New Delhi, etalage van de meest
scherpe tegenstellingen
Praalhotel vol overdadige luxe
naast onmenselijkste ellende
Activiteiten van jonge kerk in
Afrika zorgen voor frisse wind
COnCllie Wij horen er
WÏÏJWJjk
op het
BOEKENPLANK
echt helemaal hij in Rome
Afgeschaft kaste stelsel in de
praktijk nog strikt gehandhaaft
SOVJET-DRAMATURG
DRAAIDE DE ROLLEN
EENVOUDIG OM
Missionair
profiel
Portie8
Stad propvol
..heilige dieren
Pastorale cahiers
0-16
Pioniers in de wildernis
Moord op een
watermeloen
van deze
zuivere, lichte tabak,
rolt u de
lekkerste
Amerikaan.
incl. langschrijfvulling
f2,75
Priesters
Politieke elite
Schitterendste
Missionaire geest
handen
Strenger politie
optreden tegen
verkeerszondaars
DAGBLAD DE STEM VAN DONDERDAG 15 NOVEMBER 1962
Opmeten naar de maatstaven, die men in het
nesten pleegt aan te leggen, is de hoofdstad
van India, ISeiv-Delhi, zo boordevol schrij
nende contrasten, dat ze nauwelijks te aan
vaarden zijn. De bittere armoede, waaronder
het overgrote deel van de bevolking gebakt
gaat, steekt schril af tegen de luxe, die een
bepaalde kleine groep Indiërs zich kan per
mitteren.
Zoals men weet, heeft prinses Beatrix een
bliksembezoek gebracht aan de Jama-Masjid-
moskee in het oude Delhi van eeuwen gele
den. Uren voor haar aankomst werden de
De Nederlandse journalisten, die de prinses beroepshalve op haar reis ver
gezellen, namen de gelegenheid waar om eens wat beter rond te kijken in deze
oude wijk van de stad. Wat ze daar zagen, viel vaak met geen pen te beschrijven.
Op de trappen van een van de zij-ingangen naar de moskee struikelden ze er
over de in lompen geklede bedelaars, die daar roerloos lagen te slapen. Op straat
poetste een arme drommel zijn tanden met rose krijtpoeder. Elders zat een
grijsaard zorgvuldig zijn schaarse kleding centimeter voor centimeter na te
zoeken op ongedierte. Weer elders op de trappen zat een man zijn haar met
brillantine in te smeren tot het glom en masseerde en passant ook zijn benen
met dezelfde palmolie.
de in vale. oranjekleurige gewaden ge
stoken heilige mannen", die dan af en
toe een koe of een geit of eer ander
dier, dat daarvoor in aanmerking mocht
komen, een lik oranje verf en kleursel
op de huid schilderen om het beest in
kwestie nog heiliger te maken dar het
in dit oosterse land al is. Door geheel
Delhi treft men om elk plantje van
meer dan twee decimeter afmeting ei
genaardige blikken bouwsels met lucht
gaten aan, die de veelvratige koeien
moeten verhinderen om alles op te eten,
wat op hun weg komt, maar dat is
dan ook de enige concessie waartoe
men bereid is. Voor het overige zeu
len de koeien met vermoeide blik door
de hoofd- en zijstraten van Delhi. Nie
mand weet of ze een eigenaar hebben
en niemand weet, waarheen ze gaan of
waar ze vandaan komen.
Naar men ons in Delhi vertelde gaat
de zorg voor de heilige koeien zelfs
zo ver, dat er in Benares een rust
huis" voor bejaarde koeien is, waar
het voor stemgerechtigde viervoeters
herkauwers goed toeven is.
Een van de fraaiste voorbeelden
hoe goed men het met de koeien in
dit land voorheeft, vinden de Neder
landse journalisten vlak voor het
„Fonseca" hotel, waarin zij zijn on
dergebracht. In een grote wei voor
het hotel graast de hele dag een by
zonder heilige zeboe die - de omstan
digheden in aanmerking genomen -
geen klagen heeft wat betreft het
voedsel dat zy er vindt en kennelijk
al een heel lang leven in deze wei
achter de rug heeft.
Overigens is de Nederlandse journa
moslims uit de moskee geweerd en was er ex
tra politie op de been om toe te zien, dat zich
geen ongeregeldheden voordeden. Een half
uur tevoren veegden enkele Indiërs de onge
veer dertig treden tellende vijftig meter brede
trap naar de hoofdingang van de moskee aan.
