Kunstvezels eisen
eigen bewerking
MOLYNEUX KEERTTERUG
Japan geen bemiddelaar
tussen V.S. en China
We wippen en we draaien
BEWEEGBARE STOEL
Zal de lady herleven?
ïanisatie
m voor u
Calorievrij Natrena
smaaktevengoedals
dikmakende jstékeï
Medewerkers
Tokio-Sorge
onderscheiden
GAUW EEN JURKJE ER BIJ GEMAAKT
isendaal tel. 4602
faalwijk tel. 3110
atsheuvel tel. 2571
STAAT NAAST U
PREMIER SATO:
Bevriend blijven
met Indonesië
Kannibalenstam
op Australisch
Nieuw-Guinea
Kindje verkouden
Bidault valt
De Gaulle aan
Vertoning in Italië
Vaticaan ontkent
bemoeienis met
Plaatsbekleder
tïr
Woonponton voor
Hoogovens
Bij Kon. Begeer
Penning Lyndon
B. Johnson
>p de E-zegels
DOOR
Walter Breedveld
De
HET KNIPPEN
HET NAAIEN
HET STRIJKEN
HET WASSEN
Eetkamerstoel
Fauteuil
Schommelstoel
DAGBLAD DE STEM VAN DONDERDAG 21 JANUARI 196S
TOKIO Premier Eisako Sato va
Japan heeft op een persconferentie in
Tokio gezegd, dat hij niet voornemens is
zich de rol van bemiddelaar tussen de
Verenigde Staten en de Chinese Volksre
publiek aan te meten. Als een dergelijke
ontmoeting vruchtbaar zou zijn, zei Sato
aan de vooravond van de parlementaire
zittingen, „dan zal ik met plezier Chinese
autoriteiten ontmoeten. Maar waar het om
gaat is of een dergelijk contact nodig is'
Sato, die zondag van besprekingen met
president Johnson in Washington in To
kio terugkeerde, /ei dat zijn persoonlijke
mening was dat rechtstreekse officiële
ist! Bij praktisch eike
zegels ontvangt u van
geld uitbetaald krijgt,
voor dat die zo groot
PORT MORESBL, Australisch Nieuw-
Guinea Een Australische patrouille
heeft in West-Papoea een kannibalen-
stam ontdekt. De stamleden leggen de
schedels van hun gedode vijanden te ble>
ken, om ze daarna te beschilderen, maar
bij het zien van een brandende lucifer
tonen zij angst en verbazing.
Zij staan bekend als de Biami's en heb
ben tot voor kort elk contact met blan
ken weten te voorkomen. De Biami's wo
nen ongeveer 650 km ten noordwesten
van Port Moresby in een uitermate moei
lijk begaanbaar gebied.
tastische apparaat biedt
aan voor de speciale prijs
its 281,(en acht waarde-
•et eerst in ons land!
raaie emaille
en met gedraaid
leren bodem
ntroduceert een interessant
Pannen met koperen bo
nen waarin alles veel snel-
bij veel minder brandstof-
Dus dubbel zuinig en prak-
erwoestbaar. Geschikt voor
:e van koken. (Ook voor
Ook voor elektriciteit.)
emaille met koudgrepen. U
en uit twee sets. De ene set
pannen van verschillende
speciale CO-OP prijs 67,
waardecoupons) de andere
Lat uit een koekepan, een
een fluitketel en een melk-
peciale CO-OP prijs ƒ54,—
vaardecoupons.)
j t j (bayer) nafrêna
Goedgekeurd e
door de N.V.S. V?.
onderhandelingen tussen Japan en China
momenteel niet nodig waren. Er waren
veel wegen voor Japan om de Chinese
Volksrepubliek te leren kennen zonder
dat daar meteen een officiële zaak van
werd gemaakt, zei hij. Hij noemde in dit
de Verenigde Naties teruggaan. „Nu we
veraal-democratische regeringspartij in
formeel aan Peking hebben gebracht, en
de Japanse journalisten die in de Chinese
hoofdstad zijn gestationeerd.
Premier Sato zei, dat de Japans-Chine-
se handel verder kon worden uitgebreid
op basis van strikte scheiding van politie
ke en economische zaken. Als beide zij
den de behoefte aan meer produkten on
derkennen, aldus Sato, „dan geloof ik dat
verdere handel tussen China en Japan
op particuliere basis verwezenlijkt kan
worden".
