Volksfront nog een dreigende
Bent u bang voor speurders
naar uw familie-geheimen?
„rode" macht in Frankrijk?
Filosoof
bouwt
aan het tekenbord
in „HollywoodstijF
Zwaar weer
treft Japan
Rode mythe al 25 jaar in
Frankrijk uitgeschreeuwd
CRISIS, STAKINGEN, VAKBONDEN, SCHANDAAL, DE FRANC
Europese première
in Duitse steden
Bedrijfscommissie
metaalindustrie
Woelige dagen
OORLOGSDRIJVER
WERELDCRISIS
SCHANDAAL
GEHEVEN VUISTEN
STAKINGSGOLF
DEFÏNLTIEVE DOOD
Genealogisch Repertorium
werd opnieuw aangevuld
Indonesië zal
China steunen
Export van
siergewassen
is gestegen
9'
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 9 JANUARI 1963
Drie zeer de aandacht trekkende om
niet te zeggen opwindende woonwijken
ontstaan op het ogenblik in West-Duits-
land en wel ten noorden van Hamburg,
ten zuiden van Frankfurt aan de Mairj
en in de nabijheid van de elegante bal
plaats Wiesbaden aan de Rijn. De archi
tect van deze villawijken, die in opdracht
van een Hamburgse woningbouwmaaf-
schappij gebouwd worden, is prof. Ri
chard Neutra. Oorspronkelijk afkomstig
uit Wenen woont hij sedert ongeveer 40
jaar in de V.S.. En evenals Frank Lloyd
Wright, Mies van der Rohe en Walter
Gropius behoort hij tot de wegbereiders
en grootmeesters van de moderne archi
tectuur.
Voor iRchard Neutra betekenen deze
drie bouwprojecten de „Europese premiè
re", zoals hij het zelf eens zei en zovfel
leken als vaklieden zijn er, evenals bij
een grote toneel-première, benieuwd
naar, hoe deze woonwijken in „Holjy-
woodstijl" er straks zullen uitzien en of
het wonen er aangenaam zal zijn. Wqmt
daar professor Neutra hier zijn beroemd
geworden sociologische en filosofische
kennis van het „leven met de natuur"
tot uitdrukking wil brengen en tevens
alle mogelijkheden van de moderne bouw
techniek wil aanwenden, worden de met
een zekere extravagance omringde woon
wijken temidden van bossen reeds bij
voorbaat geroemd.
De eerste Neutra-huizen, gebouwd in
het tussen Frankfurt aan de Main en
Darmstadt gelegen bungalowdorp Wall-
dorf, zullen binnenkort bewoond zijn. In
totaal ontstaan hier 320 voor het groot
ste deel gelijkvloerse eengezinswoningen.
De negen verschillende typen hebben een
woonoppervlakte van 97 tot 160 vierkante
meter en bij ieder huis behoort een door
een hek of haag begrensd stuk grond
van 700 tot 1.000 vierkante meter. De
meeste huizen beschikken over een bin
nenplaats die zodanig is afgesloten, dat
de buren niet kunnen inkijken.
Volgens hetzelfde principe ontstaan de
woonwijken bij Wiesbaden en Hamburg
waar de eerste huizen in de komende
lente de deuren voor de bewoners zullen
openen. Neutra streeft er steeds naar,
dat tuin en woonkamer met elkaar ver
bonden zijn want volgens de Californi-
sche architect moeten mens, huis en na
tuur die harmonische eenheid vormen,
die alleen lichaam, geest en ziel tot ware
ontplooiing brengt en de mens ook in
de eeuw van de massa gezond en geluk
kig maakt. Dat Neutra daarbij een zekere
luxe niet kan ontberen is duidelijk; niet
voor niets geldt hij in Amerika als de
„bouwmeester voor miljonairs".
Daar Richard Neutra bij de vele land
huizen, die hij in alle continenten schiep,
nooit twee dezelfde ontwierp, betekenen
de woonwijken een novum in het levens
werk van de thans 70-jarige architect.