ISa het nauwelijks vijf minuten durende be
zoek van de prinses, die slechts een glimp kan
hebben gezien van de rond de moskee ge
groepte armoedige winkeltjes, reed het ge
zelschap weer ijlings terug naar de moderne
wijken van Delhi.
Onder aan de trappen zat een ..koop
man" met een primitief schaaltje een
soort lekkernij af te wegen, die uit sui
kerriet bereid wordt, wemelt van de
vliegen en nog het meest op basterd
suiker lijkt. Ondertussen sierde een
broodmagere riksja zijn fietstaxi wat op
met verse bloemetjes, terwijl vlakbij
een gesluierde vrouw in een zonnig
hoekje zat, haar kindje van nauwelijks
twee jaar onder haar vale sarong weg
gedoken, met alleen twee magere don
kerbruine beentjes zichtbaar. Een vijf
tig meter verderop het „Waterlooplein"
van oud Delhi, met een ruime sorte
ring gereedschappen, motoren en ander
.ongeregeld goed", keurig uitgestald in
de stalletjes.
Op de achtergrond tientallen balen
katoen, dozijnen bedden met houten
frame en gevlochten touw als onder
grond, een geit die vol aandacht op
een stuk krant in de Hindoetaai staat
te kauwen en achter een hoog hek vier
gelukkige, schommelende kinderen, in
de ochtendzon.
Een hoofdstuk apart vormen de bees
ten in dit land, niet alleen de koe is
een heilig beest, maar ook apen, slan
gen, zeboes en een handvol andere
beesten kunnen geen kwaad doen. De
koeien zijn over het algemeen wel
broodmager, maar dat heeft het voordeel
dat ze dan niet gemolken behoeven te
worden. Men is over het algemeen
toch erg huiverig om een koe aan te
raken. Dat laat men liever over aan
Twee delen van de belangrijke reeks
..Pastorale Cahiers" (uitg. Paul Brand)
moeten we nog aankondigen.
Een andere tijd vraagt een andere kerk
dat is de veelzeggende titel, waaronder
mr. drs. C.J. Straver heeft samengevat
wat er te voorschijn kwam uit een en
quête onder ongeveer 80 Nederlanders.
Ze werden in verband met het concilie
benaderd met een reeks van vragen be
treffende de uitoefening van het gezag
in de kerk, het kerkelijk recht, de po
sitie van de leek, de zielzorg en de pas
toraal en de gelovige in de kerk. Het is
een boeiende caleidoscoop van meningen
die hier naar voren komt, doch de ver
zameltitel geeft er de algemene strekking
goed van weer. Het is voor geestelijken
en leken rijk studiemateriaal.
Het andere deel, de Horstink-lessen over
net huwelijk, bevat samenvattingen van
de inleidingen welke op het K.A.-cen-
trum te Amersfoort werden gehouden
voor priesters, artsen, mannen en vrou
wen uit de plaatselijke en diocesane lei
ding. Later zijn de cursussen ook in Arn
hem, Breda en Vught gegeven. Tot de
inleiders behoorde prof. dr. H. Ruygers,
prof. H. Ernst, dr. Trimbos en vele an
deren. Ook deze bundel bevat boeiend
en geheel iegentijds studiemateriaal, zeer
geëigend als steun en achtergrond voor
cursussen, maar ook voor allen, die op
enigerlei wijze betrokken zijn in de zorg
voor het huwelijk zeer geschikt.
Klaas van der Geest heeft aan de
hand van de lotgevallen van kwartier
meester De Wolf, enig overlevende van
de onderzeeboot 0-16 die na een succes
volle aanval op een aantal Japanse sche
pen bij de Tioman eilanden op een mijn
liep en verloren ging, een roman ge
schreven. Aanvankelijk waren er vijf
overlevenden. Allen hadden in de kuip
gestaan toen de ontploffing plaatsvond.
Ook de commandant de luitenant ter
zee le klasse A. J. Bussemaker stond
in de kuip doch werd op slag gedood.
Kwartiermeester De Wolf is met de
vier anderen gaan zwemmen. De een
na de ander stierf. Alleen De Wolf
spoelde na vijfendertig uur zwemmen,
watertrappelen en drijven aan op een
eiland vanwaar hij met behulp van
inlanders naar Singapore wist te ont
komen
Van der Geests hoofdpersoon in het
boek dat hij „0-16" noemde, is kwar
tiermeester Cor de Vos. In grote trekken
lopen de gebeurtenissen in de roman
parallel aan de werkelijke.
