De Soldatencourant" behouden. 433 Woensdag 23 Mei 1917 Orgaan voor Leger en ¥8©ot. Oorlogsnieuws, Kam mi!en! Onder redactie van D. MANASSEN. Ons Oorlogsdagboek. 33 Be doshtor van don gevangene. O. MANASSEN. DERDE JAARGANG. ENCOURAN EEDACTIE EN ADMINISTRATIE VALERIÜSSTR. 109, AMSTERDAM. DIT BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOOR BüRGERS 3 CENT. ABONNEMENT J3U VOORUIT BETALING VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BüRGERS/1.50 P.K WART AAL [Voor Adverteuti Amsterdam1: deeüngea op do reductie. Advertentien wende men rich tot onzo Administratie, Valerius»', raut 109 >Aam Prijs der Adverter.tit-n por regel 80 cent. Voor Ingezonden Mede- - tweede, derde en vierde .pagina dübbel tarief. By abonnement Onzo plaat laat ons een toonoel zien uit den geweldigen strijd op het Westfront, do verovering van een Duitsche loopgraaf bij Grandcours, een dorp bij de rivier de Ancre. De hardnekkige gevechten aan de Ancre vormen een der woeligste en bloedigste episoden uit den oorlog. We zien hier, hoe de Engelschon zijn door gedrongen in de Duitsche loopgraven, die ware versterkingen vormen, hoe zij de daar nog aanwezige vijanden dringen zich te onderwerpen of hen met geweld te voorschijn halen uit de onderaardsche holen. ÉSeen audiëntie. Blijkens een bericht in de Staatscourant wordt door'den minister van oorlog ad inte rim deze week geen audiëntie verleend. Be loesiand in een reuzenstrijd. I-Iet meest belangwekkend lijkt op het oogenblik de strijd aan het Italiaanse!}© front. Niet omdat het Italiaansche offen sief daar enorme vorderingen maakt. In tegendeel, de Italianen komen maar weinig vooruit, maar zij komen vooruit, en dat wil veel zeggen. Want het is een zeer moei lijk terrein, waarop zij den vijand voor zich uit drijven. Zij dringen op ten Oosten van de Isonzo, uit het dal dus naar de hoogten. Langs de Isonzo verheffen de bergen zich [vrij hoog en er zijn daar een aantal steile toppen, die in vroegere gevechten dikwijls zijn genoemd. In een lijn, die bijna even wijdig loopt aan de rivier, staan de berg toppen er naast elkaar, de Monte Santo, de Monte San Gabriele, de Monte San Daniele, de Monte G'ucco. Bovenop die bergtoppen nu zitten de Oostenrijkers en hun artillerie heeft een niet zeer zware taak. De Italianen 146e week. Van 14 tot 21 Mei, 14 Mei, De Engelschen bezetten het ge- heele dorp Roeux. President Wilson gelast de op voering van het effectief van het goregèlde leger tot oorlogssterkte. Van Engelscho zijde wordt schuld ontkend aan het luchtbom bardement van Zierikzee. De Russische minister van oor log Goetskof is afgetreden. 15 ,i De Rijkskanselier houdt een rede over de oorlogedoeleinden. Generaal Péfcain wordt benoemd tot opperbevelhebber van het Fran- sche leger. De Russische generaals Broes- silof en Goerko Vragen ontslag. - De Italianen zetten een offen sief in aan het Isonzo-front, Het Uitvoerend Comité van don Russisch en Raad van arbeiders en soldaten heeft zich met 41 tegen 19 stemmen verklaard voor deelneming van de socialistén aan de regeering. 