Pto. 408 Zondag 25 Maart W7 Orgaan voor Leger en Vloot. De Meesteres van liet Kasteel Oorlogsnieuws, Qe omwenteling in Rusland. Ds toestand in den reuzenstrijd. Taminiau's JAM DERDE JAARGANG. DE SOLDATENCOURANT REDACTIE EN ADMINISTRATIE VALERIUSSTR. 109, AMSTERDAM. DIT BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NIJMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOOR BURGERS 3 CENT. ABONNEMENT BIJ VOORUIT BETALING VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS/1.50 P.K WART AAL Voor Advertenti^n wend© men zich tot onze Administratie, V*Jeriiüu»Sraat 109 Amsterdam. Prjjs der Advertentie-u jx-r regel 00 cent. Voor Ingezonden Mede- deehngen op de tweede, derde en vierde pagina dubbel tarief. By abonnement redactie. Met ooriogstooneel in Klein-Azië. Bij de kaart. Ongeveer tegelijk met Ret terugtrekken fier Duitscho troepen aan liet Somrnc- en Oise-fronc werd door do Turksche troepen dn M-esopotamië de lang vastgehouden stel ling bij Koet el Amara prijsgegeven. De terugtocht werd voorbij Bagdad voortgezet, waarbij o.a. de stad Bakoeba, 50 K.M. ten 27.0, van Bagdad gelegen, in handen der Engelschen viel, terwijl de Turkaohe bezet ting in de richting van Chanikin uitweek vermoedelijk najtr Deli Abbas, vanwaar-een weg over Kifri en Kerkoek naar Mos oei loopt. De Turksche troepen in Perzië, die kort te voren Hermans j ah op de Russen verover- j den, zijn nu weer naar Haraimabad en ver- der teruggedreven, terwijl aan het Kaukasi- sche front door de Russen vorderingen wer den gemaakt bij Wan. Naar het Engelsoh door MAX PEMBERTON. O Zij kunnen niet meer in bed zijn, Harry, zei ik, het moet bijna negen uur zijn. Laten wij maar hopen, dat hun bed niet onder den grond is, zei hij, en ik geloof, dat dit het eerste ernstige woord was, dat bij gesproken bad, sinds wij Parijs verlieten. Het is werkelijk merkwaardig, en toch kan men zien, dat hier nog pas ruiters zijn geweest. Kijk eens naar die sporen van hoe ven in het grint. Een dubbele rij sporen, Beetles. Doet dat niet denken aan soldaten? Misschien de mannen van Chanzy uit [Tours. Dat zullen wij maar veronderstellen. Als bet Pruisen waren dan zouden wij het nu allicht gemerkt hebben. Spoel je troeven uit, Beetles, en baaltje allerbest*? Eransck voor den dag. Ik zal het spreken als een schoolmeester. Hij wachtte niet op mijn antwoord, maar slenterde de ophaalbrug over, eh ging verder door do poort aan den anderen kant. Dat deze wijd open stond, bracht mij op dat oogenblik niet eens in verbazing, en toen wij daarna op een groot .binnenplein kwamen, waar ook al geen teeben van leven te bekennen was, be- halve dat de deuren rondom wijd open ston den, toen, geloof ik, dat een kind zou hebben begrepen, wat er op hot Kasteel Nogent la Lonppe gebeurd was. Pruisen 1 zei ik. Harry lachte, en schreeuwde uit al zijn *acbt: „Hallo!" Zij zijn hier gisteravond geweest, zei !rfj. Kijk maarde vuren branden nog. Wie zegt je, dat er nu niemand meer is? -v- Mijn gezond verstand. Loop weg, als je jar rest in hebt, Beetles, Ik zal zien èen ont bijt macte worden. Twee onderwerpen zijn het 6teeds, die zich voor ons overzicht van den toestand naar voren dringende omwenteling in Rusland, en de strijd aan heb Westerfront. Wat er in andere landen oc-k gebeurt, hoe er op andere oorlogs- tereinen ook hier en daar met meer of minder suces wordt gestreden, onze belangstelliug is toch voornamelijk voor Rusland of het Somme- frout. En nu is het eigenaardig, dab wij over deze beide onderwerpen haast altijd door tegen strijdige berichten krijgen. Over Rusland in 't bijzonder. Wat men uit Petrograd zelf, of van den kant van Frankrijk of Engeland seint over de revolutie, moet ons doen gelooven, dat heb daar, zooal met volmaakt zooals men zou ver langen, toch tamelijk goed gaat en dat de oor Hij ging