No. 278. Vrijdag 26 Mei 1916 Orgaan voor Leger en Vloot. m Oorlogsnieuws. Onder redactie van D. MANASSEN. Japansche Aspiraties., (-SJ Moed - Vrouwtje! TWEEDE JAARGANG. DE SOLDATENCOURANT REDACTIE EN ADMINISTRATIE PALESTRTNASTR. 10, AMSTERDAM. DIT BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR - MILITAIREN! CENT. VOOR BURGERS 8 CENT, ABONNEMENT Bl.J VOORUIT BETALING VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS/l.50P.KWARTAAL Voor Advertentie» wende men zich tot ouzn Administratie, PaleMriuastraat 10 Amsterdam. Prijs der Advertentiën per regel 80 cent. Voor Ingi-zondwu Mede' deelingen op do tweede, derde en vierde pagina dubbel tarief. Bij abonnement reductie. Uit een particuliere correspondentie uit San Francisco, d.d. 4 April, in liet, ,,Alg. Handelsblad", blijkt, dat het opzienbarende artikel van den Japanscheu pubicist Yoesaboero Takekosji ook in „De Sol- datencourant" vermeld over de plannen welke sommigen in Japan schijnen te koes- teeren ten opzichte van de Nederlandsche koloniën in Azië, ook in San Franscisco de aandacht heeft getrokken. Haar aanleiding' van liet artikel stelde de «correspondent den secretaris van de Hamer va-n Koophandel te San Fra-ncisoo, den heer Converse, de vraag: „Welke houding kan men verwachten, dat Amerika zal aan-ne- men, als Japan onze koloniën aanvalt?" Mr. Converse, die zich zeer heeft geïate. sluiten, dat het Amerikaansch kapitaal be- langen kreeg in Indië. Men dient te beden- "jT^ja^'dat de laatste achttien maanden on gemeen voorspoedig zijn geweest voor Ame rika, en dat de beleggers naar nieuwe mid delen omzien om hun geld rentegevend te maken. „Alleen in dit geval zou Amerika te be wegen zijn, meer dan een diplomatieken steun te geven aan Nederland, wanneer het mocht geschieden, dat de Japanners da „Zuidzee-eilanden", zooals zij den Archipel noemen, trachtten te ontnemen, aan Hol land. „De wereld wordt nu eenmaal geregeerd door eigenbelang en daarmede heeft men rekening te houden. Zoolang dit belang niet wordt geschaad, heeft het, volgens de zoo goed als algemeen geldende opvattingen, geen zin, zich een oorlog op den hals te ha len, dien Amerika zeker niet wenscht. Mocht °s HAWAÏ ttVAKE-d/L - - ■y. ml"-*-' ft MARSHALL-£/L. PML IP/JNÊH - W or o lADfi>or/£M-£/c..^ ■j' (-Japan) /dapanj ra ■'h <5£3 ÓUAF# .it t Deze kaart van den Pacific Ocean toont met een enkelen blik hoe de belangen van Japan en de Vereenigde Staten nauw met elkander in aanraking komen, vooral na de verovering door de eerste natie van de nieuwe Eilanden, die Duitscli gebied waren vóór den oorlog. xesseerd voor de- JavaPacific-lijn en een I ernstige studie heeft gemaakt van de han delsmogelijkheden met Java, haalde bij deze vraag even de schouders op. „Men moet," zoo zeide liij ongeveer, „in Holland niet al te zeer bouwen op de hulp van Amerika, wanneer het zoo ver mocht komen, dat de Japansche expansie-idee zich uitstrekte over Nederlandsch-Indië. Wij hebben te weinig belangen in de Ne derlandsche koloniën, dan dat wij ter ver dediging daarvan ons een oorlog op den hals zouden halen met een land, dat tweemaal zóóveel-en tweemaal /.Ou snel dreadnougni^ bouwt als wij. Waarschijnlijk zou er langs diplomatieken weg wel geprotesteerd' wor- dén tegen een dergelijke agressieve houding van Japan, maar ik betwijfel of zulk een protest zou worden gevolgd door een daad werkelijke hulp. „Het eenige middel voor Nederland om Amerika te bewegen hulp te verleenen in zulk een geval, als hierboven bedoeld, zou zijn, dat Nederland het Amerikaansche kapitaal ertoe zou weten te brengen zich te interesseeren voor de koloniën. „Dat is nog niet zoo ondoenbaar. „Wanneer men de geschiedenis nagaat van de participatie der Nederlandsche kapi talisten in de bntwikkeling van Amerika, dan komt men tot de conclusie, dat deze Nederlanders vaak hun kapitaal hebben ge waagd in ondernemingen en landstreken, die minder kans op een zekere belegging gaven, dan thans door de Nederlandsche koloniën aan het Amerikaansche kapitaal kan wor den aangeboden,. „Het zal er geheel van afhangen, op welke wijze men