No. 422
Vrijdag 27 April 1917
Orgaan voor Leger en Vloot.
Oerlagsmeuwg.
DERDE JAARGANG.
Onder redactie van D. MANASSEN.
nummer bestal ui! twee bladen.
Da toestand in den reuzenstrijd.
Goed afgeloopen.
SOLDATENCOURANT
EEDACTIE EN A DMINISTEAT1E YALEEIUSSTE. 109, AMSTERDAM. DIT
BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR
MILITAIREN 1 CENT, VOOR BURGERS a CENT, ABONNEMENT BIJ VOORUIT
BETALING VOOR MILITAIREN f 0.75, VOOR BURGERS/1.50P.KWARTAAL
Voor Advertentièn wende niOQ llfih tot Oliio Administratie, straat ïby
Amsterdam. Pr^js der AdvfcftefctR'ij po} rc%cl b<J cent- Voor lügczond»-; .Mede
deel-ogen op de tweede, derde en vierde pagina dubbel tarief. By abonnement
reductie.
De mooie oude Fransche stad St. Quentin is reeds sedert de eerste maanden van
den oorlog in- handen der Duitschors Of die er nog lang meester van zullen zijn,
is de vraag. De Engelsehen en Franschen zijn de stad tot op een paar kilometers
genaderd on omsingelen haar meer en meer. Haast eiken dag wordt zij beschoten en
van de fraaie oude gebouwen, die we op bovenstaande gezicht in St. Quentin geven,
bestaan misschien nog alleen de puinhoopen. De berichten maken ten minste gewag
van zeer groots verwoestingen.
De verspreiding van ens blad.
Onderdooien, die met het toegezonden aan
tal Soldatencouranten niet toekomon, worden
verzocht een grooter aantal te willen aanvra
gen, opdat alle abonné's regelmatig een eigen
exemplaar kunnen bemachtigen.
Wij bréngen in herinnering, dat troepen
dealen, die soms door een of andere oorzaak
van ons blad verstoken zijn, slechts een aan
vraag tot ons te richten hebben om regolmatlg,
driemaal per week, een pakket Soldatencouran.
ten te ontvangen. Nergens mag ons Orgaan
voor leger en vloot" ontbreken.
In do laatste dagen werd voona.1 gewag
gemaald van lievig artillerie-vuur op het
Engelsche front in 'b Westen, in 't bijzonder
ten moorden van Atrecht. In den regel is dit
een voorspel van een nieuwen aanval em die
aanval is niet uitgebleven. De E-ngelsolien
hebben tegen den vijand tusschen Atrecht
en Lems een nieuwen stoot gewaagd, fei
telijk den derden rederb Paasckmaandag.
Eigenaardig is, dat tusscüien die hernieuwde
laanvallendo bewegingen niet alleen een
grootera tijdruimte ligt, maar dat zij ook
steeds minder succes schijnen te hebben.
De eerste stoot bracht op dit terrein de
Engelscliem een heel eind vooruit over een
vrij breed front, de tweede deed ten Oosten
van Vimy eem aantal dorpen in hun handen
vallen, de derde beeft daaraan maar weinig
toegevoegdnaar het schijnt. Wel hebben
dè Euigelschen weer een paar dorpjes, be
zet, waarvan Gravel-le bet voornaamste is en
ook werden daar 2000 Duitacbers met een
aantal officieren gevangpn genomenvan
©en succes kan men dus zeker spreken. Maar
bet gewonnen terrein is van minder belang
dan bij don eersten en zelfs bij den tweeden
Y-ootdo Duits chers hebben zicb maar wei
mig laten terugduwen. Een lang Duitsch
legemberiobt spreekt weliswaar niet van
eigien overwinningen, maar zegt, dat de
doorbraakpoging, die met groote hevigheid
werd gedaan, weer is mislukt en dit ia
blijkbaar in overeenstemming met de waar
heid. Het is een ontzettende strijd geweest,
die daar gevoerd is van weerskanten, met
zware verliezen aan beide zijden, met ge
wonnen terrein weer door de Emgelsoben,
maar zonder dab de toestand belangrijk is
veranderd. Op deze wijze kan het nog heel
lang doorgaan voor Franrijk volkomen
van vijanden is gezuiverd. Toch, in verge
lijking met den strijd vat», 't vorige jaar aan
het Som me- front komen de geallieerden
thlans meer en sneller vooruit, zij bet niet
zoo snel als wel gewonsebt ware voor een
spoedig einde van don strijd. Dock bet
Engelsche leger breidt zicb eiken dag uit
en wij staan blijkbaar nog aan bet -begin
van bet offensief op 't Westerfront. Ont-
1 zaglijk eobte ^zijn nu reeds de verliezen
aan dooden err gewonden I
Aan bet Fransche front is niet veel be
langrijks gebeurd. Er 13 wel gevochten, zeer
hevig zelfs, bij St. Quentin zoowel als bij
Craonne en Auberive, maar we lezen heel
weinig van successen van groote beteokenis.
