzit kijkt haar ver
bijsterd aan. Wil Loes hiermee zeg
gen dat ze niet eens weet, waar ze
moet landen? Hij maakt zijn das los,
vraagt: „Mag er een raampje
open". Opeens heeft hij het af
schuwelijk warm.
„Geen paniek", roept Loes,
„daar is het al". Ze wijst op een
vlek pal voor ons. Ze draait wat kra
nen dicht, geeft het stuurwiel een
krachtige slinger en begint te dalen.
Als ze op honderd meter zit, schudt
ze haar hoofd en zegt: „Verrek, dat
is Delft, we moeten meer naar
rechts".
Welgemoed neemt ze het draad
loos orakel van Zestienhoven
weer in de arm, weer volgen er
enige gave oprispingen uit de ra
dio en weer knikt Loes. Ze heeft
het helemaal begrepen. Papa ho
tel, iVctor Romeo Romeo weet er
alles van. Vier minuten later zet
Loes Loon de Cessna puntgaaf op
het beton neer. Of ze daarbij ook
aan haar prop heeft gehangen is
onduidelijk. eZ heeft in elk ge
val goed pot opgehouden. En dat
is ook wat waard.
LEVE
DE
ZON!
•fKtepfte-*»4ur-&mv&trwÈÈ/ÊÊHtlE&
(Van onze medische medewerker)
BREDA Terwijl dit artikel
geschreven wordt regent het pij-
pijstelen. Onvermijdelijk begint
men dan rond deze periode van
het jaar te mijmeren over de ko
mende vakantie aan zonnige
stranden.
Sommigen hebben hun koffers
reeds gepakt en de laatste voor
bereidingen getroffen voor een
vakantie buiten het drukke hoog
seizoen.
De trek naar de zon wordt ieder
jaar intenser. We worden meer
en meer een volk van zon-aan-
bidders.
Het is goed ook op dit gebied met
in overdrijvingen te vallen en alles
met een zekere maat te doen. Goede
wijn wordt toch ook niet in één keer
naar binnen gezwelgd.
Het is jammer, dat men soms een
fünk gedeelte van zijn vakantie ver
galt door onoordeelkundig zonneba
den. Daarom enkele losse raadgevin
gen, die nuttig kunnen zijn.
Bruin worden in twee dagen is on
mogelijk. Men moet er de tijd voor
nemen. De pigmentatie van de huid
onder invloed van de ultra-violet-
stralen van de zon kan men onmoge
lijk forceren. Wil men dit toch doen
dan bereikt men het tegenovergestel
de doel. Vlugger dan men verwacht
is men getrakteerd op een flinke
zonnebrand. Vooral in het voorjaar,
wanneer de ultra-violetstralen sterk
zijn, wordt menige zonnebader er
door verrast.
De blootgestelde huid wordt rood en
begint pijnlijk te jeuken. Soms ont
staat afschilfering van de aangetas
te huid. Tijdens het genezingsproces
ontstaan af en toe pigmentvlekken,
die definitief kunnen blijven. Ook
eczeem en blaarvorming, die even
eens bij genezing pigmentvlekken
kunnen geven, ziet men niet zelden
optreden. Dit alles is meer dan vol
doende om menig nachtje wakker te
liggen.
Het enthousiasme van de eerste da
gen ligt aan de wortel van de mees
te misère. Met een melkwit velletje
stappen de meesten van ons uit de
auto of het vliegtuig en onmiddel
lijk uren op het strand te liggen.
De bedoeling is zo vlug mogelijk te
bruinen. Het resultaat is echter bak
ken en niet bruinen.
Vooral wanneer de huid nog de
kleur heeft van verse kaas is voor
zichtigheid geboden. De eerste dag
is een kleine dosis zon voldoende.
Verdeeld over de hele dag. driemaal
een tiental minuten, telkens gevolgd
door een zwempartijtje om de huid
af te koelen. De volgende morgen
mag men de dosis geleidelijk opvoe
ren. rekening houdend met de indivi
duele gevoeligheid van de huid.
