Ko. 431
Donderdag 17 Mei 1917
Orgaan voor Leger en Vloot.
Oorlogsnieuws.
DE RUE JAARGANG.
Onder redactie van D. MANASSEN.
Deeding.
SOLDATENCOURAN
REDACTIE ÉN" ADMINISTRATIE VALERTUSSTR. 10ü, AMSTERDAM. DIT
BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. 1-OSSE NUMMERS VOOR
MILITAIREN 1 CENT, VOOR BURGERS 3 CENT. ABONNEMENT BIJ VOORUIT
BETALING VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS/K 50 P.K WART AAL
Voor Advertentii'n wende men rich tot onto Administratie, Valeriuwtraat I0y
Amsterdam. Pry's der Ad verter. tiliu per regel 30 cent. Voor Ingeumdr: Mede-
deelingen op de tweede, derde eu vierde pagina dubbel tarief. By aUoLflemen
reductie.
Minister Bosboom afgetreden.
Dinsdag j.l. werd uib Den Haag het vol
gende bericht:
Naar wij vernemen zal de iStaatscourant
van hedenavond de koninklijke besluiten be-
ivatten, waarbij de® gepensionneerden gene-
raal-majoor Bosboom op zijn verzoek
eervol en onder dankbetuiging als minister
yan oorlog ontslag wordt verleend, en waar
bij de minister van marine, kapitein ter zee
Rambonnet, met het interimaire be
heer van het departement van oorlog wordt
belast.
Heden heeft de overdracht van de porte
feuille van oorlog aan den interimairen mi
nister plaats en hedenochtend nam de afge
treden minister Bosboom afscheid aan zijn
departement van hoofdambten aren en afdee-
lingschsefs,
In de Vergadering van de Eerste Kamer
deed Dinsdag de griffier voorlezing van het
Koninklijk Besluit, waarhij aan generaal-
maijoor Bosboom op zijn verzoek eervol ont
slag werd verleend als minister van oorlog,
onder dankbetuiging voor de vele en ge
wichtige diensten, den lande in bijzonder
moeilijke omstandigheden bewezen.
Een schrijven van den afgetreden
Minister van Oorlog.
Wij mochten voor het afdrukken van dit
nummer van den afgetreden Minister van
Oorlog, den 'heer Botboom, het volgend© schrij
ven ontvangen. Gaarne geven wij gevolg aan
den daarin uitgednfktea wenscÜ ©n laten het
schrijven hieronder in ,,Do Soldafcencourant"
yolgem
DEPARTEMENT}
lVAN OORLOG.
's-G r a v o n h a' g e, den 15 Mei 1917.
Geachte Heer Manasseni,
Rij het nederleggön van mijn ambt ge-
yo'el ik er behoefte aan een enkel woord tot
!D te richten als aanvulling van de officieels
dankbetuiging, welke ik U eenige dagen ge
leden deed toekomen, naar aanleiding van
het intrekken der tot dusver aan ,.De Sol-
jdatencourant"- yan, rijkswege verleende sub
sidie.
Het wa3 een der allereerste dagen van
iüib -Hét 'Hongoarscih van Armin Rdxal,
Augustus '14 gij herinnert U, staande
op het Stationsplein te Haarlem; ik moest
woekeren met mijn tijd1 dat gij Uw plan
uiteenzette. Ik was er dadelijk voor gewon
nen mijn eisch was slechtseenvoudig,
onderhoudend, geen politiële© kleur, lees
baar voor allen, van welke richting of con
fessie ook. Ik schonk U vertrouwen.
Welnu, dat vertrouwen is niet beschaamd.
Voor duizenden en nogmaals duizenden aan
grens- en kustwacht, in kleine kantonne-
menten is nu bijna drie jaren lang „De
Soldatencourant" de gezellige vriend ge
weest, die hen met het groote wereldgebeu
ren in voeling hield, waaruit zij nuttige
wenken op menig gebied konden putten,
waarin zij zich zelf „gedrukt" konden zien,
Tusschen den redacteur en ziine lezers
vormde zich een band van kameraadschap
en vertrouwen. Weinigen weten hoeveel
arbeid, die niet in het openbaar- tot uitini
kwam, dit U heeft gek-ost. Weinigen ook is
het bekend hoe dusdoende door U een per
soonlijk offer werd gebracht.
Ik wil U daarom mijn welgemeenden
dank betuigen en zou het op bijzonderen prijs
stellen, wanneer U dit schrijven in de cou
rant zoudt willen openbaar maken.
Met de meeste hoogachting,
Uw dwM
BOSBOOM
Oud-Minister van Oorlog.
Ge toestand in denreuzenstrijd.