Wel spreekt een Fransch telegram van een
hardnekkig en geduldig voortgezet offen
sief, van een nieuwe faso van den strijd, die
beginnen zal na minutieuss voorbereiding,
maar niet minder van tegenaanvallen der
Duitschers, die hier mislukten. Gok hier
dus stelden de laatsten zich geducht te weer
en pogen met alle ma.ebt den vijand tegen
te'houden.
Van de andere oorlogsterreinen komen
geen berichten groot belam-g. Aller
minst van bet Oosterfront, waar bet nog
steeds kalm. toegaat, volgens Engelsche en
Fransche berichten, omdat bet weer er
slecht is, bet in Rusland nog steeds sneeuwt
en eerst over ©enige weken do weerstoesta-nd
er beter zal worden en dus het offensief er
kan beginnen Van het Macedonische front,
van den strijd tusscben Italië cn Oostenrijk,
valt niets bijzonders te vermelden. In M<©-
sopotamië daarentegen wordt do strijd,
vooral van da zijde der Engolschen, hard
nekkig voortgezet en worden do Turken
teruggedrongen, verder naar 't noorden
langs de Tigris. Een Turksch stafbericht
meldt wel van Engelsche aanvallen, die
mislukten, van 't heroveren van looppr&v?*;..
van 't gevangen rem en van een "aantel
vijanden en 't vernielen van vijf vijande
lijke kanonnen, maar 't einde was, dat de
Turken, om nuttelocze verliezen te vermij
Een Deensch verhaal.
Het was een iêüi/©uo.g mco ïnsst-üc ment en
een stevige bries. Aan het buitenste bolwerk
van de kleine havenstad lag tusscben groote
en kleine vaartuigen een'oude boot, die aan
de touwen stampte en trok en tegen het bol
werk stiet, zoodat zij kraakte en kreunde, ter-
Wiji de masttouwen zioh onder den druk vaa
den storm bogen..
Het dek en de scheepswanden waren blank
gepoetst en geschuurd, maar hier en daar ver
ried een achtergebleven vischscliub voor welk
doel de boot diende.
In de kajuit was baar eigenaar, Ole Klüm,
pezig met eenige losse voorwerpen vast te
maken, om te voorkomen dat zij bij het stam
pen van de boot heen en weer geslingerd en
vernield werden. Ole Klüm was klein "en ma
ger. Hij had diep-blauwe oogen en donkerblond
haar. Zijn baard, bestaande uit eenige dunne,
ongelijk lange haarbundels, was roodachtig
bruin. Zijn klceding had. met uitzondering vau
de hooge kaplaarzen, niets dat bijzonder aan
den zeeman deed denken.
Ole Klüm behoorde r.Ci too ao mensehen,
dio veel spreken. Maar op. zee was hij een
waaghals zonder weerga. Het weer mocht zoo
slecht zijn als het wilde, steeds ging hij met
zijn boot uit en nooit verzuimde hij den dag,
die voor het vertrek bestemd was. Do men-
schen schudden daarover dikwijls het hoofd.
Tot dusver was echter alles altijd goed gegaan.
Maar het zou wel een anders afloopen.
Thuis, op liet kleine eilandje, weinige mij
len van _de kust, vond zijn moeder geen rust
a-ls Ole' in den storm op zee rondzwalkte, en
dat wns ook het,_ geval met een andere op het
1 met Ludina, de dochter van koopman
Groth.
1 Hans met zijn boot in de haven. Hij
had ziM dading verkocht, heb geld ontvangen.
en zijn vaartuig met een aantal verschillende
voorwerpen beladen, die hij meenemen moest
naar huis, want hij was niet alleen schipper,
maar ook eommissionnair voor do eilandbewo
ners, dio hem dikwijls de wonderlijkste opdrach
ten gaven. De eigenlijke handelswaren daar
entegen werden gewoonlijk met een stoomboot
vervoerd, die eenmaal por week het eiland
aandeed.
De storm huilde en Vuicte aan liet touwwerk.
Oio Klum keek eens naar de pier, waartegen
de jiit zee komende wind de cene hooge gelf
11a do andere wierp, die er schuimend 'te nlet-
ter sloegen.
