Zon op Hiroshima TROEVEN in GROEVEN POIROT speelt BRIDGE Minter en Hi'nter en het fluwelen ventje Tekenfilms over Amerikaanse hond iOSRAM Luister naa Kijk Terugblik Stem-feuilleton Radioprogramma 's Televisieprogramma 's Opening concilie op beeldbuis EXPOSITIE "BRITSE KROONJUWELEN EN REGALIA" heetman Reportage uitreiking televisieprijs Belgische piratenzender in de lucht? Gedurfde Eroica door ~yl(jcilla Cdhriótie Feestplaatvan het Concertgebouworkest Een magnifiek „Magnificat" Te zware Bach Reinhardt-serie Kinderplaat DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 1 OKTOBER 1962 \/olgende week maandagavond 8 oktober introducert de Nederlandse Televisie Stichting een nieuwe figuur op de vaderlandse tv-schermen. Het is de Huckleberry hound, een schepping van de Amerikaanse tekenaars William Hanna en Joseph Barbera, twee namen die in ons land al enige tijd bekend heid genieten vanwege hun tekenfilm serie „The Flintstones" in het KRO- programma. Huckleberry is de naam van een hond, die samen met de kat Jinks, de muizen Pixie en Dixie en de beer Yogi, allerlei vreemde avonturen beleeft. Avonturen waarvoor niet alleen de ouderen, maar vooral ook de kinderen, naar verwacht wordt, grote belangstelling zullen heb ben. Mede daarom is een vroeg tijdstip van uitzending gekozen, namelijk des avonds om 19.30 uur. De seri zal dan 's maandags worden vertoond op de wekelijkse filmavond van de NTS. (Advertentie) D Maandag 1 oktober HILVERSUM I - 402 m NCRV: 12,25 Voor boer en tuinder 12.30 Land- en tuinb.meded. 12,33 Accordeonork. 12.53 Gram. of act. 13,00 Nws. 13.15 Licht ens. 13,45 Lichte muz. uit Italië (gr.) 14,05 Schoolradio 14,30 Symfonische muz., mo derne werken (gr.) 15,00 Gew. muz. (gr.) 15,40 Lichte gram. 16,00 Bijbeloverd. 16,30 Klass. kamermuz. 17,00 V.d. kleuters 17,15 V.d. jeugd 17,30 Gram. 17,40 Beursber. 17.45 Reg»ringsuitz.: Toerisme in Suriname, door Hendrik de Wit 18,00 Kerkorgelconc. 18,30 Verz.progr. 19,00 Nws. en weerber. 19,10 Lichte gram. v.d. teenagers 19,30 Radio krant 19,50 Gram. 20,00 Koorzang 20,20 Geen zeepbel voor Ursula, hoorsp. 21,10 Lichte gram. 21,30 Moderne kamermuz. 22 00 Par lementair comm. 22,15 Pianorec. 22,30 Nws. 22,40 Avondoverd. 22,55 Boekbespr. 23,05 Koorzang. Spirituals 23.20 Lichte orkestmuz. (gr.) 23,40 Het evangelie in Esperanto 23,55- 24,00 Nws. HILVERSUM II - 298 m VARA: 12,00 V.h. platteland 12,05 Dansork en zangsol. 12,30 Land- en tuinb.meded. 12,33 Act. of gram. 12,38 Hammondorgelspel 13,00 Nws. 13,15 Lez. v.d. Middenst. 13.20 Klass. en moderne kamermuz. 13,45 Wikken en wegen, lez. 14,00 Fanfareork. (gr.) 14,20 De rode oktober, hoorspel 15,20 Muziek-revue 16,00 Zestig minuten voor boven de zestig 17.00 Oude liedjes 17.15 Streekuitz. gewijd aan Drente 17,35 Pianoduo 17,50 Militair comm. 18,00 Nws. en comm. 18,20 Act. 18,30 Licht ens. 18.50 Openbaar kunstbezit 19,00 Pari. overz. 19.15 Regeringsuitz.: Van sparen en varen. Een zilvervlootprogr. van Miep Diekmann, gepresenteerd door Herman Stok 19,30 Maliënkolder, hoorspel (dl. 1) 20,00 Nws. 20,05 Lichte muz. en zang 20,30 Je neemt er wat van mee. quiz 21,20 Lichte muz. 21,50 Marimba 22,30 Nws. 22.40 Concertgeb. ork., klass. en moderne muz. 23,55-24,00 Nws. BRUSSEL VLAAMS 324 m: 12,00 Nws. 12,03 Lichte muz. 12,30 Weerber. 