BRILLEN Prinses Margriet verloofd DE EERSTE VIOOL ALG. NIEUWS BLAD VOOR WEST ZEEUWS-VLAANDEREN Een bloem in de zon FEUILLETON ^rülcmaefter" 19e Jaargang Nr. 1014 Vrijdag 12 maart 1965 Verschijnt iedere vrijdag Abonnementsprijs f 1,50 p kw.; franco p. post f 1,90 Prijs der advertenties 12 ct. per m m.; bij abonn korting Advertenties m. brieven onder nr. of bij ons te bevragen 15 ct. extra Telefoon (01172) 429 F" SMOQR DE HULSTER - DORPSSTRAAT 10 - BRESKENS - TEL.**» - GIRO 368296 Het jaar 1943 zette somber in. Nederland was door de Duitsers, Ne- derlandseh-Indië door de Japanners bezet. De Duitse oorlogsmachine scheen onstuitbaar. Weliswaar vochten de Rus sen krampachtig om de ruïnes van Stalingrad, maar deze stad was toen nog niet geworden tot de eerste mijlpaal op de weg naar de ondergang van het Derde Rijk. De onbeperkte duikboten- oorlog vergde grote offers, niet in de laatste plaats van de Nederlandse koop vaardij. Hier, in ons land, waren de Jodendeportaties in volle gang. Duis terder dan ooit was de maand januari. Toen kwam het bericht van de ge boorte van Prinses Margriet en bracht een glimlach op sombere gerichten. Een glimlach, meer niet. Want zou deze dochter van het Huis van Oranje wel ooit de vaderlandse bodem betreden? Zij was een kind van de ballingschap. Het prinselijk gezin vertoefde in Otta wa. Prinses Margriet zou, in Canada ge boren, daardoor automatisch Canadees staatsburgeres worden. Men moest zijn toevlucht nemen tot buitengewone maatregelen. De vleugel van het ziekenhuis in Ottawa, waar Prinses Juliana haar derde kind ter we reld zou brengen, werd tijdelijk tot Ne derlands grondgebied verklaard en zo werd Prinses Margaretha Francisca toch als Nederlandse geboren. Enkele maanden later werd zij gedoopt in de St. Andrews Church te Ottawa en het was de Nederlandse koopvaardij, die daarbij peet stond. Margriet zou zij worden genoemd, zo besliste Prinses Juliana, en de mar griet, de witte bloem met het gouden hart, symboliseerde voor haar het offer, door zovelen aan het front, in het ver zet en voorzeker ook op zee door marine en koopvaardij voor de vrijheid van hun land gebracht. Een flauwe zonnestraal was door de wolken gebroken en bleek een voorbode van de zon der vrijheid, die twee jaren later weer zou gaan schijnen. Prinses Margriet en haar zusters, Beatrix en Irene, kwamen terug in Nederland. Prinses Juliana nam de taak van haar koninklijke moeder over en het leek of zij van die moeder de afkeer had ge door L. van Schooten Ook Jaap was weer opgeleefd en zelfs aan een nieuwe roman begonnen. Nu zij niet langer meer de strijd streed wie van hen tweeën de eerste viool zou spelen, leek het of ze nog veel meer dan vroeger voor hem het middelpunt van zijn bestaan was geworden. Ik voel me net 'n zeemansvrouw altijd een bruid, had ze eens dankbaar gezegd. Ze merkte met een schok, dat ze al mijmerend vlak bij huis was gekomen. Ze stak de sleutel in het slot en hoorde de telefoon al. „Ja-ja", mopperde ze goedmoedig, „de wereld is niet razende gemaakt". Mensen nog toe, wat bleef die telefoon bellen. Wie daar aan de an dere kant stond, had bepaald volhar ding genoeg. „Mevrouw van Santen", zei ze koel tjes. „Och lieve moeder Santje", hoorde ze aan de andere kant en dat was na tuurlijk niemand anders dan Dick, „lie ve grootmoeder Santje kom toch ërfd van wat Wilhelmina noemde de „gouden kooi", waarin zij haar leven lang opgesloten had gezeten. Haar kin deren genoten zoveel mogelijk van de vrijheid. Met andere kinderen gingen zij naar school in „De Werkplaats" van Kees Boeke, met andere jongelui be zochten zij later de universiteit. Zij leef den te midden van het volk. Dat gold zeker voor Prinses Margriet, die tussen de zusters een bescheiden plaats innam. Aller ogen waren gericht op Beatrix, de kroonprinses. Daar naast eiste Prinses Irene de aandacht op, een aandacht, die ongezonde aspecten kreeg toen zij door haar huwelijk met een Spaanse troonpretendent zover bleek te zijn verwijderd geraakt van de denkbeelden van het volk, dat haar rijn genegenheid had geschonken en haar ondanks dat alles niet vergeten heeft. Prinses Margriet ging rustig haar gang. Zij manoeuvreerde haar auto door het drukke verkeer van de universiteit- stad, zij volgde de colleges, zij vierde feest met de studenten en bleek een al even enthousiast beoefenaarster van de wintersport als haar familieleden. En zo kon ook de