BRILLEN
Prinses Margriet verloofd
DE EERSTE
VIOOL
ALG. NIEUWS BLAD
VOOR WEST ZEEUWS-VLAANDEREN
Een bloem in de zon
FEUILLETON
^rülcmaefter"
19e Jaargang Nr. 1014
Vrijdag 12 maart 1965
Verschijnt iedere vrijdag
Abonnementsprijs
f 1,50 p kw.; franco p. post f 1,90
Prijs der advertenties
12 ct. per m m.; bij abonn korting
Advertenties m. brieven onder nr.
of bij ons te bevragen 15 ct. extra
Telefoon (01172) 429
F" SMOQR DE HULSTER - DORPSSTRAAT 10 - BRESKENS - TEL.**» - GIRO 368296
Het jaar 1943 zette somber in.
Nederland was door de Duitsers, Ne-
derlandseh-Indië door de Japanners
bezet. De Duitse oorlogsmachine scheen
onstuitbaar. Weliswaar vochten de Rus
sen krampachtig om de ruïnes van
Stalingrad, maar deze stad was toen
nog niet geworden tot de eerste mijlpaal
op de weg naar de ondergang van het
Derde Rijk. De onbeperkte duikboten-
oorlog vergde grote offers, niet in de
laatste plaats van de Nederlandse koop
vaardij. Hier, in ons land, waren de
Jodendeportaties in volle gang. Duis
terder dan ooit was de maand januari.
Toen kwam het bericht van de ge
boorte van Prinses Margriet en bracht
een glimlach op sombere gerichten. Een
glimlach, meer niet. Want zou deze
dochter van het Huis van Oranje wel
ooit de vaderlandse bodem betreden?
Zij was een kind van de ballingschap.
Het prinselijk gezin vertoefde in Otta
wa.
Prinses Margriet zou, in Canada ge
boren, daardoor automatisch Canadees
staatsburgeres worden.
Men moest zijn toevlucht nemen tot
buitengewone maatregelen. De vleugel
van het ziekenhuis in Ottawa, waar
Prinses Juliana haar derde kind ter we
reld zou brengen, werd tijdelijk tot Ne
derlands grondgebied verklaard en zo
werd Prinses Margaretha Francisca
toch als Nederlandse geboren. Enkele
maanden later werd zij gedoopt in de
St. Andrews Church te Ottawa en het
was de Nederlandse koopvaardij, die
daarbij peet stond.
Margriet zou zij worden genoemd, zo
besliste Prinses Juliana, en de mar
griet, de witte bloem met het gouden
hart, symboliseerde voor haar het offer,
door zovelen aan het front, in het ver
zet en voorzeker ook op zee door marine
en koopvaardij voor de vrijheid van hun
land gebracht.
Een flauwe zonnestraal was door de
wolken gebroken en bleek een voorbode
van de zon der vrijheid, die twee jaren
later weer zou gaan schijnen. Prinses
Margriet en haar zusters, Beatrix en
Irene, kwamen terug in Nederland.
Prinses Juliana nam de taak van haar
koninklijke moeder over en het leek of
zij van die moeder de afkeer had ge
door L. van Schooten
Ook Jaap was weer opgeleefd en zelfs
aan een nieuwe roman begonnen. Nu
zij niet langer meer de strijd streed wie
van hen tweeën de eerste viool zou
spelen, leek het of ze nog veel meer dan
vroeger voor hem het middelpunt van
zijn bestaan was geworden. Ik voel me
net 'n zeemansvrouw altijd een bruid,
had ze eens dankbaar gezegd.
Ze merkte met een schok, dat ze al
mijmerend vlak bij huis was gekomen.
Ze stak de sleutel in het slot en hoorde
de telefoon al. „Ja-ja", mopperde ze
goedmoedig, „de wereld is niet razende
gemaakt". Mensen nog toe, wat bleef
die telefoon bellen. Wie daar aan de an
dere kant stond, had bepaald volhar
ding genoeg.
„Mevrouw van Santen", zei ze koel
tjes.
