Emigranten krijgen er n schok van! Da drienk leutig, hé? (ra dicT) Een Meesterwerk is zoek Het lijkt wel of verf goud kost Eentonige bouw Onwettige uitvoer van appelen Hoe de Rampaartsedijk dicht kwam De toestand op Schouwen-Duiveland Te veel voor grond gevraagd DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 7 SEPTEMBER 1953 Hoe een Australische woning er uit ziet H VEdiu.r1SdochAUStrali! heUS niet z0 Amsterdams Politie- kapel op tournée LIKDOORNS WONDEROLIE ,,'t Couveuse-kindje is nu 'n week oud" Onrustig, gejaagd Landbouwer uit IJzendijke in hoger beroep AANBESTEDINGEN MARKTEN („The Missing Masterpiece") V--' ~1 "I _i_ wiftf riilr© Trim iron-va ria+.ips Doel" (Van onze correspondent in Australië) ET LIJKT WEL of hier allemaal dóje in huis zijn; overal bennen de gordijntjes dicht;;, zo sprak onlangs kort geleden in Australië gearriveerd, tegen mij zijn verwondering uit over de wijze waarop de Australische woning zich aan de vreemdelingen vertoont. Inderdaad, de woningen hier bezorgen emigranten bi] de eer ste aanblik de schok van hun leven; „moeten wij daarin gaan wonen. Doch zoals aan alles, men went niet alleen aan de aanblik van de huizen, doch óók aan de gedachte daarin te moeten wonen. Uiteindelijk is de Australische woning zo kwaad nog niet. Het is soms meer dan verschrik kelijk, zoals woningen er aan de bui tenkant uitzien; klaarblijkelijk vele jaren verstoken van een verfje, doen zij haveloos en armoedig aan. Men vindt zulke woningen wel in het hartje van de grote steden, doch niemand die zich daarover bekom mert. Trouwens: „It is my property" (Het is mijn eigendom) zou de bewoner van het huis snel mededelen. pvE WONINGEN in Australië heb- ben vrijwel allen dit gemeen; ze zijn voorzien van kleine en smalle ramen, bovendien nog spaarzaam in het huis aangebracht. En alsof zij de bewoners nog teveel zijn, heel vaak zijn de overgordijnen gesloten of de jaloezieën neergelaten. Vandaar de opmerking van bedoelde Nederlander. Al zijn de redenen dan ook van geheel andere aard dan hij veronderstelde. De Australiërs zijn n.l. heel erg bang van de zonnestralen, waarmee dit land zo rijk is bedeeld. De zonne stralen worden echter niet buiten de woning gesloten om naar het the ma van de zuinige Hollandse huis moeder verschieten van de stoffe ring tegen te gaan, doch teneinde het in huis zo koel mogelijk te houden. Iets, waarin men wonderwel slaagt! NADELEN VAN STEEN IN AUSTRALIë vindt men buiten de grote steden de woningen meestal van fibro-platen of weatherboard op getrokken. Er is daarvoor behalve uit financieel oogpunt goede re den. Men heeft nl. vastgesteld, dat van steen gebouwde woningen langer de warmte vasthouden dan die van an der materiaal gebouwd, terwijl bo vendien eerstgenoemde woningen vochtiger zijn. Architecten prefereren weather- board-woningen, omdat dit houtma teriaal hun veel ruimer gelegenheid geeft een woning bij het landschap te doen aanpassen door vorm, kleur enz. dan dit mogelijk is bij een stenen huls. Er ls voorts geconstateerd dat fl- bro- of weatherboard huizen bij be hoorlijk onderhoud wel minstens zo lang meegaan als van steen gebouw de woningen. DE PRIJZEN voor rijke kleuren-variaties. Doch men neemt het liever gemakkelijk; bruin en geel zijn weinig besmettelij ke kleuren, geven dus niet zoveel werk. Mede door de invloed van de „nieu welingen" in dit land, ziet men de laatste jaren zeer langzaam enige verandering optreden In de nare ge lijkvormigheid. Men ziet hier en daar ook de hand van de architect tot uitdrukking ko men bij bouw van nieuwe woningen. Doch een semi-overheidsinstelling als b.v. de Housing Commission, die het vorig jaar plm. 50.000 woningen liet bouwen, negeert in haar wonin gen alle architectuur en doet wonin gen ln weinig afwisseling aaneen rijen. Hetgeen men echter vaak aan schoonheid bij de huizenbouw moet missen, wordt wel vergoed door een verzorgde bloemen- en plantentuin, welke verlevendiging aanbrengt. Dat vrijwel alle woningen voorzien zijn van jaloezieën of andere tegen de zon beschermende voorwerpen, laat zich ln dit land van de zon wel begrijpen. Voorzover de woningen dan nog zijn geverfd, heeft men een vrij sma keloze uniformiteit; de weatherboard- huizen zijn vrijwel alle voorzien van een bruine kleur met groen dak; fi- bro-huizen geel met grijs dak. En toch lenen de huizen, aangepast aan de prachtig groene omgeving, zich Zo zien de meeste woningen in Aus tralië er uit; golf-plaatijzeren dak; wanden van weatherboard en een front-warande. Dit is de woning van een Nederlandse emigrant, wiens zoontje voor deze gelegenheid zijn Volendams costuum had aangetrok