No. 418 Woensdag 18 April 1917 Orgaan voor Leger en Vloot. Onder redactie van D. MANASSEN. Oorlogsnieuws. .Os ioestand in dsn reuzsnstrüd. Ons Oorlogsdagboek. HET OFFER. DERDE JAARGANG. DE SOLDATENCOURANT EEDACTIE EN ADMINISTRATIE VALEEIDSSTR. 109, AMSTERDAM. DIT BIAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOOR BURGERS 3 CENT, ABONNEMENT BU VOORUIT BETALING VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS/1.50P.KWARTAAL zich tot onz« Adminiitratie, VaJeriosabiat 109 Ainsceraam. rrys uer jvuveri.vr.ÜCn per regel 80 cent. Voor Ingerondaa Mede. deel-'ngen op de tweede, derde en vierde pagina dubbel tarief. B:j aboLmement redactie. Voor Advertentifin wende Amsterdam. Prijs der AdvertentiCn per flier worden we verplaatst in een officiers-cantine, aan 't Weateriront. Officieren van een Schotsch regiment, Highlanders, zitten daar bijeen. Het is eigenlijk de gelagkamer van een dorpsherberg gas- of electrisch licht is er niet, zelfs aan petroleum schijnt men hier ook gebrek te hebben, en eonige kaarsen, gestoken in de halzen van flesschen, moeten voor verlichting zorgen. Maar het kan er daarom wel heel gemoedelijk toegaan. Geen audiëntie. Blijkens bericht in de „Staatscourant1" Jtvordt Donderdag a.s. door den Minister van '.Oorlog geen audiëntie verleend. In ons vorig overzicht spraken ws van verrassingen, die elke dag opnieuw kan brengen. En ziellier alweer zulk een ver rassing, die ditmaal uit Ween en komt.; van deze Oosteirijksche hoofdstad gaan thans do vredesaspiraties uit. Van een vredes aanbod kan meu weliswaar niet spreken, maar van bereidwilligheid tot onderhan delen zeker. De Oostonrijksdh-ïïongaaische regoering heeft een verklaring openhaar gemaakt, waarbij zij tot do conclusie komt, dat het manifest der Russi- echo regeoring van 11 April duidelijk maakt, hoo do Russische regeer i tg goen annexatieplannen koestert; beide rijken streven naar den vrede en de Oostcn- rijksöh'-Hongaarsche regeoring meent dus, dat de gegevens voor een vergelijk aanwezig zijn. Do „NoMd. Allg. Zoitung", het of ficieuss Duitsche orgaan, heeft tegelijker tijd eon artikel, waarin dit optreden van den bondgenoot wordt goedgekeurd. Op nieuw steken de centralen dus den vijand een hand toe, zij het ditmaal slechts een der .vijauuTOii. Zal deze hand worden aangevat door de Russen? Deze vraag kan nog niet beant woord worden. Wij weten ondanks de vele berichten uit Rusland, nog zeer weinig van don toestand daar. Van vredesstommiug hooren we er no geteeds, maar ook van een volhouden tot de overwinning is behaald al zal dit een overwinning zonder annexaties 3 zijn. Van het plan der Russische socialisten om een afzonderlijke vredesactie op touw te zetten, is niet veel meer vernomen; zelfs wordt nu beweerd, dat de arbeiders niet meegaan met do vredesstemming, althans niet door dik en dun en de soldaten even min. Wol gaf, vóór do laatste vredesmatd- festatie uit Weenen, de Oostenrijksche minister van buiteulandsche zaken Czemin, opnieuw uiting aan de hoop, dat door de revolutie in Rusland de vrede nader komt. Aan <3fen burgemeester der hoofd stad Weenen heeft üüj een schrijven gericht, waarvan in 'den gemeenteraad voorlezing werd gedaan en daarin worden de hoopvolle woorden uitgesproken, dat het vrecsciijke drama van den wereldoorlog zijn einde nadert. Op welke wijze echter dit einde zal wonden bewerkt ook graaf Czemin zegt het ditmaal ni&fc. rept niet weer van zijn plan eener vTodcscc ti fore'i r.io, waarop wordt beraad slaagd, ilc ..tend voortduurt. Opliet oogenblik schijnt dit het eenige mogelijke plan, waut al worden in verschil lende lan den vredesneigingen gekoesterd on uitge sproken ook, geen enkele