No. 425
Vrijdag 4 Mei 1917
Orgaan voor Leger en Vloot.
Oorlogsnieuws.
Onder redactie van D. MANASSEN.
Twssde far
Woudduiven.
DERDE JAARGANG.
DE SOLDATENCOURANT
BEDAC/i'lTC EN ADMINISTRATIE YALERIUSSTR. 109, AMSTERDAM. DIT
BEAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR
MILITAIREN 1 CENT, VOOR BURGERS 3 CENT, ABONNEMENT BIJ VOORUIT
BETALING VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS/l.50P.KWARTAAL
Voor Advertenth-n wende rnen zich tot onze Administratie, ValeriusEtraat 100
AmsterdamI'rijs der Advcrtentiün per regel 30 cent. Voor lngezondea Mede.
dodingen op de tweede, derde cn vierde pagina dubbel tarief. Bjj abonnement
reductio.
We zien op deze plaat iets van het offensief der Engelschen en Franschen
in Frankrijk. Weliswaar niet den strijd zelf, maar iets van na, den strijd. Een ver
overde Duitsche loopgraaf, die verlaten is door den vijand en nu bezet door de
Er.gelschen. Zij hebben er een observatiepost van gemaakt, met een telefonische
verbinding reeds. Het plaatje geeft ons wel eeh denkbeeld van de versterking van
zóö'n loopgraaf, waar do Duitschers trouwens waarschijnlijk ook maanden in hebben
gezeten.
To 3.3.5 iiur wordt de vergadering der Ka
mer, na langdurige geheime zitting heropend.
Aan de orde is dan
Wijziging tier Milttiewet.
De lieer DUYMAER VAN TWIST is
ook van oordeel, dat de opleiding
tot officier en ondorofficier ,moet worden be
vorderd. Maar do liior voorgestelde maatregel
iegb zware lasten op aan een deel der gemobili-
Uit het Deenscli van
HANS AANRUD,
Het is boven in het dennenwoud, dat zich
donker uitstrekt over den heuvelrug. De mor
genzon doordringt met haar stralen de kruinen
r&ti het naaldhout, en wie ze tussclien de don-
kore twijgen volgen kon, die zou ze ook leunnen
zien spelen op twee blanke, ronde paheltjes.
Die liggen daar heel stil, als in ©en oester
schelp op den diepen bodem der zee. Keek men
échter wat opmerkzamer toe, dan zou men ont
waren, dat zij zaten in een kiemen, 'blauw-
grijzen vogelkop, heel in de donzigheid van rug
en horst teruggetrokken, zoodat slechts het
tipje van den snavel op den rand van het
kieme, ronde nest te rusten kwam.
Het is de duif, die op haar eerste twee eitjes
ligt.
Zij ligt heel stil met de oogen door de ope
ning heen op de zon gericht.
Eensklaps strekt zij den hals uit, wendt het
kopje het kleine hart begint te kloppen, en
de oogjes glinsteren.
Beneden in het lagere elzenhout, dat onder
de groote stammen woekert, ruischt opeens eeu
vlugge vleugelslag, cn opwaarts stijgt een
blauwgrijze vogel met witte dwarsstrepen op
zijn vlerken, vliegt schuin de hoogte in, waai
de duive zit, en kat zich op oen tak dieht bij
het nest neder. Het is do doffer, die heden
nacht in liet elzenhout geslapen heeft.
Hij sobu'dlb even zijn vee,ren, kirt een goeden
morgen, kijkt het wijfje aan en schuins om
laag over de akkers en weiden en naar de
zon. Ach ja! Diet is werkelijk de hoogste tijd!
Niet laiig meer zal het diuren, of de monsehen
daar Ibicmeden beginnen zich te reppen. En
vóór dien tijd moot er voor hot ontbijt wor
den gezorgd!
Straks beginnen zij beiden te kirren en te
keuvelen. Er ontstaat, een klein krakeel over
de vraag, wie van hen heide er het eerst uit
vliegen e.u ontbijten zal. Zij kunnen natuurlijk
samen togelijk niet meer weg, want gisteren
heeft het wijfje oen tweede ei gekregen. Dus
heet 't nu oppassen en broeden, en één van
tweeën moet thuis blijven, opdat zij later
met him vieren zullen zijn, wanneer zij in
het najaar uitvliegen, om aan do grootouders,
die aan den overkant van het water op esn
anderen heuvel wonen, hun jongen te ver
toon en.