ken. J-JET PRIJSVERSCHIL tussen de dl- verse woning-typen is niet zo buitengewoon groot. Waar een normale woning op plm. 1400—2000 (f13.000—f17.000) komt, was tot voor kort dé prijs van een stenen huis in hetzelfde type plm. 600 duurder. Mede als gevolg van het feit, dat stenen thans zeer ge makkelijk zijn te verkrijgen, is dat prijsverschil belangrijk verminderd. De emigrant en ook de Austra liër volstaat in het algemeen met een eenvoudig huis, meestal bevat tend twee slaapkamers. Merkwaardig ls nl„ dat de „standaard" van een huis gewoonlijk door het aantal slaapkamers wordt aangegeven! De rest van de woningen verschilt ge woonlijk niet veel. De prijzen voor de woningen houden daarmee ver band en uiteraard ook met omgeving, de „stand", uitzicht enz. Onlangs werd de voor Australië re- cordprijs van 9000 (plm. f 60.000) betaald voor een stuk grond voor bouw van een woning in Bellevue Hill nabij Sydney. Vraag niet wat dan het huis gaat kosten! Want op zulke plaatsen vindt men gemakkelijk wo ningen, die tienvouden van die in het normale genre vorderen. GEBOUWD OP DE ZON (Een jeugdherinnering) I zep huidige inzichten stammen uit £)e Australische huizen zijn gebouwd op de zon, d.w.z. men houdt enerzijds rekening met een zo koel mogelijk huis en anderziids met hpt volle genot der natuur. Vrliwel elk huls bulten de grote steden, heeft een front-warande, sommigen bovendien een back-warande of terras. Heeft men gebrek aan ruimte, dan plaatst men glas ln de warande en heeft er een kamer bij. heel vaak worden de -1SS des zomers als sleep-out" wtmnde E W,°rtt dus een be<i op de tlsch ln de openlucht6" PraC" een 6 W'"d^hrt^iï niet alleen sterk is. doch ook bh goed verfwerk 's avonds snel afkoelt Het nrnsverschil met dakpannen is p"c! tisch nihil doch men 7.5et nu eenmaal vonrdeleri m het plaatijzer. lükt *lleUu ?angek°.TTien Gerant nikt. dat houten huis met plaat ijzeren dak maar een armoedig geval dew\WefV: !atpr bpter waar- i«Sv«2n:.OSkw"-rha VERVELOZE BOEL auur, doch wie er rif» l zen ziet krijgt de indruk dat gè' noemd artikel goud kost. 2 HILAIRE BELLOC TK zie mijn vader nog binnenstappen op die avond. Zijn wandelstok, met een afgemeten gebaar in de para- pluiebak deponerend. De wandelstok waarmee weliswaar gewandeld werd, maar die wij ook van de andere kant kenden, 't Was een veilig gevoel als hij rustig in de bak stond. Vader keek uitgesproken „prettig", en een vlugge inspectie moet hem er van overtuigd hebben, dat wij ook prettig gestemd waren. Dat waren wij trouwens meestal in die dagen, we hadden toen nog niets van ismes ge hoord en maalden nog niet om cul tuurwaarden. We waren alleen maar gezonde jongens; en we leefden in 'n tijd, dat de meeste gezonde jongens met velen waren thuis, 't Was pret tig! Vader ging hooit zo maar zitten, hij nam dus plaats. Hij verhief een sigaar op bijna plechtig uitgebreide wijze, tot dienstbaarheid aan de humanitas en moeder en wij werden „oor"; want vader had iets te vertellen - en 't was een prettig verhaal dat wisten we. Hij, die onze Vader heeft gekend, weet dat de voorbereidingen steeds een fijn af gestemde inleiding vormden. Tk ben met Van Raat op stap ge weest" - begon hij. Van Raat Wij kenden hem had alle kwalitei ten van een dorpse aristocraat. Hij was rijk, Handel Hij ging rijk gekleed Hij sprak met accent. Hij was vies van al wat naar armoe rook; en in dat laatste ging hij heel ver. Hij waste tien keer per dag zijn handjes, en het vaatwerk nodig om het vochtgehalte van hoogst derzelver op peil te houden - was voorwerp van uiterst hygiënische voorzorgen. Dat was overal bekend. Ook in de zomer droeg hij handschoenen. Genoemde Van Raat dan. was aan zijn stand ver plicht Vincentiaan te zijn en dat hield in huisbezoek. Voila, in deze functie dus, was Vader met hem op stap ge weest. De tocht was langs krotten en achterbuurten gegaan waar de heer Van Raat zich zodanig had aangesteld dat Vader hem op weg naar de laat ste pupil duchtig de les had gespeld. Hij moest zei Vader proberen te zijn zoals een behoorlijke vent be "oort te zijn. „Recht op de man af - vriendelijk tegemoetkomend - en vies van niets." Krijg je een stoel dan ga je zitten en presenteren ze je een kop Koffie dan drink je ze uit, en daarmee basta." streelde vader z'n neus met de Ule blauwe rook van zijn sigaar - zo dat voorgaand inzicht kans kreeg bij ons allen te bezinken. De meeste on- vaders vertellingen! U)E volgende en laatste cliënt was „Mieke op de Hei".... Deze men sen, zei ik, van Raat, hebben recht op ons medeleven. Kun je ze dat niet ge ven, schei er dan mee uit. Daar Vader Voorzitter was - moest dit voor Van Raat