regoering toont zich bereid om den eersten stap to doen. Uitgezonderd het voorstel van graaf Czer- nin, dat niet officieel was, al kwam hot van een officieel persoon, wordt nergens de wijzo aangewezen, hoe man den weg naar den vrede zou kunnen banen, en aan dit voorstel is in de snelle en "bijzondere ge beurtenissen der laatste dagen, vooral het meedoen van Amerika, weinig of geen aan dacht geschonken Uit uitlatingen in verschillende bladen van de Centralen moet men opmaken, dat bij de Centralen nog het meeste verwacht wordt veoor den vrede van den loop, dien de gebeurtenissen zullen nemen in Rusland. De Russische revolutie ia een der factoren, verklaart men, die den vrede nader zullen brengen, een andere factor is de duik boo- 141ste Week. Van 915 April. 9 April. De En gekeken maken groote vorderingen in de buurt van Atrecht. Oosbenrijk-Hongarije verbreekt de betrekkingen met de Vereenig- de Staten; Bulgarije eveneens. De Amerikaansche autoritei ten hebben alle Oostenrijksche schepen in de havens der Ver. Staten in beslag genomen. Cuba verklaart den oorlog aan Duitschland. 10 De Oostenrijksche minister van oorlog, Krobutin, treedt af. -Brazilië breekt de diplomatieke betrekkingen met Duitschland af. 11 Argentinië en Costa Rica sluiten zich aan bij de houding der Ver. Staten ten opzichte van Duitsch land. 13 Generaal StÖger-Steiner von Steinstatter wordt tob minister van oorlog in Oostenrijk-Honga- rije benoemd. De Engelseken nemen in de buurt van Atrecht opnieuw ver scheiden dorpen en zijn in Z.O. richting de stad tot een punt op zeven mijl afstands genaderd. In de granatenafdeeling van de Eddysbone munitiefabriek te Chester (Pennsylvanië) heeft een groote ontploffing plaats, 24 ,t De O.-H. regeering doet Rusland vredesvoorstellen. De- En gelachen dringen Lens binnen. Wanneer u zich in aclit neemfc, Sir Roger, is er geen onmiddellijk gevaar, zei de groote specialist, terwijl hij zijn bril schoonveegde, maar, let wel: géén plotselinge aandoenin gen, géén angst, geen zorg en géén verdriet... Sir Roger Bedford dacht over die woorden na, terwijl hij naar zijn huis 'wandelde, waar zijn jonge vrouw hem wachtte, toen een andere man, met grijs haar en heldere oogen, zooals hijzelf, hem snel naderde. Ach! riep baron Franz'von Herdner, ach, is dat niet mijn algoede vriend Roger? De Engelsohman antwoordde minder uitbun dig, maar niet minder hartelijk, en terwijl ze samen opwandelden, volgde hen menige belang stellende blik. Want beiden waren mannen van beteekenis, diplomaten, wier naam over do wereld bekend was in de kringen, die belang stellen in poli tiek. Tk wist niet, dafc je in Engeland was, zei Sir Roger. Ik kwam gister. Ik neem vacantia, beste vriend, ik word oud. Ik néém 't er nu nog eens van. En jij neemt óók vacautie, hè? Je leeft buiten, hoor ik. Even vertrok 't gelaat van Sir Roger pijn lijk. Franz, zei hij zacht, je moet met me mee gaan naar huis, naar More Park. Ik ben getrouwd. Geen grooter dwaas dan een oude dat weet je. Je moet mijn vrouw zien. Ik heb haar lief, Franz, en zij houdt van mij. Ik kan me er nooit genoeg over verbazen. Zij mooi, jong, frisch... met de wereld vóór haar, en een oude man als ik... Hij zweeg. En de Duitsche zweeg ook. Hij was over 't geheel geen gevoelig man, Von Herdner, maar hij had reden om al wat Sir Roger zeïde met sympathiek oor aan te hooren. Ik zou je Madelina willen toevertrouwen, Franz, als... mij iets overkwam, aan jou en aan Dick Kerfewe. Kerfewe van Tonkin? vroeg de Duitscher snel. Ja, antwoordde de ander glimlachend, mijn politieke zoon! Wat heeft die jongen mooi carrière gemaakt, hè? Maar nu wou ik je dit zeggen... En Sir Bedford vertelde aan