oor Kempische „dierenvriend" telde en mensenleven niet mm mm i OP 64 VELDEN Br Hl mm 41111 m m a li t, i: PLEEGDE PEERKE V. ZES MOORDEN? Plezier doera De story Fijne kam Systeem Lijkbleek Broekriem w. DE STEM VAN ZATERDAG 22 MAART 1969 'f TURNHOUT Als het Antwerpse Hof van Assisen (gerechtshof met jury) zich in september gaat bezighouden met Peerke V. (40) uit Averbode, zal daar mee een zaak dienen, waarbij die van Hans van Z. en Oude Nol in de scha duw komt te staan. Peerke V. (hij is slechts 1.58 m lang en weegt 55 kg!) wordt verdacht van zes moorden, waarvan hem er vier ten laste zullen worden gelegd. Bovendien, zo zegt de Belgische justitie, moet hij de misdadige hand hebben ge had in vier pogingen tot moord. En al die daden zou hij binnen de tijd van vier maanden hebben gepleegd. eerke V. kort na zijn arrestatie. Op dat moment zag hij de toekomst nog niet zo somber. Peerke V. is een man, die de leeste van zijn veertig jaren in de {evangenis heeft doorgebracht. Zijn iatste veroordeling was in 1960 jen hij voor zeven jaar ook al egens gewapende roofovervallen e gevangenis inging. u» Leuvense gvangenis voor nggestraften bseteedde hij al zijn indacht aan de voorbereiding van jn terugkeer in de maatschappij' ij dacht plannen uit en wat voor annen! - legde contacten met ede-misdadigers, bestudeerde ope- liemethoden en leerde yoga. plukte van dat laatste al 1 de vruchten. Binnen vijf maan- na zijn vrijlating arresteerde de ihteliike politie hem al weer. ichter mr. A. Boeckx uit ut begon (op 18 maart '68) ijk met een uitputtende ver ion. Vier' dagen en nach- i verhoorde hij Peerke onafgebro- ■geefs probeerde hij hem p te praten. De man die ver ted were: staple dank zij-'de yoga t uit de verhoorkamer, terwijl i verhoorder suf volgde, in zulke verhoorsituaties at Peerke Hij dronk slechts wat koffie en er. Dreigden de vragen hem in den te brengen dan con- hii zich op één punt op waarna hij van marmer heen te worden. loch heeft Peerke stukje bij beetje teten toegeven. Kort nadat de po- lie hem bezwarend materiaal had stoond, hij was enige tijd uit het »d geslagen. In de Turnhoutse ge- probeerde hij zelfmoord te legen. Hij werd echter elke vijf mi lten bezocht door gevangenisperso- eel. Daardoor kon worden voorko- ten dat hij doodbloedde. prect hierop deelde hij mee „vijf borden" te willen bekennen. Peerke Pd ai met de wereld afgerekend. Hij vt vier brieven geschreven in zijn lEen aan zijn moeder, één aan zijn oer en eên aan de gevangenisdirec- sLu v'erde had hij onder zijn pMakussen verstopt. Toen hij na zijn jOMordpoging °P zijn bed was Enj j za£ hij kans stiekum zijn Ft °J hot kussen te steken, de Iteetm °P tS frommelen en hem [Deze brief was bestemd voor on- Pzoeksrechter Boeckx. De man die eL™?1™ Sbaar taaie volharding de mv, dadera van moorden en s ngen tot moord steeds verder de Ldreef- Peerke gaf toe in de Hm S® wandaden te hebben be- Eiil iiii't Jom hü hem op at, ter- tdch Ut zou Kaan bekennen?" Fstimrt u Is "}let echt waar wat er I een nil hem geschreven om lien »,i fe doen"' zei Peerke 'F1 mr- Boeckx. Z„rndin« in de zaak van de fens W j was niet de enige. t2Z®dFz°<* viel men van KaVnon1!1'} ,de andere- Peerkes P £;het;kwaad- Jef van H.. T^om"„Ut' ZaK kans zich in T utse gevangenis die door verschillende onregelmatigheden slecht bekend staat van kant te maken. Vanaf die tijd is Peerke steeds min der handelbaar. Weken aan een stuk moest men hem aan handen en voe ten geboeid in een cei leggen, totdat hij bloedstollingen kreeg. Nu wordt hij permanent door mede-gevangenen in het oog gehouden. Peerke is een groot dierenvriend. Men zegt, dat hij kon gaan zitten huilen bij een gewond vogeltje. Maar wat zijn medemensen betreft: „Hij schoot ze neer alsof het vliegen wa