voldoende zijn ge weest. We vervolgden zwijgend onze weg door het kronkelpaadje op de Hei. En we zagen ze gaan - twee def tige heren, rustig stappend, met hun deftige wandelstokken tikkend het rhythme hunner zelfstandigheid, ieder op zijn wijze. Mieke, in een scheef gezakte plak genhut - vuil wijfke - groengeel pin- haar - gerimpeld mummelmondje - met enkele tandstoppels, lichte nij ging tot knevel en baard en in iedere rimpel gecondenseerd vuil - een be haarde wrat naast het pinneusje - waaraan latent een druppel in labiel evenwicht. Soms zonk de druppel tot vallens toe, maar met een onnavolgbare rou tine werd de kleine vluchteling dan teruggehaald. We kenden haar van de straat met haar negotiebakje. Haar kleding; som mige delen moeten vroeger bruin en groen zijn geweest - maar nu was al les vaal. Toen de heren dan binnen stapten, at Mieke pap. Ze bood stoelen en „verexcuseerde zich" voor het pap eten. Vader zette het pap-etende Mie ke keurig in de verf voor ons De neusdruppel ging langzaam neer, tel kens op het laatste nippertje - hup terug - tot er op eens - en Van Raat moet dit proces gefascineerd hebben gevolgd - nèt geen laatste nippertje meer was - en de druppel in de pap ten onder ging. „Verexcuseer" zei Mieke - en at door. Op de geïnteres seerde vraag van Vader of ze nu niet vies was - kwam tot zijn groot ple zier en tot oneindige walg van Van Raat - het radde antwoord: „Van zoo'n bietje menheer - et is ommes toch mor van men eigen"Daarna kwamen de kommekes ter tafel en zei Mieke: „een bakske kan er toch nog wel af". „Ne mens, moet wat hebben, hé zei Mieke en Vader beaamde het met enig leedvermaak. „Das zeker, Mieke, schenk maar eens in, want ik heb er dorst van gekregen." Van Raat pro beerde er van af te komen, maar ik keek zo eens, zei Vader, en hij schik te zich toen maar. Wat een vader hadden wij, niet waar. Waar zelfs rijke handelaars aan gehoorzaamden. We rilden van trots, Mieke beademde het vaatwerk en trachtte met een handdoek volkomen naar stijl de suggestie „proper" op te roepen. Pijnlijk getroffen, bijna sme kend, moet Van Raat nogmaals ge tracht hebben er van af te komen. De koffie gulpte in de kommekens. Vader dronk - Mieke dronk - en Van Raat keek naar de kom, keek naar Vader - naar het schijnt met moordlust in zijn ogen en toen naar Mieke met afgronden van verach ting. Zijn kop was beschadigd - een klein driehoekje ontbrak in de raiid - en je kon zien, dat de breuk niet nieuw was Een lichtstraal verhelderde plots het gelaat van Van Raat. Langzaam en sluw draaide hij het kopje om en om tot het ontbrekende hoekje naar zijn kant stond. Sluwer loerde Mieke, glimlichtjes in haar rood-omrande fretoogjes. Van Raat dronk langs 't kapotte hoekje, een overwinnaarsblik afzendend op zijn omgeving. Wie zou er immers ooit uitgerekend langs zo'n gaatje drinken. Op Mieke gericht voelde de blik onraad en begon zich terug te trek ken, er was iets van het „worde licht" in haar stem, toen Mieke sprak: ,,Da drienk leutig hé Van Raat, daor drienk ik ook altijd laanst". Toen moet een ziel in 't niet verzonken zijn „En nu naar bed, jongens! En Va ders blik probeerde dwars door de nagalmende pret streng te kijken wij wisten echter te goed wat wérke lijk streng was en onze tranen-la- chende moeder stelde maar voor nog een extra bakje te drinken op de za ligheid van de verzonken ziel. Van toen af was er geen kapot kopje meer in huis of 't was „Da drienk leu tig, hé, Van Raat!"' R. V. V. Z. B. en exporteur in hoger beroep yOOR het Haagse Gerechtshof, dat in Middelburg een economische zit ting hield, hebben terecht gestaan de administrateur van de veilingsvereni ging „Zuid-Beveland" J. G. C. als vertegenwoordiger van deze vereni ging en R. J. T. fruitexporteur uit Den Haag. Zij waren beschuldigd van overtreding van het voedselvoorzie- ningsbesluit door uitvoer van appe len naar het buitenland, zonder dat daarvoor een geldige machtiging was uitgegeven. In December van het vo rige jaar diende deze zaak voor de economische politierechter te Middel burg. De V.V.Z.B. werd toen veroor deeld tot f 1.000 en het storten van een waarborgsom van f 5.000 voor de tijd van 2 jaar C. werd veroordeeld tot twee jaar. C. werd veroordeeld tot f 200.- subsidiair een maand hechte nis en T. tot f 400.