12.35 V.d. landb. 12.42 Lichte gram 12,50 Beursber. 13,00 Nws. 13.15 Kamermuz. 14.00 Schoolradio 15.45 Amus.muz. 16,00 Beursber. 16.06 V.d. zieken 17.00 Nws. 17.15 Kamermuz. 17,45 Liederen 18,18 Uitslagen paardemedrennen 18.20 V.d. sold. 18,50 Ra- diokron. 19,00 Nws. 19.40 In en om de opera 20,00 V.d. jeugd 20.30 Idem 21.00 Jazzmuz. 22.00 Nws. 22,15 Popul. muz. 22.35 De ze ven kunsten 22,55 Nws. 23,00-23,15 V.d zeelieden. BRUSSEL FRANS 484 m: 11,55 Gevar. muz. 12,00 Berichten 14.18 Klass. kamermuz. 16,08 Orkestconc. (gr.) 17.00 Nws. 17,15 Muz. van Belgische componisten 18.45 Lichte muz. (gr.) 19.30 Nws. 20.00 Gevar. muz. 20.30 Orkest en sol. klass. kamermuz. (Om 21,20 Wereldnws.) 22,30 Jazzmuz. 22,55 Nws. Dinsdag 2 oktober HILVERSUM I - 402 m KRO: 7,00 Nws. 7,15 Klass. kamermuz. (gr.) 7,30 V.d. jeugd 7.45 Morgengeb. en overw. 8.00 Nws. 8.15 Lichte gram. 8.50 V.d vrouw 9,35 Waterst. 9,40 Schoolradio 10.00 V.d. kleuters 10,15 Lichtbaken, lez. 10,25 Mo derne muz. (gr.) 11,00 V.d. vrouw 11,30 Lichte gram. 11,50 Volaan vooruit, praatje. HILVERSUM II - 298 m AVRO: 7.00 Nws. 7,10 Ochtendgym. 7,20 Lichte gram. VPRO: 7.50 Dagopening AVRO: 8.00 Nws. 8,15 Progr. overz. 8,20 Lichte gram. 9,00 Gym. v.d. vrouw 9,10 De groenteman 9,15 Kamermuz. 9,40 Morgen wijd. 9.55 Boekbespr. 10,00 Arbeidsvitaminen (gr.) 10,50 V.d. kleuters 11.00 Radio-Volks- Universiteit: Vrouwen vooruit - De strijd voor gelijke rechten, door D.H. Coevée 11,30 V.d. zieken. Maandag 1 oktober NTS: 19,30 Intern, agrarisch nieuws 20,00 Journ. en weeroverz. 20,20 Politiek praatj PSP NCRV: 20,30 Memo NTS: 20,40 for Victory, documentaire over de tweede wereldoorlog NCRV: 21.05 De moeilijke weg van Elisabeth Blackwell, film. VLAAMS BELGIë: 19,00 Progr. v.d. jonge ren 19,30 Joegoslavische folkloristische film- schets 19,45 Zoeklicht op de culturele act. 20.00 Nws. 20.30 Viva Zapata, speelfilm 22,15 Toneelstukken 22,45 Nws. FRANS BELGIë: 18,30 Gevar. progr. 19,00 Inl. Engelse les 19,30 Sport 20,00 Journ. 20,30 Cascade, gevar. progr. 21,20 Wallonië '62 22,00 Balletprogr. 22,35 Journ. Zondagavond heeft de N.C.R.V. een uitzending gewijd aan „Zon op Hiroshi ma", een oorspronkelijk televisiespel van Manuel van Loggem, onder regie van Max Douwes. Op de foto van onder naar boven: Eric van Ingen als Clive McLeigh en Jaap Maarleveld, Erik Plooyer, Wim de Haas en Jules Croiset. (Advertentie) e Nederlandse Televisie Stichting neemt op donderdag 11 oktober de Eurovisie-reportage van de plechtige opening van het oecumenisch concilie te Rome over en wel van 's ochtends half negen tot half twaalf. Het Neder landse commentaar bij deze uitzending zal worden verzorgd door de reporters Jan Dijkgraaf en Ed. Lautenslager. Op Hilversum I (402 m) zingt om 20 uur voor de NCRV het koor Novi Cantus Om 20.20 uur volgt het hoorspel „Geen zeepbel voor Ursula Olden". Het Neder landse strijkkwartet musiceert om 21.30 uur. Vervolgens heeft Johan Otten om 22.15 uur een pianorecital. Het Robert Shawkoor zingt om 23.05 uur spirituals en om 23.20 uur spelen Stanley Black en zijn orkest, Op Hilversum II (298 m) start de VARA om 19.30 uur met de eerste afle vering van „Maliënkolder". Om 20.05 uur in de "schatkamer onder de lijnbaan" Voor het eerst in Nederland een unieke collectie replica van de vorstelijke pracht uit de Tower. 