No. 446 Vrijdag 22 Juni 1917 Orgaan ïoor Leger en Vloot. Oorlogsnieuws. BEHOUDEN. Onder redactie van D. MANASSEN. OPROEP! DERDE JAARGANG. DE SOLDATENCOURANT EED ACTIE EN ADMINISTRATIE VALERIUSSTR. 109, AMSTERDAM. DIT BL4.D VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOOR BURGERS CENT. ABONNEMENT BIJ VOORUIT BETALING VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS/1.50P.KWARTAAL Voor Advertentie wende men zich tot onze Administratie, Valeriuaatioat Mij I Amsterdam. Prys der Advertér.tiën por regel 550 cent. Voor Ingezonden Medo. L deol'ngen op do tweede, derde en vierde pagina dubbel tarief. By abonaenient reductie. Mooi Nederland!... Er zijn vele mooie (streken in ons land, maar er is een stukje daarvan, dat volgens zeer velen 't eerst van alle aanspraak mag maken op den naam Mooi Nederland". Dat is liet bosch-, berg- en dallandschap gelegen in den Zuidoos telijken boek van Gelderland tusschen Beek en Berg-en-Dal. Mooi is bet daar, en dat weten ook velen onzer militairen de plek toch ligt aan de grens en die grens moet krachtig bewaakt worden, niet alleen tegen vijandelijke troepen, maar ook voor smokkelaars. We zien hierboven in dit schoono gebied onze mannen aan 't werk een patrouille houdt een verdacht persoon aan. Lezers van de Soldatencourant, Ondergeteekende koestert het voornemen namens u allen een schrijven tot den heer v. Aalst, President van de Nederlandsche Handelsmaatschappij, te ricliten om zijnen Hoogedelgestrenge van harte dank te zeggen voor datgene, dat hij doet om onze courant te doen blijven bestaan. Zooals gij allen weet, is het alleen door zijn vorstelijke gave mogelijk, dat wij allen voor slechts 1 cent per exemplaar de „Soldatencourant" kunnen blijven lezen, dat onze zieke kame raden in de hospitalen ze gratis krijgen. Dank zij zijn grooto sympathie vc-or ons legor en vloot, omgezet in deze zoo edele daad, is voor ons een onmisbaar gebleken band blijven bestaan, is het mogelijk ge bleven, dat onze kameraden op wacht, ver van de bewoonde oorden, een uurtje ver strooiing kunnen vinden en op de hoogte blijven van al het belangrijke, dat in deze tijden om ons heen gebeurt. Ongetwijfeld echter zal het den heer Van Aalst een véél grootere voldoening geven te zien, dat gij allen dezelfde waar deering voelt voor zijn nobele daad dan mijn schrijven namens u allen, alleen. Daarom roep ik op, iederen lezer van do .„Soldatêncourant" als bewijs van instem ming met mijn schrijven, een briefkaart of kaartje met uw naam en volledig adres ("ook uw adres als burger) te zenden aan cje redactie van de Soldatencourant. De 3 edactie kan dan aan den heer Van Aalst «Ie stapels kaarten en briefkaarten toonen een huldeblijk in 't klein. Dat niemand verzuime direct zijn kaart I ie sturen.: 17-6-'17. P. W. PIETERS, E era te luitenant der huzaren, Engolbert van Nassauplein 154, Breda. nd in den reuzenstrijd. Van de verschillende oorlogsfronten kopit op het oogenblik maai- heel weinig en geen zeer belangrijk nieuws. Tooh is wel opmer kelijk, dat het leger van Sarrail in Macedo nië aan de Stro erna ietwat heeft moeten te rugtrekken;, dat de Engelsehen bij Monchy le Preux, dat in de streek van Atrecht van vroeger gewonnen terrein weer iets hebben moeten afstaan en dat de Italianen op het Asiago-plateau een nieuw offensief schijnen te hebben ingezet. Van het meeste belang is hierbij wel het terugwijken van het Macedonische front der gealiieeïden 'tot achter de Stroema. Hi< moet echter dadelijk worden gezegd, dat alleen van den kant der Duitschers hiervan bericht is gekomen; deze deelen tevens mede, dat de Engelschen de ontruimde dorpen alle hebben verbrand. Precies dan wat de En- gelschen aan de Duitschers verweten hebben bij hun terugtocht op Eransch gebied. Een tegenspraak van de zijde der geallieerden