Vandaag 'vond 'hij het weer wel wat al te
bar.
Wie kwam daar aan? Met groote-moeite na
derde tegen den wind in een man, die kramn-
achtig zijn hoed met een hand vasthield. Na
een korte begroeting zeide de man
,11c hoorde, dat ge hier waart. Vaart ge
vandaag nog uit?"
„Misschien tegen den avofid, als de wind
gaat liggen."
„Kunt u niet dadelijk gaan? Er ben niet
bang voor slecht weer."
„Vroeger ben ik vaak met zulk liondenweer
buiten geweest, maar nu doe ik liet niet meer,
als het niet beslist noodzakelijk is."
„Ik moet vandaag nog terug. Gisteren ben
ik met- de stoomboot gekomen cn wou morgen
weet terug gaan. Maar na de zaken, die ik
hier gedaan heb, is het van heb allereroofete
gewicht, dat ik es middellij Ir weer naar huis
terug ga. Het spreekt wel van zelf, dat ik
daarvoor gaarne extra betaal."
De soliipper antwoordde niet, dacht echter
des te meer. De man, die daar stond en hem
een dienst, vroeg, was.de vader van Ludina, de
koopman Groth. De menschen vertelden elkaar,
dat üle en de dochter van den koopman het
eens waren, maar niemand kon bet met zeker
heid zeggen. Ole wist, dat de vader er tegen
was en daarom li9d hij nooit met hem over dit
onderwerp gesproken.' ..Nu", vroeg de koop
man, „gaan we?" Ole keek op en antwoordde
den, 's nachts ©enig© kilometers terugtrok
ken in vooraf gereed gemaakte stellingen.
In Palestina doen de Engelschen thans
blijkbaar weer hun best om zich meester te
maken van Gaza, waarvoor zij voor een
paar wekon hot hoofd tieten. Men ver
wacht daar zware gevechten. Gaza ze'f
schijnt reeds beschoten te worden, een tele
gram uit Londen meldt alt-hans, dat de
Engelsche artillerie ©en vijandelijk munitie
depot in Gaza heeft opgeblazen.
In de Noordzee, aan de kust van België,
heeft een zeegevecht, neen, liever een scher
mutseling ter ze© plaats gehad, va.n zeer
eigenaardig karakter; vijf Duitsche tor
pedojagers werden aangevallen door drie
Engeischo watervliegtuigen. Volgens het
Engelsche bericht zou van de Duitsche
rchepen er een gezonken zijn, men zag des
avonds slechts vier torpedojagers de haven
van Zeebruggo weer binnenvaren.
De politieke wereldgeschiedenis heeft in
de laatste paar dagen niet veel nieuws op
geleverd. De Duitsche Rijksdag is bijeen
gekomen, eventjes, voor ©en half uur. Maar
in dien korten tijd wisten sociaal-democra
tische afgevaardigden gelegenheid te vinden
om hun leedwezen uit te spreken, dat de
Rijksdag niet bleef zitten om mee te spre
ken in do vele belangrijke quoeeties van den
dag, niet het minst in die der voedsel
voorziening. Volgens Ledebur werden dui
zenden arbeiders door den nood gedwongen
om te staken. Een voorstel echter om den
Rijksdag bijeen te roepen, werd verworpen.
Evenwel komt het Huis de volgende week
Wonsdag weer samen.
Op Rusland blijven nog steeds de oogen
gevestigd. Maar er verluidt niet veel van
daar, dat belangrijk is te noemen. Er ge
beurt daar waarschijnlijk echter meer ach
ter de schermen dan we vernemen, en van
sommige merkwaardige dingen, waarvan we
hoor en, kunnen we niet de gëheole betee- j
kenis schatten. Dat, in oorlogstijd^ een
1200 afgevaardigden van het Russische
leger met Rodzianko en Goetskof een con
ferentie houden achter het front, is zeker
eigenaardig, maar wat ze er bespreken,
vernemen we nog niet. Wel blijft het vrij
zeker, dat de Russische arbeiders en sol
daten geen afzonderlijken vrede willen met
Duitsch'and, rnaar wel een algemeenen
zonder veroveringen en ■schadeloosstelling
en dien dan liefst zoo spoedig mogelijk
Zoo darikon d© Duitsoho sociaal-deirioci'atc v
er-ook over en in dit opzicht ontmoeten zij
dus elkaar. Daarentegen meldt een Engelscli
biad, dat Amerika ook zijn vredesvoorwaar
den heeft geformuleerd, waaronder is, dat
Jvonstantinopel een open haven wordt en
dat Duitschland een oorlogsschatting be
taalt aan België om de verwoestingen daar
te herstellen.