- en het storten van f 1000 voor de tijd van twee jaar. De procureur-generaal kwam tot de conclusie, dat hier sprake was van een ernstige overtreding, omdat de goede verhouding van Nederland met de buitenlandse handelsrelaties in het nauw was gebracht. Hij gaf toe, dat het bedrijfschap voordien wel vaker door coulant optreden tegenover ex porteurs in overtreding van het voed- selvoorzieningsbesluit was geweest, maar zag hierin geen reden om de V.V.Z.B. onschuldig te verklaren. Spreker besloot met erop te wijzen, dat hier van knoeierij mag worden ge sproken en vroeg voor beide verdach ten bevestiging van het vonnis. Nadat C. en T. zich hadden verde digd, was het woord aan mr. C. M. Kegge, die na een uitvoerig pleidooi, waarin hij opmerkte, dat verdachten volgens hem niet in strijd met de voorschriften hadden gehandeld, vrij spraak bepleitte. Uitspraak op 17 September a.s. in Den Haag. Concert te Zierikzee F HET KADER van de adoptie maakte het hoofdstedelijke mu ziekcorps een tournee over Schouwen Duiveland. Op verschillende plaatsen werd een zeer gewaardeerd concert gegeven, zo o.a. in Zierikzee, nadat het corps op het stadhuis was ontvan gen waar burgemeester Jhr. Mr. J. Schuurbeque Boeije herinnerde aan het eerste bezoek van deze kapel tij dens de eeuwfeesten in 1949, en aan het doel van de door Amsterdam ge boden culturele hulp. Aan de kapel meester. de heer Joh Pinkse, werd na mens dé gemeente een ets van de bei de Havenpoorten overhandigd met verzoek deze piaat in het repetitielo kaal van de kapel in de hoofdstraat op te hangen. Inspecteur H. Ham- minga dankte namens het corps voor dit geschenk. Hij herinnerde er aan, dat er aanvankelijk enige schroom bestond met de muziek naar het ramp gebied te gaan. maar thans is wel zeer duideüjk gebleken, dat er aan goede ontspanning behoefte bestaat. Het corps heeft het zich dan ook tot een eer gerekend hier de gewenste ontspanning te brengen. Vol lof was spr. over de behandeling in Zierikzee, waar men zich uitslooft om de man nen het zo aangenaam mogelijk te maken. Tijdens het concert op de Oude Ha ven, waar honderden luisteraars ston den opgesteld, verscheen onverwacht burgemeester mr. Arn. d'Ailly, die met een sportvliegtuig naar Haamstede was gekomen en met de burgemeester van Haamstede Jhr. R. Roell naar Zierikzee was gekomen. ZEA onder hield zich met inspecteur Hamminga, die aan de politiekapel was toegevoegd op deze edlandelijke trip. EEN EPOS IN HET KLEIN Wanneer men over de herstelwerk zaamheden aan de dijken op het eiland Schouwen-Duiveland spreekt, schrijft ir. K. Bazlen in het jongste nummer van het Contactblad voor de Schouwse dijkendiehters, dan denkt men natuurlijk in de eerste plaats alleen aan de meest bekende en meesl- genoemde werken, te weten die bij de Schelphoek, Ouwerker, Stevensluis etc. en men vergeet dan dat er nog op vele andere plaatsen minstens even bard tegen het water is en nog wordt gestreden. Een van deze andere plaatsen Ls de Rampaartsedijk. De strijd welke hier tegen het water is geleverd, is bij ve len niet bekend; alleen zij, die hier zelf hebben gewerkt en gezwoegd, we ten wat hier tot stand is gebracht en onder welke moeilijke omstandigheden hier werd gearbeid. De Rampaartsedijk. met de Kapel- dijk vormt de grens van de polder dé Vier Bannen aan de ene zijde en de polder Oosterland en Sirjansland aan de andere zijde. Hij loopt onge veer in Noord Zuidelijke richting en deelt het tegenwoordige eiland Dui veland middendoor. Na inpoldering van laatstgenoemde polders, was hij (Advertentie) geen buitendijk meer, doch slechts een binnendijk, welke als direote buiten waterkering geen dienst meer deed. De lengte van de dijk bedraagt rlu® 7 5 kilometer en de hoogte varieert van 1.80 tot 3.50 meter boven N.A.F. ZEVEN GATEN VERWI1D E R O MET Weg met onhandige likdoornringen en gevaarlijke scheermesjes. Een nieuw vloeibaar middel, noxacorn, neemt de pijn weg in 60 seconden. Eeltplekken en eksterogen verschrompelen met wor tel en al. Bevat gezuiverde wonderolie, jodium en het pijnstillende benzocaïne. Een flesje NOXACORN Antiseptisch Likdoornmiddel van f. 1.35 bespaart U veel ellende. Kan. J. Vlerick diocesaan hoofdopziener U)E BISSCHOP van Gent heeft Kan. J. Vlerick benoemd tot diocesaan hoofdopziener van het La ger Onderwijs voor de provincie Oost-Vlaanderen. Kan. J. Vlerick is in de Neder landse onderwijswereld een zeer ge zien figuur, vooral bekend om zijn lezingen en cursussen op Bouvigne. Hij is in dez ehoge functie de opvol ger van wijlen Kan. Quintelier. (Advertentie M ij n h a r d t's Zenuwtabletten sterken en kalmeren Uw zenuwen. Lloe is het gesteld bij Schelphoek, vroegen wij aan een der water- bouwdeskundigen, die al maanden op Schouwen-Duiveland sloven. 