hebben we hiervan nog niet geboord wel een bevestiging van Bulgaarsehè zijde, die natuurlijk iu dit geval minder lieeft te beteekenen. Doch bet telegram uit Sofia deelt tevens mee, dat'Engelsche detachemen ten eenige dorpen aan het Beleygebergte hebben bezet, zoodat de terugtocht niet van zoo heel veel belang kan zijn. De terugtocht lijkt dan ook een stratigischeof hij van belang is, blijkt niet, en evenmin of hij in verband staat met de plannen, die de gealli eerden ten opzichte van Griekenland heb ben. Dat de strijd op het Balkan-schier eiland zal herleven, is wel waarschijnlijk, maar welken kant de geallieerden daarbij uit willen, is nog niet zoo gemakkelijk te be grijpen. Vreemd lijkt het ook in do procla matie van Jonnart aan het Grieksche volk te hooren verzekeren, dat dit laatste een tijdperk van vrede en arbeid tegemoet gaat. Feitelijk was Griekenland toch niet in den oorlog, al vocht reeds een deel van het Grieksche leger mee, en dat het nu vreed zamer zal toegaan in het land, is zeker niet te verwachten. Het woord van den nieuwen koning aan het Grieksche volk bevalt den geallieerden niet buitengewoonkoning Alexander verklaarde, dat hij zou regeeren volgens de beginselen van zijn vader. (Naar het Duitsch.) (Slot.-) Hildegard was plotseling zeer bLeek gewor den. Maar Emmy, die in baar zenuwachtige <pvüi cling levendiger was dan anders, ging op Baar klagenden toon voort: „Wie heb ik dan <p de wereld buiten mijn man? Mijn ouders zijn beiden dood. Ach, ik heb er dikwijls aan ge- ciaclit, hoe veel beter het voor mij 2ou zijn, als roij.n lief moedertje nog leefde! Zij zou mij ver troebeld hebben. En zij had altijd zoo'n mede lijden, als ik me ziek voelde. Een man heeft daarvoor geen gevoel Hildegard kneop de handen ineen. Zij gevoel de een smart, die haar bijna den adem benam, <}ie haar dreigde te doen stikken. Het was goed, dat zij in het'donker zaten, jpodat Emmy haar gezicht niet zien kon, dat ■jjeheel vertrokken en vervallen moest zijn. „Je kunt je over je man niet beklagen", l;wam het met moeite over haar lippen. „Hij lieeft meer geduld dan anderen, en je moet toch akennen, .Emmy, dab het niet prettig is voor ipmand, die zich den heelen dag inspant, om Mtjjd een verdrietig gezicht te moeten zien, ils hij dan 's avonds thuis komt „Ach ja, je hebt gelijk. Ik w*et het wel, ik ben niet moer zoo vroolijk als vroeger. Maar lederb het kind er is ben ik ook altijd moe en •fwak. Zulko krachtige naturen als jij en George bunnen zich dat gevoel niet indenken. Alles pakt mij aan, alles maakt mij zenuwachtig. Van I jacht kftu ik zeker weer geen cog dicht doen, jjls ik me nu weer zoo angstig moet maken!" „God dank! De telefoon! Nu zal ik toch booreu... Terwijl Emmy aa.n de telefoon luisterde, ging Hildegard na-ar den tuin. Zij beet zich op de 2ij spy feet fe.efebeii uitschreien van ondragelijke smart, als de scène geen einde genomen had. Zoo moe en ellendig dat zij zich aan het lat werk moest vasthouden, ging zij in den donke ren tuin, wierp zich neder op een bank en drukte het gelaat in de handen. „George is ge woonweg als de lucht, die men inademt! Men sterft zonder haar!" Zij hoorde steeds weer dio woorden met die klagende, zachte stem, die woorden, die haar getroffen hadden als een aanklacht als een verdoemingsoordeel Lang zat zij zoo verzonken in smart en schuldbewustzijn. Daar kwam een voetstap op den tuin toe een mannestap. Zij keek verschrikt rond in het donker. Hij nietZijn nabijheid nu niet, niet op dit oogenblik, nu zij zoo met zichzelf te strijden had Zij herademde. Het was de telegrambesteller, die haar een telegram bracht. Bij heb schijnsel van de kleine lantaarn, die de man droeg, las zij de woorden: „Heb met ongeduld gewacht. Verdraag geen langer uitstel. Alorgen de beslissing. Klaarheid, waarheid. Moed, mijn