Do doffer meent dat heden aan hom de
beurfc is om thuis te blijven. Hij had den gan-
RÉS» aoi.aglil .famnea. gihte^jsl^n 4 m zijn
seerden, die verplicht zullen worden na 3 jaar
mobilisatie nog een tijd onder de wapenen te
blijven. Do onvoldoende voortvarendheid van
de Regeering wreekt zich thans. Spr. meent,
dat de noodzakelijkheid -van wijziging van
art. 79 niet is aangetoond. Waarom heeft van
do lichtingen 1915/1917 niet een aanwijzing tot
opleiding plaats gehad? Er is voortdurend een
tekort aan kader geweest, en art. 79 gaf den
Minister bevoegdheid daarin te voorzien. Bad
hij dit gedaan, dan behoefden niet thans zware
lasten aan do militie te worden opgelegd. Het
gaat in dit ontwerp om een voldoend aantal
ingelijfden voor de landweer te verkrijgen. De
vrouwtje moest wel ontzettend hongerig zijn
want gisterenavond was zij over het leggen van
haar tweede ei zóó opgewonden, dat zij haast
vergeten had van de versch uitgezaaide erw
ten op den Nerbö akker flink toe te tasten,
hoewel die erwten toch heel bovenop lagen
zóó slecht was er geharkt. Inderdaad ook,
zij was wel een beetje flauw. Maar aan den
anderen kant rond zij 't thuis zóó gezellig,
dat zij nauwelijks over haar hart kon krijgen
om van al die heerlijkheid weg te vliegen.-
O, hij zou wel oppassen en de eieren warm
houden en tegen 'de kraaien verdedigen. Ont
bijten moest zij toch, anders hield zij 'b niet
uiten het veiligst ging dit nog in den vroe
gen ochtend. Hij* zelf kon best tob het mid
daguur wachten, wanneer de menscben heneden
op de hoeve bij het middagmaal thuis waren.
Ja, ja, dat was wel waar! Dan zou zij toch
maar eens eventjes 'b er op wagen. Maar heel
even maar, heel kort zou zij maar wegblij
ven... Zij wipte dus,uit het nest, en hij nam op
de eieren haar plaats in... Maar heel voorzich
tig moest zij zijn en goed uitkijken, en vooral
midden op den akker blijven, niet aan den
zoom gaan bij de heggen, waar een mensch
zicli verschuilen kon met schietgeweer.
Ja zeker, ja zeker! Dat zou zij wel doen.
Overigens was er nog niemand op de been,
nooh op velden, noch op wegen.
Zij bleef nog een oogenblik zitten, het kopje
op zijde, keek eens rond, strekte don hals en
spreidde de fijne vleugels, zweefde toen met
een wijdon boog do lucht in, beschreef een
grooten halven cirkel, opdat do kraaien niet
zouden zien van waar zij kwam, en daakle toen
in schuine richting op het erwtenveld neder.
Ilaar doffer bleef op het nest, koek haar na,
zag hoe ue zon op haar blauwe veeren glin
sterde, terwijl zij daar heenzwierde op haar
vleugels, die zoo elastisch als staal waren. Een
schooner wijfje had zeker niemand Jn het
gansche woud! Onwillekeurig moest hij er aan
denken hoe hij haar de eerste maal had ont
moet. Het was in do lento, bij gelegenheid van
een groote duivenvergadoring ergens op het
veld.
Haar ouders waren er óók bij cn zagen toe
hoe de jongen spoelden. En zóó schoon, zóó
liefelijk en schuchter was zij, dat hij bij den
eersten aanblik reeds beslootzij en geen an
dere moet de mijne worden. En hij pluisde zijn
veeren nog wat zorgvuldiger dan gewoonlijk
en deed de grootste moeite om zijn beste
beentje bij liaar vóór te zetten, Ja, hij ranselde
zelfs een zijner kameraden, omdat ook déze
haar het hof trachtte te maken. Zij had ook
terstond haar aandacht op hem gevestigd onder
de vele jongelui dat had zij hem later zelf
verteld.
Ifljleg fegginne was zjj ^rg 'bedeesd.piaa-r j
Karner weet echter niets af van de factoren,
die noodig zijn om de juistheid van dit wets
ontwerp te beoordeelen. Hoe groot is het aan-
"tal personen, dat tlmns wordt opgeleid cn hoe
groot is dc capaciteit der opleidingsscholen?
