^Vrijdag 23 Februari 1817
Orgaan voor Leger en Vloot.
No. 395
Onder redactie van D. MANASSEN.
Ma iasir der Staisn-lMraal.
DERDE JAARGANG.
DE SOLDATENCOURANT
REDACTIE EN ADMINI8TRATIE VALERIDSSTR. 109, AMSTERDAM. DIT
BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR
MILITAIREN 1 CENT, VOOR BURGERS 9 CENT. ABONNEMENT BIJ VOORUIT
BETALING VOOR MILITAIREN 0.76, VOOR BURGERS/1.50 P.K WARTAAL
Voor Advar t«i tl an wend© men rich tot onxe Administratie, Valeriusetraat 10a
Amsterdam. Prtfs der AdvertcctiAn per regel SO cent. Voor Incezoudai, Mede
deel" ogen op de tweede, derde va Tierde pagina dobbel tarief. B'j abonnernen*
redobtie.
Hier worden we verplaatst in de 'Vogezen, het bergachtig gedeelte van 't Wes
terfront, waar do strijd wel niet het hevigst woedt, masr ia den loop van den oorlog
toch dikwijle felle gevochten zijn geleverd. Onze plaat 'Vb en» een oogeublik voor,
dat een gevecht is afgeloopen. Op den la-idweg is een stervende Fiansche soldaat
gevonden; het is onnoodig hom verder te vervoeren; zijn laatgte nar heelt geslagen.
En om den held te eeren, al is het ook een vijand, brengen de Duitsche muzikanten
héiÖ 'tS&ïiïten afscheidsgroet.
Ooriogsbegraotlng 10Ï7.
Nadat-bij do behandeling van de, Oorlogsbe-
grootia.g-.lbl7 indo Tweede Kamer door ver-
Bcliiliehaè 'sprekers liet woord was gevoerd,
«pra.ic Dinsdagmiddag do MINISTER VAN
OORLOG, do lieer BOSBOOM. Spreker dankte
allereerst' do afgevaardigden, die een woord
ran waardeering hebben gewijd aan bet beleid
van dezen Minusier. Meer dan eemig
ander Minister heeft een minister van
Oorlog behoefte aan eeng licht te
midden der tegenwoordige donkere schaduwen,
ten einde niet ontmoedigd te worden.
J>e Minister behandelde in de eerste plaats
den toestand van 't leger in mcreclen zin en
brengt daarbij dank aan do heeren Ruys de
Beerenbroucken Nolens, dio hem in de ge
legenheid hebben gesteld een misverstand op
te ruimen. Hij h^eft de rede van den beer
Ruys de Beerenbrouck aangehoord bijna met
onverdeelde instemming. (Gelach.)
Op den Minister was een aanval gedaan
Wegens zijn uitdrukking„Het geldt hier een
quaostie van appreciatie."' Hij word uit zijn
tent gelokt door de bewering, dat do soldaten
indirect gedwongen werden tcgen_ hun wil een
onzedelijk stuk te zien. De Minister had het
stuk niét gezien, doch stelde het oordeel van
anderen dia het wel gezien hadden, tegenover
dat van den heer Arts.
De>ze immers had het stuk ook met gezien.
Dit gaf den Minister recht to spreken van ver
schil" van appreciatie. Do Minister meende ge
toond to hebben eerbied te hebben voor lmt
werken van hen, die bet geestelijk cu zedelijk
leven van den militair .willen bevorderen. Bij
de opening van een militair tehuis voor Katho
lieken hoeft de Minister na de rede van den
hoofdaalmoezenier in dezen geest gesproken.
Met do eischen der Katholieken wordt niet
slechts rekening gehouden, maar naar zijn ver
mogen heeft do Minister rekening gehouden
met do verschillende groepen van het Neder-
landsche volk.
Do mobilisatieclubs hebben ook geen reden
den Minister ondankbaar te zijn, maar men
kan heb niet iedereen naar den zin maken. Do
grenzen tussckc-n onbehoorlijk© en klein© spotter
nij, waarvan de heer Ruys de Beerenbrouck
gewaagde, zijn niet voor allen gelijkelijk te
1 trekkeu. Van den aanvang af was 's Ministers
i streven het behoud van den godsvrede, want
I we zijn één volk en we moeten in dezeu tijd
I bezield worden door één geest. Wat den
j heef Van Munster betreft, het is niet
juist, dafc deze excuses heeft aangeboden voor
zijn geschrijf over een wedstrijd te Tilburg.
Tegenover de beschuldigingen in diens stuk
behoefde do Minister het waarlijk niet voor
hef leger op to nemen. Bij een nauwkeurig
onderzoek bleek den Minister van het geheel©
stuk bijna niets waar te zijn. D© Minister
correspondeerde daarover mei den redacteur
van het bewuste bladtoen volgde een tweede
artikel, waarin de schrijver terugkrabbelde.