16 De Russische minister van buifcen- landsche zaken Milioekof treedt af en wordt vervangen door Terest- sjènko; Kerensky wordt minister van oorlog en marine. Ih het Lagerhuis spreekt Lord Robert Cecil over do rede van den Rijkskanselier en de anuexatie- guaestia4 I daarentegen moeten tegen de steile hellin gen op, naar den vijand boven, en zij moe ten dezen daar verdrijven, willen zij verder doordringen.' Da.t dit gc-en gemakkelijk werk is, begrijpt men, elke bergtop kost ontzag lijke inspanning en verlies aan menscken- levens. Toch hébben de Italianen nu reeds eeu dier toppen bezet, nl. de Monte Cucco, zooals de Italianen, den berg Kuk, zooals do Oostenrijkers hem noemen. Déze bergtop ligt ten noorden van Görz, daar, waar do Isonzo een groot-en bocht maakt, en ten zuidoosten van Piava. Sedert meer dan een week is nu reeds het Italiaansche offensief aan den gang, en vérder dan tot verovering van een dier top pen is men nog niet gekomen. Toch hebben de Italianen blijkbaar wel huu best gedaan, nu en dan twijfelt men in andere En tente-landen wel ens. of ze dat altijd deden. zij hebben bovendien hulp gekregen van Engeland, dab zware kanon nen heeft gezonden. Dat desniettemin niet meer bereikt is. geeft aan, ho© moeilijk een offensief hier is. En als de Italianen al de reeds genoemde hoogten hebben bezet, zijn zij nog maar 'aan den rand gekomen van het bergachtig landschap, dat zich voor hen uitstrekt; achter die hoogten liggen weer andere en 'b zal wel heel lang duren, voor dat zij een eind in 's vijands land zijn door gedrongen, voordat zij Triest, hun doel, naderen'. Doch hoe dit ook zij, de Italianen hebben 17 n Lloyd George doet in het Lager huis mededeelingen over heb im periale oorlogskabinet. - De Engelschen bezetten geheel Bullecourt. De voorloopige regeering en de Raad in Rusland worden het eens over de instelling van een coalitie kabinet. 18 Heb Russische coalitiekabinet is gevormd. Honduras breekt de diploma tieke betrekkingen af met Duitsch- laud. Verschillende leiders van do macliinistenstaking in Engeland zijn gearresteerd. Dr Adler, de moordenaar van minister-president Stürgk is te jWeenen ter dood veroordeeld. Nicaragua heeft de betrekkin gen met Duitschland verbroken. 20 De Russische premier legt een ver klaring af over den politieken toe stand. succes, dit valt niet te ontkennen. Zij rukken niet alleen vooruit, zij, maakten ook reeds eenige duizenden krijgsgevangenen, zij behaalden oorlogsbuit. Van den anderen kant houden de Oostenrijkers dapper stand, zoolang zij kunnen, doen ze nu en dan tegenaanvallen en komen daarbij wel eens met een aantal krijgsgov an genen terug. Uit alles blijkt, dat op dit front, vooral ten noordon van Görz tot Piava, de strijd zeer hevig woedt en dat men hier werkelijk van een emstigen slag kan spreken, zooals de Oostenxijksche telegrammen doen. En nu wordt bericht, dat ook aan het front in Tirol do artillerie-actie tob groote hevigheid i3 aangegroeid; is zij ook hier de inleiding tot een offensief van de eene of andere zijde? We hebben ook daarom aan het Italiaan sche offensief zooveel plaats ingeruimd, niet Aleen omdat het werkelijk doorgezet schijnt te worden, ook volgens de laatste berichten, maar verder omdat de krijgsverrichtingen op de andere fronten van slechts geringe be- teekenis zijn. Zelfs aan het westelijk front. Weliswaar hebben daar in de laatste dager, de Engelschen nog successen behaald aan de Sc^rpe (bij Atrecht) en o.a. Bullecourt ge nomen, maar poch daar, noch aan de Aasne of in Champagne zijn do vorderingen der geallieerden van belang. Zelfs lijkt het er op, of er weer eenigo stilstand gekomen is in het Engelsch-Franscho offensief. Engekche zoowel als Fransche berichten maken in de laatste dagen gewag van hevige Duitsche aanvallen, van krachtige artillerie-actie, die echter zonder voordeelen zouden zijn goble- ven, en een