de Amerikaansche kapita listen zal kunnen overtuigen van de wen- schélijkheid hunner deelneming in de ont wikkeling van Nederlandsch-Indië. Zij zou den de zekerheid moeten hebben, dat hun alle mogelijke faciliteiten zullen worden ver leend en vooral, dat zij niet achter zullen staan bij de Nederlanders in de koloniën of bij de vreemdelingen, die daar reeds belan gen hebben. ,,Eeu ander middel zou zijn, dat men hier te lande een groote Indische leening trachtte te plaatsen. Dat zou evenzeer iu- Van 0iilk eene achterstelling is ons. zegt *t „Hbl.", niets bekend. Vermoedelijk doelde de heer C. op' het verleenen van mijnbouw-conces- siën, waaraan echter in het algemeen voorwaar den zijn verbonden, die voor allen gelden. Schets uit den mobilisatietijd door Sergeant DE KRIEK, 34e Bat. L. W. I. (Nadruk verboden.) Nog moe-a an voelend de drukte van late Za- terdagavond-bed lijvigheid en geregelde» aan loop in 't winkeltje en 't bakkerijtje, dat sinds 'de Augustusdagen, do dag<vn»dat Wint op was, aan do zorgen van haar en Jan den knecht was overgelaten, werd ze dien morgen wak ker. Jongen, ze had me dan weer een weekje ach ter den rug. Toch wel heerlijk, dacht zo, dat, nu 't onver mijdelijke dan toch had moeten gebeuren, het wegroepen van Wim, hij niet meer kon naloo- pen hun affairetje, zij zich dubbel geprikkeld voelde het zaakje", hun zaakje, met haar jeugdige vrouwtjes-ijver op gang te houden. En ook Dirk, de knecht, die van aanpakken wist, had begrepen, dat nu de baas weg was, 't zijn plicht was zich te beijveren voor de bak kerij als was 't zijn eigen gedoentje. Danig geboft hadden zij met zoo'n flinke arbeids kracht. Och, die eerste mobilisatiedogen! Scheen het niet, of alles zou ten onder gaan onder den druk van do zorg der tijden Of al les, waarvoor zij jaren in haar dienst en Wim in zijn betrekking als hakkersgezel hadden ge spaard, opgepot to.t verwezenlijking van hun ideaal, het bezit van het bakkerijtje, zou ver loren gaan. Van Beumen f 4.28, v. Guulen 3.96 plus UiO reataat vorige week, Jubhe^ f 5.02,... nu echter dit belang wel in bet gedrang ko men, dan kan men er op rekenen, dat bet kapitaal in Amerika nog wel zooveel in vloed beeft, dat het de regeering en bet volk ertoe bewegen kan door bet verklaren van den oorlog te trachten die belangen te be schermen. „Bovendien, en ik meen dat dit nog de beste oplossing zou zijn, zal het feit, dat an dere naties weten, dat Amerika groote fi nancieels en industrieel® belangen heeft in Indië, naast commercieele belangen, een eyentu-eelen aanvaller ervan afhouden aan zijn opzet gevnl-j.te geven," De Japansche aspiraties hebben in Ameri ka reeds langen -tijd de aandacht getrok ken. Men beziet die hier van een Ameri kaansch standpunt, gelijk te begrijpen is, en de vraag, die iu Amerika gesteld wordt, is: „welke gevolgen kunnen voor ons de eer zuchtige bedoelingen van Japan hebben?" Op deze vraag is een antwoord gekomen van een hoogleeraar, die Japan sedert vele jaren kent, en die in aanzien staat bij velen der hooggeplaatsten daar te lande. De hoogleeraar in quaestie, professor dr. Frederick Starr, is dezer dagen te San Francisco aangekomen van een reis door Japan, en heeft een resumé gegeven van zijn bevindingen, opgedaan in Japan, „Men zegt," aldus dr. Starr, „dat sedert de oorlog in Europa begon, een duizendtal nieuwe millionaire zijn gemaakt in Japan. „Of nu dit aantal correct is of niet., zoo veel is zeker, dat een groot aantal Japanners zich enorme rijkdommen verworven hebben in de beide laatste jaren. „De abnormale verschepings-condities, de hooge waarde van staal eu ijzer, de vraag naar ammunitie en oorlogsbehoeften; de noodzakelijkheid om niéuwe corporaties op te richten om te voorzien in allerlei zaken, die andere naties niet meer konden leveren dit alles heeft het zakendoen in Japan een meer dan gewone levendigheid gegeven. „Alle stoom vaart-maatschappijen doen enorme zaken en maken handen vol g/J&. „Een maatschappij, opgericht na het be gin van den oorlog, beeft thans reeds 600 aan dividenden uitgekeerd. „De beurzen te Osaka en Tokio