MI
Orgaan voor Leger en Vloot.
uil
fVoor den Oud-IntHschen Militair.
DERDE
BEDACHTE EN ADMINISTRATIE VALE'BIÏÏS'STB. 109, AMSTERDAM. DIT
B'L'AD VEBSCHTJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR
MILITAIREN 1 GENT, VOOR BURGERS 3 CENT. ABONNEMENT BIJ VOORUIT
BETALING VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS150P.KWARTAAL
Voor Advertentie wende roer. zich tot onze Administratie. W.-., v.iaat 10U
Amsterdam. Prys der Advvrtectitin per regel 30 cent. Voor l.vg-z i« i .MeJ»,
deelingen op de tweede, derdo en vierde pagina dubbel tiiri-t. By abonnement
reductie.
De onderzeeërs zullen in den eersten tijd
leen rol spelen, zooals zij in dezen oorlog nog
{niet gedaan hebben. Da Duitsche vooral,
«maar ook de Engelsehe zullen zich tvel laten
f gelden. Wij krijgen hier een gezicht op een
moderne Engelsehe duikboot, of althans
op een gedeelte daarvan, terwijl de bevel
hebber bezig is zich naar beneden te laten
zakken. Zal de onderzeeër misschien in
actie treden 1 Dat zal hij waarschijnlijk in de
eerste dagen vaak genoeg moeten doen.
- rLZfi
Geachts Redactie!.
Sedert Juli 1916 is een hoofdcomité, waar
van de heer H. Colijn, oud minister van Oor
log en Marino eere-voorzitter, ondergeteekende
voorzitter en tal van opper-, hoofd-, subalterne
en onderofficieren, zoomede civiels autoriteiten
deden zijn, bezig gelden te verzamelen voor de
stichting van een verblijf voor den Oud-Indi-
ochen militair.
'Het verblijf zal in een ware behoefte voor
zien, getuige de vele oud-Indische-militairen,
die bij kostbazen en slaapsteehouders een
onderkomen zoeken, waarbij zij vaak in han
den vallen van woekeraars en uitzuigers, die
hen doen ten onder gaan. Zij gaan niet naai
de bekende inrichting Bronbeek en die te Lei
den (de eerste speciaal voor Indische, de laat-
voor alle oud-militairen), omdat, hoe prach
tig en uitstekend ook,t het zijn militaire inva
lidenhuizen, waar in de eerste plaats invaliden -
«n oud» van dagnn worden opgei,omen. Alles te 1 «rad» h»n
is er militair. De verpleegden, in militair itni-
king te helpen, zoodat zij met hun pensioen
een goed bestaan kunnen krijgen. Komen zij
weer vrij, zoo vinden zij in het verblijf weer
een onderdak. Verder komt er een voorschot
bank, die den inwonende tegen een lage rente
kleine voorsch ottcn op zijn pensioen verstrekt.
Het verblijf wordt te Nijmegen opgericht,
waarmede voldaan wordt aan do voorkeur, die
da meeste oud-kolonialen, oin reden, zooeven
vermeld, aan die plaats geven.
Aan bijdragen, jaarlijks cn ineens, voor de
stichting werd bereids ruim f 30.000 ontvan
gen, waaronder royale giften van f 1000 en
meer tot f 5000 toe. Evenwel, hetgeen noo
dig is om tui-'Verblijf, voorloopig voor honderd
inivonenden, op te richten met een terrein er
bij van 10.000 vierk. M. voor tuinbouw, n.l.
f 100.000 plus een som van f 8000 's jaars voor
het drijven der zaak, is nog niet bereikt.
Nederlanders moeten wij daaraan wanhopen?
Gij, die zooveel over hebt voer militairen in
den vreemde, hun krijgsgevangenschap ver
licht, hun gewonden helpt verplegen, zoudt gij
niets willen doen voor onze mannen, die ge
zondheid en leven in de we-egschaal stellen om
Neerland's grootheid te bewaken en to bescher
men? Zoudt gij Vichter willen blijven in het
medewerken om die mannen een goed*verblijf
voor don wereldbrand, zoo als men wol
dezen ontzettendten oorlog noemt? Wij bob
ben noodt meer reebt gehad dan nu om dit
te vragen. Want de vreeeelijke strijd, die
thans sedert twee en een half jaar woedt,
neemt op dit oogenblik zulk een heftig, on
barmhartig karakter aan, als waarin wij
hem nog niet hebben gekend, hoe tragisch
hij ook nu en dan was in zijn verloop.