thans 22-jarige prinses, vrijwel ongehinderd door pu blieke belangstelling, de vriendschap met haar mede-student, Pieter van Vol lenhoven, laten rijpen tot een inniger verstandhouding. Het is een unieke gebeurtenis in ons vorstenhuis, dat een Prinses zich ver looft met een Nederlander en dan nog Nederlander zonder titel of adelijke staat. Veel is er gespeculeerd. Prinsen van regerende of gewezen vostenhuizen liet men de revue passeren. Daardoor wellicht ook schonk men geen aan dacht aan de vriendschappelijke ver houding tussen de twee, die als „ge wone" mensen met elkaar omgingen. Prinses Margriet staat nu opeens In het volle licht van de publieke belang stelling. De sterke voorliefde voor het vorstenhuis, die dreigde iets van haar glans te verliezen tengevolge van de re cente, smartelijke gebeurtenissen, bloeit weer op. Het feit, dat Prinses Margriet zo zelfstandig haar onconventionele keuze deed, het feit, dat haar ouders daarmee van harte instemmen, heeft ons doen beseffen, dat Koningin en gauw om je kleinkind „Wat? wat?" Ze raakte opeens haar kalmte kwijt, „klets toch niet zo, Dick wat zeg je? Wat, een dochter? Ik kom, ik kom Ze smeet de hoorn op de haak, liep meteen de deur weer uit. Nu had het haar toch nog overvallen. Mor gen of overmorgen, had ze gedacht. Juist vandaag Zo snel haar benen haar dragen kon den, liep ze de laan uit. Een auto pas seerde, stopte. Een portier klapte open. „Hé, mevrouw van Santen, vanwaar de haast?" „O, meneer Beyma, ik moet naar m'n dochter „Toch niets ergs?" wilde hij vragen, maar ook door hem ging de herinne ring. „Stapt u gauw in, ik breng u". Hij zag aan haar gezicht dat er beslist geen ramp gebeurd was, al was ze kennèlijk in de war. „Wat is er kan ze de jus niet bruin krijgen?" „O nee, meneer Beyma ik ben grootmoeder geworden!" ,,U? Vertel het maar niet verder, want niemand gelooft het". „Maak me maar geen complimenten, ik ben nu een oude vrouw". „Haha!" lachte hij en gaf gas. Je mocht praten wat je wilde, maar die Sandra van Santen had spirit. Hij wist hoe ellendig ze er aan toe was geweest en vermoedde meer dan hij wist hoe de herinnering bij haar nog altijd levend was, de herinnering aan dat lieve meisje OOSTBURQ Prins zowel als hun kinderen mensen zijn van de nieuwe tijd en hun demo cratische beginselen beleven tot in de sfeer van hun particuliere leven. Straks, als Prinses Margriet is afge studeerd, gaat zij nog enige tijd „in de verpleging", een morele ruggesteun voor de zeer vele vrouwen en meisjes, die dit beroep, dat tegelijk een roeping is, hebben gekozen. Lang heeft de MARGRIET in het ver borgene gebloeid. Nu staat zij in de volle zon. De zon der genegenheid van het Ne derlandse volk! (Nadruk verboden). PLAATSELIJK NIEUWS Biervliet Raadsvergadering De raad der gemeente Biervliet kwam in openbare vergadering bijeen, order voorzitterschap van burgemeester A. Kostense. Bij de ingekomen stukken was de goedkeuring van G.S op het raadsbe sluit tot verkoop van grond aan T. Ver- vaet en G. v. d. Vijver. De kas en de boeken van de gemeen te-ontvanger werden gecontroleerd en in orde bevonden. Als gemachtigde, die namens de ge meenteraad zal optreden in de openbare vergadering van G.S. van Zeeland over de gemeentelijke herindeling op 11 maart, werd z.h.st. de voorzitter, burge meester A. P. Kostense, aangewezen. Voor de te houden bevrijdingsherden king op 4 mei a.s. op de Canadese be graafplaats te Adegem (B.) wordt f 0,25 per inwoner beschikbaar gesteld. Naar aanleiding hiervan vroeg de heer Claeys of er reeds een plaats is gedacht voor het oprichten van een bevrijdingsmo nument in West Z.-Vlaanderen, waar van sprake is. Hij vroeg of het geen Gverweging verdient als plaats hiervoor de Paulina-haven te Biervliet aan te wijzen, daar het hier was dat de Cana dezen voet aan wal zetten en de bevrij ding van West Z.