De EngeJschen hebben weer ©en succes
behaald, en men verheugt zich daarover in
Engeland. De Dnitscho stafbeiïbhten geven
het resultaat zijdelings toe, maar passen w-el
op, niet van een ovetnvi-ning te spreken.
Het. gekit-!uer de verovering dor dorpen
Rc-eux e® BuBecoairt, geen plaatsen va® be
lang, zo zijn op de meeste kaarten niet te
vinden. De beide plaatsjes liggen ten noor
den van At-recht, in het Sc-arpe-gebied dus.
wiaair de EiugeJschen in de laatste wekeu
zoo hard aanvallen. Vooral d© inneming
an Roeux wordt in de telegrammen druk
besproken.; zoowel uit de Engelsche als uit
de Duitsch© berichten, blijkt, dat om het
dorp en zijn station hardnekkig is gestreden
volgens de eerste duren de gevechten in
deze buurt reeds maanden, volgens do laatste
'ging. Roeux telkens van de eene in de andere
band. 1
Inzooverre hebben de Engelschen gelijk,
dat zij inderdaad hier weer een over
winning hebben behaald, immers, zij: heb
ben nieuwe vorderingen gemaakt, maar het,
zijn vorderingen zoo klein, dat" zij; op de
kaait- nauwelijks kunnen, worden a&ngewe-
ven. De berichten van bedde zijden wekken
den indruk, dat er in deze streek, aan de
Sfear^js, inderdaad hardnekkig is gevochten,
dat uo verliezen er, van Duitschers als
E-ngelschen, zeer groot waren, is de in
neming van een dorp nu werkelijk al die
offers aan meneclienlevecs waard? Veel
dichter bij de Duitsche grens komen de geal
lieerden nog maar steeds niet. D© Eransche
berichten dear laatste dagen zijn zeer sober.
De Duitsche artillerie is weer hard aan het
werk geweest, vooral aan de Aisne, bij
Cerny, terwijl de Eransche het antwoord
niet schuldig bleef. Volgens de Duitschers
werden bij Cerny 300 vijanden gevangen
genomen.
Hijgend zeulden zij den zwaren last. De
groote koffer (bevatte al hun have en goéd..
AKér hadden zij ia al de lang© jaren van hun
samenleven niot bijeen kunnen krabbelen. En
grooter huisraad zou hun ook maar nuttelooze
hallast zijn geweest, dien zij op him dwaaltoch
ten door do arbeiderswijk der groot© stad
slechts zouden hebben moeten rondsleepen.
Do vrouw kon haast niet meer. Het ijzeren
haudvateel van den zwaren koffer sneed haar
in de hand. Slechts met inspaiming van al haar
krachten sjouwde zij nog weêr eenige schreden
{verder.
Aan den anderen kant liep de man. Ook hem
Jvjel het dragen niet licht, nadat hij dien dag
reeds tien uren hard had gewerkt. Pas éen uur
tevoren was hij uit.de fabriek gekomen, en nu
moesten aij in het dónker verlunzen, den derden
keer al in dit jaar. Nauwelijks woonden zij ei
gens hier of daar, of daar werd door den huis
baas do htmr opgeslagen, omdat zij die niot
ïneer betalen konden. Want de man verdiende
geen hoog loon racer, en de vrouw was tc oud
om nog'uit werken te gaan.
Het zweet liep hun langs hebgezicht. Zij
hijgden en zwoegden onder den last. Eindelijk
kon de vrouw niet verder. Met een kreunende
zucht liet'zij den koffer op den grond smakken,
en beiden gingen zij er op zitten, om wat uit t©
blazen. De man zebto do ellebogen op do
knieën cn de handen onder zijn hoofd. De vrouw
veègd© zich het zweet af en zuchtte maar weêr.
Het was nog ver naar de nieuw© woning. Hoo
zouden zij er ooit komen, met dat zware, on
handelbare ding Vat een leven tochAltijd
maar werken en zeulen en tobben! En ter
wijl de oude vrouw zoo den stompzinnig daar
n^ast haar ti tfcencj^m^ukkpl gpns aankeek, rees
et Y## hét- gj.- jjiaaxj .een beter gevoel, een
hunkeren naar verandering. Zij had er genoeg
van. Het moest eindelijk eens uit wezen, deze
afbeulerij.
Zullen wij maar weer een eindje verder
vroeg zacht de man, "uit zijn peinzen zich op
richtend.
Aarzelend en zuchtend rees de vrouw op er
greep weêr toe. Zij sdlieen na do korte rust
nog moeier en wreveliger tc zijn geworden.
„Til dan toch beter!" schreeuwde zij met
krijsdiende stem, „of donk je, dat ik voor jou
mijn arm uit het lid wil trekken?"
„Voor mij? Ik zou toch denken, Marie,
dat ook jouw spullen er in zijn, en niet enkel
de mijne".
