oor Kempische „dierenvriend" telde
en mensenleven niet
mm
mm i
OP 64
VELDEN
Br Hl
mm
41111
m m
a
li
t, i:
PLEEGDE PEERKE V. ZES MOORDEN?
Plezier doera
De story
Fijne kam
Systeem
Lijkbleek
Broekriem
w.
DE STEM VAN ZATERDAG 22 MAART 1969
'f
TURNHOUT Als het Antwerpse Hof van Assisen (gerechtshof met jury) zich
in september gaat bezighouden met Peerke V. (40) uit Averbode, zal daar
mee een zaak dienen, waarbij die van Hans van Z. en Oude Nol in de scha
duw komt te staan. Peerke V. (hij is slechts 1.58 m lang en weegt 55 kg!) wordt
verdacht van zes moorden, waarvan hem er vier ten laste zullen worden gelegd.
Bovendien, zo zegt de Belgische justitie, moet hij de misdadige hand hebben ge
had in vier pogingen tot moord. En al die daden zou hij binnen de tijd van vier
maanden hebben gepleegd.
eerke V. kort na zijn arrestatie. Op dat moment zag hij de toekomst nog niet zo somber.
Peerke V. is een man, die de
leeste van zijn veertig jaren in de
{evangenis heeft doorgebracht. Zijn
iatste veroordeling was in 1960
jen hij voor zeven jaar ook al
egens gewapende roofovervallen
e gevangenis inging.
u» Leuvense gvangenis voor
nggestraften bseteedde hij al zijn
indacht aan de voorbereiding van
jn terugkeer in de maatschappij'
ij dacht plannen uit en wat voor
annen! - legde contacten met
ede-misdadigers, bestudeerde ope-
liemethoden en leerde yoga.
plukte van dat laatste al
1 de vruchten. Binnen vijf maan-
na zijn vrijlating arresteerde de
ihteliike politie hem al weer.
ichter mr. A. Boeckx uit
ut begon (op 18 maart '68)
ijk met een uitputtende ver
ion. Vier' dagen en nach-
i verhoorde hij Peerke onafgebro-
■geefs probeerde hij hem
p te praten. De man die ver
ted were: staple dank zij-'de yoga
t uit de verhoorkamer, terwijl
i verhoorder suf volgde,
in zulke verhoorsituaties at Peerke
Hij dronk slechts wat koffie en
er. Dreigden de vragen hem in
den te brengen dan con-
hii zich op één punt op
waarna hij van marmer
heen te worden.
loch heeft Peerke stukje bij beetje
teten toegeven. Kort nadat de po-
lie hem bezwarend materiaal had
stoond, hij was enige tijd uit het
»d geslagen. In de Turnhoutse ge-
probeerde hij zelfmoord te
legen. Hij werd echter elke vijf mi
lten bezocht door gevangenisperso-
eel. Daardoor kon worden voorko-
ten dat hij doodbloedde.
prect hierop deelde hij mee „vijf
borden" te willen bekennen. Peerke
Pd ai met de wereld afgerekend. Hij
vt vier brieven geschreven in zijn
lEen aan zijn moeder, één aan zijn
oer en eên aan de gevangenisdirec-
sLu v'erde had hij onder zijn
pMakussen verstopt. Toen hij na zijn
jOMordpoging °P zijn bed was
Enj j za£ hij kans stiekum zijn
Ft °J hot kussen te steken, de
Iteetm °P tS frommelen en hem
[Deze brief was bestemd voor on-
Pzoeksrechter Boeckx. De man die
eL™?1™ Sbaar taaie volharding de
mv, dadera van moorden en
s ngen tot moord steeds verder de
Ldreef- Peerke gaf toe in de
Hm S® wandaden te hebben be-
Eiil iiii't Jom hü hem op at, ter-
tdch Ut zou Kaan bekennen?"
Fstimrt u Is "}let echt waar wat er
I een nil hem geschreven om
lien »,i fe doen"' zei Peerke
'F1 mr- Boeckx.