ren", zegt mr. Boeckx. Desondanks hebben de gerechtelijke psychiaters uitgemaakt dat men Peerke de daden, waarvan hij wordt verdacht, volledig kan toerekenen. In sommige kringen heeft deze uitspraak vragen opge roepen. Waarom zou deze man zoveel moorden hebben willen plegen? Hij heeft de politie een even eenvoudige als schokkende verklaring gegeven: „Ik wilde zeker zijn van een rustige oude dag. Het geld was voor mij als een appeltje voor de dorst". Gerechtelijke functionarissen in Turnhout voorspellen dat Peerke V. "^i|rt'"rus'tiKè öudd daf^al krijgen. „Als de moorden waarvan men hem ver denkt bewezen worden zal hij de doodstraf krijgen, die dan automa tisch in levenslang zal worden om gezet. Maar hij zal nooit meer vrij komen". Maandenlang hebben politie en jus titie in Turnhout kosten noch moeite gespaard om de korte, maar moord dadige terreurgolf in de Kempen te beteugelen. Daarbij zijn enkele grove fouten gemaakt. Het is waarschijn lijk, dat Peerke en Jef van R. al eer der zouden zijn gepakt als er maar een beter contact en een betere coör dinatie had bestaan tussen de arron dissementen Mechelen en Turnhout. Dit is de voorgeschiedenis: Op 25 november '67 werd de eenzaam en alleenwonende diamantslijper Louis de Groof uit Herenthout dood aange troffen op het erf achter zijn huis. Hij moet zijn gedood door meerdere ko gels uit een long rifle geweer. Hij scheen te zijn beroofd van zijn geld. Een politie-onderzoek leverde weinig op. De politie dacljt toen overigens al aan Peerke V. Alle politie-instanties waren op de hoogte van het feit dat hij weer in vrijheid was gesteld. In I960 was hij waarschijnlijk door de „weekhar tigheid" van zijn broer Jan tegen de lamp gelopen. Hij wilde twee oude mensen neerschieten toen ze niet wilden zeggen waar hun geld lag. Jan weerhield hem ervan. Hij wist ook te voorkomen dat Peerke het huis in brand zou steken. Het bejaar de echtpaar kon de politie later een goede tip geven. Daags na de moord in Herenthout kwam de politie huiszoeking doen in Averbode. Peerke was naar zijn werk in Brussel, deelde vader en broer V. mee. 's Avonds betrokken recher cheurs de wacht bij de bushalte. Maar Peerke herkende tijdig zijn oude be lagers. Hij zag kans de nachtelijke bossen in te vluchten. Zijn vader besloot na enige uren yKPpi Ui j -. r .N»; hem te gaan zoeken. Een politieman zou hem daarbij „helpen". De politieman gaf vader V. de kans een prachtige slag te slaan. „Ze ko men voor de moord in Herthout, dat kunt gij niet hebben gedaan. Toen hebben we met z'n allen naar de te levisie gekeken", riep vader V., ge tuige zijn straflijst een oude rot in het criminele vlak. Met deze twee welgeplaatste zinnen sloeg hij de po litie alle troeven uit handen. Peerke had dat in de gaten en kwam te voorschijn. Hij wist niet meer wat er op die fatale avond op de buis was geweest, maar de hele familie ver klaarde dat hij had zitten kijken en de politie moest met lede ogen Peerke laten gaan. Op 7 december '67 werd bekend dat er tijdens een overval op een al leenwonende man in Beerzel was ge schoten. In de nacht van 7 op 8 ja nuari werd de alleenwonende Frans de Kuyper (61) uit Heist op den Berg vermoord. Hij was doodgeslagen met behulp van een kapmes, dat in de woning werd teruggevonden. Het lijk lag in dezelfde positie als dat van het slachtoffer in Herenthout. En in de no£ volgende gevallen zouden de slachtoffers in eenzelfde houding lig gen. Steeds weer met het gezicht naar de grond gekeerd. De streek leefde in een panieksfeer, nadat een week later in Herenthals bii een overval op een pompstation werd geschoten op exploitant Emiel Andries (36). Hij bracht het er goed af. Minder fortuinlijk waren zijn twee pompbedienden die op 12 maart '68 tijdens een overval