„Ja ja, ook mijn spullen, 't Zou wat! oio
gereedschappen van jou zijn zoo zwaar".
„Die moeten toch óók meè! Daar moeten
wij toch van leven
„Leven? 't Is me ook eon leven! Trekhon
den hebben 't beter!"
„Zwijg, vrouw. Bezondig je niet".
„Zwijgen? Ja, dat is jouw stopwoord maar
altijd. Sjouwen en zwijgen, dat is schering en
insla-g!"
„Til liever den koffer op. Met morron kom
je niet verder".
„Neen,-ik verdraai 't nu! Ik wil niet meer,
hoor je? Met jou wil nier, verder 1 Ik ben 't
beu, jou eu je ollonde méér dan beu!"
Zij liet plotseling het haudvatsel los, zoodat
de koffer weer op liet plaveisel kwakte. Zij
was vast besloten, aan dit ellendige rondtrek
ken een einde to maken. Wat moest zij nog
langer aan de zij dg van dien afgetobde® man?
Het had haar al lang de keel uitgehangen, en
nu moést het maar uit zijn. Zij sou zich op
haar eigen houtje wel door hot leven slaan.
Veel beter zelfs. Dan was zij vrij in haar doen
en laten.
„Geeef mij mijn kleeren er uit," zeide zij
nu, lieel stroef en vastberaden. „Ik ga van
je weg. Tk bel) er genoeg van, jouw pak
ken té helpen dragen. Geef mij 't mijne. Ik
wil weg van jo,j
D© Eranschen ©n EngeJschen halen nog
een3 weer op, welke successen zij hebben be
haald in de laatste vier, vijf weken; zij ver
tellen van bijna 50,000 krijgsgevangénen,
444 kanonnen, 386 loopgraaf mortieren, 943
machinegeweren. Het aantal gevangenen en
kanonnen ia zeker niet gering, maar mén
moet niet vergeten, dat deze getallen voor
een groot deel betrekking hebben op de eer
ste stooben van het offensief. Dat dit laatste
gaandeweg, we willen niet zeggen: is ver
zwakt, maar minder uitwerking geeft, ia tot
op zekere hoogte een bedenkelijk feit voor
©an spoedig© beslissing. Doch aan den ande
ren kant is ook in de laatste dagen gpbleken,
dat al de krachtige en felle aanvaller! der
Duitschors do legers der geallieerden n:et
kunnen tegenhouden, neg minder kunnen
terugdringen. Gaandeweg winnen de Engel
scheu en Eranschen nog steeds teTrein, maar
dit gaandeweg is zoo langzaam en... geert
zulke ontzaglijke verliezen.
De berichten van de andere oorlogsterra
nen zijn nog steeds van minder belang. Aan
heb Russische front daveren alleen nu en dan
de kanonnen, naar 't schijnt, komen af dee
lingen verkenners soms in botsing, maar van
een eigenlijk offensief is hier blijkbaar geen
sprake. In Macedonië wordt wel gevochten,
maar do toestand blijft er ongeveer bij het
oude: generaal Sarrail zet het begonnen of
fensief bij Monastir en het Doirau-meer niet
door. Uit den Kaukasus en Me3opotamië zijn
de jongste berichten zeer kort en' gewagen
alleen van patrouillescliermutselingen en
aanvalspogingen zonder resultaat.
Aan het italiaansche front moge in de
laatste dagen de actie wat levendiger zijn,
veel uitwerking is daarvan nog niet te be
speuren en van ©en groot offensief heeft het
nog niet veel. De berichten spreken vooral
van artillerie-actie, bijv. op de hoogvlakte
van Asiago, aan de grens van Tirol, op het
front in de Julische Alpen en bij Görz. Hier
en daar hadden ook patrouillegevechten
plaats en ten zuidoosten van Görz maakten
Italiaansche verkenners 30 krijgsgevangenen
en kwamen met ©en, buit van twee mitrail
leurs terug. Dat van dergelijke successen in
©en geweldigen strijd als den tegenwoordig en
melding wordt gemaakt, bewijst reeds, dat
er geen groote dingen gebeuren aan het Ita
liaansche front, al is niet te ontkennen, dat
dat de artilleriestrijd er heviger wordt. Een
hevig© artillerie-actie is dikwijls de inlei
ding tot een offensief, zooals men weet,
zal dat ook hier het. geval zijn? Dat zr-R i
de eerstvolgende dagen móeten uitwijzen.
In de andere Entèntelanden wacht men
blijkbaar op dit offensief.
Yan de politiek© geschiedenis der laatste»
dagen valt maar weinig te vertellen. In de
Vereenigde Staten wakkert blijkbaar de lust
tot den oorlog aan: president Wilson Heeft
d© uitbreiding der weermacht tot volle oor-
rkte gelast; het Huis van Afgevaar
digden blijft er- op staan, dab d© oud-presi-
denb Roosevelt met een expeditie naar heb
Westfront mag gaan, al gaat de Senaat
voort er zich tegen te verzetten.