Van een vrodosstemming der geallieerde
regeeringen in het Westen hoort men wei-
niga. De reis van den Franschen minister
Thomas naar Petrograd heeft echter veel
opmerkelijksIn Kopenhagen heeft hij op
zijn doorreis met den Doersclien socislis-
tischén minister Stauning gesproken; deze
laatete stelt voel belang in de samenkomst
te Stockholm en ongetwijfeld is daarvan
ook gerept in het onderhoud. Misschien
krijgt de Frausche regeering door minister
Thomas, als hij met afgevaardigden van
arbeiders en soldaten in Rusland spreekt,
een anderen kijk op de dingen.
DU3TSCHL&&D.
Vorsielïjk huwelijk.
In de residentie Gera van den regeeren
den vorst van «den Duitschen staat Reüss
o. 1. heeft de huwelijksvoltrekking plaats
gehad van prinses Feodora van Reus j.l.
met hertog Adolph Friedrich zu Mecklen-
burg-Schwerin.
Bij de plechtigheid waren aanwezig de
groothertog van Mecklenburg-Schwerin, de
hertogen van Sakseu-M-emingen en Saksen-
kort, maar vastberaden
„Ja, binnen ten kwartier".
De koopman haalde snel de dingen, die hij
meenemen moest en jufefc c-cn kwartier latei-
ging de boot, tot verbazing van de menschen
aan de haven, het zeewater in. Het scheen dat
de storm ging liggen. Nauwelijks waren ze
echter buiten de pieren, of Oio Klüm zeide tot
zicb zelf, dat het er spannen zou. In elk geval
was de grootst mogelijke voorzichtigheid gclxi-
den. Daarom maakte hij, terwijl hij achter aan
het roer zat, het zeil ook niet vast. maar hield
de schoot in de hand om ze als de wind te
sterk werd, elk oogenbiik te kunnen vieren.
Midden in de boot, aan den mast, zat de koop
man en hield zich stevig vast. Dit was ook
noodzakelijk, want het kleine vaartuig werd
geweldig heen en weer geslingerd en verdween
dikwijls geheel in de golven.
Het eilandje, het dool van den tocht, lag eeni
ge mijlen ten -Zuiden van de kleine havenstad,
en daar de wind Zuidelijk was, kon Ole Kliim
slechts met- mceite lavecrend vooruitkomen. Do
golven sloegen steeds weer opnieuw over de
boot c-n al3 cr te veel water achterbleef, moest
liij scheppen. Het zeil was zooveel mogelijk ge
reefd. Do storm rukte aan mast en touwwerk
en kraakte in de boos. Maar nog hield alles
stand. Niemand sprak een woord. Slechts af en
toe gaf de schipper zijn passagier een korte
opdracht. Zoo waren zc al een paar uren onder
weg. Het begon inmiddels donker te worden en
weer was het, alsof de kracht van den wind
verminderde. Onder gewone omstandigheden
waren twee of drie uur voor de tocht voldoende
geweest, ja, Ole had den weg wel eens binnen
de twee uur afgelegd. Thans waren ze echter
nog maar op de helft en bevonden ze zich pas
in de nabijheid van een kleine zandbank, die
zich tusscben de havenplaats en het eilandje
uit de zee verhief en die door de zeelieden de
„Zeehondenba-nk" genoemd werd.
Plotseling knapte de mast bij een bevigen
windstoot door midden en vicj met zeil en
touwwerk or-- boord. De boot draaide in het
zelfde oogenbiik,
Altenburg en prins Hendrik der Nederlan
den, de broeder van den bruidegom.
De staking bijna geëindigd.
Naar de „Frankfurter Zeitung" bericht kan
da stakingsbeweging bijna als geëindigd be
schouwd worden. Wat do staking bij de Deut
sche Waffen- und Munitionsfebriken betreft
is dit slechts gelukt door het ingrijpen van
den opperbevelhebber in Brandenburg, dio de
fabriek tijdelijk onder militair bestuur gesteld
heeft, met de daaraan verbonden gevolgen.
Drie vierden van de stakers hebben het werk
hervat. De overigen, meest vrouwen, staken
nog.
ENGELAND.
Engelsch luchtschip niet teruggekeerd.
LONDEN. De /Admiraliteit bericht
Een Engelsch luchtschip, dat Zaterdag aan
de oostkust patrouiHeerde, is niet terugge
keerd. Men heeft Zaterdagmiddag een
luchtschip in brandenden toestand zien
neerdalen in de Straat van Dover terwijl
kort te voren een aeroplane in de nabij
heid was gezien.