0-16 is een goed verhaal geworden,
prettig verteld en in de nog altijd groei
ende reeks van barre en weerzinwek
kende oorlogsverslagen een frisse adem
pauze omdat het zich concentreert op
de mens (Cor de Vos-De Wolf) die alle
verschrikkingen dank zij zijn wil en
doorzettingsvermogen overwint en over
leeft.
De bekende Prisma-serie van „Het
Spectrum" te Utrecht werd verrijkt met
een tweetal deeltjes van de Amerikaan
se auteur Eric Collier. Deze man trok
als jonggehuwde met zijn vrouw en zoon
tje de wildernis in. Hij ging in een ge
bied wonen van 60.000 hectare, de Mei
drum Creek, waarin hij volkomen op
zichzelf was aangewezen. Collier, fijnge
voelig voor alle dingen in de natuur,
beschrijft in zijn lijvige boeken hoe hij
kans zag om gedurende tientallen jaren
te leven van wat de bossen hem boden.
Zijn bedoeling was om in dit gebied be
vers, die daaruit waren verdreven, op>
nieuw te „kweken". Dit lukte hem dank
zij talrijke inspanningen.
De menselijke noot ontbreekt in dit
boek evenmin. Ontroerend is het verhaal
van de zoon van Collier, Veasy, die op
een gegeven moment wordt opgeroepen
voor militaire dienst. Heel lang leefde
het gezin Collier in angst omtrent het
lot van hun zoon. Per slot kwam er niet
elke dag post in het uitgestrekte bos
Uiteindelijk keerde de zoon behouden en
met een onderscheiding uit Korea terug,
Met deze geschiedenis eindigt feitelijk
het boek, waarin de hardheid van een
leven in de wildernis ten voeten uit
wordt getekend. Collier was waarachtig
een van de „Pioniers in de wildernis"
De Italiaan Alvaro Valentini schreef
deze roman, die goed werd vertaald door
Jeannette Hollaar en verzorgd en uit werd
gegeven door Pax te Den Haag.
Het is een modern schelmenverhaal,
spelend in het zonnig-zorgeloze zuiden
van Italië, waarin de bonte avonturen
van drie lustige vagebonden zijn weer
gegeven en goedmoedig de spot wordt
gedreven met hun bizarre opvattingen.
De humor hadden wij liever wat spitser
en de gang van het verhaal wat sneller
gezien, al heeft de auteur, ten opzichte
van dit laatste, de vaart proberen te
verhogen door zijn stof in vele korte
hoofdstukken te verdelen. De vertel
kracht van Valentini komt pas tot uiting
tegen het einde, wanneer Luigi, die is
gaan geloven in de magische krachten,
die zijn makkers hem speels toedachten,
het noodlot wil gaan spelen in Petrini's
leven. De „moord" op de watermeloen
wordt dan het verrassende en ontspan
nende slot. Iets zeer bijzonders zijn de
tekeningen van Charles Burk. N.K,
listen wel opgevallen, dat de Hindoes
in India zich strikter aan de regels
van hun geloof houden dan de moham
medanen in Pakistan, van wie een niet
te verwaarlozen deel zich in het geheel
niet stoort aan de bepalingen over het
zich onthouden van sterke drank en ta
bak.
Dit brengt ons op het onderwerp van
de religie, een teer punt in een land
als India. Het overgrote deel van de
bevolking van meer van 440 miljoen
zielen is Hindoe. De Hindoe-filosofie
voorziet in het kastenstelsel, dat in de
ogen van menig westerse waarnemer
het land eerder ten gronde voert dan
helpt opbouwen.
Er zijn vier zogeheten kasten in In
dia, met vele gradaties en onderverde
lingen. Tot de hoogste kaste behoren de
brahmin, de priesterkaste. Dan is er de
militaire kaste, waaronder ook de ma-
haradjas gerangschikt worden. De der
de kaste bestaat uit kooplieden, land
eigenaars en geldschieters. De laagste
kaste wordt gevormd door de eenvou
dige handwerkslieden, de soedras.
In heel India geldt het Hindi - een
zuivere Sanskriettaal - als de officiële
taal, maar vooral in het zuiden van
het land bestaat daartegen sterke oppo
sitie. Het is in die streken erg moei
lijk, om het Hindi als taal geaccepteerd
te krijgen. Onder de grondwet zijn al
le kasten in India gelijk, maar daar
komt in de praktijk niets van terecht.