In Rusland blijft de toestand steeds ver
ward, blijft de still© strijd tusschen de libe
rale voorloopige regeering en de socialisti
sch© raad van arbeiders en soldaten voort
bestaan, maar schijnt men van beide kanten
te beseffen, dat men elkaar niet, nóg
nietkan missen. Maar dat heb Russische,
leger op den duur minder zal betsekenan in
den grooten strijd, wordt steéds duidelijker:
we kcoren vau altijd nieuwe conflicten tus
schen de mannen, die moeten vechten, en
hun leiders. Niet alleen heeft de minister
van ociiog, generaal Goetskof, zijn ontslag
genomen, maar ook de commandant van het
garnizoen in' Petrograd, generaal Komilof
is heengegaan: hij wilde militaire wijzigin
gen brengen in het district Petrograd en nu
verlangde het comité van arbeiders en solda
ten, dat die wijzigingen eerst aan hun goed
keuring zouden worden onderworpen. Dat
generaal Kornilof toen voor hen moest wij
ken, al had hij stellig de regeering op zijn
hand, toekent niet alleen den geheeien toe-
Do mail keek haar even aan en zeide toen
heel kalm:
„Maak geen gekheid, Marie. Wij hebben
neg ©cn heelen weg vóór ons."
„Ik maak geen gekheid. Ik spreek in vol
len ernst. Ilc kan zoo niet meer, en ik geef
er de brui van met jou. Haal me mijn klee
ren er uit, en dan gaan w© van elkaar af.
Dat zal voor ons allebei beter zijn. Ik ben :t
al lang van plan geweest. En nu moet 't er
van komen."
D© man keeek haar met zijn ernstige, moede
oogen in het gezicht.
„Zoo?" zeicio hij. „Je wilt dus weg?
Good. Ga maar. Ik houd je niet."
Middelerwijl was het donker gewórden. De
gaslantaarns waren aangestoken en bij het
licht, -van zoo-een'begonnen do in den strijd om
het bestaan verstompte man en verbitterde
vrouw hun armzalig© boeltje to verdcelen. Heel
bovenop lagen een paar vuilo, zware werkmans
laarzen. Met eon nijdig© ruk smeet d© vrouw
die ter zijde.
„De paar lompen, die ik heb, ruïneer je mij
nog! Ik heb toch.al haast niets meer om aan
mijn lijf to trekken.. Een behoorlijk stuk klee
ren kon er hij jou nooit op overschieten. Je
hadt je smerige laarzen wel onderin kunnen
leggen
Gauw genoeg had zij haar zaakjes er uit:
een paar katoenen kleedjes, eenig©- doeken,
v/at lijfgoed en een grooten hoed, waarvan de
smakeiooze bloemenopsohik bij het inpakken
deerlijk geleden had. Brommend en zuchtend
pakte zij het een en ander in een grooten
doek, dien zij tot een bundeltje bijeen
knoopte. In don koffer bleef nu nog de have
van den man: het Zondagscho pak. een paar
gelapte hemden, en heel onderaan zijn timmer
mansgereedschap eenige hamers, zagen, boren,
beitels, en wat er. al verder tot het vak be
hoort. Deze dingen waven 't. die den koffer
zoo zwaar hadden gemaakt. Het beetj© vrou
wen plunje woog niet veel.
Zoo liad dus de deeling plaats gehad op
•de open straat; onder den yrijèii 'hemel, bij
6fcand, maar ook de macht van het revolu
tionaire comité.
OUITSCHLAND.
De lavensmiddelenvoorzienlng.
De burgerij te Bc-rlijn ontvangt thans per
persoon en per week 1600 gram brood, 6C0
gram vleesch, 50 gram boter, en 30 gram mar
garine.
FRANKRSJK.
Van het Westelijk Oorlogsterreln.
Het Engelsch-Fransoh offensief.
PARIJS. Gedurende den geheel én dag
beschoot Maandag d© Duitsch© artil
lerie het front ten W. van Braye-en-Laen-
ucis en Cerny. Het vuur werd hevig door de
Eranschen beautés uord
Eenig:--» i s levendig© artillerio-acties ten
O. van Bérry-au-Bas en in Champagne in
do buurt van den IIpogen Berg.
LONDEN. Veldmaarschalk Haig bericht:
Wij zetten onze vorderingen ten noorden
van de Scarpe voort en veroverden Roeux
geheel, terwijl wij enkele gevangenen maak
ten. Het geheele dorp Roeux, dat de Duit
schers met groote vastberadenheid ver
dedigd hebben en dat gedurende de laatste
maand het tooneel van veel verbitterden
strijd v/as, is thans in ons bezit.