Parijsch telegram meldt zelfs, dat enkele af deelingen Duitschers in den om trek van Reims vasten voet kregen in voor uitgeschoven Fransche stellingen. Wij geloo- ven daarom nog niet aan een nieuw Duitsch offensiefde Engelschen eh. Fra'pschen zij n aam 't westelijk front zeker nog altijd het sterkst, maar voor het oogenblik komen zij al heel weinig vooruit. Als op deze wijze de beslissing in het weeten meet vallen, kan de oorlog nog heel lang duren. Neen, indien de vrede verwacht kan wor den, hij zal niet, gel c-oven we, worden uit gevochten op de slagvelden. Evenmin heb- Duitschen kant, evenmin als van do zijde Duitsohen kant, evenmin als va nde zijde der Engelschen en Franschen; de honger, volgens prof. Kernkamp de scherpste prik kel tot den vrede, Wordt blijkbaar zelfs in Duitschland overwonnen. Ook in Amerika zijn alle vredesklanken verstomd en presi dent Wilson wuift niet meer met den palm tak des vrsdes. Zoo er één land is. va - r de vredesduif kan uitvliegen, dan lijkt dit op het oogenblik Rusland. De toestanden zijn daar nog niet duidelijk, lijken nog ver ward, zijn wellicht nog onbetrouwbaar, in dezen oorlog hoort men zoo weinig do waarheid uit de verschillende landen, maar naar wat wij er in <de laatste dagen van vernemen, blijft Rusland het bolwerk van den komenden vrede. Niet van een vrede tot eiken prijs, niet van een afzonder lijken vrede, welke Duitsohland vrij zou ma ken, in 't oosten en het al zijn krachten zou doen inspannen in 't westen. Neen, het coali tie-kabinet, waarin de raad der arbeiders zulk ©en gewichtige rol speelt, wil den alge- meenen vrede en daarom... krachtiger voort zetting van den oorlog. Het streeft dus als 't ware een dubbel doel na: het wil niet langer, ,dat het Russische leger werkloos blijve, al dient het niet om veroveringen te maken, maar het wil tevens werken voor een vrede, gegrond op rechtvaardigheid en alle annexaties en schadeloosstellingen uitbui tend. We hebben dezer dagen reeds- eenige punten aangegeven, waarop, volgens minis ter Kerenski, een vrede mogelijk is. Wel licht zullen deze punten nog uitgebreid worden en dan den borndgenooten en den centralen Worden aangeboden. Dit lijkt wed de weg. Een moeilijke weg voor de staatslieden van 't herboren Rus land, maar misschien vinden zij met hun frisschen geest en f rissche krachten beter het Vervolg en slot.) Be gevangenbewaarder ging met het schuwe vogeltje, dat hij met vaderlijke zorg vasthield een trap op, daarna nog een langen gang door en stond eindelijk voor eene peine dear; Jüc-r schoof liij de klep voor de opening weg, on het woest, onstuimig gelaat van eon man kwam to voorschijn. Hier is uwe dochter, dje u jvenscht te rion, «prak de bewaarder., Dochter hm Hoe komt u er bij antwoordde de gevangene (ontevreden. Ik heb er geene. Had ik eene dochter, dan zoudt gij mij niet zoo kunnen opsluiten. Vader! riep Kati, Die kinderstem weer klonk zoo liefelijk zoo wonderbaar door de schrikverwekkende gevangenis; doch toen het verachtelijk gelaat van den celbewoner zich dichter tegen de opening drukte, verborg de kleine verschrikt haar gelaat en zeide zacht snikkend: „Dat is mijn vader niet". - Nu, wij zullen 't bij een anderen beproe- liernam de eerlijke bewaarder en voerde het jonge meisje naar een tweede cel. Op vriendelijker toon dan de eerste maal riep hij door do opening: holla, Benno! hier is do kleine Kati, wilt gij haar niet zien Kleine Kati? klonk het van binnen daarop volgde eene