dappere kamerand". De besteller was heengegaan. Met het papier in j»o hand liep zij op het smalle tuinpad heen en weer. Een bloeiende linde verspreidde een heerlijken geur, om de kamperfoelie zwermden groote vlinders en boven de haag dansten vroo lijk de muggen. Tooverachtig schoon was de nacht, veel te schoon om een verlangen te ver; stikken, een geluk te begraven. „Een zomerdroom!" zei zij zacht voor zich heen en liet haar oogen nog eenmaal als af scheidnemend gaan over het woud, waarboven de sterren stonden. TVas het werkelijk op don morgen van dezen zelfden dag geweest, dat zij zoo vol levenslust de toekomst toegejuicht had? Zoo lang, zoo ver schoen deze korte geluksroes Emmy boog zich over de balustrade heeij. Ze stond daar wit en slank in hot lichtschijnsel. „Hildegard. kom aan tafel! George heeft ge telefoneerd, dat we niet moeten wachten met Van den strijd in het Westen valt heel weinig bijzonders mee te deelen, over 't ge heel kan men zeggen, dat de zomer totnog toe niet heeft gebracht, wat het voorjaar be loofde. Aan weerskanten wordt de strijd thans gevoerd met ongeveer gelijk succes, al is het overwicht in de vorderingen nog steeds aan de zijde der geallieerden. Ook van het hernieuwd offensief bij de Tiroolsche grens hébben we geen groote verwachten, al kan men hierbij zeker nooit iets voorspellen. Op het oogenblik is nog haast alleen sprake van zeer zware artillerie-actie. Aan het Ooster front, enkele schermutselingen daargelaten, blijft heb vrij kalm. Hoog in de lucht en onder het water blijft in de laatste dagen de actie levendig; we lezen telkens van vliegeraanvallen op ver schillende terreinen, en zoowel volgens Fransche als Engelsche berichten vreest men voor een toeneming vantorpedeeringen door duikbootende Fransche marine deelt zelfs mee, dat het aantal getorpedeerde schepen in den laatsten tijd weer toeneemt, terwijl we van Duitsche zijde vernemen, dal sedert April meer dan bijna 4 millioen ton aan schepen tot zinken zijn gebracht. Doch dit alles brengt ons niet nader tot den vrede, dat weten we nu al lang. Als de vrede moet worden veroverd op de strijdter reinen, zal er anders moeten gorden gevoch te», geduchter overwinningen moeten wor den behaald. De hoop blijft dus gevestigd op de conferentie te Stockholm. Langzamer dan we zeker hadden gedacht, wikkelen zich daar de zaken af en grooter strubbelingen ontstaan er. dan de Nederlandsche en Scan dinavische socialisten denkelijk hadden ge hoopt, Maar de conferentie neemt toch voortgang, al heet het nu weer dat ze eerst in Augustus bijeenkomt, al hoort men van de leiders pessimistische 6temmen, al had men van de Duitsche sociaal-democra tische meerderheid ietwat toegevender hou ding verwacht. Ondanks al de tegenwerking komen er meer en meer deelnemers aan de conferentie, uit Frankrijk, uit Engeland, uit Amerika, uit Rusland. Men meldt ook, dat de Fransche minister van munitie Thomas en de Engelsche gezant Buchanan uit Petrograd te Stockholm zijn aangeko men, doch dat zal wel niet zijn om met de socialisten te beraadslagen. Branting, de Deensche sociaal-democraat en voorzitter van de conferentie, ziet de zaak niet zoo pessimistisch in als minister Stan ning. Toch moet men, volgens den eerste, niet dadelijk op vredesonderhandeling- a rekenen 't geldt eerst de Internationale te herstellenis dat gebeurd en overeenstem ming verkregen onder de socialisten in alle landen, dan zal de breede schare der arbei ders optrekken voor den vrede en dien ver werven, zooals zij eischt, een vrede zondier annexaties. Echter zal voor dien tijd nog in menige quaestie overeenstemming moeten worden verkregen, zooals in de quaesties Elzas-Lot-haringenPoTen, vergoeding aan 't geteisterde België, enz. De berichten uit Rusland blijven onduide lijk, dikwijls tegenstrijdig