't Kernachtig antwoord luidde. „Schelphoek was een couveuse kindje. Dat is nu een week oud en de doktoren hebben meer moed dat het in leven bhjft, dan voordien. Ze hopen zelfs er een gezonde baby van te ma ken." De goede verstaander kan hier uit opmaken, dat Schelphoek nog een zwak geval is en dat er hard gewerkt VOOR het Gerechtshof te 's Gravenhage, dat een zitting hield in hst Kantongerechtsgebouw te Terneuzen, werd onder meer de zaak behandeld tegen de landbouwer M. M. J. B. te IJzendijke, die door de economische rechter te Middelburg werd veroordeeld wegens een mis drijf tegen de prijsopdrijvings- en hamsterwet. tot een geldboete van f 2Ó00.— subs. 3 maanden en een gevangenisstraf van 5 maanden, waar van 4 maanden voorwaardelijk met een proeftijd van 3 jaar. D„ die tegen dit vonnis in beroep D kwam, omdat hij meende onschul dig te zijn zou als lasthebber voor zijn familie een perceel grond heb ben verkocht tegen 'n prijs van f 2500 per gemet hetgeen ongeveer f 1500 meer was. dan de verkoopprijs, die voor deze grond was toegestaan. Vier getuigen a charge werden in deze zaak gehoord, onder wie twee landbouwers, die grond van de fami lie van B. in pacht hadden en aan wie hij deze grond tegen een prijs van ƒ2500 per gemet zou hebben aange boden. Deze getuigen waren hierop niet ingegaan omdat zij de prijs veel te hoog achtten. Ben derde getuige, een landbouwer te Aardenburg, die eveneens grond van B.'s familie in pacht had, was cr. nadat reeds eerder een deel van de bij hem in gebruik zijnde grond aan anderen was ver kocht. noodgedwongen tenslotte toe overgegaan een perceeltje te kopen tegen de prijs van ƒ2500 per gemet. Een viertal getuigen a décharge werd eveneens gehoord. Twee daarvan, bei den landbouwer, verklaarden van B. percelen van genoemde grond te heb ben gekocht tegen een prijs, die niet uitging boven de toegestane. De procureur generaal, mr. Kist, sprak als zijn mening uit, dat men hier met een zeer ernstig feit te doen had. Hij achtte het bewijs geleverd en requireerde. zowel omdat B. reeds eer der wegens economische delicten werd veroordeeld als in het belang van de algemene preventie, bevestiging van het vonnis van de economische rech ter. De verdediger van B., mr. A. Mout, was van oordeel, dat de getui genverklaringen in deze zaak zeer vaag waren en hij achtte het gevaarlijk zijn cliënt op grond daarvan te veroorde len. Vrijspraak zal zijns inziens dan ook moeten volgen, doch mocht het Hof hiertoe niet kunnen besluiten, dan meende de verdediger, dat met een geldboete kan worden volstaan. De president van het Hof, mr. Ver veen, bepaalde de uitspraak op 17 Sep tember a.s. moet worden om de nooddichting te consolideren en om te bouwen tot een hechte zeewering, die de najaarsstor men het hoofd kan bieden.* Aan fanfaronnades hebben Water staat en de dijkendiehters allerminst behoefte. Ze roepen vast geen „hei" aleer ze over de brug zijn en zetten hun krachtsinspanning doelbewust voort. OUWERKERK BAART NOG MEER ZORG Liet stormweer van veertien dagen geleden, heeft de dijkendiehters op Duiveland lelijk parten gespeeld en zo is de situatie bij het gat van Ou- werkerk nog verre van vriendelijk. Het Westelijke gat heeft men. gelijk bekend, kunnen sluiten, maar bij de Oostelijke gaten liep het grondig mis. Intussen heeft men de toestand nu in zoverre geconsolideerd, dat mem hoop heeft de dijkskoppen. waar de landingshoofd tegenaan moeten wor den gebouwd, .behouden kan. Hard wordt thans gewerkt aan het nieuwe bezinkingsplan. Tussen de bei de Oostelijke gaten wordt een nieuwe drempel gemaakt, waarop straks de caissons moeten geplaatst worden. De rijswerkers van Schelphoek zijn naar Ouwerkerk gekomen om hun makkers bij het vlechten der zink stokken te helpen. Inderhaast wor den nu een paar zandplaten voor hen opgespoten, waar ze hun werk op kun nen verrichten. Op 'n week na kan men nog niet zeggen wanneer 'n tweede poging tot dichting wordt gedaan en men rekent er niet op. dat dit nog in September kan gebeuren. De stroom heeft op de slikken onlangs geweldig huis gehou den en bij de sluitingsgaten zijn zeer diepe geulen ontstaan, die heel wat zinkstokken zuilen opslokken voor ze beteugeld zijn. "poen na de ramp zowel de polders Vier Bannen Sirjansland en Oos terland onderliepen, bezweek ook deze dijk. Niet minder dan zeven gaten sloegen in de dijk en aan beide zij den werd hij daarna hevig aangeval len, door de golven en het getij. Geen wonder dat hij het zwaar te verduren kreeg Afkalving op afkalving volgde en vooral bij springvloed stak hij, ge zien zijn geringe hoogte, nauwelijks be ven het water uit en stroomde dit er zelfs hier en daar overheen. Met de strijd om de dijk verder te behouden en om de gaten te dichten, werd reeds kort na de ramp een aan vang gemaakt. Moeilijk, zeer moeilijk werk was het. niet zozeer vanwege de grootte en diepte van