lange stilte ik had eens eene Kati geen kleine Kati ik brak haar 't harte: God zij mij genadig Gaat heen voor mij kan dit niet zijn. "Wederom riep de kinder stem: Vader! De gevangene kwam dicht bij 't venster, en een jeugdig gelaat- met zulke on schuldige blauwe oogen, dat 't bijna zonde scheen dezen jongeling van kwaad te be tichten, kwam te voorschijn. De gevangene zag den smeekenden en droevigen blik van 't kind. Zijn gelaat kreeg eene uitdrukking van diepe Kmart, een zware zucht welde uit zijne borst op, met moeite bereikte hij zijn leger stede en riepNeem hear weg, ik kan zulk een rein gelaat niet zien! Neen, dat kan ik niet. Kati weende zacht en zeide: „Hij is 't niet", en haar onvermoeide leidsman voerde haar naar een derde cel. Josef, hier is een klein meisje, de kleine Kati, uwe dochter, die u wil zien. Een droomerig: „wat zegt gij?" werd uit de cel van de legerstede vernomen. De ge vangene was zeker zoo even eerst ontwaakt. Uwe dochter! Gerammel van ketenen werd door 't kind vernomen, en drong liahr tob in 't diepst van haar hart. Aan de opening der deur ver scheen 't gelaat van een man met schoone, maar verwilderde trekken» In 't eerst' scheen Wij kunnen U de gelukkige tijding brengen, dat „De Soldaten- courant" blijft voortbestaan. Vrienden van U, die begrepen hebben wat Leger en Vloot met de verdwijning van ons blad zouden missen, hebben zich er voor gespannen en zullen voortaan de groote tekorten dekken, nu de subsidie uit 's Rijks schatkist moest ophouden. Wij zijn overtuigd uit naam van Leger en Vloot te spreken, wanneer wi] dezen vrienden wier namen wij nog niet gerechtigd zijn te noemen hartelijk dank en hulde brengen voor hun schitterende, kameraadschap pelijke en echt vaderlandslievende daad U, Kameraden, wenschen wij geluk met het behoud van „De Sofdaten- courant". En thans alten weer Voorwaarts! Spoedig zullen verschillende zakelijke mededeelingen volgen. Zorgt intusschen voor regelmatigs verspreiding, en voor inning der geiden van de verkochte exemplaren met verantwoording aan onze administratie. verlossende woord dan de oude verstarde diplomatie van heb overige Europa. Zij zul len daarbij kunnen rekenen op de conferen tie te Stockholm, dié van haar kant voor den vrede zal werken. Rusland zou dan de rol van bemiddelaar spelen, wie had dit ooit kunnen denkenen zich wenden en tot Engeland en Frankrijk, die niet onverschil lig kunnen zijn voor de vragen van den bondgenoot» èn tob Duitschland, dat nu kleur zal moeben bekennen, dat zich dan niet langer achter yage woorden kan ver bergen. D© algeaneene hoop op vrede, ook in de oorlogvoerende landen, is niet meer ge vestigd op een beslissing op het slagveld, niet meer öp toegeven van dé centralen "of de westersche geallieerden, niet meer op vredelievende pogingen van Amerika, maar op de conferentie te Stockholm en op Rus- lands verlangen naar vrede; FRANKRIJK. Van hef Wesielijk Oorlogsten-ein. Het Engelsoh-Fransch offensief. PARIJS. Officieel 's Vijands artille- riebeschietting was zeer hevig in den Qhemin des Dames-sector. Sinds Zon dag middernacht nam heb nog toe en Zon dagmorgen beschoten de Duitsohers van ten oosten van Hurtebise tot ten noorden van Soucy onze stellingen met een overstel pend vuur- van zware projectielen met ver stikkende gassen. Maar door de kracht van on3 tegenvuur werd de voorbereide alge meen© aanval verijdeld, zoodat de samen getrokken Duitsche troöpenmassa's op het grootste gedeelte van het