Weliswaar voelt men zich dank zij reus
achtige glaswanden in de woonkamer
dicht bij hemel en wolken, toch lijkt het
alsof grashalmen, bloemen en struiken
op grond van geraffineerde vloerconstruc
ties over terras en binnenplaats groeien
tot aan de kachelplaat. Bij zulke pro
jecten was het de individualist Neutra
zelfs onmogelijk niet in herhalingen te
vervallen. Daar zijn huizen ondanks dat
kleine wonderwerken en bovendien met
alle denkbare comfort uitgerust zijn, moet
Het model op deze foto toont een gelijk
vloerse eengezinswoning, een van de ne
gen typen die professor Neutra ontwierp
voor de woonwijken bij Hamburg, Frank
furt aan de Main en Wiesbaden. De wo
ning heeft een naar de tuin geopende
grote woonkamer met eethoek, drie slaap
kamers, bad en keuken. In de kelder be
vinden zich een knutselruimte en gara
ge. De vertrekken zijn voorzien van in
gebouwde kasten, hoteluchtverwarming
en air-conditioning.
de koper diep in de beurs tasten: wie
in een Neutra-huis wil wonen, zal tussen
150.000 en 250.000 gulden op tafel moeten
leggen. „Maar de prijs is tenslotte niet
alleen een materiële aangelegenheid",
meent professor Neutra, „men betaalt
voor geestelijke en lichamelijke gezond
heid..."
De commissie ondernemingsraden van
de S.E.R. heeft wederom een afwijzend
advies uitgebracht over het verzoek
van de Nederlandse bond van middel
bare en hogere technici om te worden
toegelaten tot de bedrijfscommissie voor
de metaalindustrie en de elektrotechni
sche industrie.
Dit advies zal in de vrijdag 25 janu
ari a.s. te houden openbare vergadering
van de sociaal-economische raad in be
handeling komen.
De noordwestkust van Japan is giste-
renmorgen vroeg geteisterd door zware
winden met uitschieters van 96 km per
uur. Er is grote schade aangericht en
de bewoners van de getroffen gebieden
hebben een schuilplaats moeten zoeken
op hoger gelegen grond.
Uit kustplaatsen werden berichten ont
vangen volgens welke vissersvaartuigen
omgegooid werden,' wegen door huize-
hoge golven werden opgebroken, en
huizen onder water kwamen te staan.
De zwaarst getroffen plaats is de ha
venstad Sjin-Minato ten noordwesten
van Tokio, waar de huizen als lucifers
doosjes in elkaar gedrukt werden door
torenhoge vloedgolven. Sjin-Minato telt
50.000 inwoners, en is een van de voor
naamste havens in west-Japan Volgens
de politie zijn minstens 300 huizen langs
kustlijn vernield of zwaar bescha
digd. Drie vissers worden vermist. Men
had de storm zien aankomen, en de
meeste mensen ter plaatse waren dan
ook reeds naar elders vertrokken.
De vloedgolven in Japan volgen op
zware sneeuwval, die zelfs is doorge
drongen tot het eiland Kioesjoe Ver
voersdiensten te land, ter zee en in de
lucht werden erdoor ontwricht. Tokio
heeft tot nu toe geen last van de koude
golf gehad.
(Van een medewerker)
Tijdens de laatste verkiezingsstrijd in Frankrijk hebben de commu
nisten, de socialisten en de radicalen, vooral in verschillende delen
van het land, weer geprobeerd om de kiezers te doen stemmen voor
een Volksfront. Grote affiches op de muren in de dorpen en steden
schreeuwden met enorme letters „Votez pour le front national popu
laire!" Hier, in de Sud-Ouest, zo gauw we de neus buiten de deur
staken, kwam het ons overal tegen: „Stemt voor het Nationale Volks
front!" En opdat de mensen het toch niet zouden vergeten verge
zelde hen de rode uitnodiging ook buiten de bebouwde kommen. In
één nacht waren honderden en honderden bomen ermee gesierd, in
iiet rood, in het geel, in het groen: „Front Populaire" „Votez Front
■Populaire"Wat was het Volksfront, dat Frankrijk in 1936 regeer
de en waarnaar sommigen zoveel heimwee schenen te hebben?