onder het spreken een deur aan onze rechterhand binnen,* en ik volgde kera zoo bang, als er maar één was in de goede provincie Touraine. De stilte binnenshuis was niet minder indrukwekkend dan daar buiten. Ik bleef eenige minuten met hem luisteren aan den voet van een mooie oud-marmeren trap, en toen liepen wij haar samen op. Boven aan de trap bleven wij weer staan en boorden daarop iets, dat ons het bloed naar de wangen bracht, alsof wij er een klap op gekregen hadden. Het was het geluid van heb heel zacht sluiten van een deur. Wat maak je daaruit op? vroeg ik hem fluisterend. Iemand, die zich voor ons verbergt, antwoordde hij even zacht. Dan zouden het geen Pruisen zijn, zei ik. Waarom niet, bet kan. wel een val zijn, waarin, men ons wil lokken. Loop nu heel zachtjes, anders krijg je een kogel, voor jo er om denkt. Laten wij ergens anders probeeren, Harry.... En zonder ontbijt? In geen geval. Zij zullen ons niet veel doen als wij ons kalm houden; en als wij nu wegliepen, zouden zij ons juist pakken. Wij moeten ons geluk be proeven en onschuldige gezichten z«tten. Laten wij zeggen, dab wij van Chartres komen. Het is een halve waarheid en dat is beter dan geen brood. Hierop opende hij de groote mahoniehouten deur voor zioh en wij traden een prachtigen salon binnen, maar een die er vreeselïjk uit zag. Verscheurde gordijnen, bevlekte sc.hildo- rijon, gebroken spiegels, alles sprak van brooddronkenheid. Ik vond deze treurige verwoesting van een adellijk huis aan doenlijk en ik wist, dat Harry Spain precies zoo dacht als ik. Maar wij gingen zwijgend en misschien vol vrees verder. Elko j minuut konden wij tegenover de bedrijvers van ditverwoestingstooneel komen te staan; on niemand kon zeggen, „wat er .daarna ge- jWixan zon/ log met kracht zal worden voortgezet, dat re geering, voljï en leger niets anders wenschen dan te strijden tot de overwinning is behaald. Ook melden de Londensche en Parijsche tele grammen, dat de voorloopige regeering, he^» uitvoerend comité, rustig haar gang gaat en dab het volk op haar vertrouwt, rich aan haar zijde schaart. Er rijn hier en daar mogelijk nog strubbelingen, dab erkent men,'er zijn lande lijke streken, waar men in de bres springt voor den Tsaar, maar dat is van minder beteckenis, komt later wel terecht. Maar er komen ook andere mededeelingen uit Rusland, over Stockholm vaak, en gepu bliceerd door Duitscho telegraafbureaus of Duitscho 'bladen. En die mededoeliugen luiden heel anders. De uiterste revolutionairen, de sociaaldemocraten, plaatsen zich allengs veel scherper tegenover de voorloopige regeering. Deze laatste wil een krachtige voortzetting van den oorlog, zooals zij in haar manifest verklaarde, zij zou dio verklaring! er ech ter alleen in hebben gezet onder pressie der Heb Kasteel Nogent la Louppe is een van de grootste in Frankrijk, ea wij gingen een reeks van prachtige kamers door, voordat wij met zekerheid wisten, dat het bewoond wérd, hetgeen do rook van de schoorsteen en ver raden had. Van deze vertrekken waren eenigo onaangetast gebleven en prachtig ingericht, terwijl zij een schat van antiquiteiten be vatten. Het eenigo, wat er aan ontbrak was da tegenwoordigheid van den eleganten Hertog do Nogent, dien ik wist, dat hun eigenaar moest zijn. Hij, zoo herinnerde ik mij na een poosje, was niet Bazaine in Metz geweest en moest óf dood óf krijgsgevangene 'ziju. Toch bleef heb dan nog merkwaardig, dat er heele- maal geen bedienden meer waren. Waren zij het kasteel ontvlucht of hadden do Pruisen hen doodgeschoten? En wie hunner had de deur gesloten, toen wij bij do trap stonden of welke hand had dab gedaan als het geen Pruisische was? Een verlaten huis heeft altijd iets spookachtigs. Ik huiverde in eenigo van deze groote kamers en mijn ooren vingen ieder geluid op. Do opwelling om te