Premier Sato ziet Indonesië niet naar
de Verenigde Naties teruggaan. Nu we
nauwe economische banden met Indone
sië hebben", aldus de premier, „moeten
we de vriendschappelijke betrekkingen
onderhouden ondanks Indonesiës uittre
den uit de Verenigde Naties".
(Advertentie)
dan netalsbij UBA
Vader en Moeder O/A MrW
MOSKOU De drie naaste medewer
kers in Tokio van de, tijdens de tweede
wereldoorlog beroemd geworden, Russi
sche spion Richard Sorge zijn door de
Russische regering onderscheiden, zo
meld „Izvestia".
Het zijn radiotelegrafist Max Klausen
en zijn echtgenote, die in Oost-Duitsland
woonachtig zijn en de Zuidslavische jour
nalist Branko Vukelic, in wiens Tokiose
woning de groep-Sorge bijeen kwam.
Sorge werd postuum onderscheiden. In
1945 stierf hij in Japanse gevangenschap.
MüNCHEN De voormalige Franse
premier en minister van buitenlandse za
ken Georges Bidault heeft verklaard dat
hij binnen niet al te lange tijd weer aan
de Franse politiek zal deelnemen.
In een interview per brief verklaarde
Bidault, die thans als balling in Sao
Paulo woont, dat de Franse regering de
legende verspreidt dat hij verantwoorde
lijk is voor en dat hij een leider van het
Franse geheime leger in Algerië was.
Over zijn zienswijze op Frankrijk na de
Gaulle zei hij: „Ten eerste zal men een
zucht van verlichting slaken. Ten tweede,
de waarheid over de machtpolitieke en de
uitvoerende man zal aan het licht komen
en ten derde, er zullen in het begin een
hoop ruïnes zijn, maar ik zal toch ver
trouwen hebben in mijn vaderland en
zijn Europese taak".
Hij noemde het Frans-Amerikaanse con
flict „een politiek van speldeprikken en
het plaatsen van obstakels op eikaars
pad, welke alleen kleine geesten kan be
vredigen".
„Ik ben ervan overtuigd dat het Frans-
Amerikaanse conflict gemakkelijk en snel
kan worden opgelost zonder de belangen
van Frankrijk of een andere Europees
land op te offeren", aldus Bidault.
55
ROME In bevoegde Vaticaanse kring
is het gerucht tegengesproken volgens
hetwelk het Vaticaan de Italiaanse ver
toningsrechten van Rolf Hochhuts drama
„De Plaatsbekleder" heeft gekocht ten
einde opvoering van het stuk te voor
komen.
Tegenover een correspondent van het
Westduitse persbureau DPA werd ver
klaard, dat deze geruchten van iedere
grond ontbloot zijn. De „Stem van Isra
el" had een dergelijk bericht in Jeruza
lem gepubliceerd.
De Italiaanse uitgever Feltrinelli zei te
hopen, dat het stuk in Italië zal worden
gespeeld. De rechten zijn enkele maanden
geleden door „Rowohlt Theaterverlag" te
Reinbek bij Hamburg, overgedragen aan
Feltrinelli. Dit zou volgens „Rowohlt
Verlag" zijn geschied nadat een agent
schap in Rom$ er binnen een jaar niet in
was geslaagd opvoering van het stuk in
Italië te bewerkstelligen.
Inmiddels zijn in verscheidene Italiaan
se steden lezingen over „De Plaatsbekle
der" gehouden.
IJMUIDEN Hoogovens heeft beslo
ten ter voorziening in de behoefte op
korte termijn aan huisvestingsmogelijk
heden voor buitenlandse werknemers
over te gaan tot het laten bouwen van
logiesaccommodatie op een ponton. Deze
ponton zal ligplaats krijgen in het bin-
nenspuikanaal bij het Noordzeekanaal
naast het bestaande logiesschip „Arosa
Sun".
De Nederlandse Dok en Scheepsbouw
Maatschappij zal de bouw van deze drij
vende logiesaccommodatie, die huisves
tingsmogelijkheden biedt voor ca 230
werknemers, verzorgen.