de gaten, dan wel door de geïsoleerde ligging van de dijk. Alle aanvoer van arbeidskrach ten 'materieel en materiaal moest na genoeg over het water geschieden, omdat de dijk over land niet was te bereiken. Juist dit maakte het werk zo moeilijk. Groot materieel kan bij het werk niet komen. De strijd tegen het water werd hier derhalve in hoofdzaak niet door machines, doch door mensen verricht. Het werd een strijd met behulp van zandzakken, met gebruik van rijshout en steen. Van Zijpe af werden de gevulde zand zakken, per Dukw en aanhangwagen aangevoerd. Landingsvaartuigen as sisteerden van de andere kant. Van Vianen uit opereerden vrachtauto's. De stroom was vaak zó sterk, dat de Dukws nauwelijks op de overstroom de aanvoerweg konden blijven rijden. Dag en nacht werd hier gewerkt. Langzaam vorderde het werk. EERSTE SLUITINGEN (~Yp 23 April, 13 en 15 Mei werden hier de eerste drie gaten geslo ten; 16 en 17 Juni volgden er weer twee, doch twee nieuwe gaten ont stonden op zeer slechte plaatsen in de dijk. Op 5 Augustus konden de twee laatste gaten van de dijk worden ge dicht en wel dat bij het Laurenswegje en dat bij de boerderij Spuiwijk. Vooral bij het gat bij de betonweg werd hard gezwoegd. Terwijl men aan de ene kant van het gat 15 meter per dag won. ging aan de andere zijde 5 meter verloren, maar men vorderde. Groot waren de stroomsnelheden. he vig de uitschuringen. Het gat bij de Laurensweg moest uiteindelijk nog worden bezonken en de koppen met dekzeilen beschermd. In totaal hebben ongeveer 400 man aan de dijk gewerkt en niet minder dan 960.000 zandzakken werden aan gevoerd. gevuld en in de gaten ge bracht. Nog is het maar een schamel dijkje en van een veilige waterkering is nog geen sprake. Maar men werkt verder aan de versteviging. Tenslotte onthoudt ir. Bazlen niet zijn hulde aan de mannen, die zich hier week in week uit, bij dag en bij nacht inzetten. WOONHUIS TE SLUIS. Voor rekening van mej. A. Vervaeke werd aanbesteed door architect W. Bruijnooge, het bouwen van een woon huis aan de Kapellestraat te Sluis. Hier voor werd als volgt ingeschreven: Metselwerk: H. Bogaard f 9695; C. Cort- vriendt f 8095. Timmerwerk: J. J. van Hee f 7109; H. van Poucke f 6940. Metsel- en timmerwerk: F. Leenhouts f 16.900; C. G. Hast f 17.780; Alf. Bogaard f 16.600. Massa: H. van Poucke f 19.580; J. J. van Hee f 18.265; C. Cortvriendt f 18.178. Schilderwerk: Gbr. van Damme f 1260; J. van Horck f 1190; A. Zonnevylle voor f 1125. Alle inschrijvers zijn woonachtig te Sluis. DEN BOSCH, 5 September 1953. Op de pluimveemarkt van heden wer den aangevoerd circa 19.350 stuks. Prijzen: kippen van 1.601.65; tamme konijnen 1.451.50, beide per k.g. levend gewicht: tamme konijnen 3.507.00; oude hanen 2.754.00, beide per stuk. Overzicht: zeer grote aanvoer van kip pen, matige handel met iets lagere prij zen. Groter aanvoer van tamme konij nen, handel iets vlugger met stijgende prijzen. Weinig aanvoer van oude hanen, kalme handel. DINSDAG 8 SEPTEMBER. HILVERSUM I 402 METER. KRO: 7.00 Nws; 7.10 Gram.: 7.15 Gymn.; 7.30 Gram.; 7.45 Morgengebed en liturgische kalender; 8.00 Nws en weerber.; 8.15 Gram.; 9.00 Voor de vrouw; 9.35 Gram.; 9.40 Lichtbaken, causerie; 10.00 Voor de kleuters; 10.15 Gram.; 11.00 Voor de vrouw; 11.30 Kamerorkest; 11.55 Gram.; 12.00 Angelus; 12.03 Gram. (12.30—12.33 Land- en tuinbouwmeded.); 12.55 Zonne wijzer; 13.00 Nws en Kath. nws; 13.20 Act.; 13.25 Amusementsmuziek; 14.00 Ge- var. programma; 14.50 Metropole-orkest en solist; 15.30 Ben je zestig?; 16.00 Voor de zieken; 16.30 Ziekenlof; 17.00 Voor de jeugd; 17.15 Felicitaties voor de jeugd, 17.45 Regeringsuitzending: Dr. E. Emmen De positieve kant van emigratie; 18.00 Rhythmische muziek; 18.20 Sport; 18.30 Voor de jeugd; 18.52 Act.; 19.00 Nws; 19.10 Gram.; 19.15' Uit het Boek der Boeken; 19.30 Gram.; 20.25 De gewone man 20.30 Radio Philharmonisch orkest, en sol. (in de pauze De emigrerende Kerk causerie); 22.15 Gram.; 22.20 Orgelconcert; 22.45 Avondgebed en lit. kalender; 23.00 Nws; 23.15 Radio Philh. orkest en soliste; 23.35 Tenor, bariton en bas; 23.5024.00 Gramofoon. HILVERSUM II 298 METER. AVRO: 7.00 Nws; 7.10 Gram.; VPRO: 7.50 Dag opening. AVRO: 8.00 Nws; 8.15 Gram.; 9.00 Morgenwijding; 9.175 Gram.; 9.30 Voor de huisvrouw; 9.35 Waterstanden; 9.40 Gram.; 10.50 Voor de kleuters; 11.00 Voor de zieken; 11.30 Alt en piano; 12.00 Gevar. muziek; 12.30 Land- en tuinbouw meded.; 12.33 Voor het platteland; 12.40 Amerik. Muzikale Kaleidoscoop; 14.20 Gram.; 15.00 De Gummibal, hoorspel: 15.10 Hammondorkest; 15.45 Gram.; 16.30 Voor de jeugd; 17.30 Gram.; 17.45 Lichte muziek; 18.00 Nws; 18.15 Pianospel! 