Z„rndin« in de zaak van de
fens W j was niet de enige.
t2Z®dFz°<* viel men van
KaVnon1!1'} ,de andere- Peerkes
P £;het;kwaad- Jef van H..
T^om"„Ut' ZaK kans zich in
T utse gevangenis die door
verschillende onregelmatigheden
slecht bekend staat van kant te
maken.
Vanaf die tijd is Peerke steeds min
der handelbaar. Weken aan een stuk
moest men hem aan handen en voe
ten geboeid in een cei leggen, totdat
hij bloedstollingen kreeg. Nu wordt
hij permanent door mede-gevangenen
in het oog gehouden.
Peerke is een groot dierenvriend.
Men zegt, dat hij kon gaan zitten
huilen bij een gewond vogeltje. Maar
wat zijn medemensen betreft: „Hij
schoot ze neer alsof het vliegen wa
ren", zegt mr. Boeckx. Desondanks
hebben de gerechtelijke psychiaters
uitgemaakt dat men Peerke de daden,
waarvan hij wordt verdacht, volledig
kan toerekenen. In sommige kringen
heeft deze uitspraak vragen opge
roepen.
Waarom zou deze man zoveel
moorden hebben willen plegen? Hij
heeft de politie een even eenvoudige
als schokkende verklaring gegeven:
„Ik wilde zeker zijn van een rustige
oude dag. Het geld was voor mij
als een appeltje voor de dorst".
Gerechtelijke functionarissen in
Turnhout voorspellen dat Peerke V.
"^i|rt'"rus'tiKè öudd daf^al krijgen. „Als
de moorden waarvan men hem ver
denkt bewezen worden zal hij de
doodstraf krijgen, die dan automa
tisch in levenslang zal worden om
gezet. Maar hij zal nooit meer vrij
komen".
Maandenlang hebben politie en jus
titie in Turnhout kosten noch moeite
gespaard om de korte, maar moord
dadige terreurgolf in de Kempen te
beteugelen. Daarbij zijn enkele grove
fouten gemaakt. Het is waarschijn
lijk, dat Peerke en Jef van R. al eer
der zouden zijn gepakt als er maar
een beter contact en een betere coör
dinatie had bestaan tussen de arron
dissementen Mechelen en Turnhout.
Dit is de voorgeschiedenis: Op 25
november '67 werd de eenzaam en
alleenwonende diamantslijper Louis
de Groof uit Herenthout dood aange
troffen op het erf achter zijn huis. Hij
moet zijn gedood door meerdere ko
gels uit een long rifle geweer. Hij
scheen te zijn beroofd van zijn geld.
Een politie-onderzoek leverde weinig
op.
De politie dacljt toen overigens al
aan Peerke V.
Alle politie-instanties waren op de
hoogte van het feit dat hij weer in
vrijheid was gesteld. In I960 was
hij waarschijnlijk door de „weekhar
tigheid" van zijn broer Jan tegen de
lamp gelopen. Hij wilde twee oude
mensen neerschieten toen ze niet
wilden zeggen waar hun geld lag.
Jan weerhield hem ervan. Hij wist
ook te voorkomen dat Peerke het
huis in brand zou steken. Het bejaar
de echtpaar kon de politie later een
goede tip geven.
Daags na de moord in Herenthout
kwam de politie huiszoeking doen in
Averbode. Peerke was naar zijn werk
in Brussel, deelde vader en broer V.
mee. 's Avonds betrokken recher
cheurs de wacht bij de bushalte. Maar
Peerke herkende tijdig zijn oude be
lagers. Hij zag kans de nachtelijke
bossen in te vluchten.
Zijn vader besloot na enige uren
yKPpi
Ui j
-. r .N»;
hem te gaan zoeken. Een politieman
zou hem daarbij „helpen".
De politieman gaf vader V. de kans
een prachtige slag te slaan. „Ze ko
men voor de moord in Herthout, dat
kunt gij niet hebben gedaan. Toen
hebben we met z'n allen naar de te
levisie gekeken", riep vader V., ge
tuige zijn straflijst een oude rot in
het criminele vlak. Met deze twee
welgeplaatste zinnen sloeg hij de po
litie alle troeven uit handen.