Mem veronderstelt, dat een vijandelijk
vaartuig het luchtschip heeft vernield; ver
moedelijk is toen de machine defect geraakt
en werd het schip over een groot-en afstand
door den wind medegevoerd.
De gehesle bemanning is vermoedelijk ver
loren.
RUSLAND.
Van het Oostelijk ooriogsterrein
PETROGRAD. Aan het Kaukasusfront en
in Perzië neemt het vijandelijk optreden van
Koerden tegen Russische troepen toe.
Den löden April overvielen Arabieren bij
öjeraban, 25 werst ten Z. O. van Kisilrabat,
een escadron kozakken, dat een attaché mili
taire escorteerde. Het escadron slaagde
Bakoebes te bereiken.
Op de rest van bet front wederzijdsoh mur
en verkenningen.
PETROGRAD. Het gewone geweervuur,
eenigszinS krachtiger in de streek ten O. van
de spoorlijn MeresjestiFoosany.
I11 de bergen ia ©en massa sneeuw ge
vallen.
Een troepen congres te Minsk.
Op het troepencongres te Mingle werd
Posen er tot. president gekozen en de soldaat
Forokolstpf tot yiceflipesident. Laatstge
noemde besteeg de tribune in veldtenue
met het geweer in de hand, waarop de aan
wezigen in landurige, daverende toejui
chingen uitbarstten.
Duitschland en Rusland.
LQNDEN. De „Daily Chron." verneemt
uic Petrograd, d2t het bericht van het in
den grond boren door een Duitsche duik
boot van het s.s. ,,Zara" met terugkeerende
Russische ballingen aan boord, als een don
derslag in de Russische socialistische kringen
is ingeslagen. De soc. democraten hadden
gehoopt, dat hun beroep op het Duitsche
proletariaat tengevolge zou hebben gehad,
dat de Duitsche regeering zachtzinnig zen
zijn in hare actie ten opzichte van Rusland;
maar de vernietiging van de „Zara" heeft
de laatste hoop van allen, behalve van de
extremisten verdreven. Onder de slachtof
fers was de welbekende en populaire Earpo-
vitsj. Het officieel© orgaan van den Raad
van arbeidersafgevaardigden zegt: Deze
hevige stcot rechtstreeks naar het hart Van
de Russische revolutie kan niet zonder ge
volg blijven. De revolutionnaire democratie
moet antwoorden met een slag, gericht cp
het centrum, vanwaar dio'torpedo i3 afge
zonden en moet den moord op haar leiders
beschouwen als het bewijs, dat de bestuur
ders van Duitschland lage huichelaars zijn
en dat hun beloften de zaak van cie Russi
sche vrijheid niet te zullen belemmeren, holle
woorden zijn. De democratie moet er aan
denken, dat de aanval van het Duitsche ab
solutisme op onze kampioenen voor do vrij
heid aantoont, dat Duitschland niet zal aar
„Houdt het rre? vast," commandeerde Ole.
„Flink vasthouden."
Grotlie doed wat hem gezegd was en Ole
bapto mast en tou ren.
„Zoo", zeide hij, terwijl hij weder aan het
roer plaats nam, „dat zal da laatste reis der
„Goede Hoop" en ook wel onze laatste reis
zijn."
„Wat do boot betreft", antwoordde de koop
man, „dat is bet ergste niet. Als wij levend aap
land komen, zult ge daarover niet te klagen
hebben. Maar dat gebeurt niet, daar komt
niets van in. Mijn arme vrouw en Ludina"...
„Ja", zeide Ole, „en mijn arme moeder en...
Ludina."
Groth kromp ineen. Plotseling werd het hem
duidelijk, boe het met Ole Klum en zijn doch
ter stond.
„Ole",vroeg hij. „houden jullie van el
kaar?"
De schipper antwoordde niet en Groth kon
zijn gezicht r.iot meer zien. Daarvoor was het
reeds te donker. De wind was gaan liggen,
de zee stond echter nog hol.
„Dit zal een vreesclijk einde nemen", zeide
de koopman, „wij brengen het er niet le
vend af."
Ole boog over den rand van deboot en
luisterde.
„Wat is er?" vroeg de ander.
„Als ik me niet bedrieg, hebben we de Zee-
hondenbank vlak voor ons. Misschien lukt het,
ons op deze zandbank te redden."
Op betzelfde oogenbiik echter - kreeg men
een vreesolijken stoot en een golf doorweekte
de kloeren der beide mannen.
Onder hen stiet en schuurde Je kiel van de
boot over zand en steenen. Toen zat zij plot
seling vast.