zijn ouden vriend, wat de specialist in hartziekten hem had medegedeeld. Een uur later maakte Von Herdner kennis met de mooie, jonge Lady Bedford, een vrouw piet groote, donkere .pogen, en .een overvloed tenoorlog. De gebeurtenissen aan het West front tellen blijkbaar niet mee, wat men een D ui toch blad ook niet ten kwade kan duiden. De berichten nu, die uit Rusland komen, zijn onduidelijk etn tegenstrijdig. Gisteren spraken zij van de maobt van hot 3000-comité der afgevaardigden van arbei ders en soldaten, dat zich zelfs verzot tegen de voorloopige regeering uit de Dooma en zijn wil aan deze wil opdringen, dat op eigen hand de buitenlandsche zaken wil ter hand nemen, en vredesonderhandelingen aanknoopen. Vandaag weer wordt meege deeld uit Petrograd, dat de macht van dit comité niet zoo groot is, dat ver deeldheid in heerscht en de meerderheid voor voortzetting van den oorlog is, dat er arbeiders zijn in de munitiefabrieken, die kolen koopen uit hun eigen zak opdat het werk maar kan voortgaan, dat de troepen in staat moet stellen verder te strijden. Eérï ding echter lijkt wel zekerer is op het oogenblik in Rusland een geweldige strijd gaande tu6schen de groepen van hen, die den oorlog met de grootste kracht willen voortzetten, en waarvan Miljoekof de leider is, en van hen, die den vrede verlangen en aan wier hoofd de socialist Tsjeidse etaat. Die strijd duurt feitelijk al dagen en weken en 't i3 nog altijd niet te zien wie de zege zal behalen. Miljoekof vertegenwoordigt de regeering, heeft de macht in handen, maar Tsjeidse heeft het talrijkste deel des volks, de arbeiders, achter zich, zegt men. Tot op zekere hoogte zou men kunnen beweren, dat het een strijd is tussehen de bourgeoise, den gezeten burgerstand, die nu tracht aan de regeering te komen, zooals zij in Frank rijk deed in de groote revolutie, en het pro letariaat, de armen, die zich de macht trachten te verschaffen. Totnogtoe heeft de.voorloopige regeering in vele dingen toe gegeven, dat blijkt ook uit hare verklaring van geen veroveringen op het oog te heb ben. terwijl Miljoekof pas had verklaard, dat de Dardanellen Russisch moesten wor den. Maar in één ding blijft zij standvastig tegenover het aandringen der uiterste lin kerzijde, zij wil geen afzonderlijken vrede sluiten, zij wil de trouw aan de bondgonoo- ten niet breken. En zoo keeren wij tot ons uitgangspunt terugde toestand in Rus land is nog steeds troebel en onbetrouw baar, maar hij blijft een voorname factor in de quaestie van oorlog of vrede. Dat ziet men iu Duitschland en Oostenrijk zeer goed in. Van belang is in dozen een verklaring van den voorloopigon Poolschen raad van State te Warschau, ingesteld natuurlijk door de Centralen; in deze opmerkelijke ver klaring verzet men er zich wel tegen, dat Polou weer een deel van Rusland wordt, maar van een Duitsch-Oostenrijksch pro tectoraat wil men al evenmin weten, en er blijkt uit, dat men te Warschau een werkelijk onafhankelijk Polen zou ^enschen. Dat doze verklaring mogelijk was, bewijst, dat men te Berlijn en Weenen er zich niet al te zeer tegen verzet, en dit beduidt een tegemoetkom in aan de wenschen der Rus sische revolutionnairen. Trouwens, van beide kanten zou men 't gewenscht kunnen vinden, dat een nieuw koninkrijk Polen ontstond als bufferstaat tussehen Duitsch land en Rusland. Uit Amerika komt niet veel nieuws, maar men gaat voort met toebereidselen te maken tot den oorlog. Echter niet met overhaasting; Wilson schijnt voorloopig tevreden te zijn met een leger van een half miUiocn en Amerikaaneaho soldaten tal men vooreerst blijkbaar nog niet zien aan een Europeesch front: Rooseveüris plan om een expeditie uit te