ongewild als schietschijf dienst deden. Alfons Daems kreeg een kogel door het bo venlichaam, op anderhalve centime ter van het hart en Alfons Gij beis werd zwaar getroffen in de bekken streek. De dader nam bij hetzelfde pompstation toen 45.0000 frank weg. In de morgen van de 2e februari '68 kwam de politie te Turnhout tot een ontstellende ontdekking. Een boerderij was in de as gelegd. Men had de verkoolde lichamen van Ju liana Mijnendonckx-Loots (51) en haar broer Henri (60) in een slaap kamer aangetroffen. Enkele uren la ter zag iemand het lichaam van eige naar Jan Mijnendonckx (53) achter de schuur liggen. Doorzeefd met ko gels. De brand was geen ongeluk; de slachtoffers waren vermoord. Sporen wezen erop dat er met het lichaam van Jan was gezeuld. In een wijde baan trof men bloedsporen aan. Het moest naar de schuur zijn ge trokken. Maar waarom was het niet mee verbrand? I n^rzoeksrecbW t?,,Q i 1 zo comi j kx spaarde kosten noch moeite om de be- zeventig riikswf Üf mo§e4jk te maken. Hier een deel van de f aet huis van p,J j ers..en militairen, die bij het onderzoek rond t eerke zijn ingezet. over de onthullingen van een „vriend" van Peerke. Kort na zijn vrijlating zou Peerke de tipgever zijn komen opzoeken. Of hij zin had met Peerke overvallen te gaan plegen. Peerke zou gezegd heb ben dat hij „het werk" op een andere manier zou gaan aanpakken. „Wij worden niet meer herkend. We slaan of schieten iedere getuige dood", zou V. hebben gezegd. Hij zou de man nodig hebben gehad, omdat deze over een auto beschikte en Peerke zeif nog niet eens kon rijden. Volgens de tipgever had Peerke nog verder aangedrongen: „Ik heb een overeenkomst gemaakt in Leuven met een heel zware jongen, die nooit klapt en nergens voor terugschrikt. Twee jaar geleden, toen hij is over geplaatst naar een andere gevange nis, hebben we het in orde gemaakt". Aan de hand van deze onthullingen is de justitie diverse dossiers gaan napluizen. Wie schetst haar verba zing, toen men ontdekte dat Jef van R. de gezochte moest zijn. Jef, de man die dicht bij de boerderij woon de. In april '67 was hij vrijgekomen. Anderhalf jaar daarvoor was hij overgeplaatst naar „Merksplas". Met een „fijne kam" onderzochten tientallen politiemannen de verlaten streek ten noorden van Turnhout, te gen de Nederlandse grens. De eerste stille getuigen waren tien lege hulzen van een long rifle kara bijn. De politie kon uit de percutie die dwars over de huls liep, afleiden, dat het gebruikte wapen van een mo del was dat in België waar de wapenhandel vrij is niét courant is. Twee karabijnmodellen kwamen in aanmerking. Na ijverig speurwerk bleek de Duitse Voere-karabijn af te vallen. De Franse Gevarm (6 mm sportkarabijn) bleef over. De gerechtelijke autoriteiten be sloten een welhaast onmogelijk on derzoek te beginnen. De BOB (Bij zondere Opsporingsbrigade) stroopte in het hele land 86 wapenhandelaars af. die Gevarms zouden hebben kun nen verkopen. Bij één van de laatste adressen trof men doel. In Diest her kende een winkelier één van de ge toonde foto's: Peerke. In november '67 was hij bij hem geweest. In afwachting van de uitslag van dit enorme karwei, was in de omge ving van de afgebrande boerderij al een serie huisziekingen op touw gezet. Voor het eerst klopte de politie aan bij Jef van R„ die op enkele hon derden meters van de hofstede bij een concubine woonde. De politie vond toen niets verdachts. Voor korte tijd nam zij wel verschillende Turnhoutse onderwereldfiguren in arrest. De politie raakte ondanks het geluk bij de wapenhandelaar op een dood spoor. Pas een maand na de moord hoorde men in Turnhout iets over een verklaring van een tip gever. Al in november '67 was de man, kort na de moord in Herenthout, naar de justitie