Wij brachten onze linie ten noorden van
Gavrello eenigszins vooruit.
Zondag brachten wij zes Duitsche vlieg
machines in onbestuurbaren toestand tot
dalen. Drie van-onze machines worde®
vermist.
Ca strijd bij Buiiecourt.
LONDEN. Reuters bijzondere correspon
dent aan het front bij Atrecht seint dd. 14
dezer De opruiming der schuilplaatsen van
de Duitechers die zich nog te Buiiecourt
bevonden, is Zondag ©11 Zondagnacht voort
gezet). De vijand houdt nu nog slechts twe6
punten bezet, het een© vlak ten zuiden van
liét dorp en het tweede ten N.W. van die
plek. Bij dit opsporen van verborgen vijan
den hebben wij het aantal gevangenen nog
belangrijk vergroot; het juiste aantal is
echter nog niet bekend.
De Duitschers hebben gedurende den
nacht vruchtelooze tegenaanvallen gedaan
één daarvan had plaats onder een bezige
donderbui en een ware wolkbreuk.
In de buurt van Roeux versterkten wij
onze nieuwe posities, ondanks de pogingen
van den vijand om het verloren terrein te
herwinnen. Het voordeel, dat wij van de be
zetting der chemische fabriek en van het
kasteel hebben, is reeds zeer gced bemerk
baar op ander© deelen van de linie, welke
dezo stellingen beheerschten.
Op het front van Atrecht.
BERLIJN. Aan het front van Atrecht was
het artillerievuur den 13den Mei zwakker dan
de vorige dagen.
Tèn gevolg© van de superioriteit der Duit
sch a vliegers kon de artillerie met vollédigr
gebruikmaking van do waarnemingen der bai-
lonvliegers do vijandelijke artillerie op het ge
heele front met succes bestrijden. Op een aan
tal plaatsen ontploften munitie-depóts. Lit vei-
schillende batterij-stellingen vluchtte de be
manning.
Een aanval van een Engelsche compagnie op
het park van Oppy in den ochtend van 13 Mei
liep dood in het Duitsche spervuur. Pogingen
der Engelschen om het dorp Roeux ©n het sta
tion in staat van verdediging te brengen wei
den door artillerievuur verhinderd.
Troepenverzameiingen ten AV. van Gavrelle
werden tegen den avond door het vuur dei
Duitschers uiteengedreven. Te ©If uur üea
avonds werd een plotselinge aanval dar Engei-
schen aan den weg van Fampoux naar Fresnes
door heb vuur der Duitschers afgeslagen.
Da 13de aanval der Engelschen op Buiie
court mislukte in den ochtend van 13 Mei, de
vierde op den avond van dcnzelfden dag.
het licht van een gaslantaren. Dit was alle.v
wat zij samen bezeten hadden, hun gansche
liehben en houden. En zij hadden eerlijk ge
deeld. Do vrouw kreeg enkel het licht© goed,
waaraan niet veel te dragen was. De man al
het zware. Met' zijn gereedschappen moest hij
overigens werken, zich verder door het leven
slaan.
De vrouw was met het inpakken nu klaar.
Den hoed droeg zij voorzichtig, opdat hij
niet nogmaals in de verdrukking geraken zou,
in do een© hand; in de andere het bundeltje
lappen. Van een last kon voor haar nu geen
sprak© meer zijn. De zware koffer, die zij
zoo vaak van de eene straat naar d© andere
had gezeuld, had haar spieren gestaald, en
wat zij nil te dragen had, leek haar zoo licht
als ©cn veertje.
De man had heel bedaard het gedoe van zijn
vrouw gadegeslagen. Hij was inderdaad- een
moede, gebroken, schier afgetobde sjakker. Hij
was ook aan die vrouw van liem sinds zooveel
jaren gewoon geweest, had zoo lang met haar
'op en neer .gegaan, het beetje liet' en heb vele
leed met haar gedeeld. Het zou hfm zeker hard
vallen, nu weer alleen te staan. Maar zoo
dacht hij liet werken was nu eeflmaal zijn los
en daarin zou hij ook verder nog zijn heil moe
ten vinden. Hij had ook al lang geweten, dat
zijn vrouw geen liefde, geen hartelijk gevoel
meer voor hem had, 6cdert hij eens van een
stelling was gevallen en een been gebroken had.
Die breuk genas weermaar de breuk tusschen
hem en zijn vrouw wild© zich niet meer heelen.