Sommigen personen vormen nu een
maal veel vlugger pigment dan an
deren. Zwartharigen bruinen over het
algemeen zeer gemakkelijk terwijl
blondines en vooral roodharigen daar
soms veel moeilijkheden bij hebben.
Dit is echter geen reden om bij de
pakken neer te zitten en zijn vakan
tie als mislukt te beschouwen. Ver
geten we niet, dat de mode van het
zich laten bruinen slechts de laatste
decennia tot bloei is gekomen en
dan nog slechts in een beperkt aan
tal landen.
Zuidelijke volken vluchten voor de
zon en wellicht met reden.
Alhoewel ons organisme vooral voor
en na een lange winter een flinke
dosis zon kan gebruiken moeten we
toch niet vergeten, dat er ook nade
len aan verbonden kunnen zijn.
Overmatig ultra-violetstralen doen
de huid uitdrogen en vroegtijdig rim
pelen. Dit is te wijten aan het op
krullen van de vezels, die de elasti
citeit en de veerkracht aan de huid
verlenen. Denken we in dit verband
maar eens aan de verweerde gezich
ten van de meeste landbouwers.
Ook is het bekend dat personen,
die veel aan het zonlicht blootstaan,
duidelijk meer kans hebben om een
huidkanker te krijgen.
Longpatiënten en zelfs genezen long-
tuberculozepatiënten moeten de zon
mijden, daar een overvloedige bestra
ling steeds het gevaar voor een mo
gelijke opleving van de ziekte in
houdt.
Voor zover het ons bekend is be
staan er geen cremes of zalven, die
het bruinen versnellen. Wel bestaan
er produkten, die de zonnestralen zo
danig filteren dat vooral de juiste
ultra-violetstralen doordringen tot de
huid terwijl de andere tegengehouden
worden.
Aan merken ontbreekt het niet.
Diegene, die niet tegen het gebruik
van een vettig produkt opzien, zou
den we aanraden eens gewone olijf
olie te gebruiken. Het is een natuur
lijk produkt, dat de Italianen veel
vuldig gebruiken.
rast worden door een zonnesteek.
Dit bestaat in een ontregelen van
het temperatuurscentrum in de her
senen onder invloed van de warmte
stralen van het zonlicht.
Behalve stijging van de temperatuur
gaat een zonnesteek ook gepaard met
min of meer uitgesproken prikke
lingsverschijnselen van de hersen
vliezen. Misselijkheid, duizeligheid,
braakneigingen en zelfs braken zyn
hiervan de voornaamste symptonen.
Het is steeds aan te raden geduren
de het zonnebaden het hoofd be
dekt te houden (voor longpatiënten
tevens de borstkas). Doet men dit niet
dan kan men zeer onaangenaam ver-
Sproeten zijn aangeboren gepig-
menteerde vlekjes, die uitwendig wor
den onder invloed van de zonne
stralen en gewoonlijk gelokaliseerd
zijn in het aangezicht en ledematen.
Personen, die gezegend zijn met
sproeten (ephelieden) hebben de keu
ze ofwel zonebaden nemen en vol
komen staan met sproeten ofwel zo
veel mogelijk de zon vermijden,
waardoor de vlekjes soms wel eens
verdwijnen.
Tenslotte nog een laatste tip. Wan
neer u naar het zuiden gaat moet u
een degelijke zonnebril aanschaffen.
Niet alleen, aanschaffen maar hem
ook goed gebruiken, d.w.z. hem op
zetten in de zon en hem afzetten wan
neer er geen zon is.
De raadgeving is zo simpel, dat we
aarzelen om hem neer te schrijven.
Nochtans, let eens op hoeveel per
sonen op het strand zitten zonder zon-
nebril en. hem 's avonds in de licht-
gedempte bar van het hotel opzet
ten
CAIRO (AP) De monumenten van Philae, die meer dan 70 jaar onder
gedompeld zijn geweest in de Nijl, zullen binnenkort worden gered uit de
ziedende wateren aan de voet van de Assoean-dam.