gelopen. Hij beland de bij een rechter van instructie in een ander arrondissement, waardoor „Turnhout" pas na een maand hoorde Na zijn jeugdjaren verbleef Jef zel den buiten de gevangenissen. Hij was een berucht in- en uitbreker en smokkelaar. Hij heeft ooit eens op een Nederlandse douanier geschoten. Hij moet het volgende systeem hebben uitgedacht: Zelf kende hij de buurt rond Turn hout en Peerke die rond Averbode. Zij werkten eikaars tips uit op „vreemd" grondgebied, zodat ze een alibi zouden hebben als er in hun eigen omgeving een misdrijf gebeur de. Inmiddels was kostbare tijd verlo ren gegaan. Maar op 18 maart '68 be sloot de rechter van instructie die in Turnhout vanuit het historisch kas teel zijn politiemensen regeerde als een gerechtelijk vorst zowel Peerke V. als Jef van R. aan te houden. De mannen lieten zich niet doorza gen. Peerke die als een sluw en hard mannetje bekend staat, dat elk antwoord eerst beredeneerde gaf toe dat hij het geweer had gekocht. Zelfs twee. Maar hij had ze gekocht voor een stroper, zo zei hij. Van R. sprak helemaal niet. Daar stond de politie; het verhoor vorderde geen steek. De voorzitter van de Raadka mer dacht er al aan de twee mannen weer vrij te laten. In een laatste krachtsinspanning riep onderzoeksrechter mr. Boeckx het leger te hulp. Hij liet vijftig mili tairen met behulp van mijndetectors rond de woning van Peerke zoeken. Strook voor strook „luisterde" men een terrein van 75 hectare af. Het monsterachtige werk is niet voor niets uitgevoerd. De militairen vonden een veertig centimeter lange, afgezaagde loop van een long rifle geweer: een Gevarm. Het onderzoek met de mijndetec tors gaf nog meer zekerheid. In de bossen groeven de soldaten een paar schoenen op, een leren jas, een tas met inbrekersmaterialen, een fles ben zine èn twee f ietspompjes. Via de broer van Peerke, die bijzonder ste vig aan de tand werd gevoeld, kreeg de justitie de zekerheid, dat het alle maal spulletjes van Peer waren. Gulhartig gaf Peerke toe dat hij de fietspompjes had gestolen. „Maar waarom twee, één is toch al voldoen de?" wilde mr. Boeckx weten. Veel later zou Peerke antwoord geven: Op de karabijn schoof hij, na de loop te hebben afgezaagd, een knaldemper en daar overheen als extra demper de buis van het fietspompje. Onderzoeksrechter mr. A. Boeckx met het in de Herseltse Ratten- kuil teruggevonden moordwapen. De verdachte Peerke voelde zich pas echt in het nauw gedreven toen mr. Boeckx hem de afgezaagde loop toonde. „Peerke werd lijkbleek, hij raakte geweldig onder de indruk". Twee dagen later was de Turnhoutse gevangenis in rep en roer. Peerke had zijn polsen doorgesneden. Toen hij gered werd, liet hij mid den in de nacht mr. Boeckx komen en verklaarde de drievoudige moord in Turnhout op zijn geweten te hebben. Van R. had hem getipt, gaf hij toe. Vanuit Averbode was Peerke 's avonds op de brommer naar Turn hout gereden. Broer en zus Mijnen- donkx, die hij werkend in de koestal trof, schoot hij gelijk neer. Met veel moeite sleurde hij de lichamen naar een slaapkamer. Hij had gezocht naar geld, daarbij zag hij veel waardepa pieren (ter waarde van meer dan een miljoen frank) van de vermoorde Jan Mijnendonkx over het hoofd. Ze stonden allen op naam van „toonder". Peerke moest de eigenaar die niet thuis was, hebben opgewacht om hem buiten te kunnen neerschieten. Ach teraf bekende hij inderdaad dat hij te moe was geweest om de zwaar ge bouwde man binnen te slepen. Met behulp van kaarsen en kran ten heeft hij de brand gesticht. Hij had de kranten zo neergelegd, dat ze pas uren laten vlam zouden vat ten. Zelf zou hij dan ondertussen ver genoeg uit de buurt zijn. De brand werd dan ook pas 's morgens ont dekt. Jef van R. bleef ontkennen. Maar de politie