MEDITATIES BIJ ROCK
AND
ROLL
4? KAPOK
Nederlandse grenscorrecties: geen
schadeloosstelling;
Li
Wat sijt ge:
een CAT
een GATOR
of een
SQUARE
Tragedie der Oost-Pruisen
Uurtje voor
de inlander
tfezoruC
$agUa9 Pekten
Situatie in ons land anders
dan in België
TELEVISIE i [Hap] i
PAPIER VOOR PEN
15
VIJFDE BLAD
ZATERDAG 29 SEPTEMBER 1956
TELEFUNKEN
Russificatie in
Siberië
WELVAART ZELFKANTER GESTEGEN
ze
niet
missen
Oostenrijkse kinderen
weer naar huis
Radio Nw.-Guinea
Herziening van de
Belgisch-Duitse grens
Pereira is inderdaad
ouder dan 150 jaar
io
(Advertentie)
Er is het stond dezer dasen
in de krant een nieuwe ziek
te uitgebroken onder de jeugd
in Harer Majesteits Verenigd
Koninkrijk. Van Wales tot de
Hebriden en van Kent tot in
Schotland wordt de lieve Britse
jeugd bevangen door de rock
and roll-koorts. Dit naar aanlei
ding van een film, gewijd aan
„rock and roll".
Dit laatste wijst er op, dat
„rock and roll' iets is. Rock
and roll bestaat, men kan het
niet ontkennen, zo lazen wij in
een propagandageschrift je, dat
daardoor iets van de strijdbare
geest kreeg, welke ons nog on
langs uit de vele politieke pam
fletten toegeurde.
Nu goed dan, „rock and roll" be
staat. We zullen het dan maar aan
vaarden, als een cultuurstroming, die
thans vanuit het verre westen de kus
ten van het Oude Europa tegemoet
golft. Door het een cultuurstroming te
noemen, maken we dan meteen een
hele diepe buiging in de richting van
de keiharde Hollywoodse heren, die
met de film, gewijd aan rock and roll,
weer heel wat dollars her en der in
de wereld bij elkaar weten te halen.
Maar wat is dan toch rock and roll
zult ge vragen? Kijk. daar wil Holly
wood u nu juist hebben. Ge moet vra
gen, smeken, ja bidden om toch maar
ingelicht te mogen worden over wat
rock and roll is. Heel de wereld moet
in een soort nerveuse psychose wor
den gebracht, waarin iedereen ieder
een toeschreeuwt: „Weet jij wat rock
and roll is?"
Rock and roll moet sidderen langs
de telex-aders die de wereld omspan
nen. Rock and roll moet de „head
lines" der kranten verdringen. Des
noods moet er hier en daar het meu
bilair van een danszaal aan geslacht
offerd worden, moet de politie met
gummiknuppels de door de rock and
roll-koorts bevangen jeugd Kalmeren
en dienen tehuizen voor psychopaten
uitgebreid te worden. Het is allemaal
goed. Want „rock and roll" is iets.
En, zoals gezegd, met een beetje han
digheid is er wel wat aan te verdie
nen.
Ziehier dan wat de importeur van
de film „gewijd" aan rock and roll er
van vertelt.
„In Amerika beleven de dancings en
feestgebouwen een merkwaardige
nieuwe toeloop van jeugdige dans-
enthousiasten, sinds daar de ronck and
rollrage algemeen werd. Vraag ons
niet om een vertaling van deze term.
Wij kunnen ten hoogste een omschrij
ving van de dansmethode entameren",
zo zegt de importeur heel weten
schappelijk. Hij vervolgt: „Het gaat
dan zo, dat de danspaartjes eventueel
met een fris huppelpasje beginnen,
elkaar op armlengte van zich af hou
dend. Maar al spoedig wordt de actie
frenetieker. Men begint met eikaars
armen te roeien, men keert en wendt
in snel tempo, neemt de partner op
de heup, slingert, bespringt elkaar.,
en dit alles met heilige ernst en ware
acrobatenhartstocht."