Peerke had dat in de gaten en kwam
te voorschijn. Hij wist niet meer wat
er op die fatale avond op de buis was
geweest, maar de hele familie ver
klaarde dat hij had zitten kijken en
de politie moest met lede ogen Peerke
laten gaan.
Op 7 december '67 werd bekend
dat er tijdens een overval op een al
leenwonende man in Beerzel was ge
schoten. In de nacht van 7 op 8 ja
nuari werd de alleenwonende Frans
de Kuyper (61) uit Heist op den Berg
vermoord. Hij was doodgeslagen met
behulp van een kapmes, dat in de
woning werd teruggevonden. Het lijk
lag in dezelfde positie als dat van het
slachtoffer in Herenthout. En in de
no£ volgende gevallen zouden de
slachtoffers in eenzelfde houding lig
gen. Steeds weer met het gezicht
naar de grond gekeerd.
De streek leefde in een panieksfeer,
nadat een week later in Herenthals
bii een overval op een pompstation
werd geschoten op exploitant Emiel
Andries (36). Hij bracht het er goed
af. Minder fortuinlijk waren zijn
twee pompbedienden die op 12 maart
'68 tijdens een overval ongewild als
schietschijf dienst deden. Alfons
Daems kreeg een kogel door het bo
venlichaam, op anderhalve centime
ter van het hart en Alfons Gij beis
werd zwaar getroffen in de bekken
streek. De dader nam bij hetzelfde
pompstation toen 45.0000 frank weg.
In de morgen van de 2e februari
'68 kwam de politie te Turnhout tot
een ontstellende ontdekking. Een
boerderij was in de as gelegd. Men
had de verkoolde lichamen van Ju
liana Mijnendonckx-Loots (51) en
haar broer Henri (60) in een slaap
kamer aangetroffen. Enkele uren la
ter zag iemand het lichaam van eige
naar Jan Mijnendonckx (53) achter
de schuur liggen. Doorzeefd met ko
gels. De brand was geen ongeluk; de
slachtoffers waren vermoord.
Sporen wezen erop dat er met het
lichaam van Jan was gezeuld. In een
wijde baan trof men bloedsporen aan.
Het moest naar de schuur zijn ge
trokken. Maar waarom was het niet
mee verbrand?
I n^rzoeksrecbW t?,,Q i
1 zo comi j kx spaarde kosten noch moeite om de be-
zeventig riikswf Üf mo§e4jk te maken. Hier een deel van de
f aet huis van p,J j ers..en militairen, die bij het onderzoek rond
t eerke zijn ingezet.
over de onthullingen van een „vriend"
van Peerke.
Kort na zijn vrijlating zou Peerke
de tipgever zijn komen opzoeken. Of
hij zin had met Peerke overvallen te
gaan plegen. Peerke zou gezegd heb
ben dat hij „het werk" op een andere
manier zou gaan aanpakken. „Wij
worden niet meer herkend. We slaan
of schieten iedere getuige dood", zou
V. hebben gezegd. Hij zou de man
nodig hebben gehad, omdat deze over
een auto beschikte en Peerke zeif nog
niet eens kon rijden.
Volgens de tipgever had Peerke
nog verder aangedrongen: „Ik heb
een overeenkomst gemaakt in Leuven
met een heel zware jongen, die nooit
klapt en nergens voor terugschrikt.
Twee jaar geleden, toen hij is over
geplaatst naar een andere gevange
nis, hebben we het in orde gemaakt".
Aan de hand van deze onthullingen
is de justitie diverse dossiers gaan
napluizen. Wie schetst haar verba
zing, toen men ontdekte dat Jef van
R. de gezochte moest zijn. Jef, de
man die dicht bij de boerderij woon
de. In april '67 was hij vrijgekomen.
Anderhalf jaar daarvoor was hij
overgeplaatst naar „Merksplas".
Met een „fijne kam" onderzochten
tientallen politiemannen de verlaten
streek ten noorden van Turnhout, te
gen de Nederlandse grens.