wist met zeer nadrukke lijke pressie men is in Turnhout met niemand zachtaardig omgespron gen Jefs „bijzit" tot praten te be wegen. Op de morgen van de 20e no vember '67 had ze Jef en Peerke zien vertrekken. Elk met een geweer tus sen de broekband. De politie combineerde deze me dedeling met een latere tip van de „verlinker". Deze had meegedeeld dat Peerke in Wallonië ook een moord had gepleegd. Onmiddellijk toog de rechter van instructie naar de ge vangenis, waar Peerke zich liet over bluffen. Hij gaf toe nóg een redeloze moord op zijn naam te hebben: „In Dolembreux bij Luik heb ik een han delsreiziger neergeschoten". Op 20 november '67 was hjj met Jef per trein naar Luik gereisd, met de bedoeling ergens op goed geluk een overval te plegen. Van R. wilde een auto hebben, nadat ze vanaf het sta tion te voet verder waren gegaan. Alsof het een kinderspelletje betrof, stelde Jef van R. voor: „We gaan lif ten en schieten na enige tijd de be stuurder dood. Jij gaat achterin zitten en je wordt zogenaamd ziek. Als ik de eerste keer over mijn haar strijk ga je kermen, totdat de man stopt. Na het tweede teken schiet je hem dood". De Nederlandse Belg Cornells Bos man (47), een vertegenwoordiger uit Antwerpen, liet zijn lichtgrijze Mer cedes stoppen bij het tweetal. Hij moest dit vriendelijk gebaar met de dood bekopen. Onder Dolembreux vuurde Peerke van achteren vijf scho ten op de man af. Ze schopten het zwaar gewonde slachtoffer uit de auto en Jef reed zelf verder. Een dag later stierf de heer Bosman. Zonder op die dag nog meer levens te ver woesten gingen Jef en Peerke naar huis. Deze bekentenis van Peerke werd Van R. te veel. Hij hing zich onver wacht op. „Hij was zo'n grote levens genieter". Hoe het mogelijk was dat een gevangene zijn broekriem nog had? Jef nam zijn geheimen mee in zijn graf. De politie denkt dat hij met nog anderen heeft samengewerkt. De politie heeft van één man zelfs een nauwkeurige beschrijving, maar heeft hem (nog) niet kunnen terugvinden. De moorden in Herenthout en Heist op den Berg zijn officiéél niet opge lost, evenmin als de vier overvallen. Na de dood van Jef heeft Peerke geen kik meer gegeven. Ondertussen wijst de politie wel op het kapmes, dat bij het slachtoffer in Heist op den Berg is gevonden. Het grote mes droeg een zelfgemaakt lem met, dat identiek is aan een zelfge maakt handvat van een vijl, die de politie bij Peerke thuis heeft aange troffen. Er zijn nog meer details die tegen Peerke c.s. pleiten. Er is nooit een spoor van het buitgemaakte geld ge vonden, evenmin als van de porte feuille van Mijnendonkx. Verder is komen vast te staan dat de huizen, waar de overvaller(s) is(zijn) ge weest volgens eenzelfde systeem zijn doorzocht. Achterdeuren werden af gesloten op een manier die juist bij Peerke zo geliefd was Waarom is Peerke nu zo stoïcijns? „Peerke is afhankelijk van zijn niet zo degelijke familie. Gevangenen in België zijn veelal afhankelijk van hun familie, die hen voedsel e.d. mogen komen brengen. Misschien dekt hij zijn familie. Wellicht heeft iemand uit zijn nabije omgeving er iets mee te maken", oppert één van de Turn houtse justitie-autoriteiten. In België mogen gearresteerden na drie dagen al net zo veel bezoek ont vangen als zij willen. Deze regeling heeft het onderzoek zeer bemoeilijkt. Na zijn arrestatie kon Peerke gemak kelijk zijn broer Jan zeggen waar hij zijn geweer verborgen had en op welke plek Jan het moest weggooien. Hij deed het met zorg. In een moe rassig ven smeet hij op verschillen- de plaatsen de kolf, het geweer en de slagpen in de drabbige modder. De politie zette Jan onder druk en hij deelde enige tijd later dan ook mee, waar hij de delen van het moordwapen had gelaten. Dagenlang moest de brandweer het