Hot was dan ook een kruis geweest. Drie maan
den had hij in bed gelegen en had geen stuiver
in huis kunnen brengen. Maar overigens, daar
na zoowel als tevoren had hij al het geld, dat
diij met werken verdienen kon, braaf ca trouw
aan -zijn vrouW afgegeven. Hij had nooit iets
voor zichzelf noodig gehad geen borrel, geen
nijp tabak en over alles wat hij verdiende,
beschikte do' vrouw naar eigen gnodvinden-
Véél was het wel hooit geweest. Ach, hij was een
koel gewone arbeider. Maar aan eiken cent
klee|de..zijnnzwe©t. En hoe gaarne had hij: altoos
voor, haar zij °nbêst gedaan 1 Eu au
St. Quentin, vooral do binnenstad, word
wederom hevig beschoten. Er braken een
aantal branden uit.
Aan de Aisne on in Champagne.
BERLIJN. Aan hot Aisncfront on in het
Westelijk gedeelte van Champagne was liet
artillerievuur betrekkelijk zwak levendiper
was liet aHeen tusschon den Winterberg,
den weg van Corbcrry naar Reims cn van
de Aisne af tot ten N.W. van Brimont.
Terwijl do offensieve beweging der Fran-
schen ophield, verboterden de Duitschers hunne
stelling ton N.W. van Broyo en bij Juvincourb
door het vooruitschuiven der infanterielinies.
lu den avond gelukt© een verbetering der
Duitsche stellingen op hoogte 108. Dez© door
granaten totaal doorwoelde heuvel, die tén N'.
van Berry-au-Bac plotseling uitt de vlakte op
rijst, flankeert elke 'pogingen der Eranschen
om in de richting van Juvincourt voorwaartts
te dringen Ondanks hunno buitengewone krach
tige beschieting cn het vel© nienschcnniatcriaal.
dat zij ervoor óp het snel zetten, was het hun
niet gelukt, dezen hoeksteen uit de Duitsche
stelling weg te breken. De Duitsche bezetting,
die met Eranschen dezen heuvel deelt, hoeft
thans de Duitsche linie vooruifcgobracht. Kleine
afdeelingen maakten zich meester van oen deel
der daar gelegen steengroeve en namen Eran
schen gevangenen. Het daarop begonnen sterke
artillerievuur kon den toestand niet meer wij
zigen.
De Duitsche verliezen aan gevsngonen en
materiaal.
Reuter's correspondent bij do Fransche
troepen in Frankrijk geeft eene opsomming
van de verliezen der Duitschers aan gevan
genen en oorlogsmateriaal.
De geallieerden maakten van het begin
van het offensief tot 12 Mei 49.579 "gevan
genen, onder wien 976 officieren.
Voorts veroverden zij 444 kanonnen, van
verschillend kaliber nl. van 77 mm. en meer, j
386. loopgraaf mortieren, 943 machinegewe-
ren. De gemiddelde Wekclijksche verliezen j
v/aren dus ongeveer 10,000 gevangenen en
90 kanoünen. Men mag bovendien veilig
aannemen, dat er ook een groot aantal
kanonnen en machinegeweren vernield zijn. j
Nederlanders aan het Fransche front.
Do correspondent te Havre van do „N". 11,
Ci." meldt, dat er van de öÖO Nederlanders,
die de wapens voor Frankrijk hebben opgeno
men, 280 zijn gesneuveld. Allen zijn gedeco
reerd met de militaire, medaij© met palm.
Dreigend ir.ktgebrek.
Volgens do bladen dreigt een tekort aan inkt.
Sinds een maand zijn de prijzen geweldig ge
stegen; de voorraden zijn zoo gering, dat men
vreest binnenkort vócr een volkomen gebrek
aan inkt zal staan.
RUSLAND.
De „Kölnische Ztg." weet te berichten, dat
de „No wo je Wremja" in een artikel over de
rede vau 'i sjeidsje zegtWij hebben vertrou
wen in hem en m Korenski, maar liet gaat
niet aan, dat de absolute regeeringsmacht, die
niemand verantwoording schuldig stelt, in han
den blijft van een collectief comité, dat even zeer
achter do schermen werkt als dit bij het oude
regime mogelijk was.
Daar do raad van arbeiders nog steeds niet
do namen van zijn leiders bekend maakte,
weet Rusland feitelijk niet eens wie het regeert.
Noch op den persoon van Kerenski noch op
dien van Tsjeidsje valt iets te zeggen. Dit
bewijst echter geenszins, dat zij de achter liun
staande massa steeds in bedwang kunnen hou
den en omgekeerd kunnen zij er niet voor
instaan, dat de bevolking voor gevaarlijke ver
rassingen bewaard blijft.