hebben tooneelen vertoond van nooit-gekeilde op winding. Aandeelen, waarop nooit meer dan 6 werd uitgekeerd, werden verhandeld van 200 tot 300 het werd voor haar een reuzensom van cijfers, maar steeds aangroeiend, en bij elk nieuw bedrag werden bij haar al -te zware vrouwtjes-zorgen nog nieuwe 'bijge voegd. Ze kwam nu tot een totaal bedrag Tan ruim 400 gulden. En daarvan moest haar leverancier ruim 300 gulden en aan huis huur over drie maanden ruim. f 99 worden be taald, zoodat zij, wanneer elke achterstallige schuld aan haar werd voldaan, zij juist uit haar neerdrukkende zorgen zou zijn bevrijd. En.in kalme kordaatheid haar' plan bera mend, overlegde zo bij zich zelf volgende week zelf met Jan mee te gaan, 's morgens met den broodwagen en bij de klanten aandringen des noods met klem van redenen op afdoen van achterstallige -schuld en contante betaling. Maar dan weer overlegde zij of zij niet daardoor op 't spel zette haar klandizie te verliezen, immers juist de kleine winkeltjes moesten hoofd zakelijk bestaan van poffen en halen van de een in do andere week. Niet dreigen zou zij met niet meer leveren van brood; maar met juistheid onder het oog brengen baar toestand. En 's Maandags was zij er op uitgetrokken met Jan, de zorg voor het winkeltje overlatend aan vader, die was ingewijd in do bróin en wit gebuildeeu ongebuilde bakkerij-geheimen. Toen de oude man alleen zat achter het winkel tje, in het opkamertje wachtend de klanten, viel z'.n oog op 'n ineeugefrommelde courant, waarop naar hoven met- de advertentie pagina's met vet gedrukte letters het woord ..Geld" prijkte. Begecrig had hij de' courant gegrepen en gelezen, dat geld verkrijgbaar was met gemak kelijke aflossing. Ja, 't zou wel van een bank zijn. die natuur lijk stipte nakoming van de aan te gane con ditiën eischte, maar voor 't oogenblik zouden zij er 'toch mede geholpen zijn en bij nog „Het goud hoopt zich op, en de regeering is ten einde raad, wat het met dezen goud voorraad moet doen. „Te Londen en in andere financieele cen tra zijn groote voorraden goud in bewaring gegeven, op vorderbaar door de Japansche regeering. „Het is dan ook niet vreemd, dat daar zulke condities gelden, de Japansche natie extra-vagante denkbeelden koestert. „Nog minder is het te verwonderen, dat de expansie-idée meer en meer veld begint te winnen. Reecls lang is het de politiek geweest van Japan, nieuwe gebieden te ver krijgen of te controleeren; da door dit land- voorheen op dit gebied gevoerde, politiek, verzinkt echter geheel in het niet, vergele ken bij hetgeen het, thans voorheeft. Gedu rende den oorlog heeft het zich reeds mees ter gemaakt van Tsingtau en de Duitsche eilanden in Polynesië. Maar daarmede is nog volstrekt geen einde gekomen aan de mate van zijn tegenwoordige hoop en ver wachtingen. De verdere beschouwingen van dr. Starr leiden den briefschrijver tot de slotsom dat de goede verstandhouding met Engeland gevaar loopt, om te slaande kans bestaat van oorlog met Engeland, terwijl boven dien Japau reeds in oorlog is met de Teu- toonsche bondgenooten. Het heeft er dus alles van, alsof het gaan zal tussohen Ja pan en Engeland, het laatste laud gesteund door Amerika en al wie er nog meer belang heeft in Oost-Azië, namelijk Frankrijk en Nederland. Wellicht loopen wij liier de geschiedenis te ver vooruit. Maar dat Japan steeds stou ter droomen koestert, om alle Aziatische landen uitgenomen, waar Rusland heerscht onder zijn scepter te brengen, blijkt meer en meer. En voorts kan men aannemen, dat Japan nooit dichter nabij de verwezenlijking van dien droom is ge weest, dan thans het geval is. in den reuzenstrijd. Uit Amerika is een heuglijke boodschap goktmital, eeniwg» njk© tijding, die d^xdoj/ op een spoedigen vrede versterkt, zooals nog geen ander bericht of gerucht heeft ge daan. President Wilson der Vereenigde Star ten heeft 'een vredesbemiddeling aangekon digd. Iu een vergadering van 100.000 per sonen lieeft ili ij Te Charlette in den staat Ncord-Caroüna verkondigd, dat de tijd voor de Vereenigde Staten was gekomen om hun diensten aan de