18.30 Van Groenlanders en Eskimo's; 18.50 Gram.; 18.55 Paris vous parle; 19.00 Voor de kleuters; 19.05 Fanfare-orkest; 19.30 Strijkkwartet; 20.00 Nws; 20.05 Amusem.- orkest; 20.45 Meded.; 20.50 Disco-nieuws; 21.35 Gevar. muziek; 22.15 Jazzmuziek; 22.45 Buitenl. overzicht; 23.00 Nws; 23.15 New York calling; 23.25—24.00 Gram. BRUSSEL 324 METER. 11.45 Gram.; 12.30 Weerber.; 12.34 Gram.; 13.00 Nws; 13.10 Voor de tuinbouwers; 13.15 Piano spel: 13.30 Gram.; 13.45 Pianospel; 14.00 Gram.; 15.00 Symphonie-orkest; 16.00 Gram.; 17.00 Nws; 17.10 Gram.; 17.15Voor de kleute'rs; 17.30 Gram.; 17.50 Boekbe spreking; 18.00 Jeugd en muziek; 18.30 Voor de soldaten; 19.00 Nws; 19.40 Oud- Vlaamse liederen; 19.50 Causerie; 20.00 Verzoekprogramma; 20.15 Voor de vrouw 21.00 Omroeporkest en soliste; 22.00 Nws; 22.15 Gram.; 22.55—23.00 Nws. BRUSSEL 484 METER. 12.10 Gram.; 13.00 Nws: 13.10, 14.00 en 15.00 Gram.; 16.00 Lichte muziek; 17.00 Nws; 17.15 Gram.; 18.30 Pianorecital; 19.00 Hebreeuws concert; 19.45 Nws; 20.00 Omroeporkest; 21.00 Gram.; 22.00 Nws; 22.10 Lichte mu ziek; 22.50 Nws. 17) „Vijftig duizend, misschien! Ze is er gek over!" „Wel, 't is haar geld", mopperde de oude vrouw. „Maar weet je, vijf tig duizend pond! herhaalde het bedrag nog eens en zei dan: „Ik zeg u, dat hebben alP °Ver is' °ma- We haar af te mdenr* °m het „Alles wat we konden hebben we gedaan, lieve Lady Norbolt Ik weet wat we aan onze familie verplicht Bij het woord „onze" eriinsrU oude dame nog meer dan te voren maar ze zei niet meer dan: Viiftié duizend pond!.,.. Nu ja, 't i's haar Ardee. beroemd' °®a!" brulde „Neen, dat niet! Ze is bekend i„ maar je kunt niet zeggen dat beroemd is", zei de DoSfhiére waar! heerste ^oT'rie'6 de Feho°rbuis be ien vergissing herstel- »Zü niet, lieve Norbolt hfj J Boumit."die het schilderÖ maakte. „Dat zeggen de Fransen wel van een ezel zei Lady Norbolt, die als EVdTn ?et/rfnse. °fficieren gedanst had in de Tuileneen „Wel, in alle geval", zei Ardee „Hij is erg in de mode. Hij heeft „Verloren Liefde" geschilderd, weet u!" „Is dat zoiets als „Liefde en Dood" van Watts?'" vroeg de oude dame. Elless schudde haar hoofd: ,,'t Is een soort zigzag!" schreeuw de zij. „Een wigwag", zuchtte de oudfe La dy Norbolt tevreden. „Dat is zeker 'n Amerikaanse naam voor liefde." En dar slaat ze haar ogen neer, zoals oude mensen soms doen, als plotseling hun levenskracht ver-, dwijnt en ze slaap krijgen. De twee Dees keken elkaar aan. Ardee knik te en raakte het voorhoofd onder de pruik even met haar lippen aan. En Elless, die in hoofsheid niet voor Ardee wilde onderdoen, deed hetzelf de aan de andere kant. „Goede nacht, lieve Oma', brulde Ardee. „Zal ik Smithson sturen?" „Ja", zei de slaperige oude stem en de ogen gingen nog een ogenblik open. Ze herkenden Elless nog en vielen dan weer dicht. Toen Ardee Smithson gehaald had, gingen de twee weg, met het gevoel, een goede daad gedaan te hebben en met hun jeugd de ouderdom geëerd te hebben. Dan zocht elk haar slaapkamertje in de bovenste verdieping op en Ardee droomde spoedig, hoe ze zich voelen zou ais ze 20.000 als een paar kwartjes in haar zak had en Elless bad, geleerd door de ondervinding, om de kruimels, die van de tafel val len en besloot, geen energie te ver liezen in dromen. v=,ne!Ty, Berington, die een man 9 mir Was' zat' als aItiid. om onend (no.r!gens aan zijn bureau. Hij las ze Jn .correspondentie zelf en komen' Hi?r zi^n secretaris liet mensen Hei W?l "iet van dat soort anderen stelt. n d® macht van Er waren die morgen niet veel brieven, maar op eon heel grote en veloppe met het kleurige bilzeen van het Plantagenet Hotel (drie gou- den luipaarden op azuren veld, zilver op bleke ondergrond en het devies „Dieu seul in dit reliëf) in de lin kerbovenhoek zag hij een adres in grove letters, dat hem deed glim lachen. Hij legde de brief opzij, tot hij de andere post doorgezien had Dan opende hij deze. Hij herkende ,1e hand als die van den Duque, die hand van dat beroemde geslacht, dat (in vrouwelijke lijn) teruggaat tot in een ver verleden, toen Aragon pas naam kreeg. Hij was vijf jaar geleden sinds zijn laatste transactie met dezen gro ten edelman, want de Duque de Emonsillado was geen kunstbescher mer en de kleine dienst, die Henry Benslngton hem had kunnen bewij zen, had niets te maken met schil derijen, maar met een poging tot af persing, waarvoor de goede diensten van een deskundige nodig waren. Hij daoht bij zichzelf, toen hij de brief op zijn handen hield, voor hij hem las, dat er toch wel een bij zondere reden voor Zijn Hoogheid moest zijn om zelf de pen te voeren. Dat was werk, dat