Dit maakte op den Minister den indruk, dat
er reserves waren gemaakt, maar inderdaad is
liet niet geschied. Had deze heer nog nader
onderzocht, dan zou hij wel zijn gekomen tot
het maken van verontschuldigingen,
j De Minister dankt den heer De Visser ver
volgeus voor zijuo uiteenzettingen. De heer Dp
Visser bracht aan het slot van zijn rede een
stille hulde aan het leger en de Minister mag
niet nalaten hem daarvoor zijn diepsten dank
te brengen namens het leger.
De heer De Visser gewaagde echter in zijn
rede van tegenwerking van militaire autori
teiten ten opzichte van den arbeid der oom-
Dp hoed met kersen.
{Naar het Engelsch).
.,Ik verveel me hier doodelijk!" zei Bobby
Daw es ontevreden tot do besneeuwde bergtop
pen.. Morgen pak uk mijn boeltje en ga naar
ïmisl"
De besneeuwde bergtoppen verwaardigden
zich uie-j tot een antwoord, en Bobby Daw es
-tevreden ever zicli zelf, als ietter, die oen
kloek besluit genomen heeft slenterde terug
naar zijn hotel langs den glociendhocten wan
delweg aan den meerooi cr bij Lugano.
Voor wie Bobby Dawes zag toopen, kon geen
twijfel bestaan omtrent zijn nationaliteit.
Lang blond, flink postuur, oon grijs pak, Pa-
namanoed, onberispelijke das, alles teckeude
den jongen Engelschman. Hij kon wel de held
zijn van verscheidene liefdesavonturen, of
schoon weinig© hem waren ten dool gevallen.
Voor zoo'n avontuur zijn er twee noodig, en
die tweede had Bobby zelden of nooit ontmoet.
Gelukkig bezitter van een luchtig, niet
zwp.ar tillend temperament, gleed hij vroolijk
door hot leven.
Aan het hotel gekomen, deelde hij het ge-
nc" besbrt mee aan den oberkellner.
Deze Elimme meneer vond het erg jammer,
em waagde de veronderstelling, dat Bobby nog
niet had kennis gemaakt met de aantrekkelijk
heden van de plaats.
M'sioU hfld zeker nog geen bezoek gebracht
•dn den berg Sau Salvatoup^.
Onmogelijk, verklaarde B^heslist, dat U
kunt vertrokken, zonder omlroog te zijn gegaan
met dén beroemden kahekponrweg.
Ba éer Bobby behoodTijk bon protesteeren,
V» «itatmaakt. dat hij zijn vertrek tenminste
één dag zou uitstellen, om den berg te beste
gen met het eerste morgenbrein bje.
Zoo bevond zich dan Bobby don volgenden
morgen vroeg in een hoekje van den opstijgen
den wagen, dankbaar, dab d© moderne tech
niek den ongelukkigen reiziger de moeite <an
bergonbeklimmeu bespaarde.
Hij bewonderde de gelukkige vinding, waar
door evenwicht gebracht werd fcussch. n de
bergop en berg-af gaande wagens en hoopte
vurig, dab de kabel zijn plicht zen deen.
Alles ging volgens program, en nis gewoon
mensch deed Bobby de gewon© dingen; hij be
wonderde het gewone uitzicht, verwenschte
den gewonen wind, drenk bet gewone gla3 bier,
en toen aan d© eer voldaan was, vond hij het
heerlijk weer te kunnen afdalen.
Een heel eenvoudige daad, maar die voor
Bobby zeer groot© gevolgen had.
Verveeld door babbelende toeristen, keek hij
uit het raam nn-ar den klimmenclen wagen die
naderde, nieuwsgierig naar het ©ogenblik,
waarop die zou paseeerenDe wagen was nog
een twintig el V.ln hem af, teen zijn oog ge
troffen werd dco-r een wi+ten hoed met slnicr
en ©on bouquet van roode kersen.
Een aardige hoed dacht hij. Een leuke hoed
En de wagen kwam nader wat een liof
meisje I
Hij staarde haar aan, diep getroffen in zijn
binnenste.
„Wat prachtige violet-blauw-grijze oogen!"
zei hij tob zichzelf. „Wat een wecjdo van zacht
golvend goudbruin haarWat oen volmaakt
onbeschrijflijk air van onbesekrijflijkheid
ÏTuö oogen ontmoetten elkaar een moment
hem scheen het een eeuwigheid. Do wagen
passeerde, en weg was zij.
Bobby was ten volle overtuigd, dafc hij do
oonige vrouw, die hij ooit zon kunnen liefheb
ben, had ontmoet op den kabelspoorweg, terwijl
hij naar omlaag, zrj naar omhoog ging. Elke
en ontwikkeling der
militairen. Daarvan jian inderdaad sprake
zijn geweest, maar de heer Bos heeft evenzeer
medewerking geconstateerd op vele plaatsen
o.a. bij de Se divisie. Op enkele plaatsen was
niet zoozeer tegenwerking als wel gemis aan
medewerking. Alen vergete echter niet, dat
bij velen het denkbeeld heeft geheerscht
„Ach, wat kunnen die burgers daar doen."