Kerenski heeft reeds kunnen merken dat zijn
invloed vermindert, vandaar dat hij de quaestio
van vertrouwen stelde. Morgen kunnen dege
nen die hem heden bejubelen hem wel als een
verkapt reactionnair brandmerken. Liever een
volledige overwinning van de sociaal-democratie
dan de thans heerschende onzekerheid. Zij
doodt do wilskracht van de voorloopige regeo-
ring, belet haar den munitie-aanmaak te orga-
niseeren, verzwakt. Rusland's militaire- positie
en is een van de hoofdoorzaken van de gevaar
lijke anarchie in de provincie, waar reeds
onlusten zijn uitgebroken dio het leger, liet lan
«n speciaal de industrieel© centra onvermijdi
lijk aan den honger zuilen overleveren.
Indien niet door dit alles do reactie opnieu-
zal zegevieren, moet Rusland kiezen tuischc
de Bpeialistixcho revolutie of het broken van r
geheime dictatuur der sociaal-rovolutionnairc.
Goetskof afgetreden als minister.
PETROGRAD. D© mmieter van oork
Goetskof zijn onlalag genomen.
PETROGRADIn een schrijven av
den premier zegt Gootskof dat h
ontslag' i:©c-mt wegenn do omstandig
heden dio het gezag vau de regcering ove
leger en vloot aantasten en dio noodlottij.
dreigen te worden voor de verdediging e:
zelfs het bestaan van het land. Goetsko!
weigert do verantwoordelijkheid mede t©
dragen voor de grove zonde die jegens het
land staat te worden begaan.
Eon anarchistisch reliotjo.
PETROGRAD. Ken troep, bestaan.
uit .een dertigtal anarchisten uit Pe
trograd ©tl Sleutolburg, nam met bo-
hulp van geweren, revolvers cn bommen
bezit van het huis van den hertog van
Leuchtenburg. De bedoeling ie om in het I
huis het hoofdkwartier van do trcep te
vestigen. De anarchisten weigerden op be- l
vel van de raad van soldaten ©n arbeider:;- j
afgevaardigden het huis te verlaten. De
arrondJEseraents-commandant plaatste troe
pen rond het gebouw.
Do invload van Lénln.
Voi.eua c<yi telegram uit Stockholm aan «ie
„Kölniflcbe Ztg."" zijn dozer dagen de koerier
van Lénin en een boodschapper van de arbei
dersraad^ in do Zweedsche hoofdstad aange
komen. Zij deelden medo, dat de partij ven
Lénin voortdurend meer invloed krijgt. Haar
steromehaantal in den arbeidersraad wist zij
van 12 op 200 te brengen. Zij bezit thans or.-r
geheel Rusland verdeeld lö dagbladen. Do
„Rrawda" heeft een dagelijksche oplaag van
300,000 exemplaren rnot de speciale uitgave
voor hot leger.
In Tornea worden den koerier olie brieven
van Lénin, die voor Zweden bestemd waren,
door do Fransch-Engelsch© grenscontrole ont
nomen.
Hot Russische wapen.
Naar onze correspondent t© Petrograd meldt,
heeft do voorloopige regeering op grond van
een deskundig advies verklaard, dat do twee
koppige adelaar in het wapen van den staat
en de vlag geen dynastieke emblemen zijn,
znödat .zij kunnen worde® behouden tcfc de
bijeenroeplng van de Constituante, mits uit
het wapen maar de scepter en andere bijzon
derheden, welk© op do monarchie betrekhir::
hebben, wordoQ verwijderd.
GRIEKENLAND
In Macedonië.
SOFIA Officieel.. Bij Monastir leve»
dige infauterie-aclie. In de Tsjcrna-
boclit deden de Eranschen Vrijdag
j morgen een herige®, aanval op een front vau
vijf K.M., maar werden gedeeltelijk in een
j handgemeen, teruggeslagen. Bij het vallen
I van clen naoht rukten verschillende vijandelijke
afdeelingen op ten noorden van Makovo, maar
I zij werden door ons versperringsvuur verjaagd.
Ten oosten van de Tsjeraa werd een aanval op
het dorp Tarnova door ons vuur verstikt. B.:,
Moglcna vrij levend;go geveoliuactie. Na etn
j hevig© artikcrievoorhereiding deden de Ser
viërs herhaalde aanvallen bij Dobropolje, Ko
vie, Zborsko,Toesj:r.e enMrubi, maar zij wer-
den overal door ons vuur en onze tegenaan
I vallen verdreven. Wij maakten drie geweermi
trailleurs b :it. De arlüiericstrijd duurt voor:.
Ten westen van de Var dar artilleriebeschic-
ting van afwindende kracht. Ten zuiden van
het dorp Iloema <ie©d de vijand herhaalde
verwoede- aanvallen; enkele afdeelingen slaa-g-
don erin een onzer voorstellingen binnen te
I dringen, maar wij veroverden doze pest do
nachts weer in een kraohtigen tegenaanval.