Het was werkelijk de zandbank,
Ule Klüm kende haar uitstekend. Hij had
hier vaak gejaagd op wilde ganzen en zee
honden.
„Thans moet gij mij volgen, voorzichtig aan,
wc moeten r^-r een eind door het water wa
den", zeide K5<
zeden onze revolutie nieuwe slagen toe te
brengen, totdat de horde der Roin&nofs op
nieuw in staat ia het hoofd op te stoken en
den troon weer to beklimmen.
Sinds de revolutie zijn zulke woorden in
geen enkel arbeidersblad verschenen.
Duitsche plannen?
Volgens ec-n telegram van onzen Londenscbcn
correspondent weet de correspondent van de
..Daily News" te Petrograd te vertellen, dat
minister Miljoekof geheime documenten bezit,
waaruit zou blijken, dat de Duitechers thans
overleggen of ze onmiddellijk een aanval zullen
doen op Rusland of nog zullen wachten. Overal
lanea het front trachten Duitsche en Oostcn-
rijksche soldaten met de Russische soldaten n
aanraking te komen en hen over te halen niet
meer te schieten. Intusschen zouden de Duit
schers hun bedoelingen voorbereiden. Er zou
den gevangenen zijn losgelaten op belofte dat
7." voor den vrede zullen agecrcn en ook wor-
•1 geschriften van Duitsche zijde ver
spreid.
De «Joodsche beweging.
Heb Joodsche Correspondentie-bureau
meldt:
Volgens uit Petrograd ontvangen berich
ten breidt de Joodsche beweging zich or/er
het geheels land uit. In groote vergaderin
gen eischt de Joodsche bevolking het onver
wijld bijeenkomen van het Joodsche con
gres, dat zoowel de binnenlandsche Joodsche
quaesties (gelijkstelling in Finland, natio
nale autonomie) als de buitenlandsche (vre
descongres, Palestina) moet bespreken.
De Zionistische bladen verschijnen op
nieuw. Vele reactionaire en antisemitische
bladen zijn geschorst. Elk antisemitisch op
treden wordt door de regeering onderdrukt.
Vertegenwoordigers van het Joodsche volk
hebben zich bij die van andere niet-Rus-
sische volkereu aangesloten om voor hunne
nationale edschen 07) te komen. De Jood
sche socialistische partij „Poale Zion" heeft
haar centraal comité te Moskou gevestigd.
Evenals de andere Joodsche arbeidersgroe
pen is zij in de arbeidersraden vertegen
woordigd.
De geest onder da Petrograder soldaten.
PETROGRAD. Militaire afgevaardigden
kwamen van het front naar Petrograd
en bezochten de kazernes, ten einde
na te gaan in hoeverre het gerucht juist was,
dat de discipline veel te wenscheu laat en
de soldaten staken. De afgevaardigden consta
teerden. dat de arbeid op de gewone wijzo
door dé soldaten wordt vci-'-bt. De bezoekers
toonden zich voldaan over de orde, die er onder
het garnizoen te Petrograd lieerscht.
Do eerste taak der Russen.
Volgens een Havas-bericht geeft de „Huma
nize" een vertaling van een artikel van den
schrijver Vladimir Korolenko in do „R-jetsj".
Korolenko schrijft dat een groot gevaar Bus-
land bedreigt. Dat gevaar komt uit het wes
ten, want hij is van oordeel dat een Duitsche
overwinning ook weldra zou beteekenen het
herstel van het oud© despotische regime. Te
genover dit gevaar moet geheel Rusland als
épn man opstaan, moeten alle onderlinge twis
ten en geschillen blijven rusten. De eerste taak
is den vijand te overwinnen, alle andere quaes
ties moeten tot later blijven rusten. Het is
niet voldoende de vrijheid te genieten, men
moet haar verdienen. En om haar te verdienen
is er slechts één middel, een uiterste inspan
ning om den vijand terug te.slaan.
Een onderhoud met Ke-rensky.
LONDEN. De correspondent van de „Daily
Express" to Petrograd heeft een onderhoud ge
had met minister Kerensky, die hem verklaarde,
dat de geestdrift voor den verdedigingsoorlog in
Rusland thsso- grooter is dan ooit. Het volk wil j
alleen een defensicven, geen agressieven - oor
log voeren. Het wil geen annexaties. In ant-
woord op een vraag over schadeloosstelling, j
zeide de minister, dat hij in beginsel geen be
zwaar tegen vergoedingen had, maar dat bij
beslist was tegen buitensporige eischeu van wei
ken aard v.oK.