't Gaat nu in ernst hard tegen hard. Hoo-
ger en heftiger dan ooit laaien de vlammen
van haat en wrok op. Engeland heeft
besloten om Duitschland nog scherper
te bl'okkeeren, het, zoo mogelijk, nog
meer uit te hongeren. En Duitschland
zal voortaan het vreeeselijko wapen van
den onderzeeër-krijg op meedoogenlooae
wijze kanteeren. Het heeft dit op onom
wonden wijze verklaard en officieel meege
deeld aan de regeering der Vereenigde Sta
ten. ,,De Duitsche regeering zal de beper
kingen, die zij zioh tct dusver had opgelegd
bij liet gebruik (barer strijdmacht ter zee,
laten vallen." Dit wil m. a. w. zeggen, en
vde rijkskanselier heeft het ook in zijn rede
uitgedrukt, dat Duitschland trachten zal
de .geallieerden te blokkeeren met zijn on
derzeeërs. Het zal niet alleen elk vijandelijk
handelsschip aanvallen maar ook elk neu
traal vaartuig, dat koers zet naar de kust
van Engeland of Frankrijk, of dat uit een
Engelsehe of Fransche haven terugkeert.
Het laat alleen een kleine uitzondering over
voor passagiersschepen van en naar Ame
rika en het wijst de neutrale landen nauwe
geulen aan iu de zee, waardcor zij hunnen
varen, maar niet naar een der geallieerde
landen. Engeland en Frankrijk moeten wor
den afgesneden van het overzeesch verkeer,
zooals dit met Duitschland reeds lang is
form gekleed, moeten geregeld op het appèl
komen en mogen zich zonder permissie niet
van de établissementen verwijderen. Hunne
slaapgelegenheid is niet afzonderlijk, maar zij
slapen met velen op zalen evenals in de kazer
nes. Zij, die er komen, blijven er meestal voor
goed.
De in het vaderland teruggekeerde oud-kolo
niaal, die nog in de kracht van zijn leven is en
een betrekking ambieert, wil echter niet- voor
invalide worden aangezien en niet opnieuw
.onder militair regime komen.
Hij wil burger zijn, cn iets, al is het maar
een klein kamertje, zijii eigen kunnen noemen.
Vandaar dat hij niet naar -genoemde inrich
tingen gaat, maar zijn heil zoekt bij kostbazen,
enz. gewoonlijk in of bij Nijmegen, omdat hij
van uit die plaats naar Indië getrokken is
(koloniale reserve) en daar zijn bekepden van
vroeger terugvindt.
Het te stichten verblijf voor den Oud-Indisoli
militair zal aan dit alles tegemoet komen. De
inwonende zal er geheel vrij zijn, behoudens
het zich houden aan enkele regels van het huis.
Hij is er burger cn krijgt? zijn eigen kamer met
eenvoudig, gezellig intérieur, zoodat hij iets
voor zichzelf heeft. Aan heb verblijf wordt ver-
honden een arbeidsbeurs, die ten doel heeft de
menschen spoedig aan een burgerlijke betrek-
Da drie Huzaren van
I Een werfoaal! van DS70.
I Naai' het Engelsch door MAX PE.MBERTON.
De roem en het oorlogsgevaar lokten hem op
dit oogenblik plotseling als een nieuwe open-
P baring. Waarom was hij hij deu pappot geblo-
ji ven, terwijl dit roemrijke werk kon worden vol-
r-bracht? Had hij niet het oog van een arend,
('den voet van een gems? Zijn twee kameraden.
J doodsbang voor do hen vervolgende TJhlanen,
I vergaten spoedig hun vrees, toen de jonge Gil
bert hen naar boven leidde van de eene rots op
de andere klauterend; hier langs een pad, dat
niemand anders dan een zoon van de Vogezen
vinden kon, daar door ravijnen zoo diep en
langs afgronden zoo steil, dat zij sinds het be
gin van de wereld wel voor het oog der men
schen verborgen konden zijn geweest.
Maar Gilbert kende den weg. Zij kwamen
dien avond om zeven uur te Hericourt en
vertelden de oude vrouw Fouchard liun erva
ringen. Bij hét aanbreken van den dag ver
trokken zij weer en tien dagen lang hoorde
Hericourt niets van hen.
En wat oen dag&n van wilden triomf en dood
waTcn dat. De kronieken van het Duitsche le
ger vertellen u daarvanvan mannen, die
door steenworpen van de bergen gedood wer
den; van andoren, vermoord in hun 6laapvan
Uhlanen, plotseling doodgeschoten op de berg
wegen en hoongelach voor hen, die deze-
kameraden wilden wreken van verbrande
schuren en half geroosterde soldaten dit
alles werd tooges-Ji reven aan de drie huzaren
van Hericourt, zooals de geschiedenis hen
npprot;, en zooals de oorlog hen leerde kennen.