1 oktober -1 november van 10-12 en van 2-5 u. edelsteenkundige f.g.a. diamantexpert g.i.a. LIJNBAAN 92 ROTTERDAM (Advertenties) l v;^" 3 Pasta Pasta l\ C. 1 Spray haalt de meeste vlekken uit de meeste stoffen! volgt de melodieënexpress en om 20.30 uur de quiz „Je neemt er wat van mee". Het Stradiva Sextet musiceert om 21.20 uur en om 21.50 uur volgt de magazine „Marimba". Tot besluit speelt om 22.40 uur het Concertgebouworkest de Praag se symfonie van Mozart o.l.v. Eugen J' Om half acht brengt de NTS het in ternationaal agrarisch nieuws. Na het journaal volgt om 20.20 uur een politieke uitzending van de PSP. De NCRV-ru- briek „Memo" begint om 20.30 uur en wordt om 20.40 uur gevolgd door „V for Victory". De hoofdfilm van deze avond begint om 21.05 uur en handelt over de moeilijke weg van de eerste vrouwelijke arts in de Verenigde Staten: Elisabeth Blackwell. België Vlaams vertoont om 20.20 uur de speelfilm „Viva Zapata" en om 22.15 uur zendt men de toneelrubriek „Me dium" uit. Voor wat de zaterdagavond betreft ver wijzen we onze lezers naar elders in dit blad, waar uitvoerig wordt ingegaan op het „Grand Gala" dat deze avond vrij wel geheel vulde. Het zondagavondprogram confronteer de de kijkers met de Verschrikking van Hirosjima. Op de eerste plaats door een boeiend televisiespel van Manuel van Loggem, maar ook door wat een ge spreksgroep over het afschuwelijke pro bleem der atoomwapens had te zeggen, Zoals men kon verwachten werd ook door de deelnemers aan dit gesprek het ver lossende woord niet gesproken. Niettemin kon men waardering hebben voor de manier waarop de NCRV „Hirosjima" en alles wat dit woord aan verschrikkingen oproept, deze avond aan de orde stelde. Liet ligt in het voornemen van de redactie van het NTS-journaal om morgen, dinsdagavond 2 oktober na afloop van het VPRO-programma aan dacht te besteden aan de uitreiking van de televisieprijs 1962 van het Prins Bernhardfonds in de Burgerzaal van het Hilversumse raadhuis. Te Antwerpen wordt vernomen, dat, naar alle waarschijnlijkheid, de vroegere „Radio-Kerkske", thans „Radio Uilen spiegel" in de eerste helft van de maand oktober in de ether zal komen. Het ra- dioschop ligt momenteel vrijwel kant en klaar in het Willem I-dok te Antwerpen. Woensdag zou het de haven verlaten om voor anker te gaan ter hoogte van Heist in internationale wateren. Het is niet uit gesloten dat „Radio Antwerpenvan- op de vrije zee" reeds zaterdag 6 oktober zal kunnen beluisterd worden. Zoals men weet heeft de Belgische re gering een wetsontwerp ingediend waar bij eenieder verboden wordt op om het even welke wijze zijn medewerking te verlenen aan dergelijke „piraatuitzendin gen". Zoals men al kon weten is ter gele genheid van het 75- jarig jubileum van ons Concertgebouw orkest een aantal speciale grammo foonplaten versche nen. De eigenlijke „feestplaat", die de discofiel geheel en al bij het jubileum betrekt, is geborgen in een buitenge woon fraai verzorgde cassette, die te gelijkertijd een boekje