Hoe groot is het getal dat zich vrijwillig voor
kaderopleiding heeft beschikbaar gesteld? Na
1 Augustus 191G krijgt de Minister bovendien
van zelf de beschikking over een groot aantal
kaderreservistenWaarom dan thans voor een
deel der gemobiliseerden een opleiding aange
wezen Spr. is niet zoo blijmoedig gestemd
over dezen maatregel als do enkele leden van
het Voorloopïg Verslag, waaraan de „N. R.
Ct." den eerepalm toekent wegens hun fris-
schen geest. Spr. hoopt, dat de Minister zal
kunnen aantoonen, dat hij met dit wetsont
werp den juisten weg heeft ingeslagen.
Do MINISTER VAN OORLOG, do lieer
BOSBOOM, verklaart, dat mannen van oudere
lichtingen niet zullen worden achtergehouden,
ook al is hun.opleiding niet geheel voltooid.
Daarmede vervallen allo bezwaren van den beer
Duymaer van Twist. In 1914 en 1915 was
geen aanwijzing voor kadcropleiding noodig.
De stroom van hen die zich daarvoor aanmel
den was toen zóó groot, dat men instructeurs
te kort kwam voor de opieiding. Er was toen
voldoende aanbod van vrijwilligers. Er was
toen dus geen aanleiding van art. 79 gebruik
te maken. Thans gaat men aanwijzen uit de
lichtingen, die nog geruimen tijd onder de
wapenen moeten blijven. Maar volgens art. 79
kan men thans slechts aanwijzen .gedurende de
periode van den eersten oefeningstijd,' de eer
ste 8J maand. Die fout moest uit de Militie-
wet verwijderd worden. Het was dwaas, dat
men niet mocht aanwijzen gedurende de 5 jaar
na den eersten oefeningstijd. Al beschikt de
Minister over nog zooveel personen voor op-
Jeiding, dan nog zou de Minister dit ontwerp-
hebben ingediend. Nu mag het) waar, zijn, dat
uit sommige lichtingen wat to weinig is opge
leid, dit doet niets ter zake. De Minister wil
geen getallen noemen, omdat daaruit valt af te
leiden, hoeveel kader wij hebben. Maar het
aantal dergenen die zich vrijwillig heeft aan
gemeld 'is zeer groot. Daarom bad men geen
drang om uit de nieuwe lichtingen aan to
wijzen voor de kaderoploiding. Thans dient
daarin echter verbetering gebvacht. Dit is het
doel van het wetsontwerp.
De heer DUYMAER VAN TWIST repliceert.
De heer BEUMEÏt betwist dat de
Landstormwet den Minister de bevoegd
heid geeft do meest geschikter! voor het kader
aan te wijzen, al' hoeft spr. er geen bezwaar
tegen den Minister dio bevoegdheid te ver-
1 oenen door wijziging dier wet. Thans zwijgt
de wét van die bevoegdheid.
De lieer SCHAPER motiveert zijn
stem tegen dit ontwerp, omdat liet
een dwangmasibre gal inhoudt, waar hij
tegen is. Hij verklaart echter geen hoofde*
lijko stemming te zullen vragen.
De MINISTER dupliceert.
De heer MARGTfANT deelt mede, dat hij
en zijn vrienden hun stom aan dit wetsont
werp zullen geven, omdat er anders nimmer
iets zal kunnen komen van een volksleger.
Do heer SCHAPERAls liet daartoe komt,
spreken we elkaar nader.
De algemeeno beraadslagingen werden ge
sloten en het wetsontwerp aangenomen z. h. s.
Buitengewoon Oorlogskredfet.
Aan de orde is het wetsontwerp tot aanvul
ling en. verhooging van het VHIe Hoofdstuk
der Staatsbegrooting voor 1917 (buitengewoon
krediet).
De heer DUYS verzoekt om bij dit wetsont
werp aan de orde te stellen de volgende motie:
Do Kamer,
van oordeel, dat een aanmerkelijke beper
king van de vez-plichting tot het brengen van
den militairen groet gewenseht is,
noodigt den Minister uit zoo spoedig doenlijk
een herziening van de voorschriften hieromtrent
ter hand to nemen
en gaat over tot de orde van den dag.
De VOORZITTER acht het heter deze motie
gaandeweg was zij bijgedraaid, en toen waren
zij 'b al spoedig ééns geworden dat zij samen
een huishouden zouden beginnen. Daarop had
den zij beiden de vleugels uitgeslagen en waren
jubelend uitgevlogen in den zonneschijn, om
zioli een geschikt plaatsje uit te zoeken. Maar
zoo hoog mogelijk had dit moeten wezen, met
ruim uitzicht en frissche lucht. En zoo hadden
zij dit plaatsje hier gevonden en hadden er hun
nest gebouwd. Wel een beetje ver was het van
den akker en een heele vlieg om er heen te ko
men; maar dat hinderde niet, want de vleugels
waren krachtig en de spieren jong.