„Och lieve moeder Santje", hoorde
ze aan de andere kant en dat was na
tuurlijk niemand anders dan Dick, „lie
ve grootmoeder Santje kom toch
ërfd van wat Wilhelmina noemde de
„gouden kooi", waarin zij haar leven
lang opgesloten had gezeten. Haar kin
deren genoten zoveel mogelijk van de
vrijheid. Met andere kinderen gingen
zij naar school in „De Werkplaats" van
Kees Boeke, met andere jongelui be
zochten zij later de universiteit. Zij leef
den te midden van het volk.
Dat gold zeker voor Prinses Margriet,
die tussen de zusters een bescheiden
plaats innam. Aller ogen waren gericht
op Beatrix, de kroonprinses. Daar naast
eiste Prinses Irene de aandacht op, een
aandacht, die ongezonde aspecten
kreeg toen zij door haar huwelijk met
een Spaanse troonpretendent zover
bleek te zijn verwijderd geraakt van de
denkbeelden van het volk, dat haar rijn
genegenheid had geschonken en haar
ondanks dat alles niet vergeten heeft.
Prinses Margriet ging rustig haar
gang. Zij manoeuvreerde haar auto door
het drukke verkeer van de universiteit-
stad, zij volgde de colleges, zij vierde
feest met de studenten en bleek een al
even enthousiast beoefenaarster van de
wintersport als haar familieleden.
En zo kon ook de thans 22-jarige
prinses, vrijwel ongehinderd door pu
blieke belangstelling, de vriendschap
met haar mede-student, Pieter van Vol
lenhoven, laten rijpen tot een inniger
verstandhouding.
Het is een unieke gebeurtenis in ons
vorstenhuis, dat een Prinses zich ver
looft met een Nederlander en dan nog
Nederlander zonder titel of adelijke
staat. Veel is er gespeculeerd. Prinsen
van regerende of gewezen vostenhuizen
liet men de revue passeren. Daardoor
wellicht ook schonk men geen aan
dacht aan de vriendschappelijke ver
houding tussen de twee, die als „ge
wone" mensen met elkaar omgingen.
Prinses Margriet staat nu opeens In
het volle licht van de publieke belang
stelling. De sterke voorliefde voor het
vorstenhuis, die dreigde iets van haar
glans te verliezen tengevolge van de re
cente, smartelijke gebeurtenissen, bloeit
weer op. Het feit, dat Prinses Margriet
zo zelfstandig haar onconventionele
keuze deed, het feit, dat haar ouders
daarmee van harte instemmen, heeft
ons doen beseffen, dat Koningin en
gauw om je kleinkind
„Wat? wat?" Ze raakte opeens haar
kalmte kwijt, „klets toch niet zo, Dick
wat zeg je? Wat, een dochter? Ik kom,
ik kom Ze smeet de hoorn op de
haak, liep meteen de deur weer uit. Nu
had het haar toch nog overvallen. Mor
gen of overmorgen, had ze gedacht.
Juist vandaag
Zo snel haar benen haar dragen kon
den, liep ze de laan uit. Een auto pas
seerde, stopte. Een portier klapte open.
„Hé, mevrouw van Santen, vanwaar
de haast?"
„O, meneer Beyma, ik moet naar m'n
dochter
„Toch niets ergs?" wilde hij vragen,
maar ook door hem ging de herinne
ring. „Stapt u gauw in, ik breng u". Hij
zag aan haar gezicht dat er beslist geen
ramp gebeurd was, al was ze kennèlijk
in de war. „Wat is er kan ze de jus
niet bruin krijgen?"
„O nee, meneer Beyma ik ben
grootmoeder geworden!"
,,U? Vertel het maar niet verder,
want niemand gelooft het".
„Maak me maar geen complimenten,
ik ben nu een oude vrouw".
„Haha!" lachte hij en gaf gas. Je
mocht praten wat je wilde, maar die
Sandra van Santen had spirit. Hij wist
hoe ellendig ze er aan toe was geweest
en vermoedde meer dan hij wist hoe de
herinnering bij haar nog altijd levend
was, de herinnering aan dat lieve meisje
OOSTBURQ
Prins zowel als hun kinderen mensen
zijn van de nieuwe tijd en hun demo
cratische beginselen beleven tot in de
sfeer van hun particuliere leven.