is. Prof. Helene Nolthenius heeft daarin de geschie denis van het jubilerende orkest ver teld. Ze deed dat met duidelijke liefde voor haar onderwerp en tegelijkertijd met zoveel charme en gevoel voor hu mor dat men het verhaal, dat luister rijk geïllustreerd is, met stijgend enthousiasme leest. De plaat zelf bevat twee bijzonder populaire klassieken, nl. „Capriccio Italien" van Tsjaikowsky en „De Mol- dau" van Smetana, onder leiding van Bernard Haitink vertolkt. Het eerste werk, een plezierige en luchtige schets, heeft een tintelende uitvoering gekre gen, stralend als de Italiaanse zon zelf. Dezelfde doorzichtigheid waarmee dit capriccio gespeeld wordt, kenmerkt de vertolking van „De Moldau", een werk dat geladen is met grotere spanningen en dat met grote nadruk een symfo nisch gedicht is, een schilderij bijna. De aanvankelijke lieflijkheid van de bezongen rivier en haar latere majes tueuze karakter worden prachtig ge suggereerd. De klankenorgie van de waterval weet Haitink geheel binnen de teugels van zijn groots leiderschap te houden. De stereo-versie van deze plaat, die wij beluisterden, maar evenzeer de mono-uitgave, verraden misschien dat de technici er bij deze gelegenheid eens extra hun best op hebben gedaan te bewijzen waartoe de fonografische in dustrie thans in staat is. Daardoor is deze jubileumplaat, die ondergebracht is in Philips' Klassieke Discotheek, be halve een visitekaartje van het Con certgebouworkest (een der allerbeste orkesten ter wereld!) tevens een uiting van het hoge peil dat men in technisch opzicht heeft bereikt. We kunnen niet anders zeggen dan dat het 75-jarig bestaansfeest van het Concertgebouworkest voor de platen- verzamelaar bijzonder waardig is her dacht. (Philips 836 221 VZ). BERNARD HAITINK ...dirigent van wat in de V.S. vaak „het beste orkest ter wereldge noemd wordt... Een van de andere in het kader van dit jubileum uitgebrachte platen is een opmerkelijke uitvoering van Beetho- vens Eroica. Het jubilerende orkest speelt deze symfonie onder leiding van de bejaarde Pierre Monteux, die zoals men weet vele jaren als vaste dirigent voor dit orkest gestaan heeft. Het was een uitmuntende gedachte hem uit te nodigen op deze wijze het jubileum te komen „meevieren". Wie deze Eroica hoort, zal wellicht aanvankelijk met grote verbazing luisteren. Monteux 3) Hoofdinspecteur Battle stond bekend als een van de beste krachten van Scotland Yard. Uiterlijk was hij het summum van betrouwbaarheid, maar niet van intelligente betrouwbaarheid. ,,Ik ken monsieur Poirot wel," zei hij. Zijn houten gezicht kreukelde tot rimpels tezamen en werd daarna weer glad. ..Kolonel Race," ging Shaitana voor:. Poirot had Kolonel Race nooit ont moet, maar hij had wel veel van hem gehoord. Een knappe, gebruinde man van een jaar of vijftig, die meestal er gens in een uithoek van het keizerrijk te vinden was vooral als er moei lijkheden dreigden. „Geheime dien-t" i.' een melodramatische term, maar in dit geval beschreef hij voor de leek nauwkeurig de aard van het werk, ciat Kolonel Race deed. Onder het voorstellen was de clou van Shaitana's humoristisch getint plan tot Poirot doorgedrongen. Innerlijk ver maakte hij er zich niet weinig