Hadden wij ongelijk, toen wij de
rock and roll een cultuurstroming
noemden? Vooral dat slingeren en
elkaar bespringen heeft ons diep ge
troffen. Maar laten we de importeur
verder aan het woord.
„Deze enorme activiteit is pas op te
brengen, indien een speciaal soort mu.
ziek de juiste snaren bij de dansers in
trilling brengt. Het is een muziek,
waarin het ritme overheerst. Het is
misschien geen bijzonder muzikale
muziek, maar het is toch een combi
natie van klanken, waarbij zelfs de
waardigste Nederlander niet goed stil
op zijn stoel kan blijven zitten."
Nietwaar? De muziek behoeft niet
eens muzikaal te zijn. We hebben al
(Advertentie)
eens op jazz-avonden een juffrouw,
die daarvoor helemaal per vliegtuig
uit Engeland was geimporteerd, horen
krijsen bij het gekras op een soort
wasbord. Dat was niets. Het was
ouderwets, vergeleken bij de moge
lijkheden die de rock and rollmuziek
biedt. Daar hoeft helemaal 'géén noot
muziek meer aan te pas te komen.
Men hoeft er zelfs niet eens bij te
dansen als men maar de kunst ver
staat met elkaar te slingeren en elkaar
te bespringen.
Rock and roll is iets. Er bestaat
zelfs al een soort rock and roll-voca-
bularium. Het is weer de filmimpor
teur, die ons onderricht.
„Als Bill Haley op tournee gaat (ter
verduidelijking: Bill Haley is een van
de „mannen", die er zich op mogen
beroemen de voortrek-kers te zijn van
de rock and roll-revolutie) stromen
de grootste zalen vol met jongelui,
die hun enthousiasme niet onder stoe
len of banken steken, doch er eerder
bovenop hun zetels staande van getui
gen. Zij hebben hun eigen taal. Een
roek and roll-fuif heeft bijvoorbeeld
een BASH en als het een superfuif
blijkt te zijn, maakt die aanspraak op
de titel CASSY BASH. Aanhangers
van rock and roll zijn CATS en GA
TORS. Zij die er niet van houden zijn
SQUARES".
Welnu lezer, die dit leest, wat zijt
gij? Zijt ge een CAT of zijt ge een
GATOR? Het wordt de hoogste tijd
naar deze vraag een gewetensonder
zoek in te stellen. Opdat straks, na zo
veel jaren, niet op uw grafzerk ge
beiteld worde: Hij was slechts een
SQUARE....
Advertentie)
De reusachtige wouden van
Siberië waren al ten tijde van
de czaren reservaten der ver
banning. Vandaag de dag leven
daar de gedeporteerden uit alle
volkeren, die slachtoffer en buit
van het Sovjet-imperialisme
werden: Oekrainers, Esten, Let
ten, Litauers, Wolgaduitsers,
Kaukasiërs en andere volken.
Sinds 1944-1945 bevinden zich
in Siberië ook tienduizenden
Oost-Pruisische gezinnen,
meestal vrouwen en kinderen.
Over hun lot was tot dusverre
weinig bekend. Thans eerst
blijkt uit de mededelingen van
voormalige gevangenen, die
jarenlang als z.g. „vrijen" in
deze gebieden leefden, de volle
omvang van een gigantische
tragedie.
Oost-Pruisen telde vroeger onge
veer drie miljoen inwoners, waarvan
in 1944 een deel voor het optrekken
de Rode Leger naar het Westen
vluchtte. Een ander deel, in hoofd
zaak vrouwen en kinderen, wier man
nen en vaders als soldaten aan het
front stonden, bleef. Al spoedig na
de bezetting werden zij in grote om
vang naar Siberië getransporteerd en
als vrijen" in kolonies in de ge
bieden om Krasnojarsk en Omsk ver
bannen.
Naar schatting zijn tachtig procent
van deze mensen tengevolge van de
ontberingen tijdens het transport, de
verschrikkingen van de Siberische
winter, de honger en het zware werk
ten gronde gegaan. De overlevenden
moeten door werk in de bossen, dat
even zwaar als slecht betaald is, in
hun levensonderhoud voorzien. Zij
huizen in overvolle hutten en barak
ken, waarin dikwijls meerdere ge
zinnen één klein vertrek moeten de
len.