Eu toen waren er heerlijke dagen gekomen,
met werken aan heb nest en lange gezamenlijke
vluchten. Eu eindelijk hadden zij twee eitjes
gel:regen, die nu moesten worden bewaakt en
uitgebroed. En, om dé waarheid te zeggen, se
dert was de rechte lust tot vliegtochtjes hun
beiden wel wat vergaan want aan elk op zich
zélf alleen uitvliegen, daar was toch niet veel
aardigheid aan. Ja ja. als mannetje de eitjes
nu maar goed warm hield! Uit eigen beweging
reeds had hij zich een bosje veeren uit de borst
geplukt en die in liet nest gestopt.
De zon begon nu eclit warm op hem neer te
stralen, nij keek eens naar den Narböakker.
Neen. dat was toch te ver zóó vér Icon hij.
niet zien. Maar er waren ook nog andero dui
ven daar benedon. en dus konden zij om beur
ten de wacht houden. Toch was het wel onaan
genaam, dat zij nu alléén moest vliegen; want
men kon toch nooit weten wat er gebeurde.
Maar och wat! zij was zoo ving en wakker
zij zou zich zelf er wel dóór redden.'En hier
thuis was heelemaai geen gevaar.
De armzalige menscben, die over de aarde
kruipen en niet vooruit kunnen komen, die
kiyiden hierheen in.de hoogte heel niet klim
men, althans niet vóór den' herfst, en dan,
o. dan konden zij met hun allen reeds ver, ver,
zi,jii weggevlogen, vóör de menscben een hand
naar hen hadden kunnen uitstekenDan
waren er trouwens ook nog de kraaien. Die
hadden, zooals hij zelf had gezien, hun nesten
beneden arm dc helling. Maar hij geloofde niet.
dat zij ontdekt hadden waar het duivenpaarijs
eigenlijk nestelde hóewei hij wel zag dat zij
daar zaten en zich dc halzen verdraaiden 0111
hem na te kijken, wanneer hij voorbijvloog.
Maar daarom juist vloog hij altoos langs een
grooten omweg, om hun zand in de oogen te
strooien. En cok waren dié •kraaien niet zoo
heel gevaarlijk, mits men maar thuisbleef. Zij
konden enkel wat stelen en kapenwant zij
waren sleebte vliegers in den wind. en eigenlijk,
wel beschouwd, waven liet lafaards, met al hun
gekras cn gesnater, die zich door een wel ge
in ik ten vleugelslag zelfs van een doffer gemak
kelijk op een eerb-'edigen afstand lieten houden.
En .dus., alles jvèl overwogen
uit to stellen, want de Minister heeft verklaard
op dézo zaak niet to zijn voorbereid.
Do heer DUYS meent, dat als do motie op
de lange baan geschoven wordt, er dan niets
meer van komt, want onze parlementaire werk
zaamheden loopeu ten einde. Deze zaak is zoo
moeilijk niet om thans te behandelen.
Do VOORZITTER zegt, dat het niet de be
doeling is do zaak tot na de verkiezingen uit
te stollen. "Woensdag, bij een regeling van
werkzaamhedenkan omtónfc de behandeling
der motie ibeslist worden.
Conform besloten.
De motie zal dus worden behandeld op nader
to bepalen dag.
Do algemeene beraadslagingen over het wets
ontwerp worden geopend.
Do heer DUYS wensolit wat meer vrijheid,
voor het colporteeren met socialistische bla
den.
De zitting wordt verdaagd.
Da toestand in den reuzenstrijd.
De maand Mei is ingetreden, daarmee
de 34ste oorlogsmaand, en nog altijd duurt
de verbitterde strijd voort. Men heeft uit
gerekend, dat wij mi reeds eenige dagen
over den. duizondsten oorlogsdag zijn, on do
koude statistiek leert, dat op elk dier dui
zend dagen aan alle fronten 7000 a SOOO
menschen zijn gedood, dat er 16,000 a
17,000 zij:n gewond 011 4000 a 50CK) krijgs
gevangenen zijn gemaakt. Al deze menschen
to zamen dio ?uerve:i en leden loo-
pgn in vele, vele millioeuen, in die dui
zend dagon. Is het nog niet genoeg? mag
mon wel vragen. Neon, liet vechten duurt,
zij" het dan ook voornamelijk aan het Wes
terfront, met de grootste verbittering voort.