Met steun van de Unesco en kunstminnaars uit de hele wereld zullen de
18 uit rotsblokken opgetrokken vrijstaande tempels, die voor het grootste
gedeelte dateren van omstreeks 350 voor Chr., worden overgebracht naar het
eiland Agilka.
Dit eiland, waarop de tempels zul
len worden herbouwd, ligt op nog
geen 500 meter afstand van Philae,
maar hoog genoeg om de momu-
menten een veilige en droge nieuwe
bouwplaats te bieden.
„De reddingsoperatie zal bijna 12,5
miljoen dollar kosten", vertelde Vla
dimir Menedovitsj, persoonlijk ver
tegenwoordiger vap de directeur-ge
neraal van de Unesco, René Mahu
en verbindingsman van die organisa
tie te Cairo.
Menedovitsj deelde mee, dat de V.S.
tijdens het bewind van wijlen presi
dent Kennedy hebben aangeboden
tot zes miljoen dollar voor de red
ding van de monumenten van Philae
bij te dragen. „Wij hopen, dat het
politieke klimaat in Amerika geen
nadelige invloed op het plan zal heb
ben", liet hij hierop volgen Een
deel van de nodige gelden zal be
schikbaar worden gesteld door de
Egyptische regering en de Unesco
probeert zes miljoen dollar bijeen te
brengen- Volgens de laatste berich
ten zal West-Duitslamd een half mil
joen dollar bijdragen.
Het eiland Philae, de heilige grond,
waarop de oude tempels zijn ge
bouwd, ligt in de Nijl tussen de oude
door de Engelsen gebouwde Assoean-
dam en de nieuwe door de Russen
gebouwde hoge dam. Na de bouw
van de oude dam in 1902 stonden de
tempels meestal onder water. Alleen
de toppen van de enorme monumen
ten zijn negen maanden van het jaar
te zien. Van juli tot september zakt
het peil van het water en wordt de
parel van Egypte, Philae, zichtbaar.
Het eilandje Philae was in de tijd
van de Pharao's een heilig oord. De
heersers uit die tijd bouwden er in
drukwekkende tempels en heiligdom
men, gewijd aan hun goden. Latere
keizers verfraaiden het gewijde oord.
Pijn gevormde zuilen en door prach
tige zuilengangen verbonden scheids
muren getuigen van de invloed van
de Grieks-Romeinse bouwkunst en
heerschappij in Egypte.
Een groep internationale deskundi
gen, die kort geleden heeft aange
drongen op het overbrengen van de
ze tempelstad naar Agilka, heeft
voorgesteld, een kistdam rondom
Philae te bouwen. Een 18 meter ho
ge muur van plaatstaal zal er een
waterdicht bouwsel van maken, zo
dat het terrein kan worden droog
gepompt alvorens de tempels wor
den afgebroken.
Het afbreken van de tempels zal
wellicht leiden tot belangrijke oud
heidkundige vondsten. Menedovitsj
deelde mee, dat recent onderzoek
heeft geleid tot de veronderstelling
dat beneden de huidige tempels nog
andere oude gebouwen liggen.
„Als tegen het einde van dit jaai
met het werk wordt begonnen, kan
het overbrengen misschien omstreeks
1975 zijn voltooid", verklaarde Mene
dovitsj.
Het sein om het werk te beginnen
wacht op de definitieve beslissing
over de inschrijvingen, die het uit
voerend comité voor de redding van
Nubische monumenten heeft ontvan
gen. Dit lichaam zal in oktober bij
eenkomen om rapporten van ingeni
eurs te bestuderen.
„Wij zijn nu in een kritieke tijd",
zei Menedovitsj. „Elke turbine, die
aan de hoge Assoean-dam wordt toe
gevoegd, betekent groter gevaar voor
de monumenten De dagelijkse erosie
door de wateren, het doordrenken
en opdrogen van de oude muren,
verhaast hun verbrokkeling".