Straks, als Prinses Margriet is afge
studeerd, gaat zij nog enige tijd „in de
verpleging", een morele ruggesteun
voor de zeer vele vrouwen en meisjes,
die dit beroep, dat tegelijk een roeping
is, hebben gekozen.
Lang heeft de MARGRIET in het ver
borgene gebloeid.
Nu staat zij in de volle zon.
De zon der genegenheid van het Ne
derlandse volk!
(Nadruk verboden).
PLAATSELIJK NIEUWS
Biervliet
Raadsvergadering
De raad der gemeente Biervliet kwam
in openbare vergadering bijeen, order
voorzitterschap van burgemeester A.
Kostense.
Bij de ingekomen stukken was de
goedkeuring van G.S op het raadsbe
sluit tot verkoop van grond aan T. Ver-
vaet en G. v. d. Vijver.
De kas en de boeken van de gemeen
te-ontvanger werden gecontroleerd en
in orde bevonden.
Als gemachtigde, die namens de ge
meenteraad zal optreden in de openbare
vergadering van G.S. van Zeeland over
de gemeentelijke herindeling op 11
maart, werd z.h.st. de voorzitter, burge
meester A. P. Kostense, aangewezen.
Voor de te houden bevrijdingsherden
king op 4 mei a.s. op de Canadese be
graafplaats te Adegem (B.) wordt f 0,25
per inwoner beschikbaar gesteld. Naar
aanleiding hiervan vroeg de heer Claeys
of er reeds een plaats is gedacht voor
het oprichten van een bevrijdingsmo
nument in West Z.-Vlaanderen, waar
van sprake is. Hij vroeg of het geen
Gverweging verdient als plaats hiervoor
de Paulina-haven te Biervliet aan te
wijzen, daar het hier was dat de Cana
dezen voet aan wal zetten en de bevrij
ding van West Z.-Vlaanderen begon.
Van de N.V. P.Z.E.M. was een schrij
ven ontvangen waarin gevraagd wordt
het bedrag waarover subsidie verleend
wordt voor super-onrendabele aanslui
tingen, te verhogen van f 6000,- op
f 8000,-. Voor de aansluiting van een
super-onrendabel perceel wordt dan nu
door de PZEM, Provincie en Gemeente
resp. 40, 10 en 20 pCt. bijgedragen van
f 8000,-. In deze gemeente is nog 1 su
per-onrendabel perceel dat niet is aan
gesloten.
De salarisverordening voor de ge-
dat ook in zijn huis altijd zo vrolijk was
binnengewaaid.
Sandra bedankte hem nauwelijks
toen hij voor de deur van Olga's huis
stilhield. En Beyma reed meteen maar
even naar huis door. Zijn vrouw zou het
op prijs stellen wanneer ze het nieuws
het eerst wist, kon ze de vriendinnen
bellen
Een pronte verpleegster deed haar
open. „Gefeliciteerd mevrouw".
„O zuster! Alles oké?"
,,'t Kon niet beter. Zeven pond! Voor
een meisje!"
„Woog ik ook".
„Dat u dat nog weet!" lachte de zus
ter.
In de gang kwam ze dokter Goverts
tegen. Ze stonden tegenover elkander
en keken elkaar aan. Ze dachten alle
bei aan hetzelfde, zagen een ogenblik
hetzelfde. Een witte kamer, een wit bed.
„O dokter," zei ze, „nu ik u zie, ben ik
opeens zo blij".
„Ja", zei hij ernstig, „dat begrijp ik.
Ik ben ook erg blij, mijn beroep geeft
daar gelukkig óók wel eens reden toe.
En uw dochter heeft zich prima gehou
den, kranige meid dochter van haar
moeder".
„Gaat u me nu ook al complimentjes
maken?"
„Wie dan nog meer?"
„Meneer Beyma zo net, die heeft me
gebracht".
„Dan hoeft Olga geen kaartjes meer
meente-ambtenaren en -werklieden
wordt aangepast aan de verhoging per
1 jan. 1965.