Htm- groot» stoutmoedigheid maakte, dat de
Drïltsehers eindelijk op het spoor van de wo-
n»" .gjjjbqift feyjWtte».. dopr .verraad
vuld hebben, die mannen, aan wien ieder
Nederlander in zekeren zin verplichting heeft?
Hare Majesteiten en Z. K. TI. do Prins gin
gen u voor en toonden door hunne bijdragen
sympathie te gevoelen voor de zaak. Volgt
hen, in de eerste plaats gij allen, die welvaart
en rijkdom mede te danken hebt aan den Oost-
Indischen militair, die vooral in dezen tijd niet
hoog genoeg in waarde kan geschat worden.
Laat het niet gezegd kunnen worden, dat
Nederland geen geld over heeft om den be
schermers van zijn kostbaar koloniaal bezit een
tehuis naar bun zin te bezorgen, waaraan be
hoefte bestaat!
Hoogachtend,
F.FOKKENS,
Oud Resident van Madnera.
Frederik Hendriklaan
Den Haag, Februari 1917.
De Iee3l3.ii! in u'sn reuzenstrijd.
Hoe feller de brand, hoe gauwer 'fc ge
daan is!... Zial de&3 spreekwijze ook gelden
of door de bekentenis van een boer met do
punt van een bajonet vlak voor zich, generaal
v. Gail kreeg bericht, dat eentroep (want
niemand durfde hem zeggen, dat het er maar
drie waren) vrijbuiters van Garibaldi, in de
bergen boven Besau^n rondzwierven, en dat
ieder regiment, dat Frankrijk binnenkwam,
zijn tol aan dien troep moest betalen in den
vorm van eenige dooden. Zijn antwoord be
stond in het zenden van een regiment Uhla
nen naar Fresney en den kolonel de instructie
mee te geven, zich niet weer tc melden voor
dat de Huzaren van Hericourt voor hun eigen
huisdeuren waren opgehangen. Ge zult niet
hooren, hoe deze taak volbracht werd.
Gilbert, dat moet gezegd worden, was in
dezen tijd een geheel ander man dan de bodaar-
de, prozaïsche dorpsmid van tegenwoordig. Hij
had een mooi paard, een goed geweer, een
gordel vol pistoien, en menig ander© trophec
van de Dnitschers, die hij verslagen had. Zijn
kamp vestigde hij op het Plateau van de Vijf
Stroomen, ©en verlaten bergtop boven Heri
court, die niet gemakkelijk zou woruen opge
merkt. Maar' één wezen in het géheele gehucht
raadde waar de schuilplaats zijn zou ©u kon
den jongen Gilbert vinden, toen de groote dag
kwam. Dat was Sabine, de dochter van den
ouden Maurice Bordeias, en zij liep recht
door naar het Plateau, als een kind naar het
ouderlijk huis.
Dit zal zoö omstreeks drie uur des middags
gebeurd zijn, midden in de-maand Januari
om het nog wat nauwkeuriger aan te duiden,
niet 'veel dagen vóór het sluiten van den
oorlog.
De wind had den geheeleu dag scherp 'in de
bergen geblazen, en ua twaalf was liet gewel
dig beginnen te sneeuwen, zoodat Gilbert cn
zijn twee kameraden niet uitgelokt werden
om hun rustigen schuilhoek te verlaten, zelfs
niet door hef vooruitzicht, die gehate Duit-
schors te dcoden.
Sabine s'V;-n Imn juist ontdekt te hebben
op hot oogenblik, dat zij hun middagmaal de
den met lekkere soep cn goed zwart brood, ©n
hun py'peu aanstaken boven een \rooiijk hout
Zal de Duitscho raarine slagen in dit
nieuwe werk, dat haar wordt- opgelegd?
Zal zij werkelijk zoo d6H handel van Enge
land kunnen verlammen, dat de voedsel
voorziening er dermate onder lijdt, dat ook
in Engeland het spook van don honger zijn
"ntodit doet? De Duiteche regeering meent
van wel en zij denkt daardoor het einde van
den oorlog te bespoedigenIn Engeland wil
men natuurlijk niet aan de afdoende kracht
van het middel geLooven, maar er zijn er,
die toegeven, dat het land en al de geal
lieerden nooit in dezen geliefden oorlog z i
een ernstigen tijd hebben beleefd als thans.
De „Times" zelf geeft toe, dat, hoe goed
de Engelsohe regeering ook heeft gezorgd
voor voedsel-voorziening, altijd nog op zijn
minst drie vijfde der levensmiddelen van
het Engelsdhe volk overzee moeten komen.
Daarbij moet men volgens hetzelfde blad,
en de Duitsche regeering spreekt precies
zoo, niet vergeten, dat Duitschland vele
nieuwe en groote duik booten heeft gebouwd,
die sneller varen, krachtiger bewapend zijn.