De eerste stille getuigen waren tien
lege hulzen van een long rifle kara
bijn. De politie kon uit de percutie
die dwars over de huls liep, afleiden,
dat het gebruikte wapen van een mo
del was dat in België waar de
wapenhandel vrij is niét courant
is. Twee karabijnmodellen kwamen
in aanmerking. Na ijverig speurwerk
bleek de Duitse Voere-karabijn af te
vallen. De Franse Gevarm (6 mm
sportkarabijn) bleef over.
De gerechtelijke autoriteiten be
sloten een welhaast onmogelijk on
derzoek te beginnen. De BOB (Bij
zondere Opsporingsbrigade) stroopte
in het hele land 86 wapenhandelaars
af. die Gevarms zouden hebben kun
nen verkopen. Bij één van de laatste
adressen trof men doel. In Diest her
kende een winkelier één van de ge
toonde foto's: Peerke. In november
'67 was hij bij hem geweest.
In afwachting van de uitslag van
dit enorme karwei, was in de omge
ving van de afgebrande boerderij al
een serie huisziekingen op touw gezet.
Voor het eerst klopte de politie aan
bij Jef van R„ die op enkele hon
derden meters van de hofstede bij een
concubine woonde. De politie vond
toen niets verdachts. Voor korte tijd
nam zij wel verschillende Turnhoutse
onderwereldfiguren in arrest.
De politie raakte ondanks het
geluk bij de wapenhandelaar op
een dood spoor. Pas een maand na
de moord hoorde men in Turnhout
iets over een verklaring van een tip
gever. Al in november '67 was de
man, kort na de moord in Herenthout,
naar de justitie gelopen. Hij beland
de bij een rechter van instructie in
een ander arrondissement, waardoor
„Turnhout" pas na een maand hoorde
Na zijn jeugdjaren verbleef Jef zel
den buiten de gevangenissen. Hij was
een berucht in- en uitbreker en
smokkelaar. Hij heeft ooit eens op een
Nederlandse douanier geschoten. Hij
moet het volgende systeem hebben
uitgedacht:
Zelf kende hij de buurt rond Turn
hout en Peerke die rond Averbode.
Zij werkten eikaars tips uit op
„vreemd" grondgebied, zodat ze een
alibi zouden hebben als er in hun
eigen omgeving een misdrijf gebeur
de.
Inmiddels was kostbare tijd verlo
ren gegaan. Maar op 18 maart '68 be
sloot de rechter van instructie die
in Turnhout vanuit het historisch kas
teel zijn politiemensen regeerde als
een gerechtelijk vorst zowel Peerke
V. als Jef van R. aan te houden.
De mannen lieten zich niet doorza
gen. Peerke die als een sluw en
hard mannetje bekend staat, dat elk
antwoord eerst beredeneerde gaf
toe dat hij het geweer had gekocht.
Zelfs twee. Maar hij had ze gekocht
voor een stroper, zo zei hij. Van R.
sprak helemaal niet. Daar stond de
politie; het verhoor vorderde geen
steek. De voorzitter van de Raadka
mer dacht er al aan de twee mannen
weer vrij te laten.
In een laatste krachtsinspanning
riep onderzoeksrechter mr. Boeckx
het leger te hulp. Hij liet vijftig mili
tairen met behulp van mijndetectors
rond de woning van Peerke zoeken.
Strook voor strook „luisterde" men
een terrein van 75 hectare af. Het
monsterachtige werk is niet voor niets
uitgevoerd. De militairen vonden een
veertig centimeter lange, afgezaagde
loop van een long rifle geweer: een
Gevarm.
Het onderzoek met de mijndetec
tors gaf nog meer zekerheid. In de
bossen groeven de soldaten een paar
schoenen op, een leren jas, een tas
met inbrekersmaterialen, een fles ben
zine èn twee f ietspompjes. Via de
broer van Peerke, die bijzonder ste
vig aan de tand werd gevoeld, kreeg
de justitie de zekerheid, dat het alle
maal spulletjes van Peer waren.