rusten voor hot Wa terfront, is van de hand gewezen. Voorhar ds lijken do Vereenigdo Staten dus den oorlog uit de verte te willen voeren en de Entente te willen eteunen met geld, mu nitie en andere voorraden. De strijd aan hot Westerfront gaat met hevigheid voort en de Engelsdben on Fran schen zetten hun offensief met kracht door. Zij hebben den vijand een nieuwen stoot toegebracht, en vorderingen gemaakt zoo wel tussehen Atrocht eii Lens, zelfs ten noorden der laatste plaats; als bij St. Quentin on ten zuiden daarvan. St. Quen tin komt nu in steeds gevaarlijker positie; de Engelschen zijn er maar eonige hon derden meters meer van verwijderd, heet het. Doch bovendien zijn zij vooruitgeko men bij Atrecht en hebben zij nu Vimy en eenige dorpen in de buurt bezet, zijn zij zelfs Lens bir.engedrongen, terwijl het wel eigenaardig is, dat bet front, waar gestreden wordt zich steeds meer uitstrekt naar het noordon, voorbij Lens dus, en dat ook hier ce Duifcechors terug moeten. Doch van een strategiscben terugtocht of van een ont weken offensief is nu geen sprake meer, de Duitsohers verdedigen zich overal man moedig, doch zij kunnen blijkbaar de aan vallen niot weerstaan. van zwart haar. Had ik niet 't genoegen, u eerder te ont moeten vroeg de oude diplomaat. Pardon, antwoordde zij, met een rus tig en glimlach, maar ik heb veel van u gehoord... Roger, vervolgde ze vriendelijk, zou je met je vriend niet naar de rookkamer gaan tot 't diner? Wij verwachten nog ©en vriend van Roger, mijnheer Von Herdner: kolonel Ker- tewe. Kent u hem? Alleen van naam, autwoordde Von Herd ner beleefd, haar steeds nauwlettend aanzien de. Hij merkte op, hoe ze telkens steelsche blik ken wierp op een klein, goud horloge aan haar pols en toen bij een oogenblik later zijn vriend volgde naar de rookkamer, zag hij do jonge vrouw midden in de kamer staan, de wijd open oogen gericht op de klok, alsof zij de minuten wilde tellen. Ach 1 prevelde de oude diplomaatdus ik zag goed. Zij wilde ons kwijt zijn. Maar waarom? En waar zag ik haar vroeger? Eu op zijn cynisch gezicht lag nu wezenlijk een terneergeslagen uitdrukking. Even later werd hem een telegram bezorgd; bij opende het, zag slechts vijf woorden. ,,In de international"morgen-middag". Ze schenen moeilijk te ontcijferen te zijn, want 't duurde wel een paar minuten, éér ba ron Von Herdner opkeek. Ze schijnen nog werk te hebben voor den ouden speurhond, zei hij toen. Toen hij kort daarop 't salon weer binnen kwam, hoorde bij Roger zeggen Madeline, dit is mijn vriend Dick Ker fewe. Hij lette een korte pauze op. Hij keek naai den langen man. die vóór Lady Bedford stond, en hij dacht dat hij zelden een. gezicht zóó vol komen uitdrukkingloos had gezien. Toen lachte Madeline. Von Herdner hoorde !t hooge en valsche in den lach. Ik ben blij u te zien, kolonel Kerfewe zei ze, maar u weet, dat we elkaar vroeger al ontmoetten. Toen u miss Tortescue was? vroeg de ander. Welnee, Dick, viel hier Sir Roger in, mijn vrouw heette miss Marchman. Beiden hebben gelijk, zei Madelina haas tig. .Ik reisde indertijd onder den naam van mijn tante, mevrouw Tortescue. Juist, zei kolonel Kerfewe met 't zelfde onbewogen gezicht, wij staken samen den Oceaan over. En dat duurde...? vroeg de Duitscher. Acht dagen, antwoordde Madelina. Den volgenden dag ontmoette Von Herdner in de ^.International" een oogenschïjnlijk arpiqecUg gsMeed man,die hem, snel naderde... FRANKRIJK. Van het Wefiieliik Oorlogsferroln. Het Engelsch-Fransclie offensief. LONDEN. Veldmaarschalk Haijj be richt De stad LJévin die in zuid westelijke richting en in de onmiddel lijke nabijheid van Lens ligt, werd Zaterdagochtend door ons