bedreigde front iet uit de loopgraven te voorschijn konden stormen. Waar de vijand onze loopgraven naderde, werd hij teruggeworpen; hij kon alleen vasten voet krijgen in onze vooruit geschoven loopgraven ten noordoosten van Cemy over een front van 200 M.overal elders werden onze stellingen behouden. LONDEN. Officieel. Als gevolg van den aanval van den aanval van Zondagmorgen nestelden onze troepen zich weer iets verder hij niet. te verstaan wat men van hem wilde, en voor zooveel zijn ketenen het hem veroor loofden, trad hij het venster nader, en zag op 't jeugdige weenende gezichtje neder. Dat was te veel voor 't kind. Met luide stem riep zij: „Vader, vader!"' en zonk half bewusteloos voor de voeten van de bewaarder neder. Kati! riep nu ook de gevangene, en een smartelijke, krampachtige trek speelde om zijnen mond. Wat, in hemels naam! voerde u hierheen De bewaarder had intusschen de kleine weder tot bewustzijn gebracht. Zullen wij haar in do cel laten? vroeg de directeur, die hen altijd gevolgd was. Jozef sloeg de handen voor de oogen, en een zacht: ja! ontgleed zijne samengeperste lippen. De bewaarder opende de zware deur en liet de kleine binnen. Zij strekto haar armen uit», de gevangene opende de zijne wijd, zeer wijd, en drukte, terwijl de ketenen rammelden, de ten gere gestalte innig tegen 't liart. Vader! Kati! zoo weerklonk het in de donkere cel. Daarna hoorde men slechts een zacht snikken. Eindelijk richtte de man het hoofd zijner dochter op. wier blonde lokken op zijnen schouder vielen o hoe rammelden weder de ketenen en zag haar in de oogen. Een oogenblik scheen hij te weifelen, daarop kuste hij haar en boog zijn hoofd onder haren ernstigen liefdevollen blik. Kati, waarom zijt gij hier gekomen? Ik wilde u zien, vader; en wederom rustte het hoofd van 't kind tegen den schou der van den misdadiger. Hoe waart gij in staat hier te komen? schrik niet voor die geluiden,' Kati, men sluit de oei achter ons later komen zij weder en laten er n uit. Hoe zijt- gij hier gekomen To voet. Van de hoofdstad? Ja, Vader! Men hoordo niets meer dan het gerammel del- ketenen, daar de gevangene zijn kind in de armen sloot. Hoe verliet gij haar Kat; uwe moe der Die VxaaiP- werd'- zacht ea bevende'uitge- in de Hindentrurglinie tusschen Fontaine- les-Crcrfselles en Bullecourt; de vijand deed verschillende vergeefschc pogingen om ons te verdrijven; ©r werd in deze streek hevig gèvoohtén. BERLUN. Officieel. De Zondagmorgen vermelde aanvallen van dè Engelschen ten zuiden van de Scarpa zijn onder zware ver liezen voor den vijand afgeslagen. Bij Laf- faux bleven Fransche partieels aanvallen zonder succes. Een Engelsch-Dultsch concert. De „Saturday Review" bevat do volgende typische schets van een concert aan het front: „Do kolonel had mij in zijn.hut to dineeren gevraagd. „Kom om zer. rvr", zciic hij. „mis schien zal ik jo dan vóór het diner nog een klein vermaak kunnen aanbieden". En zoo geschiedde het. Hij en zijn mannen moesten den volgenden dag naar do gevechrslinie vertrekken en daar om hadden do officieren een „smoking con cert" gearrangeerd en voor djo gelegenheid een groote keet geleend, welko behoordo aan een compagnie, dio met de bewaking van een ge vangenkamp belast was. Do hut was verlicht door hanglampen en gevuld met mannen en tabaksrook. Aan do hoofdtafel zit do zeer kranige regi- ments-sergeant-majoor, dis als voorzitter fun geert. In plaats van met den gebruikelijken hamer, bewaart hij de