Menedovitsj deelde mee, dat, als
eenmaal met het werk wordt begon
nen, drie ploegen arbeiders dag en
nacht zullen werken, omdat de mo
numenten snel moeten worden gered.
In verband met de ruwere bodem
gesteldheid van Agilka zal de rotsige
bodem moeten worden uitgegraven
en geëgaliseerd. Steenslag zal wor
den gebruikt om het eiland te ver
groten en het de vorm van Philae
te geven. Vervolgens zullen de tem
pels en andere heiligdommen blok
na blok worden herbouwd in precies
dezelfde onderlinge plaatselijke ver
houdingen.
MORTON HUNT: HET LEVEN
NA HET MISLUKTE HUWELIJK
(Uitg. Bruna en zn., Zwart Beertje)
Dit boek beschrijft de bijzondere we
reld der gescheiden mannen en
vrouwen in Amerika; het is een
ooggetuigeverslag van de zeden,
problemen en belevingen van hen,
die een half verborgen bestaan lei
den in een subcultuur buiten het ter
ritorium van het conventionele hu
welijk en gezinsleven. „Evenals an
tropologen heb ik mij beperkt tot
rapporteren en interpreteren; ik
heb niet willen waarschuwen en ook
geen raad willen geven", aldus de
schrijver. Hij behandelt aan de hand
van talloze voorbeelden het gehele
proces, die kan leiden tot een schei
ding, moeilijkheden en consequen
ties. „Het boek leest als een ro
man", noteert de uitgever erbij. Dat
is, gezien het onderwerp, ook de
zwakke zijde van het geschrift. Na
enkele verhalen, die uiteraard schrij
nend zijn, heeft men geen behoefte
meer om deze kwesties op deze wij
ze te benaderen. De wetenschappe
lijke research, die er eraan ten
grondslag ligt ontaardt daardoor te
vens tot wat oppervlakkig geklets.
Wanneer men mislukte huwelijken
tot commercieel leesvoer maakt,
gaat dit ten koste van eventuele we
tenschappelijke opzet. Het schiet
zijn doel voorbij.
DIANA VINDING EN KEES
SCHERER: Parijs (Zwarte Beer
tjes, Bruna) Voor wie Parijs goed
kent biedt dit reisboek in pocket-
vorm weinig nieuws De reiziger
die in Parijs niet of bijna niet be
kend is, treft in dit boekje niet on
aardig materiaal aan om een reis
oppervlakkig voor te bereiden. Als
reisgids voldoet het bepaald niet.
maar dat is ook de opzet van dp
samenstellers niet geweest. Het
boek beoogt veeleer een impressie
te geven van de Franse hoofdstad
en zijn bevolking, die de reiziger
van nut kunnen zijn als hij van zijn
reis iets meer verwacht dan het be
kijken van de geijkte bezienswaar
digheden. De foto's van Kees Sche-
rer zijn hiervoor een voortreffelijke
leidraad. De tekst van Diana Vin
ding is helaas enkele malen
opvallend slecht vertaald en bevat
bovendien aperte onjuistheden. Er
mag tenminste van iemand die een
boekje over Parijs schrijft verwacht
worden, dat hij weet dat de Ecole
Normale Superieur geen „kweek
school voor onderwijzers" is, maar
aen school waar studenten na zware
'oelatingsexamens, opgeleid worden
voor hogere functies in het Franse
(middelbare en hogere) onderwijs.