genomen. Groote hoeveelheden oorlogsmateriaal vielen in onze handen. Zaterdagmiddag namen wij Cite St. Pierre, ten N.W. van Lens. Onze troepen hebben langs het geheel© front van de Scarpa tot ten Z. van Loos vorderingen gemaakt en hebben punten be reikt, die van 2 tot 3 mijlen oostelijk van de Vimy-hoogten liggen. Zuidelijk van de Scarpe duurden hevige gevechten, waarbij de vijand krachtige reservetroepen gebruikte, den gebeelen dag voort. Aanvallen en tegenaanvallen volg den elkander in snel tempo op. Onze troe pen hebben overval de veroverde stellingen behouden en den vijand zware verliezen toegebracht. In den loop van Zaterdag hebben wij nog vorderingen gemaakt op een breed front ten N. en ten Z. van den weg van Ba- paume naar Cambrai. In eene reeks hevige gevechten, die allen in ons voordeel verliepen, drongen onze troepen in den loop van den dag zuidelijk en oostelijk van Fayet voort tot op enkele honderd meters van St. Quentin en namen het dorp Gricourt stormenderhand. De vijand bood hardnekkig weerstand en verloor 400 gevangenen en een groot aan tal doodeu en gewonden. Een tegenaanval werd door ons artillerievuur verijdeld. Zaterdag en gedurende den afgeloopen Zoo baron, begon hij op scherpen, ge-de cideerden toon, we hebben u noodig. We moeten inzage hebben van papieren, die kolonel Kerfewe, zijn chef, Sir Roger Bedford, ter lezing zal geven. Baron Franz von Herdner hoog eerbiedig. Mon prince, protesteerde hij, Sir Roger redde twintig jaren geleden mijn leven. Kan ik nu zijn portefeuille doorsnuffelen, terwijl ik gast ben in zijn huis? Er wordt u niet naar persoonlijke belan gen gevraagd, antwoordde de ander ongedul dig, ik spreek uit naam van uw en mijn ge l-ieder: onzen souverein. Gehoorzaamheid zal beloond worden. Maar... onze meestor vergeeft gécn weerstreving van 't gebod, en ongenade beteekent ruïne, beteekent zelf... gevangenis. Toen baron Von Herdner More Park na derde, had hij nog geen besluit genomen. Plot seling zag hij, door een opening in de kunstig gesneden groene heg, Madelina mot kolonel Kerfewe. Zonder zich te bedenken hield Von Herdner zich schuil en luisterde. Acht dagen op den Oceaan, mompelde hij, en er kwam een vreemde trek op zijn gezicht. Je beschuldigt me, hoorde hij Madelina zeggen, dat ik een ouden man getrouwd heb om zijn geld en positie. Ik ontken 't niet. Ik liad er genoeg van 't hof gemaakt te worden door mannen, die zich met me amuseerden.' Dat zul je zeker wel begrijpen. Ze koek den man voor haar strak aan. Aan doening,- verlangen, berouw, alles was te lezen op haar bewegelijk gezicht. Maar wie bent u, ii, die me durft verwij ten? barstte ze uit. TT, die Tk had je lief, zei bij deftig. Nie.t genoeg om met me te trouwen. Madelina, smeekte Kerfewe, wees billijk. :t Was niot omdat je arm was, dat ik me terugtrok, 't Was omdat... Plotseling wendde Lady Bedford zich af, en streek met de beide handen 't haar van 't voor hoofd weg. Wat? vroeg ze haast fluisterend, wat weet je? Maar vóór de ander kan antwoorden, had baron Von Herdner zelf de oplossing gevonden. Gereohte hemel, mompelde hij, 't Is Sophie Pridleau. Ik wist, dat ik haar kende. Maar toen ze haar haar wegstreek, zag ik 't; ze deed precies eender, toen Von Arnim haar in Parijs in 't vefhoor nam. tl ij veegde met zijn zakdoek langs zijn voor hoofd Arme, oude Roger, zuchtte hij. je hebt üophie Pridleau, do vrouyvepjke epiftp, g©- tTQUwd en -je hebt haar lief 11 nacht wierpen onze vliegers met- goed suc ces bommen op vijandelijke stations, mu nitie-depots en vliegparken, terwijl zij de vijandelijke infanterie en convooien met gunstig gevolg met hunne machinegeweren beschoten. Bij luchtgevechten achter de