Maar thans iheeft een ander inzicht poet-
gevat. In Ledden en in andere plaatsen werken
bargeroommissies voor dit doel. De tegen
woordige afdeeling voor ontwikkeling en ont
spanning verricht overigens nnttig werk. Op
1 Januari 1917 .bedroeg het aantal leerlingen
40,000, het aantal analphabeten 800. Ook aan
de sportbeoefening is groote uitbreiding ge
geven. Op die wijze krijgt ons volk een erfe
nis mede van deze moeilijke jaren. Hetzelfde
geldt voor het zangonderwijs.
De Minister hecht eraan, dat het leger zijn
goede plaats in de gedachten der burgerij be
houdt. Het leger, dat is de burgerij, dat is het
volk.
De minister komt thans tot de rmaterieele
positie van het personeelle. do bezoldiging
van het kader. De minister acht het oogeublik
thans niet geschikt voor een algemeen© om
werking daarvan. Wat den duurte toeslag aan
gaat, waarom gevraagd is, de levensmiddelen-
toeslag en het zakgeld, dat gegeven wordt,
overschrijdt den maximum-duurte toeslag.
De regeling ven den duurtetoeslag is ©en
zaak van de geheele regeering. Zij is in den
Ministerraad besproken en men vond 'hot ge-
wensoht dat personeel alleen kindertoeslag te
geven. De Minister is daarop met zijn ambt
genoot van Financiën in overleg getreden om
althans de -mobilïsatiefcoelagen voor het kader
©enigszins te verhoogen.
Dat overleg is nog gaande. Voor vuur en
licht behoeft het kader inmiddels niet meer te
betalen.
2e. De reserve officieren van gezondheid met
bijzonder verlof krijgen geen betaling, is ge
zegd, en zy die met bijzonder verlof reizen
knjgc-n geen reiskosten vergoed.
Do Minister' antwoordt dat deze zaak bij de
verlofsregeling is geregeld en dat belanghebben
den beroep hebben op den Minister.
3e. De legering der troepen. De logering in
het Paleis voor Volksvlijt te Amsterdam is door
den heer Tor Laan afgekeurd.
De Minister zal zich ter plaatse daarvan
overtuigen De Minister beeft het logies bij de
Loosdninsehe brug in Den Haag onderzoekt en
het ongeschikt bevonden.
De verschillende grieven van den heer Ter
Laan zal da Minister met allen ernst onder
zoeken en waar verbetering mogelijk is, zal hij
deze aanbrengen.
4e. De' geneeskundige dienst. De Min. heeft
gezegd, dat de ooraigissie van onderzoek een
rechter is in eigen zaak, daarbij niet gedoeld
op den inspecteur van den geneeskundigen
dienst. Maar er was toch geen beschuldigde!
De inspecteur moest dienen als de mentor,
die de commissie van onafhankelijke mannen
moest rondleiden in het doolhof van de»
dienst. De inspecteur erkende zelf, dat er
fouten in dien dienst zijn, die zich de laatste
decennia hebben opgestapeld. Tuberculose
lijders van wie geen verbetering te wachten
ia, zullen niet op rijkskosten naar sanatoria
worden gezonden. Men vertrouw© voorts niet
te veei op courantenberichten. Bij sommigen
bestaat de neiging op de meest lasterlijk© wijze
alles af te breken wat het departement doet.
Eelfs heeft men teen geheime legerorder afge
drukt, en er een zinsnede aan toegevoegd, die
er niet in stond 1 Overigens denkt de Minister
er niet aan, kwaad van de pers te zeggen. Zij,
verdient veeltijds lof, geen blaam.
6e. Do looncn der rijkswerklïeden. Loonsver
beteringen die bereids toegezegd waren mogen
op den duur niet achterwege blijven. Daaror#
heeft de Minister besloten deze loonsverbe
tering in twee stappen te doen pleats hebben.
Gaarne zal de Minister het volgend jaar bij
de tweede stappen met het comité der samen
werkende rij kswerkl ieden daarover spreken tot
verhooging van het loon tot een kooger be-
1 é^twelk is toegezegd. Voor dit jaar
kan de Minister daartoe niet overgaan de
werklieden krijgen trouwens dnurtetoeslaT.
De Minister is niet genegen het loon van de
ambtenaren buiten de Artillerie-inrichtin
gen met; 25 te verhoogen.
Vergadering van Woensdag 21 Februari, ge
opend te 11.35 uur.
(Per Telegraaf.)
Oorlogsbogreoting voor 1917.