oorlogvoerende naties van Europa aan te bieden ter verkrijging van vrede. Natuurlijk is dit nog geen vrede, maar het brengt ons dien nabij in afzien- bareii tijd. Het bericht komt, op liet oogenblik, dat we dit schrijven, nog alleen van Duitschen kant. Het is bovendien lang niet zeker, dat de strijdvoerende partijen alle de bemiddeling aanvaarden. En indien wel, is het nog niet zeker of zij zich met elkaar kunnen verstaan. In elk geval moeten wij' rekenen op maandenlange onderhandelin gen, en zoolaifg blijft het oorlog, blijft voor ons land de mobilisatie. Doch' wat doen een paar maanden er toe, indien Neder land dé zegen te-beurt valt buiten dezen verwoestenden volkerenkrijg te blijven? Wat onze hoop op een spoedigcu vrede ver sterkt, is, omdat er, zooa'ls president Wil son zegt, een stilstand in de oorlogsgebeurte nissen is getreden. De mogendheden kunnen nog jaren strijden, maar wie hunner is zeker van een overwinning? En dan gebiedt zeker aan alle kanten de menschelijikheid om de wapens neer te leggen. Dinsdag was het een jaar geleden, dat Italië aan den oorlog deelnam. Men heeft in Oostenrijk en in Italië dien dag niet vergeten. Maar natuurlijk wekte die her denking verschillende gevoelens 'op. Wij zullen ons daar niet, iu verdiepen, maar willen er alleen op wijzen, dat dit jaar oor- logvoereus maar bitter weinig verandering heeft gebracht in do positie van beide rij vlijtiger aanpakken zou de aflossing geen be zwaar zijn. Doorgedacht had hij toen verder naar moge lijk een andere uitkomst, maar telkens draai den ten slotte tocli zijn gedachten weer om de vetgedrukte advertentie, en de gedachte zette zich vast in z'n hoofd van door deze adverten tie lekker uit den brand te zijn, leek het hem het. behoudmiddel tegen algelioelen ondergang. Een poos later kwam zijn dochter thuis, ver moeid en afgetobd door het ongewone dei- lange afstanden, waarbij het doel, het niets opwekkende doel, nog meer op haar had inge werkt: Vader kwam niet dadelijk met z'n ontdek king. vreezende voor de met kracht van argu menten beweerde meening van zijn dochter... Nu, dan nog liever wat meer er op uit, nog meer met argumenten aangetoond bij den leve rancier eu den huisbaas, dat, zij alles in het werk zou stellen, om hare schuld zoo vlug mo gelijk af ie doen en voor haar wmwelijke of fervaardigheid zou het hart van dezen dan toch wel te vermurven blijken. En zie, van lieverlede was het begonnen. Was er eer. wonder gebeurd Was haar vrouwtjes-ijver daartoe in staat geweest? Do afdoening van oude broodschuld was geleidelijk binnengekomen, de verkoop in het winkeltje vlotte uitstekend en haar ijver ktr.de geer grenzen. Vader en Wim hadden begrepen, dat zij niet te veel van haar krachten mocht vergen, daar dit zich anders den een of anderen tijd zou wreken, maar haar alles opofferende liefde voor hun zaakje dat nu zoo lekker ging, deed haar in den zevenden hemel vertoeven. 'b Was. of alles een ander aanzien had ge-- kregen na den tijd van misère, of zelfs do kanarie begreep, daar zijn gezang vroolijker en opwekkende/ leek dan voorheen, of de kamer in vroolijker zonlicht baadde dan ken. De Italiaansehe troepen Üiebben de Oostemij ksche grenzen overschreden, doch nergens zijn zij ver in het vijandelijk land doorgedrongen, nergens hebben zij een ves ting van belang, een groote stad in hun bezit gekregen. Görz en Triest zouden spoe dig in hun macht vallen, dachten zij, alleen het eerste zijn zij dicht genaderd, maar heb ben het nog niet. Daarentegen heeft de oorlog op het kantje af een jaar moeten duren, voordat de Oostenrijkers een zegepraal van betceke- nis aan hun kantv hadden to boeken. Het is waar. dab zo meer hadden te doen dan de Italianen te bestrijden, ook aan het uitge strekte Russische front hebben zij hun mil- lioenen staan, Iu de laatste dagen eerst hebben zij een ernstig offensief opgevat tegen de Italianen. Zooals men weet, niet zonder succes. Het leek, in Tirol, een poging tof. doorbraak, en dat dio zou gelukken, scheen niet geheel onmogelijk, de Italianen weken terug. Een doorbraajk hier zou over de geheele