schreeuwen be- heerschte mijn zenuwen geheel. Ik plooide mijn lippen om do woorden „Wie is daar?" uit to roepen en trachtte mijzelf uit te lachen om dat idée. Toen het geval eindelijk opgelost werd, was de verlichting onbeschrijfelijk. Wij openden een vijfde deur en uitten beiden een kreet, toen wij den vijand ontdokten. Het was een kind van veertien jaar oud misschien, en zij lag geknield voor een groot vuur van hout blokken en tuurde in de vlammen, als wist zij niet meer, wat er om haar heen gebeurde. Ik dacht eerst, dab zij lag to bidden, maar toen ik weer naar haar keek, zag ik tranen in haar mooie oogen opwellen; en ik begreep, dat zij schreide, omdat Wij haar tehuis waren binnen- I gedrongen. Mademoiselle, zei ik, en heb is wonderlijk hoe links een man lean zijn tegenover het ver- da-iet van een jong meisje ihademoiselle, als U ons veroorlooft ons nader te verklaren... Zij draaide haar hoofd - niet om, keek niet «a van -de dansende vlammen. Entente! do sociaal-democraten daarente gen willen den vrede. In een oproep aan de arbeiders verlangen zij van dezen, dat zij rich zullen richten naar do bevelen van het arbei ders-comité. Dit is dus als 't were een tweede restoring, die rich tegenover die van Miljoe- koï en de zijnen plaatst.Dit arbeiderscomité ejscht een dadelijke opening dervredesonder handelingen. Het Russische volk stelt geen belang in dezen bloedigen oorlog, heb smacht naar vrede. De telegrammen der Entente onthouden ons dezen oproep. Wij weten ook niet, of do Duit scho bladen, die er wel gewag van maken goed zijn ingelicht; evenmin, of het arbei- dorscomité inderdaad krachtig genoeg is om zich te doen gehoorzamen. Wij gelooven, dat van beide kanten de oor logvoerende groepen gaarno voor werkelijkheid aannemen, wat zij wenschende Entente hoopt daarom op een vreedzameontwikkeling der burgerlijke omwenteling in Rusland, de Cen- tralen venvachten daar allerlei strubbelingen, conflicten en strijd, welke bet Russisch© rijk onmaclnig maken om den oorlog met kracht voort te zetten en heb wellicht „.uitschakelen ais oorlogsfactor". Zeker is het, dat de toe stand in Rusland nog altijd, onduidelijk is, dat het er al meer op gaat lijken, alsof men daar eerst aan het begin van groote gebeurtenissen staat. Nu komt weer bet bericht dat de Tsaar, de Tsarina en hun kinderen feitelijk ge vangen worden gehouden. Omdat men be vreesd is voor een tegenrevolutie van reactionaire zijde Verder hooren we, dat groot vorst Nicolaas, die afgezet werd door de voor loopige regeering als opperbevelhebber, rich daaraan niet veel stoort. Moet dit niet tot een tweespalt voeren tusschen regeering en leger? Zoo rijn er meer vragen, waarop geen, of slechts een zeer onbepaald antwoord kan worden gegeven. Meer en meer lijkt het er op, dat de voorloopige regeering in Rusland zich laat mee- sleepen door de uiterste linkerzijde. Kan zij daarmee op den duur echter voortgaan? Dan zien we nog vreemde dingen gebeuren. De uiterste partijen zoüden nu reeds vragen: af schaffing der keizerlijke waardigheid, dat wil zeggen xnvoering der repnbliek. Zij zouden eischen een volksstemming over de voortzetting riu de noorlog en aan die stemming zouden ook de soldaten aan het front deelnemen. Op het oogenblik vernemen we nog niet van eenigo bewoging onder de Russische troepen, er wordt aan het Oosterfront trouwens weinig gevochten in de laatste dagen. Alleen m Perzae rukken de Russen verder zegevierend op, maar Perzië is ver van Petrograd. De Duitscho troe pen hebben van de revolutie in 's vijands land nog niets anders gemerkt, dan dat de tegen standers in de loopgraven die vierden met ■n 'iriek en dans, maar 't is de vraag, of dat zal blijven, als de soldaten gemengd jjvor- den in- den politieken strijd, als de lenzen van vrijheid en gelijkheid doordringen in de loop