en verward. Maar ze zijn in dit opzicht in overeenstemming met den toestand in het groote Russische rijk. Men moet zich dikwijls verbazen, hoe het et nog zoo rustig blijft, hoe de regeering de teugels nog weet vast te houden. Naar vrede blijft men er steeds verlangen, schoon niet naar een afzonderlijken vrede, en ondanks de hulp, die van Amerika wordt verwacht, zullen de geallieerden toch eenigs- zins rekening moeten houden met de stem ming in Rusland. Behalve in dit laatste land is vooral in Oostenrijk-Hongarije het verlangen naar vrede proot. Het Oostenrijkscbe parlement heeft weer bewezen, dat het door den oorlog niet is veranderd, niet eendrachtiger is ge worden even heftig staan de partijen tegen over elkaar, en als vroeger zoo vaak hebben zij reeds weer het ministerie tot heengaan gedwongen. het eten; hij komt eerst met den nachttrein". Hildegard streek zich over liet voorhoofd, en zuchtte nog eenmaal diep. Dan trad hij op de witte gestalte toe. „Ik heb zoo juist een telegram ontvangen," zei ze. „Een telegram, dat me naar huis roept. Een belangrijke verbouwing. Ik wil morgen heel vroeg weg. Maar laat ik in geen geval last veroorzaken. Je zult wel zoo goed willen zijn, mijn koffer na te sturen. Ik zal dat aan het station wel in orde maken en ik verlaat stil en zonder opschudding je huis." „Hoe jammer!" riep Emmy uit. „Ik had zoo gehoopt dat je -tot Augustus zoudt gebleven zijn, Nu ben ik weer geheel alleen." Het klonk hoffelijk en vriendelijk, mnar Hil degard hoorde tocli uit den toon, hoe zij elkan der innerlijk vreemd waren gebleven. De een ot andere hulp, die met het kind speelde en zich een weinig met de huishouding bezig hield, zou de plaats, die zij hij Emmy had ingenomen, evengoed kunnen vervullen. Om niet de aandacht te trekken door haar ge brek aan eetlust, dwong zij zicli om iets te ge bruiken en ging toen zitten buiten het bereik van het lamplicht, opdat Emmy haar gezicht niet zien zou. „Ik heb een verzoek, lieve Emmy," zei ze zacht. „Je moet je man niet vertellen, dat ik morgen weg ga. Ik wil niet dat dat hij voor mij zijn ochtendrust opoffert. Ik zal hem eén paar regeltjes schrijven tob afscheid." Hoe dapper zij zich ook trachtte te houden, kon zij toch het beven van haar stem niet ge heel beheensehen. Maar Emmy bemerkte heb niet. „Zoo als je wilt. Maar het zal George spij ten, dat hij je niet goedendag heeft kunnen zeggen," zeide zij met groote kalmte en ge latenheid. In deze volkomen argeloosheid lag iets dat Hildegard prikkelde. Natuurlijk I Emmy voelde zich zoo als „mooie vrouw", dat het in 't geheel niet hij haar opkwam, dat haar man zich tot een ander zou kunnen voelen, aangetrokken, ENGELAND. Represailles tegen luchtaanvallen. LONDEN. In antwoord op een reeks vragen l>e treffen de de wensehe- lijkheid. om represai llo-m aat-regelen te nemen wegens de Duitsche luchtaan vallen, verklaarde minister Bonar Law in het Lagerhuis, dat men dwaalt, wanneer men aanneemt dat alleen de vijand in heb afgeloopen jaar luchtaanvallen heeft go- daan. De Engelsche luchtvloot heeft n.l. raids ondernomen op Duitsche verbindin- en op alle punten achter de linies, dio wegens haar belang voor een aanval in aan merking kwamen. Met de tóeneming van de Engelsche luchtkrachten en de verbete ring der Engelsche machines komen lucht aanvallen op doelen op verren afstand hoe langer hoe meer in gebruik. De regeering is in besprekingen getreden met de militaire autoriteiten en Haig, om trent de meest geschikte" methoden om dat gene uit te voeren watfcdoor den huidigen toestand verei6cht wordt. Het ligt echter voor de hand. dat het niet wenschelijk is den vijand te dezer zake een wenk te geven De regeering is van plan niet alleen maatregelen te nemen om den vijand te schaden, maar tevens om raids als die van den laatsten