De MINISTER VAN OORLOG, de beer
BOSBOOM, vervolgde zijn Dinsdag afgebroken
rede. Spr. doet nog eenigs mededeelïngen om
trent de isolatie van 6oklateh in kwartieren,
waar nekkramp is geconstateerd. Het geven
van de vergoeding 8 of 14 dagen nadat de man
met verlof is gegaan, acht spr. niet aanbe-
sccondo bracht het wreede noodlot vertegen
woordigend door een stalen kahel hen ver
der van elkander. Bobby zat van ongeduld te
dansen op zijn bank, noodelooze blikken zendend
naar den voorbijgannden wagen. Zoodra hij
den beganen grond bereikte, kocht li ij een atidcr
kaartjo', nam weer plaats in den wagen en kor.
het haast niet uithouden, totdat deze de reis
berg-op begon.
Eindelijk vertrok de wagen Bobby zat op do
voorste bank, den blik gericht naar don bergtop.
Hij tobde niet langer over de stevigheid vaa den
kahel; hij was verzofikon in een heerlijken
droom van goudbruin baar en violet-blauw-grijze
oogen.
Hij dacht zelfs niet aan het naderen van den
bèrg-af-gftandon wagen. Doch toen deze vlak
hij Item was keek hij op en zijn hart hield
op te kloppen. Want daar, uitstekend boven
de achterbank, was de hoed met de.kersen.
„Liove hemel! Ik heb haaT weer gemist!"
ri^p hij.
-,,Ja, kolossaal!" bulderde ecp dikke Duit-
scher naast liern. in do vergeeflijke onderstol
ling. dat Bobby het had over de Mont© Rosa.
„Ik moet omhoog en weer dien vervloekten
berg af, eer ik kan hopen haar weer te zien!"
zuchtte Bobby in stilte.
Toen bij een half uur later heneden kwam,
was natuurlijk cllc spoor van den hoed met de
kersen verdwenen. Hij dwaalde om het
spoorwegstation, om do landingsbruggen der
booten; hij bezocht ©Ik© banketbakkerssalon
van do stad soms vijf in een achtermiddag
doch alles zonder resultaat.
Bobby werd verbitterd on Jacht© als een
dwaas tegen do besneeuwde berger..
„Juisfc wat ik altijd had verwacht!" riep
hij tegen dc Monte Rosa; „c-r is maar één
vrouw "in de wereld, clio ik ooit zou kunnen
liefhebben, en die heb ik ontmoet; maar op
oon kabelspoor, gaande in tegenovergestelde
rclonswaar&ig. Het zou kunnen gebeuren, dat
hij reeds werk had en toch vergoeding kreeg.
Bovendien kunnen zij nablijven.
Vervolgens komt spr. tot de rechtspositie.
Het is niet geheel juist, dat de officieren de
best© jaren in de lagere rangen dienen.
Spr. gaat Da hoeveel jaren het duurt eer men
kapitein wordt. In 1916 was dit 14 jaar, dit
jaar is er kans van 13 jaar. Wat betreft de
niet-uitvoering van de wet op bet reservgper-
soneel, speciaal wat betreft het overgaan tan
de kapiteins van de Militie naar de Landweer,
in do stukken heeft spr. reeds gezegd, dat de
doorstrooming niefc zoo noodzakelijk meer was.
Door de mobilisatie zijn allo landweerofficieren
vanzelf pensioengerechtigd. In de practijk van
ons staatsrecht komt bet herhaaldelijk voor,
dat een wettelijk voorgeschreven maatregel niet
wordt uigevoerd. Spr, beroept zich daartoe op
enkele grondwettelijke voorschriften.
De heer DE SAVORNIN LOKMAN
„Dat is-heel iets anders; daar is het de wet
gever die in gebreke is. Maar n draagt de ver
antwoordelijkheid voor de uitvoering van de
wet."
Do MINISTER komt dan tot den wensdh van
verlaging van de leeftijdsgrens voor de pen-
sioiiueering van officieren.
Maar in het ontwerp-Coiliju, waarin die
leeftijd met 5 jaar werd verlaagd, werd die
verlaging weer teruggenomen op verlangen
van do Kamer. Spr. zou nu tronwenB geen
wijziging van de Bevordering*;wot kunnen ter
hand nemen. Officieren die minder geschikt
zijn op te bergen bij de Reserve of Landweer,
gaat goed in tijd van vrede, maar bij oorlogs
gevaar is het anders. Zulk een officier moét
zijn a ve n i r zoeken ip de burgermaatschap
pij. Ook het hulpmiddel om de mobilisatie
jaren dubbel te laten tellen is niet toe te
passen. Als verlofsofficieren ouder in rang zijn
•Jan kan het niet anders, of de beroepsofficie
ren komen onder hen te dienen.'
In do toekomst zal het gros der officieren
verlofsofficieren en de hoofdofficieren zullen do
onderwijzers en inslandhouders zijn van de mili
tair© beginselen. Nu zijn er resorvekapiteins
tekort. Maar in de toekomst als de thans ge
vormde reserve-officieren aan de beurt zijn voor
kapitein, z?.l er een overcompleet zijn aan reser
vekapiteins. Het is dus niet nöodig de luitenants
tot kapitein te bevorderen. De zaak-Sijthoff is
driemaal onderzocht. Spr. gaat nog eons na,
wat er in deze zaak geschied is.