De levensvoorwaarden liggen ten
dele beneden het bestaansminimum.
Zelden is het karige inkomen vol
doende om de meest primaire be
hoeften te bevredigen. Er is gebrek
aan schoeisel, kleding en voedsel.
Door de slechte woonverhoudingen
heerst in talrijke gezinnen tubercu
lose. De medische verzorging van
de bevolking in deze bosgebieden is
onvoldoende; er is gebrek aan medi
camenten en ziekenhuizen zijn in de
naaste omtrek niet aanwezig. De
sterfte is groot.
De kinderen van deze Oost-Pruisi
sche gezinnen bezoeken ten dele Rus
sische scholen, waarin zij uitsluitend
de Russische taal leren. Velen blij
ven analfabeet, omdat zij al op jeug
dige leeftijd gedwongen zijn in de
bossen mede te werken om in het
levensonderhoud der gezinnen te
voorzien. Van beroepsopleiding is
geen sprake. De kinderen zijn aan
hetzelfde proces der russificering"
onderworpen, dat de andere volkeren
der Sovjet-Unie al sinds tientallen
jaren ondergaan. De jonge Oost-Prui
sische meisjes trouwen voor een deel
met Russen. Doel van dez^ politiek
is de genocide: de vernietiging van
heel een volk. Deze zelfde vernieti
gingsmethoden worden al sinds tien
tallen jaren op de Baltische volken,
de Grieken, de Hongaren uit de Kar-
pathen en de Wolgaduitsers ,,met suc
ces" toegepast. De Baltische volken
en de Wolgaduitsers zijn nagenoeg
gedecimeerd. In het gebied om Kras
nojarsk gaan ook een groot deel van
de aldaar gedeporteerde Hongaarse
protestanten ten gronde.
Door een verordening van het mi
nisterie van binnenlandse zaken van
de Sowjet-Unie (M.W.D.) zijn deze
Oost-Pruisen tot Russische staatsbur
gers verklaard aangezien zij ,,in een
gebied vertoefden, dat thans tot het
territorium van de Sowjet-Unie be
hoort."
Deze gedeporteerden mogen geen
brieven naar huis schrijven. Voor hun
familieleden zijn zij gestorven. Zij
weten noch waar deze zich bevinden,
noch of zij leven. Zij hebben de juri
dische status der „Wolgaduitsers" in
de Sowjet-Unie, wier nederzettingen
al tientallen jaren geleden door de
Sowj et-regering werden ontbonden en
die thans over geheel Siberië ver
spreid leven.
Het ontbreken van iedere verbin
ding met familie en land bedrukt
deze mensen zeer. De Oost-Pruisen
in het gebied van Krasnojarsk leven
nu al tien jaar volkomen geisoleerd.
Zij denken, dat zij in Duitsland ver
geten zijn. De enige hoop van deze
gedeporteerden is, dat de vrijgelaten
gevangenen de Westelijke wereld over
hun lot zullen inlichten en dat dit
tot een interventie moge leiden.
(Advertentie)
Thuis, op bet werk, op reis;
Witte Kruispoeders
verdrijven direct hoofd- en kies
pijn, zenuw- of rheumotische
pijnen.
Ook in tablet- en
cachet-vorm
0°tTnreiIv?Ei.'4Joktober zuUen 350
den M N»a k!nderen, die drie maan-
gelogeerd v» dse £amüies hebben
naar huis T Ul£ Eindhoven weer
werden hLr. »rkken- De kinderen
via het wLfi Nederland gehuisvest
tinsscoLtó dSrI.an?s r-"k- Huisves-
is aangewezen3. door,het episcopaat
het opnemen "anT ?e ,regeling van
ren. Totrmtü. buitenlandse kinde
reer dan 1300® veli dit jaar reeds
schillend kinderen van ver
ser tiid inAie korter of lan-
Jd in Nederland ondergebracht.