vijandelijke linie3 schoten onze vliegers vier Duitsche machines neer. Twaalf van de onzen keer den niet terug. LONDEN, Officieel. Ten noordwesten van St. Quentin wonnen wij terrein ten noorden van Gricourt, waarbij wij gevangenen maakten. Wij kwamen voor uit in do nabijheid van bet Havri- courtbosch en ten oosten van Liévin, waar wij de buitenwijken van Leps naderen, 's Vijanas verhezen bij zim heden morgen gedanen aanval aan weerskanten van den Bapaume-Kamerrijkweg zijn nog zwaarder dan eerst geroeid is. Do aanval werd met groote vastberadenheid uitge voerd onder het hevigo vuur van onze in fanterie en artillerie. Wij namen 300 Duifc- scher3 gevangener bleven 1500 gesneuvel den voor onze stellingen liggen. PARIJS. Ten noorden en zuiden van de Oise was de Fransche artil lerie bedrijvig. Gedurende den nacht vonden Fransche verkenningsafdeelingen do Duiteche loopgraven flink bezetzij brachten eenige krijgsgevangenen mede. Ten noorden van de Aisne verliep de nacht betrekkelijk kalm. In Champagne hevige artilleriestiMd, Ten westen van Maisons de Champagne handgranatenscher- mutselingen. Verkenningsafdeelingen dron gen op verschillende punten door in de vol komen vernielde Duitsche loopgraven en brachten veel oorlogsmateriaal teruv. Op den rechter Maasoever deden de Duitschers twee aanvallen, een op den noord- oosthoek van het Caurieresbosch den ande ren in de richting van Chambrette. Beide aanvallen werden door hot Fransche vuur verijdeld. Enkele Duitsche infanteristen, die hadden weten door te dringen in de vooruitgeschoven Fransche ftelling in het Cauricresboech werden gedood of gevangen genomen. In Lotharingen patrouiüegevechten in het Parroybosdh en in de richting van Pet- tencourt. BERLIJN. Officieel. Legergroep-prins Ruppr&cht: Bij Dixmuiden en ten zuiden van Yperen was de artilierie-actie van tijd tot tijd levendig. Op het slagveld van AUviti. "fewAul" Let tengevolge vaq de verschuiving onzer ge vecht*! inio slechts tot kleine gevechten, waarbij de vijand verliezen leed. Van de Scarpe-vlakte tot de lijn AtrechtKamer rijk is gisterenvournuddag hevig gastreden. In dichte drommen vielen de Engelsehe divisies herhaaldelijk aan, doch werden steeds onder de zwaarste verliezen terugge slagen. Behalve hunne groote offers verloren de Engelschen door een onmiddellijk onder nomen tegenaanval onzer troepen nog 300 gevangenen en 20 machinegeweren. Legergroep-Duit scht kroonprinsVan Soissons tot Reims en in Westelijk Cham- pagne woedt de artilleriestrijd voort. Hef. hevige vuur der Franscheu vendelde te Laon verscheidene gebouwen. De Engelschen In Lens. LONDEN. De correspondent van ..Lloyds Weekly News" meldt, dat Engeïsche pa trouilles Leus binnenrukten. Baron Von Herdner had in zijn diplomatieke loopbaan geleerd, niet al te fijngevoelig te zijn. Zijn plan was gevormd. Hij zou Lady Bredford zeggen wat hy wist, en haar dreigen, dat hjj alles aan iiaar man zou vertellen, wanneer zij hem niet de papieren van kolonel Kerfewe ver- sehaite. Op die wijze werd alléén de laatste 't kind van de rekening. -Nog dien zelfden avond sprak hij Madeline alleen. Zij was noch ontdaan, noch gebroken. Hii zag dat 't niet de eerste maal was dat zij zicli in een moeilijk parket bevond, en ze vroeg slechts uitstel tot den volgenden dag. Toen ze hem naderde, merkt© hij op, dat zij buitensporig rijk en mooi gekleed was. Ze na derde langzaam en met een bedaardheid die hem ergerde. Ik weiger, zei ze kortaf. Wat? vroeg hij. Ik weiger uw condities. Ja, baron, ik wei ger uw stilzwijgen te koopen. Er volgde een stilte. Ze za^en elkaar aan. U weigert, zei baron Von Herdner toen langzaam Madelina zag hem nog eens aaner was noch