Van deze onderzeeërs zal nu het uiterste
gevergd worden en zij zullen ongetwijfeld
veel kwaad doen. Dcoh het genoemde En
gelsehe blad is er van overtuigd, dat de
zwijgzame Britsche admiraliteit alle maat
regelen zal nemen, iedere zenuw zal span
nen om dit nieuwe dreigende groote gevaar
af te weren. Men ziet dus in Engeland wel
den ernst van den nieuwen toestand in,
maar men hoopt, dat de Engelsehe oorlogs
vloot. zal toonen er ook nog te zijn en het
land zal kunnen verdedigen t6gen dezen
nieuwen onbarmhart.igen aanval.
Een vraag van belang is zeker wat men in
Amerika zal zeggen? Hoe zal Wilson hande
len bij dit nieuwe optreden van Duitsch
land, dat zijn belofte, den duikbootenoorlog
met matiging te voeren, terugneemt? Toen
de Unie vroeger die belofte van Duitschland
vergde, dreigde het met afbreken der diplo
matieke betrekkingene met een oorlog? Zul
len de Vereenigde Staten thans daartoe
overgaan? Wij weten er nog niets van. Maar
te rekenen naar den toon der Amerikaan-
sche bladen, ten minste voor zoover ons
door Reuter wordt overgeseind is' men
in de Unie zeer verontwaardigd ever dezen
uieuwen zet van Duitschland, en de meeste
vuur. Zij kwam geheel ademloos en verschrikt,
aanloopon maar lastertongen beweren, dat
7.ij niet gekomen zou zijn, uls het een ander
dan den* jongen Gilbert gegolden had.
De Duitschers zijn t© Hericourt zij zijn
iu het huis van je vader, kapitein Gilbert.
Wil je niet meegaan om ons te helpen-
Tot haar verbazing maakten deze woorden
lang niet den indruii op Gilbert, dien zij er
van verwacht had, ook kwam hij niet onmid
dellijk in beweging.
Je moet je hier waf komen warmen,
klein© Sabine, zei hij. F.r is dan nog alle
tijd om mij wat van de Duitschers te vertel
len. Kom hier. warm je een beetje en drink
oen glas wijn. Wij kunnen straks, als het vuur
je verwarmd heeft en wij op je gezondheid,
gedronken hebben, nog over dat alias sproken.
Ga zitten, meisje, en maak je niet ongerust
over wat in Hericourt gebeuren zal.
Zijn woorden brachten haar in verbazing,
maar toch ging zij zitten en liet toe, dat zij
haar een beker rooeïen wijn inschonken. Was
dit de Gilbert, waarvan zooveel verhalen de
ronde deden de wreker van zijn broeder, de
vernuftigste Vrijbuiter van Garibaldi? Sabine
wist niet', wat zij er van moest denken.
Ik kan bier niet blijven, zei ze;
mijn moeder heeft mij noodig. Ik moet dade
lijk teruggaan, kapitein Gilbert. Begrijp j© mij
dan niet er zijn Duitschers in j© ouderlijk
huis zij kwamen bij het aanbreken van den
da.g de herberg, d© kerk. alles is vol solda
ten. O, Gilbert, wat moet ik aan j© moeder
zeggen, hoe zal ik het haar vertellen?
Gilbert lachte als iemand, die heel tevreden
over zichzelf is.
Ik zal het. haar zelf zeggen, zei hij
bedaard, als de Duitschers niet meer in
Hericourt zijn. Ga nu zitten, lieve Sabine, en
doe wat ik je vraag. Is dit niet een soldaten-
kamp? Ik duld geen muiterij, van niemand
Ga zitten en drink don wijn omdat ik het
beveel.
Zij begreep er niets van, maar gaf nu ge
hoor aan zijn hevel, en een vol uur lang ver
gastte Gi^bgri ha^r op mooie, av onoiurtijko
bladen dringen dan ook aan op een oorlog;
verKiaring. Jntusschen meldt een telegran;
dat president Wilson Donderdag ©en lang
onderhoud had met den minister van Bui-
tenlandscho Zaken, Lansing; volgens de
„Associated Press" werden er dadelijk
3tappen gedaan, met het oog op da duik-
bootcrisis, welke die stappen echter waren,
kan natuurlijk niet worden verteld. Nadat
eerst de haven van New-York was gesloten
en gee nschip mocht uitvaren, ie thans aan
de schepen toegestaan te vertrekken, doch
geheel op eigen risico-
Hieruit blijkt reeds, dat deze nieuwe maat
regel der centralen niet alleen de geallieer
den, de tegenstanders, bedreigt, maar ook
de neutralen cn wel in oen dei" levensbelan
gen van elk land, in den handel. Wij mer
ken dat ook in ons land. Deze blokkade van
'b geheele gebied der geallieerden is voor
ons land de ernstigste gebeurtenis, die tot
nogtoe gedurende den oorlog is voorgeko
men. In één dag ligt onze scheepvaart zoo
goed als geheel stil en al zal zij zeker geopend
worden het kan niet anders geschieden dan
in veel beperkter mate. Een veilige route zal
wel worden aangegeven, maar het verkeer
met Engeland en Frankrijk, met Italië ook
natuurlijk, zal misschien geheel verlammen.