over. ,,De overige gasten zijn laat", zei Shaitana. „Mijn schuld waarschijnlijk. Ik geloof, dat ik kwart over achten heb gezegd." Juist op dat ogenblik ging de deur open en kondigde de huisknecht aan: „Dr Roberts." De man, die binnenkwam, had in zijn manier van doen iets, wat men het beste een parodie op de manieren van een huisdokter zou kunnen noemen. Hij was een opgewekte, gezond uitziende man van middelbare leeftijd. Kleine, ondeugend schitterende ogen, een kaal kruintje, uitgesproken aanleg voor een buikje en een huid, die er uitzag, of zij met groene zeep was geschrobd. Zijn manier van doen ademde zelfver trouwen. Je voelde, dat zijn diagnose juist zou zijn en de behandeling die hij voorschreef, aangenaam en praktisch... „een glaasje champagne nu en dan, om aan te sterken." Een man van de we reld. „Wel een beetje laat, niet?" vroeg hij opgewekt. Hij drukte zijn gastheer de hand en werd aan zijn medegasten voorgesteld. Hij toonde zich vooral verheugd over de kennismaking met Battle. „Wel, wel.... een van de grootste man nen van Scotland Yard! Buitengewoon interessant. U voelt er natuurlijk niets voor, over allerlei gevallen te spreken, maar ik waarschuw u vooraf, dat ik zal proberen, u uit te horen. Stel ge weldig veel belang in misdaad..mis daad in het algemeen. Verkeerd voor een dokter. Zwijg er natuurlijk over tegen mijn nerveuze patiënten..dat spreektha,ha,ha, Weer ging de deur open. „Mrs Lor- rimer." Mrs Lorrimer was een modieus ge klede vrouw van zestig jaar. Ze had een fijngesneden gezicht, keurig opge maakt, grijs haar en een duidelijke, enigszins gebiedende stem. „Ik ben toch niet te laat?" zei ze, terwijl ze op haar gastheer toeliep. Van hem keerde ze zich naar dr Roberts, die ze blijkbaar kende. De huisknecht diende aan: „Majoor Despard." Majoor Despard was een lange, ma gere, knappe man, met een gezicht, dat gehavend was door een groot, hoekig litteken bij zijn slaap. Toen hij voorgesteld was, wendde hij zich intuï tief naar Kolonel Race en het duurde niet lang of de twee zaten te praten over sport en hun ondervindingen op jachtgebied. Toen ging voor de laatse keer de deur open en diende de huisknecht aan: „Miss Meredith." Een meisje van even in de twintig kwam binnen. Ze was niet groot en niet klein, maar heel knap. Bruine krullen bedekten bij haar oren haar blanke hals en haar grijze ogen waren helder en stonden aantrekkelijk ver van een. Haar gezicht was gepoederd, maar niet opgemaakt. Haar stem was zacht en verlegen. Ze ^ei: „Hemeltje, ben ik heus de laatste?" Shaitana stevende met een glas sher ry en een complimenteus antwoord op haar af. Daarna stelde hij haar uitert vormelijk aan de andere gasten voor. Miss Meredith bleef naast Poirot staan en begon met langzame teugjes haar sherry te drinken. „Onze vriend is wel wat te vorme lijk," zei Poirot met een glimlach. Miss Meredith knikte. „Ja. Tegen woordig vinden de meeste mensen voor stellen overbodig. Ze zeggen: Jullie kennen elkaar waarschijnlijk wel', en daar blijft het bij." „Of je ze wel of niet kent?" „Ja, of je ze wel of niet kent. Soms krijg je er een gekke toestand door Dit is trouwens veel imponerender." Ze aarzelde even en ging toen voort: „Is dat Mrs