Er bestaat een mythe van het Volksfront, die donker of roze-
■kleurig is, al naar gelang de bril waardoor het bekeken wordt. De
■uitdrukking „Volksfront" werd voor het eerst in Frankrijk gebruikt
door de communist Thorez, in oktober 1934 na een reis naar Moskou.
Men kan bij het woord Volksfront denken aan de onrustbarende
optochten, de opgeheven vuisten, de bezetting van fabrieken, de lege
schatkist, de devaluatie en de antiklerikale strijd.
Hoe vaak zijn we in die tijd in Soissons
een winkel binnengevlucht als we de
brede, massale, duizendkoppige stoet za
gen aankomen, die met opgeheven vuist
de „Internationale" zong of „Daladier au
poteau?" scandeerde („Daladierof
iemand anders, aan de galg!") of revo
lutionaire leuzen tegen de huizengevels
schreeuwde. Wij hadden ons pas in
Frankrijk gevestigd en we vonden dan
ook onze eerste kennismaking met „la
douce France" niet bepaald geruststel
lend. Wat een verschil met het kalme
Nederland.
Pijnlijk vonden we het, toen we op een
morgen de rode vlag zagen wapperen op
de kathedraal. „Is er geen enkele katho
liek in Soissons, die de moed en de durf
heeft om die vieze lap daar vandaan te
halen?".vroegen we aan een professor
van het Groot-Seminarie. „Ge begrijpt
er niks van", kregen we ten antwoord,
„we moeten ons kalm houden, anders
bezetten ze nog ons seminarie". Inder
daad, „manque d'expérience", we begre
pen toen nog niets van Frankrijk, „de
Oudste Dochter der Kerk". We herinneren
ons de schok die we kregen, toen we op
een dag dat we voor de zoveelste maal
een heenkomen hadden gezocht in een
winkel onze koster in de opstandige stoet
met geheven vuist en een rood lint op
de revers van zijn jas zagen meelopen,
's Morgens had hij in onze kerk by een
begrafenis meegezongen. Door de vitrine
van de winkel zagen we hem uit volle
borst de „Internationale" meezingen.
Voor anderen is het Volksfront de wet
der 40 uren, de collectieve overeenkom
sten, de sociale wetten, de betaalde va
kantiedagen, de hervorming van de Ban-
que de France.
De spotprenten uit die tijd sloegen
vaak op die contrasten. Men zag er de
Marie Chantals van toen verontwaardigd
kijken naar de gewone arbeiders die het
Rivièra-strand bezetten. Men zag er de
„paus" van het syndicalisme, Léon Jou
haux, voorgesteld met een sigaar in de
mond, als de regent van het nieuwe
Circulatie-instituut. Wij herinneren er
ons een, die de door de stakers bezette
fabrieken en werkplaatsen voorstelde,
met op de achtergrond een dreigend ha
kenkruis.
We hebben de dag niet vergeten dat
we op de vlucht moesten slaan, achterna
gezeten door een paar dreigend-schreeu
wende, vulgaire mannen, die gezien had
den dat we een grote op de uitgang van
een lagere school geplakte spotprent fo
tografeerden. De prent stelde de rijkuit-
gedoste paus voor, gezeten in een luxu
euze fauteuil; (natuurlijk) rookte de paus
een dikke sigaar. Het onderschrift luid
de: „Le pape, fauteur de la guerre 1914-
Zo demonstreerden Parijzenaars in
1958 tegen De Gaulle vanaf de Place
de la Nation tot aan de Place de la
Bastille. Een kwart eeuw voor deze
gebeurtenis werden betogingen en
marsen gehouden die een aanzienlijk
vinder rustig verloop hadden.
1918; de paus, oorlogsdrijver van de
oorlog 1914-1918".
Ook is in ons geheugen gebleven een
hele film van glimlachende Léon Blums
met-bezemsnor: eerst waren het zelfver-
trouwde glimlachjes, maar met het voort
schrijden van de tijd werden het ont
goochelde, verbeten, bittere glimlachen.