O
Er is sinds in 1945 de eerste „legale" brochures over annexatie van Duits
grondgebied verschenen, heel wat veranderd. Wanneer ooit in ons land de
meningen over een binnenlandse aangelegenheid gebotst hebben, dan is dat
toch zeker in deze kwestie geweest. Niet alleen verschenen tientallen bro
chures, maar bovendien werden comité's vóór en tégen annexatie opgericht.
En na verloop van een paar jaar was men in ons land zo ver, dat de
ene groep volstrekt gekant was tegen enigerlei annexatie van zelfs het
kleinste gebied, terwijl een andere groep maar liefst het Duitse Ruhrgebied
wilde annexeren ter schadeloosstelling van de materiële offers, welke ons
land tijdens de bezetting moest opbrengen.
Tenslotte kwam op 23 april 1949 het definitieve standpunt van de Regering
„erdoor", namelijk enkele kleine grenscorrecties nabij Elten en de Zelf
kant, niet als schadeloosstelling, maar om de grillige grensbeweging daar
ter plaatse recht te trekken. En als we het ons goed herinneren, moest de
toenmalige minister mr. D, U. Stikker, luide met zijn portefeuille ramme
len om zijn zin te krijgen.
Dagelijks zendt het radiostation van
Papoea-Nieuw-Gninea- *een program
ma uit dat betiteld wordt als „Uurtje
voor de inlander".
Dc uitzending wordt geleid door
Kanakken en in het pidgin-Engels
uitgesproken. Meestal worden in deze
uitzendingen speciale suggesties aan
de hand gedaan voor landbouw en...
hygiëne.
Ter opluistering worden er nog wat
sing-sing liederen bij ten gehore ge
bracht met pittige trommelmuziek.
Politieke berichten komen niet in het
programma voor.
Deze uitzendingen zijn echter zo
belangrijk en trekken zozeer de be
langstelling van de inheemse bevol
king dat de Missionarissen SVD op
hun installaties, werkplaatsen en
scholen radiotoestellen hebben ge
plaatst im speciaal de bevolking in
de gelegenheid te stellen deze uitzen
dingen te horen, daar deze natuur
volken nog niet over de technische
uitrusting van de huiskamer uit de
twintigste eeuw beschikken.
(Advertentie)
Degene, die de grenscorrectie van
54 vierkante kilometer wil zien als
een schadeloosstelling van de in Ne
derland geleden verliezen ad 24 mil
jard gulden in totaal, ziet het dus be
paald verkeerd.
V erzorgingsgebieden
Hierbij komt nog. dat zowel Elten
als de Zelfkant in de loop der jaren
verzorgingsgebieden van de eerste
rang zijn geworden. Elten was des
tijds een puinhoop en het is thans
in volledige wederopbouw, terwijl de
Zelfkant door de Duitsers altijd ver
waarloosd is.
De Zelfkant lag in 1949 in sociaal-
economisch en cultureel opzicht ten
minste vijftig jaar achter bij de
Mijnstreek. Op het ogenblik schieten
de nieuwe huisjes er als paddestoelen
uit de grond; er zijn fraaie wegen
aangelegd; twee scholen zijn gemo
derniseerd en twee nieuwe scholen
zijn in aanbouw, een kleuterschool is
opgericht en drie zijn er in voorbe
reiding. De PTT gaat 30 km leiding
leggen, het Waterschap heeft voor een
half miljoen in dit gebied geïnves
teerd en de kwestie van de drinkwa
tervoorziening is momenteel bij het
Rijksinstituut voor drinkwater in on
derzoek.
Gezegd mag worden dat er geen on
derscheid meer te zien is tussen het
oude en nieuwe gebied.
Ofschoon in mindere mate het
bombardement van de Elterberg is
zeer intensief geweest kan dit ook
van Elten gezegd worden. Het is
derhalve zonneklaar, dat de Neder
landse regering de grenscorrecties
niet geclaimd heeft op basis van
schadeloosstelling. De grens is ter
plaatse geëffend om waterstaatkundi
ge en verkeerstechnische redenen. De
zelfde redenen dus, waarom België
terzake van de grenscorrecties op het
ogenblik een oplossing meent te heb
ben gevonden in een nieuwe ruilover
eenkomst".