-Vlaanderen begon. Van de N.V. P.Z.E.M. was een schrij ven ontvangen waarin gevraagd wordt het bedrag waarover subsidie verleend wordt voor super-onrendabele aanslui tingen, te verhogen van f 6000,- op f 8000,-. Voor de aansluiting van een super-onrendabel perceel wordt dan nu door de PZEM, Provincie en Gemeente resp. 40, 10 en 20 pCt. bijgedragen van f 8000,-. In deze gemeente is nog 1 su per-onrendabel perceel dat niet is aan gesloten. De salarisverordening voor de ge- dat ook in zijn huis altijd zo vrolijk was binnengewaaid. Sandra bedankte hem nauwelijks toen hij voor de deur van Olga's huis stilhield. En Beyma reed meteen maar even naar huis door. Zijn vrouw zou het op prijs stellen wanneer ze het nieuws het eerst wist, kon ze de vriendinnen bellen Een pronte verpleegster deed haar open. „Gefeliciteerd mevrouw". „O zuster! Alles oké?" ,,'t Kon niet beter. Zeven pond! Voor een meisje!" „Woog ik ook". „Dat u dat nog weet!" lachte de zus ter. In de gang kwam ze dokter Goverts tegen. Ze stonden tegenover elkander en keken elkaar aan. Ze dachten alle bei aan hetzelfde, zagen een ogenblik hetzelfde. Een witte kamer, een wit bed. „O dokter," zei ze, „nu ik u zie, ben ik opeens zo blij". „Ja", zei hij ernstig, „dat begrijp ik. Ik ben ook erg blij, mijn beroep geeft daar gelukkig óók wel eens reden toe. En uw dochter heeft zich prima gehou den, kranige meid dochter van haar moeder". „Gaat u me nu ook al complimentjes maken?" „Wie dan nog meer?" „Meneer Beyma zo net, die heeft me gebracht". „Dan hoeft Olga geen kaartjes meer meente-ambtenaren en -werklieden wordt aangepast aan de verhoging per 1 jan. 1965. De begroting 1965 wordt gewijzigd voor wat betreft een gewijzigde indeling van hoofdstuk IX GD als gevolg van de in werking treden van de Algemene Bij standswet. Van de Middenstandsvereniging „Wil lem Beukelszoon" alhier is een verzoek ingekomen om de verordening tot open stelling van de winkels op zondag van 8 tot 10 uur, in te trekken. Verder wordt verzocht een vevordening vast te stel len dat het verboden zal zijn de win kel-s voor het publiek geopend te heb ben op woensdagmiddag na 13 uur. Tot nu toe geldt dit verbod op de maandag morgen vóór 13 uur. Van de Kamer van Koophandel is een eensluidend advies ontvangen. Z.h.st. wordt overeenkomstig het verzoek besloten. De verordening op de heffing en in vordering van de keurlonen van vee en vlees van de Vleeskeuringsdienst Kring Biervliet-Hoofdplaat wordt gewijzigd. Het tarief voor keurloon van een rund komt hierdoor van f 10,- od f 17,50 en die van een varken van f 5,- op f 7,50. Breskens Judosport. Zaterdag j.l. had in de Gemeentelijke sportzaal te Breskens een vriendschap pelijke ontmoeting plaats tussen de jeugd- en damesleden van de judover enigingen uit Sint Kruis (België), Knokke en Breskens. Na een welkomstwoord door de voor zitter van de judosportvereniging „Bres kens" en een toespraak door de voor zitter van de judosportvereniging uit Knokke, liet de heer Plouvier, de trai ner van Knokke en St. Kruis, die de leiding van deze sportontmoeting had, de judoka's allereerst gymnastische oefeningen doen. Hierna volgden diver se wedstrijden, die een vlot verloop had den. In de pauze werden alle deelnemers- (sters) getrakteerd op limonade en een gevulde koek. Na afloop sprak de voorzitter van Knokke hartelijke dankwoorden tot het bestuur van Breskens voor de goede ontvangst. Het ligt in de bedoeling dat de Bres- kense judoka's een tegenbezoek aan Knokke zullen brengen deze maand, bij gelegenheid van de opening van de nieuwe sportzaal aldaar. Ook zal een competitie op touw wor den geret tussen de drie genoemde ver enigingen met als inzet een mooie wis selbeker. GEBOORTEKAARTJES Fa. SMOOR DE HULSTER, Breskens te sturen", glimlachte de dokter, die zijn pappenheimers kende. „Maar ik moet nu gauw naar haar toe", zei Sandra bedisselend. Ze had op eens weer het oude idee, dat wanneer zij er niet bij was, er honderd dingen in het honderd konden lopen. „Gaat u maar gauw", lachte de dokter. En toen stond ze, even bevangen, in de slaapkamer. Daar lag Olga in het grote bed, een beetje witjes, haar ogen heel groot, maar een blijdschap In haar trekken die haar moeder ontroerde. „Kind", zei ze, „lieve meid o, wat ben ik blij voor je". „Ik ook", zei Olga, „ik ben nog nooit zo blij geweest. Nee", ze dacht na, „zelfs niet toen ik trouwde. O mams, heb je haar al gezien?" „Nee, niemand laat me iets zien". Ze sprong op, liep naar de wieg. Ze zag een dot zwart haar, een klein rood kopje, gesloten ogen en een minimaal klein, stijf gesloten vuistje. „Het lijkt op jou", zei ze opeens. „Hoe kun je dat nou al zien", lachte Olga. „Jij was ook zo, precies zo. Kind, wat was ik toch verrukt van je". „Ben je om mij net zo verrukt ge weest als ik om haar?" „Wat dacht je?" „Wij weten nooit hoeveel onze moe ders eigenlijk van ons houden". „Nee kind nu ga je het beter be grijpen".

Krantenbank Zeeland

De Schakel | 1965 | | pagina 1