Gulhartig gaf Peerke toe dat hij
de fietspompjes had gestolen. „Maar
waarom twee, één is toch al voldoen
de?" wilde mr. Boeckx weten. Veel
later zou Peerke antwoord geven: Op
de karabijn schoof hij, na de loop te
hebben afgezaagd, een knaldemper en
daar overheen als extra demper
de buis van het fietspompje.
Onderzoeksrechter mr. A. Boeckx met het in de Herseltse Ratten-
kuil teruggevonden moordwapen.
De verdachte Peerke voelde zich
pas echt in het nauw gedreven toen
mr. Boeckx hem de afgezaagde loop
toonde. „Peerke werd lijkbleek, hij
raakte geweldig onder de indruk".
Twee dagen later was de Turnhoutse
gevangenis in rep en roer. Peerke
had zijn polsen doorgesneden.
Toen hij gered werd, liet hij mid
den in de nacht mr. Boeckx komen en
verklaarde de drievoudige moord in
Turnhout op zijn geweten te hebben.
Van R. had hem getipt, gaf hij toe.
Vanuit Averbode was Peerke
's avonds op de brommer naar Turn
hout gereden. Broer en zus Mijnen-
donkx, die hij werkend in de koestal
trof, schoot hij gelijk neer. Met veel
moeite sleurde hij de lichamen naar
een slaapkamer. Hij had gezocht naar
geld, daarbij zag hij veel waardepa
pieren (ter waarde van meer dan
een miljoen frank) van de vermoorde
Jan Mijnendonkx over het hoofd. Ze
stonden allen op naam van „toonder".
Peerke moest de eigenaar die niet
thuis was, hebben opgewacht om hem
buiten te kunnen neerschieten. Ach
teraf bekende hij inderdaad dat hij te
moe was geweest om de zwaar ge
bouwde man binnen te slepen.
Met behulp van kaarsen en kran
ten heeft hij de brand gesticht. Hij
had de kranten zo neergelegd, dat
ze pas uren laten vlam zouden vat
ten. Zelf zou hij dan ondertussen ver
genoeg uit de buurt zijn. De brand
werd dan ook pas 's morgens ont
dekt.
Jef van R. bleef ontkennen. Maar
de politie wist met zeer nadrukke
lijke pressie men is in Turnhout
met niemand zachtaardig omgespron
gen Jefs „bijzit" tot praten te be
wegen. Op de morgen van de 20e no
vember '67 had ze Jef en Peerke zien
vertrekken. Elk met een geweer tus
sen de broekband.
De politie combineerde deze me
dedeling met een latere tip van de
„verlinker". Deze had meegedeeld dat
Peerke in Wallonië ook een moord
had gepleegd. Onmiddellijk toog de
rechter van instructie naar de ge
vangenis, waar Peerke zich liet over
bluffen. Hij gaf toe nóg een redeloze
moord op zijn naam te hebben: „In
Dolembreux bij Luik heb ik een han
delsreiziger neergeschoten".
Op 20 november '67 was hjj met
Jef per trein naar Luik gereisd, met
de bedoeling ergens op goed geluk een
overval te plegen. Van R. wilde een
auto hebben, nadat ze vanaf het sta
tion te voet verder waren gegaan.
Alsof het een kinderspelletje betrof,
stelde Jef van R. voor: „We gaan lif
ten en schieten na enige tijd de be
stuurder dood. Jij gaat achterin zitten
en je wordt zogenaamd ziek. Als ik
de eerste keer over mijn haar strijk
ga je kermen, totdat de man stopt.
Na het tweede teken schiet je hem
dood".
De Nederlandse Belg Cornells Bos
man (47), een vertegenwoordiger uit
Antwerpen, liet zijn lichtgrijze Mer
cedes stoppen bij het tweetal. Hij
moest dit vriendelijk gebaar met de
dood bekopen. Onder Dolembreux
vuurde Peerke van achteren vijf scho
ten op de man af. Ze schopten het
zwaar gewonde slachtoffer uit de
auto en Jef reed zelf verder. Een dag
later stierf de heer Bosman. Zonder
op die dag nog meer levens te ver
woesten gingen Jef en Peerke naar
huis.