De begroting 1965 wordt gewijzigd
voor wat betreft een gewijzigde indeling
van hoofdstuk IX GD als gevolg van de
in werking treden van de Algemene Bij
standswet.
Van de Middenstandsvereniging „Wil
lem Beukelszoon" alhier is een verzoek
ingekomen om de verordening tot open
stelling van de winkels op zondag van
8 tot 10 uur, in te trekken. Verder wordt
verzocht een vevordening vast te stel
len dat het verboden zal zijn de win
kel-s voor het publiek geopend te heb
ben op woensdagmiddag na 13 uur. Tot
nu toe geldt dit verbod op de maandag
morgen vóór 13 uur. Van de Kamer van
Koophandel is een eensluidend advies
ontvangen. Z.h.st. wordt overeenkomstig
het verzoek besloten.
De verordening op de heffing en in
vordering van de keurlonen van vee en
vlees van de Vleeskeuringsdienst Kring
Biervliet-Hoofdplaat wordt gewijzigd.
Het tarief voor keurloon van een
rund komt hierdoor van f 10,- od f 17,50
en die van een varken van f 5,- op
f 7,50.
Breskens
Judosport.
Zaterdag j.l. had in de Gemeentelijke
sportzaal te Breskens een vriendschap
pelijke ontmoeting plaats tussen de
jeugd- en damesleden van de judover
enigingen uit Sint Kruis (België),
Knokke en Breskens.
Na een welkomstwoord door de voor
zitter van de judosportvereniging „Bres
kens" en een toespraak door de voor
zitter van de judosportvereniging uit
Knokke, liet de heer Plouvier, de trai
ner van Knokke en St. Kruis, die de
leiding van deze sportontmoeting had,
de judoka's allereerst gymnastische
oefeningen doen. Hierna volgden diver
se wedstrijden, die een vlot verloop had
den.
In de pauze werden alle deelnemers-
(sters) getrakteerd op limonade en een
gevulde koek.
Na afloop sprak de voorzitter van
Knokke hartelijke dankwoorden tot het
bestuur van Breskens voor de goede
ontvangst.
Het ligt in de bedoeling dat de Bres-
kense judoka's een tegenbezoek aan
Knokke zullen brengen deze maand, bij
gelegenheid van de opening van de
nieuwe sportzaal aldaar.
Ook zal een competitie op touw wor
den geret tussen de drie genoemde ver
enigingen met als inzet een mooie wis
selbeker.
GEBOORTEKAARTJES
Fa. SMOOR DE HULSTER, Breskens
te sturen", glimlachte de dokter, die zijn
pappenheimers kende.
„Maar ik moet nu gauw naar haar
toe", zei Sandra bedisselend. Ze had op
eens weer het oude idee, dat wanneer
zij er niet bij was, er honderd dingen
in het honderd konden lopen.
„Gaat u maar gauw", lachte de dokter.
En toen stond ze, even bevangen, in
de slaapkamer. Daar lag Olga in het
grote bed, een beetje witjes, haar ogen
heel groot, maar een blijdschap In haar
trekken die haar moeder ontroerde.
„Kind", zei ze, „lieve meid o, wat ben
ik blij voor je".
„Ik ook", zei Olga, „ik ben nog nooit
zo blij geweest. Nee", ze dacht na, „zelfs
niet toen ik trouwde. O mams, heb je
haar al gezien?"
„Nee, niemand laat me iets zien". Ze
sprong op, liep naar de wieg. Ze zag een
dot zwart haar, een klein rood kopje,
gesloten ogen en een minimaal klein,
stijf gesloten vuistje.
„Het lijkt op jou", zei ze opeens.
„Hoe kun je dat nou al zien", lachte
Olga.
„Jij was ook zo, precies zo. Kind, wat
was ik toch verrukt van je".
„Ben je om mij net zo verrukt ge
weest als ik om haar?"
„Wat dacht je?"
„Wij weten nooit hoeveel onze moe
ders eigenlijk van ons houden".
„Nee kind nu ga je het beter be
grijpen".