tijd to verhinderen. Een geweigerd verzoek. LONDEN. Do secretaris van de plaat selijke socialistische partij te Glasgow schreef op 14 Juni aan kapitein Ket- lensky, commandant' van den Russischen kruiser Askold heb verzoek, aan boord van zijn 6chip de deputatie van extre mistische arbeiders naar Rusland mede te nemen, welke de Nationale Zeeliedenbond geweigerd had te vervoeren. Kapitein Ketliskv antwoordde, dat heb verzoek behandeld is in een conferentie van alle oicicieren en manschappen van de As- kóld, doch dat deze eenstemmig van oor- dee1 's dat het hun plicht is slechts te han del overeenkomstig de bevelen der Voorloo- pige Regeering. Maar daar de geheele be manning van den kruiser van meening is, dat de oorlog moet worden voortgezet tot de overwinning en tot de vernietiging van het Pruisische militairisme, wenscheen zij geene afgevaardigden te vervoeren, die voor een onmiddellijken vrede zijn. Kerlinsky wei gerde daarom in deze zaak het initiatief te nemen. Het vrouwenkiesrecht in beginsel aangenomen. LONDEN. Bij de behandeling van het wetsontwerp op de kiesrechthervorming nam het Lagerhuis met 385 tegen 55 stem men het vrouwenkiesrecht in beginsel aan. De omlaag geschoten Zeppelin. (Van onzen correspondent.) LONDEN. Door de militaire autoriteiten werd ik in de gelegenheid gemeld om een .bezoek te kunnen brengen aan de plaats in Oost-Enge- land, waar de Zeppelin „Z. 48" Zondag j.l. naar beneden werd geschoten. Van Londen ging ik per trein naar een afgelegen dorp niet ver van da oostkust en van daar moest ik nog ongeveer drie mijl loopen voor ik de plaats be reikt had. De Zeppelin nas naar beneden ge komen dicht bij een boerderij in een bebouwd veld. De plek is thans omgeven door een aan tal schildwachten uit het militaire kamp. Sinds Zondagochtend was het omhulsel van de Zeppelin geheel en al opgebrand. Men ziet thans slechts een groote massa aluminium. De eene helft van het aluminium is nog in tact, de andere helft is verpletterd tot een ontzaglijke massa metaal, wa-artusschen door mijlenlange kabels zijn gestrengeld. Motoren en gedeelten van de kajuiten liggen dicht bij het geraamte. Ooggetuigen vertelden, dat het gevecht tus schen het schip en de Engelsche aeroplanes een verbazingwekkenden aanblik had opgeleverd, maar dat het eeu vreeseiijk gezicht was ge weest toen het 6chip brandend naar beneden was gekomen. Eenige leden der bemanning wa ren akelig verminkt c-n verkoold. Den comman dant was heb gelukt met een parachute naar beneden te komen. Toen hij gevonden werd leefde hij nog, hij stierf echter spoedig daarna. Eenige Ijjken moeten nog onder de aluminium- zick zelfs kon aangetrokken voelen tot de vriendin, die in Emmy's aogen toch maar een oude vrijster was. .Zou zij haar toch niet een kleiuo waarschuwing geven? De al ie zelfbe wuste niet een weinig uit haar rust op doen schrikken? Mie weet, of niet misschien een minder nauwgezette met Werdau in aanraking kon komen en zich van zijn liefde meester ma ken. „Het zal je nmn meer spijten', dan je denkt als ik heenga," zei zo ernstig. „Geloof je?" vroeg de jonge vrouw een wei nig hits. „Ik weet het. Ik stel belang in zijn werk, en met mij kan hij alles bespreken. En ik raad je werkelijk: toon hem een beetje meer, dat je hem liefhebt! Neem wat meer deel aan zijn leven!". "Warm c-n bewogen klonk de stem van uit het donker. Mnar Emmy bemerkte niet, hoeveel die woorden haar vriendin kostten. Zij lachte met liet gevoel van meerderheid van de verwende jonge vrouw tegenover de ongehuwde. „Heb je zulke ervaringen met mannen, dat je mij goeden raad wilt geven, hoe ik mijn man behandelen moet?" vroeg zij spottend. Hildegard was opgestaan. In haar toon lag ingehouden toorn. „O jelui schoone vrouwen maakt het je zoo gemakkelijk," zei ze harts tochtelijk. „Je meent dat je