De Engelschen en de Fransclien zetten er
krachtig liet offensief door. Met kans op
de eindelijke ove-rA-inning, op een door
braak, of e&n terugdringen der Duitechers
tot over de grens? Indien die kans er wer
kelijk zeker is, zou men zich oen volhouden
van den kant der geallieerden nog eer.igs-
zms kunnen voorstellen. Natuurlijk zijn de
Engelschen en Fransclien daarvan over
tuigd, even natuurlijk blijven de Duilv-
scüiers steeds ontkennon, dat een door
braakpoging zal gelukken, noemen zij
het offensief nu reeds weer gebro
ken. en wij, onzijdigen, wij ha
len de sohoudetrs, wij weten het niet
maar wij. vreezen wel, dat die definitieve
overwinning lang op zien zal laten wachten,
te lang voor Europa, dat verwildert en
verhongert.
Want hevig, verwoed is er wel gevochten
in de laatste dagen, van weerskanten hooretn
wij van do ontzettend© verliezen, dio de
vijand lijdt, en al is daar wel eenige over
drijving onder, dat er eiken dag duizenden
dooden vallen, lijkt zeker. Maar desniette
min is liet resultaat in do laatste -dagen weer
niet groot, niet te vergelijken bij do vorde
ringen der Engelschen na het Paaseh-of-
fensief. Eigenaardig is ook, dat men tlians
de aanvalswijze op lange urne weer verlaten
heeft en de geallieerden nu op dit punt
dan op een ander hun kracht inzetten, wie
weet, een doorbraakpoging wagon. Maar
het schijnt, dat zij overaj, ovenals de Fran
sclien., hun vijand waakzaam vinden en be
reid den aanval to weerstaan, al moet hij
dan hier, dan daar eenigszins terugwijken.
In de laatste dagen vallei de Engelscaen
Wat nu? wat was dat daar?
Een knal? Scherp knalde het over de
helling en wel drievoudig rolde do echo den
slag van de tegenoverliggende bergwanden
terug.
Wat beLcekendo dat? Een jager? E011 schut
ter?... Tocli niet.De jongen op de Narbö-
hoeve bad een geweer. Dat had do doffer zelf
gezien.
Hij strekte den hals uit. Een blauw rook
wolkje trok achter de schutting over den
erwtenakker van Narbö ohoog. Niemand was
er nog uit liet boerenhuis gekomen. Do jongen
moest dus reeds heel vroeg in den morgen bui
ten zijn geweest en op den loer gelegen heb
ben, nog vóór do zon was opgegaan. Hoe dan
ook, goschoten was er zóóveel, stond vast.
Er volgde overal een groote opschudding. De
kraaien kwamen in zwermen over den heuvel
gevlogen, om to zien wat er gaanrle was; de
andere vogels zwegen plotseling en luisterden;
de doffer zag een gansche schaar duiven boog
opzweven, in groote kringen boven den Narbö-
aïvker.
Als maar niet Maar, och wat!
Waarom zoh do booze schutter werkelijk ge
troffen hebben? En zelfs indien hij werkelijk
getroffen had, waarom zon dan juist zij het
slachtoffer moeten zijn?...
Zeker zou zij zoo aanstonds zich van de
schaar afzonderen en naar het nest terug-
keeren.
De doffer strekt©, den hals uit en beefde.
Daar scheiden er zich twee af on daar
wederom twee. Maar dio vlogen allen in een
andere richting.... Nu nu waven er nog
slechts drie en stellig was zij één van die
drie... Maar waarom zij dan niet wat meer
haast maakte? Zij moest toch weten hoe
angstig haar mannotjo natuurlijk was!
Daar schoot de ééne weg in een heel
andere richting. En de beido laatst overge
blevenen die verwijderden zich al meer en
meernaar den overkant van de rivier!
Nu was er geen enkele meer over. Ware zij
rechtdoor aangevlogen cn dat zou zij onge
twijfeld hebben gedaan, dan zou zij nu
al lang weer thuis moeten zijn!