vrees, noch smeekbede in haar blik. Wélke haar fouten mochten zijn, een moedige j-rouw was ze zeker. Ja, vervolgde ze ik weiger niet zoo a!s u nu waarschijnlijk denkt, omdat ik den man niet wil ruïneeren, dien ik eens liefhad, maar ik weiger omdat ik Sir Roger's vrouw ben. U kunt. niet begrijpen niet dat een. vrouw onmetelijk dankbaar kan zijn jegens den man, die haar gered heeft van een gevaarvol bestaan, die in haar geloofd beeft en haar heeft liefge had, die haar behandeld heet'c, alsof zij was ge schapen voor geluk en weelde. Om die reden, baron, weiger ik. Omdat Sir Roger Bedford me getrouwd heeft, daarom weiger ik dit lage ver raad te plegen. Franz von Herdner zag daar de mooie vrouw met haar groot© oogen, en herinnerde zich, dat Sophie Pridleau een héél slimme vrouw heette. Misschien had zij deze rol bedacht. Dan, mevrouw, zei hij, weet u wat u wacht. Zeker, zei ze met haar rustigen glim lach, dacht u dat ik hoopte, dat baron von Herdner gratie zou g6ven? Maar ik zal u vóór zijn. Ik ga. regelrecht naar mijn man. Ik zal hem zeggen: „Roger, je hebt een vrouw getrouwd, die vóór dien tijd een spion was, en die door Dick Kerfewe niet waardig ge keurd word zijn vrouw to worden." Ercuseer me, vervolgde ze kalm, ik zou graag dade lijk gaan. Misschien prefereert u, me to ver gezellen. Von Herdner's gedachten vlogen door rijn hoofd. Hier had fcij Biet pp gerekend. Van Het werk der Springbok#". R e u t e r 's correspondent by dc EngcA&che troepen in Frankrijk beschrijft" het werk der Zuid-Afrikaansche troepen in bet groote offen sief dat Pausehmaanoag begonnen is cn dat hun nieuwe lauweren gebracht heeft, terwijl hunne verliezen zeer gerfng waren. Toon de aanval Maandagochtend om half zes begon trokken zij in volmaakte ord© op. Ieder regiment werd aangevoerd door zijn kolonel. Langzaam gingen zij vooruit, vlak achter heb steeds vorder gelogd© spervuur aan, dat gelei, doi.j- over het terrein «choof. Zij marcheer den daar zoo kalm als toen zij eonig© dagen te voren door generaal Smuts geïnspecteerd wer den. 'Joon het spervuur tot .achter de Duitech© loopgraven was gekomen, gingen de Spring boks tot den aanval over. Zij drongen in de Duitsche loopgraven voordat do bezettingstroe pen nog uit bun no godekto schuilplaatsen wa ren gekomen. Zij lieten in do eorsto linie eene macht achter om de gevangenon bijeen te drij ven en trokken vervolgens weder naar de tweede cn derde linie. Daar hielden zij red» gens het plan van actio een poos run. Een der regimenten had, toen het dc eerste loopgravenlinie bereikte, geen man venoren. Toen het bevel voor den aanvang der volgen de phase van den aanTal werd generen, snelden dc Springboks weder vooruit De Duitecher» waren toen op dc vlucht f-n deze zonen van het Zuiden wisten dat de vijand verslagen was. Zij veroverden ccn dorp en vcirolgenB stiet do eerst© aanvalsgolf op om waar network van loopgraven, dat echter tengevolge van het schit terend élan der Springbok# stormenderhand veroverd word. De versterkt© punten ontweken zij eenvoudig; die lieten zij over do achter hen aankomende troepen, die daartoe beter uitgerust waren. De tweede Unie was ©en ware vesting. D« Springboks beklommen aardwerken, dio op sommige plaat«c-n 53 voet hoog waren. Zij waren in de Duitsche stelling ©en mijl diep ingedrongen en maakten zwermen gevange nen. De DuiUcbera waren volkomen gedemora liseerd. Zij sclienen slechta uit to zoeken aan welko troepen zij z:ch zouden overgeven. De zon was nauwelijks bovon de kim verTe«ea toen de Springboks er op uit gingen cm d© derde Duitsche linie te nomen, zooals hun gelast was. Zij troffen de Duitscbers in ©en toestand van volslagen verwarring aan. Dewen