Overigens is de meningsvorming
ten aanzien van de grenscorrecties in
België rijp geworden door de jaren
lange onderhandelingen, welke aan de
thans bereikte oplossing zijn vooraf
gegaan.
Voor zover ons bekend, zijn er tus
sen Nederland en Duitsland nog geen
onderhandelingen gaande; deze heb
ben ook in het verleden niet plaats
gehad. Vorig jaar is de betreffende
minister hierover in de Tweede Ka
mer geïnterpelleerd door de socialist
Goedhart, die in de Duitse pers publi-
katies over „aan de gang zijnde on
derhandelingen" had gelezen. De mi
nister ontkende toen, dat er bespre
kingen gevoerd werden.
Hardere noten
De situatie in ons land is daarom
ook anders als in België, wijl men
hier niet is overgegaan tot de instel
ling van een burgerlijk bestuur, maar
het militaire bestuur heeft gehand
haafd. Dit maakte weliswaar de we
derzijdse onderhandelingspositie wat
gemakkelijker, doch hieruit mag en
kan nooit worden afgeleid, dat de op
lossing in België juridisch en princi
pieel consequenties voor ons land zou
hebben.
Het gaat ook in ons land om een
nadere detaillering van de heersende
verlangens, welke in onderling over
leg geregeld dienen te worden. Voor
Nederland ligt, wat de Zelfkant be
treft, het zwaarste argument op de
verbinding noord-zuid, waardoor de
Zelfkant op het ogenblik veel meer
op Nederland georiënteerd is en het
is de vraag, of hierin vergaande wij
zigingen gebracht zouden kunnen
worden.
Ook de bevolking is het op louter
materieel gebied de laatste jaren zeer
goed gegaan en wij hebben stellig de
indruk, dat, wanneer de kwestie van
de grenscorrectie alleen van econo
misch standpunt beschouwd kan wor
den, de bijna 6000 inwoners van de
Zelfkant bij een eventuele vrijwilli
ge keuze voor het grootste percentage
de huidige toestand zullen willen pro
longeren.
De bevolking van de Zelfkant heeft
haar stukje grond behouden, maar
werkt daarnaast in de gevarieerde in
dustrieën van Zuid-Limburg. Aan de
andere kan,t van de grens is die in
dustrie er niet en het ligt voor de
hand, dat bjj een terugkeer naar
Duitsland de arbeidsmogelijkheden
van de Zelfkanter veel gecompliceer
der worden.
Hoe het zij en zonder op onderhan
delingen tussen Nederland en Duits
land vooruit te lopen, kan worden ge
steld, dat de kwestie van de grenscor
recties in België per se anders ligt
dan in ons land, dat de houding van
België voor Nederland geen enkele
juridische en principiële consequen
ties heeft, maar dat er uit een oog
punt van waterstaatkundige, ver
keerstechnische en algemene planolo
gische gezichtspunten in Nederland
ongetwijfeld hardere noten gekraakt
zullen worden dan In België kenne
lijk het geval is geweest.
slaap
LIMBURG
(N«d)
8IL0CHEN
lEnkele dorpen terug
lain Duitsland
j^EX-GIE
r^EUPEN
Veenderijen
aan Ouitsland
..voor hen die méér eisen f
GEEN BENNI MEER....
Ik ben maar een boertje en kom van
buiten de stad
En ieder pestimist weet over mijn lompe
schrijven wat
Vaak is mij verweten, dat ik nooit mijn
taalfouten doet vergeten.
Ook weten ze mij te vertellen, dat ik
nog niet eens goed kan opstellen.
En het stukje dat de redactie 15 septem
ber bij dat gedichtje had geschreven
was politiek, daar lachen zij op de re
dactie, om je lompheid ziek (wat jam
mer).
Maar ja zo is nu eenmaal het leven,
een boertje kan nu eenmaal geen ad
vocaten schrift geven.
Maar ja ik doe nu eenmaal graag schrij
ven, en zal er ook maar mee aan de
gang blijven, al doe ik dan nog zo
boers schrijven.