water uit de Herseltse Rattenkuil pompen, meer dan drie miljoen kubieke meter water. Maar ook toen presteerde mr. Boeckx het de speld uit de hooi berg te laten halen. Hij vermoedt dat Peerke nog meer heeft weten te verzwijgen. Maar Peerke rea geert niet meer op de woorden. Hij schrijft momenteel een opstel over de nachtzwaluw, Peerke de dierenvriend W. J. MUHRING - Naast het traditionele hoogoven- en IMB-toernooi is het jaarlijks Niemeijertoernooi een hoogtepunt in het schaakleven, omdat in het bij zonder te Groningen een strijd plaatsvindt tussen de sterkste spe lers der Europese landen met als maximaalleeftijdsgrens 21 jaar. Dat deze jeugdige schaakelite tot heel wat in staat is, bewijzen overduide lijk de door hen gespeelde partijen. De beide Nederlandse deelnemers de 18-jarige jeugdkampioen Böhm en de 19-jarige Ligterink konden zich jammer genoeg niet plaatsen in de finale-groep. Zij beschikken stel lig over de nodige talenten, maar missen de begeleiding bij hun trai ning van een ervaren coach. Het is onbegrijpelijk, dat het bestuur van de Koninklijke Nederlandse Schaak bond hier zo weinig oog voor heeft. De overwinning werd gedeeld door de 20-jarige Westduitse Mader, de 17-jarige Vaganian en de 17-jarige Hongaar Ribli. Een van de mooiste partijen uit dit toernooi is het on derstaande duel tussen Turunen en Mader, dat in het voordeel van eerst genoemde beslist werd. Wit: E. Turunen (Finland). Zwart: K. Mader (West-Duitsland). Gespeeld in het internationale jeugdtoernooi te Groningen 1969 Siciliaans. 1. e2-e4, c7-e5, 2. Pgl-f3, d7-d6, 3. d2-d4, c5xd4, 4. Pf3xd4, Pg3-f6, 5. Pbl-c3, a7-a6, 6. Lfl-c4, e7-e6, 7. a2-a3, Lr8-e7, 8. 0-0, 0-0. (Bij de schaakjeugd is nog geen sprake met „progressieve" varian ten de gebaande wegen de rug toe te keren). 9. Lc4-a2, b7-b5, 10. Ddl-el, Lc8- b7, 11. f2-f3, d6-d5, 12. e4-e5, Le7-c5, 13. Lcl-e3, Dd8-b6, 14. Tal-dl, Pb8- c6, 15. Del-f2! (Fijn gecombineerd, zoals het ver volg leert). 15Pc6xe5, 16. b2-b4!, Lc5xd4. (Gedwongen, op 16.Le7 volgt immers 17. Pf5, Dc7, 18. Pe7:+, De7: 19. Lc5 en kwaliteitswinst). 17. Le3xd4, Dd6-c7, 18. Df2-g3, Pf6-d7, 19. Tfl-el, f7-f6, 20. f3-f4, Ta8-c8. (Op 20.... Pc6 volgt 21. Te6: en de pion op d5 is reddeloos. Zwarts tegencombinatie wordt echter gepa reerd met een fraai kwaliteitsoffer). 21. f4xe5, f6xe5, 22. Telxe5!, Pd7 xe5, 23. Ld4xe5, Dc7-f7 24. Pc3-e4ü (Grandioos gespeeld, na 24de4i beslist 25. Le6:!). Stelling na 24. Pc3-e4ü 24. Tc8xc2, 25. La2-bl, Tc2-e2, 26. Pe4-f6+. (Het begin van een verschrikke lijke aanval, waartegen geen kruid meer gewassen is). 26 Kg8-h8, 27. Dg3-h4, h7-h6, 28. Pf6-g4! (Dreigt 29. Dh6:-f en mat op de volgende zet) 28 Te2xg2+. (Wanhoop). 29. Kgl-hl, Kh8-g8, 30. Dh4xh6!, Tf8-d8. (Op 30gh6: was 31. Ph6: mat gevolgd). 31. Dh6-h7+, Kg8-f8, 32. Le5xg7+, Kf8-e8. (Na 32 Dg7: beslist 33. Tfl 33. Lbl-g6, d5-d4, 34. Dh7-g8+ en zwart gaf zich gewonnen. SCHAAKRAADSEL Boeiend en geraffineerd is de com binatie, waarmee de witspelcr in de onderstaande positie het vege lijf weet te redden. Kostelijk zijn de pa rades, die de witte koning door di recte aanvallen op zijn leven weet te bezweren. Een fijne pat-ressource vormt tenslotte het hoogtepunt van een grandioos schaakdrama. PIM GAANDERSE Wit aan zet en speelt remise. Oplossing schaakraadsel: Wit behaalt als volgt een gelijk spel: 1. Tbl (Dreigt mat) 1 Db4! (Pareert de matdreiging en dreigt zelf mat op g4), 2. Tb4:, g5! (Dreigt wederom mat), 3. Taa4, f4! 4. Tf4- (Gedwongen) 4 ef4: 5. Tf4: (We derom gedwongen) 5 gf4: k Le5!, f3, 7. Lg3! (De pointe) 7 f2 (Ruil op g3 levert een elementair remise-eindspel op) 8. Lf2:, Lf2- en de witte koning staat pat (Aker blom).

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1969 | | pagina 21