sam:
en
sin
CRANIA 1 te River Mersey
HILVERSUM 1 vn Hamburg
Londen
KERMIA 1 te Saigon
KIELDRECHT 1 vn Bahrei
Damman
KOSSMATELLA 1 dw Kp
nr Perz Golf
LOIRE LLOYD 2 te Bluff ve
STRAAT ACCRA 1 vn Frem;
Adelaide
ULYSSES 1 te Hamburg
ALAMAK 1 te Livorno
ALGOL 30 vn Monrovia nr 1
ANGOLAKUST 30 vn La G
Pto Cabello
ARTEMIS 30 vn Freeport nr
BINTANG 30 vn Vera Cruz
CONGOKUST 1 te Antwerpe
GEERTJE BUISMAN 1 te C
MEDON 30 vn Philadelphia
New York
KLOOSTERDIJK 1 te Tampi
KRYPTOS 1 te Point Fortin
MERCURIUS 30 vn Kingston
Gonaives
NEDEREEMS 30 t.a. rede Ga
NEPTUNUS 1 vn Madeira m;
Barbados
PENDRECHT 1 te San Juan
SINON 29 vn La Guaira nr
STATENDAM 30 vn New Y
Cobh
STRAAT BANKA 30 vn Syd
Dunedin
WAALEKERK 1 te Hobart
WILLEMSKERK 30 vn Melbo'
Fremantle
GANYMEDES 1 te Curasao
GIESSENKERK p 30 Gibralti
Barcelona
GORREDIJK 30 vn Hamburg
Antwerpen
KERKEDIJK 30 vn Teneriffe
Santos
OMMENKERK I te Bremen
ROTTERDAM 30 vn Bermuda
Maarten
SKADI 1 te Wilmington
AMELAND 1 te Lagos
AMSTELVEEN 30 vn Moji nJ
A ncfpol i a
ANDIJK 30 vn Tanga nr Z;
CRANIA 30 dw Cork nr St:
DIADEMA 1 te Pulo Bukom
GRAVELAND 30 te Porto Lil
KOPIONELLA 1 te Singapore
KOSICIA 1 te Bangkok
POOLDRECHT 30 vn Kobe n
Yokohama
SCHELPWIJK 30 vn Quinhoni.1
Pulo Bukom
STRAAT TOWA 30 te Momb
TJIBODAS 1 te Lourenco Mar
TJILIWONG 30 vn Balik Paj
Hongkong
TJITARUM 1 te Mombasa
VLIELAND 1 te Los Angeles
ZAFRA 1 te Ummsaid
DILIGENTIA 29 v Vlissingen
werpen
HERTA pas3. 28 Noordhinder
pledore j
DIADEMA 28 575 wnw v Bel
n Plulaubukom
DINTELDIJK 27 te Oackland
KAAP HOORN 28 500 zw v FrJ
n Curasao
MARNE LLOYD 28 30 no v a
n Cochin
MERWE LLOYD 28 v East I
n Durban
NIJKERK 29 te Antwerpen
PHILIPPIA 28 125 zw v Bres
Tobruk
PRINS PHILIPS WILLEM v.3
v London n Rotterdam
QUEEN OF SHEEBA 29 verw
Assab
RADJA 28 420 o v St. Heienel
Kaapstad
ROTTERDAM 28 te New York
SCHELDE LLOYD 28 te Phuki
EINDHOVEN (ANP)
boerenleenbanken gaan 7 pet.
geven voor vaste termijngelde
centrale boerenleenbank heefl
bij haar aangesloten banken g
seerd oin dit zevenprocent:
voortaaan toe te passen bij d
to's met een vaste termijn vi
maanden.
Deze termijn-indicatie houdt i
de ingelegde gelden na de ge
de termijn automatisch weer vi
men. Dit besluit van de ce
boerenleenbank is een reactie
mededelingen van diverse ha
banken.
PARIJS (RTR) De Frans
nister van financiën en econoi
zaken, Valery Giscard d'E:
heeft gisteren tegenover Paris
verklaart, geen technische re
te zien voor een devaluatie v
Franse frank.
Hij zei het toezicht op de dev
handel te zullen handhaven U
economisch evenwicht is hej
De verstoring van het ever
schrijft hij toe aan zuiver eco
sche factoren als een te grote bi
landse vraag en ongelijkmatig
steding van overheidsgelden e
Psychologische factoren die a
ding waren tot „voorzorgsaaink
welke de consumptieve bestec
hebben versneld en het sparen
ben belemmerd.