Het Front Populaire moet men om
zijn geboorte en zijn korte geschiedenis
te begrijpen terugplaatsen in zijn po
litieke, economische en internationale
context.
Men ontmoet dan allereerst de econo
mische factor: de grote werelddepressie-
crisis van Amerika. Tot in 1932 dacht
Frankrijk de schok te kunnen ontwijken.
Paul Reynaud speelde al sinds 1930 de
door bijna niemand geloofde profeet: de
onder Poincaré herleefde franc leek al
leen maar sterk, we gaan naar de deva
luatie.
De verkiezingen van 1932 markeerden
de eerste wending: de kamermeerderheid
ging van de rechtsen naar de radicalen,
die min of meer ondersteund werden
door de socialisten. De communisten wa
ren achteruitgegaan. We beleefden toen
de fase, gedurende welke de regeringen
ondanks de zich al aftekenende moeilijk
heden heil meenden te vinden in een
deflatie-politiek.
Omdat het pond in 1933 gedevalueerd
was en de dollar in 1934, kwam Frankrijk
met te hoge prijzen op de buitenlandse
markt. Hierdoor ontstond een verminder
de export en een daling van ae sinds 1929
gedrukte produktie. Vandaar ook ver
mindering van de belastinginkomsten en
een steeds groter budgettair deficit, het
geen des te catastrofaler was, omdat aan
de andere kant van de Rijn het laarzen-
gestamp tot hogere militaire uitgaven
verplichtte.
Om te proberen het tevenwicht te her
stellen zonder de waarde van de Franc
Poincaré" te raken, wilden Flandin en
na hem vooral Pierre Laval het uitgaven-
budget. inkrimpen, zonder de defensie
uitgaven te verminderen en de salarissen
lager te stellen, dit laatste vooral zonder
belastingverlaging. Het resultaat was:
uitbreiding van de werkeloosheid, be
halve in de wapenindustrie. De grootste
slimmerds zorgden, dat het goud in het
buitenland terechtkwam.
Einde 1933 stond Chautemps aan het
hoofd van een radicaal kabinet. Het „Sta
visky-schandaal", de verdachte dood van
Stavisky (moord of zelfmoord?), was de
aanleiding tot een felle anti-parlemen
taire stroom. Het ministerie viel. De com
munisten en de uiterst rechtsen, o.a. de
fameuze „Croix de Feu", profiteerden
van elke gelegenheid om het Parlement
aan te vallen. Daladier werd ten val ge
bracht door de bloedige manifestatie van
de zesde februari 1934 op de Place de la
Concorde. Om te trachten de toestand te
redden, deed men een beroep op de oude
rustende Doumergue, die er echter niet
in slaagde de orde in het „Huis Frank
rijk" te herstellen.
Het bankroet van de onpopulaire wets-
decreten van Flandin en Laval was de
oorzaak van een fataal samenvallen van
een politieke en economische crisis, die
de weg open legde voor een terugkeer
van de communistische party, die tot dan
een geïsoleerde party was sinds haar ne
derlaag van 1932.
Met grote passen ging men naar de ex
plosie van 1936. In mei 1935 tekende
Pierre Laval het Frans-Russische Verdrag
denkende zo de linksen voor zich te stem
men. Doch ondanks deze geste bleef La
val impopulair en, erger, de communisten
keerden talryk en sterker dan ooit terug
op de politieke scène.
Daladier, gerustgesteld door de verbroe
dering der communisten, nam op 14 juli
1935 het heft weer in handen, na 18
maanden non-actief te zijn geweest. Hij
beloofde de steun der radicalen aan het
door de communistenleider Maurice Tho
rez geplande „Volksfront voor Arbeid,
Vrijheid en Vrede". Met de socialisten
namen de radicalen deel aan een grote
manifestatie voor de Bastille.
Het nieuwe verbond, ten doop gehou
den onder het peetschap van de „broe
derlijk geheven vuisten", ontving al
gauw de steun van de communistische
vakbonden die zich aansloten bij de
C.G.T. (Algemene Vakbond). De „broe
ders" marcheerden samen op „voor de
arbeider, tegen de werkloosheid".