De Duitsche regeering staat alleen eenmaal
's weeks passagiers- en postverkeer toe. tus-
scken Nederland en Engeland. En natuur
lij© gaan er niet alleeu geen schepen naar de
Entente-landen, er komen er ook geeno
daarvan naar ons tcé. We krijgen waar
schijnlijk niets uit Engeland, geen steen
kolen, geen grondstoffen voor onze fabrie
ken. Onze industrie zal een knak krijgen,
naar wij wel moeten gelooven. De weg naar
Amerika blijft wel open en niet onwaar
schijnlijk zullen wij vandaar graan kunnen
krijgen. Ook eon verbinding met Indië
zal wel blijven bestaan, al moet de reis
nu weer om den Kaap gaan, ai moeten de
schepen een groot deel der laadruimte be
schikbaar houden voor kolen, die ze nu niet
onderweg kunnen opdoen. Doch over 't ge
heel gelooven we niet, dat een hongersnood
in ons land voor de deur staat.
Doch ook voor de neutralen zal de toe
stand erg genoeg worden, al wordt het aller
ergste ons bespaard. Thans is het oogenblik
gekomen, dat wij allen moeten toonen
krachtig te zijn, moed te hebben, ook in liet
•l'iden. Het is een drinkbeker, die voorbij
zal gaan, wie weet hoe spoedig, maar die
gedronken moet worden. Alleen door een
drachtig samen te houden, door samen het
beste te willen en te doen, door te vertrou
wen op de regosring, die ons zoo'.an? buiten
dezen oorlog heeft gehouden, die ook nu met
een hoofd, vol zorgen ons tracht te redden
van de rampen, die ons bedreigen, kan ons
volk de govaren, die opdoemen, te boven
komen. Wij allen, onze mannen in leger en
vloot niet het minst, hebben thans hun
hoofden koel, hun harten warm, hun wil
vastberaden'' te houden.
Wie weet, hcó kort deze nieuwe toepassing
zal duren, welke nieuw vredespogingen juist
uit dit meedcogenloos verscherpen van den
strijd geboren worden, maar voorloopig
moeten wij rekenen op een strijd zonder ge
nade van weerskanten, zender genade voor
den vijand, zonder genade ook, als 't niet
anders kan, voor de neutralen. Aan wie
hebben de onzijdigen te wijten, dat ook hun
belangen ernstig in het gedrang komen In
dien deze oorlog thans een ftnmenscheüjk-
woeste strijd wordt, herinnerend aan den
gruwzamen dertigjarigen oorlog, is dat zeker
hst gevolg van Duifcschlands onbarmhartig
optreden, maar dit optreden is te verklaren
als de wanhoopsdaad van een groot volk,
dat uitgehongerd en vernietigd zal moeten
worden volgens de geallieerden, die tegen
over het Duitsche vredesaanbod en Wilson's
pogingen voorwaarden stellen, die alleen, een
vólkernen overwonnen volk kon aanvaarden.
Dat afwijzen van alle vredespogingen moet,
dunkt ons, Duitschland gedreven hebben
tot dit optreden, waarmee heb, niet het
minst tegenover Amerika, maar tegenover
neutralen, zeer hoog spel speelt. Aan
wie de schuld, zoo do oorlog thans barbaar
schei- wordt dan ooit?
Van de oorlogsterreinen valt ditmaal heel
weinig te vertellen. Een Russisch «tafbe
richt maakt gewag van een overwinning bij
Kimpoloong in Moldavië, waar meer dan
1000 soldaten en 11 officieren krijgsgevan
gen werden gemaakt. Verder werden in 't
noorden, in de streek van Riga, bij Kalnt-
zem de Duitschers teruggeworpen uit vroe
ger veroverde loopgraven.
Aan het westerfront voornamelijk artille
rie-actie op verschillende punten en een ge
lukkige aanval der Engelschen bij Neuville
St. Vaaefc.
Duitsche troepen deden aanvallen bij
Yperen en Wyschaete, maar werden afge
slagen.
ENGELAND.