linie, ook voor het Ison/.o- legeli', noodlottig geworden kunnen zijn, en de Italianen hebben dan ook reserves •jaten aanrukken voor een ^krachtig verzet. Heb gevolg daarvan was, dat de Opstenrijk- fche troepen óf tot staan werden gebracht, óf in elk geval niet zoo vlug meer vooruit kwamen. Vooral in in het Ast.icodal komen échter de Oostenrijkers nog vooruit; langs 'de Etech zijn de aanvallers niet veel verder gekomen. Zij' schijnen liet nu gemunt te hebben, op de vesting Arsiero, en deze ligt reeds onder het bereik der Oostenrijkscke kanonnen, wat de zware Skodamortieren Vermogen, weten we wel. Wat den strijd om Vejdun betreft, die is pog steeds in vollen gang, met successen aan beide kanten. De Fransche berichten échten den tóestand zoo weinig ongunstig, dat zij durven juichen na don vloed komt de ebbe, en de Duitsohe inval in onze.li- niën ebt thans terug. Dit is, wat de jongste dagen betreft, wel hier en daar heb geval, maar de winst der eerste weken van het Verdun-cffensief handhaven de Duitschers nog steeds. Een gedeelte van het in de laatste dagen door de Duitschers bezette ter rein hebben de Franscben echter her wennen, waar tegenover staat, dat Duitsche troepen een heuveltop bij Vaux, door de Franscben bezet, weer in hun bezit kregen. Hevig woedt de strijd nog steeds bij den fiiurL-Komme en bij hoogte 304. In Mesopotamië rukken thans de Engel- schen op. Het leger van generaal Gorringe, afgezonden om generaal Townshend en zijn mannen te ontzetten, is nu ongeveer geko men tot de plek, waar de laatsten waren ingesloten door de Turken. Jammer, dat Townshend het niet zoolang heeft kunnen uithouden. Het verbaast echter wel eenigs- zins, dat de Turken, die nu toch het inslui- tingsleger bij Koet-el-Amara tot hun be schikking kregen, de Engelschen thans niet hebben weten tegen te houden. Doch waar schijnlijk zijn veel Tur ksche troepen ver- vo.erd naar andere meer bedreigde punten, zooals Bagdad en Mosoel. Zooals men' ziet, duurt 'op verschillende fronten de strijd hardnekkig voort. En in de verschillende landen bereidt men zich voor op den verderen duur van den oorlog. Dit spreekt van 'zelf. Duitschland doet zijn bést zich economisch te versterken. Men weet, dat daar geleden wordt, en niet alleen aan het front. In sommige streken is aan vele dingen, die wij niet kunnen missen, nij pend gebrek. Men meent, dat dit niet alleen ligt aan 't ontbreken van de eerste levensbe hoeften,' dat deze er wel in voldoenden voor raad zijn, maar achtergehouden worden. Daartegen zal nu de strijd worden aange bonden. Er is een president van het depar tement van oorlogsvoeding aangesteld; dit departement en de man, die er aan het hoofd staat Von Batocki, thans opper- president van Pommeren zullen met bijna onbeperkte macht voorzien worden en men spreekt reeds van een „levensmidde len-dictator". Men hoopt van de nieuwe or ganisatie het beste voor de volksvoeding in Duitschland, ook omdat over een paar maanden de nieuwe oogst komt en dan het ergste achter den rug zal zijn. Voor dit jaar althans. vroeger, of alles een verandering ten goede had ondergaan. En nu, nu zo lag op dezen Zondagochtend in welbeliagelijke rust, na alle drukte van den Zaterdag, nu ba dien tijd van misère door liaar kordaat optreden 'het zaakje er weer bovenop was gehaald, nu genoot ze van wel tevreden zelfvoldaanheid. Vader hoorde ze reeds beneden bezig aan z'n liefhebberijtje, 4e verzorging van hun tuintje en het opfokken' van hun jonge kippetjes. Feestdag zou- het. vandaag zijn in dubbele mate. Immers, Wint kwam vandaag om te vieren zijn jaardag in het gezellige woninkje, door haar feestelijk voor deze gelegenheid ver sierd met een prachtig bouquet 'rozen en "Vim's stoel versierd met groen en bloemen. Intens gelukkig voelde zij zich nu, haast niet langer de komst van Wim kunnende af wachten^ giffC zij naar beneden, groette Vader, die haar feliciteerde met den jaardag van Wim, en een toespeling maakte op haar jolig blij gezi'cht. Nu zaten zij gedrieën behaaglijk gezellig in hun genotswoninkje, koutend gezellig gelukkig samen zijnd. Toen