Een paar uitwendige gebeurtenissen
hielpen het „moment van Thorez" snel
te doen aanbreken. Laval torpedeerde
zichzelf, toen hij Mussolini steunde tegen
Ethiopië. Zijn opvolger Sarault (die enige
tijd geleden op 90-jarige leeftijd te Parijs
stierf en die in die tijd de „paus van het
radicaal-socialisme" genoemd werd) pro
testeerde slechts met papieren dreige
menten tegen de herbezetting van het
Rijnland door het jonge Hitler-leger. In
de triomf van het Spaanse „Frente Po
pular" zagen de Franse kameraden een
aanmoediging.
Toen er in mei 1936 verkiezingen wer
den gehouden, was alles klaar voor een
succes van het programma, dat Thorez
alle partijen aanbood, ook aan de katho
lieken: het was de tijd van de „toege
stoken hand"Geen devaluatie
meer, een grotere koopkracht om de vast
gelopen, economische machine weer op
gang te brengen, strijd tegen het fascis
me, ontbinding van de binnenlandse po
litieke liga's.
Dank zij dit aanlokkelijke programma
werden de socialisten de grote overwin
naars van de verkiezingen terwijl de
communistische partij de op haar uitge
brachte stemmen verdubbeld zag.
Léon Blum, gesteund door de radicalen
kwam weer aan het hoofd van de rege
ring, maar de communisten toonden zich
afkerig. Nog voordat de socialistische lei
der een kabinet gevormd had, sloeg over
Frankrijk een stakingsgolf los zoals het
land nog niet gekend had. De stakingen
waren bedoeld als steun aan de meer
derheid en gericht op de nieuwe regering,
die door Thorez werd voorgesteld als
niet genoeg actief en zelfs te zeer wel
willend jegens de rechtsen.
Alles wat Léon Blum geholpen had om
aan de macht te komen, keerde zich nu
tegen hem. De sociale wetten, de salans-
senverhoging, die bedoeld waren als wel
doende spuitjes, werden evenzovele ex
tra-lasten zonder tegenwicht van de kant
van de produktie die lam werd gelegd
door de stakingen. De prijzen stegen, de
„strijd om het goud" verplichtte Vincent
Auriol tot het scheppen van een vlottende
franc, waarachter echter het feit van de
devaluatie van de franc niet verborgen
kon blijven.
Tegelijkertijd staken de door de rege
ring ontbonden politieke liga's de kop
weer op. Zij maakten op grote schaal
propaganda tegen de regering, een pro
paganda die zo fel was. dat zij de minis
ter van Binnenlandse Zaken, Roger Sa-
lengro, tot zelfmoord bracht. De rechtsen
voelden zich aangemoedigd door de durf
van de in opstand gekomen Franco De
Spaanse burgeroorlog stelde het pacifis
me van Léon Blum danig op de proef.
Hij werd hevig door de communisten
aangevallen, omdat hij weigerde open
tijk de „Internationale Brigaden"' te steu
nen, opgericht tot steun van de Spaanse
republikeinen. Na een jaar eerste minister
De vlakten en heuyels van Dordogne
vormen het rustige landschap waar
over dit kruis uitziet; een sterke tegen
stelling tussen een deel van het Franse
platteland waar geen opzwepende be
togingen worden gehouden en de
grote steden in de Franse crisisjaren.
te zijn geweest moest Léon Blum, die
door de communisten verrader genoemd
werd vanwege een paar maatregelen ter
geruststelling van het kapitaal, in jun;
1937 zijn plaats afstaan aan Camille
Chautemps.
Het Volksfront was stervende. Chau
temps slaagde er tijdens zij twee ministe
ries slechts in de dood van het Front
Populaire korte tijd uit te stellen. Chau
temps struikelde over een nieuwe deva
luatie van de franc. In maart 1938 werd
Léon Blum weer premierHij zou dit
slechts 1 maand blijven.
De gevaren van buitenaf, o.a. de inlij
ving van Oostenrijk bij het Derde Rijk,
maakten 'n versteviging van de defensie
noodzakelijk, waarmee de 40-urige werk
week niet samen kon gaan noch
het opgerichte „Ministerie van Ontspan
ning". Toen Léon Blum zich op 8 april
1938 als eerste minister terugtrok, was
dit tevens de definitieve dood van het
rampzalige Front Populaire.