Het complot tegen den premier.
LONDEN. Er is hier eenige sensatie ont
staan, die grootendeel3 hare oorzaak vindt
in den zeer on gewonen aard der beschuldi
ging tegen de drie vrouwen en den man, die
verdacht worden van een samenzwering tot
een moordaanslag op Lloyd George en Hen
derson.
De namen der beschuldigden zijn: Alice
Wheel don, hare dochter Harriet, Wheeldon,
hare getrouwde dochter Winifred Mason en
de man'van deze laatste, Alfred Mason.
Donderdag hebben slechts de voor hunne
arrestatie noodige formaliteiten plaats ge
had en a.s. Zaterdag zullen zij voor den
politierechter verschijnen. Alle vier hebben
hunne onschuld betuigd.
Naar verluidt vernamen slechts en
kele intieme vrienden van den premier,
dat de politie kennis had gekregen van de
samenzwering tegen den premier. De auto
riteiten nernen de grootst mogelijke stil
zwijgendheid in acht.
FRANKRIJK.
Van het Wosieüjk Oorlogstorroin,
Het Engelsch-Fransche offensief.
PARIJS. Officieel. Patrouillegevechten
op verschillende punten van heb front,
vooral ten oosten van Reims en ton
noorden van Altkirch. Donderdagnacht was
het verder overal rustig.
Adjudant Madjun schoot Woensdag zijn ode
vliegtuig neer. In den nacht van 31 Jan. l>om-
bardeerde een onzer escadrilles dé stations en
depots van den vijand van Curchy, Voycunes
en bivakken ten oosten van Nesles.
Een onzer vliegmachines, met geschut bewa
pend heeft t en vijftigtal projectielen afge
vuurd op Je Duitsche kantonnement van Mes-
nil, St. N caire en Herby (Somme),
RUSLAFiD.
Van hst OosteiijR oorJogsfsrrein.
Hat Russische offensief.
PETROGRAD. (Bericht van den Groo-
ten Generaleu Staf.) Na een hevig
gevecht verdreven de Russen de Duite
schers uit de loopgraven ten oosten
ten Kalntzem, die dezen op hen veroverd
hadden. Daarna trad weder rust in op het
front, alleen van tijd tot tijd verstoord door I
eenig artillerie-vuur. Dus is nu de sector
ten oosten van den weg naar Kalntzem.
waar de Duitschers het front hadden door-
Taminiau's JAM
Eist bij Arnhem.
ROEMENIË
Do strijd in RocmeniS.
PETROGRAD. (Bericht van den Groo-
ten Generaleu Staf.) De vijand deed
den Jlsten Januari driemaal een aan
val op do Russische troepen op do hoog
ten tweo werst ten oosten van Let dorp Ja-
cobeni. ten zuidwesten van Kimpoloong,
maar werd met groote verliezen aan rijn
rijdo teruggeslagen.
In het gevecht ten oo3ten van Jacobeni
op 30 Jan. namen do Russische troepen
vier officieren en meer dan 1000 soldaten
gevangen no maakten zij 10 mitrailleur*,
een kanon, mijnen- en bommenwerpers buit.
Ceneraals op pensioon gesteld.
In het geheol zijn veertien Roemoenscho
divisie- en brigadegeneraals op pensioen ge
steld en vervangen door jongere officieren.
VEREENIGDE STATEN.
Do turven van New-York.
N EW - Y De haven van N e w-
Y'ork is Woensdagavond gesloten. Geen
enkel sloomste kreeg verlof om
binnen te komen of te vertrekken. Men ver
moedt, dat dit verbod een gevoig was van
een ingekomen bericht, dat Duitsche sche
pen zich voorbereidden om de haven over
haast te verlaten. Tegen middernacht werd
er politie naar de dokkon gezonden, waar
vijf passagiersschepen var. de Hamburg
Amerika-hnie geïnterneerd zijn.
NEW-YORK. De haven van New-York
i3 Donderdagochtend weder geopend. Do
overheid maakte liekend, dat schepen als
gewoonlijk mogen uitvaren, doch dat de ge
varen voor hunne eigene rekening zijn.
OP ZEE.
Eon Nederlandsch stoomschip
gezonken.
Uit Londen meldt Reuter, dat volgens
een Lloyds-bericht het Nederiandsche s.s.
„Epsilon", van do Yracbtvaart>Maat-
schappij Bothnia", to Amsterdam, gezon
ken 15.
H§fc was 21 December van Buenos-A vree
met regeeringsgraf.li naar Amsterdam "ver
trokken. De bemanning werd geland.
(Het s.s. „Epsilon", groot 3211 br. ton,
gebouwd 1:1 191.';, behoorde aan de Yracht--
vaarteMaatvchappij „Bothnia", te Amster
dam. Red.)