En toch zijn er honderden vrouwen en
mannen die zaterdags naar papier voor
de pen verlangen, om van Bennies boe
ren gedichtjes te ontvangen.
Maar die deze nozus zullen lezent zullen
zeggen hij zit zichzelf te blugeren. Maar
ja dat kan mij niet deren.
Maar ik ben blij dat er zoveel mensen
zijn die dat boeren gedichtje warderen.
En die nu nog steeds aan het vragen
blijven waarom ik niet meer in de krant
doe schrijven.
Maar ik kan heelaas geen Bennie Dorst
meer blijven, en zal voortaan het boertje
van Dorst maar schrijven.
HET BOERTJE VAN DORST
SPORTLIEFHEBBERS
Ik was 1.1. zondag in Dongen, zoals veel
sportliefhebbers, naar een voetbalwedstrijd
geweest. Ondanks de hitte was de belang
stelling zeer goed te noemen. Toch kon
het heel wat beter als niet zoveel „sport
liefhebbers" op de straat bleven staan om
zodoende geheel gratis de sport te vol
gen. Deze heren weten zeker niet wat er
zoal op financieel gebied komt kijken bij
een voetbalvereniging. Hiertegen moest
de politie optreden wan zij benadelen ook
de gemeente door geen entree te beta
len, zodat ook geen belasting wordt be
taald.
Kom sportliefhebbers, wees sportief en
komt voortaan op het terrein, zodat de
clubs financieel sterker komen te staan.
DONGEN, SUPPORTER
MIN DER-VAL1DEN
Met verwondering heb ik en velen met
mij wellicht, het stukje gelezen in uw
blad van zaterdag 15 september 1.1. van
Benni Dorst, die het heeft opgenomen
voor de minste volksklasse, de minder-
valide arbeider. Waarom zo vraag ik me
af, moeten deze mensen veel minder
verdienen dan zij die bij de Heide mij,
of Grond mij. werken?
Ze werken wellicht niet zo lang en het
is niet zo'n zwaar werk, maar ook deze
mensen zijn de ganse dag van huis, van
's morgens tot 's avonds en zwaar werk
kunnen deze mensen zeker niet doen, want
er zijn er die 60 jaar en ouder zijn.
Zulke mensen moesten niet meer mo
gen werken, maar wat zal men doen als
men anders geen inkomen heeft? En dan
denk ik aan de koude maand februari
van dit jaar, toen velen 15 20 minuten
moesten gaan eer ze op hun werk waren
en dan zelfs gebrekkige mensen.
Zou er voor die invalide mensen geen
andere uitkomst zijn. Daar wordt zoveel
geschreven over onbewaakte overwegen en
drukke verkeerspunten dat daar zoveel
ongelukken gebeuren. Als men daar nu
op de drukste uren eens een invalide
plaatste om een waarschuwing te geven,
als de weg of de spoorlijn niet veilig is
en dan zoveel mogelijk plaatselijk, dan
dunkt me, zou het aantal ongelukken wel
beperkt worden.
Laten we hopen dat er spoedig 10 pet.
bij komt voor deze mensen, zowel voor
ouderen als jongeren. Wat is f 42 in deze
dure tijd?
'S HEERENHOEK, EEN INSIDER
HOE KAN DAT NOU
Er is overal veel water na deze natte
„zomer''. Vooral de boeren en tuinders
hebben veel last van de wateroverlast.
O.a. ook een gedeelte van Vuchtsohoot.
Voor duizenden guldens wordt in dit ge
deelte van de gemeente Breda schade toe.
gebracht aan de hier wonende agrariërs.
Door de landerijen stroomt daar een
gemeente-loop. Deze behoort tenminste
te stromen, maar dat gaat niet. Te on
diep en overal verstopt. Het water kan
dus niet weg. Openbare Werken werd er
bij gehaald. Een drag-line was toevallig
voor een ander werk, ter plaatse aan
wezig. Mooier kon het al niet. H-et feest
ging echter niet door. De kosten voor de
De onderhandelingen gevoerd
tussen Brussel en Bonn over
het herstel der vooroorlogse
Duits-Belgische grens zijn zo
als men weet gunstig afgesloten
tijdens het bezoek van Presi
dent Adenauer aan Brussel.