Ten westen van Alsjakmahlc b&gon een infan-
ieriegeveebt om een onzer vooruitgeschoven
I stellingen. ïcn zuidc-n van Doiran arcilleriebe-
I schietimr. In en v&or onze stellingen werden
tot dusverre ruim'lót/) doode Engelschen getei
o. w. 15 officieren. Wij maakten tien Engelsche
dof.
Vil je werkelijk van mij weg?" vroeg hij
Ik ga weg." ze id© zij norsch.
Waarheen dan
„Dat komt er niet op aan. Daarheen
en zij maakte met de hand ©en beweging in
het rond, als om te verstaan t© geven dat de
gansche wereldruimte voor haar open stond.
„En moet ie daar zoo alleen naar toe
zoo. heel aucen" vroeg hij weer, met iets
beverigs in zijn stem.
De vrouw antwoordde niet. Zij pakte nu
haar rommeltje op, wendde zich vau hem af
en maakte zich haastig uit de voeten. Zij sprak
'gec-n woord van groet en keek ook niet een
enkele maal nog eens om. Zij liep niet snelle
schreden de straat af, als om zoo spoedig moge
lijk uit zijn. bereik te komen. Aan den hoek der
straat echter bieef zij eensklaps staan. Zij
scheen te kampen met ©en gedachte. Nu had
zij oen besluit gevat en draaide zich weer om.
De man stond nog altoos op dezelfde plek en
keek onverschillig voor zich heen, alsof er
'niets gebeurd ware, wat hij zich bijzonder had
aan te trekken. De vrouw aarzelde nog een
oogenblik. Toen stond zij plotseling weer voor
haar man.
„Wat ik mij daar bedenk, die koffer be
hoort ook aan mij. Geef hem hier! Ik wil hem
hebben."
De man trok zijn voet terug en zeide een
voudig
„ls hij van jouw? Nou, dan moet je hem
nemen."
„Dat zal ik ook! Natuurlijk neem ik hem.
Denk je dat ik zoo gek zou wezen om aan
jou te laten wat van mij is?"
Reeds had zij zijn spullen uit den koffer ge
worpen en haar kleeren er in gelegd. De mooie
hoeed met de bloemen bovenop, als het kost
baarst© van haar ganscho bezit. Vervolgens
sloot zij het deksel en wild© nu, zonder een
woord, met haar eigendom er vandoor gaan.
Maar dat ging zoo gemakkelijk niet. Da kof
fer was nog zwaar, ook zonder manslaarzen en
timmergereedschap, veel zwaarder dan zij
gedacht -had: Zij pk on hem' nauwelijks van den
•grond tillen. Nu speet het haar al, dat zij om
gekeerd was om dit logge ondier van een meu
bel te reclameeren. Alaar zij schaamde zich,
nu weer bakzeil t© halen. Zij greep een har.d
vatsel en sleept© den koffer achter zich ajn
ever do straat. Deze manoeuvre veroorzaakte
begrijpelijkerwijs© een nachtelijk misbaar er.
bxaeht al heel spoedig een politieman op het
tooneel.
„Wat do© je daar, vrouwtje?" riep hij
streng. „Til dien koffer op en draag hem heen
waar jo wezen moet."
„Dat kan ik niet. Hij is mij te zwaar."
„Laat hem dan op een wagen laden."
„Dat kost geld en geld heb is niet."
„Het kan mij niet schelen. Maar het ding
zoo óver de straat te sleepen, dat gaat niet
aan. Dus, pas op je tellen, vrouwtje!"
Do vrouw.keek verlegen om zich heen. Don
liet zy den koffer vallen en stond radeloos, in
groote verslagenheid.
Vau verre had de timmerman het gansche
bedrijf aangezien. En toen hij zijn vrouw daar
zoo Z3g staan, kwam er eensklaps in zijn hart
zoo'n eerlijke, warme opwelling van medelijden.
Vlug pakte hij zijn spullen en wierp zich het
vrachtje over den schouder.
Het was hem zwaar genoeg; maar de goedé
wil hielp hem torsen.
Weldra stond hij weder naast zijn vrouw, die
zijn komen niet eens bemerkt had. En ljij boog
zich tot haar, dio daar op den koffer zat, en
met een 6tem, waarin een heel ongewone ont
roering trilde, vroeg hij
„Kan ik je ook helpen, Marie?"
De vrouw keek hem met groot© oogen aan.
Zij werd rood wat haar maar heel zelden
meer gebeurde. En toen sloeg zij haar handen
voor haar gezicht en begon luid te snikken.
Ook in de oogen van den man blonk iets
vochtigs en hij had moeite om zich goed te
"hóuden, terwijl hij zeide
„Komaan, ouwetje hij is zoo zwaar niet,
als we hem samen dragen. Pal-: maar op, ieder
aan een hengsel y- en wij met ona beiden zul
len hem nogAv&ljhèqnkjrijgènjqgaar,hjj•wezen
faost;