daarna Wim ween' verteld had van zijn bevindingen en eeq geval van een dikken makker, die zich haast bijna overkoot had gekregen, omdat hij vroeger nooit zoo hard had gewerkt, het geschiedeuisje dat Wim koutte in zijn overgelukkig gevoel met een dozijn grappen, waarbij vader en zij het uitgilden van pretlachjeo cn vader telkens, deed uitroe pen. van: och. och die soldaten toch! stond vader even daarna op en Wim's hand grijpen de vol aandoening, sprak hij „Wim op dezen heugelijken dag zijn wij allen gestemd tot groote vreugde, een cadeautje kun nen wij. hoe gaarne, jo niet aanbieden, gezien de zorg der tijden, maar toch heb ik een kleine verrassing voor. je bedacht, of ik eigenlijk niet, iemand anders, een moed-vrouwtje, een tweede In Engeland heeft men andere zorgen, waaraan de regeering zich wijdt hoe men nl. genoeg mannen krijgt om den vijand te verslaan. Dit zal gelukken, verklaarde thans Lord Kitchener in het Hoogerhuis. De dienstplichtwet zal Engeland in staat stel len om de legers op aantal te houden op eeu wijze als nooit te voren is gezien. Dit 'beteekent niet zooveel, als men uit die woor den zou opmaken, want vóór dezen oorlog had het Engelsche leger geen bijzondere waarde, rekende het land voornamelijk op zijn machtige vloot. Thans wordt dit echter allengs anders en volgens Kitchener zal En geland thans het volle aandeel kurmen dra gen in het groote conflict. Engeland zoowel als Duitschland hebben weer geld noodig, en moeten nieuwe oorlogs- leeningeu uitschrijven. De oorlogsonkosten beloopen voor Groot-Brit annië nog eiken dag tusschen de 50 en 60 millioen gulden. Dit alles wijst nog niet op eeu gezindheid tot den vrede, doch deze moet men niet af meten naar woorden in het openbaar ge sproken. M: a. w„ het wil nog niet zeggen, dat president Wilson bij de geallieerden aan een doovemansdeur zal kldppen. Indien in Duitschland duidelijk het verlangen naar vrede wordt te kennen gegeven, er komen allengs teekenen, dat ook Engeland reden heeft om een einde te maken aan een moor denden strijd, die blijkbaar steeds nutte- loozer wordt. Mits de tegenstander niet te hooghartig zij en zijn gewonnen gebied, in 't westen en in den Balkan althaus, opgeve. Want Engeland zal gestand moeten doen zijn belofte der bevrijding van België, Servië en Montenegro, en Frankrijk zal geen voet breed gronds van zijn gebied willen afstaan. DUITSCHLAND. Een nieuw oorlogskrediet-ontwerp. Naar de „Voss. Zeit." verneemt, zal de regeering nog in deze zittingsperiode op nieuw bij den Rijksdag een oorlogskrediet van tien milliard mark aanvragen. Het vorige krediet zal weliswaar tot den zomer voldoende zijn, maar de regeering wil den Rijksdag de onaangenaamheden van een zitting midden in den zomer besparen. Ver moedelijk zal het voorstel daarom in de week vóór Pinksteren worden ingediend. Meer brood voer arbeiders. BERLIJN. Volgens de ..Voss.Jótg." zai de tot dusver betrachte zuinigheid mes de verwerking van de voorraden van broodkoren het mogelijk maken om eerstdaags over te gaan tot vc-rhoo- ging der broodrantsoenen voor de arbeiders, die zwaar werk moeten verrichten. De juiste maatsfcaf van de verhoogingen heeft nog niet zijn beslag gekregen, doch wordlt spoedig tege moet gezien. ENGELAND. Een nieuw oorlogskrediet. LONDEN. Eerste Minister Asquith deed in het Lagerhuis het voorstel tot verleening van eeu krediet van 300 millioen "p.St., vormende met de vroe gere kredieten sedert het begin van den oorlog, een bedrag van 2382 millioen p.St. Het gemiddelde bedrag der uitgaven was 4.800.000 per dag, het hoogste, dab tot dusverre is bereikt. Het is thans echter verminderd tot 4.600.000 X. De ver-hooging der uitgaven is ift hoofd- zaak het gevolg van de leeningen aart de bondgenooten en de dominions. .Het was een feit, zoo zeide de eerste minister, dat zonder de financieele hulp, die. Engeland zich verplicht acht te verlee nen en die het gaarne verleent, dé gecom bineerde operaties niet krachtdadig en met- succes zouden kunnen voortgezet worden. Het Huis zou dus zeker geen aanmerking maken op die verhooging der