mannen hun heele leven kunnen teren op het geluk dat ze je ge kregen hebben! De man moet voor je werken, hij moet je den welstand bezorgen, dien je be hoeft, alle mogelijke weelde, en dan moet hij nog voortdurend dankbaar voor jelui op de knieën liggen! Overigens wordt- er geen meer dere belooning van je verlangd, maar minstens moest je toch met een vriendelijk gezicht er voor danken, dat je van alle moeilijkheden van het bestaan wordt ontheven, dat je het leven zooveel gemakkelijker wordt gemaakt dan iemand anders op de wereld! Ik moest jo dit nog even zeggen-r— uit oude vriendschap, Em my! "Wellicht zul je nog menigmaal aan dezo -fscheidswoordeu denken.'! massa van het geraamte van het ochip liggen, het zal echter nog wel conigcn tijd duren voor dit geheel en al opgeruimd is. In alle soorten voertuigen cn cok te voed komen de mcuschen uit de omgeviug om een kijkjo to nemen op de plaats, waar de over blijfselen van het Duitsche luchtschip liggen. FRANKRIJK. Van het Westelijk Oorlogsterrein. Het Engelsch-Fransche offensief. PARIJS. In Champagne hadden in de nabijheid van den Monfc Blond en den Mout Cornillet artillerie-gevechten plaats. De Duitschers deden een z waren tegen aanval op de stellingen dio de Franschen in deze streek veroverd hadden. Zij werden echter met zware verliezen afgesla gen en moesten in de handen der Franschen gevangenen achter laten. Duitsche aanvallen op kleine Fransche posten ten noorden van St.-Quentin en in de richting van uitspringende loopgraven mislukten. Bij patrouille-ontmoetingen in het Par- roy-bosch maakten de Framschon eenige krijgsgevangenen, onder wie een officier. LONDEN. Veldmaarschalk Haig be richt: Onzo troepen wonnen in den loop van Dinsdag eenig terrein ten Z. van. do rivier do Cojeul en ten N. van de Souchez, waar wij 35 gevangenen maakten. Behalve de reeds vermelde buit werden bij onzen laatsten vooruitgang ten O. v. Messines nog vier veldkanonnen genomen. Ze3 Duitsche machines werden in lucht gevechten naar beneden geschoten, drie Engelschen werden vermist. Er werden bommen geworpen op een vijandelijk depot, waardoor een ontploffing werd veroorzaakt. BERLIJN. Officieel. Front prins Hup- precht: In Vlaanderen is op het front bij Atrecht de toestand onveranderd. Het ar tilleriegevecht is nu eens sterker dan weer zwakker. Dinsdag ontwikkelde zich tusschen Boesinghe en Freling hier een bijzonder levendige actie. Ten oosten van Monchy wierpen onze stormtroepen de Engelschen uit eenige loop graven, die bij de gevechten van 14 Juni in hunne handen gebleven waren. Front Duitsche kroonprins: Opnieuw pro beerden de Franschen, toen de duisternis viol, de,loopgraven ten noordwesten van de hoeve Hurtebise die wij hen onlangs ont nomen hadden, te Lvrweren. Tot tweemaal toe werd de aanval afgeslagen. In Champagne drong de vijand Dinsdag ochtend na eeu hevig vuur oen uitspringend gedeelte van onze stelling ten Z.W. °van Hochberg binnen. Teen hij des avonds trachtte het veroverde terrein uit te brei den, mislukte de aanval en leed hij zware verliezen. Een voorval in do loopgraven. De „Daily News" schrijft: „Op een'deel van het front, waar de Engel sche en de Duitsche linies zeer dicht bij elkan der liggen, hadden schermutselingen plaats gehad en een van onze mannen lag eiustig gewond in Niemandsland. Zijn gesteun was oor zaak, dat velen van zijne kameraden verlof vroegen om hem te mogen gaan halen, maar de officier weigerde, omdat dit een zekere dood zou beteekenen voor^ den man die be t wagen zou buiten de loopgraven te komeu. Maar te> wijl hij naar een middel zocht om den man te hulp te komen, viel zijn oog op een zwervenden hond, die gewoonlijk in do Duitsche en de En gelsche loopgraven rondzwierf. Hij krabbelde op een briefje de woorden: „Wilt ge toelaten dat wij dezen man halen