De kolonel-regimentscommandant van dezen
kornet heeft op zijn eerewoord verklaard, dat
hij bij de ongunstige beoordeeling van diens
geschiktheid voor officier van den kornet
Sythoff,' zich los heeft gemaakt van een eenige
jaren tè voren los daarheen geworpen gezegde
„deze man wordt bij mij nooit officier" naar
aanleiding van een in'een dagblad verschenen
".rtikc-I. Wafc do doorstrooming van het be
roepskader betreft, acht de Min. den toestand
bevredigend.
Door bet tijdelijk ontbrc-ken van de gelegen
heid om het diploma van do .gymnastïekschool
to behalen wordt geen enkele sergeant in zijn
vooruitzicht benadeeld.
Spr. komt nn tot de motio-Duys. De huwelij
ken zonder verlof zijn meestal het gevolg van
onvoorzichtigheid. In 99 van de gevallen ver
keert de echtgenoot© in gezegende omstandig
heden. Dat de man dan het meisje huwt-, waar
deert spr. Maar wie dab doet, kent de gevolgen
en kan zich niet beklagen als de gevolgen over
zijn hoofd komen.
De Minister geeft den voorstellers van de
motie Duvs-Ter Laan in ovei-weging om deze in
te trekken.
Spr. zmi ook een scheiding willen tueschen
het kader in het leger en de marechaussee. Er
kan geen billijk bezwaar tegen bestaan, dat in
do engagement-sekte wordt gezegd: „Als gij
Jmwt zonder toestemming, dan ontbind ik de
akte." Dat geldt voor allen. Een onbeperkte
vrijheid voor alle vrijwilligers om te huwen:
soldaten, korporaals on onderofficieren, daarte
gen verzetten zich do belangen en de eischen
van den dienst en ook. wil men geen militair
proletariaat scheppen, de financieele belangen.
Do begroeting zou dan met groote bedragen
worden bezwaard, omdat voorkomen zou wor
den dat men op ongepaste wijze naar bijver
diensten streefde. Een totaal verbod kan ook
daarom onbillijk zijn, omdat er koi"psen zijn,
waar de rnderoffloiersrang later bereikt wordt
dan in andere en dan zou hot huwelijksverbod
langer drukken op de onderofficieren. Veel
voelt spr. vcor het stellen van een leeftijds
grens, bv. van 25 jaar, naast den eiseh, dat
de onderofficiersrang bereikt zal zijn.
Vervolgens bespreekt de Min. de ïndeoling
en werkwijze van de marechaussee. De mare
chaussee, die in het leger aankomt, moet een
2 a 3 jarige pohtieele en jusfcitieele opleiding
hebben, omdat bij later als hulpofficier van
justitie moet kunnen optreden. De brigades
bestaan uit 2 gehuwde onderofficieren en 3
ongehuwde marechaussees, dio ellen in een
richting. Ik heb haar misschien verloren voor
eeuwig en mij rest nic-t eens do troost, te we
ten dat zij met een ander is getrouwd!"
Hij ging voort op dit thema de -Monte
Rosa luisterde vriendelijk tot zijn aan
dacht getrokken werd door eon naderende
stoomboot. En daar, op het dek, vlak bij de
stoompijp, stond zij. Dat waren die oogen,
dat was het golvend goudbruine haar, hetzelf
de onbeschrijflijk air, dat hij herkend zou heb
ben nit duizenden!
De stoomboot stopte zou zij landen? Ja!
Hij volgde 'mar naar het hotel, genaamd
„-Splcndidè". Dien middag verhuisd© hij daar
heen met zijn bagage. Hij vleide zich rnet de
hoop, dat er nu een kansje bestond, kennis
uiet haar te maken.
Toen hij het hotel naderde passeerde hem
da omnibus daar waren de violet-blauw-
grijze oogen cn het goudbruine haar! Hij
zuchtte luid weer had hij haar gemist!
Twee minuten later ondervroeg hij den por
tier van liet hotel.
„Dio dame? met dien hoed?... de trein voor
Milaan!" was het antwoord.
Een haastige studie iii Baedeker vertelde
Bobby, dat do Dom te Milaan de grootste
attractie was.
„Als ik morgen met den eersten trein ga,
kan ik hanr daar misschien opvangen!"'
dacht hij.
Hij bracht do volgende twee dagen door in
den Dom, vöor den Dom cn op de Piazza.
Den derden dag, toen hij de zacht©
soken waring binnen verwisselde met liet
verblindende zonlicht van de Piazza,
hij plotseling voor zich iets,
dat hem trof als ccn lieflijk hekend gezicht;
den hoed mot de kersen, begeleid dpor een
oudere editie, blijkbaar baar moeder.
Zijn opgewondenheid beheerscheud en voor
kazerne wonen. Dit moet, In verband met de
eischen van den dienst. Het zou daarom mik
lioenen kosten aan nieuwe kazernes en uitbrei
ding van kazernes, indien allo marechaussees
konden huwen. Do ongehuwde marechaussees,
die niet geschikt zijn voor onderofficier, vin
den gemakkelijk eeu ander© betrekking in d©
burgermaatschappij, terwijl do ondervinding
leert, dat de gelrawde marechaussees blijven.