Als verbijsterd vloog bij uit. Hij moest naar
haar gaan kijken. Hij gunde zich niet eens
den tijd om op de kraaien te letten, maar
vloog recht-toe reebt-aan op den Narbó-akker
af. Daar stond midden op het veld de jongen,
met een duif in zijn hand. die hij bekeek. De
doffer bekommerde zich nu om niets meer,
vloog dicht langs don jongen'heen, enkel cm to
kijken, en. ach jn, zij was :t! Hij her
kend© haar aan 't fijno gevoderte.
De vleugels werden hem opeens zco zwaar,
dab hij zich nog slechts met groote moeite kon
voorbsieensu. Hij bekommerde zich om pjets
vooral in liot Scarpogdbied, aan het Atrecht-
fror.t aan, en de Franechon liet hevigst bij
Reims, aan weerszijden -dier stad, doch
vooral tussohen. Reims en Auberive.
Heb gerucht gaat, «Lat de Frafcecheu bij
hun laats ten stoot, in de buurt van Reims
ecu doorbraakpoging in den zin hadden,
waarop ze groote hoop hadden gobouwd.
Do Duitschers maken dit cp uit legerorders
gevonden bij krijgsgevangenen. Het is wei
eigenaardig, dat juist nu weer in Frankrijk
met veol ophef gowag wordt gemaakt van
een niouwo benoeming in het legergene
raal Pétain is tot chef van den generalen
staf benoeud. Dit is wol niet ter vervan
ging van generaal Nivetlle, die Joffre's
plaats innam, maar toch op een pLaats naast
den generalissimus. Moet men hieruit opma
ken, dat generaal Ni vol le werkelijk bij Reims
een groote doorbraakpoging hoeft gewaagd,
maar niet is geslaagd, en is hij nu in on
genade gevallen, zooals papa Joffro voor
eenige maanden In elk geval ia generaal
Pétain nu in Frankrijk de groote man, de
held, van Verdun, zooals het heet. Generaal
Pétain was het ook, die bij Verdun 't eerst
do stcoten van de Duitschers opving, maar
Nivelle liiold hen toch voorgoed tegen en
joeg hen later terug.
In de laatste dagen kornb er maar heol
weinig verandering in den toestand aan
heb Westfront. De Duitsche telegrammen
melden van het afslaan der vijandelijke
aanvallen; de Fransche maken gewag van
verwoede gevechten in Champagne ten zui
den van Moronvillers, doch ook van hevige
tegenaanvallen der Duitechers. Van 'b win
nen van terrein is hier goen sprak©, wel
zouden de Franschon 520 krijgsgevangenen
gemaakt hebben en 5 kanonnen hebben be
machtigd. De jongste Engelsche mededee-
lingen spreken vooral van vliegergevechten
en deelen mee. dat in den J.oop van het
offensief, dus sedert Paaschmaandag, 19.343
gevangen werden gemaakt, waaronder 393
officieren, terwijl 257 kanonnen en granaat
werpers, daaronder 98 van groot kaliber,
buit werden gemaakt.
Van de andere fronten komt bijna in 'b
geheel geen nieuws. Van het groote It-a-
iiaansche offensief hooren we noe niets.
Aan het Russische front geweervuur en ver
kennersgevechten, zooals uit Petrograd
wordt gemeld, of niets nieuws", zooals uit
Berlijn wordt geseind. In Mesopotamia
schijnt de toestand ook in de laatste dagen
niet of weinig te veranderen iu den Balkan
is het al hetzelfde.
We leven weer in een tijd van afwach
ting het mooie weer begint pasde offen
sieven kunnen nu eerst recht loskomen. In
afwachting ook, wat de politieke gebeurte
nissen betreft ook die zijn in de laatste
dagen schaarsch. De conferentie der sociaal
democraten te Stockholm zal in 'b midden
van deze maand plaats hebben, of zij iets
zal uitwerken, daarover is men het nog al
tijd in 't ongewisse, 't Heet nu. dat de
Russische socialisten, en daarop was vast
gerekend, er niet aan zullen deelnemen.
De invloed der Fransche socialisten, die
hun gasten zijn in Petrograd? Of i3 hun
vredesijver verflauwd, of richt die zich meer
op een afzonderlijken vrede? In de Entente-
landen lijkt men in de laatste dagen ook
te ijveren voor een afzonderlijken vrede
met... Oost-enrijk-Mongarije. Men meent
opgemerkt te hebben dat in de Donau-
monarehie een andere koers is gekomen
sedert de troonsbestijging van Keizer Karei.
niet eens meer daarom dat de jongen hem
een schot nazond en de liagelkorro-la langs
hem heen door dc lucht floten. Het schot trof
niet. Maar ivat zou lier hem hebben kunnc-n
schelen
Dac werden nu kwade- vlagen voor den armc-n
doffer, vooral in het begin, terwijl hij daar
boven alleen op het nest zat cn broeide en
treurde over hetgeen hij aan zijn lief wijfje
verloren had. Aanvankelijk vloog hij haast niet
uii enkel voor zoover het onvermijdelijk
noodig was c-,i een korreltje te eten, en dan
telkens maar zoo kort mogelijk en zonder zich
den tijd te gunnen om met ic-mand te spreken.