De dorpen Losheim en Bildchen
met de streek daaromheen
kwamen onder Duits bestuur.
Brussel ging er nooit toe over
(en zulks in tegenstelling met
Nederlandom de „gecorri
geerde gebiedsdelen" onder
burgerlijk bestuur te plaatsen.
Tot op de huidige dag stonden
Losheim en Bilchen onder mi
litair bestuur.
Het aantal mensen, dat in de
in 1945 „gecorrigeerde" en thans
teruggecorrigeerdestreek
woont, bedraagt 1000 d 1200
zielen. Een aantal dezer „gecor
rigeerde" Duitsers verdiende na
de oorlog een slordige duit met
de smokkelhandel in koffie.
Deze bron van inkomsten zal
na de „terugcorrectie" ophou
den te vloeien.
België staat aan de Bondsrepu
bliek venen bij Fringshaus af.
Verschillende grenskwesties,
zoals het beheer van in beslag
genomen eigendommen bij de
grens, het gebruik door beide
landen van de spoorlijn Raren-
Kalterherberg zijn tot tevre
denheid van beide partijen
eveneens geregeld.
Zal deze Belgisch-Duitse over
eenkomst Bonn doen besluiten
om pogingen aan te wenden
om ook van Nederland herstel
der vooroorlogse grens gedaan
te krijgen? In bijgaand artikel
wordt betoogd, dat ten aanzien
van ons land de aangelegenheid
toch wel wat anders ligt.
gemeente zouden nl. 4 a 500 gulden zijn.
Nu blijft het water staan, met alle ge
volgen van dien.
Aan de Overaseweg woont een gezin
met kleine kinderen, ongeveer 200 meter
van de weg. In deze woning is nog steeds
geen elektriciteit. Stelt u zich voor. Een
stel kleine kinderen en petroleum licht.
Men kan elektriciteit krijgen. Jazeker,
„krijgen". Het kost de bewoner f 1300 en
dan moet hij zelf de sleuf nog graven en
weer dicht maken. Die f 1300 kunnen ook
in 30 jaar aan de GEB terugbetaald wor
den.
Dit zijn zo twee gevalletjes van de laat
ste dagen. Men vraagt zich, als leek af:
Hoe kan dat nou? In deze zelfde laatste
dagen lezen we een stukje in een an
dere krant onder de kop: „Wie zal dat
betalen? Breda!"
In dit artikel stond vermeld, meerdere
malen zelfs, dat Breda met het geld aan
het smijten is, sinds er 100.000 inwoners
zijn.
Dit dan in de sector van de beelden
de kunst. Bedoelde krant bracht lof aan
Breda. Immers, 2 Antwerpse kunstenaars
bleven niet langer onopgemerkt en kun
nen hun werken in Breda laten zien.
Een catalogus welke eigenlijk 3 x zoveel
kost wordt voor f 1,50 verkocht. Een zeer
actief cultureel beleid, dat navolging ver
dient. Tot zo ver.
Het zal allemaal wel zo moeten. Maar
het Is logisch, dat men zich afvraagt,
rondom in het water en modder, of bij
een petroleumlichtje: Hoe kan dat nou?
BREDA, W. D.
KABINETSCRISIS
Ook de heer K. van L. begon zich wat
onbehaaglijk te voelen bij deze ongehoord
langdurige regeringscrisis; en terecht.
Ofsdhoon hij zich schijnt te vergissen in
de betekenis van het geval, en in de
factoren die ertoe hebben geleid.
„Wat willen de partijen nu toch eigen
lijk?", vraagt hij; alsof de partijen hem
niet bijster interesseren, zolang hij maar
een regering boven zijn hoofd heeft.