graven en de tucht verslapt, er moet nu al een 'beweging 'geweest rijn onder de troepen te Petrograd om hun meerderen niet te 6aluee- rem! als do wanorde in 't land de voedsel voorziening van 't leger bedreigt. Kan onder dergelijke omstandigheden Rusland nog wal krachtig den oorlog voortzetten? Yan Petrograd naar '"t Westerfront. Daar zijn de geallieerden nog steeds aan de winnen de hand, duwen zij de Duitschers terug, maar ...!t gaat in de laatste dagen langzamer.'Zoowel de Engelsche als de Fransche telegrammen be amen dit. Ook lezen we in beide van tegen aanvallen van den vijand en de Fransche be richten gewagen zelfs van feilen tegenstand der Duitschers aan het kanaal hij St. Quenfcin. "Waaraan dit langzamer tempo ligt, is nog niet te zeggen. Het ikan hot barre weer zijn, dat in de laatste dagen heeft gewoed aan het front en dat do operation natuurlijk .bemoeilijkt, het kam ook wezen, dat de Duitschers nu mee- men hun front genoeg te hebben ingekort, en, in afwachting van het offensief, dat zij willen inzetten, een krachtig verdedigende houding Maar laat ons het dadelijk zeggen, daarop lijkt het voorloopig nog niet; Bteeds nog gaan de Engelscben en Franschen vooruit. Zij zijn nu bijna de lijn genaderd, die van Atreehb (of Arras), over St. Quentin en Laon naar Vailly loopt (tusschen Soissons en Reims), de lijn, waar men meent, dat de Duitschers zullen standhouden. Op één punt zijn de Franschen reeds genaderd tot op enkele kilometers van St. Quentin, terwijl zij even dicht ongeveer bij La Fère staan, en ook steeds verder op rukken naar Laon. Het is dus, eigenlijk reeds sedert weken, een algemeene opmarsch, zoo wel van Engelschen a la van Franschen en 't is inderdaad een belangrijke winst, die be haald is. Volgens een Parijsch blad is ongeveer een tiende deel van het bezette grondgebied Er is hier niets, zei zo als in een droom, mi,jn vader is weg hij is in Parijs, hceren. Ik deed weer een poging, terwijl ik wat na derbij kwam. Mademoiselle, zei ik, wij komen zelf van Parijs. Zij keek snel op en alsof er zich een wonder voor haar oogen afspeelde, keek zij ons aan met- kinderlijke oogen, die ongetwijfeld groote verbazing uitdrukten. Niemand kan van Parijs komen, daar zor gen de Duitschers voor. U vertelt mij de waar heid niet, heeren. Ik nam geen notitie van de kinderlijke open hartigheid dier woorden en ging voont Onze ballon ligt daarginds ir. de weilan den. Dat is de reden waarom wij hier kwa men. IVij zijn Engelschen, die trachten naar hun eigen, land terug te keeren en de Pruisen te ontloopen. Zij spron# overeind met een blik van doods angst in haar oogen en met een trek van af schuw op het gelaat, zooals ik nooit meer bij een kind gezien had. De Pruisen - o hemel, hoe zal ik u dat vertellen? Ze zijp hier gisteravond in mijn ouderlijk huis gekomen en hebben mijn vrien den vermoord. Ik ben alleen in huis, heeren, maar ik kan niét weggaan voordat mijn vader komt. Neen, neen, hij zou mij te veel missen zijn eerste vraag zou naar Claucine zijn, en zij zoudc-n hem vertellen, dat de Pruisen hier geweest zijn. En Jean Monot, is dood. Zij heb ben hem te Bron vermoord, en Lucie Is naar Tours gegaan om hulp te halen. Dat was drie dagen geleden, heeren. Zij kwamen in het huis, doorzochten het en schoten onzen dienaar, Ber nard -op het binnenplein dood. Ik zag hem, staan, tegenover hun geweren als ik slaap zie ik hem nog. En ik moet wachten op mijn vader ik kan mijn huis niet verlaten voordat hij komt. Het was een droevig verhaal om aan to hoo ren, en een man moest zich wel in woede voelen ontsteken tijdens het pathetische verhaal van .dit kind.. Hoe onsamenhangend het eerst ook van Frankrijk herwonnen, n.!. 2210 vk. K.M. van de bijna 21.000 vk. K.M. met niet minder dan 352 gemeenten. Nog steeds werpt men allerlei veronderstel lingen