orde, door met een groe ten zilveren sigarettenkoker op do tafel to slaan. Het concert is reeds aan den gang, als wij binnenkomc-n en nadot wij het eind© van het liedje dat jnist wordt gezongen, hebben afgewacht, gaan wij naar een tafel, naast die van den voorzitter, onder het applaus der sol daten, want mijn gastheer verheugt zich in de genegenheid van zijn minderen. Tot mijne verbazing zie ik aan het uiteinde der zaai acht Duitsche onderofficieren, ellen rookende en allen blijkbaar zeer ingenomen rnc-t de muzikale prestaties van onze dappere Tom mies. Het zijn knappe kerels, die Duitschers. Twee van hen zijn sergeant-majoor en hebben zeer intelligente, interessante gezichten. Een derde, met geleerd uiterlijk, nogal zwak ge bouwd, was,, zooals ik later vernam, leeraar aan een Duitsche school. Hij heeft een guitaar bij zich, die hij later mooi bespelen zou." Het con cert wordt voortgezet: sombere iiedjes, alle zonder begeleiding; en dan verzoekt do voor sproken, en er volgde geen antwoord. Angstij zag Jozef de klein© in 't gelaat; hare lippen beefden, Zeg mij schielijk 1 Zjj stierf. Vader! Een vreeselijke kreet volgde en 't hoofd van den gevangen© zonk in den schoot van zijn bind. Hij weende lang, luid en heftig. De be waarder en de directeur, die door de opening getuigen van dit tooneel v aren, beweerden nog nooit zoo iets droevigs bijgewoond te hebben. Kati trachtte den vader te troosten, totdat d© hevige smart zijne krachten uitgeput had en het luide snikken in zacht weenen overging. Kati, wanneer stierf zij? Arme vrouw! arm kind! Ach, het is reeds zoo lang geleden vele, vele weken antwoordde 't kind. Zij zeide mij,' dat ik tot u moest gaan en u troosten. O God, dat fs hard! zij schonk mij ver giffenis Zij zeide mij ook, d3t ik voor u bidden zou en u zeggen, dat zoo gij weer losgelaten werd, gij altijd wc-er braaf en goed moest zijn, opdat gij iu den hemel zoudt komen. In den hemel? ik in den hemel? kermde de gevangene en zonk wederom in den afgrond der vertwijfeling. Doch 't kind was zijn reddende engel, hare liefde werkt© uit, wat noch kerker noch kete nen vermogten. Hij was verhard geweest, dóch Kati vermogt de ijskorst zijner ziel t© smelten, bracht hot verborgene goede in hem aan 't licht en verhelderde zijnen kerker door haren vrien delijken zonnigen lach. Langen tijd zat hij daar met het hoofd tegen 't gezicht van zijne lieve dochter, en niemand waagde het hen te s to oren. De directeur en bewaarder gingen den gang op en neder. Vader! als uw tijd om is, zal ik voor u zorgen, hernam de kleine. Jozef hief het hoofd op en vestigde zijn© roodgeweende oogc-n op die van zijn kinu. Moeder heeft 't mij gezegd. Gods zegen zij op u, mijn eng©!. Ja! gij zult en kunt uwen rampzalig© vader redden. Ja, ik zal u redden, vader! De "dkècteuriflqot; én dé bedaarder schold op.. zitter, na een gehamer met zijn sigarettenko ker, stilte en zegt „Do vijanden zullen zoo vriendelijk zijn ©en volksliedje voor te dragen. Goede orde en wat aanmoediging alsjeblieft!" De vijanden zetten hun petten af, komen naar voren, mslccn in het voorbijgaan eene bui ging voor den kolonel en zingen een lied, onder leidmg van een der sergeant-majoors en met guitaar-begeleiding van den zwakgebouwdon man. Het is muziek, echt© muziek en do uit voerenden genieten er blijkbaar nllc acht zelf van. Een paar van hen hebben goede stemmen en men hoort geen enkele valsehé noot. Tommy keek verbaasd op. Hij scheen verhaard, omdat die