hij anders liever niet deed. Hij gebruikte liever een machine. Toen hij de brief inzag, bleek de reden duidelijk genoeg. Zijn Hoogheid versmaadde iedere uit vlucht. maar sloeg spijkers met kop pen: Beste Harry, „Ik heb je in geen jaren gezien. Maar ik ben er zeker van, dat je het goed maakt. Kijk eens, dat ding van die Bourzwas mot Je, voor onderge tekende houden. Waarom gaat je niet aan. Zeg maar, wat 't moet kosten. Maar als ik 't niet krijg, maak ik ruzie. Telefoneer niet. Ze horen al les. Maar stuur effe een briefie." je Hardy. Henry Benslngton glimlachte nu meer dan ooit. Ja zeker, hij wist waarom Zijn Hoogheid dit bod deed en zo vroeg! "t Was niet iets voor den Grande van Spanje geweest, om da delijk toe te slaan, toen het ding terug kwam van de tentoonstelling, of zelfs nog eerder; maar hij was op reis geweest en hij had nu pas het nieuws gehoord, dat Verecundia op het Meesterstuk uit was. Hij had geen tijd verloren, maar dadelijk geschreven en nog vóór middernacht gepost. Het was weer zijn oude spel, Vur- ry dwarszitten! Juist, wat hij twee jaar geleden gedaan had met de villa en geprobeerd had met het folio op de veiling bij Christie. Henry Ben- sington stond op en zoals zijn ge woonte was, als hij opgewonden was, ijsbeerde hij door de kamer. 't Is toch eigenaardig, dacht hij en zijn glimlach kwam met die ge dachte terug hoeveel geld een mens wil betalen voor zijn ondeug den. Hij had voor zichzelf al uitge maakt, dat Verecundia opgedreven kon worden tot dichtbij de 20.000, ze ker tot boven de 15.000 en daar komt me nu die gemene schoelje van een Hardman in de markt met zijn millioenen. Hij kon de prijs maken, die hij wilde. Het klonk dwaas en het was dwaas, maar hij kon voor dat ellendige doek zeker 20.000 maken, als hij goed speelde en dat was hij van plan. Toen al deze verheven gedachten door Henry Bensington's ziel waren gegaan, zette hij zich neer en. na een kladje te hebben gemaakt, schreef hij, eigenhandig, op zijn mooi ste briefpapier, het gevraagde ant woord. Beste Hardy, „Uw brief heb il» ontvangen, maar ik heb slecht nieuws. Het ding is ge stolen. Ik heb het verlies vanmorgen geconstateerd, toen ik de safe open de. Misschien zullen we het terug krijgen. Ik weet het niet. Mijn er varing met diefstallen van dit soort is. dat men ze spoedig op het spoor komt of nooit. Maar ik zal u op de hoogte houden. Ik zal intussen ook ons beider Vriendin een en ander moeten mededelen. Ik lees uit uw brief, dat u weet, dat ze 't wil kopen. Heb ik juist geraden? Ja, dat heb ik." Uw Harry. Dan belde hij en stuurde een bo de, die de opdracht kreeg, de brief persoonlijk aan den Hertog te over handigen. En dat gebeurde. Het was elf mi nuten voor tienen, toen de bode van Hcnry Benslngton de brief aanbood aan de prachtige Catharina Il-suite van het Plantagenet Hotel en dat 'n grote dreigend uitziende man die op dat ogenblik nog in hemdsmouwen ivas en nog niet ontbeten had, de brief aannam. Tien minuten voor tienen was de deur weer dicht. Negen en een halve minuut voor tienen hoorde de bode van Bensing- ton, die in de gang op de lift wacht te. een brullend, schaterend lachen, dat geen einde nam en uit de suite kwam, die naar de Semiramis van het Noorden genoemd was. Deze enorme lawaaierige schaterlach was die van den Duque de Emonsillado y Palomar y Manuada y Bo, die in Olympische vrolijkheid was uitgebar sten. Met zijn rechtevuist op het briefje, dat hij juist gelezen had en mei zijn linkerarm triomfantelijk door de lucht zwaaiend, brulde hij tussen zijn salvo's van schaterlachen: „O, bravo voor Vurry! Is me dat effe fijn voor die kleine Vurry! Zoek! 't ls te mooi om waar te zijn!" En met die andere hand, waar hij de verfomfaaide brief in had, stompte hij zichzelf van de pret: „Potdorie, wat zou ik daarvoor geven om haar gezicht te zien, als ze dat hoort!" Zo waar is het, dat vreugde en smart betrekkelijk zijn en dat, wat den enen doet lijden, den anderen verblijdt (Marcus Aurelius). Zijn Hoogheid zette zich met groot genoe gen aan de ontbijttafel. Sinds de vorige avond, toen hij hoorde, dat die lasterlijke Veresundia zo ver langde naar hot Meesterwerk, had het hem dwars gezeten, of hij er nu wel tijdig bij was geweest „en nu, ver dorie, zat ze in de knoei en het nad hem nog geen eens wat ge kost!" Maar er was geen tijd te ver liezen. Hij herinnerde zich plotseling, dat iedere minuut van betekenis was. Hij sprong op van de ontbijttafel (als je nu maar op de telefoon kon vet- t'iuwen?), krabbelde in alle haast een regel op een velletie papier: Wordt vervolgd.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1953 | | pagina 3