op, waarom het Dudtscbe legorbc^tuur dit groote terrein zonder veoJ strijd hoeft op gegeven. Dat hot zich niet krachtig gi-noeg gevoelde het te verdedigen, gelooft men niet en ook aan den kant der geallieerden vermoedt men nog geen catastropho voor den vijand. Do Duitscho bladen zelf doen aan aio veron derstellingen mee. Volgons eenige zou Hin denburg door dezen terugtocht de plannen der Engelschen en Franschen geheel *n de war hebben gestuurd, de groote Engelseh- Fransclie aanvallende beweging hebben voorkomen cn een kaal an doodseh gevechtsvcld hebben ge schapen, waarop de strijd ©en geheel nieuw en voor de geallieerden ongustiger karakter zal aannemen. In 't Oostfen, wc zeiden het reeds, is het tamelijk stilwe lezen alleen van aanvallen der centralen aan de Lida en bij Brody, aan het Galicische front dus, maar van niet veel belang blijkbaar. In Perzië daarentegen rukken de K-UBsen sneller op in de richting van Bagdad waarschijnlijk lezen we dus wel spoedig van bun vereenigmg met de Engelschen. Gaat het dan tegen de Turken in Klein-Azië op, om Kon- staqtmopel te bereiken? De Turken zouden be sloten zijn om rich daar krachtig te weer te stellen en reeds met de bondgenooten zijn over eengekomen om hun troepen terng tc trekken van het Russische front en elders- De gewezen Tsaar en zijn gemalin als gevangenen beschouwd. PETROGRAD. De régeering heeft gelast: lo. dat de ex-Tsaar en zijn gemalin als ge vangenen beschouwd en naar Tsarskoje Selo zullen worden gebracht; 2o. dat generaal Alexief ter beschikking van de afgevaardigden Bouslikof"Werrji- nin, Gribounin en Kalinin, die naar Mohi- lef gezonden zijn, een afdeeling zal stellen ter bewaking van den ex-Tsaar. PETROGRAD. Do regeoring zond icr commissarissen naar Molikef ten einde den afgetreden Tsaar gevangen te nemen. Zij worden door generaal Alexejef ontvangen. De aankomst van deze afgezanten van de nienwe regeering wekte in het hoofdkwartier geen opwinding. De Tsaar was in den keizerlijken trein waar de koningin-moeder hem vaarwel zeide. De verschillende formaliteit en namen ongeveer een uur in beslag. Admiraal Nilof wensebte met den Tsaar mede te reizen, maar dit werd hem door de commissarissen ver boden. Tijdens de reis zagen de commissaris sen, wier wagon aan den keizerlijken trein was aangehaakt, de Tsaar niet, daar deze zijn rijtuig niet verliet. Een dichte zwijgende menigte was getuige van het vertrek .van den trein von Molikef. Een groep officieren nam a3n het station af scheid van den Tsaar. Volgens een ander bericht zou generaal Alexejef den Tsaar mede deeling hebben ge daan van de aankomst der commissarissenDe Tsaar antwoordde: Ik ban bereid overal heen te gaan en mij aan alle besluiten te onder werpen. De commissarissen hadden geen on derhoud met den Tsaar. Hij ontwaakte to negen uur 's morgens toen de trein hot sta tion Soesasino bereikte. Tegen tien uur kwam hij den eetsalon binnen en noodigde hij zijn gevolg uit de koffie te gebruiken. Ongevcc-r een uur onderhield bij zich met zijn gevolg en nam toen afscheid van het gevolg en van zijn bedienden. Hij kuste allen. Do bedienden kusten liem op den schouder. Zich tot allen richtend zeide de Tsaar: Ik dank u voor uw diensten, tot weerziens, vaarwelDe trein naderde daarop het keizerlijk paviljoen. Kalru stapte de Tsaar uit het rijtuig. Hij zag er wat vervallen uit en droeg de uniform van bet zesde Koebansche kozakkenlxitaljon en de orde van St. George. Vergezeld van prins Dolgoroebi wandelde hii naar de wachtende auto. Er was geen publiek aan het station. De Tsaritza. PETROL R/» D. Generaal Kornilol', bevelheb ber van het district Petrograd, heeft can do. Tsaritza' medegedeeld, dat zij gevangen is. Op weg naar Tsarskoje Scïo met zijn staf tele foneerde hij van heb station uit aan den kamer- Eist bij Arnhem. heer graaf