Een eenvoudig voorbeeld: als een
Europeaan zijn vloerveger bevordert
tot huisbediende (voor het aanreiken
van voedsel en dranken) dan kan
deze vloerveger ervan overtuigd zijn,
dat hij de rest van zijn leven zal
moeten opboksen tegen de sterke te
genwerking van de groepering van
huisbedienden, die hem beslist niet in
hun midden duldt en hem op alle
mogelijke manieren de voet dwars
zal zetten.
In een land, waarin het gemiddelde
loon twee tot drie roepies per dag be
draagt (dat is een gulden vijftig tot
twee vijf en twintig) kan een Indiër
het zich niet veroorloven om voor zijn
gezin een liter melk per dag te kopen,
een uitgave van bijna een roepie. Het
zelfde geldt ook voor andere eerste le
vensbehoeften en daarom is het dubbel
schrijnend te moeten zien, hoe er in
dezelfde stad een luxe hotel is, dat
zijns gelijke in India en in vele andere
Aziatische landen niet heeft en waar
men een luxe ten toon spreidt - ook
voor de Indiase gasten - die bepaald
misplaatst mag heten als men de om
standigheden elders in ogenschouw
neemt.
In de „betere buurt" van New-Delhi
staat sedert zes jaar het Ashoka hotel,
indertijd in elf maanden tijds voor on
geveer twintig miljoen gulden gebouwd
om er de gedelegeerden voor een Unes-
co-conferentie in onder te kunnen bren
gen. Het hotel heeft meer dan 300 ka
mers, waaronder twaalf royal suites".
De rykdom. tentoongespreid in deze
vorstelijke kamers, doet onwerkelijk aan.
Men betaalt er 200 gulden per dag, de
maaltijden inbegrepen. Wat goedkoepere
kamers komen op honderd gulden per
dag. Het hotel (compleet met schitte
rend zwembad) is voor negentig pro-
Duizenden kinderen sterven in
India voordat zij tien jaar oud zijn.
Er heerst honger in dit onmetelijke
land, maar daarnaast spreiden
sommige hotels in de hoofdstad
een luxe tentoon, die met de el
lende die er geleden wordt wel
in schrille tegenspraak is.
cent in handen van de staat. Het ligt
nog geen drie kilometer verwijderd van
de grootste armoehuurten van de hele
stad.
(Advertentie)
ncan
U proeft er de
beroemde
Maryland
bovenuit. Altijd
vers In plastic
pouch. Ook
lekker in uw
shag pijp-
SPORTCLUB
BENFICA
Met internationale voetbalclubemblemen
(Advertentie)
&ALLOGRAF
Retracto 3
In Moskou is opnieuw een toneelstuk
in première gegaan waarin scherpe kri
tiek wordt geleverd op de kwalijke
toestanden in de tijd van Stalin. Er zijn
de laatste jaren meer anti-Stalinistische
stukken gespeeld, maar een ironische
bijzonderheid van het nieuwe stuk is
wel, dat het geschreven werd door Ni
kolai Pogodin, die in 1934, toen de Rus
sische gevangenissen vol waren door
Stalins zuiveringen, een stuk schreef
waarin de gevreesde Tsjeka (geheime
politie) -agenten werdén afgeschilderd
als idealistische beschermers van de
communistische revolutie. Dit stuk, ge
titeld ,,De aristocraten" was een van
de geslaagdste toneelwerken uit de
Stalinperiode.
Pogodins nieuwe spel „De merels'
handelt over de terugkeer in de maat
schappij van een aantal mensen die on
schuldig in de gevangenis zaten, en over
de vrees van oud-Stalinisten, dat de
terugkerende gevangenen hun zwart ver
leden aan het licht zullen brengen.
Pogodin heeft de première van zijn
nieuwe stuk niet meer meegemaakt. Hij
overleed op 19 september jongstleden
in de leeftijd van 62 jaar.
(Door prof. M. Varos, Rome)
Een der grote verrassingen van het lie Vaticaanse Concilie
is de activiteit welke de jonge Kerk van Afrika ontwikkelt.
Men kan 1111 reeds zeggen, dat het Oecumenisch Concilie voor
een belangrijk deel reeds gekentekend wordt door het mis-
sionair profiel, dat liet Afrikaanse episcopaat eraan weet te
geven. Onze medewerker te Rome, prof Miroslav Varos schreef
voor ons daarover bijgaande beschouwing.