uitgaven, op dat het geheele financieele, maritieme en militaire samenstel, waarvan het succes af hangt. krachtig gehandhaafd blijft. LONDEN. Het Lagerhuis heeft het kre diet met algemeen© stemmen toegestaan. Het non-combattanten-bataillon. Een correspondent van de „Morning Post" beeft aan het kamp van het noncombattan- tenbataljon, dat uit lieden met gewetensbe zwaren bestaat, en welk kamp. „The Happy Kenau", en in Wim's hand gleden de beide be taalde rekeningen van vierhonderd gulden. Een gevecht in het duister. Tn de „Daily Chronicle" geeft Pluiip Gibbs een treffend relaas van een der jongste gevech ten bij Vimv aan het Engelsche front in Frankrijk. „Na twee dagen nat en somher weer. dat observaties onmogelijk maakte, vuurde onze zware artillerie een klein aantal projectielen af om de Duitschers in hunne gedekte schuilplaat sen to jagen. Een paar minuten later ontploften een aantal mijnen met oorverdoovend geweld, waardoor twee van de vijf oude Duitsche kraters verwoest werden. Nadat het langdurige gerommel van de op- golvende aarde had opgehouden, kon men nog juist hot staccato-geluid van een Duitschen mitrailleur hooren. Toen volgde weer een ont zettende ontploffing en een woeste vulkaan van aardetwee van de nog door de Duitschers bezette kraters waren tot een chaos geworden en het machinegeweer was tot zwijgen gebracht. Nu was het oogenblik voor den infanterie- aanval gekomen cn dó mannen stonden gereed. De eersten die uit de loopgraven kwamen waren twee luitenants van do Royal North Laucashi- res, die met hunne manschappen voortsnelden naar den eenigen mijnkrater, ver weg naar links, die nog niet door een mijn verwoest was. De vijand was in een toestand van zenuw overspanning geraakt, zooals ook wel te be grijpen was, want de mijnontploffingen hadden een groot aantal van hen gedood of gewond en daarbij kwam nu het hoerageroep der groepen aanvallers die ook bloed wilden zien. Door de duisternis heen schitterde nu een Valley i' is genaamd, een bezoek gebracht. De tenten Jiggen zoo ver van do gcrechts- hnie, dat hot kanon nauwelijks meer wordt gehoord. Niets verbreekt de gemoedsrust dor „Conscientious Objectors", of het moesten do minder vriendelijke benamingen zijn, dn: sommige vrouwen cn mcii-jes, wanneer zo ho kamp passeeren, den tent-bewoners tooroejKvi De bclcedigingen worden Overigens met dm-.. telijko lankmoedigheid aanvaard. Trouwens, voor conversatie zouden de mannen toch niot veel tijd hebben. Van re - uur 's morgens tot zes uur 's avonds zijn ze druk bezig met liet heratollen van «poorweglijncn, het aanbrengen van zand eu «te-enen het we:kon met schop en spade. De superieuren zijn uiterst tevreden over het gedrag hunner ondergeschikten, dio voor 't nx-erendeel nooit handenarbeid liobbeu ver richt en eerst aan het loven in de open lucht moesion gewennen. Verreweg de moesten bcbooren tot een gods dienstige «'Cite, dio.der „Plymouth Brethren". „7'ijt gij ook eeu Plymouth Brother", vroeg ik een der mannen die ik in het kamp oirtmoet- to en wiens leeftijd :k op ongeveer dertig ja3r schatte, ,Neen, luidde 't antwoord, ik ben Roomsch- Katholiek". „Waarom hebt ge dan gemoedsbezwaren?" „Omdat ik Duiticher ben luidde 'fc pnver- waohte antwoord. Men vertelde mij. dat de man in Londen een winkel had, dio door een born uit. een Zeppelin zwaar beschadigd werd. Zijn ouder--, waren in Duiischland geboren <n hoewel hij Britsch onderdaan K weigerde hij tegen do Iandgenooten van zijn vader te strijden. De nieuwe afweerkanonnen. Een medewerker aa-n de „Daily Express'* schrijft „In het begin van den oorlog, vóór do Duit schers gelegenheid hadden gehad om do ui'.wer king van a/weerloanonnen to leeren kennen, werd algemeen aangenomen, dat het tamelijk was om op iets mee- dan 1300 motor hoogte te vliegen. Het bleek echter spoedig, dat pro jectielen uit machinegeweren gemakkelijk zoo hoog reikten en zelfs het vliegen op 2000 meter hoogte nog onaangenaam konden maken. Als veiligheidsgrens werd toen 2500 meter aangenomen, omdat de mitrailleurs zoo hodg niet konden schieten en dat, ofschoon deze hoogte nog