Oliver, de schrijfster?" De donkere altstem van Mrs Oliver klonk op dat ogenblik boven alles uit. Ze had het tegen dr Roberts. „U kunt de vrouwelijke intuïtie niet wegredeneren, dokter. Vrouwen voelen dat soort dingen." Zonder erbij te denken, probeerde ze heur haar naar achteren te strijken, maar haar hand bleef bij de pony ste ken. „Ja, dat is Mrs Oliver", zei Poirot. „De Mrs Oliver die „Dood van een danseres" heeft geschreven?" „Ja. Dezelfde." Miss Meredith fronste de wenkbrau wen. „En die houtachtige man, een hoofd inspecteur, zei mr Shaitana, geloof ik?" „Ja, van Scotland Yard." „En u?" „En ik?" „Ik weet ongeveer alles van u, mon sieur Poirot. U bent het geweest, die de A.B.C. misdaden heeft opgelost." „U vleit me, mademoiselle!" Miss Meredith fronste weer haar wenkbrauwen. Het leek wel een ge woonte van haar. „Mr Shaitana," be gon ze, „Mr Shaitana.." en zweeg. Poirot zei rustig: „Je zou hem mis- dadig-georiënteerd kunnen noemen. Het heeft er tenminste veel van. In elk ge val vindt hij het interessant ons te ho ren redetwisten. Luister maar., hij probeert Mrs Oliver en dr. Roberts te gen elkaar op te jagen. Ze hebben het over vergiften." Miss Meredith hapte heel even naar adem voor ze zei: „Wat een eigenaar dige man toch!" „Dr Roberts?" „Nee. Mr Shaitana." Ze huiverde even en zei: „Voor mij heeft hij iets griezeligs. Je weet nooit, wat hij interessant zal vinden., of amusant., 't Zou nu en dan best wat wreeds kunnen zijn." „Zoals de vossejacht bedoelt u?" Miss Meredith wierp hem een ver wijtende blik toe. „Nee. Ik bedoelde., iets oosters." „Ah, oui.. hij heeft een geest vol onverwachte kronkelingen." „Hoe bedoelt u dat?" „Hij is misschien wat te gecompli ceerd. U begrijpt hem misschien niet." „Ik mag hem niet erg," vertrouwde Miss Meredith hem bijna fluisterend toe. „Maar zijn eten straks wel, made moiselle," stelde Poirot haar glim lachend gerust. „Hij heeft een keuken meid, die je dat is!" Ze keek hem wat onzeker aan; toen begon ze te lachen. „Maar u bent helemaal geen boe man," zei ze opgelucht. „Ik geloof, dat u heel menselijk bent." (wordt vervolgd) durft heel wat aan! De gevestigde Beet hoven-opvatting, inzonderheid aangaan de zijn als dramatisch geldende symfo nieën, veegt hij hier met één gede cideerde zwaai van zijn dirigeerstok weg en hij bouwt kloek een volstrekt ander beeld op. De Eroica komt als een gezandstraalde kathedraal, of, zo men wil, als een van zijn dikke ver nislaag ontdane „oude meester" te voorschijn. En er zullen beslist mensen zijn die zowel de door het vuil van eeuwen bezwangerde kerk en het scha- duwdonkere schilderij als de „oude", romantische Eroica prefereren. Monteux laat Beethovens derde uit de instrumenten van het Concertge bouworkest te voorschijn komen als pure muziek, alsof hij voor het eerst de partituur onder ogen had gekregen en niets wist van Beethovens drama tische levensgang, die onvermijdelijk op de opvatting van zijn werken drukt. Men moet deze vertolking van de Eroica beslist gehoord hebben. Al was het alleen maar om de grandioze soe pelheid van geest van een vergrijsd musicus als Monteux te kunnen bewon deren. Strak, evenwichtig en streng beteugeld laat hij het grootse werk tot