De accommodatie zal in totaal 5 woon.
lagen omvatten waarvan de precieuze in
deling nog niet gebeel vastligt. Naast
slaapgelegenheid wordt voorzien in een
eetzaal met keuken, enkele recreatie
ruimten en de noodzakelijke dienstruim
ten.
De nieuwe accommodatie zal in de loop
van de zomer van dit jaar in gebruik
genomen worden.
(Advertentie)
AMSTERDAM Ter gelegenheid van
de inauguratie van Lyndon B. Johnson
als president van de Verenigde Staten
heeft de n.v. Koninklijke Begeer een
penning geslagen. Deze penning behoort
tot de serie „Strijders voor vrijheid en
vrede" in welke serie reeds penningen
zijn verschenen van Churchill, Martin
Luther King en Kennedy.
Op de voorzijde staat het portret van
de Amerikaanse president met het rand
schrift „Lyndon Baines Johnson 36th
president of the U.S.A." De keerzijde
heeft als randschrift „In honour of his
inauguration january 20" en als op
schrift een van president Johnsons uit
spraken: „Where lie the signs of hope"
They lie in the realm of reason".
(Advertentie)
Elke OLVEH polis is winstdelend.
ran 100 pet. dralon
n en licht. Zo gewassen. Zo
Vervilt niet. Krimpt niet.
aie kleuren. .Afgezet met
jyale maat 140 bij 180 cm.
CO-OP prijs 36,95 (en
irdecoupons)
t
consumentendienst
eeft een aparte dienst voor
experts klaar zitten om al
:n op huishoudelijk gebied
en deskundig te beant-
Vraag gerust, In uw CO-OP
:t gratis een vragen-formu-
>r u klaar.
GARANTIE
rtikelen geeft CO-OP u de
gebruikelijke fabrieksga-
}or u dus géén risico.
rerrassing voor u. Op 'sóm-
telen (CO-OP koffie, thee,
vindt u Et extra)-zegels,
n u uw Winstaandeel nóg
uw bezit te hebben. En u
Winstaandeel is straks
ld waard! Bovendien krijgt
Winstaandeel een waarde-
aarvan u au direct al kunt
Dat aspect van de emigratie was
bij de veelvuldige gesprekken in het
1 gezin Arendonk nog niet bekeken.
Theo dacht dat dat zeker makke-
i lijk zou zijn.
„Is het gewone kippemaïs?" vroeg
i Mari.
J In Amerika waren de korrels iets
J groter dan in Brabant. Verder was
f er geen verschil.
„Ik maak een handmaïsmolen voor
i jullie", zei Mari. „Je vader hoeft al-
f leen het materiaal te betalen.''
Een handroggemolen, uit vroeger
1 dagen, die in de Dommelhoeve op de
vliering lag, was de directe aanlei
ding geweest voor het idee. Mari
haalde het ding te voorschijn om het
eens goed te bekijken. Twee grofge-
smede tandwielen, ingebouwd in een
kast van zwaar eikehout, vormden
de eigenlijke molen. Hij deed wat
maïskorrels in -de trechter en draai
de aan de zwengel. Er gebeurde niets,
pas toen Willem zijn enorme spier
kracht er achter zette, viel er een
beetje grof meel in het bakje: „Daar
heb je niets aan", zei Willem. „Je
bent kapot eer je het meel voor een
brood hebt gemalen".
Mari praatte er met Bart Schieban
over en kreeg meteen de kous op
de kop. ,,Wij zijn grofsmid, kachel
smid. hoefsmid: met snuisterijen
houden wij ons niet op". Toen Mari
vroeg of hijzelf mocht proberen een
molen te maken, snauwde Bart hem
toe dat hij eerst moest leren een
hoef behoorlijk te vijlen. Daarna
kwam er nog heel wat kijken eer hij
een gave schakelketting zou kunnen
smeden. Als hij zover was zouden ze
wel eens verder praten.
mee naar de smederij, waar hij
het verstopte. De ganse dag was hij
er in gedachten mee bezig. De mo
len, die hij wilde maken, moest han
teerbaar zijn en een kind moest er
mee kunnen malen: de dingen van
thuis voldeden niet aan die eisen. Hij
prakkizeerde zich suf, tekende
bladen vol en heel langzaam groeide
een plan waarvan hij dacht dat het
uitvoerbaar was en aan de eisen vol
deed. Eind januari kreeg hij zijn kans
het plan te toetsen op zijn werkelijke
waarde. Bart Schieban moest met
zijn vrouw naar een begrafenis, ze
zouden een hele dag wegblijven. Met
t
e maïsmolen bleef Mari intri
geren. Hij had aan Theo Aren-
donk beloofd dat hij er een zou
maken en die belofte moest hij hou
den, deze winter nog. Hij sloopte thuis
de roggemolen en nam het ijzerwerk
Andries speelde hij het wel klaar;
als die zou vragen wat hij aan het
doen was, zou hij zeggen dat Bart
hem dat werk had opgedragen.