bond het briefje- om den nek van het dier en joeg hem naar de Duit schers. Het antwoord kwam. spoedig: ..Wij ge ven u vijf minuten?" En de gewonde werd gered". RUSLAND. De vorming van ten dcode gewijde vecntbataljon3. Naar onze correspondent te Petrograd meldt, heeft een oproep van kapitein Mi- khailov tot vorming van bataljons, die aan het front zullen vechten zonder menschen- levens te ontzien, en waarbij soldaten, offi- Zij gaf de jonge vrouw de hand en drukte haar een kus op de lippen. Hildegard voelde dat zij de vriendin verloren had, op liet zelfde oogenblik, dat zij zich als vriendin tegenover haar liad geuit. Zij ging naar haar kamer en zette zich aan de kleine schrijftafel om haar af- scneidsbrief te schrijven. Het was middernacht geworden. Men hoorde een trein voorbijrijden. Een kwartier later naderde een voetstap het huis. Werdau bleef staan toen hij nog licht in haai- Immer zag. Een oogenblik later vloog eeu tak donkerroode ro zen door het geopende venster. Zij drukte liaar gezioht in de geurende bloemen, en toen zij verder schreef rolden er groote tranen over haar wangen, „Wees niet boos, omdat ik heenga. Tot af- ^cheidnemen ontbreekt mij de kracht. En ik moet toch heengaan! Emmy heeft u meer lief, is meer aan u gehecht, dan ge deukt. Heb ge duld met uw bleeke roos. Zij is teer en zwak. Zij' heeft behoefte aan steun, aan liefdevolle zorg. Wij beiden zullen van verre goede vrien den blijven en als wij elkander na jaren wederzien, dan zullen wij ons met een weemoe digen lach herinneren hoe jong we eenmaal aren op een schoonen zomerdag en hoe zwaar het afscheid viel. Uw goede kameraad Toen de zon nog nauwelijks was opgegaan bo ven het meer, verliet zij zachtjes het huis. Zij scheen zichzelf een arme vluchteling met haar reiskoffertje in de hand, alleen op dezen 'zelf den weg, dien zij altijd in zoo'n vroolijke stem ming met hun beiden waren gegaan. Aan liet kleine station was het nog doodstil. Wachtend zat zij in de halfdonkere kamer en zij schrok op, toen zij een geluid hoorde. Als George toch eens ontwaakt was en naar haar gevraagd had Als hij haar achterop kwam! Was het werkelijk alleen angst, wat zij gevoelde, of mpngde zich een stille, doffe hoop hem nog eenmaal te zien. in haar bange spanning? Er kwam niemandde stationsdeur werd ein delijk geopend. De trein reed binnen. De trein naar het Zuiden, naar de bergen. Zij wilde niet eieren en vrijwilligere, zoowel mannen 0 vrouwen, kunnen intreden, groot eucct Reo-Js hebbon zich vele burgers en mi li te roa ingeschreven. Anarchisten aan het work. PETROGRAD. Anarchisten bobben b zit enoinen van de redactiebureaux van republikeinscho „Rccsskaja Volya". Anarchistische relletjes. PETROGRAD. De anarchisten dio kantoren van do Roesskaya Volya bestorr den, werden in motorlorries, door kozakkiJ geëscorteerd, weggebracht. De bcvolkir wilde hen lynchen en kwam pas tot kalmt toen de kozakken verzekerden, dat de ana chisten weggebracht en gevangen gonomt' zouden worden. Voorloopig bracht men hp naar het gebouw, waar de werklieden soldaten-afgevaardigden vergaderden. Da: werden zij onder bewaking gesteld. Do Ex-Ministors. De correspondent van dc „Times" tc Petr. grad heeft onlangs con bezoek gebracht aan Beter en Paul vesting waar de ministers hot oude bewind gevangen zitten. Hij kr«* den indruk, dat hun lot niet opzettelijk rnoeili her wordt gemaakt als bet reeds is. Eiken da ifornt een bekend geneesheer hen bezoeken wat hij ten opzichte van dc leefwijze der g. vangenen voorschrytt wordt nauwkeurig »pg. volgd. De gevangenen dragen dc voorgoed)r yen blauwe kiel over hun gewone kleerei Wanneer zij zich buiten do cd begeren voor dagelijksche wandeling krijgen zo hun ei ge hoeden en jaa&cn'. Eens por week mogen t ex-ministers gedurende tien minuten hu familieleden bij zich