Deze bekentenis van Peerke werd
Van R. te veel. Hij hing zich onver
wacht op. „Hij was zo'n grote levens
genieter". Hoe het mogelijk was dat
een gevangene zijn broekriem nog
had?
Jef nam zijn geheimen mee in zijn
graf. De politie denkt dat hij met
nog anderen heeft samengewerkt. De
politie heeft van één man zelfs een
nauwkeurige beschrijving, maar heeft
hem (nog) niet kunnen terugvinden.
De moorden in Herenthout en Heist
op den Berg zijn officiéél niet opge
lost, evenmin als de vier overvallen.
Na de dood van Jef heeft Peerke
geen kik meer gegeven.
Ondertussen wijst de politie wel op
het kapmes, dat bij het slachtoffer in
Heist op den Berg is gevonden. Het
grote mes droeg een zelfgemaakt lem
met, dat identiek is aan een zelfge
maakt handvat van een vijl, die de
politie bij Peerke thuis heeft aange
troffen.
Er zijn nog meer details die tegen
Peerke c.s. pleiten. Er is nooit een
spoor van het buitgemaakte geld ge
vonden, evenmin als van de porte
feuille van Mijnendonkx. Verder is
komen vast te staan dat de huizen,
waar de overvaller(s) is(zijn) ge
weest volgens eenzelfde systeem zijn
doorzocht. Achterdeuren werden af
gesloten op een manier die juist bij
Peerke zo geliefd was
Waarom is Peerke nu zo stoïcijns?
„Peerke is afhankelijk van zijn niet
zo degelijke familie. Gevangenen in
België zijn veelal afhankelijk van hun
familie, die hen voedsel e.d. mogen
komen brengen. Misschien dekt hij
zijn familie. Wellicht heeft iemand
uit zijn nabije omgeving er iets mee
te maken", oppert één van de Turn
houtse justitie-autoriteiten.
In België mogen gearresteerden na
drie dagen al net zo veel bezoek ont
vangen als zij willen. Deze regeling
heeft het onderzoek zeer bemoeilijkt.
Na zijn arrestatie kon Peerke gemak
kelijk zijn broer Jan zeggen waar hij
zijn geweer verborgen had en op
welke plek Jan het moest weggooien.
Hij deed het met zorg. In een moe
rassig ven smeet hij op verschillen-
de plaatsen de kolf, het geweer en
de slagpen in de drabbige modder.
De politie zette Jan onder druk en
hij deelde enige tijd later dan ook
mee, waar hij de delen van het
moordwapen had gelaten. Dagenlang
moest de brandweer het water uit
de Herseltse Rattenkuil pompen,
meer dan drie miljoen kubieke meter
water.
Maar ook toen presteerde mr.
Boeckx het de speld uit de hooi
berg te laten halen. Hij vermoedt
dat Peerke nog meer heeft weten
te verzwijgen. Maar Peerke rea
geert niet meer op de woorden.
Hij schrijft momenteel een opstel
over de nachtzwaluw, Peerke de
dierenvriend
W. J. MUHRING -
Naast het traditionele hoogoven-
en IMB-toernooi is het jaarlijks
Niemeijertoernooi een hoogtepunt in
het schaakleven, omdat in het bij
zonder te Groningen een strijd
plaatsvindt tussen de sterkste spe
lers der Europese landen met als
maximaalleeftijdsgrens 21 jaar. Dat
deze jeugdige schaakelite tot heel
wat in staat is, bewijzen overduide
lijk de door hen gespeelde partijen.
De beide Nederlandse deelnemers
de 18-jarige jeugdkampioen Böhm
en de 19-jarige Ligterink konden
zich jammer genoeg niet plaatsen in
de finale-groep. Zij beschikken stel
lig over de nodige talenten, maar
missen de begeleiding bij hun trai
ning van een ervaren coach. Het is
onbegrijpelijk, dat het bestuur van
de Koninklijke Nederlandse Schaak
bond hier zo weinig oog voor heeft.