Al heel vroeg was hij in de smederij.
De hele dag werkte hij als een beze
tene en toen Bart 's avonds thuis
kwam, was hij een flink stuk ge
vorderd. Het kwam daar nooit hele
maal klaar, Bart zette hem op staan
de voet buiten de deur. Dat viel hem
een beetje koud op het lijf, maar hij
trok er zich weinig van aan. De vol
gende morgen was hij al weer vroeg
bezig met zijn fiets, die hij half ge
monteerd had laten staan; een paar
uur later reed hij de stal uit.
„Heb je ze in elkaar gekregen?"
vroeg Frieda. Dat kon moeder zien.
Hij draaide de wielen snel in 't rond
en je hoorde ze niet eens wentelen.
„Je kunt niet eens fietsen," plaagde
Frieda.
Hij keek haar boos aan. stapte op
de fiets en kwakte tegen de stalmuur
aan. Hij zwalkte tussen de kersebo
men door en maakte in de beemd
een tuimeling waar hij zich flink bij
bezeerde. Nog een uur bleef hij bezig 1
de fiets en zichzelf te temmen en
reed dan naar Den Bosch. Trots als i
een pauw kwam hij in de namid
dag met zijn ene hand aan het stuur,
de andere in zijn broekzak door de j
beemd naar huis fietsen. In de fijn
smederij van meneer Bartels op het
Hinthamereind kon hij direct begin
nen, vertelde hij achteloos.
Sander Bartels zag terstond dat het
plan voor de maïsmolen was gemaakt
door een piepjonge dilettant met ta
lent. Er moest veel aan verbeterd
worden en dat deden ze samen. Ze
maakten ook samen de molen in
verloren uren. Hij werd licht van ge
wicht en toch sterk, hij was makke
lijk hanteerbaar en hij maalde dat
het een lieve lust was. Steven Aren- 1
donk, die er indertijd in had toege-
stemd dat Mari een maïsmolen zou
maken, was het ding helemaal ver- s
geten. Toch stopte hij hem graag in
de grote kist: zoals was afgespro-
ken betaalde hij de materialen en hij
gaf nog wat extra voor de moeite. 1
Een week later voer het eerste werk- 1
stuk van Mari Meerdonk naar het ver- 1
re Amerika. Vader Arendonk zal hem
wel demonstreren, dacht Mari. Dan i
zullen de andere boeren daar ook
wel zo'n molen willen hebben. Wie
weet hoeveel we er moeten maken.
Daar zal een hoop geld mee te ver
dienen zijn. Sander Bartels vond het 1
leuk, hij praatte er over met vak- 1
genoten. „Die knaap heeft een fantas- t
tisch goed inzicht in constructie," zei t
hij. „Dat is opmerkelijk, hij is nog i
maar heel jong en hij komt uit een
boerengezin." Toen vele maanden la-
ter nog geen enkele bestelling was
binnengekomen, begon Mari de moed 1
te verliezen. Ik vermoed, dacht hij,
dat ze in Amerika de molen hebben
nagemaakt. Eigenlijk moest dat niet i
mogen, Sander en ik hebben hem uit
gevonden.
De toverformule „zó gewassen - zó droog -
niet strijken" maakt de kunstvezel een uit
komst voor de huisvrouw. Die woorden maken
ook, dat zij gemakkelijk bezwijkt voor de
verleiding een extra lapje stof te kopen en
er gauw een jurkje, een jasje bij te maken,
vooral nu de mode zulke simpele modellen
voorschrijft. De toverformule kan uitgebreid
worden-, „zó gemaakt - zó gedragen - zó ge
wassen" enzovoorts. De confectiefabrikanteii
zijn allang klaar met de zomermode, de mode
zaken hebben hun inkopen al gedaan: de mo
dellen blijven eenvoudig van snit, pasteltinten
voeren de boventoon. Zijn er betere voorwaar
den om niet één, maar twee of meer lapjes van
synthetisch materiaal erbij te kopen? Maar
zie, achter de naaimachine blijkt dat „zó ge
maakt" alleen maar waar is wanneer de naai
ster weet om te gaan met synthetische stoffen;
de trevira, de terlenka, de dralon, noemt u ze
maar op, worden anders behandeld dan de van
ouds bekende natuurvezels.