Ondervraagd over den eisch naar vrede onder
eeu deel der socialisten, zeide Kerensky, dat
buitenlanders niet schijnen te begrijpen, dat
onder het oude regime do roep naar vrede veel
sterker was. trouwens de politiek der duister
Ze knoopten hun jassen dicht, sprongen uit
de boot en waadden naar de o-andbank.
De lfoopmau was overgelukkig, toen hij vasten
grond onder de voeten voelde, maar Oio be
koelde zijn vreugde: „Ja zoo ver zijn we nu,
hier moeten we van nacht blijven en we zullen
nu hopen, dat er morgen een schip komt, dat
ons kan oppikken".
„Ik ben tot op het vel toe nat", zeide de
koopman, „maar dat is niets, ak we maar ge
red zija".
Ole bukte zich en liep eenige malen heen
en weer.
„Daar ben ik nog niet zoo zeker van. "We
zijn.nog niet buiten gevaar. Het water komt
op en bij hoog water loopt de bank onder. Wij
zullen hier dus nog verscheiden uren moeten
rondwaden. En we moeten heel voorzichtig
zijn, want ik kan haast geen hand voor oogen
zien".
De wind ging nu werkelijk liggen, maar het
water 6teeg voortdurend. De koopman rilde van
koude.
„Moor eens", zei Oio Klüm. „dat? houdt ge
niet lang meer uit. Mijn oude boot zal nooit
weer een bruikbaar vaartuig worden. Er zit
nog heel wat brandbaar hout aan vooruit
dan maar Hij waadde naar de boot en bracht
alles dat brandbaar was: los hout, touwwerk
etc., naar den voorsteven, die boren het water
uitstak. Toen stak hij 'er den brand in en het
brandde boven verwachting. Binnen enkele mi
nuten was het oude visschersvaartuig een vlam
menzee, welke op grooten afstand opgemerkt
moest worden.
„Maar wat wilt ge toch vroeg de koopman,
wezenloos starende nücr het vuur ia den don
keren nacht.
„Ik roep om hulp. Mijn moeder slaapt dezen
naeat zeker niet en misschien zijn er meer, die
geen oog toedoen. De een of de ander op het
eiland ziet het vuur wel en men. zal ons te hulp
komen."
Dicht aan de ze© stond Ole Klüms huis.
Allen wisten, dat Oio in Je havenstad was,
maar Etemand' maakte eïch oyer hem Lep
nis deed dit verlangen nooit aan de oppervlakte
komen. Nu de vrijheid van spreken is verkre
gen, i9 de vroeger ondergrondsclic beweging in
vol licht eekomen cn trekt zc de aundacht, al
ia zo ook niet sterk. Rusland was vaet besloten
hot Prur.si.-tnisra© neer te slaan. Onder het oude
rcrime leden vele soldaten gebrek, de hoog
oven» budden geen brandstof en vele konden
niet werken, alles wa3 schandelik gederv/rgani-
oerd, volk en leger waren verraden. De ont-
ciglyk gee tegen prijzen van landbouwproduc
ten waren nu 50 fi GO proc. lager. Kerensky
had peen hoop dat Duitschland hefc voorbeeld
van Rusland zou volgen en de autocratie zou
nfflcJindden.
Thomas to Petrograd.
PETROGRAD. Albert Thomas, do Fransche
Minister van Ammunitie is to Petrograd aan
komen. Hij werd ontvangen door den Fran-
hon gezant en den Rtmischen Minister van
Bnitenlandsclio Zaken Miljoekof, en door hot
publiek met geestdrift toegejuicht.
Uit Finland.
STOCKHOLM. Do laateto berichten uit Fin
land toonen dat ook daar de eerste aanwijzin
gen van anarchie bemerkbaar worden. Donder-
ung dwong een troep van velo honderden lie
den, meest arbeiders, op do markt to Hclring-
fors de kooplui om de prijzen te verlagen. Velen
dreigden met bijlen, revolvers en messen. Poli.
tie was niet to zien.
Russische soldaten trokken bij een staking
to Helsingfors do partij der arbeiders cn dwon
gen met de waptsis in do hand de inwilliging
van do door de arbeiders gestelde voorwaarden.
Eenrgo soldaten begaven zich naar het Sten-
denhuis cn riepen daar met do revolver in do
hand eenigo senatoren ter verantwoording. De
tweedo voorzitter van den Senaat, Tokoi," <r«r-
klaarrlo Donderdag den gouverneur-nencraal
dat do Finnen niet wenschten dat do Russische
mititairc-n zich in de bmnenlandsche aangele
genheden van Finland mengen.
TURKIJE.