ROME. Elke morgen schouwen de
Romeinse burgers met de grootste be
langstelling en hoopvolle verwachtingen
naar de lange stoet van kerkelijke hoog
waardigheidsbekleders, wanneer deze de
Basiliek van St. Pieter betreedt. Onder
hen vallen bijzonder op de kerkbestuur
ders uit Afrika; niet alleen vanwege hun
exotische statige figuren, maar omdat
men in de concilieverslagen in de kran
ten zoveel leest over de activiteit, welke
zij op en rond het concilie ontwikkelen.
Het zwarte continent, waar reeds sinds
vele jaren de katholieke misieactiviteit
zeer geïntensiveerd is, werd op het con
cilie reeds enige malen als voorbeeldig
naar voren gebracht. Bisschoppen en
priesters uit alle Afrikaanse landen stre
ven ernaar, om zoveel mogelijk aan alle
bijeenkomsten deel te nemen. Om de
betekenis van Afrika in het grote ker
kelijke complex te verstpan, wil ik hier
eerst eens enkele van de belangrijkste
cijfers, welke in deze dagen in de dis
cussies over de Afrikaanse aangelegen
heden gepubliceerd werden, vermelden.
In het jaar 1900 telde Afrika slechts
500.000 katholieken en 1000 priesters. In
het jaar 1933 waren deze getallen ge
klommen tot 4.500.000 en 3500. Onder
deze laatsten waren toen 250 inheemse
priesters. In het jaar 1961 bereikten de
katholieken een aantal van 21.900.000 en
het aantal priesters steeg tot 12.500, van
welke 2270 inheemsen. Bovendien werk
ten in Afrika in het jaar 1961 14.000
kloosterzusters, waarvan 4500 inheemse.
Zij vormen een belangrijke hulp bij de
zielzorg. Men telt op dit ogenblik in
Afrika 324 theologische instituten met
26.483 studenten en 79 Hogere Theolo
gische Inrichtingen op universiteitsniveau
met 1039 studenten. Het aantal catechis
ten bedraagt reeds meer dan 100.000. Uit
deze getallen blijkt zonneklaar, dat de
inspanningen van de Katholieke Kerk
van dag tot dag groter en succesvoller
worden.
De Katholieke Kerk wenst zich in haar
pastorale actie in Afrika niet alleen om
de gelovigen individueel te bekommeren
en deze voor de hoge religieuze idealen
en denkbeelden te winnen, maar zij zou
gehele volkeren, die tezamen deze grote
missiewereld vormen, voor het geloof
willen veroveren. Het is vanzelfsprekend
dat de hedendaagse missionaire methoden
zeer weinig, misschien zelfs in het ge
heel niet meer overeenkomen met die
uit de jaren 1914-1918, zelfs 1939-1945.
De koloniale wereld is verdwenen of
staat op het punt geheel te verdwijnen.
Overal in Afrika verkregen de vroegere
koloniale gebieden hun onafhankelijkheid
of bevinden zich in de fase van door
gebroken nationaal zelfbewustzijn en
ontwikkeling. En dat betekent tevens
een delicaté fase voor de missie-arbeid.
Tegenwoordig heeft de missionaris
niet meer met de koloniale machten,
hun vertegenwoordigei's of ambtenaren
te doen, maar met een eigen bestuur,
dat uit inheemsen bestaat. Onder de
koolniale heerschappij bestonden be
paalde verdragen die het werken der
missie regelden of minstens was er
een „modus vivendi". Nu de inheemsen
de macht overgenomen hebben is het
noodzakelijk een nieuw begin te maken
en voor dit kerkelijk bestaan en wer
ken een nieuwe basis te scheppen,
nieuwe overeenkomsten en arrange
menten te treffen, om de religieuze
vrijheid en daarmee het zijn en werken
van de Kerk veilig te stellen.
De Kerk in Afrika heeft, de toekom
stige snelle ontwikkeling tijdig inziende,
reeds lang geleden de noodzaak van lokale
priesterkaders ingezien en ervoor gezorgd
dat deze overal tot stand zouden komen.