leven komen, nauwgezet vermij dend in de diepe dalen en op de hoge toppen te geraken die niet strikt mu zikaal te verantwoorden zijn en die hij als onjuiste pathos, valse dramatiek, ja zelfs franje beschouwt. Er valt over te discussieëren of de interpretatie van Monteux of de toch wel gevestigde romantisch-pathetische opvatting de juiste is. Het maakt deze plaat er alleen maar belangwekkender door! (Philips 835 132 AY). Joh. Seb. Bach heeft tal van werken ge schreven die bedoeld waren om in de ker ken van de door jeug dig elan bezielde re formatie te worden uitgevoerd. De moei lijke muziek, hoe sterk geïnspireerd ook, ver liet echter al spoedig de kerken en bereik te tnomfantelijk het concertpodium om bij plechtige, algemeen christelijke ge legenheden, te worden uitgevoerd. De spiritualiteit van Bach was hierdoor in de wereld werkzaam geworden en wij kunnen daar niet dankbaar genoeg voor zijn. Een sprekend voorbeeld naast Bachs passiemuziek, is zijn „Magnificat" kort geleden in HMV's „Gramophonehouse klassieken" uitgekomen. Dit grootse ge tuigenis van Maria's uitverkiezing is gesitueerd in de adventstijd. Wij zullen er over niet al te lange tijd stellig wel uitvoeringen van door de radio horen. Maar degeen die het Magnificat op de plaat bezit zal zichzelf als een geluk kige sterveling beschouwen. Welk een zeldzame kans om dit majestueuze, be wogen werk tot in details te beluiste ren. Er zijn gedeelten in, die erkend tot het schoonste behoren dat ooit werd gecomponeerd en hiervan noemen wij de strofe „Esurientes implevit bonis" (De machtigen haalt Hij neer van de troon, de nederigen verheft Hij), een subliem, contrapuntisch gedeelte, waar in wij verwondering en vreugde om de voorrang horen strijden. Waarom klinkt deze heerlijke muziek niet meer in onze kerken? De plaat waarom het gaat is een Duitse opname. De soli worden gezongen door Agnes Giebel, Marga Höffgen, Hans Joachim Rotsch en Hermann Prey, afgewisseld door het Thomanerkoor. Het Gewand- hausorkest o.l.v. Kurt Thomas verzorgt de uiterst moeilijke, maar schitterende begeleiding. Een beetje jammer vindèn wij het, dat er tussen de twaalf strofen Pierre Monteux (links) tijdens een repetitie met het Concertgebouworkest. Het lijkt wel alsof de vergrijsde diri gent ruzie heeft met de violist, maar zó heftig gaat het toch niet toe. vrij lange pauzes zijn. Het was in zijn tijd Willem Mengelberg die bij Passie uitvoeringen vloeiende overgangen wist te bereiken waardoor het muzikaal-ver- halende element beter tot zijn recht kwam. Dit zou bij het „Magnificat" wel licht nog zinvoller zijn geweest. Niet temin is de opname verrukkelijk! (HMV GHLP 1040) Een HMV-ep is gewijd aan orgelmu ziek van Bach en de (te) weinig beken de Karg-Elert. Piet van Egmond speelt op het fraaie orgel van de Grote Kerk in Dordrecht het bekende „Wachet auf, ruft uns die Stimme" van Bach en „Schmücke dich, o liebe Seele" en „Nun danket alle Gott" van Karg- Elert. Hij toont zich daarbij opnieuw de technisch voortreffelijke organist, wiens opvatting ons echter maar matig kan bekoren. Hij omhangt de pure muziek van Bach met teveel zwaar wichtigheid, pathos en zwoelheid. Wie deze stijl ligt kan aan deze opname zijn