hebben en ook kunnen z eens in de week een brief schrijven en een on- vangen. leder minister hoeft een afzonderlijke ee die wat licht en lucht betreft, niets te wensche overlaat. an boeken worden de gevangene rijkelijk voorzien. Verschillende hunner milten van het g< dwongen oponthoud in de vesting gebruik oi een vreemde taal te leeren. ITALIË. Aan het Italiaansche front. ROME. In den nacht van 16 op 17 Jur werden aanvallen op do Italiaansche "ste lit. een op den Monte Moscuagh (Asiag< plateau) en op hoogte 652 van den Vodic door heb vuur der Italianen afgeslagen. Maandag Tjelemmerden de Italianen bewt gingen van vijandelijke troepen in he Idria-dal en in het Gargoro-bekken. Op het Karstplateau en ten N.O. va Januano verboterden de Italianen een bree gedeelte hunner stellingen. Twee vpandolijko vliegtuigen werden gi; teren l>oven Görz omlaag geschoten. In den loop van Maandagnacht wierpej Italiaansche luchtschepen met succes bom men op verzamelde troepen bij Tolmeii en óp batterijen van den vijand op de: Monte Hermada. i GRIEKENLAND. De strijd in Macedonië. LONDEN. Off. Met het oog op de intre ding van het malaria-seizoen zijn de Engel sr-he troepen ten O. van de Stroema conigs zins teruggetrokken. SOFIA. In Macedonië. Ten N. van Monaslïi vrij proote artillerie-antiviieit tusschen de But- kowo en Tahinosinercn. Aan den linkeroever van de Stroema artil- leriegevechten. Op de rest van het front zwakke artillerie! actie. Be toestand. LTE.&ÏXE. Uit betrouwbare bron wordt vernomen, dat Jonnart Zaïmis de narnen heeft opgegeven van de burgers en militairen,, die volgens de meening der geal lieerden cvn leidende rol gespeeld hebben ia de jongste gebeurtenissen en wier internee- nng op een Griekech eiland tot het einde van den oorlog rij wenschen. I Niet-officieele berichten uit de Pelopon nesus melden, dat generaal Popoeka weigert naar huis gsan, zooals ze Emmy gezegd had; De gedachte scheen haar ondragelijk. Neen' zij moest alleen zijn, alleen in den vreemde rond zwerven, zich zelf terugvinden in de natuur. Doch onwillekeurig werd zij getrokken naar den weg, dien zij met haar vriend gewandeld had. Met smart wilde zij zich de herinnering aan dien heerlijken dag inprenten. Treurig etond zij op de plaats, waar zij met hem in de verte gestaard had, treurig zat zij aan het tafeltje, waaraan zij tezamen zoo veel genoegen ge-I spiaakt hadden. Maar toen zij verder ging en de omgeving haar steeds meer vreemd werd, voel de zij haar eenzaamheid eerst goed. Nooit nog had haar het leven zoo arm, zoo leeg. zoo-jdVcr- bodig toegeschenen. Zij kon nergens blijven. Haar innerlijke on rust drec-f haar van het eene bergdorp naar het andere. In het eenzame Oefczdal nam zij gids en wandelde zwijgend naast hem over ruwe paden. Het was lang reeds haar verlangen ge weest, eens zoo de bewoonde streken te ontv!" den en in het hooggebergte rond te zwerven nu liep zij eigenlijk slechts cm moede te word-.'n, zoo moede, dat zij niet meer denken kon eis iederen avond uitgeput op haar legerstede- neer zonk. Eerst toen zij op een heerlijken mergen ge heel alleen met haar begeleider over uitge strekte, onafzienbare sneeuwvelden voortstapte, kwam een soort van bevrijding over haar. Ner gens meer bloemen of zoete geuren, nergens I meer het zachte, lokkende zomerlachen. Sléchts j woest gesteente, kille sneeuw, verschrikkelijke. eeuwige winterernst. En daar boven op de'be vroren bergtoppen blikkerende ijsvelden, ga pende afgronden, steile witte kruinen. In den koude adem der gletschers, die haar over de wangen streek, vond zij zichzelf weer. Zij voelde weder met fieren trots haar vrij heid. Ook vrijheid is geluk! En zij kon alleen haar leven dragen, omdat zij 6terk was.

Krantenbank Zeeland

De Soldatencourant. Orgaan voor Leger en Vloot | 1917 | | pagina 1