Op het nest moest hij passen en op haar eieren,
het eenigo wat hem nog gebleven was van lui ar
die niet meer was. Haar jongen wilde bij uit
broeden en ze verplegen en grootbrengen, zoo
als zij zelf het zou hebben gedaan.
Mettertijd, toen het groote oogenblik van liet
uitkruipen der kleinen naderde, schepte hij
weer wat moed. Dat zou toch nog iets wezen
waarvoor hij leven kon. Zijn vleugels werden
weer lichter en kregen de oude veerkracht te
rug. Hij bqgon te overleggen wanneer hij de
kleinen uit het nest zou kunnen nemen. Om
hen te onderrichten in de moeilijke kunst van
vliegen en zich neer te zetten, zender zich aan
de takken t© stooien. Dat zou toch nog iets
liefs kunnen worden ofschoon nooic meer
zóó lief als wanneer ook zij er bij was geweest.
Tegelijk echter bemerkte hij, dat de kraaien
al meer en meer het nest genaderd waren.
Vaak zelfs zaten zij vlak onder hem in den
zelfden hoorn licel stil echter nog en zonder
zich te roeren. Zeker loerden zij. Dus moest
hij t© meer nog. oppassen. Wanneer hij nu eens
even uitvloog, dau maakte hij altoos een om
weg, opdat die roovers hem niet zouden zien.
en altoos was hij zoo spoedig mogelijk weer op
het nest, vol ongeduld den grooten dag ver
beidende.
En eindelijk dan toch brsk die dag aan, den
doffer had twee groote jongen, die het ganscho
nest in beslag namen. Zij hadden nog geen
veeren, en mooi waren zij alles behalve. Maar
dit zag hij r.iet, want zij waren nu eenmaal
zijn en haar kinderen. Ja. het kon zelfs wel
wezen dat hij een beetje trotsch op hen was.
Hij knapte zijn gevoderte wat op en kirde
weer eens, wat hij sedert dien noodiottigen
morgen niet meer had gedaan. De kleine had
den ook nog niet veel verstand van iets. Zij
deden enkel maar hun snaveltje wijd open cn
wilden voeder hebben. Ja ja, voeder zouden zij
hebben, opdat zij groet en sterk zouden wor
den. Daaraan zou "t hun niet -ontbrekenHij
had ook zijn vrouw verloren, dus wilde hij ten
minste in denherfst, ftan- haar^puders iets te
Zou er geen mogelijkheid, zijn. rede
neert men, om Oosfconrijk-IIongarije,
waar het verlangon naar vrod© zoo ontzag
lijk groot is, af te trokken van Duitschljuid
dit zou dan. tevens go&cheiden zijn van zijn
Baikan-bondgonooteu en alleen staan, dus
wel den vrede moeten aannemen, dien
men heb wilde toestaan. Voorloopïg
ia cr van een afscheiding van do Donau-
mona-rchie nog niot voel te gelooven.
DUITSCHLAND.
Do 1e Meidag.
BERLIJN. Aan de aansporing van
het bestuur van de sociaal -democratische
partij in Duitschiand en van de algemeeno
commissie dor vakverenigingen in Duitsch
iand aan de arbeiders om ook in dit jaar.
evenals in d© beide voorafgaande, den leii
Mei heb werk niet te laten rusten, werd
door de arbeiders algemeen gevolg gegeven,
net werk staat nergens stil en vergaderin
gen en optochten hebben niet .plaats gehad.
ENGELAND.
Lloyd George én de lor3che quaestie.
LONDEN. De Eerste Minister is opnieuw
het Kanaal overgestoken. In de sitting van
het Lagerhuis van Dinsdag deelde minister
Bonar Law mede, dat de aangekondigde
regeeringsverklaring in zake Ierland moest
uitgesteld worden tot de volgende week
,,daar Lloyd George opnieuw naar het
Vasteland was geroepen, onder omstandig
heden, welke niet te voorzien waren."