Zijn opvolger Daladier vormde het
nieuwe kabinet, dat hij stelde in het te
ken van de nationale eenheid„Mün-
chen" deed kort daarna de in 1936 uit de
verkiezingen voortgekomen meerderheid
uiteenspatten.
Gelukkig heeft de meerderheid der
Franse kiezers op 18 en 25 november j.l.,
zich niet laten verleiden door de duizen
den mooigekleurde affiches: „Votez pour
le Front National Populaire".ondanks
de beloofde hemel op aarde.
Nederland is een land van
registratie. Alles wordt ge
registreerd, ongeacht of het
nu het aantal honden be
treft dat in uw gemeente
leeft of het aantal gloei
lampen dat een fabriek in
het zuiden des lands produ
ceert. Op verscheidene
plaatsen in ons land re
gistreert men dagelijks de
regenval en het aantal uren
zonneschijn en elders telt
men het aantal auto's dat
per dag passeert. School
jongens registreren auto
nummers en Jan de Hoop
uit Rotterdam registreert
alle verrichtingen van de
Londense voetbalclub Arse
nal. Nederland registreert
boeken, voetbaluitslagen,
autonummers, regen- en
sneeuwval, windkracht,
gloeilampen, honden en
koeien, ziekte en gezond
heid, plant, dier en mens
en.families
Aan de Nassaulaan in
Den Haag is gevestigd het
„Centraal Bureau voor Ge
nealogie", een semi-over-
heidsinstelling, die het be
heer voert over genealo
gische verzamelingen en
collecties familieberichten
uit de pers. Ook de dupli
caat-persoonsbewijzen uit
de oorlogsjaren zijn er on
der gebracht, alsmede de
grootste collectie familie
wapens die er in ons land is.
In dat bureau wordt ook
dagelijks gewerkt aan de
registratie van Nederlandse
families, waarover iets ge
publiceerd wordt. Het gaat
niet zo zeer om actuele
prestaties of schandaaltjes,
maar meer om het verle
den van de familie. Het
verleden speelt een grote
rol, maar juist daarom is
deze registratie nog be
langrijker.
In 1933 verscheen in Ne
derland voor het eerst een
Genealogisch Reperto
rium", waarin de namen
van honderden Nederlandse
families voorkwamen, waar
over in één of ander tijd
schrift of boek iets was ge
publiceerd.
Het waren veelal voor
aanstaande en deftige fa
milies die er in stonden
vermeld, want in de vo
rige eeuw en zeker ook nog
in het eerste kwartaal van
deze eeuw had het familie
verleden voor de gewone
ambachtsman, landbouwer,
ambtenaar of arbeider geen
enkele betekenis. Trouwens
behoorde een dergelijk
iemand toch tot een familie
van naam, dan zou hij niet
worden opgenomen in het
familieboek of de -publicatie
in het ,,Nederlandsch Patri-
ciaat", daar de persoon in
kwestie tot ,,de mindere
stand des levens was over
gegaan". Het genealogisch
repertorium van 1933 was
dan ook maar alleen van
belang voor de beter ge
situeerden en niet een
boekwerk dat in breder
kring een bespreking be
hoefde.
In 1948 verscheen er een
nieuw „Genealogisch Reper
torium", samengesteld door
jhr. mr. dr. E. A. van Be-
resteyn en uitgegeven bij
het toen inmiddels opge
richte Centraal Bureau voor
Genealogie. Dit werk ver
toonde een ander beeld,
want sedert de jaren twintig
was het niet meer een
kwestie van stand om in
het familie-verleden te dui
ken. Het was ook niet meer
nodig alleen het beste en
brave, het goede en bijzon
dere te beschrijven. Ook
minder mooie feiten van tot
de mindere stand des levens
behorende personen moch
ten wel gepubliceerd wor
den. Sedert die twintiger
jaren is de belangstelling
voor het familieverleden
dan ook toegenomen.