Dat is niet in het belang van een goed© selectie.
In de laatst© jaren hebben de huwelijken
zonder toestemming op ruim© 6chaal plaats
gehad. Wegens do dnre opleiding zijn zij
debiteur aan den staat. Zij krijgen gemakke
lijk een goede betrekking in de burger-maat-
schappij. Daardoor krijgt men een verloop,
dat men riet wenseht. Toen is door spr. bet
voorschrift voorgesteld, waarbij do marechaus
see werd teruggeplaatst bij zijn wapen als hij
zich schuldig maakt aan grove nalatigheid van
den dienst.
DaA-heMt spr. ernstigen strijd gekost, omdat
hij als mensch besefte, dat dit een wreede han
deling was. Maar hij gtond hier tegenover den
inspecteur, die de verantwoordelijkheid draagt.
Telkens ah. spr. het besluit nam tot terugplaat
sing, voelde Jiij het wreede er van. Maar net is
een evident belang, dat aan onze grenzen dit
korps gehandhaafd blijft. Hij 6tond dan ook
voor de vraaghoe kan het korps in stand
worden gehouden? Huwclijksvrijhoid zon het
korps gradueel achteruit doen gaan. Spr. wil
de wreed© handeling van .de terugplaatsing
zooveel mogelijk verzachten; hij zal menschen
die eenigen tijd goed hebben opgepast, hnn
vrijheid hergeven. Voor de onderofficieren zal
dus de wijziging van de engagementsakte wor
den ontworpen ©n voor de marechaussee zal naar
een mildere toepassing van de bepaling worden
gestreefd.
De conducteurs der artillerie, die bij den
aanvang der mobilisatie hadden moeten zijn
geponsionneerd, zijfa door spr. nog oenigen tijd
in dienst gehouden, masr ten slotte kwam het
oogenblik hunner pcnsïonneering. Rechtma
tige klachten hadden zij niet.
De MINISTER VAN OORLOG zette na de
pauze zijn rede voort. Hij bespreekt eenige, van
het advies va»», den Raad van State afwijkend©
beslissingen inzake pensioonquaestics. Spr.
wjjkt niet licht af van die adviezen, maar moet
dit in bijzondere gevallon we ldoen, daar do
Raad van State alleen rekening ksn houden
met de wet. De. Minister moet ook billijkheids
overwegingen kunnen laten geiden. Do Minis
ter behandelt vervolgens verschillende gevallen,
waarin onderofficieren onbillijk zouden zijn be
handeld. Uitsluitend het belang van den dienst
geeft bij den Min. den doorslag. Wat bet ge
val betreft van den door een officier doodgr-
drukten soldaaf, die weigerde een gegeven De-
vel op t© Volgen, deze officier is voor den
krijgsraad verschenen en er is straf tegen hem
gecischfc. Het vonnis is nog .nu-*- uitgesproken.
Een officier te Kampen is zwaar gestraft,
omdat hij niet het uiterste heeft gedaan om te
voorkopenvdafcfaqen zijner manschappen bij het
sohaatsenrijüèii verdronk. De boofdschuid valt
toch op den verdronkene, omdat deze door
burgers was gewaarschuwd.
Te Amersfoort zijn geen soldaten doel gevro
ren, er zijn zeli's geen soldaten wegens bevroren
ledematen in het hospitaal opgenomen. Spr.
weet er niets van, dat op de forten een dienst
order voorgelezen ia, dat men do auto van den
opperbevelhebber moet groeten, ja of neen.
Oefeningen in do woonplaats '9 practisch niet
moge)ijk en geschiedt ook in Zwitserland niet.
De Minister betoogt dan, dat cavalerie niet
gemist kan worden, voor het geval do loop
gravenoorlog overgaat in een bewegingsoorlog
en voordat do bewegingsoorlog zich vastzet in
een loopgravenoorlog. Omtrent dc vorming van
nieuwe divisies kan spr. alleen inlichtingen ge
ven in ecmité-generaal, daar een openbare be
spreking niet in het belang van den Staat
zou zijn. Hetzelfde geldt van het antilucht-
vaarfcgeschut. Men kan echter gerust zijn,
want d© vuurmonden, cbe daarvoor zijn aange
wezen, zijn van de noodig© affuiten voorzien.
De nieuw© landwec-rbataijons zullen ten deolo
hun- vroegere officieren behouden. Spr. kan
niet voldoen aan den wensch orc ^e landstorm-
jaarklassen 1908 en 1909 nog niet op tc roepen.
