Ho mannen zijn welkom bij C&A.
Mannen die geen uren rondsjouwen,
maar een royale kollektie willen zien waar ze uit kunnen kiezen.
Mannen die van modern houden en mannen die van klassiek houden.
Mannen met maatproblemen en mannen zonder problemen.
Mannen die op kwaliteit letten, mannen die op prijs letten
en mannen die op beide letten.
Jongemannen, kleine mannen,
grote mannen, alle mannen zijn welkom,
want C&A heeft voor elke man
altijd keus.
C&A/t allerlaatste modenieuws in Bergen op Zoom en Roosendaal
TOT MAN
Lies zit voor het raam en ki
stelen en als je een stap buite
verdrinkt erin. „Het beste is
had moeder gezegd: „Dit is jt
lopen." En Lies, een beetje uit
geknikt.
Ze dacht: vader is ondanks die
woont aan de andere kant va
zijn voor verkoudheid? Zou
waar moeder het van de weel
Maar zijzelf had er toch ook
eehad op school. En zij mocht
naar buiten. Zij verafschuwde nu
regeta, waar ze anders zo veel
hield Het was heerlijk om in de
gen te lopen, zij spoelde je ged:
J fen Weg en drupte van je gez
I af. Zo zat Lies nu voor het raan
i mopperen.
Ze had juist vandaag een afspr
met haar vriendin Monique, die
rig was en haar uitgenodigd
Ze waren nu al drie jaar vriendin
en hadden steeds in dezelfde 1
gezeten.
Dat is nu voorbij, want ze mo
1 niet meer op school komen, om
zij en Monique te veel spijbelde!
Lifs heeft nooit goed kunnen le;
en wilde o zo graag werken. I
werd je gerekend tot de volwa:
nen en kreeg je veel zakgeld.
Dus had Monique naar een pl
netje gezocht en ook spoedig gev
den. „Als we veel spijbelen", had
vorige maand tegen Lies geze
„dan willen ze ons niet meer op
school, en dan kunnen we papa
mama overhalen om te mogen g<
werken".
Lies was wel wat bang gewe
in het begin. Ze hoefde alleen m,
aan vader te denken. Ze wist
dat iflie heus zo flauw niet zou
en dat hij zulke geintjes niet duld
Maar ze kreeg ongelijk hoor, w;
vader was niet verlegen om
een hartelijk woordje met haar
spreken.
Het was een mooie dag gewe
en Monique had net als zij helemi
geen zin om naar school te. ga;
Dus zouden ze maar eens wat g
rondneuzen. Eerst in een wink
Monique anders altijd haantje
voorgte duwde mij nu naar vo
Eenjjhele sjieke dame kwam
ons toe. Ik rook ze al van vèf;
volgens Monique had ze zeker'vi
wacht dat wij een knappe jongem
zouden zijr., want d'r gezicht v<
trok lelijk toen ze ons zag; staan. 1
d'r Franse parfum had ze net ach!
haar oren gedaan, want die war
nog ;nat.
Toen we dat opmerkten schot
we allebei in de lach, maar die
dween weer even gauw toen ze
vroeg: „Zo, meisjes wat willen jul
hebben". En voor ik kon antwoc
den zei Monique: „Oh niets mevroi
Dank u wel. Dag". Binnen één seco
de was ze de winkel uit. En ik ha
achterna, met tranen van het lach
op m'n gezicht.
Maar Monique kon niet lache
haar boosheid was niet zo gauw
dwenen als de mijne. „Puff, wat
beeldt zij zich wel niet, die O]
dirkte madam?" zei Monique en
beerde die mevrouw na te doen
omgeslagen stem: „Zo meisjes,
willen jullie hebben?"
Dat spook! Alsof jongedames
veel zou zijn.
Ze sprak niet eens beschaafd
derlands. Ze kon beter zeggen
mot 3e hebben in plaats van wa.
m.ce kan ik jullie van dienst zijn
J™ die houden nog wel een wink,
tk heb me bedacht hoor, ik wil noc
in een winkel Staan. Dank je wel
eindigde ze' haar preek.
Maar hij die iaa'tste woördèn;dael
ik weer aan het verbaasde gezie
an de mevrouw, terwijl ze ons vc
gek verklaarde. Monique bleef
TOngw acllter en beide schaterde
we het uit.
vn!,ntweri was het t'jd ge worde
voor het middageten. We hadden
honger gekregen. Bij de boel,
straat namen we afscheid
Noortje Bauwens (6
Ginnekenweg 213,