Er zijn landen in Afrika, waar na het
verkrijgen van de onafhankelijkheid en
de overname van de macht door de
inheemse organen, het alleen nog maar
voor de inheemse clerus mogelijk was
op post te blijven. In andere Afrikaanse
landen heeft de Kerk een normale hiër
archie geschapen, nadat zij bepaalde mis
sionaire vormen, die een ongunstige in
druk bij de overgevoelige inheemse auto
riteiten en burgers opriepen, afschafte.
Deze confronteren de nieuwe volkeren
tezeer met de toestanden die aan ach
terlijkheid en intellectuele semi-ontwik-
keling herinneren. En hoewel deze nog
bestaan wordt men toch niet graag er
aan herinnerd.
De aanpassingen en improvisaties van
de Kerk zijn zeer dikwijls door de loop
der gebeurtenissen onderbroken, waar
door men steeds weer opnieuw voor
problemen en oplossingen gesteld werd.
In de laatste tijd spreekt men van het
scheppen van een katholieke politieke
elite in de Afrikaanse staten. Het streven
van de katholieke intelligentsia om aan
het openbare en politieke leven in het
raam van een dynamische en elastische
kerkelijke organisatie deel te nemen, zal
in elk geval tot een beter begrip van
het katholicisme in de nieuwe staten
van Afrika bijdragen.
In Rome werd een dezer dagen naar
voren gebracht, dat dit ook een probleem
van andere continenten is en dat hier
voor op het concilie zulk een belangstel
ling bestaat, getuigt van de ernst, waar
mee het oecumenisch concilie dit vragen-
complex aanpakt om het te kunnen op
lossen.
Kardinaal Rugambva, die gelijk be
kend de eerste negerpriester is die
tot kardinaal verheven werd. zal bi) de
oplossing van deze problemen een grote
rol spelen. Reeds nu blijkt, welke bete
kenis zijn persoonlijkheid op het Oecu
menisch Concilie wordt toegeschreven.
Hij geldt in Rome als de belangrijkste
en schitterendste vertegenwoordiger van
het zwarte continent. Zijne Em. mgr.
Rugambva is in geheel Atrika bekend
en bij alle gelovigen bemind. De defi
nitie, welke men in Rome op en rond
het concilie van zijn persoon geeft is
van grote betekenis: vertegenwoordiger
en voorspreker van 22.000.000 katholieken
van Afrika.
Voor de eerste maal in de kerkge-
„Ik kan u verzekeren
dat wij, observatoren,
niet alleen een gunstige
indruk hebben over het
concilie wegens de
1 openheid en de grote
vrijheid van woord, die
S heerst onder de con-
cilievaders, maar dat
we het gevoel hebben
zelf helemaal tot het
concilie te behoren, er
thuis te zijn en niet de
indruk hebben ,van er
i maar bij aan te han-
gen'. Alle mogelijkhe-
den van informatie en
contacten worden ge-
geven," verklaarde
prof. Van Holk, Neder-
lands observator van de
J vrijzinnige protestanten
tijdens een privaat on-
S derhoud waarbij aan-
wezig waren mevr. Van
Holk-Meyer, die 15 jaar
predikante is geweest,
mgr. Van Cauwelaert
J en de correspondent
ICI-Rome.
i Op de vraag of de
S observatoren veel con-
S tacten hadden onder
elkaar, antwoordde prof
Van Holk, dat hij per-
soonlijk meer contacten
had met de katholie
ken, daar dit het doel
is van zijn aanwezig
heid in Rome. Evenals
de concilievaders vond
hij de discussies over
de liturgienogal lang.
De argumenten tegen
de vernieuwing waren
volgens zijn oordeel
zwak, terwijl de argu
menten voor liturgische
vernieuwing theologisch
sterk opgebouwd wa
ren. Voor wat de com
munie onder de twee
gedaanten betreft, dacht
de protestantse hoog
leraar, dat niet een .ar
gument er tegen' stand
houdt, wanneer men
weet dat Christus zelf
de communie onder
twee gedaanten heeft
ingesteld en ze niet aan
priesters alleen heeft
voorbehouden. „Ik stel
de vraag, ging prof.
Van Holk verder, of
het niet mogelijk zou
zijn, de ,agape' (avond
maal) in te stellen,
waaraan èn katholieken
èn protestanten zouden
het geen „communicatio
in sacris' is (deelname
aan heilige handelin-
gen). Teruggaan naar
de oude christelijke ge- i
woonten kan protestan-
ten en katholieken sa- 5
menbrengen, omdat ze j
een gemeenschappelijke
traditie vormen. Hij is J
ervan overtuigd dat dit l
de wens is van de ge- S
lovigen in de landen S
waar protestanten en
katholieken samenwo-
nen.