wierpen hun gt-weren neer en staken de armen op. D© Zuid-Afrikanen hadden hun taak vol bracht. Zij hadden meer bereikt dan zij gehoopt had den, omdat zij de moeilijkheden zeer goéd ken den welke zy overwinnen moesten. Zij hadden me:r gevangenen gemaakt dan zij tellen kon den en vijf houwitsers, ©en 77 mm. veldkanon cn eene groote massa munitie vervoerd en waren er trotsch op, dat zij die wapens nog deuzeltdcn dag op dc Duitsohers konden rich ten. RUSLAND. Van het Oostelijk oorlogsterrein Aan het Oosterfrcnt. PETROGRAD. Officieel. Vnuracti© ttts- sehen verkenningsafdeelingen. De zw-ar© artillerie van den vijand beschoot Brody; eenige burger# werden daarbij gedood. In vcrschüiend© sectoren kwamen Oostenrijkers uit hun loopgraven met vlaggen en in papier gewikkelde pakken, terwijl irij trachtten onze soldaten t© roepenonze artil lerie verjoeg deze groepjes met kartetsvuur. In Galic'.ë schoten wij twee Duitsche vlieg machines neer, welke in de vijandelijke linie© vieleneen ging in vlammen op. Do arbeider# en de oorlog. PETROGRAD. In het Zaterdag medege deelde besluit van Eet congres van werklie den-afgevaardigden luidt d© paragraaf over de vredesraogenjkheid af de voortzetting van den oorlog aldu6 „Zoolang de ander© volken, door hun op- neer Roger dit alles hoorde van de vrouw, dia hij liefhad, kon 't zijn dood zijn. Geen schok, geen zorg, geen verdriet, had de dokter ge zegd. En hij, Franz von Herdner, kon ham alles besparen. Maarton kost© van hoeveel? Hij had geen illusies. Hij wist. Er was geen enkel© hoop op vergiffenis, wanneer hij niet volbracht wat hem was opgedragen. Hoogeren en grooteren dan hij waren tot ruïne gebracht, door kleiner engehoorzaamheid. Toch hield hij haar tegen. Pardon, mevrouw, zei hij, en toen besliafci u zult niét naar Roger gaan, u zult hem niets vertellen, 't Is zijn geluk, in u te gdoo- ven. Hij moet dat blijven doen. En daarom, mevrouw, vervolgde hij, zich opwindend, verbied ik u n3ar Roger te gaan. Ik scheld U uw taak kwijt. Ik zal gaan zónder 't papier. Waarom? stamelde Madelina. De baron stak een sigaret nan. U permitteert? vroeg hij; hij was weer zich zelf, glimlachend cn kalm, en zag om zich heen. Waarom? herhaalde zij. O. een oude geschiedenis. Vertelt u, verzooht zij. Och. 't is al meer dan twintig jaren geleden, 't Was in oorlogstijd toen Roger en ik vochten in dezelgd© gelederen. Wij waren verslagen, moesten aftrekken. Ik werd gewond, icon niet mee den terugtocht aanvaarden. Ik Inj hulpeloos: ik zag, hoe de vijanden naar me loerden, om straks al hun wraaidust aan me te koelen. Ik wist welk lot me wachtte: marteldood, en een sterven, vree- selijker dan iedere beschrijving. Géén van de kameraden stak een hand naar me uit, tot Roger m'n toestand zag. Met 't grootste gevaar voor zijn eigen leven, want er werd van alle kanten op hem gescho ten, trad hij uit de gelederen, en droeg mij mee naar de troepen. Als een vrouw heeft hij me verpleegd; ik heb nooit vergeten, hoè hij voor mo geweest is. Sinds dien zijn we vrien den geweest; begrijpt u dat woord? Ik heb een leven lang gewacht om hem mijn toewij ding te toonen. Nu zeg ik n, ik, Franz von Herdner, dat ge uw man niets móógt zeggen. Hij stond op en zag neer op de vrouw, die vóór hem zat. Toen stak hij zijn handen nit, niot langer gebiedend nu, maar smc-ekend, Wees goed voor Roger, zei hij zacht; misschien zult 11 hem niet lang behouden.,.. Hij keerde zich snel af, en liep naar den uit gang van den tuin. Eu onder 't gaan nam hij het eereteeken van zijn land uit zijn knoops gat, want hij wist, dat hij een verloren man was.

Krantenbank Zeeland

De Soldatencourant. Orgaan voor Leger en Vloot | 1917 | | pagina 1