Benckcndorff, wanneer de Tsaritza hem kon ontvangen. Omtrent dn reden van zijn bezoek wilde hij door do telefoon niet» mcdedeolen. Bonokoadorf vt-rzoeht Kornilol even aan de telefoon to wachten en keerde na eenige minuten terug met do bood wimp. dat do Tsaritza den generaal over een half uur zpu ontvangen. Kornilof reed daarop roet zijn staf naar hot paleis Klein Tsarskoje Selo. Hij werd toegelaten in de particuliere appartemen ten cn óaar vertelleen Keizerin Alexandra na ©enig© minuten, gekleed in het zwart. Zij verzocht allen aanwezigen gaan zitten en vroeg toen: „Waaraan heb ik de eer van uw bezoek te danken?" Kornilof r-tond op ©n zeide: „lk kom u Gp bevel van den minister raad bet besluit V3n de voorloopige regeering mededeelen." Keizerin Alexandra stond toen eveneens op en zcido: „Ik luister." Na/lat Kornilof het besluit had voorgelezen, deelde hij de Tsaritza mede, dat zij van dit oogenblik af van hare vrijheid beroofd was, dat er streng de wacht zou worden gehouden in het paleis en dat do vroegere wacht weggezonden zou worden. Nadat do staf van Kornilof vertrokken vra* verzocht de Tsaritza dezen, dat hare bedienden niet zouden ontslagen worden, daar zij go- wend waren met hare «kinderen om te gaan. En speciaal vroeg rij, of sergeant Bergvenke, de verpleger van prins Alexej, mocht blijven. Kornilof verklaarde daartegen geen bezwaar te hebben en vertrok toen naar do kazerne, teneinde daar orders te geven betreffend© de bewaking. Nicolaas Nicolajewits]. PETROGRAD. Do opperbevelhebber* dep Russische legers, grootvorst Nicolaas Nicola jewits j, heeft een telegram gericht aan den minister-president Lwof, waarin hij het vast besluit te kennen geeft, om de disci pline te handhaven in hot legep, teneinde do overwinning op den vijand te behalen. Te vens noodigt hij den minister uit, zijnerzijds de 'orde in het land te handhaven, en te zorgen, dat de fabrieken en andere instel lingen, noodig voor het leger, weder in wer king gesteld worden. Terwijl de Stockholmsche correspondent van den „Berl. Lok. Anz." beweert, dat niemand te Petrograd weet waar grootvorst Nicolaas Nicolajewitsj rich bevind, seint onze correspondent te Petrograd, dat deze hartelijk afscheid heeft genomen van de troepen en de bevolking van den Kaukasus, die hij aanmaande tot eenheid bij den ar beid voor de overwinning op den vijajd en tot versterking van de vrijheid des lands. Ten laatste zeide bij, dab hij, als grond eigenaar, hoopte na den oorlóg weder op zijn eigen grond te kunnen gaan wonenDe ze woorden werden levendig toegejuicht. Moeilijkheden veer de voorloopige regeering. BERLIJN. Da correspondent van den Bed. Lok. An:, te Stockholm seint: ,,lk ver neem van betrouwbare zijde, dab heb Doe- ma-gebouw Zatei'dag door de socialistische volksmassa's belegerd i3 en m6t moeite door de gewapende militie en eenige afdeelingeu soldaten verdedigd werd. De menigte be toogde tegen de handhaving van de monar chie en tegen de aanvaarding van het opper commando door grootvorst Nicolas Nicolaje witsj. De voorloopige regeering kan zich niet op straat vertoonen; zij maakte uitsluitend gebruik van de afdeeling panteerautomobie- leu onder bevel van den Engelschen kapitein Locker Samoon- Om de volksmassa's te kalmeeren vaardigde de voorloopige regee ring opnieuw een manifest uit. JJ>3 socialisten echter eischen, dat dadeiijk een algemeone stemming zal worden gehou den en dreigen tot gewelddadigheden jegens de voorloopige regeering óver te gaan, soo deze rich niet voegt naar haar wenschen. Bovendien vorderen rij verbanning van dun Tsaar, hetgeen de regeering tracht te ver hinderen, teneinde de boeren niet in het harnas te jagen. Te Petersburg is ten eenenmale onbekend scheen, eindelij.': begreep ik. dat van. de man nelijke bedienden, die do Hertog had achter gelaten, twee