Wat de partijen willen, kan men te
weten komen door zo nu en dan eens
een krant te lezen of een radio-commen
taar te beluisteren. Zulks vergt een ze
kere mate van concentratie, doch het
is onontbeerlijk ter verkrijging van enig
inzicht t.a.v. ons staatsbestel, en in poli
tieke situaties welke zich mede deswege
kunnen voordoen. Dan zal men er ook
niet licht toe komen, zich de kunst van
het regeren voor te stellen als onafhan
kelijk van de beginselen van waaruit
wordt geregeerd. Zonder een aantal goed-
begrepen principes als basis is het nl. on
mogelijk om enigerlei gezag uit te oefe
nen, of ook maar iets redelijks tot stand
te brengen.
Zo wordt ons aller leven, gelijk dat
onzer voorvaderen beheerst door princi-
pest welke dan ook, en of wij het leuk
vinden of niet. Laat u dus niet in de
luren leggen door de belijders der prin
cipiële beginselloosheid en soortgelijke
humoristen, die u wel eens even van uw
principes af zullen helpen: ge krijgt er
nóg „degelijker" principes voor terug,
die u t.z.t. nóg heviger zullen intrigeren
dan die waarmee ge hebt „afgerekend".
Voorts is men ook hier te lande alge
meen geneigd, de sociaal-econoimiscihe
sector primair te stellen boven alle ove
rige objecten van regeringsbemoeienis.
„Het hemd is nader dan de rok," zo
leert men ons redeneren. Onder bepaalde
omstandigheden een hoogst bruikbaar
principe, doch waar in Nederland bijna
iedereen auto rijdt en niemand in zijn
hemd behoeft te lopen, uitgezonderd een
paar halfzachte studenten# schuilt er in
deze mentaliteit toch iets verontrustends.
Trouwens, ook de welvaartsproblemen-
op-zich kunnen niet anders dan vanuit
bepaalde beginselen worden benaderd,
laat staan opgelost. Hoeveel woningen
kunnen en wórden er gebouwd? Hoe
groot moeten ze zijn? Moeten de grote
steden nóg groter worden, ten koste van
de provincie? Welke projecten, dienden
het eerst te worden uitgevoerd: woningen
of auto-strada's en groothandelsgebou
wen? Zou het vaststellen van een maxi
mum-snelheid binnen de bebouwde kom
iets kunnen bijdragen tot het sociale
welzijn? enz., enz. Alles hangt af van
het principe; óók de loon- en prijs
politiek.
Tenslotte hebben de partijen dan nog
altijd te maken met de beginselen der
constitutionele monarchie; met de gou
vernementele verantwoordelijkheid t.o.v.
Nederlandse staatsburgers èn -onderne
mingen in het buitenland; en wellicht
heeft men zich .in de afgelopen drie
maanden ook al eens moeten beraden
over de staatsrechtelijke functie van de
vakbeweging, met betrekking tot de bui
tenlandse politiek, bijv.
Om kort te gaan: De partijen konden
het niet ééns worden over de beginselen
van waaruit Nederland in de toekomst
moet worden geregeerd, noch over de
vraag, aan welke principes bij het bepa
len van het regeringsbeleid voorrang
moet worden verleend. En dat is géén
„flauwe kul", mijnheer K. van L.!
Mogelijk heeft men intussen toch al
weer een kabinet bij elkaar kunnen com
promitteren. Dan hopen wij er „als jij
en ik en wij allemaal", voorlopig na
tuurlijk het beste van.
BREDA. L. PISON.
Amerikaanse specialisten, die Ja-
vier Pereira uit Bogota gedurende ne
gen dagen in een ziekenhuis te New
York hebben onderzocht, verklaren
geen bewijzen te hebben gevonden,
welke de juistheid van diens bewerin
gen, dat hij 167 jaar is, zouden kun
nen loochenen.
Zij baseren hun verklaring, dat Pe
reira inderdaad ouder dan 150 jaar
zou kunnen zijn, op een diepgaande
ondervraging van familieleden, vrien
den en bekenden van de oude Co-
lumbiaan. De medische wetenschap
kent nog geen methoden om de juis
te leeftijd van een volwassene vast
te stellen.
Pereira geniet nog van een goede
gezondheid.
(Advertentie)
slaap