In Mesopotamia.
LONDEN. Generaal Maude seanc, dafc do
slag aan. den rechteroever van do Tigris,
tusschen Samara ©n Istaboelab, in den
nacht van 22 dezer voortduurde. Het
kwam tot een heftig handgemeen bij de
vele vijandelijke tegenaanvallen. Wij dre
ven den vijand uit een hardnekkig
verdedigde stelling, die uitnemend was
voorbereid en o.a^onderstanden met ijzeren
bedekking had. Wjj vervolgden den vijand
en bezetten het station van Samara op 23
dezer. De vijand vernielde in allerijl alles
wat maar inogelnk was. Wij vermeesterden
o.a. 16 locomotieven,. 224 spoorwagons, 2
munitielichters. De verliezen van den
vijand op 21 en 22 April zijn zwaar.
in 'rai03tina.
LONDEN. (Ofi.) De Turksche troepen
in Palestina, die versterkingen hebben ge
kregen, nernon een sterke stelling in, die'
zich uitstrekt van Gaza in de richtinng van
Beer Sjeba.
De versterking der stellingen tegenover
de Turksche hoofdlinio, die do Engelschen
hebben veroverd, vordert goed.
Eugelscho artillerie heeft in samenwer
king met vliegers een ammur.itie-depót van
den vijand in de lucht doen vliegen.
De slag bij Caza,
BEPJLIJN. Bij de hervatting der gevechten
om Gaza op 19 April waar drie Engelsche aan
val: en, zeeals men weet, door de dapperheid
der Turken mislukten, maakten de Engelschen
ook gebruik van 8 tanks. Deze konden echter
de neocnaag niet vernmderen.
Drie dezer gepantserde wagens werden door
de Turken in st-ukken geschoten.
Y elke zware vorfiezen de Engelschen reeds
in het eerste gevecht, om Gaza op 26 en 27
Maart hebben gelsden, bleek tiïfc de meelede©-
nng van Engelsche gevangenen, dat bereden
troependerien werden opgelost om gebruikt te
worden ter aanvulling van de gedecimeerde
Lns-o-lvcho bataillons.
De houding der Turksche en Arabische troe
pen moet uitstekend zijn geweest.
Twee Duitsche vliegerofficieren vernielden in
e^n stoute vlucht aan de kust de buisleidingen,
die de Engelschen aan dc kust langs dammen
Eorgd. Al.'een z:jn oude moeder was onrnstig.
Zoo had zij den boelen dag naar zc-e gekeken
cn toen het donker werd, nam haar angst
zoozeer to.?, dat zij het in huis niet kon uit
houden. Steeds weer wr-rd zij naor buiten ge
dreven. Zoo was zij de emtoe geweest,, die
het vreemde vuur op zee gez'en had.
Snel had zrj de buren gewekt en dezen
hadden een boot bemand, welke mei kraert-igen
clag naar het vuur geroeid w-rd. Langzamer
hand was het levendig in het vis^hersdorp ge
worden. De een had den ander gewekt en allen
waren ze naar de pier gegaan om liet onver
klaarbaar vuur te zien en te wachten c-p de
teruglromst van de boot. Wat zou zo wel bren
gen Intusschen was er een goed uur verloo-
pen. Toen hoorde men riemslagen en weldra
zag men de omtrekken van een beman do boot.
Toen zij bij de pier aangekomen was, riep de
krachtige 6t©m van den havenmeester, die
zag, dat er behalve de vier reeïers nog twee
per;on6n waren:
„Wicn brengt ge."
Dadelijk klonk uit de boot het antwoord:
„Ole Klüm en koopman Groth."
Deze namen gingen dadelijk van mond tot
mond en allen haastten zich naar de landings
plaats, waar ter begroeting reeds twee vrouwen
stonden, voor wien de overigen eerbiedig ruimte
overlieten. Het waren Oie?s moeder en Ludina
Groth.
Nauwelijks lag d© boot cemeerd of de gered
den sprongen er uic. Ze hadden het beiden in
bun doorweekte kleeren te koud, om lang te
blijven praten. Ole 6cheidde van den koopman
en diens dochter, na beloofd te hebben, dat hij
den volgenden dag zon komen koffie drinken.
Dit gebeurde ook.
_En reeds denzelfden avond wist het geheele
visschersdorp niet alleen, dat vader Groth zijn
toestemming had gegeven voor de verloving van
zijn dochter Ludina met Ole Klüm, maar ook
dat de visscher niet langer op zee zijn brood
zou zoeken, maar als firmant in de oude firma
Groth eu Zoon zou worden opgenomen.