waren heengegaan als franc-' tireurs en twee anderen door de Pruisen waren doodgeschoten als franc-tireurs. Lucy, do huis houdster, die het kind er niet toe had kunnen brengen haar huis te verlaten, was naar Tours gegaan om aan generaal Chanzy hulp te vra gen; de andere dienstboden schenen het huis ontvlucht té zijn, toen do Ehlaneu voor het eerst versohenen* Zoo bleef mademoiselle Clau- dine alleen en onbewust over, als meesteres en bewaakster van het kasteel voor den vader, dien zij met zoovee! heldhaftige gehechtheid lief had. V moet ons toestaan u te helpen, zei ik, toen wij eenigerroate haar vertrouwen gewon nen schenen te hebben uw vader is niet te Parijs, mademoiselle, on het zou nergens voor dienen hier op hem te blijven wachten. Als wij aan de Pruisen kunnen ontsnappen, dan nemen wij u zelf mee naar Tours. Laat ons nu eerst eens over een ontbijt praten wij heb ben lange weken niets gegeten, dat do moeite waard was. Ik ben overtuigd, dat u ons wel een ontbijt zal kunnen verschaffen. Het was een gelukkig verzoek. Zij lachte vriendelijk en met die naïve slimheid, die wij zoo graag in een kind zien. Ik verborg mij in de kelders, toen de Pruisen kwamen, zei ze, niemand zou mij daar hebben kunnen vindenniemand, die het kasteel niet kent." Zij hebben het vuur in de keuken laten branden en ik zal voor u koken. Lucy verstopte het eten, voordat zij naar Tours ging. Laten wij nu gaan. heeren. en als de Pruisen komen, zullen w»j ons samen ver bergen. Dit was een betere stemming en w-j gingen allen naar beneden naar ue keuken, ui een ge moedstoestand zóó opgewekt als met de zware schaduw, die op dit linis rustte, was overeen te brengen. Het was heerlijk om ie zien. hoc deze jonge erfgename van de kolossale bezit tingen van den Hertog de Nogent koffie voor .ons- zette en^een oiuelet voor,ons bakte als, het eerste het beste aardige buitenmeisje en nooit meer zal ik een ontbijt eten onder zulke I tegelijk aardige als gevaarlijke omstandigheden. liet gevaarlijke van onzen toestand bleek al I heel spbedig; want terwijl wij nog koffie zaten te drinken, als ware het echte nectar, kwam een patrouille L'hlanen door de poort van het kasteel gereden en hun paardengetrappel klonk juist op de brug over de rivier in de richting I can de stallen, vóórdat onze eerste alarmkreet was weggestorven van lippen, die door vrees j vc-rbleekt waren. Mademoiselle Claudine was de eerste, die 1 wat hcorde, terwijlzij bezig was het kopje van I Harry te vullen. Ik zie haar nu nog, in haar licht kleedje met doodsbleek gelaat haar hand I van doodsangst tegen hot han, gedrukt. U, heeren, hceren! riep zij uit. Pruisen bij al wat des duivels is, zei Harrv en toen zij hebben den ballon ge vonden. Beetles, natuurlijk. Mijn eigen vraag was meer rechtstreeks. Wil Mademoiselle zoo goed zijn, on3 haar schuilplaats te wijzen, zei ik. Ja ja dat zal ik, riep zij uit O, vlug dan, om 'shemelswil, heeren! Zij adelde de kamer uit en wij volgden haar. Een lang© en kale gang met tegels belegd, leidde van de keuken naar een van de groote vcGtingachtige muren, die den oever van de nvser_aan den kant, waar het kasteel lag. be grensden. Door een ijzeren deur en langs oen steile trap ging het kind 3ls een geest t3c;- beneden. Er volgden nog meer trappen, don kere gangen en daarop een straal van licht docr een patrijspoortje en een monsterachtige groote gevangenisachtige deur, die met e*n sg achter ons dichtsloeg. Wij waren in een van die oude onderaardsche gevanganissen, die uitkomen op het stille water van de rivier. De Lhkmen waren boven in de prachtig© Immers. «\V ij hoorden hun stommen van gang tot gang klinken cn begrepen, dat dit kind ons voor 'i oogenblik ten minste gered had. CSlot- volgt.)

Krantenbank Zeeland

De Soldatencourant. Orgaan voor Leger en Vloot | 1917 | | pagina 1