De Minister heeft nog eena met de militaire
autoriteiten overlegd over het opleiden in de
depots. Men was eenstemmig van meening,
dat het niet anders kan. De berichten om
trent de slachtoffer van een nachtelijke oefe
ning te Breda waren niet anders dan laster cn
leugen. Een nmn was daarbij omgekomen, mis
leid door valech licht. Ook van uitputting bij
de marschen was geen sprake. Er zijn, wat bet j
uithoudensrvormogen betreft, eischen van den j
dienst, waarvan niet kan werden afgeweken.
In de zaak van de vergoedingen voor wolvor-
dering is eerlang een nieuwe ministerieel© be
schikking te wachten. Zoo mogelijk zal de Mi
nister de honors van enkele schapen vrijstel
len.
Spr. korai nu tot d© vorhemdine trnsechen
Minister cn Opptsixrrclhobker. Onder wodcr-
eijdsch vertronwen verstaat d© Minister, dat
de Opperbevelhebber vertrouwt, dat de Min.
zijn taak zal behartigen zooals het van dan
Min. kan worden verwacht en dat de Min.
vertrouwt, dat do OppTboTelhobber d© hom
aangewezen taak met de hein ten dienst© staan
de middelen zoo good mogelijk zal uitvoeren.
D© Min. kan in bet openbaar hier niet dieper
op ingaan.
Wol kan do Minister verklaren, dat d« v©r»
bonding zóó ia, dat eon harmonisch samengaan
verzekerd is.
Hierna wordt gerepliceerd.
D© Jieeron BEUM Ek, ARTS, JUTE an DUY-
MAKR VAN TWIST repliederen. Lanuitgo
noerodo dient ©cn mofci© :n, luidende: ,jDo
Kamer, van oordeel, dat d<- betalingen
inzak© het huwelijksverbod voor vrijwtUig die-
nende militairen behoor en te worden horzien,
gaat over tot de orde van don dag." Mocht
de Minister echter oordwlen, dort d© mot;©
in verband met de door hom gedane toezegcin-
gen overbodig i», dan zal 6pr. do motio niet
handhaven. Do motie is m^de ondortockcnd
door co hoeren Snoock Henkemaas, Scliimmol-
penninck, Arts en Beniner.
VervoL^ns repliceert de heer DUYS, die
meent, dat do Minister bij de verdediging
van zijn V-leid inzak© do bchartigitig v.m de
godsdienstige en geestelijke V-langen der ge-
Jnobiiisoerdcn van weinig fierheid blijk gc.7.
Had hij het met de rechterzijde op ©cn ac-
coordje gegooid en hun militaire tehuizen wat
meer subsidie gegeven, dan was do zc-ik ook
in orde gekomen. Spr. trekt de door hem mot
don hoor Tor Laan ingediende motie* betref
fend© het huwelijksverbod, voor vrijwillig die
nend© militairen in wegens de tegemoetkomen
de houding door den Minister hedenochtend tea
dec© aangenomen.
-Vervolgens rep! i coo ren de hoeren MAR
CH A NT. IlELSDDfGEN <xn RUTGERS, w. ik©
laateto meent, dat de Minister zijn afkcuring
had te kennen moeten geven ovor het ,,]r©
daarheen geworpen woord" van den ko'onol-
regimentscommandant tfan den niet tot of
ficier bevorderden kornet Sythoff.
Hij stelt, r-en motie voor luidende: „De
Kamer van oordeel, dat inzake dc bevordering
van den korrieb-Syt-hoff de Minister zich niet
tevreden had moeten Btellen rnet de resultaten
van 'een envoi ledig onderzoek, gaat over tot
<le orde van den dag.
Dc VOORZITTER stelt voor deze motie t«
behandelen op ©en nader te behandelen dag.
De hoer ltlTGfSKE komt daartegen op. De
feiten zijn bekend eD de zaak ir, voldoende be
spro keu.
VOORZITTER heeft er dan geen bezwaar
tegen can dc Kamer voor tc stellen de motie
terstond tc behandelen, vertrouwende dat «r»^r
de motie geen breedvoerige debatten zullen
worden gevoerd.
A'dus worrit besloten.
Alsnu roplircerfc do heer NOLENS; Dio ver
klaart dat zijn vertrouwen in den Minister is
geschokt.
Dc MINISTER dupliceert. Hij verklaart
niet gc-zegd te hebben, dat bij hun oorspronke
lijk wapen teruggeplaatste marechaussee veer
bij het wapen der marechaussee zuilen worden
geplaatst, manr dat hij hun do vrijheid terug
zal gevon.
De heer 7JARCHAXT: Maar waarom moet
dat óp de nieuwe regeling wachten?
Do MINISTER: Dat behoeft volstrekt niet.
De motie-Dnymaer van Twist acht spr. ca de
door hem gedane toezegging overbodig. Wat
de rode van den heer Nolens betreft, als spr.
liet vertrouwen van dien afgevaardigd© door
de nadere uiteenzetting in zijn tweede rede
niet heefn gewonnen, dan kan hij niet verder
gaan en er vorder niets aan doen. Aanneming
van de moiir-TCvégcrs inzake den kornet «Sijf-
Jioff, kan spr. niet anders brschavwn dan ais
eon blijk van vnntrouieen in zijn beleid.