FRANKRIJK.
Van het Westelijk Oor!oGstorrein.
Het Engolsch-Fransche offensief.
LONDEN. Hevige artillerie-actie tus-
schen Sb. Quentin en de Ois© en den Giesnïn
des Dames.
Na een hevige v uurvoorbereiding deed de
Fransche infanterie Dinsdagmiddag een aan
val op de vijandelijke linie aan beide zijden
van den Mont Cornillet, De Fran3cshen
namen can aantal linies oersterkste loopgra
ven tusschen Cornillet en de streek ten zui
den van Beurie op een diepte, varieereod
van 500 tot 1000 M. Zij brachtenn hunne
linie eveneens vooruit op de noordelijke en
noordoostelijke hellingen van. het hoogge
bergte tot aan den weg van Maury lïaar
MeronviUers. De hevige beschieting duurt
voort.
Fransche vliegers scholen vier Duitsdie
toestellen naar beneden, zes andere werden
beschadigd.
Fransche bommenvlicgtuigen wierpen
bommen op de vliegkampen bij Colmar,
Habsheim en Frascaty, op zes spoorwegsta
tions en op bivakken.
LONDEN. Sir Douglas Haig bericht: lu
de maand April namerr wij bij onze offen
sieve operaties 19,343 Duitechers, onder wie
393 officieren, gevangen.
Wij maakten 257 kanonnen en houwit
sers buit, waaronder 95 zware, 227 bommen
werpers en 470 mitrailleurs.
Behalve het buitgemaakte geschut wer
dén nog vele kanonnen, houwitsers en mij-
toonen hebben, waarover die oud© zielen zich
zouden verheugen
En nu kreeg hij schrikkelijk veel t© doen,
om he?- ncodige voeder te halen. Nu had hij
geen tijd meer om thuis te hokken en op de
kraaien t© letten. Uitvliegen moest hij, zoo
lang do dag aan den hemd stond. Want hoc-
1 veel voeder hij ook aanbracht, altoos nog piep-
i ten de kleinen om méér. Ach j3, het groot-
I brengen van kinderen was Wel een zware taak
i voor een vader, waar de moederhulp ontbrak
1 Een paar dagen verliepen onder dit naarstige
I gedoe, en de doffer werd bij het werk weer
vrooljjker, iu het besef van naar beste krach-
1 ten zijn ouderplicht te doen,
D&ar gebeurde het op 'zekeren morgen in dc
vroegte, <!at li ij iets langer dan gewoonlijk op
iiet veld gebleven was. Hij had zich genood
zaakt gezien tweemaal van plaats t© verwisse
len en oen grooten omweg tc maken, omdat de
boerenzoon van do Narbóhoev© daar beneden
weer i:ep te loeren met zijn schietgeweer. Ja,
het zag er zelfs naar uit alsof d© bengel den
weg insloeg naar het woud.
Toen de doffer ijlings thuis kwam licorde
hij een akelig geschreeuw, en twee donkere
vogels tuimelden uit de sparrekroon, waarin
zijn nest was.
Ue kraaien!...
Pijlsnel schoot hij hun na, en het gelukte
hem nog, aan een hunner een raken vleugelslag
in den nek toe tc dienen, zoodat de zwart©
roover met een doffen slag tegen den grond
kwakt© en zich een vleugel brak. Daarna schoot
hij terug naar zijn denneboom toe.
Maar, ach! wat een aanblik!... Het- nest
was omgeworpen, en de t-wce jongen lagen
e- in met ingehakte kopjes...
Zijn vleugels werden slap. Machteloos tui
melde hij van den tak af.
UitNu W3S alles stil
Hij fladderde a!s wezenloos tusschen de beo-
men door, zonder te weten waarheen, tot hij
in een grooten esch bleef zitten.
Hij kon aan nieta meer denken. Hij trok zijn
lioofd tusschen de veeren en zat daar als een
levenloos klompje op den tak.
YTe! zag hij iets naderen, het pad op komen,
en 6fcilstaan. Hij zag ook wel dat het de boeren,
jongen met ziia schietgeweer was. Maar wet
kon het hem schelen
Onduidelijk zag hij een ijselïjkea vuurstraal
daarop, dat er oon wolkje van don6 om hem
been stoof, en in hetzelfde oogenblik voelde
hij iets warms stroomen langs zijn lichaam
vóelde dat bij ineen ronk dat hij viel
Het knallen ..van .'heb .schot .boprde mJ© doffer
nfet meery'