hart ophalen. (HMV 7 EPH 1036). Met een nieuwe EP-serie van His Mas ters' Voice is andermaal recht gedaan aan de ingrijpende betekenis van de te vroeg gestorven gitarist Django Rein- hardt voor de evolutie die de jazzmu ziek in een halve eeuw heeft doorge maakt. Zes platen, waarin Reinhardt op treedt met het kwintet van de Hot Club de France etaleren het onmiskenbare ta- lennt van deze Franse zigeuner, die zich in de dertiger jaren met een eigen stijl onderscheidde. Die stijl, ritmisch het midden houdend tussen swing en drive van blanke en zwarte solisten, rhapso- disch in de improvisatie en bijna ma thematisch van melodie-opbouw, was bo venal een gevoelsmatige en welhaast een ontleding van Reinhardts stemmingen. Ook in deze reeks hoort men Django zelden nadrukkelijk op de voorgrond tre den. Men is geneigd dat alles draait om de verrichtingen van hotviolist Stenhane Grapelly, met wie Reinhardt in 1934 de Hot Club formeerde en die solistisch in het kwintet steeds de boventoon heeft gevoerd. En toch is het Reinhardt, die de toon aangeeft, die ondanks de ver minderde beweeglijkheid van zijn linker hand aan zijn instrument een stem met een ziel ontlokt. De platen van de nieuwe serie zijn opnamen uit de jaren 1936-'40 en zijn van 'n opwindende klankkleur, die naar onze smaak op de duur wat star aandoet, maar gunstig afsteekt bij me nige, hedendaagse stijl. (His Masters' Voice EP-serie 7 EGH 1001-1007) Er wordt de laatste tijd, gelukkig veel werk gemaakt van de kinder grammofoonplaat. In het nu aanbre kende „seizoen" zullen er, naar we uit de plannen der platenmaatschap pijen begrepen hebben, heel wat ver- schijnen. Een ervan, thans al verkrijg baar, is een bijzonder leuk HMV- plaatje, ,,Rinus Ragebol wandelt door het bos", een plaatje van Eli Asser. Het is een kostelijk ding, vooral de vele liedjes zullen de kinderen doen schateren. En ze zijn niet alleen leuk, maar hebben ook niveau Wie toch in de platenwinkel is, ten behoeve van zijn discotheek, licht of klassiek moet beslist eens aan de kinderen thuis denken. Ze zullen met Rinus Ragebol „weglopen"! (HMV, 7 0PH 5001) 27-3. Humpie begon luidkeels te blè ren toen hij de rivier voor zich zag. „Mammie, ze schieten me dood!" riep hij. Maar Minter en Hinter gaven het zo gauw niet op, en trokken hem mee. „Houd je mond dicht, stommerd," siste Hinter, „zo verraad je aan de soldaat waar we zitten." Maar die waarschuwing kwam te laat, want de oppassende schildwacht zat hen al dicht op de hielen. „Kijk eens!" riep Minter opeens. Daar daar ligt een roeiboot!" Inderdaad, het drietal had geluk. Ze waren juist aan de piek gekomen waar de generaal een steiger had laten aan leggen om af en toe eens te kunnen vissen Er lag een rank bootje, fris in de kleuren, dat „het rietzangertje" heette. In een paar tellen tijds waren ze er in gesprongen en Hinter greep de riemen. „Halt!" klonk het. De schildwacht kwam uit de struiken tevoorschijn en holde met grote passen op hen toe Maar hoewel hym zijn diensttijd goed had leren hardlopen, kwam hij toch te laat. Het bootje was al een eindje de rivier op gevaren, toen hij de stei ger bereikte..

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1962 | | pagina 5