Het strooistertje, het communicantje, of zo
maar ons mooiste meisje in een feestjurk,
die in één dag vuil zou mogen zijn, want:
zó gewassen, zó droog, zó weer om aan
te trekken. (Nylfrance) Maar het knippen
en naaien van deze dunne, wegglijdende
stoffen stelt wel enige eisen aan de naaister:
het is een weet.
Shift en lumber-
jacket uit trevira;
met een goed pa
troon geen kunst
werk om te maken.
(Constante mode)
De stoffen uit kunstvezels behoren
met een scherpe schaar geknipt te
worden en nooit gescheurd. Zijde-ach-
tige stof legt men, om het wegschui
ven te voorkomen, óp een ruw kleed,
ofwel men zet er een zwaar voorwerp
op (daar hadden ouderwetse huisnaai-
stei's een „plomp" voor). Het patroon
moet zorgvuldig worden nageknipt en
mag niet te ruim uitvallen, want de
ze vormhoudende stoffen laten hun
rimpeltjes niet wegpersen.
Gebruik fijne, verchroomde naalden
en goede merkgarens, een polyester-
vezelgaren, een gemerceerd katoen of
natuurzijde. Denkt u er wel aan de
draad af te knippen en niet af te
trekken! Op de naaimachine zorgt u
ervoor, dat boven- en onderspanning
zo los mogelijk zijn en dat u losjes
spoelt. Stel de steek in op midden
lengte.
De stof rafelt meer dan we gewend
waren en daarom worden de naadran-
den onmiddellijk afgewerkt (in zig
zagsteek als u zo'n heerlijke machine
rijk bent). Wilt u naden omboren dan
kunt u dat niet met dezelfde stof doen
want dat komt dan niet plat te liggen.
Maar wel kan bijvoorbeeld een ronde
hals met een smalle paspel van een
schuine strook van dezelfde stof heel
fijn worden afgebiesd.
Juist omdat deze stoffen niet ge
makkelijk kreuken, laten ze zich ook
niet gemakkelijk plat leggen in de
zoom. Daarom wordt de zoom maar
éénmaal omgeslagen, niet nog eens
naar binnen gevouwen, maar met zig
zag of met een zijden biesje afgewerkt.
Het is heel netjes om bij sportieve
modellen de zoom nog eens vlak langs
de kant gewoon door te stikken. Wij
de rokken kan men het best een smal
le zoom geven.
„Een rijgdraad is altijd zijn geld
waard", placht grootmoeder altijd te
zeggen en dat is in de moderne tijd
nog steeds zo. Maar bij de ijle geor
gettes in kunstvezel is het dubbel en
dwars nodig; bovendien houden wij
bij het aan elkaar zetten van de pan
den de stof voor en achter het voetje
goed vast en trekken de stof naar
achter. Het ouderwetse hulpmiddel 'n
papier te leggen ónder de twee stof
lagen. het mee te stikken en later weg
te scheuren, is nog steeds een beproefd
middel.
Natuurlek persen we de naden on
der een vochtige doek. Om een stof
van 100 pet. synthetische vezels te
strijken, zetten we de bout op „kunst
zijde"; bij weefsels die gemengd zijn
met 45 pet. wol op „wol", bij een
mengsel met 35 pet. wol op „zijde". AI
deze stoffen persen we aan de ver
keerde kant en de bout blijft daarbij
steeds in beweging en staat niet op
éen plek stil. We strijken nooit direct
op de stof maar altijd met een doek
er tussen en nooit op een harde on
derlaag, want glansplekken zijn moei
lijk te verwijderen.
Plooien kunnen wel goed ingestre
ken worden, maar de stof moet dan
strak liggen; wij zouden de plooien
eerst inrijgen, dan aan boven en on
derkant strak op de plank spelden.