Doch tussen 1948 en 1961
is er zoveel over bepaalde
geslachten geschreven en
gepubliceerd, dat er drin
gend een aanvulling moest
komen op Beresteyns reper
torium en deze aanvulling
met opnieuw de namen van
duizenden families, is dit
jaar uitgegeven door het ge
noemde Centraal Bureau.
Bij menigeen zal nimmer
de gedachte opkomen dat
er over zijn of haar familie
iets gepubliceerd zou kun
nen worden. Het lijkt voor
deze personen zelfs ondenk
baar dat er iemand zou zijn
die niet alleen de perso
nalia en antecedenten van
een aantal rechtstreekse
voorouders zou publiceren,
maar bovendien nog de bru
taliteit zou hebben de hele
familie aan de grote klok
te hangen en daarbij te
vertellen wanneer men ge
boren en getrouwd is, hoe
de echtgenote heet en wan
neer de kinderen ter wereld
kwamen. Deze mensen zeg
gen dan ook verontwaar
digd: ,Wat heeft een ander
met mijn familie en gezin
te maken! Ik wil dat niet
hebben.
Helaas is deze wil een
wens, want geen wet in Ne
derland verbiedt iemand
gegevens over uw gezin en
uw familie te publiceren en
zien we naar het enorme
niet te tellen aantal fami
lies, dat in het repertorium
staat geboekt, dan moeten
we constateren, dat het pu
bliceren van een stamboom
of familiegeschiedenis
eigenlijk de gewoonste zaak
ter wereld is en meer en
meer in de mode komt.
Maar nog meer Neder
landers dan de zo juist ge
noemde categorie telt, heb
ben op de een of andere
wijze wel eens met een
stamboom of familiege
schiedenis te maken gehad,
want in alle geslachten zijn
wel enthousiastelingen,
soms gepensioneerden, ern
stige huisvaders of scholie
ren, maar soms ook
schrik niet nozemachtige
jongelui te vinden, die in
het familieverleden duiken
en er toe komen dit te be
schrijven.
Het kan dan gebeuren dat
u een briefje thuis krijgt
met het vriendelijke ver
zoek op te geven wat u zo
al weet. Het gaat meestal
om uw geboortedatum, uw
huwelijksdatum, geboorte
van de kinderen enz. Dat
een dergelijk verzoek nog
al eens problemen mee
brengt, is zeker, want niet
iedereen is bereid een ver
familielid in deze ter wille
te zijn.
Het zijn dus geen uitzon
deringen meer, die honder
den speurders naar hun fa
milie-verleden. Het is geen
uitzondering dat over uw
familie een boek geschre
ven wordt. Het is normaal
geworden en daarom is ook
dit Genealogisch Reperto
rium" een heel normale
zaak in registratie-lievend
Nederland.
U kunt in het repertorium
zien of er over een familie
die uw naam draagt, al
iets gepubliceerd is. Voor
beginners op het moeilijke
terrein der genealogie is dit
van grote waarde, want
jaardoor kan dubbel werk
worden voorkomen en dub
bel werk wil zeggen: be
sparing van uren. dagen,
misschien zelfs van weken
en maanden werk.
De mensen die gereser
veerd staan tegenover deze
toch normale hobby mogen
wel eens bedenken hoeveel
uren werk nodig zijn voor
het samenstellen van zo'n
stamboom of familiege
schiedenis, vooral wanneer
alle aanwezige bronnen be
werkt worden. Er zijn zelfs
boeken verschenen waar
voor iemand 40 jaar van
zijn leven al zijn vrije tijd
gegeven had. Er verschijnen
boeken van 20 pagina's,
maar ook, zoals onlangs in
Groningen, van 1800 pagi
na's. Dat deze boeken altijd
duur zullen zijn en de prijs
twee, drie of vier maal zo
hoog is als van een gewone
roman, is te begrijpen. De
oplage is klein en komt zel
den boven de 500 stuks.