De „Juno".
Het stoomschip ..Juno", een schip van 2345
ton bruto, van de Nedcrl.-Indische Tankstoom-
bootmaaischappij, omtrent welks lotgevallen
men eenigen tijd in onzekerheid heeft verkeerd,
is gistermorgen te Botterdam aangekomen.
Het schip bevond zich op Maandag 22 dezer
voor de Anglo .Saxon IV.rrleum-maaischappij
te Londen, op weg van Thcoinshaven naar Por-
tisnead. Des middags, toen de kapitein, de hoor
l P( Glynis, en dc eerste-stuurman, d6 hoer L. A.
broken, volkomen gezuiverd van vijanden Willemse, zich cj> de ug bevn.-.den en uit
en de Russische troeoen hebben na ©en hyken naar ecmge Eng<-i:-che mijnvogers, die
zich aan l.nkboordsboeg bevonden, had even
voor half dn© op 20 mijl bewonen Dungencs*.
en de Russische troepen hebben ua een
zeer herig gevecht, dat nog verzwaard
werd door de herige koude en verstikkende
gassen, hunne loopgraven weder veroverd.
Russische aeroplanes wierpen bommen op
de hoeve Beverk, 20 werst ten noordwesten
van Illuxt. In deze streek geraakte één der
Russische machines in gevecht met een
vijandelijke aeroplane en noodzaakte dezo
neer te dalen in de vijandelijke lmii3 10
werst ten noordwesten van Ulust.
Duitsche vliegers wierpen bommen in de
buurt van het dorp Taplija, 20 werst ten
noordoosten van Postawy.
verhalen van de Duitschers, die hij gerluod
had. van de dorpen, die mj gered had en van
dcc schrik, ...dien de beroemde Huzaren van
Hericourt inboezemden. En Sabine iuiat-irde
gretig, want Giloert was geen bluffer. Eigen
lijk was er geen bescheidener man in de gc-
heele provincie.
Jo bent nu ook soldaat, leine Sabine,
zei hij eindelijk, en moet nu de kunst van
oorlogvoeren beginnen te leeren. De eerste les
zal j© leeren, dat kerels, zooals wij, het- best
bij avond en nacht werken, vooia1 anumir er
sneeuw gevallen is. Het; is nu vur uur, zooals
je 'ziet, en. wij zijn klaar om op marsch te
gaan. Vooruit, kameraden, want het. oogen-,
blik is gekomen.
Sabine begreep hem nu volkomen. Het was
of Gilbert van gedaant© verwisseld was nu
niet langer de man, die bij het vuur zat en
een beker wijn dronk, maar de soldaat uit de
bergen als ge wilt, de vrijbuiter en bandiet.
Wat Jacques en Edotiard betreft, zij gehoor
zaamden hem met een groot vertrouwen, het
gevolg van tien dagen met niets dan overwin
ningen. Hij was liuii kapitein zij zouden
nooit op dien titel aanspraak maken.
Wij zullen den lagen weg langs gaan,
zei hij tot hen hij is- niet heel veilig, vrien
den, maar de brug te Tours-le-Bois heeft wat
reparatie noodig en ik moet haar eerst eens
nakijken. Ha, Sabine, wist je wel. dat Gilbert
ook bruggenbouwer geworden is? Volg mij dan
nu en je kunt het werk zien.
Hij beval zijn kameraden, haar een dikke
jas te geven de hut vormde een waar ma
gazijn van geweren, jassen en toerustingen,
va» gesneuvelde Duitschers afgenomen en
nadat zij haar een jas aangetrokken hadden,
verzocht hij den anderen, hun paard te bestij
gen, maar hij zelf verkoos te wandelen,
„want", zei hij, ,.ik heb smidswerk te doen."
Een marsch van een half 'uur misschien
hracht hen naar beneden op den bergweg,
waarlangs de Duitschers Hericourt bereikt
hadden, maar dezen gingen zij niet langs.-om
dat zij do beschutting van de bossohen daar-
bp.yeu en hun yeiljgheid .verkozent
Toen zij nog op een steenworp afstand van
de brug te Tours-le-Bois waren, beval Gübert-
hen te blijven staan, en ging hij zelf verder
voort.
Er za-I hier wel een Duitsche patrouille
zijn en ik moet even een woordje met hen wis
selen. Rust nu even, kameradc-n. tot-dat ik
terugkeer, en vergeet niet, dat de. Uhlanen in
mijn ouderlijk huis zijn.
Hij slenterde weg in de duisternis, en eenigo
minuten lang luisterde het drietal met gespit
ste ooren, wel begrijpend, wat hij van plan was
t© doen, en dat. een man. die nu nog in leven
was, sterven moest, voordat zij kapitein Gilbert
weer zagen.