Het is niet moeilijker, alleen maar
een beetje anders dan we gewend wa
ren. Maar wie de kneepjes eenmaal
geleerd heeft, draait haar hand niet
meer om voor dat extra jurkje. Nu
dragen we het, maar vóór het vuil is
komt er een vlek op! Geen nood:
lauwwarm water met zeep is voldoen
de, het maakt niet eens een kring.
Aceton, zuren, chloroform en parfum
mogen niet met deze stoffen in aan
raking komen.
Vlug gewassen! Ja, in handwarm
water met een fijn wasmiddel. We
wringen niet en centrifugeren nooit,
maar drukken losjes uit en hangen
het kledingstuk op een hangertje te
drogen, uit de zon en ver van de
kachel.
1-&
Een draaibare eetkamerstoel
geeft ruimtewinst; om te gaan
zitten, hoeft men de stoel niet
achteruit te trekken. (Mobilia)
De schommelstoel kan mode-artikel zijn, nieuw is hij helemaal
niet. Deze stoel werd 100 jaar geleden ontworpen door de Duit
ser Michael Thonet; vandaag de dag maakt een nazaat van Tho-
net de stoelen nauwkeurig na van in stoom gebogen beukenhout
met rieten zitting. Aan het schommelen worden na 100 jaar nog
dezelfde genoegens ontleend; het is een bezigheid voor de winter
avond bij het vuur, met een plaid over de knieën; maar ook
voor de zomeravond bij de open deuren, ritmisch begeleid door
liet ruisen van een waaier en het slaan naar muskieten.
Aan de vooravond van
de Parijse shows waar
op de nieuwe voor
jaarsmode zal worden
prijsgegeven, gonst Pa
rijs van de geruchten,
die zich bewegen om
de figuur van Edward
Molyneux. De meer
dan zeventig jaar oude
couturier, die reeds
vijftien jaar geleden
retireerde uit de mode
wereld, is thans terug
gekeerd op het woelige
couture-toneel en gaat
zijn eerste collectie na
al die jaren tonen.
Captain Molyneux is een
Ier van geboorte maar
stamt af van Franse Huge
noten. Als zeventienjarige
jongen, die evenals zijn
grootvader schilder wilde
worden, maakte hij de te
kening van een avondtoilet
waarmee hij een Londense
prijs verwierf; de prijs gaf
aan zijn carrière een an
dere richting. Hij streed in
de eerste wereldoorlog als
Engels officier, verloor een
oog en verliet in '18 het
leger met de rang van
Captain (met welke titel
hij voortaan werd aange
sproken) en vele onder
scheidingen.
Molyneux werd de ont
werper bij uitnemendheid
voor (wij zouden moeten
zeggen VAN) de gedistin
geerde vrouw. Hij onder
vond reusachtig veel steun
van de krantenmagnaat
Lord Northcliff, die in de
Daily Mail na elke col
lectie reusachtige artikelen
aan de begaafde mode-ont
werper liet wijden.
Molyneux' marineblauwe
japonnen met witte jabot
waren beroemd. Maar zijn
faam bereikte een niet te
overtreffen hoogtepunt
toen hij de trouwjapon
van de hertogin van Wind
sor maakte in het naar
haar genoemde „Wallis
blue".
In 1950 trok hij zich te
rug, eerst op Jamaica, later
op een buiten in Frankrijk.
Nu maakt hij zijn rentree.
„Ik verveelde me buiten",
zegt hij, „en ik verlang
naar Parijs en de wedijver
van de haute couture".
Denkt hij door een terug
keer zijn parfum te stimu
leren? Alle couturiers heb
ben een eigen parfum als
belangrijke bron van in
komsten, zo niet als aller
belangrijkste; maar de ver
koop daarvan floreert
slechts door de magische
invloed van een levend mo
dehuis op de achtergrond.
De Captain ontkent dit
motief. Nee, hij is teleur
gesteld over de weg die de
mode inslaat. Hij, die voor
het eenvoudigste model een
mannequin van vorstelijke
allure eiste, ziet in de hui
dige mode weinig vorste
lijks meer. Waar is de lady
van weleer?
Molyneux zal voorlopig
niet voor particulieren ont
werpen, maar slechts mo
dellen het licht doen zien
voor inkopers, die ze in de
confectie van hoogste klas
se zullen brengen.