Maar het boek is nooit
te duur, want de familie
groeit en na twee genera
ties zijn er boeken tekort
in de familie. De f 25 die
nu voor zo'n werk betaald
worden zijn dan inmiddels
f 75 tot f 100 geworden. Ge
nealogische werken, die in
1920 voor f 6 verkocht wer
den bij intekening en na de
verschijning f 7,50 kostten,
zijn nu zelfs voor f 45 moei
lijk verkrijgbaar.
In het familie-reperto
rium staan tal van familie
namen, waar we nog nooit
van gehoord hadden. De fa
milie van Piet Hein staat
er in en Albert Hein ont
breekt al evenmin. Drees is
evengoed aanwezig als De
Quay. De eerste naam is
Van der Aa en als laatste
staat Van Zijverden ge
boekt. Mocht uw naam er
niet in voorkomen, wellicht
staat deze in de volgende
uitgave, die wel binnen 20
jaar zal moeten verschijnen.
Misschien is er reeds nu
iemand bezig om uw fami
lie te „bewerken", mogelijk
komt u er zelf nog toe.
Het begin van zo'n af
stammingsonderzoek is heel
eenvoudig; de deskundigen
maken belangstellenden wel
verder wegwijs. U begint
maar met een verzoek te
richten aan de ambtenaar
van het bevolkingsregister
in de gemeente waar u ge
boren bent. U vraagt gege
vens over uw ouders en
grootouders, indien zij daar
ook woonachtig waren. Is u
over de periode 1882 he
den alles bekend, dan kunt
u zelf het onderzoek begin
nen in het Rijksarchief van
de provincie waar uw voor
ouders woonden en daar
wijst men u wel verder de
weg. Alleen in de provincies
Gelderland, Overijssel en
het noordelijke deel van
Zuid-Holland zult u pas zelf
iets kunnen vinden, wan
neer u een geboortedatum
van vóór 1842 weet, want
daar is de burgerlijke stand
van 18421882 niet ter in
zage. Alle begin is moeilijk,
maar zo zijn ook de hon
derden auteurs van stam
bomen begonnen, die nu
geboekt staan in het „Ge
nealogisch Repertorium".
Hebt u zelf niet de tijd, dan
zijn er- nog beroeps-genealo
gen, die heel wat vlugger
dan u zelf de speurtocht
willen ondernemen.
Genealogisch onderzoek
is een mooie vrijetijdsbeste
ding en bovendien span
nend. U zoekt immers naar
mensen uit wie u zelf bent
voortgekomen. Het is ook
vreemd, dat wij als mens
het superieure wezen op
deze aarde niet meer van
onze eigen voorouders we
ten dan de namen van onze
grootouders.
In een gezamenlijk communiqué dat
maandag in Peking is uitgegeven door
de Chinese regering en de Indonesische
minister van Buitenlandse Zaken dr.
Soebrandrio, staat dat de minister het
eens is met het streven van de Chine
se volksrepubliek om „de Verenigde
Staten uit Formosa te verdrijven en dat
in nationalistisch-Chinese handen zijnde
eiland bij het vasteland van China te
voegen.
Soebandrio en de Chinese regering zijn
het er voorts over eens dat tussen beide
landen een nieuw handelsverdrag tot
stand moet komen, dat vruchtdragend
zal zijn voor Indonesië zowel als China.
In het afgelopen jaar heeft Nederland
voor 419 miljoen gulden aan siergewas
sen geëxporteerd, dat is veertien pro
cent meer dan in 1961, toen de export 368
miljoen gulden bedroeg. Over de bin
nenlandse afzet zijn geen concrete cijfers
bekend, maar uit verschillende aanwij
zingen kan worden afgeleid dat ook deze
weer is toegenomen.
Aan de exportstijging hebben alle drie
de sectoren van de bedrijfstak meege
werkt. De bloembollenexport bedroeg 274
miljoen gulden, tegen 248 miljoen in
1961, een toeneming dus met ruim tien
procent. De uitvoer van bloemkwekerij-
produkten bedroeg 98 miljoen, tegen
ruim 78 miljoen in 1961, een stijging met
ruim 25 procent. De export van boom-
kwekerijprodukten bedroeg ruim 46 mil
joen, tegen 42 miljoen in 1961.