De overwinning werd gedeeld door
de 20-jarige Westduitse Mader, de
17-jarige Vaganian en de 17-jarige
Hongaar Ribli. Een van de mooiste
partijen uit dit toernooi is het on
derstaande duel tussen Turunen en
Mader, dat in het voordeel van eerst
genoemde beslist werd.
Wit: E. Turunen (Finland).
Zwart: K. Mader (West-Duitsland).
Gespeeld in het internationale
jeugdtoernooi te Groningen 1969
Siciliaans.
1. e2-e4, c7-e5, 2. Pgl-f3, d7-d6, 3.
d2-d4, c5xd4, 4. Pf3xd4, Pg3-f6, 5.
Pbl-c3, a7-a6, 6. Lfl-c4, e7-e6, 7.
a2-a3, Lr8-e7, 8. 0-0, 0-0.
(Bij de schaakjeugd is nog geen
sprake met „progressieve" varian
ten de gebaande wegen de rug toe
te keren).
9. Lc4-a2, b7-b5, 10. Ddl-el, Lc8-
b7, 11. f2-f3, d6-d5, 12. e4-e5, Le7-c5,
13. Lcl-e3, Dd8-b6, 14. Tal-dl, Pb8-
c6, 15. Del-f2!
(Fijn gecombineerd, zoals het ver
volg leert).
15Pc6xe5, 16. b2-b4!, Lc5xd4.
(Gedwongen, op 16.Le7 volgt
immers 17. Pf5, Dc7, 18. Pe7:+,
De7: 19. Lc5 en kwaliteitswinst).
17. Le3xd4, Dd6-c7, 18. Df2-g3,
Pf6-d7, 19. Tfl-el, f7-f6, 20. f3-f4,
Ta8-c8.
(Op 20.... Pc6 volgt 21. Te6: en
de pion op d5 is reddeloos. Zwarts
tegencombinatie wordt echter gepa
reerd met een fraai kwaliteitsoffer).
21. f4xe5, f6xe5, 22. Telxe5!, Pd7
xe5, 23. Ld4xe5, Dc7-f7 24. Pc3-e4ü
(Grandioos gespeeld, na 24de4i
beslist 25. Le6:!).
Stelling na 24. Pc3-e4ü
24. Tc8xc2, 25. La2-bl, Tc2-e2,
26. Pe4-f6+.
(Het begin van een verschrikke
lijke aanval, waartegen geen kruid
meer gewassen is).
26 Kg8-h8, 27. Dg3-h4, h7-h6,
28. Pf6-g4!
(Dreigt 29. Dh6:-f en mat op de
volgende zet)
28 Te2xg2+.
(Wanhoop).
29. Kgl-hl, Kh8-g8, 30. Dh4xh6!,
Tf8-d8.
(Op 30gh6: was 31. Ph6: mat
gevolgd).
31. Dh6-h7+, Kg8-f8, 32. Le5xg7+,
Kf8-e8.
(Na 32 Dg7: beslist 33. Tfl
33. Lbl-g6, d5-d4, 34. Dh7-g8+ en
zwart gaf zich gewonnen.
SCHAAKRAADSEL
Boeiend en geraffineerd is de com
binatie, waarmee de witspelcr in de
onderstaande positie het vege lijf
weet te redden. Kostelijk zijn de pa
rades, die de witte koning door di
recte aanvallen op zijn leven weet
te bezweren. Een fijne pat-ressource
vormt tenslotte het hoogtepunt van
een grandioos schaakdrama.
PIM GAANDERSE
Wit aan zet en speelt remise.
Oplossing schaakraadsel:
Wit behaalt als volgt een gelijk
spel: 1. Tbl (Dreigt mat) 1 Db4!
(Pareert de matdreiging en dreigt
zelf mat op g4), 2. Tb4:, g5! (Dreigt
wederom mat), 3. Taa4, f4! 4. Tf4-
(Gedwongen) 4 ef4: 5. Tf4: (We
derom gedwongen) 5 gf4: k
Le5!, f3, 7. Lg3! (De pointe) 7
f2 (Ruil op g3 levert een elementair
remise-eindspel op) 8. Lf2:, Lf2- en
de witte koning staat pat (Aker
blom).