Wie weet gaat de komst
van Molyneux een nieuw
tijdperk inluiden. Een adieu
aan de wat ordeloze, non
chalante mode en een wel
kom aan de gedistingeerde
vrouw.
Draaistoelen en wipfauteuils nemen
minder ruimte in; daarom zijn ze in
het moderne interieur zo nuttig. Maar
ze waren al generaties geleden in ge
bruik, speciaal op kantoren en aan lo
ketten. Door een kleine beweging met
de voet draait men zich met stoel en
al in de gewenste richting, waarbij
als gemak dan nog het achterover wip
pen kan worden gevoegd.
De herontdekking in onze dagen
houdt verband met de behoefte aan
comfort in meerdere situaties: om
naar buiten te kijken of om deel uit te
maken van een zitgroep, die naar bin
nen is gericht. Draaibare fauteuils zijn
minder zwaar van vorm dan de tradi
tionele „gemakkelijke stoelen", voor
namelijk omdat ze maar op één poot
staan en dus op de vloer bijzonder
weinig ruimte lijken in te nemen. De
laatste tijd hebben de modellen een
goede „zit" ook door hun licht ach
terover hellende stand.
Minder bekend is bij ons de eetkamer-
stoel op 1 poot die in Italië draaibaar
werd gesignaleerd. Naast het voor
deel van de schijnbare ruimtebespa
ring op de grond komt de werkelijke
ruimtewinst. Om aan de eettafel te
gaan zitten, hoeft men de stoel niet
meer achteruit te trekken maar slechts
met één vingerbeweging om zijn as
te laten draaien. Men gaat zitten en
draait terug; dus er is geen schuif-
ruimte meer nodig. Een ander snufje
is de draaibare arm- en rugleuning die
men achter zich om kan „draperen"
in de lekkerste stand.
In ons eigen huis staan nog cre
tonne Engelse stoelen met „oren".
Men kan ervan zeggen wat men
wil, maar ze zitten verrukkelijk.
Jonge mensen gaan er dwars in
zitten, de rug tegen één armleu
ning, de benen bengelend over de
andere: nóg verrukkelijker. Deze
olifanten zijn zo breed, dat alleen
een verhuizer weet hoe ze het huis
in, de kamer in te krijgen, Eén
mens kan ze niet verzetten.
In de lichte, vanwege het ruimtege
brek vrij lege kamers van jonge men
sen zouden ze voorhistorisch lijken.
Jonge mensen willen verplaatsbare,
lichte stoelen hebben, die erbij gehaald
of weggeschoven kunnen worden, al
naar gelang het aantal bezoekers. Ze
willen de stoel tijdens het gesprek
meenemen naar een andere kamer
hoek waar iets wordt besproken wat
ze horen willen. Dat kan allemaal met
de eenpoot. Al pratende kunnen de
zitters dan nog wenden en keren en
achterover wippen en zo beweeglijk
zijn als vissen in het water.
De schommelstoel die een mode-ar
tikel is geworden, beantwoordt hele
maal niet aan bovengenoemde eisen.
Hij neemt veel plaats in, juist en voor
al op de vloer; zoveel, dat je al schom
melend gemakkelijk over andermans
tenen rijdt. De schommelstoel voldoet
wel aan de vraag naar comfortabel
zitten, meer nog aan de vraag naar
rust en ontspanning. In „Schoner Woh
nen" lezen wij dat men in de goed
passende stoel (men moet „passen",
want ieder zit en schommelt op een
andere manier) moet kunnen zitten
met over elkaar geslagen benen, waar
bij slechts de voet die op de grond
rust, de kracht zet voor het schom
melen. Wie schommelt geeft zich over
aan het weldadig gevoel van rust
„doordat de lichte inspanning, die het
van onderarmen en kuitspieren vergt,
bevorderlijk is voor de bloedstroom
van de ledematen naar het hart, ter
wijl de vorming van stuwing in de
longen wordt tegengegaan", aldus een
moeilijke verklaring van de Canadese
dr. R. C. Swan, voor een gemakkelij
ke bezigheid.
v&ss
Een fauteuil met voetenbank
om te ontspannen door de goe
de zit en licht achteroverhel-
lende stand. (Mobilia)