Mgr. Van Cauwelaert
betoogde van zijn kant, J
dat protestanten en l
katholieken, in afwach- S
ting van het feit, dat
de eenheid zou ont-
staan, elkaar kunnen
ontmoeten op sociaal
vlak. in de charitatieve J
werken en ook op ge-
bied van onderwijs In l
de jonge landen van
Afrika zou er aldus een
toenadering ontstaan,
die alleen voordeel aan I
de bevolking zou bren-
gen daar waar nu, we-
gens het proselytisme,
deelnemen. Hij ach t dit soms vijandschap tussen
met tegen de huidige
katholieke tucht, omdat
de twee
ontstaat.
belijdenissen
schiedenis zijn onder de Vaders alle
Afrikaanse staten door talrijke delegaties
vertegenwoordigd „ex omni tribu, et lin
gua, et populo et nationa".
In de loop der na-oorlogsjaren ver
kreeg een groot aantal van Afrikaanse
intellectuelen aan de Vaticaanse Univer
siteit, meest pro Deo, een degelijke op
leiding. Velen hunner kregen van kerke
lijke hulporganisaties stipendia. Nu be
vinden zij zich in hun vaderland en
nemen veelal de hoogste posities in de
hiërarchie van het staatsbestuur in. De
Vaticaanse Universiteit en haar rectoraat
blijven met hun voormalige studenten
in schriftelijk verkeer. Zeer dikwijls
bezoeken zij de Euwige Stad en dan
in het bijzonder de universiteit, waar
zij hun opleiding voleindigden. Door zul
ke contacten en blijvende corresponden
tie is de universiteit, dat betekent de
Kerk, door haar voormalige studenten
in staat indirect op de ontwikkeling dei-
gebeurtenissen in te werken. Het komt
regelmatig voor, dat zij zich in bepaalde
moeilijke en delicate kwesties tot hun
voormalige professoren wenden.
Het is vanzelfsprekend, dat de Katho
lieke Kerk aan deze verbindingen en
daardoor verkregen menselijk „kapitaal"
terwille van de leken een nauwkeuriger
vorm zou willen geven. De emancipatie
der Afrikaanse landen is noch tegen de
belangen, noch tegen de wens van de
Kerk. Het feit, dat men in Rome onder
de grootste kerkelijke prelaten een groot
aantal kleurlingen ziet, is een bewijs van
de universaliteit van de Kerk; een De-
wijs, dat de heilige, katholieke, aposto
lische, boven alle ethische geschillen
staande Kerk de mensheid in één orga
nisme verenigt en alle stemmen samen
voegt in een machtige hymne van ge
loof in God.
Een steeds bewuster en levendiger
missionaire geest zal een van de belang
rijkste krachten van dit imposante Oecu
menisch Concilie zijn.
Een groot continent, het zwarte con
tinent, met Zijn mogelijkheden, zijn
eeuwige traditie en braakliggende krach
ten, welke alleen de Kerk mobiliseren
en richting geven kan in de geest van
het in het middelpunt staande geloofs-
idee, wachten met veel hoop op de be
sluiten van dit concilie.
Om deze hoop der gelovigen te
vervullen, willen de inheemse pre
laten zich deze dagen inspannen
in de Eeuwige Stad, schouder aan
schouder en met uiterste kracht.
Men wacht op een nieuw en groot
initiatief.
(Advertentie)
m UAMEA.r
ruw of schraal
HAMEA-GfcLElEEIJÜJ
De Amsterdamse politie gaat strengel
en planmatig tegen verkeerszondaars op
treden. De karabijnbrigade die tot nu
toe slechts incidenteel werd ingescha
keld. gaat nu permanent letten op na
leving van de voetgangers-oversteek-
bepalingen, de verlichting van fietsen
en auto's en het nog steeds toenemende
aantal weggebruikers dat de oranje of
rode verkeerslichten negeert.
Ook krijgt de verkeerspolitie de be
schikking over een vast detachement van
18 politieagenten, dat van maandag af
een strenge controle gaat uitoefenen op
hét dubbel parkeren waardoor op vele
grachten in de hoofdstad elke dag chao
tische verkeersopstoppingen ontstaan.
Verdergaande maatregelen zijn in
voorbereiding. Zo wordt gedacht aan een
stopverbod op de rijbaan van alle
grachten.