Een oogenblik later hoorden zij een kreet
van schrik uit het ravijn komen, maar het was
dadelijk weer stil. Zij gingen verder naar dc-
bi-ug en vonden, daar Gilbert weer. Op dit.
oogenblik. was hij in een heel vroolijke stem
ming, en de bruggenbouwer was al met zijn
werk begonnen.
Begrijp je mij, kleine Sabinc, zei hij
haar, wij bouwen onze bruggen met bus
kruit, zoodat wij niet naar beneden kunnen
storten, als wij er over gaan. Laat Jacques
mij helpen om te laten zien, hoe wij dat doen,
want hij moet hier blijven, totdat de Duitschers
uit Hericourt- verdreven zijn. Zeg je, dat mijn
hand gewond is dat doet er niets toe dat
is het bloed van een luien kerel, die daarginds
zoons heeft om zioh op ons te wreken. Maar
hij zal niet weer overeind komen, kleine Sa'oi-
ne, want hij is dood. en danrom kunnen i.j
de brug bouwen zooals ons goeddunkt.
Hij wees naar een diep ravijn onder een
bouwvallige brug van houten balken, en allen
begrepen hem.
Voor de mannen vormde dit alles slechts
aanleiding tot nieuwe grappen, maar Sabin©
Bordeias ging met een verschrikt gezicht ach
teruit, voor het eersr, het afschuwelijke van
dezen oorlog, waarover mannen zco spottend
en cynisch spraken, goed begrijpend. Ais een
echte dochter uit het gebergte, kwam het haar
voor, of de. oorlog den jongen Gilbert tot ko
nen hevige ontploffing piaats aan het voorschip.
Eon mijn was aan stuurboord ontploft cn had,
zooals later bleek, in de voorpiek et-n groot gat
geslagen, schuin naar boven door liet voorschip
heen. Een stuk van het luik weid weggeslin
gerd en kwam terecht tegen de brug, waarvau
een gedeelte werd weggeslagen en om ander
gedeelte beschadigd. Kapitein en stuurman
hadden nog juist gelegenheid hot gevaar tc.
ontkomen, maar de man a3:i het roer werd ge
kwetst en zal hier in hot ziekenhuis worden op
genomen.
De ontploffing richtto in heb voorruirn en op
de voorpiek belangrijk© schade aan. Zij sloeg
ning had gemaakt. Het glorierijke van dit
wildo leven, Kw gevaar, waaraan hij bloot-
stónd, het volkomen kennen van de bergen,
zijn afgelggen kampplaat;, do marsch door
do duisternis, hoe weinig had zi. zich in dat
aiir-; introJa'ht.
En nu zouden z:j t© lieri ourt tegen a»
Dujtechers moeten v.vhten, i .y-n hen, die z>.o
snel gekomen waren, om te -aten z.-n dat de
Abt Gaudissart de waarheid had gesproken.
Dit alles ging in het hoofd van Sabine Bo.--
ce'.as om, maar zij sprak ©r mot geen woord
van Om de v.f,arbeid to zeggen, kon zij
grooten angst voor' den ui:-Hg nier- van zich
afzetten, en zeiis haar liefde voor den jongen
Gilbert was niet sterk g-nosg. om in dó won
deren to gelooven. die hij haar beloofd had.
Om do Duitschers uit Hericourt te verdrij
ven! Er-zou een icger noodig z:jn. cm dat 'e
doen, meende zij. En cr waren maar drie man
nen op den weg. drie dapper* mannen gingen
bij avond sne! den dood tegemoet, oir.det bun
bloedverwanten hen noodig hadden, omdat hu::
vertrouwen ongeschokt bleef.
Dat was de opinie van een schrandere vrouw,
maar kapitein Gilbert scheen er geheel an
ders over te denken. De orders, die hij aan
zijn kameraden gaf, ïieten aan 'duidelijkheid
niets te wenschen over.
Laat luitenant Jacques bij de brug blij
v::n staan, totdat zijn gezond verstand h»m
zegt, wat te doen; la.-.t luitenant Edouard
naar dio hoogt® boven Hericourt rijden, die
de Geiienbnrml aenoemd wordt, en daar wach
ten totdat do Dui scheis wakker worden cn
hun paarden gezadeld zijn. Geen oogenblik
eerder. zeido kapitein Gilbert gebiedend,
hetzij ik dood of levend ben, vriend BduuarJ.
dat komt cr niet op aan. Het is jouw werk.
de Duitschers weg "te drijven en hen op den
weg te De rest mfgjen jelui aan juf
frouw Sabine: en-^tóij. overlaten.