vreemde lieden in zoo een moeilijke taal' konden zingen en zeker ook, om het zeer hooge muzikale gehalte der voordracht. „De vijan den" werden hartelijk, toegejuicht en keerden, vlug naar hunne plaatsen terug, op weg daar heen. opnieuw buigende voor dén kolonel. Dan vertelt, de adjudant verhalen, die hoofdzakelijk befcrekkinr» h^b!,en «v. Ar. i-_ jonge o:::cieren met de pas. aangekomen reern- ten ondervinden, welke verhalen hot gezelschap doen schateren. Dan volgt de kolonel, die opstaat en een grappig liedje op geestige wijze voordraagt. Een geweldig applaus volgt op de voordracht ran hun "diefden chef. En nu kondigt de voorzitter de beide laatste nummers van het programma aan„Goede orde, mijne heeren, terwijl do vijand „Die acht am Rhein" zal zingen en daarna kunt uw" gemoederen weer lucht geven, door „Rule, Britannia" te zingen." Met veel gevoel draagt „de vijand" „Di© Wacht am Rhein" voor en nauwelijks, is d© laatste noot uitgestorven, c.f Tommy doet de keet davoren door zijn gezang. Dp.n volgt „God Save the King" en het gezel schap gaat uiteen. RUSLAND. Het legor. PETROGRAD. De opperbevelhebber, die van het front is gekomen ter conferentie te 1 etrograd, verklaard© in een interview, dat de voorziening van de legers tegenwoordig aanmerkelijk is verbeterd, zoowel wat mu nitie als wat levensmiddelen betreft. Nog nimmer was hét Russische leger zoo goed voorzien van zware artillerie, munitie en vliegtuigen. De nieuwe minister van oorlog, Kerenski, een gevangene om zijne ontroering te ver bergen. Mij dur.lct, gij kunt er nu wel weer uitko men. bromde do bewaarder in Jozefs cel. Kati, gij moet gaan. Zult gij ook terufko- men, mijn kind? Mag ik hier niet blijven? j_ ^ecn, kindlief, maar gij zult weder terug- Daarop wc-rd Kati uit de duistere cel gevoerd, i Zn weende zacht cn stil, en wcrrl door den directeur ia zijno eigene woning gebracht. Hier stond een vriendelijke oude heer haar cpi te wachten. Ei zoo! daar is de kleine vluch teling, die ik zoek. riep hij vol vreugde. Kent gij 't kind vroeg de directeur. Eigenlijk niet, maar 'k heb haar even gezien. Mijne dochter evenwel, die haar van den landweg mede naar huis heeft genomen cn zich eenmaal in 'b hoofd heeft gezetTmar te be schermen, liet mij geen© rust. Toen het kind van ons wcggelocpen was en des avonds niet weder terugkwam, smeekt© zij mij vurig cr on derzoek naar to doen en wat, doet een vader niet, die slechts céne dochter heeft, ter liefde dezer dochter? Te meer wanneer het een daad van barmhartigheid geldt. In dit stadje aange komen, vroeg ik aan dezen en genen, en be greep eindelijk, dat zij zich hierheen moest be geven hebben. Naar ik zco even hoorde, mijn heer de directeur, wilde de kleine hier haren gevangenen vader opzoeken, wiens straftijd bijna is afgeloopen. Wanneer de man voorne mens is goed en eerlijk op te passen, kan ik hem op mijn landgoed wel werk verschaffen. Nu, kleine! wilt gij met mij gaan? vroeg de goed© heer Maiwald har© lokken streelende, en voegde er vol medelijden bijarm kind Twee mijlen van H... op 't landgoed van den heer Maiwald staat een lief huisje,"dat door een vlrjtïgen boer met- zijne dochter wordt be- woond. Kati vervult de vermaning harer ster vende moeder. Zij zorgt voor haren vader, en hij zorgt in den goeden zin van 't woord, voor zich zeiven. De menschen achten hem, en God zal hem vergiffenis schenken.

Krantenbank Zeeland

De Soldatencourant. Orgaan voor Leger en Vloot | 1917 | | pagina 1