binnen schootsafstand van de af- weerkanonnen was. dezo toch niet, nauwkeurig genoeg konden gericht worden of de kanonniers nog niet genoeg geoefend waren om op die hoogte nog iets dragelijks uit te voeren. Toen. echter begonnen do Duitschers ai hun aandacht, te wijden aan de constructie van hun afweerkanonneu en dio niet alleen van. voel greater typo lo maken,"inanr ze tevens zoo te bonwen, dat zij red gemakkelijker te haatee-» ren waren en veel juister schoten. De .eerste afweerkanonnen hadden in den regel een kaliber van ongeveer 75 mM„ thans echter vindt men langs het. geheele Duitseh© front af weer ba-tterijen van 180 mM. kanonnen, vaak zodanig geplaalst. dat zij èen vuur» bouquet in de lucht vormen. Deze kanonnen worden zoo merkwaardig nauwkeurig bediend, da-t. een a via tour, .dio op minder dan 3500 nieter hoogte vliegt, er vast op rekent, geraakt te worden als er ter plaatse voel afweerkanonnen opgesteld zijn. Hun vuur is zelfs op 4000 en 1500 nieter nog te juist, dan dat een aviateur daar veili* zou zijn, tenzij hij in een zeer snelle machine zit." Engelsche vrouwen in oorlogstijd, „The Daily News and Leader" bevat een uitvoerig artikel van den bekenden schrijver Wells, over de economische revolutie door, den corlog iu het leven der vrouw veroor zaakt. Het kan niet ontkend worden, schrijft hij o.a., dat de groote massa der Engelsche-vrou wen wat haar optreden betreft onze stoutste verwachtingen ver heeft overtroffen. Eaeven min kan worden ontkend dat de v rouwenkies- recht - beweging alle buitensporigheden ten spijt er niet weinig toe heeft bijgedragen om onder de vrouwen van alle standen zelfvertrouwen aan te kweeken *n den wil der verantwoorde lijkheid te ontwikkelen. Het is niet alleen hc-t feit dat zoo vele vrou wen zich voor hospitaaldienst ea liefdadig werk hebben aangeboden, dat ligt in do lijn en ge- schiedde vroeger ook. Wat ons in dezea tijd als iets nieuws treft is dat zij zich ten opzichte van alle mogelijke werk. op kantoren en ia den winkel, hij den spoorwegdienst en achter den motor van een automobiel, op het land "en als bewaarster van de openbare orde zoo -buiten gewoon bruikbaar en intelligent hebben be toond. In de munitiefabrieken, bij het hanteeren van zware en dikwijls ingewikkeld© werktuigen, is rood licht, dat dien genoden warboel van aarde en menschen met een hellen rooden schijn over goot en steeds weer stegen nu op verschillende punten van de Duitsche linies roode pijlen op. Even later stierven de roode lichten uit en werden er andere vuurpijlen opgelaten, di© dit stukje oorlogstooneel in een groen licht zetten. De Duitsche artillerie gaf nu het antwoord op deze noodsignalen en twee uren lang. werden onze voorste linies met kanonnen van allerlei kaliber, van houwitsers af tot mijnenwerpers, beschoten. Het vuur kwam echter te laat om het succes der aanvalstroepen te beletten, die in da kraters met groepen Duitsche granaten werpers, welke trachtten de reeds verloren posities te henremen, vochtten. Dat waren uren van doodsangst voor velé Duitschers, die daar ontzettend gewond en half begraven lagen in den chaos van aardmassa's, welke vroeger de thans dubbel omwoeld© kra- terstellingen waren. Hunne kreten en jammer klachten klonken boven d© kanonnen uit, het- angstgegil van mannen, di© door zware aard- massa's bedekt lagen, zoodat zij" daar gèvangèn waren in diepe putten onder den kraterrand. Zoo afgrijselijk waren die jammergeluiden, ontlokt door angst en lichamelijke smart, dat onze mannen, zelfs in het heetst van het ge vecht, het niet verdragen konden. Zij riepen tot de Duitsche bommenwerpers „Wij zullen ophouden met vuren als jullie heb ook doet, dan kunt ge de gewonden op halenHoudt op met vuren, om. de gewon den Herhaaldelijk riepen onze mannon dit voor stel, en onze bommenwerpers hielden op om het antwoqrd af te wachten. Dit he&tond echter uit een regen van bommen en dus duurde het gevecht, maar ook het gekerm van de'hulpè- looze en onverzorgde gewonden, voort."

Krantenbank Zeeland

De Soldatencourant. Orgaan voor Leger en Vloot | 1916 | | pagina 1