De heer MARCHANT dupliceert.
De heer DE SAVOI1NIN LOHMAN
meent, dafc in zake den kornet Sijthoff
personen niefc gehoord zi n, die gehoord hadden
moeten worden. Als do heer Rutgers een motie
in dien geest had gesteld zon spr. er vóór heb
ben gestemd. In de motie zooals zij nn luidt
ka Ti spr. niets anders zien dan een motie van
wantrouwen. O- k sprs. vrienden zijn het ten
deze met hem eens.
-De heer DU1MAER VAN TWIST trekt zijn
motie in.
De heer DE MEESTER is het- met den heer
Lohman eens, dat de zaak öet van zoodanig
clitig nader tredqnd merkte hij, dat ze in een
onaangename woordenwisseling waren met een
hebauehtigen Milanecschen huurkoetsier. De
violet-blauw-grijze oogen horkenden hem als
een landgenoot en riepen hem te hulp. Wel
sprak hij geen Ifcaliaanscli. maar hij herinnerde
zich een paar woorden, die hij zonder samen
hang, doch op zeer overtuigenden toon achter
elkaar er nit wierp.
Do man was overbluft, liet zich spoedig tevre
den stellen met liet officiëele tarief en Bobby
voerde triomfantelijk den kersenhoed en haar
moeder het gebonvrbinnen.
Van dit oogenblik af was zijn pad bestrooid
met rozen. Zij logeerden in hetzelfde hotel,
aten samen, bezagen samen de merkwaardig
heden van Milaan, dab in zijn herinneringen
geboekt stnat ais do prachtigst© en verrukke
lijkste stad van het vasteland.
Hij stelde voor, om verklaarbare redenen, dat
ze de wittebroodsweken zouden doorbrengen te
Lugano. Betty vond- het een heerlijk idee.
Gp zekeren "avond, kort na hnn aankomst-
dreven ze in een boot op het meer, heel
romantisch.
„Morgen zullen we den San Sal va tore bestij
gen", zei hij, met een verliefden blik; „je be
grijpt waarom?"
„Neen", zei Betty.
„Och, jawel! En ditmaal gaan we in denzelf
den wagen!" voegde hij er schertsend bij.
„O, ik vind het wel aardig! Ik ben nooit met
den kabekpoorweg gegaan. Is het griezelig?"
„Nooit gegaan?" herhaalde hij langzaam.
„Neen. Mama was altijd zoo bang. Buiten
dien, wij hebben maar één nacht te Lngano ge
logeerd en zijn toen verder gereisd".
Ikond© rilling sloeg Boby om het hart.
„Maar je hoed met de kersen..." zei hij aar
zelend.
„Verbeeld je, dat je je dat oude ding nog
De motie luidde aldus:
„De Kamer, enz.,
van oordeel dot het voor marechaussees
en andere vrijwillig dieutende militairen be
staand liuwelijiisvóiuod behoort te vervallen,
gaat over tot de orde van den dag."
har kuiertIk heb. altijd een zwak er vcor ge
had, omdat ik hem droeg op den eersten dag.,
dat ik jou te Miiaan ontmoette. Iedereen droog
toen ztö'n hced".
„O ja?" zei hij verslagen.
„Ja; ik kocht den mijnen te Parijs... Maar
zeg, waarom verbaasde het je zoo, dat ik nooit
op den San Salvator© geweest ben?"
Bobby Dawes had zware gedachten in dc
eerstvolgende seconden.
Zou hij haar alles vertellen, of niefc 1 Zijn ge-
moed lucht geven? Of was het beter het ge-
i sprek op een ander onderwerp te brengen? H:i
weifelde. Toch moest hij een besluit nemen"
Reeds keek ze hem eenigazins verrast aan. Ia
z:jn verlegenheid zon hij cp een ander praatje,
doch hr kon er geen vinden.' Ze waren dicht ir
de nabijheid van een stoomboot gekomen, die
i hun licht vaartuigje bedenkelijk deed scis-.i:-
1 melen. Zijn positie werd wankelbaar.
..Pas op, lieveling!" riep Betty.
Bobby kreeg een goeden invalhij liet zich
I overboord vallen en in de confusie, die nn volg-
de. was San Salvatore vergeten.
1 Natuurlijk werd hij zonder moeit© gered.
Tot op den da? van heden weet Bobby niet
goed, met wie hij is getrouwd. Hij weet, dat
het meisje is. op wien hi: vering' w 1 t Lu
gano net meisjq van den kabelspoorweg.
„Heb ik," vraagt, hij zch.sc!f f
van de stoomboot uetrouwd? Of het meisje van
de hotel-omnibus?" Het eenige wat hn zeker
weet, is, dat hij trouwde met het meigj©. dat
hij ontmoette en lief kreeg te Mikmn. Man-
was zij dezelfde van de stoomboot en de oinni-
bus?
Dat zal hij nimmer weten
